ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΜΕΡΟΣ ΤΗΣ ΜΗΝΥΣΗΣ ΕΔΩ
Κα Εισαγγελεύ, μετά τα ανωτέρω ζητώ να διερευνήσετε:
Α) Εάν οι τράπεζες κατάθεταν τα ποσά που έπρεπε να καταθέσουν στον ειδικό λογαριασμό από το 1975 έως σήμερα,
B) Ποιος είχε την ευθύνη να ελέγχει εάν οι καταθέσεις που έκαναν στο ειδικό αυτό λογαριασμό ήταν αυτές που έπρεπε και εάν ο υπεύθυνος εκτέλεσε κανονικά τα καθήκοντα του αυτά και ποια είναι τα αποτελέσματα των ελέγχων του.
Γ) Τι γινόταν με τους τόκους των χρημάτων που εισπράχτηκαν εις εφαρμογή του Ν 128/1975 που εισέπραξαν οι τράπεζες από τον ανατοκισμό που έκαναν στην εισφορά αυτή αφού είναι γνωστό από τους άκυρους Γενικούς Όρους Συναλλαγών (ΓΟΣ) ότι οι τράπεζες κεφαλαιοποιούσαν το ποσό της εισφοράς και το ανατόκιζαν μαζί με τους τόκους μέχρι να τα πληρώσει ο οφειλέτης.
,
10
ΤΟΚΟΣ ΥΠΕΡΗΜΕΡΙΑΣ
Στην υπ’ αριθμό 2393/15-7-1996 ΠΡΑΞΗ ΔΙΟΙΚΗΤΗ της ΤΡΑΠΕΖΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ που υπογράφεται από τον Διοικητή κον Λουκά Παπαδήμο (σχετικό 29) αναγράφεται ότι « Το επιτόκιο υπερημερίας που εφαρμόζουν τα πιστωτικά ιδρύματα που λειτουργούν στην Ελλάδα επί οφειλών από δάνεια σε δραχμές ή σε συνάλλαγμα που συνάπτονται ή ανανεώνονται από 1 Αυγούστου 1996 και εφεξής δεν επιτρέπεται να υπερβαίνει το προβλεπόμενο στην οικεία σύμβαση επιτόκιο ενήμερης οφειλής περισσότερο από δύο και μισή εκατοστιαίες μονάδες ετησίως» .
Τα εξωτραπεζικά επιτόκια που όριζε η Τράπεζα της Ελλάδος την 15-7-1996 που εξεδόθη η ανωτέρω πράξη και θεωρείτο το ανώτατο ύψος νόμιμης και ηθικής τοκολυψίας ήταν καθορισμένο διοικητικά σε ποσοστό 26% ( σχετικό 30) και συνεπώς το επιτόκιο υπερημερίας που ως γνωστό είναι «ποινή» για τον μη ενήμερο οφειλέτη οριζόμενο σε 2,5% ήταν το 9,6% του εξωτραπεζικού επιτοκίου. (σχετικό 60)
Το επιτόκιο υπερημερίας 2,5% πάνω στο εκάστοτε συμβατικό επιτόκιο ισχύει μέχρι σήμερα αφού ουδεμία μεταβολή έχει γίνει στην υπ΄ αριθμό 2393/15-7-1996 ΠΡΑΞΗ ΔΙΟΙΚΗΤΗ της ΤΡΑΠΕΖΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ.
Σήμερα όμως , που εν τω μεταξύ δημιουργήθηκε η ενιαία τραπεζική αγορά με κοινό νόμισμα το ευρώ και χώρα μας συμμετάσχει ως ισότιμο μέλος μαζί με άλλες 17 χώρες στην και η τράπεζα της Ελλάδος δεν είναι πλέον ανεξάρτητη αρχή αλλά είναι μέλος στο ευροσύστημα και έχει δημιουργηθεί επίσης η Κεντρική Ευρωπαϊκή Τράπεζα ευρωζώνη το ανώτερο θεμιτό ποσοστό τοκολυψίας είναι ο μέσος ορός των επιτοκίων όλων των χωρών της ευρωζώνης που σήμερα είναι 2,65% (σχετικό 9).
Συνεπώς ο τόκος υπερημερίας σήμερα που εξακολουθεί να είναι 2,50% ισοδυναμεί με «ποινή» που ανέρχεται στο 95% του θεμιτού συμβατικού τόκου ( 2,65% Χ 95%=2,50%) και προκαλεί την κοινή λογική.
Σημειωτέον ότι η διατήρηση του επιτοκίου σε αυτά τα υψηλό επίπεδα δίνει στις τράπεζες το νόμιμο δικαίωμα να εκτοκίζουν τα καθυστερημένα δάνεια με 2,50% επιπλέον του συμβατικού τόκου αυξάνοντας αντίστοιχα τις οφειλές των οφειλετών.
Συνεπώς οι τράπεζες κάθε χρόνο αυξάνουν λόγω του υψηλού ποσοστού του τόκου υπερημερίας 2,75 δις ευρώ τα έσοδα των από τόκους που θα μπουν στα ταμεία τους όταν τα δάνεια αυτά εξοφληθούν ή ρυθμιστούν. (110 δις κόκκινα δανεια Χ 2,5% =2,75 δις ευρώ).
Τα ανωτέρω δημιουργούν τα εξής εύλογα ερωτηματικά.
Α) Ήταν λάθος ή όχι σύνδεση του συμβατικού επιτοκίου που ήταν εκ της φύσεως του ήταν μέγεθος αυξομειούμενο και μάλιστα το έτος 1976 που εξεδόθη η 2393/15-7-1996 ΠΡΑΞΗ ΔΙΟΙΚΗΤΗ της ΤΡΑΠΕΖΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ήταν σίγουρο ότι θα ήταν μόνο μειούμενο ( όπως και έγινε) λόγω του γεγονότος ότι η Ελλάδα θα έμπαινε στην υπό δημιουργία ευρωζώνη, με ένα σταθερό επιτόκιο υπερημερίας, «ποινή» είναι έκτος κοινής λογικής αφού είναι π.χ σαν τα δικαστήρια να είχαν θεσπίσει μία ενιαία ποινή για όλα τα αδικήματα δηλαδή είτε το αδίκημα ήταν πλημμέλημα είτε κακούργημα.
Β) Γιατί το επιτόκιο υπερημερίας δεν μειώθηκε όταν διαπιστώθηκε από την τράπεζα της Ελλάδος ότι τα θεμιτά συμβατικά επιτόκια δεν ήταν πλέον 26% αλλά πολύ λιγότερα όπως σήμερα είναι 2,65%;
Γ) Γιατί το επιτόκιο υπερημερίας εξακολουθούσε να είναι διοικητικά ορισμένο μετά την 1-2-2002 που η χώρα εισήρθε στο ευροσύστημα και στην ενιαία τραπεζική αγορά της ευρωζώνης όπου ισχύουν οι κανόνες του ελεύθερου και υγιούς ανταγωνισμού και σε αυτήν την αγορά δεν χωρούν πλέον διοικητικοί ορισμοί;
Σημειώνεται ότι με την υπ αριθμό 178/19-7-2004 Απόφαση της Επιτροπής Τραπεζικών και Πιστωτικών Θεμάτων της ΤτΕ, τονίζεται ότι δεν επιτρέπεται διοικητικός καθορισμός ανωτάτου ορίου στα τραπεζικά επιτόκια. Δηλαδή η Τράπεζα της Ελλάδος ενώ με την ανωτέρω απόφαση της τονίζει ότι δεν επιτρέπεται διοικητικός καθορισμός ανωτάτου ορίου στα τραπεζικά επιτόκια την ίδια στιγμή, η ίδια εξακολουθεί να καθορίζει διοικητικά το επιτόκιο υπερημερίας σε +2,5% αφού δεν κατάργησε ως όφειλε την υπ’ αριθμό 2393/15-7-1996 ΠΡΑΞΗ ΔΙΟΙΚΗΤΗ της ΤΡΑΠΕΖΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ.
Είναι αυτονόητο ότι η παράληψης της απαλοιφής του διοικητικά ορισμένου επιτόκιο υπερημερίας όλα αυτά τα χρόνια ωφέλησε μόνο τις τράπεζες κατά πολλά δισεκατομμύρια ευρώ και απέβη εις βάρος των δανειοληπτών και της εθνικής οικονομίας αφού με αυτή την παράληψη οι τράπεζες έχουν τεράστια νόμιμα έσοδα κάθε έτος 2,5% επί των εκάστοτε καθυστερουμένων δάνειων που κατά τελευταίο μόνο έτος ανέρχονται σε 2,75 δις ευρώ ( 110 δις κόκκινα δάνεια Χ 2,5% = 2,75 δις)
Κα Εισαγγελεύ, μετά τα ανωτέρω ζητώ να διερευνήσετε εάν διαπράχτηκαν αξιόποινες πράξεις από την παράληψη μέχρι σήμερα να ακυρωθεί ή να τροποποιηθεί η υπ’ αριθμό 2393/15-7-1996 ΠΡΑΞΗ ΔΙΟΙΚΗΤΗ της ΤΡΑΠΕΖΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ που όριζε ότι το επιτόκιο υπερημερίας θα ήταν +2,5% του συμβατικού επιτοκίου αφού τα θεμιτά συμβατικά επιτόκια μειώθηκαν από 26% που ήταν την 15-7-1996 σε 2,65% που είναι σήμερα και επίσης εάν είναι νόμιμο σήμερα που η Ελλάδα είναι μέλος της ενιαίας τραπεζικής αγοράς της ευρωζώνης να διατηρούνται επιτόκια υπερημερίας διοικητικώς ορισμένα και εάν η επιβάρυνσης της παράληψης αυτής θα επιβαρύνει αυτόν που έκανε την παράλειψη και όχι τους δανειολήπτες.
,
11
ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟΤΗΤΑ
Οι Ελληνικές Τράπεζες δανείζοντας σήμερα τις Ελληνικές επιχειρήσεις με το αθέμιτο συμβατικό επιτόκια 9,15% περίπου και στα οποία προσέθεταν επιπλέον και πάνω από 50 περιπτώσεις καταχρηστικών και παράνομων χρεώσεων σύμφωνα με τις επικαλούμενες δικαστικές αποφάσεις έναντι του ποσοστού 2,65% (σχετικό 9) που είναι ο μέσος όρος των επιτοκίων όλων των χωρών της ευρωζώνης ήτοι 3,45 φορές παραπάνω από ότι χρεώνουν τον δικό τους δανειολήπτη – επιχειρηματία οι τράπεζες των υπολοίπων 17 χωρών της ευρωζώνης 2,65 Χ = 3,45= 9,15 ή ποσοστιαία 345% (2,65 Χ 345% = 9,15%) και η διαφορά αυτή διευρυνόταν πολλαπλασιαστικά με τους επανειλημμένους ανατοκισμούς που μεσολαβούσαν καθιστούσαν το σύνολο της Ελληνικής Οικονομίας μη ανταγωνιστική αφού ήταν αδύνατον πλέον οι ελληνικές επιχειρήσεις να ανταγωνιστούν τις αντίστοιχες επιχειρήσεις ομοειδών ειδών στην ενιαία τραπεζική αγορά της ευρωζώνης. Είναι γνωστό ότι η Ελλάδα επιδίωξε να συμμετάσχει στην ενιαία αγορά της ευρωζώνης επειδή ήταν ένα περιβάλλον υγιούς ανταγωνισμού για να μπορούν οι ελληνικές επιχειρήσεις να ανταγωνίζονται επί ίσης όροις τις ανταγωνιστικές επιχειρήσεις των υπολοίπων 17 χωρών. Αυτό το πλεονέκτημα της εθνικής οικονομίας οι τράπεζες το μετέτρεψαν σε μειονέκτημα για τους δικούς τους κερδοσκοπικούς λόγους.
Ενδεικτικά όπως αποδεικνύεται από την σύγκριση δύο ισόποσων επιχειρηματικών δανείων ποσού 100.000 από 1-1-2002 έως 31-12-2015 ( δηλαδή από τότε που δημιουργήθηκε η ευρωζώνη στην οποία συμμετείχε και η Ελλάδα) που το ένα το έχει χορηγήσει Ελληνική Τράπεζα σε έλληνα επιχειρηματία και το άλλο το έχει χορηγήσει τράπεζα της ευρωζώνης σε επιχειρηματία της χώρας της προκύπτουν τα κάτωθι :
Α) Στο δάνειο της Ελληνικής Τράπεζας με τα επιτόκια που χρησιμοποιούσαν οι ελληνικές τράπεζες στο οποίο έχει χρησιμοποιηθεί περίοδος εκτοκισμού 360 ήμερες και έχει προστεθεί και η εισφορά του Ν.128/1975 σε ποσοστό 0,60% δηλαδή έχει επιβαρυνθεί μόνο με 3 από τις πάνω από 50 παράνομες και καταχρηστικές χρεώσεις που επιβάρυναν οι τράπεζες τους λογαριασμούς των δανείων του προκύπτει ότι αυτό την 31-12-2015 έχει υπόλοιπο 443.259,37 ευρώ, δηλαδή έχει επιβαρυνθεί με 343.259,37 ευρώ. ( Δάνειο 100.000 + τόκοι και επιβαρύνσεις 343.259.37 = 443.259,37) (σχετικό 31)
Β) Στο δάνειο από τράπεζα της ευρωζώνης με τον μέσο όρο των επιτοκίων της ευρωζώνης έχει χρησιμοποιηθεί περίοδος εκτοκισμού 365 ήμερες προκύπτει ότι αυτό την 31-12-2015 έχει υπόλοιπο 174.324,16 ευρώ, δηλαδή έχει επιβαρυνθεί με 74.324,16 ευρώ. (σχετικό 32)
Δηλαδή με το δάνειο της η Ελληνική Τράπεζα έχει επιβαρύνει τον έλληνα επιχειρηματία 469% παραπάνω από ότι επιβαρύνθηκε ένας ευρωπαίος επιχειρηματίας για ιδίου ποσού και διάρκειας δανείου. ( 74.324,16 Χ 469% = 343.377).
