Η σημερινή κατάσταση με τα μάτια ενός βετεράνου. Ο Νίκος Αργυρόπουλος καλεσμένος του Ανδρέα Μπλάνου στην εκπομπή της τηλεόρασης του Αχελώου “Λόγος Ρωμαϊκος”.
Λέει ότι θέλουν την Ελλάδα χωρίς τους Έλληνες, μιλάει για πόλεμο, για το χρέος ως όχημα καταστροφής, για το κάστρο που έπεσε από μέσα, την άλωση και την υποδούλωση που γίνονται χωρίς μια πιστολιά κλπ
Από την δική μου πλευρά
1.Συμφωνώ ότι έχουμε πόλεμο και ότι θέλουν την Ελλάδα χωρίς Έλληνες. Γι΄αυτό άλλωστε προσέφυγα στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο και ανέφερα ότι στην Ελλάδα τελούνται εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας και γενοκτονία των Ελλήνων σε εξέλιξη. Συμφωνώ και με τον ισχυρισμό περί της άλωσης της Ελλάδας χωρίς μια πιστολιά. Και ακριβώς αυτό είναι το θέμα. Επειδή τα όπλα που χρησιμοποιούν ενάντιων μας δεν είναι συμβατικά, ο κόσμος δεν αναγνώρισε τον πόλεμο και δεν αντέδρασε κατάλληλα. Το ότι πρόκειται για πόλεμο δεν σηκώνει καμία αμφιβολία και αυτό αποδεικνύεται εκ του αποτελέσματος. Δείτε ποιες ήταν οι συνέπειες του, τον Μάιο του 2012, όπως αναφερθήκαν στον προοίμιο της πρωτοβουλίας συλλογής υπογραφών σε αίτημα προς τον εισαγγελέα του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου με το οποίο τον καλούμε να ξεκινήσει την έρευνα του και να στείλει στο σκαμνί όλους τους ενόχους:
“….. Οι καταγγελίες αφορούν εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας και γενοκτονία σε εξέλιξη. Επειδή όμως, η λέξη γενοκτονία μπορεί να ακούγεται πολύ σκληρή και το ενδεχόμενο τέλεσης ενός τέτοιου εγκλήματος, ειδικά στην σύγχρονη Ελλάδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, μπορεί να φαίνεται απίστευτο, να είστε σίγουροι ότι δεν υπάρχει καμία υπερβολή. Διαβάστε την παρούσα περίληψη και τα κείμενα των καταγγελιών, δείτε το αποδεικτικό υλικό και θα πειστείτε μόνοι σας για την βασιμότητα των ισχυρισμών.
Θα δείτε ότι δεν υπάρχουν θάλαμοι αερίων όπως κάποιοι ειρωνικά λένε όταν ακούν τη λέξη γενοκτονία, αλλά υπάρχουν άλλα μέσα τα οποία φέρνουν το ίδιο αποτέλεσμα. Αυτά χρησιμοποιούνται κατά της Ελλάδας. Και ποια είναι; Ο οικονομικός πόλεμος, η ψυχολογική και η σωματική βία, το δόγμα του σοκ, η συνεχόμενη παραβίαση θεμελιωδών ανθρώπινων δικαιωμάτων, η προπαγάνδα και άλλα, τα οποία, σε συνδυασμό μάλιστα, φέρνουν πολύ “καλύτερα” αποτελέσματα από τους θαλάμους αερίων και οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια όχι μόνο στην τάχιστη μείωση του ελληνικού πληθυσμού, αλλά και στο βέβαιο αφανισμό του.
Δηλαδή στην γενοκτονία. Πέραν των προαναφερόμενων όμως, γίνεται χρήση και ενός άλλου μέσου, που λόγω των πολλαπλών, αλυσιδωτών συνεπειών, είναι σε θέση από μόνο του, να καταστρέψει την Ελλάδα. Και το όνομα αυτού: εξισλαμισμός της χώρας! Συγκεκριμένα, λόγω της καινούργιας νομοθεσίας σε συνδυασμό και με την ελλιπέστατη φύλαξη των συνόρων, η χώρα μετατράπηκε σε πόλο έλξης για τους δυστυχισμένους όλου του κόσμου, οι περισσότεροι μουσουλμάνοι προερχόμενοι από Αφρική και Ασία, τους οποίους όμως η Ελλάδα, ούτε μπορούσε, ούτε μπορεί να φροντίσει, αλλά ούτε και να αφήσει να φύγουν προς την Ευρώπη (Δουβλίνο ΙΙ).
