ΑΙΤΗΣΗ – ΕΝΩΠΙΟΝ ΤΟΥ Δ.Σ. ΤΟΥ ΔΣΑ ΑΘΗΝΩΝ
Του Δημητρίου ΑΝΤΩΝΙΟΥ, Ιατρού, κατ. Χαλκίδος
(το έγγραφο αυτό πήρε αρ.πρωτ. του ΔΣΑ 11417/21-10-2011)
Θέμα: Κατάθεση Αίτησης Ακυρώσεως της από 08-05-2010 Δανειακής Σύμβασης Ελλάδος-Τρόικας
Κε Πρόεδρε του ΔΣΑ και του ΔΣ του ΔΣΑ
Κοιν. Εισαγγελέα του ΑΠ
Λόγω αρμοδιότητας και καθήκοντός σας, σας ζητώ να καταθέσετε Αίτηση Ακυρώσεως της από 08-05-2010 Δανειακής Σύμβασης Ελλάδος-Τρόικας (όχι του Μνημονίου) στα αρμόδια δικαστήρια. Η παράλειψη και άρνηση άσκησης του καθήκοντός σας αυτού, θα σημάνει όχι μόνο την έγερση ιστορικών ευθυνών, αλλά και ποινικών εναντίον σας, που ενδεχόμενα να φθάσουν –εκτιμώ- ίσως και μέχρι την απόδοσης κατηγορίας εναντίον σας για συνέργεια σε εσχάτη προδοσία με την κυβέρνηση, λαμβανομένων υπ` όψη των προδοτικών όρων της ακυρώσιμης αυτής Σύμβασης. Το καθήκον και υποχρέωσή σας αυτή απορρέει από την ιδιότητά σας ως του αρμοδιότερου των ΝΠΔΔ για την κατάθεση της αίτησης ακυρώσεως αυτής, πράγμα που έπρεπε ήδη να το έχετε πράξει και αδικαιολόγητα έχετε αρνηθεί να το πράξετε.
Λόγοι Ακυρότητας της από 08-05-2010 Δανειακής Σύμβασης Ελλάδος-Τρόικας
H από 08-05-2011 Διεθνής Δανειακή Σύμβαση της «ελληνικής κυβέρνησης» με την Τρόικα, για τον δανεισμό της πρώτης από την δεύτερη με το ποσό των 120 δις. ευρώ,είναι επί της ουσίας αυτοδίκαια άκυρη (όχι απλά ακυρώσιμη) διότι:
α) Θυσιάζει το (οικονομικό κατ` αρχήν) Δημόσιος Συμφέρον του Ελληνικού Λαού, υπέρ των ξένων τοκογλυφικών οικονομικών δολοφόνων (Τρόικα, ξένες τράπεζες), σε βαθμό συνακόλουθης, έμμεσης μεν, αλλά ουσιαστικής κατάλυσης της Εθνικής Κυριαρχίας της Ελλάδος, παραβιάζοντας έτσι τα άρθρα 1 και 106 Συντ.
β) Παραβιάζει άμεσα και κατάφωρα την Εθνική Κυριαρχία της Ελλάδος με συγκεκριμένους όρους, με τους οποίους η «ελληνική» κυβέρνηση εκχωρεί παράνομα σε ξένες δυνάμεις και τις τρείς συνιστώσες της Λαικής Κυριαρχίας, ήτοι την Νομοθετική, Εκτελεστική και Νομοθετική, καθώς και -το σπουδαιότερο-την εδαφική της ακεραιότητα σε αυτές, δια του αδιανοήτου όρου της Δανειακής Σύμβασης, με τον οποίο η «ελληνική Κυβέρνησης παραιτείται από την ασυλία, λόγω Εθνικής Κυριαρχίας, επί της εδαφικής ακεραιότητας και όλων των περιουσιακών στοιχείων της Ελλάδος!». Οι όροι αυτοί συνιστούν κατάφωρη παραβίαση του άρθρου 1 Συντ.