Κα Εισαγγελεύ, μετά τα ανωτέρω ζητώ να διερευνήσετε εάν οι ελληνικές τράπεζες διέπρατταν αξιόποινες πράξεις στερώντας την εθνική οικονομία της ανταγωνιστικότητας της, καταχωρώντας στους λογαριασμούς των οφειλετών παράνομες και καταχρηστικές χρεώσεις και αθέμιτα επιτόκια, με αποτέλεσμα να επιβαρύνονται οι ελληνικές επιχειρήσεις σε ποσοστό 469% παραπάνω στην διάρκεια του δανείου από τις αντίστοιχες επιχειρήσεις των 17 υπολοίπων χωρών της ευρωζώνης και συνεπώς οι ελληνικές επιχειρήσεις και κατ επέκταση η εθνική οικονομία να αδυνατούν πλήρως να ανταγωνιστούν τις επιχειρήσεις ομοειδών επιχειρήσεων που εδρεύουν σε άλλη χώρα της ευρωζώνης και χρηματοδοτούνται από τράπεζα της χώρας των.
,
12
ΚΑΡΤΕΛ–ΔΕΣΠΟΖΟΥΣΑ ΘΕΣΗ / ΕΝΩΣΗ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΤΡΑΠΕΖΩΝ- ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΗ ΟΡΓΑΝΩΣΗ
Από την βιβλιογραφία προκύπτει ότι Καρτέλ είναι τυπικές ή άτυπες συμφωνίες μεταξύ ενός αριθμού HYPERLINK ολιγοπωλιακών επιχειρήσεων για συνεργασία, προκειμένου να εκμεταλλευθούν και να μοιράσουν την HYPERLINK αγορά, ορίζοντας συνήθως και κοινές HYPERLINK τιμές προϊόντων και συμφωνιών με τους πελάτες των.
Τα καρτέλ θεωρούνται χειρότερη HYPERLINK μορφή αγοράς ακόμα και από το HYPERLINK μονοπώλιο, γιατί δεν δημιουργούνται οικονομίες μεγέθους όπως όταν υπάρχει μία μόνον επιχείρηση.
Η ΣΥΝΘΗΚΗ ΓΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΙΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ (ΣΛΕΕ) ΑΝΑΦΕΡΕΙ ΤΟΥΣ ΚΑΝΟΝΕΣ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΕΦΑΡΜΟΣΤΕΟΙ ΕΠΙ ΤΩΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ ( HYPERLINK ) και αναφέρει στο:
Άρθρο 101
(πρώην άρθρο 81 της ΣΕΚ)
1. Είναι ασυμβίβαστες με την εσωτερική αγορά και απαγορεύονται όλες οι συμφωνίες μεταξύ επιχειρήσεων, όλες οι αποφάσεις ενώσεων επιχειρήσεων και κάθε εναρμονισμένη πρακτική, που δύνανται να επηρεάσουν το εμπόριο μεταξύ κρατών μελών και που έχουν ως αντικείμενο ή ως αποτέλεσμα την παρεμπόδιση, τον περιορισμό ή τη νόθευση του ανταγωνισμού εντός της εσωτερικής αγοράς, και ιδίως εκείνες οι οποίες συνίστανται:
α) στον άμεσο ή έμμεσο καθορισμό των τιμών αγοράς ή πωλήσεως ή άλλων όρων συναλλαγής,·
β) στον περιορισμό ή στον έλεγχο της παραγωγής, της διαθέσεως, της τεχνολογικής αναπτύξεως ή των επενδύσεων,
γ) στην κατανομή των αγορών ή των πηγών εφοδιασμού,
δ) στην εφαρμογή ανίσων όρων επί ισοδυνάμων παροχών, έναντι των εμπορικώς συναλλασσομένων, με αποτέλεσμα να περιέρχονται αυτοί σε μειονεκτική θέση στον ανταγωνισμό,
ε) στην εξάρτηση της συνάψεως συμβάσεων από την αποδοχή, εκ μέρους των συναλλασσομένων, προσθέτων παροχών που εκ φύσεως ή σύμφωνα με τις εμπορικές συνήθειες δεν έχουν σχέση με το αντικείμενο των συμβάσεων αυτών.
2. Οι απαγορευόμενες δυνάμει του παρόντος άρθρου συμφωνίες ή αποφάσεις είναι αυτοδικαίως άκυρες.
3. Οι διατάξεις της παραγράφου 1 δύνανται να κηρυχθούν ανεφάρμοστες:
– σε κάθε συμφωνία ή κατηγορία συμφωνιών μεταξύ επιχειρήσεων,
– σε κάθε απόφαση ή κατηγορία αποφάσεων ενώσεων επιχειρήσεων, και
– σε κάθε εναρμονισμένη πρακτική ή κατηγορία εναρμονισμένων πρακτικών,
η οποία συμβάλλει στη βελτίωση της παραγωγής ή της διανομής των προϊόντων ή στην προώθηση της τεχνικής ή οικονομικής προόδου, εξασφαλίζοντας συγχρόνως στους καταναλωτές δίκαιο τμήμα από το όφελος που προκύπτει, και η οποία:
α) δεν επιβάλλει στις ενδιαφερόμενες επιχειρήσεις περιορισμούς μη απαραίτητους για την επίτευξη των στόχων αυτών· και
β) δεν παρέχει στις επιχειρήσεις αυτές τη δυνατότητα καταργήσεως του ανταγωνισμού επί σημαντικού τμήματος των σχετικών προϊόντων.
Άρθρο 102
(πρώην άρθρο 82 της ΣΕΚ)
Είναι ασυμβίβαστη με την εσωτερική αγορά και απαγορεύεται, κατά το μέτρο που δύναται να επηρεάσει το εμπόριο μεταξύ κρατών μελών, η καταχρηστική εκμετάλλευση από μία ή περισσότερες επιχειρήσεις της δεσπόζουσας θέσης τους εντός της εσωτερικής αγοράς ή σημαντικού τμήματός της.
Η κατάχρηση αυτή δύναται να συνίσταται ιδίως:
α) στην άμεση ή έμμεση επιβολή μη δικαίων τιμών αγοράς ή πωλήσεως ή άλλων όρων συναλλαγής,
β) στον περιορισμό της παραγωγής, της διαθέσεως ή της τεχνολογικής αναπτύξεως επί ζημία των καταναλωτών,
γ) στην εφαρμογή ανίσων όρων επί ισοδυνάμων παροχών έναντι των εμπορικώς συναλλασσομένων, με αποτέλεσμα να περιέρχονται αυτοί σε μειονεκτική θέση στον ανταγωνισμό,
δ) στην εξάρτηση της συνάψεως συμβάσεων από την αποδοχή, εκ μέρους των συναλλασσομένων, προσθέτων παροχών που εκ φύσεως ή σύμφωνα με τις εμπορικές συνήθειες δεν έχουν σχέση με το αντικείμενο των συμβάσεων αυτών.
Επίσης ο νόμος 3959/2011 που είναι ο σχετικός νόμος για τον ανταγωνισμό που ισχύει στην Ελλάδα, στο άρθρο 1 αναφέρει ότι απαγορεύονται όλες οι συμφωνίες και οι εναρμονισμένες πρακτικές μεταξύ των επιχειρήσεων και όλες οι αποφάσεις ενώσεων επιχειρήσεων οι οποίες έχουν ως αποτέλεσμα την παρεμπόδιση ή τον περιορισμό ή την νόθευση του ανταγωνισμού στην ελληνική επικράτεια και ιδίως εκείνες οι οποίες συνίστανται….. στον άμεσο ή έμμεσο καθορισμό των τιμών αγοράς ή πώλησης ή άλλων όρων συναλλαγής. …. Στην εφαρμογή στο εμπόριο άνισων όρων για ισοδύναμες παροχές
Στο άρθρο 2 που αναφέρεται στην καταχρηστική εκμετάλλευση δεσπόζουσας θέσης, αναφέρεται ότι απαγορεύεται η καταχρηστική εκμετάλλευση από μία ή περισσότερες επιχειρήσεις της δεσπόζουσας θέσης στο σύνολο ή μέρος της αγοράς της Ελληνικής επικράτειας.
Η καταχρηστική αυτή εκμετάλλευση μπορεί να συνίσταται ιδίως στην άμεση ή έμμεση επιβολή μη εύλογων τιμών αγοράς ή πώλησης ή άλλων όρων συναλλαγής.
(Κατά γενικό κανόνα, εάν το μερίδιο της αγοράς είναι μικρότερο από 40% -50%, είναι απίθανο να κατέχουν δεσπόζουσα θέση μια ή περισσότερες επιχειρήσεις).
Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΝΩΣΗ ΤΡΑΠΕΖΩΝ συμμετείχε ως διάδικος σε δίκες που είχαν αντικείμενο τους άκυρους Γενικούς Όρους Συναλλαγών (ΓΟΣ) και τις παράνομες και καταχρηστικές χρεώσεις και τα αθέμιτα κατά το υπερβάλλον επιτόκια με τα οποία οι τράπεζες μέλη της χρέωναν τους λογαριασμούς των οφειλετών των διογκώνοντας την οφειλή των που εμφάνιζαν στα βιβλία των ( Α.Π 1219/2001).
Επίσης άσκησε αίτηση ακυρώσεως κατά της από 25 Ιουνίου 2008 Ζ1 – 798 Υπουργικής Απόφασης, ενώπιον του Συμβουλίου της Επικρατείας την οποία το Ανώτατο Δικαστήριο απέρριψε με την υπ’ αριθμ. 1210/2010 απόφασή του αναφέροντας ρητά ότι είναι νόμιμη η απόφαση του Υπουργού Ανάπτυξης που απαγόρευε την αναγραφή συγκεκριμένων όρων συναλλαγών – κριθέντων ήδη ως καταχρηστικών με αμετάκλητες δικαστικές αποφάσεις – σε συμβάσεις που συνάπτουν τα πιστωτικά ιδρύματα με τους καταναλωτές).(σχετικό 33)
Όπως αναφέρει η υπ αριθμό 1219/2001 Απόφαση του Αρείου Πάγου (σχετικό 5) «προσθέτως υπέρ της αναιρεσιβλήτου-αναιρεσείουσας, παρεμβάσα εταιρεία με την επωνυμία “ΕΝΩΣΗ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΤΡΑΠΕΖΩΝ“, που…..Στην προκειμένη υπόθεση, η οποία αφορά την αναγνώριση ως καταχρηστικών Γενικών Όρων Συναλλαγών (Γ.Ο.Σ) κατά το αρθρ. 2 παρ. 6 και 7 του Ν. 2251/1994, τους οποίους η τραπεζική εταιρία με την επωνυμία “CΙΤΙΒΑΝΚ Ν.Α” χρησιμοποιεί στα πλαίσια των δραστηριοτήτων της στον τομέα των τραπεζικών εργασιών, η ” ένωση ελληνικών Τραπεζών ” που αποτελεί σωματείο που εδρεύει στην Αθήνα άσκησε με προφορική δήλωση του πληρεξουσίου δικηγόρου της κατά τη συζήτηση της υποθέσεως και επανέλαβε στις εμπροθέσμως κατατεθείσες έγγραφες προτάσεις της πρόσθετη παρέμβαση υπέρ τις αναιρεσείουσας και αναιρεσίβλητης αλλοδαπής τραπεζικής εταιρίας που είναι νόμιμα εγκατεστημένη στην Ελλάδα με την επωνυμία “CITIBANK Ν.Α”. Προς θεμελίωση του εννόμου συμφέροντός της επικαλείται η προσθέτως παρεμβαίνουσα ότι η υπέρ ης η πρόσθετη παρέμβαση τράπεζα αποτελεί μέλος της και ότι η προκειμένη υπόθεση αφορά θέματα κύρους γενικών όρων συναλλαγών που διατυπώνονται ομοιόμορφα σε όλες τις επί μέρους συμβάσεις και των λοιπών τραπεζών – μελών της.