Έως τώρα, η χρήση όλων αυτών των μέσων, οδήγησε μεταξύ άλλων, στη ραγδαία αύξηση της ανασφάλειας, της εγκληματικότητας, των εκτρώσεων, της υπογεννητικότητας, των αυτοκτονιών, των ασθενειών και των ψυχασθενειών, των θανάτων από μην φυσικά αίτια, στη μαζική μετανάστευση Ελλήνων, κυρίως νεαρής ηλικίας, στο εξωτερικό και στην αλλοίωση του ντόπιου πληθυσμού.
Συνεπώς, όχι μόνο αυτά τα “όπλα” είναι πολύ αποτελεσματικά, αλλά σε αντίθεση με τους θαλάμους αερίων, έχουν ένα μεγάλο πλεονέκτημα: πολύ δύσκολα γίνεται αντιληπτή η ύπαρξη, ο στόχος, η δύναμη και η αποτελεσματικότητα τους.
Και επειδή όλα κρίνονται εκ του αποτελέσματος, βλέποντας κανείς τη σημερινή Ελλάδα, είναι προφανές ότι τα επιλεγμένα “όπλα” και ήταν τα κατάλληλα και χρησιμοποιήθηκαν σωστά. Μερικά από τα αποτελέσματα που έφεραν σε μόλις δυο χρόνια, είναι αυτά: Η χώρα είναι αποκλεισμένη από τις αγορές και δακτυλοδεικτούμενη, έχει χάσει το κύρος και την κυριαρχία της, προχώρησε σε αναδιάρθρωση του χρέους και ουσιαστικά έχει χρεοκοπήσει. Ο κυβερνητικός δανεισμός αυξήθηκε κατακόρυφα και το δημόσιο χρέος είναι μη βιώσιμο, οι δείκτες επιχειρηματικότητας και η αγορά κατέρρευσαν, το ΑΕΠ συρρικνώθηκε κατά 12% περίπου, η αξία της δημόσιας περιουσίας μειώθηκε δραματικά, δεκάδες χιλιάδες επιχειρήσεις έκλεισαν, η ανεργία αυξήθηκε κατά 242% και για πρώτη φορά στην ιστορία, οι απασχολούμενοι είναι λιγότεροι από εκείνους που δεν έχουν κανένα εισόδημα. Η πλειοψηφία ζει κάτω από το όριο της φτώχειας και καθημερινά, όλο και περισσότεροι άνθρωποι δεν έχουν πρόσβαση σε τροφή και ιατρική περίθαλψη. Το κέντρο της Αθήνας μετατράπηκε σε γκέτο, σχολεία και νοσοκομεία κλείνουν, γονείς αναγκάζονται να αφήνουν τα παιδιά τους σε ιδρύματα επειδή δεν μπορούν να τα συντηρήσουν, ενώ μαθητές δεν έχουν σχολικά βιβλία και λιποθυμούν στα σχολεία από την ασιτία. Το ελληνικό ενεργειακό σύστημα κατάρρευσε, άρχισαν διακοπές ηλεκτροδότησης, ο τουρισμός που είναι η ” βαριά βιομηχανία” της χώρας δέχτηκε μεγάλο πλήγμα και άλλα πολλά. Τέλος, λόγω της φτώχειας, των λαθρομεταναστών και της ελλιπέστατης υγειονομικής περίθαλψης επανεμφανίστηκαν ξεχασμένες ασθένειες και οι μεγάλες πόλεις γέμισαν αστέγους. Η κοινωνία ζει υπό καθεστώς τρομοκρατίας, η αξιοπρέπεια των Ελλήνων έχει καταρρακωθεί και ο λαός υποφέρει από εθνική κατάθλιψη. Και αυτή είναι μόνο η αρχή …” Ολόκληρο το κείμενο ΕΔΩ
2. Το ότι η Ελλάδα είναι μαγαζί γωνία και γι΄αυτό την θέλουν, το είπα τόσες φορές που δεν χρειάζεται να το επαναλαμβάνω. Μερικές αποδείξεις θα βρείτε όμως και στην συνέχεια του προαναφερόμενου προοιμίου.
