Καλέστε τον Εισαγγελέα του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου να εξετάσει όλες τις καταγγελίες και τα στοιχεία που έλαβε αναφορικά με εγκλήματα της αρμοδιότητας του που τελούνται στην Ελλάδα, να ξεκινήσει έρευνα και να στείλει σε δίκη τους ενόχους. Κάντε κλικ στην πιο κάτω εικόνα και συμπληρώστε την φόρμα συλλογής υπογραφών.
Petition to the prosecutor of the ICC. About the situation in Greece, he have already received 4 appeals.
Αίτημα:
Ως πολίτης του κόσμου, στηρίζω το δικαστικό αγώνα των Ελλήνων και ζητώ από τον Εισαγγελέα του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου (ICC) να ενεργοποιήσει αμέσως τις διαδικασίες, να εξετάσει τα εγκλήματα που τελέστηκαν στην Ελλάδα και να οδηγήσει σε δίκη όσους ευθύνονται γι΄αυτά. Οι ένοχοι πρέπει να τιμωρηθούν, η διάπραξη παρομοίων εγκλημάτων πρέπει να αποτραπεί.
Petition:
As a citizen of the world, I support the legal battles of the Greek people and ask the Prosecutor of the International Criminal Court (ICC) to immediately activate procedures, to investigate the crimes being perpetrated in Greece and bring to trial anybody responsible for them. Any and all persons found guilty must be punished. Such crimes must be prevented.
Petición:
Como ciudadano del mundo, apoyo las batallas legales del pueblo griego y pido al Fiscal de la Corte Criminal Internacional (ICC) que abra procedimientos inmediatos para investigar los crímenes que están siendo perpetrados en Grecia y lleven a juicio a las personas responsables de ellos. Cualquier persona encontrada culpable de estos crímenes debe ser penalizada. Estos crímenes deben ser prevenidos.
Firma la petición

"Ο κόσμος είναι επικίνδυνος, όχι εξαιτίας αυτών που κάνουν το κακό, αλλά εξαιτίας αυτών που τους κοιτάζουν χωρίς να κάνουν τίποτα."
Άλμπερτ Αϊνστάιν
“The world is a dangerous place to live, not because of the people who are evil, but because of the people who don't do anything about it.”
Albert Einstein
Γι΄αυτό στηρίξτε όλους τους Έλληνες που μάχονται με κάθε τρόπο να σώσουν την χώρα. Στηρίξτε και τον αγώνα για δικαιοσύνη που ξεκινήσαμε πολλοί, τόσο στα εγχώρια όσο και στα διεθνή δικαστήρια. Απώτερος σκοπός η τιμωρία όσων ευθύνονται για την κατάντια της χώρας και η αποκατάσταση του δημοκρατικού πολιτεύματος.
Pingback: 22.02.2010 – 18.01.2013: Οι νομικές κινήσεις των πολιτών και η αδράνεια της δικαιοσύνης … | ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΚΟΚΚΙΝΟΣ-ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ
Αθήνα, 23.9.2011
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
ΑΙΤΗΣΗ ΑΚΥΡΩΣΗΣ ΤΟΥ Δ.Σ.Α.
ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΕΠΙΒΟΛΗΣ «ΤΕΛΟΥΣ ΕΠΙΤΗΔΕΥΜΑΤΟΣ»
Ο Δικηγορικός Σύλλογος Αθηνών προσέφυγε σήμερα, 23 Σεπτεμβρίου 2011, ενώπιον του Συμβουλίου της Επικρατείας, ζητώντας την ακύρωση του «τέλους επιτηδεύματος», το οποίο θεσπίζεται με τις διατάξεις του άρθρου 31 του Ν. 3986/2011 «Επείγοντα Μέτρα Εφαρμογής Μεσοπρόθεσμου Πλαισίου Δημοσιονομικής Στρατηγικής 2012-2015» (Φ.Ε.Κ. Α’ 152/01-07-2011).