Μετά την ανωτέρω παραδοχή της ΕΝΩΣΗ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΤΡΑΠΕΖΩΝ ( σημερινή επωνυμία ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΝΩΣΗ ΤΡΑΠΕΖΩΝ) φαίνεται ότι:
12.Α) ΚΑΡΤΕΛ – Άρθρο 101: Οι Ελληνικές Τράπεζες που ήταν μέλη της ΕΝΩΣΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΤΡΑΠΕΖΩΝ δημιούργησαν άτυπο καρτέλ τα μέλη του οποίου δεν ήταν υποχρεωμένα να συναντούνται κρυφά ή να ανταλλάσουν κρυφά μηνύματα αλλά όλες οι συμφωνίες των για τις εναρμονισμένες πρακτικές που μπορούσαν να επηρεάσουν το εμπόριο μεταξύ κρατών μελών και οι οποίες μάλιστα πολλές φορές ήταν παράνομες και καταχρηστικές, λαμβανόταν στις συναντήσεις των ως μέλη της ΕΝΩΣΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΤΡΑΠΕΖΩΝ στα γραφεία της Ένωσης . Έτσι:
12.Α.1) Φαίνεται ότι τα μέλη του καρτέλ εναρμόνισαν πλήρως τους Γενικούς Όρους Συναλλαγών (ΓΟΣ) που θα ανέγραφαν στις προδιατυπωμένες συμβάσεις των που θα απεύθυναν σε απεριόριστο αριθμό μελλοντικών δανειοληπτών και με τις όποιες προέβησαν στον άμεσο ή έμμεσο καθορισμό των τιμών πωλήσεως των υπηρεσιών των αλλά και όλων των όρων συναλλαγής αφού με αυτές επέβαλλαν:
12.Α.1.2) πανομοιότυπα στους δανειολήπτες πελάτες των, μη εύλογα, υψηλότητα επιτόκια εκτοκισμού των δανείων που χορηγούσαν, αφού αυτά υπερέβαιναν κατά 18200% περίπου φορές το επιτόκιο αναφοράς της ΕΚΤ που ήταν το ποσοστό που ίδιες δανειζόταν από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα ( σήμερα0,05%), και κατά 345% φορές μεγαλύτερα του μέσου όρου των επιτοκίων των άλλων τραπεζών της ευρωζώνης και τα επιτόκια αυτά ήταν ακόμη κατά πολύ υψηλότερα ακόμη και των εξωτραπεζικών επιτοκίων.
12.Α.1.3) Όλες οι συμβάσεις , αναφέρουν πανομοιότυπα τους ίδιους παράνομους τρόπους συναλλαγής όπως την μετακύληση στους δανειολήπτες της ειδικής εισφοράς του Ν 128/75 και του ΕΦΤΕ, τις οποίες μάλιστα όλες τις κεφαλαιοποιούσαν και τις εκτόκιζαν εις βάρος του δανειολήπτη αν και τα κονδύλια αυτά ήταν υποχρέωση των τραπεζών και όχι του δανειολήπτη,
12.Α.1.4) Όλες οι Τράπεζες εκτόκιζαν τα δάνεια των πελατών των με βάση το ημερολογιακό έτος των 360 ημερών και όχι των 365 όπως όριζε ο νόμος κλπ κλπ .
12.Α.2) επέβαλαν στους δανειολήπτες των άνισους όρους (μεγαλύτερο επιτόκιο 345% από το αντίστοιχο επιτόκιο των 17 χωρών της ευρωζώνης , και επιπλέον δε αυτού καταχωρούσαν στους λογαριασμούς των οφειλετών των άκυρων και καταχρηστικών χρεώσεων που διόγκωναν την οφειλή των ) επί ισοδυνάμων παροχών δανείων που λάμβαναν οι επιχειρήσεις των υπολοίπων 17 χωρών της ευρωζώνης , με αποτέλεσμα να περιέρχονται οι ελληνικές επιχειρήσεις σε μειονεκτική θέση αφού οι ήταν πλέον αδύνατο να ανταγωνιστούν τις ομοειδείς επιχειρήσεις των άλλων 18 χωρών της ευρωζώνης
12.Α.3) Όλες οι τράπεζες είχαν όποτε χρειαζόταν την δικαστική υποστήριξη της ΕΝΩΣΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΤΡΑΠΕΖΩΝ η όποια ήταν προσθέτως παρεμβαίνουσα στις δίκες που απειλούταν οι παράνομες και καταχρηστικές χρεώσεις και τα αθέμιτα επιτόκια με το οποία διόγκωναν τους λογαριασμούς των οφειλετών των. ( Α.Π 1219/2001, 1210/2010 Συμβ. Επικρατείας)
12.Β) ΔΕΣΠΟΖΟΥΣΑ ΘΕΣΗ – Άρθρο 102: Οι τράπεζες μέλη που είχε η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΝΩΣΗ ΤΡΑΠΕΖΩΝ και οι οποίες είχαν συμφωνήσει μεταξύ τους και από κοινού εφάρμοζαν τις ανωτέρω αναφερόμενες εναρμονισμένες πολιτικές, καλύπτουν σχεδόν το 100% της Ελληνικής Αγοράς και ως εκ τούτου είναι δεδομένο ότι έχουν δεσπόζουσα θέση σε αυτήν , σύμφωνα δε με τις επισυναπτόμενες 124 δικαστικές αποφάσεις έκαναν καταχρηστική εκμετάλλευση της δεσπόζουσας θέσης των και συνεπώς φαίνεται ότι έχει εφαρμογή το άρθρο 102 της ΣΥΝΘΗΚΗΣ ΓΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΙΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ.
Με τις ανωτέρω πράξεις φαίνεται ότι τα μέλη του καρτέλ αφ ενός προσπορίζονται παράνομα τεράστια ποσά αφού ο δανειολήπτης πελάτες των είναι αναγκασμένος να υποκύψει, διότι σε όποια τράπεζα και εάν αποτανθεί βρίσκεται αντιμέτωπος με τις ίδιες εναρμονισμένες πολιτικές και αφ΄’ εταίρου καθιστούν το σύνολο της την Ελληνική οικονομία αντιπαραγωγική και μη ανταγωνιστική αφού τα χρηματοοικονομικά της έξοδα των Ελληνικών επιχειρήσεων είναι πολλαπλάσια των χρηματοοικονομικών εξόδων που έχουν άλλες ομοειδείς επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται σε άλλη χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
12.Γ) ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΗ ΟΡΓΑΝΩΣΗ :
Από τα ανωτέρω φαίνεται ότι η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΝΩΣΗ ΤΡΑΠΕΖΩΝ συγκρότησε οργάνωση με διαρκή δράση, συγκροτημένη από όλες τις τράπεζες μέλη της με την οποία επιδίωκαν την διάπραξη περισσότερων κακουργημάτων που προβλέπονται στα Άρθρα: 386 Π.Κ. (περί απάτης), 404 Π.Κ. (περί τοκογλυφίας) κλπ αφού η ίδια ως προσθέτως παρεμβαίνουσα ( Α.Π 1219/2001) δηλώνει ότι «η υπέρ ης η πρόσθετη παρέμβαση τράπεζα αποτελεί μέλος της και ότι η προκειμένη υπόθεση αφορά θέματα κύρους γενικών όρων συναλλαγών που διατυπώνονται ομοιόμορφα σε όλες τις επί μέρους συμβάσεις και των λοιπών τραπεζών – μελών της» και με τους γενικούς αυτούς όρους συναλλαγών φαίνεται από τις προσκομιζόμενες 124 δικαστικές αποφάσεις ότι έχουν διαπραχτεί πλήθος παράνομων πράξεων πολλών δισεκατομμυρίων ευρώ που προσπόρισαν ή αποπειράθηκαν να προσπορίσουν οι ελληνικές τράπεζες μέλη της ΕΝΩΣΗΣ, με αντίστοιχη ζημία της περιούσιας των δανειοληπτών.
12.Γ.1) Φαίνεται ότι αρχηγός της ανωτέρω εγκληματικής οργάνωσης ήταν ο εκάστοτε πρόεδρος της ΕΝΩΣΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΤΡΑΠΕΖΩΝ και μέλη της τα πρόσωπα, τα οποία διοικούσαν τις κρατικές, ιδιωτικές και συνεταιριστικές ελληνικές τράπεζες που ήταν μέλη της ΕΝΩΣΗΣ από το 1975 που άρχισε η ισχύς του νόμο 128/1975 ή άλλως από την ημερομηνία που δεν έχει παραγραφτεί το κάθε αδίκημα, οι Πρόεδροι, οι Διευθύνοντες Σύμβουλοι, τα Διοικητικά Συμβούλια και τα στελέχη των τραπεζών αυτών, που κατάρτισαν πανελλαδικής εμβέλειας σχέδιο εξαπάτησης των δανειοληπτών συγκροτώντας σε δομημένη και με διαρκή δράση ομάδα από τρία (3) ή περισσότερα πρόσωπα (οργάνωση), με τη βοήθεια των νομίμων αντιπροσώπων τους (διευθυντών, υποδιευθυντών, προϊσταμένων χορηγήσεων, στελεχών και υπάλληλων του τμήματος χορηγήσεων κάθε τοπικού υποκαταστήματος κάθε τράπεζας) και η οποίοι εντάχθηκαν ως μέλη στην ανωτέρω δομημένη οργάνωση) και οι οποίοι εργαζόταν εις τα τραπεζικά τους υποκαταστήματα κατά τον χρόνο της κατάρτισης των Δανειακών Συμβάσεων, και κατά τον χρόνο της καταχώρησης στους λογαριασμούς των οφειλετών των παράνομων και καταχρηστικών χρεώσεων και των αθέμιτων επιτοκίων που είχαν ως αποτέλεσμα την διόγκωση των λογαριασμών των οφειλετών , έχοντας έτσι διαμορφώσει, δια μέσου των υπαρχόντων καταστημάτων και υποκαταστημάτων των τραπεζών των και στελέχωσή των, την πανελλαδική – εκτεταμένη υποδομή και την οργανωμένη ετοιμότητά τους, με πρόθεση επανειλημμένης τελέσεως της απάτης των υποψηφίων Δανειοληπτών, και με σκοπό να πορίζονται παράνομα περιουσιακά οφέλη – κέρδη – εισοδήματα υπέρ της τράπεζας ως νομικού προσώπου επιδιώκοντας τη διάπραξη πολλών κακουργημάτων που προβλέπονται στα Άρθρα: 385 Π.Κ (εκβίαση) 386 Π.Κ. (περί απάτης), 404 Π.Κ. (περί τοκογλυφίας) κλπ.
12.Γ.2) Επίσης φαίνεται ότι μικρότερες τράπεζες που δεν ήταν μέλη της ΕΝΩΣΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΤΡΑΠΕΖΩΝ, οι Πρόεδροι, οι Διευθύνοντες Σύμβουλοι, τα Διοικητικά Συμβούλια και τα στελέχη των τραπεζών αυτών ενεργώντας μιμητικά, κατάρτισαν τοπικής εμβέλειας και σε ορισμένες περιπτώσεις πανελλαδικής εμβέλειας σχέδιο εξαπάτησης των δανειοληπτών συγκροτώντας σε δομημένη και με διαρκή δράση ομάδα από τρία (3) ή περισσότερα πρόσωπα (οργάνωση), με τη βοήθεια των νομίμων αντιπροσώπων τους (διευθυντών, υποδιευθυντών, προϊσταμένων χορηγήσεων, στελεχών και υπάλληλων του τμήματος χορηγήσεων κάθε τοπικού υποκαταστήματος κάθε τράπεζας) και η οποίοι εντάχθηκαν ως μέλη στην ανωτέρω δομημένη οργάνωση) και οι οποίοι εργαζόταν εις τα τραπεζικά τους υποκαταστήματα κατά τον χρόνο της κατάρτισης των Δανειακών Συμβάσεων, και κατά τον χρόνο της καταχώρησης στους λογαριασμούς των οφειλετών των παράνομων και καταχρηστικών χρεώσεων και των αθέμιτων επιτοκίων που είχαν ως αποτέλεσμα την διόγκωση των λογαριασμών των οφειλετών , έχοντας έτσι διαμορφώσει, δια μέσου των υπαρχόντων καταστημάτων και υποκαταστημάτων των τραπεζών των και στελέχωσή των, την τοπική ή πανελλαδική – εκτεταμένη υποδομή και την οργανωμένη ετοιμότητά τους, με πρόθεση επανειλημμένης τελέσεως της απάτης των υποψηφίων Δανειοληπτών, και με σκοπό να πορίζονται παράνομα περιουσιακά οφέλη – κέρδη – εισοδήματα υπέρ της τράπεζας ως νομικού προσώπου επιδιώκοντας τη διάπραξη πολλών κακουργημάτων που προβλέπονται στα Άρθρα: 385 Π.Κ (εκβίαση) 386 Π.Κ. (περί απάτης), 404 Π.Κ. (περί τοκογλυφίας) κλπ.