3. Διαφωνώ όμως σε ότι αφορά τα ¨ιερά τέρατα” της πολιτικής, τα οποία δεν τα κατάφεραν με τη βοήθεια μας και των ΜΜΕ, αλλά κυρίως λόγω του εκλογικού συστήματος που οι ίδιοι θέσπισαν. Εξηγώ :
Όπως επανειλημμένα έγραψα σε αυτό το ιστολόγιο, βάσει του συντάγματος τουλάχιστον, οι εκλογές γίνονται για να προτείνουμε και να εκλέγουμε τους 300 αντιπροσώπους μας. Τέτοια δυνατότητα δεν είχαμε όμως ποτέ, καθώς το μόνο που μας επιτράπηκε να κάνουμε ήταν να “ δηλώσουμε” ποιους από τους αντιπροσώπους των κομμάτων να πάνε στην βουλή. Άλλο πράγμα όμως οι δικοί μας αντιπρόσωποι και άλλο οι αντιπρόσωποι των κομμάτων, που οι αρχηγοί τους διορίζουν προς ίδιο όφελος. Στις τελευταίες εκλογές μάλιστα, ούτε καν αυτό το “ δικαίωμα” είχαμε, γιατί όπως ξέρετε δεν είχαμε την δυνατότητα να εκδηλώσουμε την προτίμηση μας σε κάποιο κομματικό αντιπρόσωπο, αλλά μόνο σε ένα κόμμα …. Και επειδή αντιπροσωπευτική δημοκρατία χωρίς αντιπροσώπευση δεν υπάρχει, μιλάμε πια για την πλήρη ανατροπή του πολιτεύματος. (περισσότερες λεπτομέρειες ΕΔΩ )
Λόγω του έντεχνου χρησμού του θέματος των εκλογών, της προπαγάνδας και της εξαπάτησης των εκλογέων, η ανατροπή του πολιτεύματος δεν έγινε ευρύτερα αντιληπτή, όπως δεν έγινε αντιληπτός ούτε ο πόλεμος, μέρος του οποίου είναι κιόλας. Αν το πολίτευμα λειτουργούσε, τίποτα από όσα έγιναν δεν θα μπορούσαν να συμβούν. Γι΄αυτό κατάργησαν το πολίτευμα και έκαναν ανενόχλητοι την δουλιά τους.
ΣΧΕΤΙΚΑ:
ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΔΕ ΘΕΛΕΙ ΧΡΗΜΑΤΑ ΑΛΛΑ ΤΗΝ ΕΞΑΘΛΙΩΣΗ ΜΑΣ
Do you still believe that the Greek government wants to save Greece?
Η αποκωδικοποίηση της ελληνικής κρίσης χρέους
ΟΙ ”ΕΛΛΗΝΆΡΕΣ” ΔΗΜΕΎΟΥΝ ΤΑ ΣΠΊΤΙΑ ΜΑΣ ΜΕ ΤΟΥΡΚΙΚΌ ΝΌΜΟ ! ( δείτε και το σχόλιο για να καταλάβετε πόσο σατανικοί είναι )
Greece Is Not Poor – It Actually Has Massive Untapped Reserves Of Gold, Oil And Natural Gas
Grèce : un crime se commet sous nos yeux ( Ελλάδα: Ένα έγκλημα πραγματοποιείται μπροστά στα μάτια μας, Greece – a crime is being committed before our very eyes … )
Τεμαχισμός της χώρας με “αθώους” νόμους
Χρήστος Γιανναράς: Έχουμε κομματοκρατία
Βίντεο από το ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΑΝΑΛΙ στο youtube
επισήμανση: Η συνέντευξη δόθηκε πριν ένα χρόνο
JusticeForGreece 
Θάνατος ή θάνατος
Σηκώσαμε πολλά φέρετρα αθώων τα τρία τελευταία χρόνια με το μυαλό μας, αλλά φαίνεται ότι πρέπει να σηκώσουμε με τα ίδια μας τα χέρια το φέρετρο που θα βγει από το δικό μας το σπίτι για να καταλάβουμε ότι ο θάνατος από τους νόμους που πατάνε επάνω σε ψήφο έχει πρόσωπο και ιδιότητα. Έχει εργασία σίγουρη και φερετζέ κόμμα, έχει μισθό αιματοβαμμένο, έχει ονοματεπώνυμο και δεν είναι κανείς άλλος παρά μόνο ο διπλανός που κάνει μνημόσυνο για τον αθώο με δακρύβρεχτα κειμενάκια και μετά υπογράφει ειρηνικές καταδίκες αθώων γιατί «έλαβε εντολές». Ο δολοφόνος είναι αυτός που μπαίνει στα καφενεία και αναθεματίζει το κράτος για το κακό που βρήκε μια και δυο οικογένειες αλλά μετά περνάει από το γραφείο του κόμματος για να στηρίξει μόνο το τομάρι του.
