Μήνυση κατά Κατρούγκαλου και Πετρόπουλου από στελέχη του Ταμείου Υγείας για τα αποθεματικά του ΕΛΕΜ

22-02-2016 

Μήνυση κατά των υπουργών Γεωργίου Κατρούγκαλου και Τάσου Πετρόπουλου υποβλήθηκε από τον Γεώργιο Βίκα, πρόεδρο του Ταμείου Υγείας, τον Αλέκο Στάμου, πρώην πρόεδρο του ΤΥΠΑΤΕ και τον Γρηγόρη Σαμπάνη πρώην πρόεδρο της διαχειριστικής επιτροπής του ΕΛΕΜ. Αντικείμενο της μήνυσης είναι η εξαγγελθείσα πρόθεση των υπουργών, ως εκπροσώπων της κυβέρνησης, να περιέλθουν τα αποθεματικά του ΕΛΕΜ στο κράτος, ενέργεια παράνομη και αντισυνταγματική.

Πιο κάτω δημοσιεύουμε εξώδικο των τριών συναδέλφων που είχε προηγηθεί της μήνυσης.

………………..

ΕΝΩΠΙΟΝ ΚΑΘΕ ΑΡΜΟΔΙΑΣ ΔΙΚΑΣΤΙΚΗΣ Ή ΕΞΩΔΙΚΟΥ ΑΡΧΗΣ

ΕΞΩΔΙΚΟΣ ΔΗΛΩΣΗ – ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

1.     Του Βίκα Γεώργιου του Κωνσταντίνου, κατοίκου Αθηνών, οδός Γ’ Σεπτεμβρίου αρ. 43

2.     Του Στάμου Αλέκου του Ευαγγέλου, κατοίκου Αθηνών, οδός Μητσάκη αρ. 33 και

3.     Του Σαμπάνη Γρηγόριου του Βασιλείου, κατοίκου

 

ΠΡΟΣ

1.     Τον Υπουργό Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων κ. Γεώργιο Κατρούγκαλο και

2.     Τον Υφυπουργό του Υπουργείου Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων, αρμόδιο για θέματα Κοινωνικών Ασφαλίσεων κ. Αναστάσιο Πετρόπουλο

Κατοίκων Αθηνών, οδός Σταδίου αρ. 29.

 

Ο πρώτος από εμάς είναι ο Πρόεδρος του αλληλοβοηθητικού σωματείου με την επωνυμία «Ταμείο Υγείας Προσωπικού στην Αγροτική Τράπεζα της Ελλάδος (ΤΥΠΑΤΕ)», ο δεύτερος είναι ο πρώην Πρόεδρος του ίδιου Ταμείου και ο τρίτος είναι πρώην Πρόεδρος της διαχειριστικής επιτροπής του Ειδικού Λογαριασμού Επικούρησης Μελών Προσωπικού της Αγροτικής Τράπεζας (ΕΛΕΜ) και πρώην Α’ Αντιπρόεδρος του Δ.Σ. του ΤΥΠΑΤΕ. Σήμερα, όλοι είμαστε μέλη του ΤΥΠΑΤΕ.

Στο σχέδιο πρότασης Νόμου όσον αφορά το «Ενιαίο Σύστημα Κοινωνικής Ασφάλειας- Εθνικό Σύστημα Κοινωνικής Ασφάλισης» (σχέδιο Κατρούγκαλου) και στο αρθ. 51 παρ. 5 αυτού περιέχονται τα παρακάτω:

«5. α. Το σύνολο της περιουσίας του Ειδικού Λογαριασμού Επικούρησης Μελών Προσωπικού της Αγροτικής Τράπεζας (ΕΛΕΜ) του Ταμείου Υγείας Προσωπικού Αγροτικής Τράπεζας της Ελλάδας (ΤΥΠΑΤΕ) περιέρχεται αυτοδίκαια στο ΕΤΕΑ, χωρίς καταβολή φόρου, τέλους ή δικαιώματος υπέρ του Δημοσίου, ΟΤΑ ή άλλων προσώπων, το δε ΕΤΕΑ βαρύνεται με την καταβολή της σύνταξης των ασφαλισμένων και συνταξιούχων του ΕΛΕΜ και για το πέραν του προβλεπόμενου από το άρθρο 10 του Κανονισμού ΕΛΕΜ χρόνου συνταξιοδότησης. β. Για τη μεταβίβαση της κυριότητας των ακινήτων εκδίδεται διαπιστωτική πράξη από τον Υπουργό Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων, η οποία μεταγράφεται ατελώς στα οικεία βιβλία του αρμόδιου Υποθηκοφυλακείου ή κτηματολογικού γραφείου.»

Την 15/01/2016 σας επιδόθηκε με τις υπ’ αρ. Δ-2052 και Δ-2053 αντίστοιχα εκθέσεις επίδοσης του Δικαστικού επιμελητή του Πρωτοδικείου Αθηνών, Δημήτριου Βεϊσάκη, το παρακάτω υπόμνημα του ΤΥΠΑΤΕ, το οποίο έχει επί λέξει ως εξής:

 

«Προς

τον Υπουργό Εργασίας & Κοινωνικών Ασφαλίσεων

κ. Γεώργιο Κατρούγκαλο

Σταδίου 29, Αθήνα

 

ΥΠΟΜΝΗΜΑ

Του αλληλοβοηθητικού σωματείου (νπιδ) με την επωνυμία «Ταμείο Υγείας Προσωπικού Αγροτικής Τράπεζας της Ελλάδος (ΤΥΠΑΤΕ)», που εδρεύει στην Αθήνα, στην οδό Γ΄ Σεπτεμβρίου αρ. 43, όπως νόμιμα εκπροσωπείται από τον Πρόεδρο του ΔΣ κ. Γεώργιο Βίκα.

 

ΑΥΘΑΙΡΕΤΗ, ΠΑΡΑΝΟΜΗ ΚΑΙ ΑΝΤΙΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΗ Η ΣΚΟΠΟΥΜΕΝΗ ΔΗΜΕΥΣΗ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ ΤΟΥ ΕΙΔΙΚΟΥ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΥ ΕΠΙΚΟΥΡΗΣΗΣ ΜΕΛΩΝ (ΕΛΕΜ) ΤΟΥ «ΤΑΜΕΙΟΥ ΥΓΕΙΑΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ ΑΓΡΟΤΙΚΗΣ ΤΡΑΠΕΖΑΣ ΤΗΣ ΕΛΑΔΑΣ (ΤΥΠΑΤΕ)»

 

Με την δημοσιευθείσα πρόταση της Ελληνικής Κυβέρνησης που αφορά την Κοινωνική Ασφάλιση (άρθρο 51 παρ.5), επιχειρείται η αυθαίρετη, παράνομη κι αντισυνταγματική δήμευση όλης της περιουσίας του Ειδικού Λογαριασμού Επικούρησης Μελών (ΕΛΕΜ) του Ταμείου Υγείας Προσωπικού Αγροτικής Τράπεζας της Ελλάδας (ΤΥΠΑΤΕ), αφού το τελευταίο αποτελεί αλληλοβοηθητικό σωματείο, δηλαδή νομικό πρόσωπο ιδιωτικού δικαίου που απολαμβάνει πλήρους και αδιαμφισβήτητης καταστατικής αυτονομίας και προστασίας έναντι κάθε κρατικής παρέμβασης, κατ’ άρθρο 12 του Συντάγματος.

 

Προκαλεί όμως, ιδιαίτερη εντύπωση κ. Υπουργέ ότι η προτεινόμενη από το Υπουργείο σας ρύθμιση, έρχεται σε ευθεία και πλήρη αντίθεση με σωρεία νομοθετικών διατάξεων και δικαστικών αποφάσεων όλων των βαθμίδων δικαιοδοσίας, όπως θα αναλύσουμε κατωτέρω αλλά κι όπως, εξάλλου, εσείς ο ίδιος έχετε σχετικώς γνωμοδοτήσει κι επισημάνει σε προγενέστερο χρόνο, όταν ως Καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου σας ανατέθηκε να γνωμοδοτήσετε σχετικά με τον ΕΛΕΜ και την περιουσία του.

 

Συγκεκριμένα, στην από 17.1.2011 γνωμοδότησή σας κατόπιν σχετικού ερωτήματος του ΤΥΠΑΤΕ, την οποία επισυνάπτουμε στο παρόν αναφέρετε επί λέξει τα εξής σε σχέση με το ΤΥΠΑΤΕ και τον ΕΛΕΜ:

 

«Με βάση όλα τα ανωτέρω κριτήρια, οι παροχές του Ταμείου και του Λογαριασμού εντάσσονται αναμφισβήτητα στην ιδιωτική ασφάλιση:

·       Ως προς τον τρόπο σύστασης και τη νομική μορφή: «….Όπως ήδη αναφέρθηκε, συστάθηκε συμβατικά, ως σωματείο ιδιωτικού δικαίου…..»

·       Ως προς το σκοπό ασφάλισης: «…..Σκοπός ιδρύσεως και λειτουργίας του Ταμείου ήταν η εξυπηρέτηση αποκλειστικά ιδιωτικών συμφερόντων. Προς εξυπηρέτηση δηλαδή των σκοπών των εργαζομένων της Αγροτικής Τράπεζας, χωρίς να ασκεί λειτουργίες που προσιδιάζουν σε ένα σύστημα κοινωνικής ασφάλισης (για τους στόχους κοινωνικής ασφάλισης)…Η ασφάλιση αυτού του είδους έχει νομοθετικό έρεισμα και θεμέλιο στην διάταξη του άρθρου 12 παρ. 1 του Συντάγματος…. και παρέχεται, κατά κανόνα είτε από αυτοτελή νομικά πρόσωπα ιδιωτικού δικαίου, είτε από ενώσεις περιουσίας στερούμενης νομικής προσωπικότητας….. η δε ίδρυση και λειτουργία τους ρυθμίζονται, συνήθως, μέσω ΣΣΕ».

·       Ως προς τον υποχρεωτικό χαρακτήρα της συμμετοχής εργαζομένων κι εργοδότη : «…Η συμμετοχή του προσωπικού της ΑΤΕ σε αυτό ήταν υποχρεωτική, όχι όμως λόγω της νομικής του μορφής, αλλά αποκλειστικά για ιστορικούς λόγους, ήρθε να καλύψει το κενό που δημιουργήθηκε από την απουσία αντίστοιχου φορέα δημοσίου δικαίου που να παρέχει επικουρική ασφάλιση…»

·       Ως προς την εποπτεία: «…. Δεν υπήρξε κανένα στάδιο εποπτείας από το Υπουργείο Εργασίας και Κοινωνικών ασφαλίσεων. Ποτέ δεν υπήρξε κυβερνητικός επίτροπος ή οποιαδήποτε άλλη κρατική παρέμβαση στη λειτουργία του Δ.Σ. Η διάθεση των διαθεσίμων προβλέφθηκε να γίνεται με βάση τον – συμβατικής προέλευσης –  Κανονισμό και δεν υπήρξε ποτέ δέσμευση από τις κανονιστικές ρυθμίσεις που κατά καιρούς εισήγαγαν περιορισμούς στον τρόπο επένδυσης των διαθεσίμων των ασφαλιστικών οργανισμών…».

·       Ως προς την νομική μορφή του ΕΛΕΜ : «Ο Λογαριασμός δεν έχει αυτοτελή νομική προσωπικότητα αλλά απλώς αποτελεί μία ομάδα με την μορφή αυτοδιοικούμενου Λογαριασμού στο πλαίσιο του σωματείου»

Και με την ως άνω γνωμοδότησή σας καταλήγετε στο συμπέρασμα : «Από τα παραπάνω σαφώς προκύπτει ο καθαρά ιδιωτικός χαρακτήρας του Ταμείου. Το γεγονός αυτό έχει τις εξής σημαντικές νομικές συνέπειες:

α) Η λειτουργία και η τροποποίηση των σκοπών του διέπεται αποκλειστικά από το Καταστατικό του και τις αναγκαστικές δικαίου ή συμπληρωματικές προς αυτό διατάξεις του Αστικού Κώδικα.