γ) Παραβιάζει το άρθρο 28 παρ.3 Συντ. σύμφωνα με το οποίο είναι δυνατή η εκχώρηση μέρους της εθνικής μας κυριαρχίας μόνο με τον όρο του σεβασμού του δημοκρατικού πολιτεύματος και των αρχών της ισότητας και αμοιβαιότητας. Και τούτο διότι η Διεθνής Δανειακή Σύμβαση της Ελλάδος με την Τρόικα περιέχει τον όρο αρ.7 παρ.1 («Πληρωμές») με τον οποίο, απαγορεύει τον συμψηφισμό των (ενδεχομένων) οφειλών των μελών-κρατών της ΕΕ (μέρος της Τρόικας) με το δάνειο της Ελλάδος που συνομολογείται με την Δανειακή αυτή Σύμβαση. Τούτο συνεπάγεται την παραβίαση των προαναφερομένων αρχών της ισότητας και αμοιβαιότητας, συνεπώς και την παράνομη και προδοτική μονομερή εκχώρησης της εθνικής μας κυριαρχίας σε ξένες δυνάμεις (Τρόικα).
δ) Καταλύει έμμεσα, αλλά ουσιαστικά, την Εθνική μας Κυριαρχία, δια της κατάλυσης του Εθνικού (οικονομικού) Συμφέροντος της Ελλάδος (εδώ θεωρουμένου με την οικονομική του σημασία), δια της παρ. α,ii του υποκεφαλαίου «Υποχρεώσεις» του κεφαλαίου της: «Παροχές, εγγυήσεις και Υποχρεώσεις», σύμφωνα με το οποίο: «Ο Δανειολήπτης δεσμεύεται να μην χορηγήσει σε οποιονδήποτε άλλο πιστωτή ή κάτοχο του δημοσίου χρέους (εσωτερικού ή εξωτερικού), προτεραιότητα σε σχέση με τους Δανειστές (της Τρόικας)». Ταυτόχρονα βέβαια, ο όρος αυτός, καθίσταται μπούμερανγκ κατά της εγκυρότητας της Σύμβασης αυτής, διότι καταλύσει την Εθνικής μας Κυριαρχία και το άρθρο 106 Συντ.
ε) Η αναφερθείσα τέλος Διεθνή Δανειακή Σύμβαση (Συνθήκη), είναι και τυπικά άκυρη, διότι δεν έχει επικυρωθεί με κυρωτικό νόμο από την βουλή με την ελάχιστη πλειοψηφία των 180 βουλευτών, όπως προβλέπεται ρητά στο άρθρο 28 παρ.2 Συντ. Το γεγονός όμως της μη-ψήφισης της Σύμβασης αυτής από την Βουλή, δεν την καθιστά νομικά ανίσχυρη –και συνεπώς δεν απαλλάσσει τα υπογράφοντα αυτήν μέλη της ελληνικής κυβέρνησης από τις πολιτικές και ποινικές των ευθύνες- διότι και μόνο η υπογραφή της απ` τα μέλη της «ελληνικής» κυβέρνησης, συνιστά Estoppel κατά το Διεθνές Δίκαιο, δηλαδή συνιστά μια δεσμευτική για την ελληνική κυβέρνηση υπόσχεση και δέσμευση (ένα ρητό συμβόλαιο) προς τα αντισυμβαλλόμενα κράτη για την πιστή εφαρμογή της. Επιπλέον, η έμπρακτη τελικά εφαρμογή της Σύμβασης αυτής, παρά την μη-ψήφισή της από την Βουλή, συνιστά έναν ακόμα επιπρόσθετο επιβαρυντικό παράγοντα του εγκλήματος της Εσχάτης Προδοσίας κατά της Ελλάδος από την «ελληνική» Κυβέρνηση, διότι καταδεικνύει τον δόλο της τελευταίας στην διάπραξη του εγκλήματος αυτού και αποκαλύπτει το εγκληματικό της πάθος για την εκτέλεση της, προδοτικής και ακρωτηριαστικής για την Ελλάδα, Δανειακής αυτής Διεθνούς Σύμβασης.
Η υπογραφή συνεπώς τη Συνθήκης αυτής, αλλά και η έμπρακτη εφαρμογή της, συνιστά τον ορισμό της Εσχάτης Προδοσίας της «ελληνικής» Κυβέρνησης και της Βουλής –που υπογράφει τους νόμους του Μνημονίου που ψηφίζονται σύμφωνα με τους όρους της Συνθήκης- κατά της Ελλάδος. Συναφώς και η άρνηση της Κυβέρνησης να καταγγείλει και κηρύξει μονομερώς, έστω υστερόχρονα, άκυρη της Συνθήκη αυτή με ειδικό ακυρωτικό νόμο-δεδομένου ότι όλες οι διεθνείς συνθήκες κυρώνονται στην Βουλή με κυρωτικούς νόμους (άρθρο 28 παρ.2 Συντ.), ή έστω να ζητήσει την ακυρότητά της στα ελληνικά δικαστήρια, επικαλούμενη (η ελληνική κυβέρνηση) την, δια της Συνθήκης αυτής, κατάλυση της Εθνική μας Κυριαρχίας- συνιστά διάπραξη της Εσχάτης Προδοσίας κατά της Ελλάδος και εκ παραλείψεως, ενώ ταυτόχρονα καταδεικνύει και τον δόλο της Κυβέρνησης στην διάπραξη αυτού, του ειδεχθεστέρου όλων, εγκλήματος.