Είμαστε όλοι θλιβεροί που νιώθουμε θλίψη για τους ήσυχους νεκρούς της νεοελληνικής δημοκρατίας και την επόμενη στιγμή κοιτάμε πώς θα τα βγάλουμε εμείς πέρα με όσα έμειναν στο πορτοφόλι μας. Βγήκε και νέος όρος να χαρακτηρίσει την οργή κάποιων που δεν τους χωράει ο τόπος με αυτά που γίνονται: «Αυτομαστίγωμα». Και βέβαια, ρε άθλιε, πρέπει να αυτομαστιγωθούμε όχι μία, όχι δύο αλλά χιλιάδες φορές μη και ματώσει η ψυχή μας και ξυπνήσουμε. Μη και αηδιάσουμε λίγο με τους εαυτούς μας που καθόμαστε στις ουρές σαν τα σκυλιά όχι για να πάρουμε ξεροκόμματο αλλά να βάλουμε τον οβολό μας στα ταμεία του σφαγέα Κράτους για να ακονίζει καλύτερα τα λεπίδια – ανθρώπους, τους οποίους χρησιμοποιεί για να σου κόβουν την ζωή. Από την άλλη έχουμε και κάτι μάγκες που δίνουν συμβουλές στους αυτόχειρες: «Αφού πήρε απόφαση να αυτοκτονήσει γιατί δεν σκότωνε και καμιά δεκαριά;» Αν ήταν να σκοτώσει καμιά δεκαριά να είσαι σίγουρος εσύ που ξεστομείς την εκ του ασφαλούς εύκολη κουβέντα ότι θα ήσουν ένας από αυτούς τους δέκα που θα έπαιρνε μαζί του.
Μην βγάζουμε την ουρά μας απέξω από το αίμα που χύνεται πλέον στο δρόμο της Δημοκρατίας. Όσο και να κλείνουμε τα παντζούρια και τις πόρτες των σπιτιών μας, η μπόχα της απραξία μας μπαίνει από τις χαραμάδες.
«Και τι να κάνω, ένας είμαι!», αυτό λέμε όλοι μας. Απάντηση κανείς από τους θνητούς δεν μπορεί να σου δώσει διότι είναι η πρώτη παράσταση παγκοσμίως αυτή στην οποία παίζουμε όλοι μας. Ίσως να πρέπει να κάνουμε αυτό που ο Αλμπέρ Καμύ είπε: «Ακόμα κι όταν κάποιος είναι πεπεισμένος για την απελπισία του, πρέπει να δρα σαν να ελπίζει. Ή να αυτοκτονεί. Ο πόνος δεν δίνει δικαιώματα.» Το σίγουρο είναι ότι η ψήφος που κουβαλάς και κουνάς στα μούτρα μελλοθάνατων Ελλήνων δεν είναι πια δικαίωμα σου αλλά το πιστόλι με το οποίο απειλείς την ζωή των άλλων. Έχεις μετρήσει σήμερα πόσους εκτέλεσες, ψηφοφόρε και ψηφοκουβαλητή; Άρχισε να βάζεις χαρακιές στον τοίχο της κουζίνας σου για να δεις ότι οι αριθμοί ανάπτυξης ευρωπαϊκού τύπου είναι οι σταυροί στους τάφους όσων δολοφόνησες. Κάνε νεκροταφείο το βαμμένο σε χαρωπούς τόνους σπιτάκι σου και να γνωρίζεις ότι με δανεικά οι χαροκαμένοι κάνουν τις κηδείες των οικείων τους. Μπες για μια στιγμή στην θέση αυτού που κάνει παζάρια για τον τάφο του πατέρα, της μάνας, του αδελφού, του παιδιού του….Δεν έχουν καμία σχέση με τα παζάρια που κάνεις εσύ για το σίγουρο μηνιάτικο με το αφεντικό κράτος σου. Τα δικά σου παζάρια δεν έχουν ούτε ίχνος ντροπής, ούτε αξιοπρέπειας.
Στο κάθε φέρετρο δημοκρατικά δολοφονημένου θύματος ακουμπά η Ελλάδα που ήσυχα τραντάζεται κι ας μην έχει την τιμή ένας Σικελιανός να το σηκώσει. Αυτά τα φέρετρα δεν έχουν την ανάλογη αξία να σκεπαστούν με τη σημαία. Κάνατε ακόμα και “το πάπλωμα που σκεπάζει την Ελλάδα” κάλυμα για τις βρομιές οι μεν, κωλόπανο για αναίμακτες επαναστάσεις οι δε. Και μείναμε ξεσκέπαστοι ακόμα και ως νεκροί.