β) Δεν νοείται νομοθετική ή διοικητική παρέμβαση, που θα αποβλέπει σε οποιασδήποτε φύσης περιορισμούς ή και επηρεασμούς, είτε ως προς την στοχοθεσία τους είτε ως προς τη χρήση των αναγκαίων μέσων για την πραγμάτωσή τους.»

Και συνεχίζετε :

«Εξάλλου και με την σημαντική απόφαση της Ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας 5024/87 με την οποία αναγνωρίστηκε η θεμελιώδης αυτή συνταγματική εγγύηση του δημόσιου χαρακτήρα της ασφάλισης, κρίθηκε επίσης ότι η συμμετοχή σε αλληλοβοηθητικά ταμεία και γενικά στην προαιρετική ασφάλιση αφήνεται στη διάθεση των ενδιαφερομένων και είναι ελεύθερη βάσει του άρθρου 12 παρ. 1 Σ. Συνεπώς, όπως έχει κρίνει και ο Άρειος Πάγος (1638/1991), το άρθρο 12 παρ. 1 του συντάγματος επιβάλλει στο δημόσιο να μην θέτει στα σωματεία που εξυπηρετούν σχετικούς σκοπούς, “όρους που οδηγούν σε αυθαίρετη και αδικαιολόγητη στέρηση της δυνατότητάς τους να λειτουργήσουν».

Περαιτέρω, σε σχέση με την διάθεση των κεφαλαίων του Ειδικού Λογαριασμού επισημαίνετε ότι : «… Συνεπώς, ως προς την διάθεση των κεφαλαίων του Λογαριασμού, οι μόνες δεσμευτικές ρυθμίσεις είναι αυτές που περιέχονται στο Καταστατικό και τον Κανονισμό…»

Συναφείς με την ανωτέρω γνωμοδότηση για την ιδιωτική νομική μορφή του Ταμείου και της περιουσίας του απόψεις διατυπώνετε και στην από 15.06.2012 γνωμοδότησή σας, την οποία επίσης επισυνάπτουμε στο παρόν, στο οποίο υποστηρίζετε νομικά το απόλυτο δικαίωμα διάθεσης της περιουσίας του Ειδικού Λογαριασμού από τα όργανα του Ταμείου (Γ.Σ., Δ.Σ. και Δ.Ε) στο πλαίσιο των ρυθμίσεων του Καταστατικού και του νόμου και μάλιστα, προχωράτε ακόμη περαιτέρω και κρίνετε νόμιμη και Καταστατική την μεταφορά και χρήση κεφαλαίων του Ειδικού Λογαριασμού για την εξυπηρέτηση και των λοιπών σκοπών του Ταμείου.

 

            Είναι προφανές με τα ανωτέρω ότι κι εσείς ο ίδιος αποδέχεστε κι οφείλετε να αναγνωρίσετε  τον πέρα για πέρα αυθαίρετο, παράνομο και αντισυνταγματικό χαρακτήρα της προτεινόμενης ρύθμισης του Υπουργείου σας που μόνον ως  δήμευση, και μάλιστα παράνομη, ιδιωτικής περιουσίας μπορεί να χαρακτηριστεί.

           

            Συγκεκριμένα :

 ΣΥΝΤΟΜΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ

 

 Με την από 18.09.1934 απόφαση της Γενικής Συνέλευσης των μελών του συνδικαλιστικού επαγγελματικού – εργασιακού σωματείου «Σύλλογος Εργαζομένων Αγροτικής Τράπεζας της Ελλάδας (ΣΕΑΤΕ)» και ήδη «Συλλόγου Εργαζομένων Αγροτικής – Πειραιώς (ΣΕΤΑΠ) ιδρύθηκε το αλληλοβοηθητικό σωματείο περίθαλψης με την αρχική επωνυμία “Ταμείο Υγείας Υπαλλήλων της Αγροτικής Τράπεζας“. 

            Σημειώνουμε ότι, ο ΣΕΤΑΠ είναι νόμιμα συνεστημένη συνδικαλιστική οργάνωση του Ν.1264/1982 η πλέον αντιπροσωπευτική στον χώρο της Αγροτικής Τράπεζας της Ελλάδος και ήδη στον χώρο της Τράπεζας Πειραιώς και μέλη μας είναι το σύνολο σχεδόν των 5.200 πρώην εργαζομένων στην άνω Τράπεζα.

            Με την  υπ’ αρ. 7637/1934 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών εγκρίθηκε και καταχωρήθηκε στο οικείο βιβλίο σωματείων το καταστατικό του Ταμείου μας, το οποίο, σε μεταγενέστερο χρόνο, μετονομάστηκε σε “Ταμείο Υγείας Προσωπικού της Αγροτικής Τράπεζας” και εν συντομία “Ταμείο” ή “ΤΥΠΑΤΕ“, το οποίο (Καταστατικό) εν συνεχεία τροποποιήθηκε επανειλημμένα, με πιο πρόσφατη την τροποποίηση που εγκρίθηκε με την υπ’ αρ. 4765/2012 απόφαση του Πρωτοδικείου Αθηνών.

 Το ΤΥΠΑΤΕ ιδρύθηκε σύμφωνα με τις διατάξεις του Β.Δ/τος «περί επαγγελματικών σωματείων» και έχει οργανωθεί με σωματειακή μορφή, όπως τα περισσότερα των αλληλοβοηθητικών ταμείων με σκοπούς όμοιους προς αυτό. Μέλη του Ταμείου είναι αυτοδικαίως όλα τα μέλη της συνδικαλιστικής οργάνωσης που το ίδρυσε (ΣΕΤΑΠ) και σκοποί του είναι αυτοί που προβλέπονται από το καταστατικό του.

            Οι ως άνω διατάξεις, σε συνδυασμό με τις διατάξεις των ν. 330/1976 και ν. 1264/1982, δίνουν τη δυνατότητα στις συνδικαλιστικές οργανώσεις να δημιουργούν ειδικά κεφάλαια για την εξυπηρέτηση ορισμένων έκτακτων σκοπών αλληλεγγύης και αλληλοβοηθείας, τα αλληλοβοηθητικά σωματεία (ταμεία) τα οποία αποτελούν ιδιωτικούς ασφαλιστικούς οργανισμούς για τους κλάδους που αυτά καλύπτουν. Ειδικότερα. το άρθρο 4 παρ. 2 εδ. 2 του ν. 1264/1982 προβλέπει για τις συνδικαλιστικές οργανώσεις των εργαζομένων ότι : “μπορούν …  να δημιουργούν ειδικά κεφάλαια για την εξυπηρέτηση ορισμένων έκτακτων αναγκών και σκοπών αλληλεγγύης και αλληλοβοηθείας των μελών τους..”. Αντιστοίχως, η διάταξη του άρθρου 4 παρ. 7 του α.ν. 1022/1946 προβλέπει ότι : “οργανισμός, έργον του οποίου είναι η ασφάλισης των μισθωτών ορισμένης επιχειρήσεως, κατά της αναπηρίας, του γήρατος και του θανάτου, δύναται να συστήσει εν εαυτώ ειδικόν λογαριασμόν … σκοπούντα στην ασφάλισιν αυτών (των εργαζομένων) κατά των ιδίων κινδύνων, διά της χορηγήσεως εφ’ άπαξ χρηματικών παροχών, εις ας περιπτώσεις προβλέπεται η χορήγησης των περιοδικών τούτων...”

            Με άλλα λόγια, σύμφωνα με τις ανωτέρω διατάξεις, αλληλοβοηθητικά σωματεία ή αλληλοβοηθητικά ταμεία μπορούν να ορισθούν τα νομικά πρόσωπα ιδιωτικού δικαίου που δραστηριοποιούνται ως ένα είδος ιδιωτικής κοινωνικής ασφάλισης για την ικανοποίηση των αντίστοιχων αναγκών ορισμένης επαγγελματικής τάξης (εργαζομένων).

Με τον ν. 281/1914 “περί σωματείων” δημιουργήθηκε ειδικό νομοθετικό καθεστώς για τα αλληλοβοηθητικά σωματεία το οποίο παραμένει σε ισχύ μέχρι και σήμερα παρά τις εκάστοτε εξελίξεις και μεταβολές της επαγγελματικής και συνδικαλιστικής νομοθεσίας. Οι ρυθμίσεις του ν. 281/1914 εξειδικεύονται με το Β.Δ/μα της 15/20.05.1920 το οποίο επίσης παραμένει σε ισχύ ως προς τις διατάξεις του για τα αλληλοβοηθητικά σωματεία. 

            Ανεξάρτητα, πάντως, από την ύπαρξη ειδικής νομοθετικής ρύθμισης, η δημιουργία ειδικών κεφαλαίων αλληλεγγύης και αλληλοβοηθείας πρέπει να θεωρείται δράση καλυπτόμενη από τους σκοπούς οποιασδήποτε συνδικαλιστικής ή επαγγελματικής οργάνωσης.

Σε κάθε περίπτωση το δικαίωμα των Ελλήνων να συνιστούν ενώσεις και μη κερδοσκοπικά σωματεία είναι κατοχυρωμένο τόσο στο Σύνταγμα (άρθρο 12 παρ. 1  Σ “Οι Έλληνες έχουν δικαίωμα να συνιστούν ενώσεις και μη κερδοσκοπικά σωματεία, τηρώντας τους νόμους…») όσο και στην από 4.11.1950 Σύμβαση της Ρώμης (άρθρο 11) “Διά την προάσπισιν των δικαιωμάτων του ανθρώπου και των θεμελιωδών ελευθεριών (ΕΣΔΑ)” η οποία κυρώθηκε με το άρθρο πρώτο του ν.δ. 53/1974 (ΦΕΚ Α΄256) και έχει υπέρτερη των κοινών νόμων ισχύ, σύμφωνα με το άρθρο 28 παρ. 1 Σ

            Με βάση το Καταστατικό μας, το ΤΥΠΑΤΕ παρέχει στα τακτικά και έκτακτα μέλη του (άμεσα ασφαλισμένους) και σε πρόσωπα που δεν είναι μέλη του αλλά η κάλυψή τους προβλέπεται από αυτό (έμμεσα μέλη) παροχές περίθαλψης, αγωγής, κοινωνικής πρόνοιας και αντίληψης οι οποίοι προβλέπονται και ρυθμίζονται από το Καταστατικό του και εξυπηρετούνται από τις προβλεπόμενες από αυτό (το Καταστατικό) πόρους. 

Στο πλαίσιο της ιδιωτικής σχέσης εργοδότη – εργαζομένων και ιδίως στο πλαίσιο των εκάστοτε  ΣΣΕ με τους εργαζόμενους της, η Αγροτική Τράπεζα της Ελλάδας ανέλαβε την δέσμευση (παροχή) να αποδίδει  υπέρ του ΤΥΠΑΤΕ (όπως και άλλων φορέων που είχαν συστήσει οι εργαζόμενοί της) εισφορές για την λειτουργία του και την εξυπηρέτηση των καταστατικών σκοπών του, προς όφελος τους, με τον χαρακτήρα της εργοδοτικής παροχής. Η ανάληψη αυτής της εργοδοτικής δέσμευσης της Αγροτικής Τράπεζας της Ελλάδας, περιγραφόταν τόσο στις εκάστοτε συλλογικές συμβάσεις εργασίας (ΣΣΕ) με τους εργαζομένους, όσο και στον Οργανισμό της Τράπεζας (άρθρο 69 Οργανισμού ΑΤΕ) .