Η ως άνω φορολογική επιβάρυνση ναι μεν καθορίζεται νομοθετικά ως «τέλος», όμως στην πραγματικότητα δεν πρόκειται για ανταποδοτικό τέλος αλλά για φόρο, καθώς η καταβολή του ούτε τελεί σε σχέση αντιστοιχίας έναντι ειδικώς παρεχόμενης δημόσιας υπηρεσίας ούτε συνδέεται με την παροχή ειδικών ωφελειών στους υπόχρεους. Η αδειοδότηση και η πιστοποίηση του επιτηδευματία ή του ελεύθερου επαγγελματία πραγματοποιείται σε πρώιμο στάδιο, ήτοι αυτό της έναρξης της δραστηριότητάς του, από εξουσιοδοτημένους προς τούτο φορείς, καταβάλλοντας, αντιστοίχως, τέλη, δικαιώματα, εισφορές ή παράβολα. Ως εκ τούτου, ουδόλως δικαιολογείται η ετήσια καταβολή «τέλους επιτηδεύματος» ως όρος της άσκησης του επιτηδεύματος ή του επαγγέλματος, ενώ συνάγεται πέρα από κάθε αμφιβολία ότι το «τέλος επιτηδεύματος», παρά την καταχρηστική του ονομασία, αποτελεί γνήσια φορολογική επιβάρυνση, η οποία πρέπει να κριθεί υπό τους όρους των διατάξεων των άρθρων 78 παρ. 1 και 4, 4 παρ. 1 και 5 του Συντάγματος.
Στη διάταξη του άρθρου 78 παρ. 1 του Συντάγματος ορίζεται ότι «[κ]ανένας φόρος δεν επιβάλλεται ούτε εισπράττεται χωρίς τυπικό νόμο που καθορίζει το υποκείμενο της φορολογίας και το εισόδημα, το είδος της περιουσίας, τις δαπάνες και τις συναλλαγές ή τις κατηγορίες τους, στις οποίες αναφέρεται ο φόρος». Εν προκειμένω, ωστόσο, το «τέλος επιτηδεύματος» δεν αφορά σε αντικείμενο, το οποίο περιλαμβάνεται στα περιοριστικώς αναφερόμενα στη διάταξη του άρθρου 78 παρ. 1 του Συντάγματος στοιχεία. Αντιθέτως, μοναδικό κριτήριο της επιβολής του αποτελεί μια ιδιότητα, αυτή του επιτηδευματία ή του ελευθέρου επαγγελματία, χωρίς να συνδέεται με το εισόδημα, την περιουσία, τις δαπάνες ή τις συναλλαγές των προσώπων τα οποία φέρουν την ανωτέρω ιδιότητα. Όμως, κατ’ αυτόν τον τρόπο, επέρχεται ανεπίτρεπτη συνταγματικώς ταύτιση υποκειμένου και αντικειμένου του φόρου, καθώς μόνη η διαπίστωση της ιδιότητας αυτής αρκεί, χωρίς αναφορά σε συγκεκριμένο φορολογητέο αντικείμενο, για τον καταλογισμό του φορολογικού βάρους με πάγιο ύψος.
Επιπλέον, στη διάταξη του άρθρου 4 παρ. 5 του Συντάγματος ορίζεται ότι «[ο]ι Έλληνες πολίτες συνεισφέρουν χωρίς διακρίσεις στα δημόσια βάρη, ανάλογα με τις δυνάμεις τους». Με τη διάταξη αυτή κατοχυρώνεται συνταγματικώς η αρχή της φορολογικής ισότητας, με την έννοια της καθολικότητας της φορολογικής υποχρέωσης και της φορολογίας με βάση τη φοροδοτική ικανότητα των πολιτών. Εν προκειμένω, ωστόσο, επιβάλλεται μια φορολογική επιβάρυνση στο σύνολο των επιτηδευματιών και ελεύθερων επαγγελματιών, χωρίς περαιτέρω διακρίσεις, υπαγορευόμενες από τη διαφορετική φοροδοτική τους ικανότητα, χωρίς να λαμβάνονται υπόψη ουσιώδεις παράγοντες προσδιορισμού της πραγματικής φοροδοτικής ικανότητας των επιτηδευματιών, όπως είναι το ετήσιο εισόδημά τους, υπολογιζόμενο κατά τρόπο πραγματικό ή αντικειμενικό, και, εν γένει, οι ιδιαίτερες συνθήκες ή περιστάσεις, υπό τις οποίες ασκεί τη δραστηριότητά του έκαστος εξ αυτών.