Κοινώς, εσείς οι νοικοκυραίοι και οι άλλοι, οι επαναστάτες του κώλου, βουλώστε το όταν περνούν οι κηδείες ανθρώπων που σε τίποτε δεν έφταιξαν παρά μόνο έζησαν το αποτέλεσμα των δικών σας αποφάσεων και πράξεων. Στριμωχθείτε στις ομαδούλες σας, στα κομματάκια σας, στα γκρίζα γραφειάκια σας, στις καθημερινές λαμογιές σας και αφήστε χώρο τουλάχιστον να περάσει η νεκρική πομπή χωρίς τα χνώτα σας να βρομίζουν τον αέρα.
Ο άδικος θάνατος δεν είναι για σχολιασμό δημόσιας κατανάλωσης, ούτε μεζές κομματικών όρνεων που κάνουν την κάσα εξέδρα για αντιπολιτευτικό ντόρο. Η ησυχία ενός θανάτου είναι η περισυλλογή αυτών που έμειναν συνειδητά απέξω, αυτών που το ξημέρωμα τους βρήκε ακόμα ζωντανούς και πρέπει να πάρουν αποφάσεις όχι για την ελευθερία ή θάνατο αλλά για τον θάνατό τους ή το θάνατό σας.
http://simplemangreek.blogspot.gr/2013/03/blog-post.html
Ούτε το όνομά τους
Άλλοι τους λένε λιγόψυχους, άλλοι τους λένε δειλούς, άλλοι πάλι τους λένε εγωιστές κανείς όμως δεν χαρακτηρίζει τους αυτόχειρες ως νεκρούς στρατιώτες ενός πολέμου της “δημοκρατίας” και της “ανάπτυξης”. Επειδή δεν τους έλαχε να κρατήσουν όπλο απέναντι στον εισβολέα ή τον εγχώριο εχθρό δεν τους πρέπει τιμή που άντεξαν μέχρι εκεί που οι ψυχικές δυνάμεις τους είχαν όριο. Επειδή δεν πέθαναν για σένα και για μένα δεν τους πρέπει ενός λεπτού σιγή ως νεκρούς που αφήσαν τα κόκαλά τους σε αυτή την χώρα θεωρώντας ότι η ζωντανή τους παρουσία θα επιβάρυνε τους οικείους τους και κατ΄επέκταση εσένα και μένα.
Κανείς εκτός από τους οικείους τους δεν γνωρίζει το όνομά τους. Ξέρουμε την περιγραφή της αυτοκτονίας τους και διαβάζουμε ότι το αίτιο είναι ψυχολογικά προβλήματα αποδεικνύοντας ότι είναι εν τέλει θύματα ενός ψυχολογικού πολέμου που δεχόμαστε όλοι. Όλοι μας εκτός από αυτούς που έχουν την ψυχή διπλωμένη σαν την συνείδησή τους και χωμένη στην κωλότσεπη του παντελονιού τους. Για να ματώσει η ψυχή πρέπει να έχεις ψυχή.
Ο πρώτος σχολιασμός που γίνεται όταν ένας Έλληνας τινάζει τα μυαλά στο αέρα ή φουντάρει από το μπαλκόνι ή βάζει θηλιά στον λαιμό του είναι “γιατί δεν σκότωνες και καμιά δεκαριά”. Ποιους δεκαριά; Ο καθένας έχει και καμιά δεκαριά στον μυαλό του αλλά ουδείς σκέφτεται εκείνη την στιγμή ότι όποιος φθάνει να βάλει τέλος στην ψυχική του εξάντληση, τον μόνο υπαίτιο που βλέπει είναι ο ίδιος του ο εαυτός. Δικάζει τον εαυτό του ως υπαίτιο ότι δεν τα κατάφερε να φέρει μεροκάματο για άλλη μια μέρα στο σπίτι, γνωρίζει ότι στην ηλικία που είναι δουλειά δεν πρόκειται να βρει, ελπίζει ότι το δάνειο του σπιτιού που στεγάζει τα παιδιά του ίσως να μειωθεί αν αυτός αποχωρίσει και ίσως να είναι από αυτούς που δεν θέλει να δει το παρακάτω. Το παρακάτω θέλει μεγαλύτερο όγκο ψυχής από αυτόν που έχει ή ίσως γνωρίζει ότι το παρακάτω ίσως να τον αφήσει χωρίς ψυχή. Η υποταγή, η συνδιαλλαγή και η εξαθλίωση θέλει τόση ψυχή όσο θέλει και να τραβήξεις την σκανδάλη εναντίον του εαυτού σου.