Το ύψος της εισφοράς των μελών όσο και του εργοδότη (Αγροτική Τράπεζα της Ελλάδος) προβλέπονταν όχι από τον νόμο αλλά από το ιδιωτικού δικαίου Καταστατικό και τους Κανονισμούς του ΤΥΠΑΤΕ (άρθρο 12 παρ. 1, 2, 5 και 7 του Καταστατικού).και ήταν πολύ υψηλότερες από τις προβλεπόμενες από τον νόμο εισφορές για τους αντίστοιχους κλάδους υποχρεωτικής κοινωνικής ασφάλισης. Περαιτέρω, η ΑΤΕ συνεισέφερε οικειοθελώς ή κατόπιν επιμέρους συμφωνιών με τον Σύλλογο Εργαζομένων χρηματικά κεφάλαια ή παροχές (π.χ. δανεισμό προσωπικού) για την λειτουργία των φορέων του προσωπικού της (μεταξύ των οποίων και το ΤΥΠΑΤΕ) καθώς η δυνατότητα των πιστωτικών ιδρυμάτων, ως εργοδοτών, να καλύπτουν, πέραν της οριζόμενης εργοδοτικής εισφοράς και οποιοδήποτε έλλειμμα των ταμείων τους, ήταν σύνηθες στο πλαίσιο συμφωνιών με τους εργαζόμενούς τους.

 

            Με άλλα λόγια, το ΤΥΠΑΤΕ, από την ίδρυσή του (1934) λειτουργούσε ως ιδιωτικός φορέας κοινωνικής ασφάλισης για τους σκοπούς που κάλυπτε και για συγκεκριμένα κατηγορία εργαζομένων με ίδιους και προβλεπόμενους από το Καταστατικό του πόρους παράλληλα και συμπληρωματικά προς την υποχρεωτική κοινωνική ασφάλισης στους αντίστοιχους κλάδους που υποχρεούται να παρέχει το Κράτος στους πολίτες του.

 

            Εν συνεχεία, με το άρθρο 5 παρ. 1 του α.ν. 1846/1951 “Περί κοινωνικών ασφαλίσεων” και το άρθρο 2 του άρθρου 33 του ν.δ. 2698/1953 ο νομοθέτης επέτρεψε στα αλληλοβοηθητικά ταμεία ιδιωτικού δικαίου που είχαν συσταθεί μέχρι τη δημοσίευση του νόμου και λειτουργούσαν με τις διατάξεις του ως άνω Β.Δ/τος (όπως το ΤΥΠΑΤΕ) να εξακολουθήσουν να λειτουργούν διεπόμενα από τις διατάξεις που ρυθμίζουν τη λειτουργία τους, δίνοντας την δυνατότητα στα μέλη τους για τους κλάδους που ήταν ασφαλισμένα σε αυτά (τα ταμεία) να απαλλαγούν (να εξαιρεθούν) από την ασφάλισή τους στο ΙΚΑ, δυνατότητα που δεν έρχεται σε αντίθεση ούτε περιορίζεται από το άρθρο 22 παρ. 5 του Συντάγματος, το οποίο αναφέρεται μόνον στην υποχρεωτική κοινωνική ασφαλιστική κάλυψη, την οποία εξαιρεί από την ιδιωτική πρωτοβουλία, δεδομένου ότι ο νομοθέτης, ρυθμίζοντας την υποχρέωση του Κράτους για κοινωνική ασφαλιστική κάλυψη δεν παραγνωρίζει τη λειτουργία των ταμείων τα οποία στηρίζονται στην ιδιωτική βούληση, και τα οποία, άλλοτε τα ανήγαγε σε νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου (ν.π.δ.δ.), άλλοτε δε, χωρίς να τα ανάγει σε ν.π.δ.δ., τα αντιμετώπισε ως ασφαλιστικούς οργανισμούς ομόλογους προς τους φορείς της δημόσιας υποχρεωτικής κοινωνικής ασφαλίσεως προκειμένου να καλύψει, μέσω φορέων ιδιωτικού δικαίου, δική του υποχρέωση για παροχή υποχρεωτικής κοινωνικής ασφάλισης στους πολίτες.

           

            Από όλα τα ανωτέρω προκύπτει ότι το ΤΥΠΑΤΕ, ως αλληλοβοηθητικό σωματείο, αποτελεί ιδιωτικό ασφαλιστικό οργανισμό στους προβλεπόμενους από το Καταστατικό του σκοπούς  (κλάδους υγείας, πρόνοιας, επικούρησης) στο πλαίσιο της ιδιωτικής αυτονομίας και βούλησης συγκεκριμένης κατηγορίας εργαζομένων που λειτουργούσε, από ιδρύσεώς του, είτε επιπρόσθετα είτε παράλληλα προς την εκάστοτε υποχρεωτική κοινωνική ασφάλιση τους από το Κράτος.

 

Με άλλα λόγια το Κράτος, σε δεδομένες χρονικές στιγμές και για εξυπηρέτηση των συμφερόντων του, επέλεγε να «χρησιμοποιήσει» ιδιωτικούς φορείς που ήδη λειτουργούσαν, ανάγοντάς τους σε ασφαλιστικούς φορείς υποχρεωτικής κοινωνικής ασφάλισης, προκειμένου να απαλλαγεί από την δική του υποχρέωση και ανάλογες δαπάνες για παροχή κοινωνικής ασφάλισης των συγκεκριμένων πολιτών του στους κλάδους που αυτά (τα Ταμεία) κάλυπταν.

 

Κατά συνέπεια, το ΤΥΠΑΤΕ χωρίς, σε καμία περίπτωση, να ασκεί δημόσια εξουσία (εφόσον έχει την μορφή ν.π.ι.δ.)  ικανοποιούσε, παρά την ιδιωτική του φύση, δημόσιο σκοπό, κατά αντίστοιχη ρητή νομοθετική παραχώρηση από την πλευρά του Κράτους του δικαιώματος και αντίστοιχης υποχρεώσεως αποκλειστικής κάλυψης του χώρου παροχής πρωτοβάθμιας περίθαλψης των μελών μας.

           

Αντιστοίχως, και η συμμετοχή και απόδοση εισφορών υπέρ του ΤΥΠΑΤΕ των εργαζομένων χαρακτηρίστηκε με σχετικές νομοθετικές ρυθμίσεις από προαιρετική σε υποχρεωτική.

 

 Πλην όμως, η υποχρέωση της συμμετοχής και απόδοσης εισφορών των εργαζομένων και του εργοδότη (ΑΤΕ) δεν προκύπτει από την νομική μορφή του Ταμείου (σύμφωνα με αυτήν η συμμετοχή θα έπρεπε να είναι προαιρετική) αλλά από το γεγονός ότι το ΤΥΠΑΤΕ κάλυπτε, για κάποιο χρονικό διάστημα, το ασφαλιστικό κενό που δημιουργήθηκε από την απουσία αντίστοιχου φορέα περίθαλψης και επικούρησης δημοσίου δικαίου για τα μέλη του. Με άλλα λόγια το ΤΥΠΑΤΕ, ακόμη κι αν δεν είχε αναχθεί, για κάποιο χρονικό διάστημα, από το Κράτος σε φορέα κύριας και υποχρεωτικής ασφάλισης, θα λειτουργούσε (με τους ίδιους όρους και προϋποθέσεις) ως ιδιωτικός φορέας είτε επιπρόσθετης, είτε παράλληλης και σε κάθε περίπτωση συμπληρωματικής ασφάλισης κάλυψης των εργαζομένων στην ΑΤΕ, όπως, εξάλλου, ήταν από συστάσεώς του.

 

            Το ΤΥΠΑΤΕ, μαζί με το Ταμείο Υγείας Προσωπικού Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδας (ΤΥΠΕΤ), το Αλληλοβοηθητικό Ταμείο Περιθάλψεως Συλλόγου Υπαλλήλων Τραπέζης της Ελλάδος (ΑΤΠΥΣΥΤΕ) και τον Ενιαίο Δημοσιογραφικό Οργανισμό Επικούρησης Ασφαλίσεως και Περιθάλψεως (ΕΔΟΕΑΠ) αποτελούν τα τέσσερα Αυτοδιαχειριζόμενα Ταμεία Υγείας που λειτουργούν με τη μορφή ΝΠΙΔ συγκροτώντας παράλληλα και την Ομοσπονδία Αυτοδιαχειριζόμενων Ταμείων Υγείας Ελλάδας (ΟΑΤΥΕ) παρέχοντας, ως οργανισμοί κοινωνικής ασφάλισης, κύρια και αποκλειστική ασφάλιση στους κλάδους που εξυπηρετούν σύμφωνα με τους καταστατικούς σκοπούς τους, που, υπό κανονικές συνθήκες, θα έπρεπε να καλύπτεται με κρατική πρόβλεψη, μέριμνα και δαπάνες. Η επιλογή αυτή του κράτους να παραχωρήσει σε αυτά τα ιδιωτικά ασφαλιστικά Ταμεία το δικαίωμα αποκλειστικής ασφαλιστικής κάλυψης των μελών τους, λειτουργούσε επ’ ωφελεία των αντίστοιχων δημοσίων φορέων κοινωνικής ασφάλισης που απαλλάσσονταν από την υποχρεωτική ασφαλιστική κάλυψη των μελών των σωματείων αυτών, παρέχοντας, μάλιστα, πολύ υψηλότερες παροχές, αφού οι συμφωνίες εργαζομένων κι εργοδότη εξασφάλιζαν πολύ υψηλότερη συμμετοχή (εισφορά) του τελευταίου αλλά και οικειοθελείς εργοδοτικές παροχές που διασφάλιζαν την βιωσιμότητα και το υψηλό επίπεδο παροχών.

           

Κατ’ ακολουθία, η λειτουργία, οι όροι και οι προϋποθέσεις ασφαλιστικής καλύψεως καθώς και οι πάσης φύσεως παροχές (σε χρήμα ή σε είδος) για τους καλυπτόμενους από το ΤΥΠΑΤΕ κλάδους ασθενείας ορίζονται από το Καταστατικό και τον Κανονισμό Περίθαλψης και Πρόνοιας του, υπό τις προϋποθέσεις που ορίζει ο νόμος (ορ. ανωτέρω άρθρο 2 παρ. 4 ν. 824/1978)

            Συγκεκριμένα στο άρθρο 3 του Καταστατικού “Σκοποί” ορίζεται ότι : “Σκοποί του Ταμείου είναι : 1. Η παροχή ίσης και χωρίς καμία διάκριση στα τακτικά και έκτακτα μέλη του Ταμείου καθώς και στα πρόσωπα που δεν είναι μεν μέλη αλλά η κάλυψή τους στο Ταμείο προβλέπεται από τις διατάξεις του παρόντος περίθαλψης, αρωγής, κοινωνικής πρόνοιας και αντίληψης οποιασδήποτε μορφής ή έκτασης και ειδικότερα : α) ιατρικής. οδοντιατρικής, φαρμακευτικής και νοσοκομειακής περίθαλψης σε είδος και χρήμα, β) επιδομάτων, βοηθημάτων κάθε μορφής, όπως κυοφορίας, τοκετού, λοχείας, βρεφονηπιακού, ασθενείας, λουτροθεραπείας κλπ., γ) εξόδων κηδείας ή αναλόγου επιδόματος εφόσον δεν καταβάλλονται από την ΑΤΕ ή το Ταμείο Συντάξεων Προσωπικού ΑΤΕ, δ) επιδόματος παιδικής μέριμνας, όπως ειδικότερα καθορίζεται στον Κανονισμό Περίθαλψης, ε) η μορφή ο τρόπος, η έκταση το ύψος, οι όροι οι προϋποθέσεις για την παροχή κάθε φορά και για κάθε κατηγορία μελών και προστατευομένων προσώπων περίθαλψης, βοηθημάτων και επιδομάτων και ειδικότερα δικαιώματα, ο ασκούμενος από το ταμείο έλεγχος, ο τρόπος συμμετοχής του ταμείου στις αναγνωρισμένες δαπάνες, τα αναγκαία δικαιολογητικά για την έγκρισή τους κλπ καθορίζονται στον Ειδικό Κανονισμός Περίθαλψης και Πρόνοιας που καταρτίζεται από το Διοικητικό Συμβούλιο και εγκρίνεται από την Γ.Σ.