Κα Εισαγγελεύ, μετά τα ανωτέρω ζητώ να διερευνήσετε:
Α) Εάν οι τράπεζες που κατά καιρούς ήταν μέλη της ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ ΤΡΑΠΕΖΩΝ δημιούργησαν άτυπο καρτέλ και εάν διέπραξαν τις παράνομες πράξεις που απαγορεύονται από το άρθρο 101 της ΣΥΝΘΗΚΗΣ ΓΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΙΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ.
Β) Εάν οι τράπεζες που κατά καιρούς ήταν μέλη της ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ ΤΡΑΠΕΖΩΝ έκαναν καταχρηστική εκμετάλλευση της δεσπόζουσας θέσης που είχαν στην αγορά αφού την κάλυπταν σε ποσοστό σχεδόν 100% και εάν διέπραξαν τις παράνομες πράξεις που απαγορεύονται από το άρθρο 102 της ΣΥΝΘΗΚΗΣ ΓΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΙΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ.
Γ) Εάν η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΝΩΣΗΣ ΤΡΑΠΕΖΩΝ συγκρότησε εγκληματική οργάνωση με διαρκή δράση, συγκροτημένη από όλες τις τράπεζες μέλη της με την οποία επιδίωκαν την διάπραξη περισσότερων κακουργημάτων ως αναφέρω ανωτέρω αναλυτικά στην παράγραφο 12.Γ.1.
Δ) Εάν οι τράπεζες που δεν ήταν μέλη της ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ ΤΡΑΠΕΖΩΝ συγκρότησαν εγκληματική οργάνωση με διαρκή δράση, συγκροτημένη από τους Πρόεδρους, Διευθύνοντες Σύμβουλους, τα Διοικητικά Συμβούλια και τα στελέχη των τραπεζών αυτών, με τη βοήθεια των νομίμων αντιπροσώπων τους (διευθυντών, υποδιευθυντών, προϊσταμένων χορηγήσεων, στελεχών και υπάλληλων του τμήματος χορηγήσεων κάθε τοπικού υποκαταστήματος κάθε τράπεζας) και οι οποίοι εντάχθηκαν ως μέλη στην ανωτέρω δομημένη οργάνωση και οι οποίοι εργαζόταν εις τα τραπεζικά τους υποκαταστήματα κατά τον χρόνο της κατάρτισης των Δανειακών Συμβάσεων, με την οποία οργάνωση επιδίωκαν την διάπραξη περισσότερων κακουργημάτων ως αναφέρω ανωτέρω αναλυτικά στην παράγραφο 12.Γ.2.
,
13
ΤΕΙΡΕΣΙΑΣ
Οι ελληνικές τράπεζες από το έτος 1980 περίπου και μετά, άρχισαν να συγκεντρώνουν στοιχεία οικονομικής συμπεριφοράς των οφειλετών των χωρίς καμία ενημέρωση και συναίνεση από αυτούς, και σε κάθε δε φάση της επιχειρηματικής δραστηριότητος του ατόμου ή του νομικού προσώπου ενημέρωναν την Ένωση Ελληνικών Τραπεζών η οποία τηρούσε και επεξεργαζόταν τα προσωπικά και οικονομικά αυτά στοιχεία και τα οποία μετά την επεξεργασία τους τα διαμοίραζε κάθε μήνα σε όλα τα υποκαταστήματα των τραπεζών σε μορφή μικροφίλμ.
Από το Σεπτέμβριο του 1997 που ιδρύθηκε η εταιρία ΤΕΙΡΕΣΙΑΣ ΑΕ έως και το 2004 οι Τράπεζες συνέχισαν να συγκεντρώνουν στοιχεία οικονομικής συμπεριφοράς των οφειλετών των χωρίς καμία ενημέρωση και συναίνεση από αυτούς, και σε κάθε δε φάση της επιχειρηματικής δραστηριότητος του ατόμου ή του νομικού προσώπου ενημέρωναν την εταιρεία ΤΕΙΡΕΣΙΑΣ Α.Ε η οποία τηρούσε και επεξεργαζόταν τα προσωπικά και οικονομικά αυτά δεδομένα και τα οποία μετά την επεξεργασία τους τα διέθεταν on line σε κάθε υποκατάστημα τράπεζας.
Από το 2004 μέχρι και σήμερα οι τράπεζες έχουν συμπεριλάβει στις προδιατυπωμένες συμβάσεις των που προορίζονται για απεριόριστο αριθμό μελλοντικών δανειοληπτών Γενικό Όρο Συναλλαγών (ΓΟΣ) (σχετικό 34) στις οποίες ενδεικτικά αναφέρουν ότι:
Κάθε δανειολήπτης και εγγυητής συναινεί ρητά στη διαβίβαση προς επεξεργασία κατά την έννοια του Ν 2472/1997, όπως ισχύει, των προσωπικών του δεδομένων, σε διατραπεζικό αρχείο δεδομένων οικονομικής συμπεριφοράς για την προστασία της πίστης και την εξυγίανση των συναλλαγών, ως και στην διάθεση της σχετικής πληροφόρησης στο τραπεζικό σύστημα με αποδέκτες μόνο πιστωτικά και χρηματοοικονομικά ιδρύματα. Κάθε ανάκληση της παρούσας συναίνεσης πρέπει να απευθύνεται έγγραφα στην υπεύθυνο της εν λόγω επεξεργασίας και διάθεσης των άνω δεδομένων «ΤΕΙΡΕΣΙΑΣ Α.Ε.» (οδός Αλαμάνας αριθ. 2, 151 25 Αμαρούσιον Αττικής)
Σε άλλες τράπεζες υπήρχε σημείο που ο δανειολήπτης υποτίθεται ότι θα το τσεκάριζε εάν δεν συναινούσε το οποίο όμως ήταν ήδη προτσεκαρισμένο από τις τράπεζες και ο δανειολήπτης ούτε ερωτάτο.
Οι αρμόδιοι υπάλληλοι της τράπεζας παρίσταναν ψευδώς κατά την διαδικασία της υπογραφής της σύμβασης με το δανειολήπτη ότι τα αναγραφόμενα στην προδιατυπωμένη σύμβαση πίστωσης που είχε ετοιμάσει η Ελληνική Ένωση Τραπεζών ( βλ. ΑΠ 1219/2001) και προοριζόταν για απροσδιόριστο αριθμό μελλοντικών δανειοληπτών που θα συμβαλλόταν με την τράπεζα ήταν αυτά που όριζε ο νόμος με αποτέλεσμα να πείθουν τον αντισυμβαλλόμενο δανειολήπτη να υπογράφει την σύμβαση και να συναινεί έτσι εξαπατηθείς την διαβίβαση προς επεξεργασία των προσωπικών του δεδομένων από την εταιρεία ΤΕΙΡΕΣΙΑΣ ΑΕ.
Σε περίπτωση δε που ο δανειοδοτούμενος έφερνε αντιρρήσεις ως προς το θέμα της επεξεργασίας των προσωπικών του στοιχείων από την ΤΕΙΡΕΣΙΑΣ ΑΕ οι αρμόδιοι υπάλληλοι της τράπεζας τον πληροφορούσαν ότι αποδέκτες των δεδομένων των θα ήταν μόνο πιστωτικά και χρηματοοικονομικά ιδρύματα και όχι ο οποιανδήποτε τρίτος που πιθανόν να ήταν και ανταγωνιστές του ή να ήταν σε διένεξη και εάν ο δανειοδοτούμενος δεν πειθόταν του δήλωναν ότι δεν θα μπορούσαν να προχωρήσουν στην χορήγηση του δανείου του εάν δεν συναινούσε στην διαβίβαση και επεξεργασία των προσωπικών του δεδομένων από την εταιρεία ΤΕΙΡΕΣΙΑΣ ΑΕ και έτσι εκβιαζόμενος ο δανειολήπτης συναινούσε.
Απόδειξη ότι οι τράπεζες εξασφάλιζαν την συναίνεση των δανειοληπτών και των εγγυητών στην διαβίβαση και επεξεργασία των προσωπικών των στοιχείων από την εταιρεία ΤΕΙΡΕΣΙΑΣ ΑΕ με αυτούς τους αθέμιτους και παράνομους τρόπους είναι όπως σίγουρα θα διαπιστωθεί από την εισαγγελική έρευνα ότι από τα 3.000.000 περίπου δάνεια που έχουν χορηγηθεί , ούτε ένα δάνειο δεν έχει χορηγηθεί χωρίς οι δανειολήπτες και οι εγγυητές να μην έχουν συναινέσει στην διαβίβαση και επεξεργασία των προσωπικών των δεδομένων από την ΤΕΙΡΕΣΙΑΣ ΑΕ με το έγγραφο της σύμβασης ή με άλλο έγγραφο τους όπως κατά την κοινή λογική θα συνέβαινε αφού ήταν αδύνατον τα πάνω από 3.000.000 άτομα που συνεβλήθηκαν με τις τράπεζες και τα δεδομένα τους βρίσκονται σήμερα στον ΤΕΙΡΕΣΙΑ ΑΕ να είχαν την ίδια άποψη και να συναινούσαν αυτοβούλως και ούτε ένα να μην είχε αντίθετη άποψη.
Επίσης είναι αυτονόητο και αντίκειται στην κοινή λογική ότι εάν οι υπάλληλοι της τράπεζας κατά την υπογραφή της σύμβασης δεν εκβίαζαν με την απειλή της μη χορηγήσεως του δανείου τους και δεν εξαπατούσαν τους δανειολήπτες αποκρύπτοντας, δολίως της αλήθεια ότι δηλαδή τα προσωπικά και οικονομικά τους δεδομένα θα γινόταν εμπόρευμα χωρίς κόστος στην εταιρεία ΤΕΙΡΕΣΙΑΣ ΑΕ και ο οποίος στην συνέχεια θα τα πουλούσε με τίμημα σε τρίτους ΘΑ ΗΤΑΝ ΑΔΥΝΑΤΟ όλα τα εκατομμύρια των δανειοληπτών να συναινούσαν χωρίς εξαίρεση, εις βάρος των προσωπικών και οικονομικών συμφερόντων των στην δωρεάν διαβίβαση και επεξεργασία των δεδομένων των από την ΤΕΙΡΕΣΙΑΣ ΑΕ αφού η εταιρεία αυτή θα έβγαζε από την εμπορία των προσωπικών των δεδομένων τεράστια κέρδη, ενώ οι δανειολήπτες αφενός δεν θα λάμβαναν τίποτα και αφετέρου θα διακινδύνευαν τα προσωπικά και οικονομικά τους δεδομένα να ερχόταν στην κατοχή ανταγωνιστών των ή ακόμη και σε άτομα που τυχόν βρισκόταν σε δικαστική διένεξη
Ο δόλος δε των τραπεζών αποδεικνύεται επίσης από το γεγονός ότι στην σύμβαση ή στο ανεξάρτητο έγγραφο που ο δανειολήπτης φαινόταν να συναινεί στην συλλογή , επεξεργασία και διανομή των προσωπικών του δεδομένων και των δεδομένων της οικονομικής συμπεριφοράς του, του γνωστοποιούσαν κατά την υπογραφή της σύμβασης ( σχετικό 34) ότι «Κάθε ανάκληση της παρούσας συναίνεσης πρέπει να απευθύνεται έγγραφα στην υπεύθυνο της εν λόγω επεξεργασίας και διάθεσης των άνω δεδομένων «ΤΕΙΡΕΣΙΑΣ Α.Ε.» (οδός Αλαμάνας αριθ. 2, 151 25 Αμαρούσιον Αττικής). Από τα ανωτέρω προκύπτει ότι ενώ για την ανάκληση οι τράπεζες καθόρισαν και καθοδηγούν τον δανειολήπτη να στείλει μόνος του επιστολή κατ’ ευθείαν στον ΤΕΙΡΕΣΙΑ που είναι η σωστή ανεπηρέαστη και μη αμφισβητήσιμη γνησία έκφραση της βουλήσεως του, για την συναίνεση του δεν ακλουθούν την ίδια μέθοδο δηλαδή να στείλει μόνος του ΕΑΝ ΘΕΛΕΙ επιστολή στον ΤΕΙΡΕΣΙΑ ΑΕ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΧΟΡΗΓΗΣΗ του κάθε δανείου και να συναινεί στην συλλογή- επεξεργασία και διανομή των προσωπικών του στοιχείων που θα αποτελούσε και την αναμφισβήτητη έκφραση της βουλήσεως του αλλά ακολουθούν άλλη μέθοδο και παίρνουν την συναίνεση του δανειολήπτη μέσα από την σύμβαση ή με άλλο έγγραφο κατά την σύναψη της σύμβασης με μοναδικό σκοπό όπως φαίνεται να έχουν την δυνατότητα να τον εξαπατήσουν ή και να τον εκβιάσουν ότι σε περίπτωση μη συναίνεσης του δεν θα προχωρήσουν στην χορήγηση του δανείου του που το είχε ανάγκη.