Πίσω από κάθε αποχαιρετιστήριο γράμμα κάθε Έλληνα που μάς λέει αντίο, κρύβεται και μια ιστορία σαν όλων των Ελλήνων (εκτός από αυτούς που νιώθουν αθάνατοι). Ο καθένας μας θα βρει και κάτι κοινό στην δική του πορεία με την ζωή αυτού που κόπηκε αποφασιστικά και απότομα. Όσο και να μπαίνει στα μονόστηλα των εφημερίδων η αυτοκτονία δεν παύει να είναι ένα μακελειό. Ήσυχο αλλά το ίδιο αποτελεσματικό με έναν πόλεμο ή με έναν τοίχο εκτελέσεων. Το ότι δεν στηθήκαν 5,000 άνθρωποι ο ένας δίπλα στον άλλο με ένα τάγμα εκτελεστών απέναντι να τους πυροβολεί δεν σημαίνει ότι όλοι τους δεν ήταν θύματα πολέμου. Το ότι το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων δεν έχει βαρέσει ακόμα συναγερμό για την γενοκτονία στην οποία γινόμαστε μάρτυρες, δεν σημαίνει ότι όλοι αυτοί δεν ήταν άνθρωποι με δικαιώματα, απλά δεν μπόρεσαν να γίνουν Ευρωπαίοι στα μέτρα που τους όρισαν.
Αν υπήρχε η δυνατότητα δημιουργίας ενός Νεκροταφείου Αυτόχειρων Ελλήνων δεν θα μάς έφθανε μία εβδομάδα να περπατήσουμε ανάμεσα στους τάφους διαβάζοντας τα ονόματα και κοιτώντας τις φωτογραφίες τους. Δεν θα έφθανε η ψυχή μας να αντέξουμε να το περπατήσουμε όλο, διότι ο καθένας θα έβλεπε και κάτι κοινό με τον νεκρό αυτόχειρα αν αναγραφόταν ο τόπος, η δουλειά που κάποτε είχε, η ηλικία του και τα προβλήματά του. Θα ήταν το μοναδικό Νεκροταφείο της χώρας που δεν θα είχε μάντρα να το ορίζει διότι κάθε μέρα μεγαλώνει.
Οι τάφοι αυτών των πεσόντων Ειρήνης δεν είναι σαν των πεσόντων Πολέμου. Αυτοί φορολογούνται, πληρώνουν ταφία και δεν έχουν λάδι στο καντήλι. Το λάδι βγάζει το φαγητό για έναν μήνα μιας οικογένειας που όλοι τους αφήσαν πίσω.
Αλίμονο σε μας που ψάχνουμε ανάμεσα σε αυτούς τον ήρωα που θα μάς έβγαζε από την δύσκολη κατάσταση. Αυτόν που δεν ζώστηκε με δυναμίτη να μπει στην Βουλή για να σώσει το δικό μας τομάρι, αλλά προτίμησε να δώσει έναν ήσυχο θάνατο στην ήσυχη ζωή που περπάτησε. Αλίμονο σε μας που φθάσαμε στο σημείο να γνωρίζουμε και να ψηφίζουμε τον ηθικό αυτουργό και τον εκτελεστή όλων αυτών των Ελλήνων. Αλίμονο σε μας που μετά την συγκινησιακή φόρτιση του δευτερολέπτου στην ανάγνωση της είδησης, με ένα κλικ του “ποντικιού” αλλάζουμε σελίδα λες και αυτός ο θάνατος ποτέ δε συνέβη ξεχνώντας συνειδητά ότι ένα κλικ ήταν αυτό που τον πήρε από κοντά μας.
Για αυτούς τους ανώνυμους νεκρούς δεν αρμόζουν επικήδειοι και στάση προσοχής. Χαρακιά στον τοίχο της συνείδησής μας τούς πρέπει να μας υπενθυμίζει ότι κάποτε ήταν εδώ.-
http://lazarouyiannis.blogspot.gr/2014/02/blog-post_14.html
Στόχος τους ἡ δουλοποίησίς μας κι ὄχι ἡ συλλογὴ φόρων.
ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΔΕ ΘΕΛΕΙ ΧΡΗΜΑΤΑ ΑΛΛΑ ΤΗΝ ΕΞΑΘΛΙΩΣΗ ΜΑΣ