2. Η δημιουργία πολυιατρείων (με δυνατότητα λειτουργίας φαρμακείου), νοσοκομειακών μονάδων, αναρρωτηρίων, υπηρεσίας, προληπτικής υγιεινής, θέρετρων, οίκων ευγηρίας, βρεφονηπιακών σταθμών, παιδικών εξοχών, κατασκηνώσεων και άλλων εγκαταστάσεων που εξυπηρετούν την υλοποίηση των σκοπών του Ταμείου….”

 

            Αποτελεί, βεβαίως, γεγονός, ότι οι παροχές του ΤΥΠΑΤΕ ήταν ανέκαθεν και παραμένουν υπέρτερες αυτών του ΙΚΑ (νυν ΕΟΠΥΥ) και των αντίστοιχων φορέων επικουρικής ασφάλισης, όπως προκύπτει τόσο από το Καταστατικό όσο και από τους Ειδικούς Κανονισμούς Περίθαλψης και Πρόνοιας και Επικουρικής Ασφάλισης.

 

Με βάση τα ανωτέρω, το ΤΥΠΑΤΕ υφίσταται και λειτουργεί για πάνω από 75 χρόνια, καλύπτοντας τις υγειονομικές ανάγκες ως και τα επιδόματα/βοηθήματα κάθε μορφής των υπαλλήλων και των συνταξιούχων της Αγροτικής Τράπεζας της Ελλάδας, αλλά και των μελών των οικογενειών τους, με ασφαλιζόμενα μέλη: Συγκεκριμένα, τακτικά μέλη του ΤΥΠΑΤΕ είναι, σύμφωνα με το Καταστατικό του (άρθρο 4), αυτοδικαίως όλα τα μέλη της οικείας συνδικαλιστικής οργανώσεως, τα οποία παραμένουν μέλη (έκτακτα) του ΤΥΠΑΤΕ και μετά την συνταξιοδότησή τους (άρθρο 5). Τα τακτικά και έκτακτα μέλη αποτελούν τους άμεσα ασφαλισμένους στο ΤΥΠΑΤΕ, ενώ δικαίωμα υπαγωγής, ως έμμεσα ασφαλισμένοι, είχαν και τα προστατευόμενα μέλη των οικογενειών των άμεσα ασφαλισμένων. Αριθμητικά : 1) 5.215 εν ενεργεία (τακτικά μέλη), 2) 5.915 συνταξιούχους (έκτακτα μέλη), 3) 6.023 έμμεσα μέλη – προστατευόμενα εν ενεργεία μελών και 4) 7.756 έμμεσα μέλη – προστατευόμενα συνταξιούχων και συνολικά 24.909 (είκοσι τέσσερις χιλιάδες εννιακοσίους εννέα) ασφαλισμένους όλων των κατηγοριών. Με τον ίδιο τρόπο, το Ταμείο παρείχε, σύμφωνα με τους όρους και τις προϋποθέσεις του Καταστατικού και του Κανονισμού Επικούρησης Μελών, την επικούρηση στα μέλη του που συνταξιοδοτούνταν από την ΑΤΕ

 

            Το ΤΥΠΑΤΕ διαθέτει σημαντικά περιουσιακά στοιχεία, ιδιόκτητα κτήρια και πολυιατρεία (Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Πάτρα), και είχε συστήσει ένα ευρύ δίκτυο συμβεβλημένων ιατρών και κλινικών και παρείχε κατά τεκμήριο υψηλής ποιότητας ιατρικές και διοικητικές υπηρεσίες.

 

Μοναδικό έσοδο του ΤΥΠΑΤΕ, ήταν η εισφορά εργοδότη και εργαζομένου, ήτοι το ΤΥΠΑΤΕ λειτουργούσε με ίδιους πόρους χωρίς να λαμβάνει κανέναν κοινωνικό πόρο ή κρατική επιχορήγηση ή συνδρομή. Στους πόρους και στο σχηματισθέν κεφάλαιο περιλαμβάνονται και οι πρόσοδοι από την εκμετάλλευση της περιουσίας του, καθώς επίσης και δωρεές ή παροχές από τρίτους (π.χ. πρόσθετες παροχές από την ΑΤΕ ως εργοδότη).

 

            Με τον τρόπο αυτόν, το ΤΥΠΑΤΕ, χωρίς να επιβαρύνει τον κρατικό προϋπολογισμό, από το 1934, προσφέρει στους ασφαλισμένους του και στις οικογένειές τους, ποιοτική περίθαλψη υγείας και επικούρηση, στηρίζει δε και προάγει την κοινωνική ασφάλιση μέσω της υγιούς αυτοδιαχείρισης και των αρχών αλληλεγγύης και αλληλοβοήθειας των μελών του και με τον τρόπο αυτόν κατάφερε με τη σωστή διαχείριση των πόρων του, να αποκτήσει σημαντικά περιουσιακά στοιχεία και αποθεματικό κεφάλαιο, ικανοποιώντας πλήρως τις υποχρεώσεις του προς τα νοσοκομεία, διαγνωστικά κέντρα και προμηθευτές που είναι συμβεβλημένο.

 

 Ο κύριος και αποκλειστικός χαρακτήρας της κάλυψης που παρείχε το ΤΥΠΑΤΕ διατηρήθηκε μέχρι την εκ νέου ανάληψη από το κράτος της υποχρέωσης για παροχή κοινωνικής ασφάλισης στους προαναφερόμενους τομείς, η οποία επήλθε σε διαφορετικά χρονικά σημεία για την εκάστοτε παροχή (υγεία, επικούρηση), όπως αναλυτικά θα αναπτύξουμε κατωτέρω.

 

            Ειδικότερα, σε ό,τι αφορά τον καταστατικό σκοπό της «..  παροχής μηνιαίας επικούρησης και άλλων βοηθημάτων..» ο οποίος προστέθηκε το 1954 (άρθρο 3 παρ. 3 Καταστατικού) επελέγη από τα μέλη να εξυπηρετείται με την σύσταση (από το έτος 1954) ειδικού λογαριασμού, του «Ειδικού Λογαριασμού Επικούρησης Μελών (ΕΛΕΜ)», ο οποίος δεν έχει δική του χωριστή νομική προσωπικότητα, αλλά δημιουργήθηκε και λειτουργεί, ως ομάδα περιουσίας, στο πλαίσιο και υπό την νομική προσωπικότητα σωματειακής μορφής του ΤΥΠΑΤΕ, ήτοι ο Ειδικός Λογαριασμός αποτελεί περιουσία του ΤΥΠΑΤΕ, η οποία δεν μπορεί ούτε να διαχωριστεί ούτε να αποσπαστεί αφού δεν έχει χωριστή νομική προσωπικότητα.

            Συγκεκριμένα, σύμφωνα με το Καταστατικό του ΤΥΠΑΤΕ (άρθρο 3 παρ. 4) και τον Κανονισμό Λειτουργίας του Ειδικού Λογαριασμού Επικούρησης Μελών (ΕΛΕΜ) που συστήθηκε το 1954 και λειτουργεί από τότε, στα μέλη του ΤΥΠΑΤΕ, μαζί με την κύρια σύνταξη που ελάμβαναν από τον φορέα στον οποίο υπάγονταν (αρχικά ΤΣΠ – ΑΤΕ κι εν συνεχεία ΙΚΑ – ΕΤΑΜ), μηνιαία επικούρηση όταν συνταξιοδοτούνταν από το Ταμείο Συντάξεως και Πρόνοιας Προσωπικού ΑΤΕ (ΤΣΠΑΤΕ) (άρθρο 1 παρ. 1 Κανονισμού) η οποία υπολογίζονταν σύμφωνα με τα αναλυτικά ισχύοντα στον Κανονισμό (άρθρα 11, 12 και 13 Κανονισμού).

 

            Μάλιστα, όταν η ανάγκη καθιέρωσης της υποχρεωτικότητας και καθολικότητας της επικουρικής συντάξεως, προκειμένου να αρθούν οι ανισότητες, καθώς δεν είχαν όλοι οι μισθωτοί επικουρική ασφάλιση, παρά μόνον όσοι υπάγονταν σε επικουρικά ταμεία ιδιωτικού δικαίου (όπως το ΤΥΠΑΤΕ – ΕΛΕΜ),  οδήγησε  στην θέσπιση του ν. 997/1979 (ΦΕΚ Α/287) και στην σύσταση  του “Ταμείου Επικουρικής Ασφαλίσεως Μισθωτών (ΕΤΕΑΜ)”, ως ταμείο υποχρεωτικής επικουρικής ασφαλίσεως των αναφερομένων στο άρθρο 3 αυτού προσώπων, δεν εντάχθηκαν και οι εργαζόμενοι και συνταξιούχοι των επικουρικών ταμείων ιδιωτικού δικαίου παρά την γενική πρόβλεψη για σταδιακή ένταξη όλων των εργαζομένων. Η υποχρεωτικότητα και καθολικότητα της επικουρικής ασφαλίσεως επεξετάθη περαιτέρω με νεότερα νομοθετήματα (ν. 1140/1981, ν.1305/1982,  ν.3029/2002), οπότε η επικουρική ασφάλιση  έγινε καθολική και υποχρεωτική για όλους τους εργαζόμενους και παρείχετο, ή από το συσταθέν ΕΤΕΑΜ (νπδδ), είτε από τα προϋφιστάμενα επικουρικά ταμεία (νπιδ, όπως το ΤΥΠΑΤΕ – ΕΛΕΜ) τα οποία, με ρητές νομοθετικές διατάξεις εξομοιώθηκαν σε φορείς κύριας ασφαλίσεως (άρθρο 53 ν. 2082/1992).

            Προκειμένου να αρθούν (ή τουλάχιστον να περιοριστούν) οι ανισότητες στην παροχή υποχρεωτικής επικουρικής ασφάλισης μεταξύ του ΕΤΕΑΜ και των διάφορων επικουρικών ταμείων ιδιωτικού δικαίου που είχαν συσταθεί και λειτουργούσαν πριν το 1979 και είχαν (όπως προαναφέραμε) εξομοιωθεί με φορείς κύριας ασφάλισης, με νομοθετήματα που ακολούθησαν (ν. 2082/1992 “Αναμόρφωση Κοινωνικής Ασφαλίσεως και άλλες διατάξεις”) προβλέφθηκε η εξομοίωση των προϋποθέσεων συνταξιοδοτήσεως λόγω γήρατος, αναπηρίας και θανάτου, από τα επικουρικά ταμεία με αυτά των φορέων κύριας ασφαλίσεως, ενώ προβλέφθηκε και ο καθορισμός του ποσού συντάξεως που θα χορηγούν οι φορείς και ετέθησαν όρια ως προς το ύψος των συντάξεων εν συγκρίσει με τις κύριες, στις περιπτώσεις που για τον οικείο φορέα προβλέπεται εργοδοτική εισφορά ή κοινωνικός πόρος.

 

            Με τον ν. 3371/2005 (ΦΕΚ 178/5.10.2006, τεύχος Α΄) “Θέματα κεφαλαιαγοράς και άλλες διατάξεις” πέραν των συναφών με τον τίτλο του νομοθετήματος θεμάτων, ρυθμίσθηκαν (Κεφάλαιο Η΄ άρθρα 57 – 69) και τα θέματα ασφάλισης (κύριας και επικουρικής σύνταξης) των υπαλλήλων και των συνταξιούχων των πιστωτικών ιδρυμάτων.