Τα ανωτέρω αποδεικνύονται και από την υπ’ αριθμό 147/2004 Απόφαση του Εφετείου Αθηνών ( σχετικό 61) η όποια αναφέρεται και στον τρόπο λήψεως της « συναίνεσης» των δανειοληπτών και τελικά αναγνωρίζει ότι ο συγκεκριμένος ΓΟΣ είναι άκυρος και απαγορεύει στην εναγομένη να επεξεργάζεται δεδομένα προσωπικού χαρακτήρα των καταναλωτών με τη μορφή Γ.Ο.Σ. αναφέροντας σχετικά ότι :
Προς τούτο συμβάλλεται με τους τρίτους καταναλωτές και συνάπτει αντίστοιχες συμβάσεις. Στις συμβάσεις αυτές περιλαμβάνονται έντυποι όροι συναλλαγών, που έχουν προδιατυπωθεί από την εναγομένη και ισχύουν ομοιόμορφα για απροσδιόριστο αριθμό καταναλωτών. Οι καταναλωτές παραπέμπονται να ενημερωθούν στους ίδιους αυτούς όρους και είναι υποχρεωμένοι, εάν επιθυμούν τη σύναψη συμβάσεως με την εναγομένη για την παροχή πιστώσεων, να αποδεχθούν το περιεχόμενο και τους όρους της συμβάσεως, χωρίς δυνατότητα άλλης ατομικής διαπραγμάτευσης. Οι ίδιοι αυτοί όροι περιέχονται και στις έντυπες αιτήσεις που η εναγομένη χορηγεί και τις οποίες οι καταναλωτές υποβάλουν για την κατάρτιση της σύμβασης. Εντεύθεν παρέπεται ότι παραβιάζεται το άρθρο 5 παρ. 1 του Συντάγματος που καθιερώνει την ατομική ελευθερία του ατόμου, όψη της οποίας είναι και η δυνατότητα καθενός να επιλέγει ελεύθερα τη διαμόρφωση του περιεχομένου και των όρων της σύμβασης, ελευθερία που αναγνωρίζεται και από τη διάταξη του άρθρου 361 του ΑΚ (ΑΠ 547/2001 Ελ.Δνη 43.1061, ΑΠ 105/1997 Ελ.Δνη 39.128, ΑΠ 167/1998 Ελ.Δνη 39.856). Περαιτέρω συνέπεια είναι ότι η εγκυρότητα των ως άνω όρων ελέγχονται με βάση τις διατάξεις του άρθρου 2 του ν. 2251/1994, που αποτελεί εξειδίκευση του βασικού κανόνα του άρθρου 281 του ΑΚ για την απαγόρευση καταχρηστικής ασκήσεως ενός δικαιώματος ή χρήσεως ενός θεσμού (της συμβατικής ελευθερίας) σε συνδυασμό με το άρθρο 174 του ΑΚ. Η εναγομένη ειδικότερα κατά τη σύναψη συμβάσεων με το ευρύ καταναλωτικό κοινό για τη χορήγηση πιστωτικής κάρτας και δανείου, καταναλωτικού ή στεγαστικού, που διέπονται αντίστοιχα από τις διατάξεις περί εντολής και δανείου, υποβάλλει σ’ αυτό τους κάτωθι όρους, που αυτή έχει εκ των προτέρων διατυπώσει, ήτοι: (…). Όπως προαναφέρθηκε οι όροι αυτοί (ρήτρες) είναι διατυπωμένοι εκ των προτέρων και ο καταναλωτής είναι υποχρεωμένος, πιεζόμενος από την ανάγκη λήψεως της παροχής της εναγομένης, να αποδεχθεί τους όρους αυτούς ή να μην τους αποδεχθεί, αλλά τότε δεν θα λάβει την παροχή και δεν θα ικανοποιήσει την βιοτική ανάγκη του στην οποία απέβλεπε με την σύμβαση. Έτσι επέρχεται περιορισμός του δικαιώματος της συμβατικής ελευθερίας του και κατ’ ακολουθία της συμβατικής ισορροπίας. Η φερόμενη στους ανωτέρω όρους ως παρεχόμενη “συγκατάθεση” του καταναλωτή, υποκειμένου προσωπικών δεδομένων, προς επεξεργασία δεδομένων του, αφενός μεν δεν είναι ειδική, αφού ο καταναλωτής δεν έχει προηγουμένως ενημερωθεί και αφετέρου δεν είναι ελεύθερη. Η αναφερόμενη στην αρχή της αίτησης ή της σύμβασης προσταγή “Διαβάστε προσεκτικά και υπογράψτε” δεν αρκεί γιατί δεν αναπληρώνει την απαιτούμενη, κατά το άρθρο 2 περ. ια’ του νόμου 2472/1997 ενημέρωση προς συγκατάθεση. Επομένως καθένας από τους ανωτέρω όρους που περιλαμβάνει την συγκατάθεση του καταναλωτή προς επεξεργασία προσωπικών δεδομένων δεν είναι σύμφωνος προς τη διάταξη αυτή. Έτσι, ο Ι όρος για την έκδοση πιστωτικής κάρτας με τον οποίο παρέχεται, κατά τα ανωτέρω, η συγκατάθεση του καταναλωτή στην εναγομένη τράπεζα προς επεξεργασία δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα είναι παράνομος, αλλά στο μέτρο μόνο, που η επεξεργασία γίνεται προς άλλους εκτός της εκτέλεσης της σύμβασης σκοπούς. Η επεξεργασία δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα για την εκτέλεση της σύμβασης επιτρέπεται, κατά το άρθρο 5 παρ. 2α του ν. 2472/1997, χωρίς τη συγκατάθεση του υποκειμένου, σημείο ως προς το οποίο δεν προσβάλλεται ο όρος αυτός από την ενάγουσα, η οποία, κατά τούτο, τον αποδέχεται. Περαιτέρω, εφόσον η συγκατάθεση του υποκειμένου έχει το στίγμα της παρανομίας, επειδή δεν έχει δοθεί ελεύθερα και ύστερα από την ενημέρωση του υποκειμένου, κάθε επεξεργασία εκ μέρους της τράπεζας ή τρίτου, που στηρίζεται στη συγκατάθεση αυτή, είναι παράνομη. Επίσης παράνομη, ως αντικείμενη στο άρθρο 9 παρ. 1β’ του ν. 2472/1997, είναι η διαβίβαση των δεδομένων σε τρίτους “Επιχειρήσεις που βρίσκονται σε χώρες εκτός της Ευρωπαϊκής Ένωσης”, χωρίς την άδεια της Αρχής Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα, ενώ η ίδια διαβίβαση σε χώρες που ανήκουν στην Ευρωπαϊκή Ένωση, είτε γίνεται με τη συγκατάθεση του υποκειμένου είτε όχι, δεν είναι παράνομη, αποτελεί ανακοίνωση, κατά το άρθρο 11 παρ. 3 του ν. 2472/1997, που επιβάλλει την προηγούμενη ενημέρωση του υποκειμένου. Ούτε η ενδεικτική απαρίθμηση των τρίτων τους οποίους η εναγομένη δεν γνωρίζει κατά την κατάρτιση της συμβάσεως είναι παράνομη, η γνωστοποίηση των οποίων πάντως πρέπει να γίνει κατά τα αμέσως προηγηθέντα……. Αναφορικά με τον II Γ.Ο.Σ. και ειδικότερα τον όρο 13 παρατηρείται ότι με αυτόν εξουσιοδοτείται η εναγομένη να γνωστοποιεί τη διεύθυνση του καταναλωτή και τα στοιχεία του σε επιχειρήσεις που επιθυμούν να αποστείλουν διαφημιστικά φυλλάδια. Η εξουσιοδότηση, καθώς και η στον ίδιο όρο συναίνεση του για την παροχή πληροφοριών σε χρηματοπιστωτικά ιδρύματα, αναφορικά με την περιουσιακή του κατάσταση, προφανώς για τον προσδιορισμό της πιστωληπτικής του ικανότητας και την προστασία των συναλλαγών, δεν έχουν την έννοια της “συγκατάθεσης” του άρθρου 2 περ. 1α’ του ν. 2472/1997, αλλά της ανακοινώσεως προς τρίτους για την οποία επιβάλλεται, κατά τις ανωτέρω παραδοχές, η προηγούμενη ενημέρωση του υποκειμένου, ή, εν πάση περιπτώσει, της συναίνεσης, κατά τα άρθρα 9 παρ. 10 και 4 παρ. 6 του ν. 2251/1994. Ο ίδιος, όμως, όρος, κατά το τρίτο σκέλος του, που αναφέρεται στο δικαίωμα της εναγομένης προς επεξεργασία των δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα, χωρίς την κατά τα άνω “συγκατάθεση”, τη γνωστοποίηση του δικαιώματος πρόσβασης, τη γνωστοποίηση της ταυτότητας του υπευθύνου της επεξεργασίας, του εκπροσώπου του, του αριθμού τηλεφώνου τους και την ύπαρξη δικαιώματος αντίρρησης είναι παράνομος. Ο III Γ.Ο.Σ. αναφέρεται σε αίτηση του ενδιαφερομένου καταναλωτή και την κατάρτιση συμβάσεως προς έκδοση κάρτας Euroline, η οποία αποτελεί πιστωτική κάρτα και προσωπικό καταναλωτικό δάνειο. Ο IV Γ.Ο.Σ. αναφέρεται σε συμβάσεις χορήγησης προσωπικού δανείου και κάρτας Eurobank visa και αντίστοιχου δανείου και κάρτας Eurobank Mastercard. Αμφότεροι οι όροι αυτοί περιέχουν τις προαναφερθείσες πλημμέλειες που έχουν και οι προηγούμενοι. Επομένως και οι εν λόγω όροι κατά το μέρος αυτό είναι παράνομοι. …… Τέλος, η εναγομένη ισχυρίζεται ότι το ύψος του αιτουμένου ποσού της αγωγής για χρηματική ικανοποίηση άγει σε πλουτισμό της ενάγουσας και επομένως ασκείται καταχρηστικά. Το ύψος, όμως, της χρηματικής ικανοποιήσεως, η οποία, κατά τα αναπτυχθέντα στη μείζονα σκέψη, έχει κυρωτικό χαρακτήρα, προσδιορίζεται από το δικαστήριο μετ’ εκτίμηση των περιστατικών που ενδεικτικά απαριθμούνται στο άρθρο 10 παρ. 9β’ του ν. 2251/1994, ώστε ο εκ μέρους της ενάγουσας προσδιορισμός της σε μεγάλο ποσό δεν μπορεί να καταστήσει το σχετικό αίτημα καταχρηστικό. Με τα δεδομένα αυτά οι ανωτέρω όροι, κατά τις γινόμενες για τον καθένα διακρίσεις απαγορεύονται, σύμφωνα με τα άρθρα 174, 281 του ΑΚ και 6 παρ. 2 του ν. 2251/1994 και είναι άκυροι. Επομένως, πρέπει να αναγνωρισθεί ότι οι ανωτέρω Γ.Ο.Σ., κατά την έκταση που προσδιορίστηκε ως άνω, είναι άκυροι. Επίσης πρέπει να απαγορευθεί στην εναγομένη να επεξεργάζεται δεδομένα προσωπικού χαρακτήρα των καταναλωτών, κατά την ίδια ως άνω έκταση και να απειληθεί εναντίον της εναγομένης για την περίπτωση παραβάσεως της υποχρεώσεως της αυτής χρηματική ποινή 5.000,00 ευρώ………..
Για τους λόγους αυτούς……….
Αναγνωρίζει ότι οι Γενικοί Όροι Συναλλαγών (Γ.Ο.Σ.), που περιέχονται στις συμβάσεις τις οποίες η εναγομένη συνάπτει με τους καταναλωτές για τη χορήγηση πιστωτικών καρτών Eurobank visa, Eurobank Mastercard και Euroline, καθώς και δανείων, καταναλωτικών ή στεγαστικών, είναι άκυροι, κατά την αναφερόμενη στο σκεπτικό έκταση.
Απαγορεύει στην εναγομένη να επεξεργάζεται δεδομένα προσωπικού χαρακτήρα των καταναλωτών με τη μορφή Γ.Ο.Σ. κατά τα αναφερόμενα στο σκεπτικό.
Απειλεί εναντίον της εναγομένης χρηματική ποινή πέντε χιλιάδων (5.000,00) ευρώ για την περίπτωση παραβάσεως της προηγούμενης διατάξεως.
Αναγνωρίζει ότι η εναγομένη υποχρεούται να καταβάλει στην ενάγουσα τριάντα χιλιάδες (30.000,00) ευρώ.
Όπως αναγραφόταν στην σύμβαση η διαβίβαση και η επεξεργασία των προσωπικών δεδομένων των δανειοληπτών από την ΤΕΙΡΕΣΙΑΣ Α.Ε γινόταν σύμφωνα με το Ν 2472/1997 .
Ο νόμος 2472/1997 αναφέρει (σχετικό 35) :
Στο άρθρο 4 παρ. 1, στοιχ.: «τα δεδομένα πρέπει να συλλέγονται κατά τρόπο θεμιτό και νόμιμο για καθορισμένους, σαφείς και νόμιμους σκοπούς και να υφίστανται θεμιτή και νόμιμη επεξεργασία ενόψει των σκοπών αυτών».