Το ερώτημα που καλείται η δικαιοσύνη, κυρίως όμως η ιστορία, να απαντήσει τώρα είναι το εξής: Mε ποίο τίμημα άραγε οι προδότες πρόδωσαν την χώρα μας?
Τέλος, επειδή δια της προδοτικής αυτής Σύμβασης καταλύεται κατάφωρα η Εθνική Κυριαρχία της Ελλάδος, ως συνεργοί της «ελληνικής» κυβέρνησης στην διαπραχθείσα Εσχάτη Προδοσία κατά της Ελλάδος, θεωρούνται και είναι και τα μέλη της Τρόικας, που είναι αντισυμβαλλόμενα στην Σύμβαση αυτή, σύμφωνα με το Ελληνικό και Διεθνές Δίκαιο.
Αθήνα 21-10-2011 Δημ. Αντωνίου
JusticeForGreece 
Στις 25 Μαρτίου 2010 και χωρίς να τους το ζητήσει κανείς, οι Αρχηγοί των υπόλοιπων Kρατών και κυβερνήσεων της ευρωζώνης, δηλώσαν μέσες άκρες ότι τα κράτη τους ήταν διατεθημένα να μετατραπούν σε τράπεζες, και έτσι, αν κάποτε η Ελλάδα δεν θα είχε πρόσβαση στις χρηματαγορές και τα διαθέσιμα κεφάλαια του ΔΝΤ που της αναλογούν δεν θα επαρκούσαν για την κάλυψη των αναγκών, θα σύναπταν κατόπιν σχετικού αιτήματος μαζί της, συμπληρωματικά διμερή δάνεια (με ΜΗ προνομιακά επιτόκια), για την κάλυψη του υπολοίπου. Στις 15 Απριλίου ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου κάλεσε τα τεχνικά κλιμάκια των υποψήφιων δανειστών στην Αθήνα για να συζητήσουν το ύψος και τους όρους του δανεισμού, και στις 2 Μαΐου, κατέληξαν σε συμφωνία για 110 δις ευρώ (80 δις από τους ευρωπαίους και 30 δις από τα τραβηκτικά του ΔΝΤ). Την επόμενη μέρα (3 Μαΐου 2010), οι εκπρόσωποι των ευρωπαίων υπέγραψαν με τον Γιώργο Παπακωνσταντίνου και τον διοικητή της (ιδιωτικής) τράπεζας της Ελλάδας Γιώργο Προβόπουλο μια συμφωνία πλαίσιο (μνημόνιο), και στις 8 Μαΐου 2010, συνάψαν μαζί τους τριετή δανειακή σύμβαση 80 000 000 000 ευρώ. Την επομένη μέρα, το Εκτελεστικό Συμβούλιο του ∆ΝΤ ενέκρινε και αυτό τριετή συμφωνία stand-by (SBA) για 30 δις ευρώ, από τα οποία τα 5,5 δις άμεσα διαθέσιμα. Η εκτέλεση της δανειακής σύμβασης άρχισε στις 18 Μαϊου 2010, με την εκταμίευση της πρώτης δόσης, ύψους 20 δις εύρω (14,5 δις. από ευρωπαίους και 5,5 δις. από το ∆ΝΤ).