            Συγκεκριμένα, με το προαναφερόμενο νομοθέτημα επιχειρήθηκε η αναδιάρθρωση της κοινωνικής ασφάλισης όλου του προσωπικού των πιστωτικών ιδρυμάτων,  με την καθιέρωση διαδικασιών ένταξής τους τόσο στο “Ίδρυμα Κοινωνικών Ασφαλίσεων – Ενιαίο Ταμείο Ασφάλισης Μισθωτών (Ι.Κ.Α. – Ε.Τ.Α.Μ.)” για τον κλάδο της κύριας σύνταξης, όσο και στο  “Ενιαίο Ταμείο Επικουρικής Ασφάλισης Μισθωτών (Ε.Τ.Ε.Α.Μ.)” σε συνδυασμό με την ασφάλιση στο νομικό πρόσωπο δημοσίου δικαίου (Ν.Π.Δ.Δ.) με την επωνυμία «Ενιαίο Ταμείο Ασφάλισης Τραπεζοϋπαλλήλων (Ε.Τ.Α.Τ.)» το οποίο ιδρύθηκε με το άρθρο 60 του νόμου αυτού, για τον κλάδο επικούρησης. Σημειώνουμε ότι η προοπτική σταδιακής ένταξης στον ΕΤΕΑ όλων των εργαζομένων (ακόμη κι αυτών που ήταν ασφαλισμένοι σε επικουρικά ταμεία) προεβλέπετο ήδη από το ν. 997/1979 και εν συνεχεία από τον ν. 2082/1992.

            Ειδικότερα, με τα άρθρα 57 και 58 του νόμου 3371/2005, αφενός προβλέφθηκε η υποχρεωτική κι αυτοδίκαιη υπαγωγή των προσλαμβανομένων από 01.01.2005 στην επικουρική ασφάλιση του   προσωπικού “Ενιαίου Ταμείου Επικουρικής Ασφάλισης Μισθωτών” (Ε.Τ.Ε.Α.Μ), αφετέρου η υπαγωγή στην υποχρεωτική ασφάλιση του ως άνω Ταμείου επικουρικής ασφάλισης (Ε.Τ.Ε.Α.Μ.) των ασφαλισμένων και των συνταξιούχων των πιστωτικών ιδρυμάτων που ήταν υποχρεωτικώς ασφαλισμένοι στα πάσης φύσεως (δημοσίου ή, κυρίως, ιδιωτικού δικαίου) ταμεία επικουρικής ασφάλισης, μετά, όμως την διάλυσή τους, σύμφωνα με την διαδικασία που προβλέπεται από τις κείμενες διατάξεις και τα καταστατικά των ταμείων. Ως καταληκτική ημερομηνία για την υπαγωγή ορίστηκε η 31η.12.2005. Η ημερομηνία αυτή παρατάθηκε (άρθρο 21 ν. 3429/2005 – ΦΕΚ Α 314) μέχρι 31.03.2006.

            Παράλληλα, προβλέφθηκε (παρ. 3) ότι, ο χρόνος ασφάλισης που πραγματοποιήθηκε στα πάσης φύσεως ταμεία (όπως ο ΕΛΕΜ) λογίζεται (κατά πλάσμα δικαίου και σύμφωνα με το σύστημα της υποχρεωτικής ασφαλιστικής διαδοχής) ότι πραγματοποιήθηκε στο Ε.Τ.Ε.Α.Μ., ενώ (παρ. 2 – 7) ορίσθηκε ότι, ο,τιδήποτε σχετίζεται με εισφορές, προϋποθέσεις συνταξιοδοτήσεως, καθορισμό και ανακαθορισμό επικουρικών συντάξεων κλπ., από την ένταξη των ασφαλισμένων και εφεξής διέπονται από την νομοθεσία του ΕΤΕΑΜ. Με τον ίδιο νόμο (άρθρο 59) ρυθμίσθηκαν και τα σχετικά με την οικονομική κάλυψη της επιβάρυνσης του ΕΤΕΑΜ, ενώ δόθηκε ρητή νομοθετική εξουσιοδότηση (άρθρο 62 παρ. 6) για τον καθορισμό των διαδικασιών διαχείρισης και διεκπεραίωσης των πάσης φύσεως εκκρεμών ζητημάτων των υποθέσεων για την εφαρμογή των ανωτέρω (τα οποία ρυθμίσθηκαν με το π.δ. 209/2006).

            Περαιτέρω και προκειμένου (όπως ορίζεται και στην σχετική εισηγητική έκθεση του ν. 3371/2005) οι ρυθμίσεις του νόμου να λάβουν υπ’ όψιν τους και να σεβαστούν τα κεκτημένα ασφαλιστικά δικαιώματα των ασφαλισμένων και με τον προαναφερόμενο νόμο (άρθρα, 60, 61 και 62) ιδρύθηκε το ν.π.δ.δ. με την επωνυμία “Ενιαίο Ταμείο Επικούρησης Τραπεζοϋπαλλήλων (ΕΤΑΤ)”, όπου μεταξύ άλλων, στο άρθρο 62 προβλέπονταν η διαδικασία ένταξής τους και συγκεκριμένα ορίζονταν ότι : “… Στην ασφάλιση του ΕΤΑΤ υπάγονται υποχρεωτικά τα πρόσωπα που εργάζονται στα πιστωτικά ιδρύματα του ν. 2076/1992 και ασφαλίζονται για επικουρική ασφάλιση του προσωπικού τους, μετά την διάλυσή τους, σύμφωνα με την διαδικασία που προβλέπεται στην επόμενη παράγραφο. 2. η υπαγωγή στο ΕΤΑΤ πραγματοποιείται μετά από αίτημα των αρμοδίων οργάνων των ενδιαφερομένων μερών, εργοδότη ή εργαζομένων, που υποβάλλεται στο Διοικητικό Συμβούλιο του ΕΤΑΤ μετά την διάλυση των επικουρικών ταμείων… σύμφωνα με τις διαδικασίες που προβλέπονται από τις κείμενες διατάξεις ή τα καταστατικά των οικείων ταμείων…. Το ποσό της επιβάρυνσης του πιστωτικού ιδρύματος και το ταμείου προσδιορίζεται μετά την εκπόνηση  οικονομικής μελέτης. 3. Το σύνολο της κινητής κι ακίνητης περιουσίας των εντασσομένων ταμείων ή κλάδων επικουρικής ασφάλισης αυτών περιέρχεται στο ΕΤΑΤ, χωρίς την καταβολή φόρου, τέλους ή δικαιώματος υπέρ του Δημοσίου…..»

 

Για την περίπτωση που τα Ταμεία αυτά δεν διαλύονταν εκουσίως ο ίδιος ο νόμος προέβλεπε ότι «….. Στην περίπτωση αυτή το ταμείο δεν διαλύεται ούτε θίγεται η περιουσία του. Ο εργοδότης υποχρεούται να καταβάλει προς το ΕΤΑΤ το ποσό της δαπάνης που του αναλογεί. Το ποσό της δαπάνης προσδιορίζεται μετά από ειδική οικονομική μελέτη….»       

            Εν συνεχεία ορίζεται (άρθρο 63) ότι : “… Πόροι του ΕΤΑΤ είναι : α. Ποσό εισφοράς κάθε πιστωτικού ιδρύματος, το προσωπικό του οποίου έχει ειδικά δικαιώματα πρόσθετης επικουρικής σύνταξης από το ΕΤΑΤ κατά το άρθρο 61. Το ποσό της εισφοράς καθορίζεται με νόμο και εκπόνηση ειδικής οικονομικής μελέτης. β. Η περιουσία των ταμείων επικουρικής ασφάλισης που εντάσσονται στο ΕΤΑΤ (σημ. μετά την διάλυσή τους και την ένταξή τους) γ. Οι πρόσοδοι των ως άνω ταμείων επικουρικής ασφάλισης, δ. κάθε άλλος πόρος που ήθελε ορισθεί με απόφαση του Υπουργού Οικονομίας και Οικονομικών ως αντάλλαγμα των πιστωτικών ιδρυμάτων για τις υπηρεσίες διαχείρισης που παρέχει το ΕΤΑΤ...

 

            Εν ολίγοις, ο νομοθέτης, ως είχε συνταγματική υποχρέωση, προκειμένου να εξασφαλίσει την συνέχιση της καταβολής των συντάξεων με ενιαίους και καθολικούς κανόνες και να διασφαλίσει το δικαίωμα προσδοκίας λήψης σύνταξης (κύριας κι επικουρικής) των εργαζομένων των πιστωτικών ιδρυμάτων που ήταν ασφαλισμένοι σε ταμεία (κυρίως ιδιωτικού δικαίου), έδωσε την δυνατότητα ένταξής τους σε υπάρχοντες ή συσταθέντες φορείς δημοσίου δικαίου, χωρίς να θιγούν τα κεκτημένα ή ώριμα ασφαλιστικά δικαιώματα, υπό την προϋπόθεση τα ταμεία αυτά θα διαλυθούν εκουσίως και η περιουσία τους θα περιέλθει στον φορέα ένταξης.

            Έτσι, στην πρώτη νομοθετική πρόβλεψη, η υπαγωγή ήταν υποχρεωτική για τους ασφαλισμένους μετά την 1.1.2005 αλλά, εμφανιζόταν ως “προαιρετική” (στην πραγματικότητα δεν ήταν τέτοια) για τους ήδη ασφαλισμένους (πριν την 1.1.2005) στα ταμεία αυτά, με την έννοια ότι προϋπέθετε απόφαση για την εκούσια διάλυσή τους.

            Οι ασφαλισμένοι και οι συνταξιούχοι του ΤΥΠΑΤΕ – ΕΛΕΜ, ενέπιπταν στις ως άνω διατάξεις (αρθ. 62 παρ. 1), ως εργαζόμενοι και συνταξιούχοι του πιστωτικού ιδρύματος με την επωνυμία “Αγροτική Τράπεζα της Ελλάδας” (ήδη υπό ειδική εκκαθάριση) οι οποίοι ήταν υποχρεωτικά ασφαλισμένοι για τον κλάδο επικούρησης στον ΕΛΕΜ.

            Κατ’ άσκηση του προβλεπομένου ανωτέρω δικαιώματος, η ΑΤΕ, ως εργοδότης, με τις από 30.12.2005 και 19.04.2006 αιτήσεις της προς το ΔΣ του ΕΤΑΤ ζήτησε μονομερώς την υπαγωγή του προσωπικού της στο ΕΤΑΤ (παρ. 7 άρθρου 62 ν. 3371/2005).

            Με την υπ’ αρ. 9 – 13ης/28.04.2006 απόφαση του ΔΣ του ΕΤΑΤ έγινε δεκτό το αίτημα  που υποβλήθηκε μονομερώς από την ΑΤΕ ως εργοδότη, και ζητήθηκε η γνώμη και του ΕΛΕΜ (πάντα σύμφωνα με τα διαλαμβανόμενα στην παρ. 7 του άρθρου 62).

            Ο ΕΛΕΜ δεν απάντησε εντός της προβλεπόμενης από τον νόμο προθεσμίας (ενός μηνός από την γνωστοποίηση) με αποτέλεσμα να θεωρηθεί σιωπηρή άρνηση υπαγωγής, πλην όμως, κατ’ εφαρμογή των ως άνω διατάξεων, το ΕΤΑΤ θα έπρεπε να αναλάβει την διαχείριση και διεκπεραίωση των πάσης φύσεως υποθέσεων των ασφαλισμένων και συνταξιούχων του ΕΛΕΜ, που αφορούν ασφαλιστικά ή συνταξιοδοτικά τους ζητήματα, ιδίως να εισπράττει τις εισφορές εργοδότη και εργαζομένων και να απονέμει τις συντάξεις.