Στο άρθρο 4 παρ 2 : Η τήρηση της διατάξεως της προηγούμενης παραγράφου βαρύνει τον υπεύθυνο επεξεργασίας. Δεδομένα προσωπικού χαρακτήρα που έχουν συλλεχθεί ή υφίστανται επεξεργασία, κατά παράβαση της προηγούμενης παραγράφου καταστρέφονται με ευθύνη του υπεύθυνου επεξεργασίας. Η αρχή αν εξακριβώσει αυτεπαγγέλτως ή μετά από σχετική καταγγελία παράβαση των διατάξεων της προηγούμενης παραγράφου επιβάλει την διακοπή της συλλογής ή της επεξεργασίας και την καταστροφή των δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα που έχουν ήδη συλλεγεί η τύχη επεξεργασίας.
Στο άρθρο 7- επεξεργασία ευαίσθητων δεδομένων.
Απαγορεύεται η συλλογή και η επεξεργασία ευαίσθητων δεδομένων.
Κατ’ εξαίρεση επιτρέπεται η συλλογή και η επεξεργασία ευαίσθητων δεδομένων καθώς και την ίδρυση και λειτουργία σχετικού αρχείου ύστερα από άδεια της αρχής όταν συντρέχουν μία ή περισσότερες από τις ακόλουθες προϋποθέσεις.
Α) Το υποκείμενο έδωσε τη γραπτή συγκατάθεση του εκτός εάν η συγκατάθεση έχει αποσπασθεί με τρόπο που αντίκειται στον νόμο ή τα χρηστά ήθη.
Έχοντας εξασφαλίσει όπως φαίνεται με τους ανωτέρω αθέμιτους και παράνομους τρόπους οι τράπεζες την συναίνεση των δανειοληπτών και εγγυητών δημιούργησαν ένα τεράστιο αρχείο το όποιο σύμφωνα με την ειδησεογραφία περιλαμβάνει πάνω από 3.500.000 άτομα με μηδέν κόστος. Δηλαδή ενώ η αγορά του εμπορεύματος σε κάθε εταιρεία κόστιζε πάρα πολλά χρήματα για την εταιρεία ΤΕΙΡΕΣΙΑΣ ΑΕ το κόστος αυτό ήταν μηδέν, αφού το εμπόρευμα της ήταν η «πληροφορία» την οποία όμως την αποκτούσε δωρεάν.
Στην πραγματικότητα ο ΤΕΙΡΕΣΙΑΣ ΑΕ έλλειψη αυστηρού νομοθετικού πλαισίου που να καλύπτει τις δραστηριότητες του , αντί να πληρώσει τεράστιο ποσό χρημάτων για την δημιουργία τέτοιου αρχείου χρησιμοποίησε τα προσωπικά δεδομένα των δανειοληπτών τα οποία του διαβιβαζόταν δωρεάν ως ένα πολύ μεγάλο εργαλείο Marketing εξεύρεσης νέων φερέγγυων πελατών για τις ίδιες τις τράπεζες αφού όλες είχαν πλέον ανεξέλεγκτη πρόσβαση στο αρχείο αυτό και το χρησιμοποίησαν για εξεύρεση νέων πελατών σε κερδοφόρες δραστηριότητες των . Έτσι ήταν συνηθέστατο φαινόμενο στα χρόνια πριν το μνημόνιο, οι τράπεζες να στέλνουν πιστωτικές κάρτες στα σπίτια φερέγγυων ατόμων που δεν ήταν πελάτες των ή εκπρόσωποι των να επισκέπτονται φερέγγυες επιχειρήσεις που δεν ήταν πελάτες των και τους οποίους είχαν στοχοποιήσει από την έρευνα των προσωπικών των δεδομένων που είχε επεξεργαστεί ο ΤΕΙΡΕΣΙΑΣ και να τους πληροφορούν ότι μπορούσαν να τις χρηματοδοτήσουν, αποκομίζοντας τεράστια κέρδη από αυτές τις νέες συνεργασίες.
Ενώ όπως φαίνεται οι εξαπατηθέντες ή εκβιαζόμενοι δανειολήπτες είχαν συναινέσει στην δωρεάν διαβίβαση και επεξεργασία των προσωπικών των δεδομένων των από τον ΤΕΙΡΕΣΙΑ Α.Ε με την έγγραφη προϋπόθεση ότι αποδέκτες θα ήταν μόνο πιστωτικά και χρηματοοικονομικά ιδρύματα ο ΤΕΙΡΕΣΙΑΣ ΑΕ άρχισε να εμπορεύεται σε τρίτους τα προσωπικά δεδομένα των πελατών των εν άγνοια και χωρίς την συναίνεση των όπως αποδεικνύεται από την υπ’ αριθμό 185/2014 Απόφαση της Αρχής Προστασίας Δεδομένων προσωπικού Χαρακτήρα και η οποία του επέβαλε πρόστιμο 75.000 ευρώ για την παρανομία του αυτή. (σχετικό 36).
Εκτός της ανωτέρω εμπορίας των προσωπικών δεδομένων των δανειοληπτών κατ’ ευθείαν από το site της ΤΕΙΡΕΣΙΑΣ ΑΕ, ( σχετικό 37) όπως προκύπτει από τον τύπο και αναρτήσεις στο internet υπήρχε άμεση διασύνδεση της ηγεσίας του ΤΕΙΡΕΣΙΑ ΑΕ με εισπρακτικές εταιρείες (σχετικό 38- 39) ( HYPERLINK) και πλειστηριασμούς ακινήτων δανειοληπτών που είχαν εξαπατηθεί ή εκβιαστεί να συναινέσουν στην διαβίβαση και επεξεργασία των προσωπικών των δεδομένων κατά την υπογραφή της σύμβασης δανείου.
Σημειώνεται επίσης ότι σύμφωνα με το καταστατικό ίδρυσης της εταιρείας ΤΕΙΡΕΣΙΑΣ ΑΕ που είναι δημοσιευμένο στο ΦΕΚ 6322/3-9-1997 (σχετικό 40) σκοπός της εταιρείας είναι : Η ανάπτυξης , λειτουργία και διαχείριση πληροφοριακών συστημάτων τα οποία αποσκοπούν αα) Στην προαγωγή και την προστασία του θεσμού της πίστης και την εξυγίανση των οικονομικών συναλλαγών….. . και συνεπώς με αυτόν το σκοπό δηλώθηκε σαν εταιρεία στο επιμελητήριο και στην αρμόδια Δ.Ο.Υ και θεώρησε τα βιβλία του για την ενάσκηση των επαγγελματικών δραστηριοτήτων του. Ο ανωτέρω σκοπός όμως είναι τελείως διαφορετικός από την πραγματική δραστηριότητα του που ήταν η συλλογή , διαβίβαση και επεξεργασία προσωπικών δεδομένων και των δεδομένων της οικονομικής συμπεριφοράς για επιχειρήσεις και ιδιώτες συνεπώς γεννούνται εύλογα ερωτηματικά πως νομιμοποιείται ο ΤΕΙΡΕΣΙΑΣ ΑΕ από το Σεπτέμβριο 1997 που ιδρύθηκε να κάνει νόμιμα τις πραγματικές δραστηριότητες που κάνει.
13.1.1) Κα Εισαγγελεύ, μετά τα ανωτέρω ζητώ να διερευνήσετε εάν όπως φαίνεται ο εκάστοτε πρόεδρος του Δ.Σ της εταιρείας ΤΡΑΠΕΖΙΚΑ ΣΥΣΤΗΜΑΤΑ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΩΝ ΑΝΩΝΥΜΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ με τον διακριτικό τίτλο ΤΕΙΡΕΣΙΑΣ ΑΕ, τα πρόσωπα, τα στελέχη της ανωτέρω εταιρείας και οι Πρόεδροι, οι Διευθύνοντες Σύμβουλοι, τα Διοικητικά Συμβούλια και τα στελέχη των τραπεζών που ήταν ή είναι μέτοχοι της ανωτέρω εταιρείας , ως και οι Πρόεδροι, οι Διευθύνοντες Σύμβουλοι, τα Διοικητικά Συμβούλια και τα στελέχη των τραπεζών που δεν ήταν μεν μέτοχοι στην ανωτέρω εταιρεία αλλά συμμετείχαν στην διαβίβαση των προσωπικών δεδομένων των πελατών των και είχαν πρόσβαση να λαμβάνουν και να διαχειρίζονται on line τα επεξεργασμένα στοιχεία του αρχείου της εταιρείας ΤΕΙΡΕΣΙΑΣ ΑΕ, με τη βοήθεια και των νομίμων αντιπροσώπων τους (διευθυντών, υποδιευθυντών, προϊσταμένων χορηγήσεων, στελεχών και υπάλληλων του τμήματος χορηγήσεων κάθε τοπικού υποκαταστήματος κάθε τράπεζας) κατάρτισαν πανελλαδικής εμβέλειας σχέδιο εξαπάτησης των δανειοληπτών και εγγυητών συγκροτώντας σε δομημένη και με διαρκή δράση ομάδα από περισσότερα των 3 προσώπων (οργάνωση). Εάν συγκροτήθηκε η οργάνωση αυτή, φαίνεται ότι πραγματικός σκοπός της ήταν ότι αφού εξαπατηθούν ή εκβιαστούν οι δανειολήπτες και οι εγγυητές να συναινέσουν στην ΔΩΡΕΑΝ διαβίβαση και επεξεργασία των προσωπικών των δεδομένων και της οικονομικής συμπεριφοράς των ιδίων και των εταιρειών των στην εταιρεία ΤΕΙΡΕΣΙΑΣ ΑΕ, η οποία στην συνέχεια συγκεντρώνοντας τα προσωπικά αυτά δεδομένα και τα δεδομένα της οικονομικής των συμπεριφοράς θα δημιουργήσει και θα επεξεργαστεί ένα τεράστιο αρχείο με προσωπικά δεδομένα ατόμων και επιχειρήσεων από εκατομμύρια άτομα στα οποία αρχικά θα είχαν πρόσβαση όχι μόνο η τράπεζα που συνεργαζόταν ο δανειολήπτης αλλά θα υπήρχε επίσης ανεξέλεγκτη πρόσβαση όλων ανεξαιρέτως των τραπεζών και των υποκαταστημάτων των σε όλη την Ελλάδα οι οποίες έτσι θα είχαν στην διάθεση των ένα τεράστιο ΔΩΡΕΑΝ αρχείο (που εάν το έκαναν με άλλο τρόπο θα τους κόστιζε πολλά εκατομμύρια ευρώ) για το Marketing και την εξεύρεση υποψηφίων φερέγγυων πελατών σε κερδοφόρες για αυτές δραστηριότητες, ως επίσης να ΕΜΠΟΡΕΥΤΟΥΝ επ αμοιβή τις ΔΩΡΕΑΝ πληροφορίες που τους είχαν διαβιβαστεί σε οποιονδήποτε τρίτο (ακόμη και σε ανταγωνιστή ή σε άτομα που είχαν διένεξη) που ήθελε να πληρώσει για να λάβει γνώση των πληροφοριών του αρχείου.
Οι ανωτέρω , έχοντας έτσι διαμορφώσει, δια μέσου των υπαρχόντων καταστημάτων και υποκαταστημάτων των τραπεζών των και στελέχωσή των, την πανελλαδική – εκτεταμένη υποδομή και την οργανωμένη ετοιμότητά τους, με πρόθεση επανειλημμένης τελέσεως της απάτης και της εκβίασης των Δανειοληπτών, που διέπρατταν οι αρμόδιοι υπάλληλοι των υποκαταστημάτων των ανά την επικράτεια κατά την διαδικασία υπογραφής συμβάσεων με τους δανειολήπτες και με σκοπό να πορίζονται παράνομα περιουσιακά οφέλη – κέρδη – εισοδήματα υπέρ της εταιρείας ΤΕΙΡΕΣΙΑΣ ΑΕ αλλά και υπέρ της κάθε μεμονωμένης τράπεζας που έκανε χρήση του αρχείου αυτού, ως νομικού προσώπου επιδιώκοντας τη διάπραξη πολλών κακουργημάτων που προβλέπονται στα Άρθρα: 385 Π.Κ (εκβίαση) 386 Π.Κ. (περί απάτης), 404 Π.Κ. (περί τοκογλυφίας) κλπ.