Τέλος, στις 4 Ιουνίου 2010, ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου κατέθεσε στην βουλή προς κύρωση, το σχέδιο της από 8 Μαΐου 2010 Δανειακή Σύμβαση μαζί με τα παραρτήματά της, το από 3 Μαΐου 2010 μνημόνιο συνεννόησης αποτελούμενο από τρία επί μέρους μνημόνια, ήτοι (a) Μνημόνιο Οικονομικής και Χρηματοπιστωτικής Πολιτικής, (b) Μνημόνιο στις συγκεκριμένες προϋποθέσεις Οικονομικής Πολιτικής, (c) Τεχνικό Μνημόνιο, την από 8 Μαΐου 2010 Συμφωνία μεταξύ των Πιστωτών (Intercreditor Agreement) με τα πέντε παραρτήματά της, τον Διακανονισμό Χρηματοδότησης Αμέσου Ετοιμότητας που συμφωνήθηκε κατόπιν της από 3 Μαΐου 2010 επιστολής πρόθεσης Παπακωνσταντίνου – Προβόπουλο για χρηματοδότηση από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (Δ.Ν.Τ.) μαζί με την από 9 Μαΐου 2010 απόφαση έγκρισης της Εκτελεστικής Επιτροπής του Δ.Ν.Τ. για την χρηματοδότηση αμέσου ετοιμότητας για την Ελλάδα κλπ.
Το νομοσχέδιο δεν συζητήθηκε ποτέ και κατ΄επέκταση δεν υπερψηφίστηκε, αλλά η ανυπόστατη Δανειακή Σύμβαση με την οποία οι δυο Γιώργηδες, εντελώς πραξικοπηματικά παραχώρησαν στους δανειστές αμετάκλητα και άνευ όρων, την κάθε ασυλία που είχε ή θα αποκτούσε μελόντικα η Ελληνική Δημοκρατία, όσον αφορά την ίδια ή τα περιουσιακά της στοιχεία εκτελείται κανονικά, και έτσι, οι δανειστές, όχι μόνο ότι εισπράττουν ανελλιπώς τους τόκους και τα χρεολύσια τους, αλλά μέσω του ταμείου τους (ΤΑΙΠΕΔ), παρέλαβαν πρακτικά και ολόκληρη σχεδόν την δημόσια περιουσία της Ελληνικής Δημοκρατίας, με σκοπό την κατά το δοκούν αξιοποίηση της προς όφελος τους. Και όπως τώρα ξέρουμε, όλα αυτά έγιναν προς όφελος των τραπεζών και των τραπεζιτών, που ήταν οι πραγματικοί αποδέκτες ολοκλήρου σχεδόν του δανείου μαμούθ που εμείς εξοφλούμε.
ΣΥΝΕΠΩΣ,
– επειδή το πολίτευμα της χώρας είναι η Προεδρευόμενη Κοινοβουλευτική Δημοκρατία και όχι η Υπουργική (ή Τραπεζική) Παντοκρατορία, όταν λέμε αίτημα ή δέσμευση της Ελληνικής Δημοκρατίας εννοούμε αίτημα ή δέσμευση του Πρόεδρου της Δημοκρατιας ΚΑΙ του Ελληνικού Κοινοβούλιου (των αντιπροσώπων του ελληνικού έθνους δηλαδή), και
– επειδή ο πραγματικός αποδέκτης του παράνομου δανείου μαμούθ δεν ήταν η Ελληνική Δημοκρατία η οποία φέρεται ως δανειολήπτρια αλλά το Ελληνικό και το ευρωπαϊκό κυρίως τραπεζικό σύστημα
η υπαγωγή της χώρας στο καθεστώς των μνημονίων βάσει της ανυπόστατης δανειακής σύμβασης δεν αποτελεί πολιτική πράξη που να ελέγξει η βουλή, αλλά βαρύτατο ποινικό αδίκημα που πρέπει να ελεγχθεί και τιμωρηθεί παραδειγματικά από την δικαιοσύνη.
https://justiceforgreece.wordpress.com/2015/06/02/επιστολή-γρυμπογιάννη-προς-πρόεδρο-τ/
Γιώργος Κασιμάτης: Όταν διάβασα την δανειακή σύμβαση νόμισα ότι κάτι έπαθε το μυαλό μου
https://justiceforgreece.wordpress.com/2015/05/30/γιώργος-κασιμάτης-όταν-διάβασα-την-δα/
Η απάτη της παρουσίασης της κρίσης των ιδιωτικών τραπεζών σαν κρίσης δημόσιου χρέους της Ελλάδα
https://justiceforgreece.wordpress.com/2015/09/30/η-απάτη-της-παρουσίασης-της-κρίσης-των/
ΔΝΤ ΚΑΙ ΤΡΟΙΚΑ, Η ΑΠΛΗ ΑΛΗΘΕΙΑ ΜΕ ΑΠΛΟ ΤΡΟΠΟ
https://justiceforgreece.wordpress.com/2015/10/08/δντ-και-τροικα-η-απλη-αληθεια-με-απλο-τ/