 

            Τόσο οι εργαζόμενοι που ήταν ασφαλισμένοι στον ΕΛΕΜ, όσο και οι εργαζόμενοι στα περισσότερα από τα ταμεία που ενέπιπταν στις ανωτέρω ρυθμίσεις δεν αποφάσισαν την εκούσια διάλυσή του, σύμφωνα με τα οριζόμενα στο άρθρο 62 του ν. 3371/2005, προκειμένου να υπαχθούν στο ΕΤΑΤ (και αντιστοίχως στο ΙΚΑ – ΕΤΑΜ για την κύρια σύνταξη σύμφωνα με τα οριζόμενα στο άρθρο 58 του ν. 3371/2005), και τα ταμεία αυτά παρέμεναν, με αποτέλεσμα να έχει δημιουργηθεί μεγάλη σύγχυση σχετικά με το ασφαλιστικό καθεστώς των ασφαλισμένων αυτής της κατηγορίας (ιδίως ποιος φορέας θα εισπράττει τις εισφορές και θα καταβάλλει τις παροχές) τόσο ως προς την κύρια όσο και ως προς την επικουρική σύνταξη.

Προκειμένου να μην παραμένει εκκρεμές το ζήτημα της ασφαλιστικής τους κάλυψης (κύριας και επικουρικής), ακολούθησαν νεότερες νομοθετικές ρυθμίσεις, οι οποίες υπήγαγαν υποχρεωτικά τους ασφαλισμένους και τους συνταξιούχους των ταμείων των πιστωτικών ιδρυμάτων που δεν είχαν ήδη ενταχθεί στο ΕΤΑΤ (μετά την εκούσια διάλυσή τους), χωρίς να προϋποθέτουν την προηγούμενη διάλυση τους (προϋπόθεση που επέβαλε ο ν. 3371/2005), προκειμένου να αρθεί το αδιέξοδο που είχε δημιουργηθεί, με την άρνηση των περισσότερων εργαζομένων να διαλύσουν τα ταμεία τους.

 

            Μεταξύ των μεταγενέστερων (του ν. 3371/2005) διατάξεων, ήταν κι αυτή της παρ. 2 του άρθρου 38 του ν. 3522/2006 με την οποία ορίζεται ότι : “ο κλάδος Σύνταξης του Ταμείου Συντάξεων και Πρόνοιας Α.Τ.Ε. εντάσσεται υποχρεωτικά στον Κλάδο Σύνταξης του Ιδρύματος Κοινωνικών Ασφαλίσεων – Ενιαίου Ταμείου Ασφάλισης Μισθωτών (ΙΚΑ – ΕΤΑΜ), από1.1.2007…..  Από 1.1.2007, οι ασφαλισμένοι και συνταξιούχοι του Ειδικού Λογαριασμού Επικούρησης Μελών Προσωπικού της Αγροτικής Τράπεζας (Ε.Λ.Ε.Μ.), που έχει συσταθεί στο Ταμείο Υγείας Προσωπικού της Αγροτικής Τράπεζας της Ελλάδας υπάγονται υποχρεωτικά στο Ενιαίο ταμείο Ασφάλισης τραπεζοϋπαλλήλων (Ε.Τ.Α.Τ.). Κατά τα λοιπά εφαρμόζονται αναλόγως οι διατάξεις της παραγράφου 6 του άρθρου 62 του ν. 3371/2005 και οι διατάξεις του π.δ. 209/2006…. Η προβλεπόμενη από τις διατάξεις της παραγράφου 1 του άρθρου 8 του κανονισμού του ΕΛΕΜ εισφορά της ΑΤΕ μειώνεται σταδιακά και ισόποσα από 9% σε 7,5% εντός τριών ετών, αρχής γενομένης από 1.1.2007….”

            Σημειώνουμε ότι με αντίστοιχες ρυθμίσεις (άρθρο 26 παρ. 1 ν. 3455/2006 για το “Ταμείο Επικουρικής Ασφάλισης Προσωπικού Εμπορικής Τράπεζας της Ελλάδας”,  άρθρο 9 ν. 3554/2007 για τον “Λογαριασμό Ασφαλιστικών καλύψεων της Τράπεζας Αττικής”, άρθρο 10 ν. 3620/2007 για το “Ταμείο Αλληλοβοηθείας Προσωπικού Τραπέζης Πίστεως της Alpha Bank A.E.” κλπ) εντάχθηκαν υποχρεωτικά στο ΙΚΑ – ΕΤΑΜ (για την κύρια σύνταξη) και στο ΕΤΑΤ (για την επικουρική) και τα άλλα ταμεία ασφάλισης προσωπικού πιστωτικών ιδρυμάτων.

            Με την υπ’  αρ. ΚΥΑ 325280/21.12.2005 τροποποιήθηκε το άρθρο  69 του Οργανισμού της ΑΤΕ προκειμένου η τελευταία  ως εργοδότης να αποδίδει τις υποχρεωτικές ασφαλιστικές εισφορές εργοδότη – εργαζομένων για τον κλάδο της επικούρησης στο ΕΤΑΤ κι όχι στον ΕΛΕΜ και περαιτέρω ορίσθηκε το ύψος της εισφοράς της στο νέο φορέα στο ποσό των 380.000.000 Ευρώ.

 

            Με τον τρόπο αυτόν, η καταβολή επικούρησης στους προερχόμενους από την ΑΤΕ συνταξιούχους αναλήφθηκε κατά το μέρος της υποχρεωτικής επικουρικής συντάξεως από τους συσταθέντες φορείς δημοσίου δικαίου και το ΤΥΠΑΤΕ, εφόσον δεν διαλύθηκε, παρέμεινε με βάση τον ιδρυτικό του ρόλο και τον Καταστατικό σκοπό του για καταβολή της μηνιαίας επικούρησης ή άλλων βοηθημάτων που προβλέπεται από το άρθρο 3 παρ. 3 του Καταστατικού του και που θα αποφάσιζαν τα μέλη του.

 

            Επαναλαμβάνουμε ότι, όπως έχει γίνει δεκτό (Ολ. ΣτΕ 2199/2010) η ανάληψη της ενάσκησης της υποχρεωτικής κοινωνικής ασφάλισης από το Κράτος ή από φορείς δημοσίου δικαίου που αυτό έχει συστήσει, δεν είναι αντισυνταγματική, δεδομένου η υποχρεωτική κοινωνική ασφάλιση ρητά εξαιρείται από την ιδιωτική βούληση και εντάσσεται στο πλαίσιο άσκησης δημόσιας εξουσίας. Κατά συνέπεια, στην αρμοδιότητα ρύθμισης της παροχής της υποχρεωτικής κοινωνικής ασφάλισης, το Κράτος δύναται να επιλέξει, είτε να την παρέχει το ίδιο, είτε να δημιουργεί ασφαλιστικούς φορείς δημοσίου δικαίου, υπάγοντας υποχρεωτικώς σε αυτούς κατηγορίες εργαζομένων και συνταξιούχων, έστω κι αν αυτοί καλύπτονται ασφαλιστικώς από ταμεία στηριζόμενα στην ιδιωτική βούληση και μάλιστα, ανεξαρτήτως των συμφωνιών μεταξύ των ενδιαφερομένων μερών ή τυχόν προηγούμενων παραχωρήσεων της σχετικής αρμοδιότητας σε ομόλογους φορείς ιδιωτικού δικαίου, όπως εν προκειμένω που συνέστησε  ένα νομικό πρόσωπο δημοσίου δικαίου (ΕΤΑΤ) και ανέθεσε πλέον σε αυτό τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις που είχε εκχωρήσει, μέχρι εκείνη την στιγμή, στον ΕΛΕΜ.

 

            Εν συνεχεία με τον ν. 4052/2012 (Α’/41) και συγκεκριμένα τα άρθρο 35 επ., σε συνδυασμό με την Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου της 31ης.12.2012 (Α’/256) το ΕΤΑΤ (άρθρο 36 παρ. 1), με όλους τους φορείς κι ασφαλισμένους του, εντάχθηκε (για τον κλάδο επικούρησης) υποχρεωτικά στο “Ενιαίο Ταμείο Επικουρικής Ασφάλισης (ΕΤΕΑ)”.

 

            Έτσι επιγραμματικά σε σχέση με την επίδικη διαφορά, από 01.01.2007 και εφεξής, όλοι οι εργαζόμενοι και συνταξιούχοι της πρώην Αγροτικής  Τράπεζας της Ελλάδας, οι οποίοι ήταν ασφαλισμένοι στον ΕΛΕΜ (μεταξύ των οποίων και οι ενάγοντες) υπήχθησαν και λαμβάνουν την υποχρεωτική μηνιαία επικούρηση από το νπδδ Ε.Τ.Α.Τ. (και ήδη ενταχθέν στο Ε.Τ.Ε.Α.)

 

Εν τέλει, όπως προκύπτει σαφώς από τις προαναφερόμενες νομοθετικές ρυθμίσεις, η υποχρεωτική υπαγωγή των ασφαλισμένων και συνταξιούχων του ΕΛΕΜ δεν επέφερε και την διάλυσή του, ούτε η περιουσία του ΕΛΕΜ, ως ομάδα περιουσίας φορέα ιδιωτικού δικαίου, θίχθηκε ούτε μεταφέρθηκε, αυτοδικαίως, στον φορέα δημοσίου δικαίου που συστάθηκε καθώς το αντίθετο θα έρχονταν σε αντίθεση σε ρητές συνταγματικές προβλέψεις προστασίας της ιδιωτικής περιουσίας.

 

Αυτό συνάγεται και από την παρ. 2 του άρθρου 38 ν. 3255/2006, η οποία ερμηνεύθηκε και με σχετική εγκύκλιο του Υπουργείου Απασχόλησης και Κοινωνικής Προστασίας (Φ. 20203/οικ. 1948/90/5.3.2007) που ξεκαθαρίζει ότι οι ασφαλισμένοι και οι συνταξιούχοι του ΑΤΕ που ελάμβαναν επικούρηση από το ΤΥΠΑΤΕ και ειδικότερα από τον Ειδικό Λογαριασμό του (ΕΛΕΜ) υπήχθησαν υποχρεωτικά στο ΕΤΑΤ, χωρίς, όμως, ο τελευταίος να διαλυθεί ούτε να θιγεί η περιουσία του, το οποίο θα συνέβαινε μόνον σε περίπτωση εκούσιας διαλύσεώς του (άρθρο 62 παρ. 3 του ν. 3371/2005).

 

Κατά συνέπεια, όσο αυτά τα νομικά πρόσωπα δεν διαλύονται εκουσίως η περιουσία τους δεν μπορεί σε καμία περίπτωση και με κανέναν τρόπο να θιγεί. Μόνον σε περίπτωση, δε, που τα μέλη τους αποφασίσουν την εκούσια διάλυσή τους, κατά αμφισβητούμενη για την συνταγματικότητά της διάταξη, τότε και μόνον τότε και μετά την ολοκλήρωση της εκκαθάρισή τους και την οριστική διάλυσή τους, τυχόν θετικό υπόλοιπο της περιουσίας τους, θα περιέλθει στο ΕΤΑΤ και δεν θα δύναται να διατεθεί σύμφωνα με τα προβλεπόμενα στον νόμο (ΑΚ) και στο Καταστατικό τους.

  Όσο τα Ταμεία αυτά δεν διαλύονται εκουσίως, η περιουσία τους δεν μπορεί να περιέλθει στο ΕΤΑΤ ή σε άλλον φορέα δημοσίου δικαίου.

 

Για τον λόγο αυτόν, μέχρι και σήμερα, και με την περαιτέρω υποχρεωτική ένταξη του ΕΤΑΤ στο ΕΤΕΑ οι περιουσίες των επικουρικών ταμείων (των οποίων τα μέλη είχαν ενταχθεί στο ΕΤΑΤ) εξακολουθούν να παραμένουν στα ταμεία αυτά.