ΑΠΑΤΗ ΚΑΤΑ ΔΑΝΕΙΟΛΗΠΤΗ- ΕΚΒΙΑΣΗΣ
13.1.2) Οι αρμόδιοι υπάλληλοι του κάθε υποκαταστήματος τράπεζας φαίνεται ότι παρίσταναν ψευδώς κατά την διαδικασία της υπογραφής της σύμβασης με το δανειολήπτη και τους εγγυητές ότι τα αναγραφόμενα στην προδιατυπωμένη σύμβαση πίστωσης που είχε ετοιμάσει η Ελληνική Ένωση Τραπεζών ( βλ. ΑΠ 1219/2001) και προοριζόταν για απροσδιόριστο αριθμό μελλοντικών δανειοληπτών που θα συμβαλλόταν με την τράπεζα ήταν αυτά που όριζε ο νόμος με αποτέλεσμα να πείθουν τον αντισυμβαλλόμενο δανειολήπτη να υπογράφει την σύμβαση και να συναινεί έτσι εξαπατηθείς στην διαβίβαση προς επεξεργασία των προσωπικών και οικονομικών του δεδομένων από την εταιρεία ΤΕΙΡΕΣΙΑΣ ΑΕ ενώ γνώριζαν ότι η αλήθεια την οποία και δολίως του απέκρυψαν αν και είχαν ιδιαίτερη νομική υποχρέωση να ανακοινώνουν, στους υποψήφιους πελάτες –δανειολήπτες, τον σύμφωνα με το δίκαιο και νόμιμο συναλλακτικό τραπεζικό ήθος και με καλή πίστη στις τραπεζικές συναλλαγές ότι αφενός ο δανειολήπτης είχε δικαίωμα να μην δώσει την συναίνεση του αυτή και αφετέρου ότι η επιδιωκόμενη «συναίνεση» του δανειολήπτη που επιδιωκόταν με τον τρόπο αυτό ήταν παράνομη όπως αναφέρει και η υπ’ αριθμό 147/2004 Απόφαση του Εφετείου Αθηνών.
13.1.3) Οι αρμόδιοι υπάλληλοι του κάθε υποκαταστήματος τράπεζας φαίνεται ότι παρίσταναν ψευδώς στην περίπτωση που ο δανειοδοτούμενος έφερνε αντιρρήσεις ως προς το θέμα της επεξεργασίας των προσωπικών του στοιχείων από την ΤΕΙΡΕΣΙΑΣ ΑΕ, ότι αποδέκτες των δεδομένων των θα ήταν μόνο πιστωτικά και χρηματοοικονομικά ιδρύματα και όχι ο οποιανδήποτε τρίτος που πιθανόν να ήταν και ανταγωνιστές του ή να ήταν σε διένεξη ενώ γνώριζαν ότι η αλήθεια την οποία και δολίως του απέκρυψαν αν και είχαν ιδιαίτερη νομική υποχρέωση να ανακοινώνουν, στους υποψήφιους πελάτες –δανειολήπτες, τον σύμφωνα με το δίκαιο και νόμιμο συναλλακτικό τραπεζικό ήθος και με καλή πίστη στις τραπεζικές συναλλαγές ότι τα ανωτέρω ΔΩΡΕΑΝ διαβιβαζόμενα προσωπικά δεδομένα και πληροφορίες της επαγγελματικής των συμπεριφοράς ο ΤΕΙΡΕΣΙΑΣ ΑΕ τα μετέτρεπε σε εμπόρευμα και τα διάθετε επ αμοιβή σε οποιανδήποτε τρίτο κατέβαλε το ζητούμενο τίμημα εν αγνοία των υποκειμένων.
13.1.4) Οι αρμόδιοι υπάλληλοι του κάθε υποκαταστήματος τράπεζας φαίνεται ότι στην περίπτωση που ο δανειοδοτούμενος δεν πειθόταν να συναινέσει στην διαβίβαση των προσωπικών και οικονομικών δεδομένων τους στον ΤΕΙΡΕΣΙΑ ΑΕ του δήλωναν ότι δεν θα μπορούσαν να προχωρήσουν στην χορήγηση του δανείου του, εάν δεν συναινούσε στην διαβίβαση και επεξεργασία των προσωπικών του δεδομένων από την εταιρεία ΤΕΙΡΕΣΙΑ ΑΕ και έτσι εκβιαζόμενος ο δανειολήπτης συναινούσε και για αυτό όπως αναφέρει και η υπ’ αριθμό 147/2004 Απόφαση του Εφετείου Αθηνών , πιθανολογείται δε ότι δεν υπάρχει ουδείς δανειολήπτης ή εγγυητής που τα δεδομένα του βρίσκονται στο αρχείο του ΤΕΙΡΕΣΙΑ ΑΕ να μην έχει συναινέσει στην επεξεργασία των με τον ανωτέρω τρόπο.
13.2.) Κα Εισαγγελεύ, μετά τα ανωτέρω ζητώ να διερευνήσετε εάν:
Α) Η εταιρεία ΤΕΙΡΕΣΙΑΣ ΑΕ, από το Σεπτέμβριο 1997 που ιδρύθηκε δραστηριοποιούταν με νόμιμο τρόπο στην συλλογή επεξεργασία και αναμετάδοση ευαίσθητων προσωπικών δεδομένων και των δεδομένων της οικονομικής συμπεριφοράς για επιχειρήσεις και ιδιώτες αφού ο σκοπός ιδρύσεως του βάσει του καταστατικού ιδρύσεως του (ΦΕΚ 6322/3-9-1997) ήταν διαφορετικός και συγκεκριμένα ήταν «Η ανάπτυξης , λειτουργία και διαχείριση πληροφοριακών συστημάτων τα οποία αποσκοπούν αα) Στην προαγωγή και την προστασία του θεσμού της πίστης και την εξυγίανση των οικονομικών συναλλαγών….. .» και συνεπώς με αυτόν το σκοπό δηλώθηκε σαν εταιρεία στο επιμελητήριο και στην αρμόδια Δ.Ο.Υ και θεώρησε τα βιβλία του για την ενάσκηση των επαγγελματικών δραστηριοτήτων του.
Β) Εάν πρέπει να εφαρμοστεί η απαγορευτική διάταξη του άρθρου 7 παρ.1 του νόμου 2472/1997 αφού από τα ανωτέρω φαίνεται ότι η συγκατάθεση του υποκειμένου έχει αποσπασθεί με τρόπο που αντίκειται στον νόμο ή τα χρηστά ήθη.
Γ) Εάν πρέπει να εφαρμοστεί το άρθρο 4 παρ 2 του νόμου 2472/1997 που αναφέρει ότι : Η τήρηση της διατάξεως της προηγούμενης παραγράφου βαρύνει τον υπεύθυνο επεξεργασίας. Δεδομένα προσωπικού χαρακτήρα που έχουν συλλεχθεί ή υφίστανται επεξεργασία, κατά παράβαση της προηγούμενης παραγράφου καταστρέφονται με ευθύνη του υπεύθυνου επεξεργασίας. Η αρχή αν εξακριβώσει αυτεπαγγέλτως ή μετά από σχετική καταγγελία παράβαση των διατάξεων της προηγούμενης παραγράφου επιβάλει την διακοπή της συλλογής ή της επεξεργασίας και την καταστροφή των δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα που έχουν ήδη συλλεχθεί η τύχη επεξεργασίας.
Δ) Εάν η τράπεζα Eurobank αλλά και όλες οι άλλες Τράπεζες και ο ΤΕΡΕΣΙΑΣ ΑΕ εφάρμοσαν την υπ’ αριθμό 147/2004 Απόφασης του Εφετείου Αθηνών αφού αυτή είχε εκδοθεί επί συλλογικής αγωγής και συνεπώς αποτελεί δεδικασμένο και παράγει τα αποτελέσματα της έναντι πάντων και αν δεν ήσαν διάδικοι.
13.3) Το άρθρο 5 του ν 2472/1997 – Προϋποθέσεις επεξεργασίας
αναφέρει ότι:
Επεξεργασία δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα επιτρέπεται μόνο όταν το υποκείμενο των δεδομένων έχει δώσει την συγκατάθεση του.
Κατ΄ εξαίρεση επιτρέπεται η επεξεργασία και χωρίς την συγκατάθεσή όταν α)…β)…γ) δ) ε) « Η επεξεργασία είναι απολύτως αναγκαία για την ικανοποίηση του εννόμου συμφέροντος που επιδιώκει ο υπεύθυνος επεξεργασίας ή ο τρίτος ή οι τρίτοι στους οποίους ανακοινώνονται τα δεδομένα και υπό των όρο ότι τούτο υπερέχει προφανώς του δικαιώματος των συμφερόντων των προσώπων στα οποία αναφέρονται τα δεδομένα και δεν θίγονται οι θεμελιώδεις ελευθερίες αυτών»
Η Αρχή, με τις κανονιστικές αποφάσεις 24/2004 (σχετικό 41) , 25/2004 (σχετικό 42) και 26/2004 (σχετικό 43) όρισε τις προϋποθέσεις τήρησης αρχείου από την ΤΕΙΡΕΣΙΑΣ Α.Ε
Η υπ’ αριθμό 24/2004 απόφαση αναφέρει σχετικά ότι :
Ο σκοπός της επεξεργασίας είναι η ελαχιστοποίηση των κινδύνων από τη σύναψη πιστωτικών συμβάσεων με αφερέγγυους πελάτες και εν γένει από τη δημιουργία επισφαλών απαιτήσεων και τελικά η προστασία της εμπορικής πίστης και η εξυγίανση των οικονομικών συναλλαγών. Η επεξεργασία είναι πράγματι «απολύτως αναγκαία» για την ικανοποίηση του σκοπού αυτού, ενώ η προστασία της εμπορικής πίστης, στη σύγκριση με τα συμφέροντα των υποκειμένων των δεδομένων, μπορεί να θεωρηθεί ότι «υπερέχει προφανώς», υπό την έννοια του άρθρου 5 παρ. 2 εδ. ε΄. Συνεπώς, η επεξεργασία επιτρέπεται και χωρίς τη συγκατάθεση του υποκειμένου, αφού βέβαια αυτό ενημερωθεί (άρθρα 11 παρ. 1 και 24 παρ. 3 του ν. 2472/1997).
Στην υπ’ αριθμό 26/2004 απόφαση αναφέρει σχετικά ότι :
Το νόμιμο της συλλογής των πληροφοριών από τις εταιρείες εμπορίας πληροφοριών (εφεξής εταιρείες) χωρίς συγκατάθεση του υποκειμένου
Η εξ επαγγέλματος συλλογή πληροφοριών για τα υπό 1 δεδομένα χωρίς τη συγκατάθεση του υποκειμένου είναι νόμιμη με βάση την εξαίρεση του άρθρου 5 παρ. 2 εδ. ε του Ν.2472/97 γιατί πρώτον είναι απολύτως αναγκαία για την ικανοποίηση του εννόμου συμφέροντος το οποίο επιδιώκει ο υπεύθυνος επεξεργασίας και ο τρίτος αποδέκτης των δεδομένων. Το συγκεκριμένο έννομο συμφέρον συνίσταται στην άσκηση του δικαιώματος οικονομικής ελευθερίας με βάση πληροφορίες που εξασφαλίζουν την εμπορική πίστη, την αξιοπιστία και την ασφάλεια των συναλλαγών. Είναι εύλογο ότι χωρίς τη δυνατότητα πρόσβασης σε ορθές και επίκαιρες πληροφορίες, οι οποίες αφορούν την πιστοληπτική ικανότητα των συναλλασσόμενων η ικανοποίηση του εν λόγω εννόμου συμφέροντος δυσχεραίνεται σημαντικά. Δεύτερον το συγκεκριμένο έννομο συμφέρον υπερέχει προφανώς των συμφερόντων του υποκειμένων που δεν θίγονται ουσιωδώς και πάντως η ικανοποίησή τους δεν θίγει τις θεμελιώδεις ελευθερίες των υποκειμένων. Για να συμβεί αυτό η συλλογή και επεξεργασία των δεδομένων πρέπει να πραγματοποιείται υπό τους ακόλουθους τουλάχιστον περιορισμούς:
Από τα ανωτέρω υπονοείται ( αφού δεν αναφέρεται ρητά και συγκεκριμένα στις ανωτέρω αποφάσεις ότι η Αρχή χορηγεί την άδεια στην συγκεκριμένη ιδιωτική εταιρεία ούτε και αναφέρεται με ποιες προϋποθέσεις χορηγείται η αδεία αυτή) ότι η Αρχή Προστασίας Δεδομένων προσωπικού Χαρακτήρα χορήγησε άδεια στην ιδιωτική εταιρεία ΤΕΙΡΕΣΙΑΣ ΑΕ να λειτουργήσει ως ο υπεύθυνος επεξεργασίας δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα και οικονομικής συμπεριφοράς των υποκειμένων δηλαδή να συγκεντρώνει , να επεξεργάζεται δεδομένα προσωπικού χαρακτήρα και οικονομικής συμπεριφοράς και να δίνει πρόσβαση σε αυτά στους αποδέκτες που θα είναι μόνο οι τράπεζες, τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα και οι εταιρείες διαχείρισης πιστωτικών καρτών, καθώς και φορείς του δημόσιου τομέα, όχι τρίτοι μετέχοντες στις οικονομικές συναλλαγές και ακόμη λιγότερο μη μετέχοντες και στους οποίους με την υπ’ αριθμό 25/2004 απόφαση προστέθηκαν Οι εταιρίες πρακτορείας επιχειρηματικών απαιτήσεων (του Ν.1905/90 – Ν. 2076/92, αρ. 24, παρ.1, εδ.β). και οι εταιρίες χρηματοδοτικής μίσθωσης (του Ν.1665/86 όπως ισχύει – Ν.2076/92, αρ. 24, παρ.1, εδ. γ).