Περαιτέρω, στη διάταξη του άρθρου 5 παρ. 1 του Συντάγματος ορίζεται ότι «[κ]αθένας έχει δικαίωμα να αναπτύσσει ελεύθερα την προσωπικότητά του και να συμμετέχει στην κοινωνική, οικονομική και πολιτική ζωή της Χώρας, εφόσον δεν προσβάλλει τα δικαιώματα των άλλων και δεν παραβιάζει το Σύνταγμα ή τα χρηστά ήθη». Με την ως άνω διάταξη κατοχυρώνεται, ως ατομικό δικαίωμα, η προσωπική και οικονομική ελευθερία, ειδικότερη εκδήλωση της οποίας αποτελεί η ελευθερία άσκησης επιχειρηματικής ή επαγγελματικής δραστηριότητας, με δυνατότητα επιβολής περιορισμών οι οποίοι πρέπει να είναι πρόσφοροι και αναγκαίοι για την επίτευξη του επιδιωκόμενου από το νομοθέτη σκοπού δημοσίου ή κοινωνικού συμφέροντος και να μην είναι δυσανάλογοι σε σχέση με τον εν λόγω σκοπό. Όμως, εν προκειμένω, η επιβολή «τέλους επιτηδεύματος» συνιστά αυθαίρετη οικονομική επιβάρυνση, η οποία αφενός στερείται νόμιμου ερείσματος και αφετέρου δύναται να επηρεάσει αρνητικά τους οικονομικά ασθενέστερους ως προς την επιλογή της συνέχισης ή μη της άσκησης της δραστηριότητάς τους, αντιβαίνοντας και στην κοινοτικής προέλευσης επιταγή για απλούστευση της πρόσβασης στην παροχή των υπηρεσιών (βλ. σχετ. Οδηγία 2006/123/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου).
Επιπροσθέτως, κατά παράβαση του Κώδικα Φορολογίας Εισοδήματος, βάσει της διάταξης του άρθρου 3 παρ. 5 της υπ’ αριθμ. ΠΟΛ. 1167/02-08-2011 (Φ.Ε.Κ. Β’ 1835/17-08-2011) Απόφασης του Αναπληρωτή Υπουργού Οικονομικών, που εκδόθηκε κατ’ εξουσιοδότηση της διάταξης του άρθρου 31 παρ. 5 του Ν. 3986/2011, ο φορολογούμενος στερείται της δυνατότητας να τύχει, με μόνη την άσκηση της προσφυγής του, του δικαιώματος αυτόματης και αυτοδίκαιης αναστολής εκτέλεσης ποσοστού πενήντα τοις εκατό (50%) του αμφισβητούμενου φόρου, με αποτέλεσμα να περιστέλλεται το δικαίωμα δικαστικής του προστασίας.
Τέλος, ζήτημα υπέρβασης της νομοθετικής εξουσιοδότησης ανακύπτει και αναφορικά με τη μη-δυνατότητα έκπτωσης του καταβαλλόμενου ως «τέλους» ποσού από τα ακαθάριστα έσοδα του καταβάλλοντος αυτό επιτηδευματία ή ελευθέρου επαγγελματία, με αποτέλεσμα ο τελευταίος να υφίσταται επιδείνωση της θέσης του.
Για τους λόγους αυτούς, ο Δικηγορικός Σύλλογος Αθηνών, ο οποίος έχει καθήκον να προστατεύει τα δικαιώματα των μελών του αλλά και όλων των Ελλήνων πολιτών, παρεμβαίνοντας σε κάθε ζήτημα μείζονος εθνικού ή κοινωνικού συμφέροντος, ζητεί από το Συμβούλιο της Επικρατείας την ακύρωση της επιβολής του «τέλους επιτηδεύματος» ως παράνομου και αντισυνταγματικού και επιφυλάσσεται για περαιτέρω ενέργειες.
Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ
ΓΙΑΝΝΗΣ Δ. ΑΔΑΜΟΠΟΥΛΟΣ