 

Επομένως, το γεγονός ότι η επικουρική ασφάλιση των τραπεζοϋπαλλήλων πέρασε από μία ιδιωτική μορφή – καθ’ υποκατάσταση της δημόσιας – στην σφαίρα της δημόσιας ασφάλισης, χωρίς την ταυτόχρονη διάλυση του νομικού προσώπου, διέσωσε την συνταγματικότητα των σχετικών διατάξεων και παράλληλα κατέλειψε έδαφος συνέχισης της λειτουργίας των ιδιωτικών αυτών φορέων (όπως ο ΕΛΕΜ), αναγκαστικά και πλέον όμως μόνον συμπληρωματικώς προς την κύρια ή επικουρική κοινωνική ασφάλιση και εφόσον το επιθυμούν τα ενδιαφερόμενα μέρη (ΣτΕ 2199/2010 Ολ, ΕΔΔΔ 4/2010 σελ. 917). Έτσι το Κράτος ανέλαβε την συνταγματική του υποχρέωση  για παροχή κοινωνικής ασφάλισης χωρίς να παραβιαστούν οι διατάξεις των άρθρων 12, και 25 παρ. 1 εδ. δ΄ του Συντάγματος ούτε το άρθρο 11 της ΕΣΔΑ. Συγκεκριμένα, τον ιδιωτικό χαρακτήρα της περιουσίας όλων των αυτοδιαχειριζόμενων αλληλοβοηθητικών σωματείων όπως το ΤΥΠΑΤΕ έχει αναγνωρίσει με την υπ’ αρ. 2199/2010 απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας, με την οποία διασώθηκε η συνταγματικότητα των προαναφερομένων διατάξεων με τις οποίες υπήχθησαν υποχρεωτικά τα μέλη των Ταμείων αυτών σε φορείς δημοσίου δικαίου η οποία έκανε δεκτό ότι : «τα Ταμεία αυτά (όπως το ΤΥΠΑΤΕ) με τις ανωτέρω διατάξεις ούτε καταργούνται, ούτε αφαιρούνται τα περιουσιακά τους στοιχεία. Τα στοιχεία αυτά αφαιρούνται ΜΟΝΟ στην περίπτωση εκουσίας διαλύσεώς τους (άρθρο 62 παρ. 3) Τέλος δεν οδηγούνται σε έμμεση διάλυση με την πιθανή αν όχι βέβαιη αποψίλωσή τους από μέλη λόγω της υποχρεωτικής υπαγωγής τους στο ΕΤΑΤ…. Διότι τα Ταμεία αυτά δύνανται να εξακολουθήσουν να λειτουργούν συμπληρωματικώς προς την κύρια ή επικουρική υποχρεωτική κοινωνική ασφάλιση, εφόσον το επιθυμούν τα ενδιαφερόμενα μέρη. Υπό τα ανωτέρω δεδομένα (δηλαδή της διατήρησης της περιουσίας των ταμείων) δεν παραβιάζεται ούτε η αρχή της προστατευόμενης εμπιστοσύνης ούτε η αρχή της αναλογικότητας (άρθρο 25 παρ. 1 παρ. 1 εδ. δ΄του Συντάγματος)»

  

Για την συνέχιση της λειτουργίας των νομικών αυτών προσώπων (όπως το ΤΥΠΑΤΕ), μετά την νομοθετική υπαγωγή των ασφαλισμένων και των συνταξιούχων τους στο ΕΤΑΤ (ήτοι μετά, την εκ των πραγμάτων μεταβολή τόσο της υποχρεωτικότητας, όσο και του χαρακτήρα της παρεχόμενης από τους φορείς αυτούς ασφάλισης, από κύρια σε συμπληρωματική), απαιτείται  η προηγούμενη έκφραση βούλησης των μελών τους κι αντίστοιχη τροποποίηση του Καταστατικού και των Κανονισμών τους, σύμφωνα με τις ισχύουσες νομοθετικές και καταστατικές διατάξεις, δεδομένου ότι θα ήταν ασυμβίβαστο με το Σύνταγμα, η ανωτέρω κρατική πράξη να ενεργήσει και ως τροποποίηση καταστατικού φορέα ιδιωτικού δικαίου, επιφέροντας αυτοδικαίως τα ανάλογα αποτελέσματα, παραβιάζοντας τη συνταγματικά κατοχυρωμένη αρχή του «συνεταιρίζεσθαι» και υποκαθιστώντας την ελεύθερη ιδιωτική βούληση στο δικαίωμα του «αποφασίζειν».

 

Σε κάθε περίπτωση επισημαίνουμε την ιδιαιτερότητα του ΤΥΠΑΤΕ που σε αντίθεση με άλλα ομόλογα Ταμεία έχει τρεις ισότιμους και κύριους καταστατικούς σκοπούς (υγεία, επικούρηση κι οικονομικά βοηθήματα και αποκατάσταση τέκνων).

 

            Όπως έχει γίνει δεκτό με πλήθος δικαστικών ad hoc αποφάσεων (χαρακτηριστικά ΜΠΑ 2412/2015, ΜΠΑ 1354/2015, ΜΠΑ 1512/2015, 2054/2015, 2055/2015, 2057/2015, 2414/2015),  το ΤΥΠΑΤΕ και ιδίως ο Ειδικός Λογαριασμός που έχει συστήσει για την εξυπηρέτηση ενός των σκοπών του (ΕΛΕΜ) παρέμεινε ως ιδιωτικού δικαίου φορέας κοινωνικής ασφάλισης και η περιουσία του, όπου κι αν βρίσκεται, και μετά την ανωτέρω νομοθετική μεταβολή, δεν μπορεί να θιγεί καθώς παρέμεινε στο νομικό πρόσωπο που δεν διαλύθηκε εκουσίως προκειμένου να αξιοποιηθεί για την συμπληρωματική προς την κύρια κοινωνική ασφάλιση σε προαιρετική βάση, μετά από ανάλογη τροποποίηση του Καταστατικού του, σύμφωνα με την βούληση των μελών του.

 

Σε κάθε περίπτωση, με την επίμαχη διάταξη της πρότασής σας, που αφορά την περιουσία του Ειδικού Λογαριασμού Επικούρησης Μελών («ΕΛΕΜ») του ΤΥΠΑΤΕ, ολοκληρώνεται ο «προαναγγελθείς θάνατος» του σωματείου μας. Προαναγγελθείς λόγω των προηγούμενων παρεμβάσεων του Κράτους που εξάλειψαν σταδιακά, παραβλέποντας την καταστατική μας αυτονομία, τις προϋποθέσεις λειτουργίας του σωματείου. Πρόκειται, ως γνωστόν, για την εκ του νόμου αφαίρεση του σκοπού του σωματείου με την ανάληψη αυτού από το Κράτος (υγεία – επικούρηση), και αφετέρου για την ανάκληση της άδειας λειτουργίας της Αγροτικής Τράπεζας – πρώην εργοδότη μας – εν μια νυκτί, παρεμβάσεις που είχαν ως συνέπεια την απώλεια των πόρων μας (εισφορές εργοδότη και εργαζομένων) και την πλήρη ανατροπή της ομαλής λειτουργίας μας. Η αφαίρεση – στην πραγματικότητα πρόκειται για δήμευση – της περιουσίας του Ειδικού Λογαριασμού μας (ΕΛΕΜ) που αποτελεί σήμερα το σημαντικότερο μέρος της περιουσίας του νομικού προσώπου, είναι βέβαιο ότι θα προκαλέσει αιφνίδια διακοπή κάθε δυνατότητας λειτουργίας του σωματείου μας, δηλαδή θα οδηγήσει στην αναπόφευκτη διάλυσή του. Διότι είναι αυταπόδεικτο ότι δίχως τα αποθεματικά μας είναι αδύνατο να επιδιώξουμε οποιονδήποτε σκοπό αλληλοβοήθειας, πολλώ δε μάλλον όταν το σωματείο μας δεν θα έχει καν τη δυνατότητα να καλύπτει τα στοιχειώδη λειτουργικά του έξοδα (μισθοδοσία, φόρους, λογαριασμούς ΔΕΚΟ, κοινόχρηστα, γραφική ύλη, αναλώσιμα κλπ).

            Όμως και πέραν του παρανόμου χαρακτήρα της σκοπούμενης δια νόμου περιέλευσης της κινητής κι ακίνητης περιουσίας του, χωρίς νομική προσωπικότητα Ειδικού Λογαριασμού (ΕΛΕΜ)  του Ταμείου μας, στο ΕΤΕΑ, ουδόλως προκύπτει ποιο είναι το υπέρτερο δημόσιο συμφέρον και εν τέλει το όφελος από οικονομικοκοινωνικής πλευράς, το οποίο θα μπορούσε να εξυπηρετεί μια τέτοια διάταξη νόμου.

Θα έπρεπε να γνωρίζετε, κ. Υπουργέ, ότι με τη μεταβίβαση της ΑΤΕ στην Τράπεζα Πειραιώς και τη συνακόλουθη αιφνίδια διακοπή της εισροής εισφορών του κλάδου υγείας στο Ταμείο μας, που προκάλεσε την οικονομική ασφυξία του και την δημιουργία χρεών χωρίς υπαιτιότητά μας, δεν υπήρξε καμία νομοθετική ρύθμιση για τις οφειλές που είχαν δημιουργηθεί (όσο το Ταμείο κάλυπτε κύρια και υποχρεωτικά τους ασφαλισμένους καθ’ υποκατάσταση φορέων δημοσίου δικαίου κι εν τέλει του ίδιου του Κράτους, με αντίστοιχη απαλλαγή του κρατικού προϋπολογισμού από ανάλογες δαπάνες) από τη νοσηλεία ασφαλισμένων μας σε δημόσια νοσοκομεία, κέντρα αποκατάστασης, ιδιωτικά θεραπευτήρια μα ούτε και για την πληρωμή δαπανών ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης που πραγματοποιήθηκαν από τα μέλη μας, τους 25.000 άμεσα και έμμεσα ασφαλισμένους μας, και τις οποίες οφείλουμε να τους τις καταβάλουμε.

Το Ταμείο μας βρέθηκε ανυπαίτια αντιμέτωπο με έναν κυκεώνα εξωδίκων και δικαστικών ενεργειών, συμπεριλαμβανομένων κατασχέσεων και λοιπών πράξεων αναγκαστικής εκτέλεσης από απαιτήσεις δημόσιων και ιδιωτικών φορέων παροχής υγείας, που κατέστησαν εν τω μεταξύ ληξιπρόθεσμες, εξαιτίας των αυθαίρετων και αντίθετων προς την αρχή της καταστατικής αυτονομίας επιλογών του Δημοσίου,  εις βάρος της περιουσίας του, η οποία έχει κριθεί (χαρακτηριστικά ΜΠΑ 33055/2013, ΜΠΑ 2972/2015, ΜΠΑ 8801/2015, ΜΠΑ 8049/2015, ΜΠΑ 245/2015, ΜΠΑ 522/2015) ότι στο σύνολό της (ήτοι ακόμα κι αν εντάσσεται στην περιουσία των, χωρίς νομική προσωπικότητα, Ειδικών Λογαριασμών του), είναι υπέγγυα στους τρίτους πιστωτές οι οποίοι δύνανται να στραφούν, στο στάδιο της αναγκαστικής εκτέλεσης εις βάρος της για την ικανοποίηση τους.

Ήδη σε εκτέλεση αποφάσεων της Γενικής μας Συνέλευσης οι οφειλές αυτές προς δημόσια νοσοκομεία και λοιπούς παρόχους υγείας αλλά και ιατροτεχνολογικού εξοπλισμού που προμήθευαν τα πολυϊατρεία μας, έχουν αρχίσει να εξοφλούνται, ενώ παράλληλα το λιγοστό προσωπικό που έχει απομείνει στο Ταμείο μας ελέγχει τα παραστατικά και πραγματοποιεί εκκαθάριση δαπανών των μελών – πρώην ασφαλισμένων μας και τους αποδίδει τα ποσά που τους αναλογούν.

Ενώ δηλαδή το ίδιο το Κράτος, ως προαναφέρθηκε, αφού «χρησιμοποίησε» το Ταμείο και τις δομές που το ίδιο κάλυπτε από ίδιους πόρους για την κάλυψη δικών του υποχρεώσεων και εν συνεχεία αυθαίρετα κι αιφνίδια μας στέρησε στο παρελθόν με αλλεπάλληλες νομοθετικές παρεμβάσεις του πόρους (πόρους επαναλαμβάνουμε  μη κρατικούς), έρχεται σε δεύτερο χρόνο να μας αποστερήσει οριστικά και τη δυνατότητα να είμαστε συνεπείς στις υποχρεώσεις μας απέναντι στα μέλη μας και τους τρίτους, εξωθώντας ταυτόχρονα μη νόμιμα και κατά παράβαση του Συντάγματος το σωματείο μας de facto σε αδυναμία εξυπηρέτησης οποιουδήποτε σκοπού, υφιστάμενου ή μέλλοντος που θα αποφασίσουν τα μέλη μας, και εν τέλει σε κατάργηση της συνδικαλιστικής ελευθερίας και του συνταγματικώς κατοχυρωμένου δικαιώματος του συνεταιρίζεσθαι, καταδικάζοντάς μας σε μια ιδιότυπη ακούσια διάλυση χωρίς καν να δύναται να ακολουθήσει το στάδιο της εκκαθάρισης.

 

 

 

            Από όλα τα ανωτέρω αναλυτικά αναφερόμενα, που είναι νόμιμα, βάσιμα και αληθή και τα θέτουμε υπ’ όψιν Σας, αλλά θα τα θέσουμε κι υπ’ όψιν κάθε Θεσμού, Αρχής ή Δικαστηρίου, όπου ήθελε απαιτηθεί να υπερασπιστούμε και να προασπίσουμε τα δικαιώματά μας, επιγραμματικά, έχουν γίνει δεκτά τα εξής :

 

·       To TYΠΑΤΕ είναι αλληλοβοηθητικό σωματείο ιδιωτικού δικαίου, που ιδρύθηκε με απόφαση της ΓΣ των μελών του συνδικαλιστικού σωματείου των εργαζομένων στην Αγροτική Τράπεζα της Ελλάδος ΣΕΑΤΕ (και ήδη ΣΕΤΑΠ). Ο καθαρά ιδιωτικός χαρακτήρας του, τον οποίο σεις ο ίδιος αναγνωρίζετε με την από 17/1/2011 γνωμοδότησή σας, έχει ως συνέπειες ότι α) Η λειτουργία και η τροποποίηση των σκοπών του διέπεται αποκλειστικά από το καταστατικό του και τις αναγκαστικές δικαίου ή συμπληρωματικές προς αυτό διατάξεις του Αστικού Κώδικα και β) Δεν νοείται νομοθετική ή διοικητική παρέμβαση, που θα αποβλέπει σε οποιασδήποτε φύσης περιορισμούς ή και επηρεασμούς, είτε ως προς την στοχοθεσία τους είτε ως προς τη χρήση των αναγκαίων μέσων για την πραγμάτωσή τους

·       Η περιουσία του Ταμείου, συμπεριλαμβανομένων των Ειδικών Λογαριασμών του χωρίς νομική προσωπικότητα, ανήκει στο σωματείο προς εξυπηρέτηση των σκοπών του, όπως αυτό προσδιορίζεται από το Καταστατικό και τους Κανονισμούς λειτουργίας του

·       Ο ιδιωτικός χαρακτήρας της περιουσίας όλων των αυτοδιαχειριζόμενων αλληλοβοηθητικών σωματείων όπως το ΤΥΠΑΤΕ έχει αναγνωρισθεί με σειρά αποφάσεων της Ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας (2197/2010, 2198/2010, 2199/2010 [για το ΤΥΠΑΤΕ], 2200/2010), με τις οποίες κρίθηκε ότι εφόσον με την ίδρυση του Ε.Τ.Α.Τ. ούτε καταργούνται τα αλληλοβοηθητικά ταμεία, ούτε αφαιρούνται τα περιουσιακά τους στοιχεία, ούτε οδηγούνται σε έμμεση διάλυση, ο Ν. 3371/2005 δεν αντίκειται στα άρθρα 12 παρ. 1 του Συντάγματος και 11 της ΕΣΔΑ, ούτε παραβιάζεται η αρχή της αναλογικότητας και της προστατευόμενης εμπιστοσύνης. Ήτοι άνευ αυτών των δεδομένων (διατήρηση της περιουσίας των Ταμείων και δυνατότητα αυτών να εξακολουθήσουν να λειτουργούν συμπληρωματικώς προς την κύρια ή επικουρική υποχρεωτική κοινωνική ασφάλιση, εφόσον το επιθυμούν τα ενδιαφερόμενα μέρη) δεν θα διασωζόταν η συνταγματικότητα των διατάξεων με τις οποίες υπήχθησαν υποχρεωτικά τα μέλη των Ταμείων αυτών σε φορείς δημοσίου δικαίου.

·       Το άρθρο 12 παρ. 1 του Συντάγματος επιβάλλει στο δημόσιο να μην θέτει στα σωματεία που εξυπηρετούν σκοπούς όπως το ΤΥΠΑΤΕ, «όρους που οδηγούν σε αυθαίρετη και αδικαιολόγητη στέρηση της δυνατότητάς τους να λειτουργήσουν» (ΑΠ 1638/1991).

·       Επειδή η ιδιωτική περιουσία προστατεύεται από το Σύνταγμα, σύμφωνα με το άρθρο 17 και ως εκ τούτου οποιαδήποτε επέμβαση σε αυτή ακόμη και από το κράτος είναι παράνομη και αντισυνταγματική.

 

 

Για όλους τους παραπάνω λόγους, με την παρούσα σας καλούμε να αποσύρετε άμεσα την ως άνω πρόταση και περαιτέρω να απόσχετε από κάθε «νομοθετική» προσπάθεια που θίγει ή δύναται να θίξει την περιουσία του Ταμείου μας. Σε αντίθετη περίπτωση θα μας βρείτε όλους αντιμέτωπους, καθώς θα προστατέψουμε, ως οφείλουμε, την περιουσία του Ταμείου, που αποτελεί περιουσία και δικαίωμα όλων των μελών μας, αντιδρώντας με κάθε νόμιμο μέσο, ιδίως ενώπιον όλων των Αρχών, Θεσμών  και Δικαστηρίων, εντός κι εκτός Ελλάδος, προβάλλοντας τα δίκαια και νόμιμα επιχειρήματά μας, και περαιτέρω αναζητώντας κάθε ευθύνη για κάθε απειλούμενη ή τυχόν πραγματοποιηθείσα ζημία και βλάβη της περιουσίας του Ταμείου μας, από όπου κι αν προέρχεται.

 

 

Αναμένουμε ότι η Κυβέρνησή σας δεν θα συνεχίσει την παράδοση των πραξικοπηματικών επεμβάσεων των προηγούμενων Κυβερνήσεων που εν μια νυκτί αποφάσισαν και υλοποίησαν την διακοπή της λειτουργίας της Αγροτικής Τράπεζας, κατεδαφίζοντας τα δικαιώματα των εργαζομένων της και οδηγώντας στο μαρασμό ό,τι είχαμε δημιουργήσει επί σειρά ετών με την εργασία μας, μεταξύ των οποίων το Ταμείο μας.

ΓΙΑ ΤΟ ΤΥΠΑΤΕ

Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΟΥ Δ.Σ

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΒΙΚΑΣ»

 

1. Κατά την ανοιχτή συνεδρίαση του Δ.Σ. του ΤΥΠΑΤΕ της 10/02/2016 που πραγματοποιήθηκε στα γραφεία του Ταμείου και στην οποία παρέστησαν, παρακολουθώντας τη συνεδρίαση, και μέλη του ΤΥΠΑΤΕ, ειπώθηκε ότι κατά την συνάντηση των νομικών συμβούλων με του Ταμείου και του ΕΛΕΜ με τον δεύτερο από εσάς και τη νομική σύμβουλο του Υπουργείου κα Βρακά, αρνηθήκατε την απόσυρση της προπαρατεθείσας διάταξης, η οποία αφορά το Ταμείο, χωρίς καμία άλλη νομική επεξήγηση.

2. Με τις ιδιότητές μας, όπως αναφέρονται παραπάνω, και επειδή αισθανόμαστε την ανάγκη, ως πολίτες και μέλη του ΤΥΠΑΤΕ, να υποστηρίξουμε το δίκαιο αίτημα όλων των μελών του ΤΥΠΑΤΕ, το οποίο ήδη σας είναι γνωστό

3. Είμαστε πεπεισμένοι ότι η άποψή μας αντιστοιχείται με το γενικότερο «περί δικαίου» αίσθημα των μελών του ΤΥΠΑΤΕ και σας δηλώνουμε ότι θα αντισταθούμε με κάθε νόμιμο μέσο στην επιχειρούμενη κατά την άποψή μας προσπάθεια «δήμευσης» των αποθεματικών του ΕΛΕΜ και των εν γένει περιουσιακών στοιχείων του ΤΥΠΑΤΕ.

Όπως είναι ευρέως γνωστό, έχετε πραγματοποιήσει συναντήσεις με εκπροσώπους των θεσμών προκειμένου να συζητήσετε και να παρουσιάσετε προτάσεις και στοιχεία αναφορικά με το παραπάνω σχέδιο.

 

Επειδή, με τις ως άνω ιδιότητές μας, έχουμε έννομο συμφέρον να λάβουμε γνώση του συνόλου των συζητήσεων που αφορούν το «Ταμείο Υγείας Προσωπικού στην Αγροτική Τράπεζα της Ελλάδος (ΤΥΠΑΤΕ)».

 

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΛΟΓΟΥΣ

 

Επιφυλασσόμενοι παντός νόµιµου δικαιώματός µας

 

ΖΗΤΟΥΜΕ

 

1.     Να μας ενημερώσετε εάν έχετε αναφέρει στους «θεσμούς» της Ε.Ε. το ακριβές ποσό του αποθεματικού που υπάρχει σήμερα στον Ειδικό Λογαριασμό Επικούρησης Μελών Προσωπικού της Αγροτικής Τράπεζας (ΕΛΕΜ) του Ταμείου Υγείας Προσωπικού Αγροτικής Τράπεζας της Ελλάδας (ΤΥΠΑΤΕ).

2.     Σε περίπτωση που έχετε αναφέρει κάποιο συγκεκριμένο ποσό, να μας ενημερώσετε για το ύψος αυτού.

3.     Να μας ενημερώσετε εάν ό,τι έχει αναφερθεί από εσάς προς τους «θεσμούς» της Ε.Ε. αναφορικά με το ύψος του ποσού του ΕΛΕΜ έχει υποβληθεί και εγγράφως σε αυτούς.

4.     Να μας γνωστοποιήσετε τον τρόπο με τον οποίο έχετε ενημερωθεί για τις πληροφορίες τις οποίες έχετε εκθέσει στους θεσμούς και αφορούν το ΤΥΠΑΤΕ και τον ΕΛΕΜ.

Παρακαλούμε για την έγκαιρη απάντησή Σας, εντός 24 ωρών από την επίδοση της παρούσας, με οποιονδήποτε τεχνικό τρόπο κρίνετε αναγκαίο.

 

Αρμόδιος δικαστικός επιμελητής παραγγέλλεται να επιδώσει νόμιμα την παρούσα προς αυτούς που απευθύνεται προς γνώσει τους και για τις νόμιμες συνέπειες και να την αντιγράψει ολόκληρη στην έκθεση επίδοσής του.

Αθήνα, 11/02/2016

Οι εξωδίκως δηλούντες

 ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΒΙΚΑΣ             ΑΛΕΚΟΣ ΣΤΑΜΟΥ     ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ΣΑΜΠΑΝΗΣ

Από την ιστοσελίδα του ΣΕΤΑΠ 

 

http://www.sysp.gr/details.php?id=2120