Επίσης σύμφωνα με τις ανωτέρω αποφάσεις της Αρχής η χορήγηση της άδειας στην ιδιωτική εταιρεία ΤΕΙΡΕΣΙΑΣ ΑΕ χορηγήθηκε διότι η Αρχή δέχτηκε ότι η εταιρεία αυτή δραστηριοποιούμενη στην κατ΄ επάγγελμα συλλογή και επεξεργασία δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα και οικονομικής συμπεριφοράς των υποκειμένων, πληρούσε τις προϋποθέσεις του νόμου για να ενταχθεί στην εξαίρεση του άρθρου 5 παρ. 2 εδ. ε του Ν.2472/97 αναφέροντας σχετικά ότι « Η εξ επαγγέλματος συλλογή πληροφοριών για τα υπό 1 δεδομένα χωρίς τη συγκατάθεση του υποκειμένου είναι νόμιμη με βάση την εξαίρεση του άρθρου 5 παρ. 2 εδ. ε του Ν.2472/97 γιατί πρώτον είναι απολύτως αναγκαία για την ικανοποίηση του εννόμου συμφέροντος το οποίο επιδιώκει ο υπεύθυνος επεξεργασίας και ο τρίτος αποδέκτης των δεδομένων. Το συγκεκριμένο έννομο συμφέρον συνίσταται στην άσκηση του δικαιώματος οικονομικής ελευθερίας με βάση πληροφορίες που εξασφαλίζουν την εμπορική πίστη, την αξιοπιστία και την ασφάλεια των συναλλαγών …. Δεύτερον το συγκεκριμένο έννομο συμφέρον υπερέχει προφανώς των συμφερόντων του υποκειμένων που δεν θίγονται ουσιωδώς και πάντως η ικανοποίησή τους δεν θίγει τις θεμελιώδεις ελευθερίες των υποκειμένων.
Από τα ανωτέρω προκύπτει ότι η Αρχή δέχεται ότι η δραστηριότητα της ιδιωτικής εταιρεία ΤΕΙΡΕΣΙΑΣ ΑΕ πληροί τις προϋποθέσεις του νόμου 2472/97 και χορηγεί την αιτούμενη άδεια αλλά ΔΕΝ ΑΙΤΙΟΛΟΓΕΙ ούτε κατά ελάχιστον :
Α) Ποίο είναι το έννομο συμφέρον των άλλων τραπεζών ( έκτος της τράπεζας που χρηματοδοτεί το υποκείμενο) και των εταιριών πρακτορείας επιχειρηματικών απαιτήσεων και οι εταιρίες χρηματοδοτικής μίσθωσης και γιατί το έννομο αυτό συμφέρον υπερέχει προφανώς των συμφερόντων των υποκειμένων και είναι απολύτως αναγκαία για την ικανοποίηση του η δημιουργία και επεξεργασία του αρχείου αυτού από την ιδιωτική εταιρεία ΤΕΙΡΕΣΙΑΣ ΑΕ και πως εξασφαλίζεται η εμπορική πίστης όταν οι άλλες τράπεζες και οι εταιρείες πρακτορείας επιχειρηματικών απαιτήσεων και χρηματοδοτικής μίσθωσης «μπαίνουν» στο αρχείο αυτό on line όποτε θέλουν και μελετούν τα προσωπικά δεδομένα και την οικονομική συμπεριφορά του δανειολήπτη – υποκειμένου με τις όποιο ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΚΑΜΙΑ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ.
Και ο ποιο αδαής καταλαμβάνει ότι στην προκειμένη περίπτωση είναι προσχηματικό το έννομο συμφέρον που προτάσσει η ιδιωτική εταιρεία ΤΕΙΡΕΣΙΑΣ ΑΕ το οποίο μάλιστα παρουσιάζει ως απολύτως αναγκαίο για να της χορηγηθεί η άδεια και το όποιο δέχτηκε η Αρχή και χορήγησε την άδεια αυτή και ότι υπάρχει μόνο το οικονομικό ενδιαφέρον των αποδεκτών που αποκτούσαν πρόσβαση σε ένα τεράστιο πελατολόγιο πάνω από 3.500.000 προσώπων και εταιρειών που δημιούργησε η ΤΕΙΡΕΣΙΑΣ ΑΕ χωρίς κόστος και το οποίο γινόταν έτσι ένα πολύτιμο εργαλείο Marketing εξεύρεσης νέων φερέγγυων πελατών για τις ίδιες τις τράπεζες αφού όλες είχαν πλέον ανεξέλεγκτη πρόσβαση στο αρχείο αυτό και το χρησιμοποίησαν για εξεύρεση νέων πελατών σε κερδοφόρες δραστηριότητες των . Έτσι ήταν συνηθέστατο φαινόμενο στα χρόνια πριν το μνημόνιο οι τράπεζες να στέλνουν πιστωτικές κάρτες στα σπίτια φερέγγυων ατόμων που δεν ήταν πελάτες των ή εκπρόσωποι των να επισκέπτονται φερέγγυες επιχειρήσεις που δεν ήταν πελάτες των και τους οποίους είχαν στοχοποιήσει από την έρευνα των προσωπικών και οικονομικών δεδομένων που είχε επεξεργαστεί ο ΤΕΙΡΕΣΙΑΣ Α.Ε και να τους δελεάζουν με τις προτάσεις των για συνεργασία.
Εάν πράγματι ενδιέφεραν οι πληροφορίες που εξασφαλίζουν την εμπορική πίστη, την αξιοπιστία και την ασφάλεια των συναλλαγών θα μπορούσε να σχεδιαστεί με άλλες διαδικασίες το δικαίωμα πρόσβασης των αποδεκτών, όταν αυτό θα απαιτείτο από μελλοντική συνεργασία με το υποκείμενο, που τότε θα υπήρχε και το έννομο συμφέρον, που οι διαδικασίες αυτές όμως δεν καλύπτονται όμως από το νόμο Ν.2472/97 .
Β) Η υπ αριθμό 26/2004 απόφαση της Αρχής αναφέρει ότι : Η εξ επαγγέλματος συλλογή πληροφοριών για τα υπό 1 δεδομένα χωρίς τη συγκατάθεση του υποκειμένου είναι νόμιμη με βάση την εξαίρεση του άρθρου 5 παρ. 2 εδ. ε του Ν.2472/97 …… Η Αρχή ΔΕΝ ΑΙΤΙΟΛΟΓΕΙ ΠΩΣ ΔΕΧΕΤΑΙ ότι το συγκεκριμένο άρθρο που επικαλείται και στο οποίο βασίστηκε για να χορηγήσει την άδεια στην εταιρεία ΤΕΙΡΕΣΙΑΣ ΑΕ που κατά επάγγελμα δραστηριοποιείται στην συλλογή και επεξεργασία δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα αφού το άρθρο που επικαλείται δεν αναφέρει πουθενά για την «εξ επαγγέλματος συλλογή πληροφοριών» , αλλά αντιθέτως το πνεύμα όλου του άρθρου 5 είναι για πληροφορίες που συλλέγονται «εξαιτίας επαγγέλματος».
Σημειώνεται επίσης ότι μόνο κατά όνομα η εταιρεία ΤΕΙΡΕΣΙΑΣ ΑΕ είναι μη κερδοσκοπική εταιρεία αφού οι τράπεζες που ήταν μέτοχοι του κέρδιζαν τεράστια ποσά από την αξιοποίηση του πελατολογίου των 3.500.000 ατόμων που είχαν κάνει με τις ΔΩΡΕΑΝ πληροφορίες των προσωπικών και οικονομικών δεδομένων των υποκειμένων.
Κα Εισαγγελεύ, μετά τα ανωτέρω ζητώ να διερευνήσετε εάν:
Α) Ορθώς χορηγήθηκε άδεια στην ιδιωτική εταιρεία ΤΕΙΡΕΣΙΑΣ ΑΕ εξ επαγγέλματος να συλλέγει, επεξεργάζεται και να χορηγεί πρόσβαση στο επεξεργασμένο αρχείο όλων των δανειοληπτών και εγγυητών σε άλλες τράπεζες οι οποίες δεν έχουν καμία απολύτως συνεργασία με το υποκείμενο – δανειολήπτη με το αιτιολογικό ότι είναι απολύτως αναγκαίο για την ικανοποίηση του εννόμου συμφέροντος που υπερέχει προφανώς των συμφερόντων του υποκειμένων και που υπηρετεί η ΤΕΙΡΕΣΙΑΣ ΑΕ αφού στην πραγματικότητα το αρχείο αυτό χρησιμοποιήθηκε ως πελατολόγιο 3.500.000 ατόμων και επιχειρήσεων στο marketing των τραπεζών για εξεύρεση και στοχοποίηση φερέγγυων πελατών.
13.4) Όπως αναφέρει η Αρχή στην υπ’ αριθμό 185/2004 απόφασή της (σχετικό 36) με το υπ’ αριθμ. πρωτ. ΓΝ/ΕΙΣ/1136/10-06-2014 έγγραφό της, η εταιρεία ΤΕΙΡΕΣΙΑΣ Α.Ε. γνωστοποιεί στην Αρχή τη λειτουργία του συστήματος με την ονομασία «Τειρεσίας Σύστημα Ελέγχου Κινδύνων» (ΤΣΕΚ). Σκοπός του συστήματος αυτού είναι η παροχή πληροφοριών οικονομικής συμπεριφοράς για την διαπίστωση της πιστοληπτικής ικανότητας πάσης φύσεως επιχειρήσεων…………… Συγκεκριμένα, κατά την αιτούσα, τα δεδομένα στα οποία παρέχεται πρόσβαση είναι εκείνα που προβλέπονται στην Απόφαση 26/2004 της Αρχής πλέον αυτών που αφορούν στο ν. HYPERLINK “http://www.taxheaven.gr/laws/law/index/law/233” \t “_blank” 3869/2010 «Ρύθμιση των οφειλών υπερχρεωμένων φυσικών προσώπων και άλλες διατάξεις», υποκείμενα δε αυτών των δεδομένων είναι μόνο τα επί πιστώσει συναλλασσόμενα με τους ανωτέρω αποδέκτες νομικά και φυσικά πρόσωπα. Πρόσβαση στα ως άνω δεδομένα μπορούν πλέον να έχουν, κατά δήλωση της αιτούσας, εκτός των νομικών προσώπων, και φυσικά πρόσωπα ή ενώσεις προσώπων του Αστικού Κώδικα που ασκούν εμπορική, βιομηχανική, βιοτεχνική, γεωργική ή άλλη επιχείρηση στην Ελληνική Επικράτεια ή σε άλλη χώρα του Ευρωπαϊκού Οικονομικού Χώρου και την Ελβετία, προκειμένου να αντλούν δεδομένα για τα φυσικά ή νομικά πρόσωπα, με τα οποία συναλλάσσονται με πίστωση και, συνεπώς, αναλαμβάνουν σχετικό πιστωτικό κίνδυνο, ώστε αφενός καθίσταται απαραίτητος ο έλεγχος της φερεγγυότητας των αντισυμβαλλομένων τους και αφετέρου είναι προφανές το έννομο συμφέρον πρόσβασης στην συγκεκριμένη υπηρεσία. Σημειωτέον ότι οι παρεχόμενες πληροφορίες αντλούνται από το αρχείο της ΤΕΙΡΕΣΙΑΣ, το οποίο λειτουργεί νομίμως σύμφωνα με την Απόφαση 24/2004 της Αρχής για την προστασία των τραπεζών και των θυγατρικών τους εταιρειών από αφερέγγυους πελάτες.
Η Αρχή Προστασίας Δεδομένων προσωπικού Χαρακτήρα επέβαλε πρόστιμο 75.000 ευρώ στη ιδιωτική εταιρεία ΤΕΙΡΕΣΙΑΣ ΑΕ με την υπ’ αριθμό 185/2004 Απόφαση της (σχετικό 36) διότι έκρινε ότι ο σκοπός για τον οποίο η Αρχή είχε χορηγήσει άδεια στην ιδιωτική εταιρείας ΤΕΙΡΕΣΙΑΣ ΑΕ με την υπ’ αριθμό 24/2004 απόφαση ήταν διαφορετικός από τον σκοπό της υπηρεσίας ΤΣΕΚ.
Επίσης η υπ’ αριθμό 186/2004 απόφαση της Αρχής (σχετικό 44) αναφέρει σχετικά για την υπηρεσία ΤΣΕΚ ότι: « Συνεπώς ο σκοπός αυτός διαφέρει του αναφερόμενου στην απόφαση 24/2004 της Αρχής και προσομοιάζει απολύτως αν δεν ταυτίζεται προς τον σκοπό των εταιρειών διαπίστωσης πιστοληπτικής ικανότητας της απόφασης 26/2004 της Αρχής. Υπό την έννοια αυτή η ΤΕΙΡΕΣΙΑΣ ΑΕ επιτρέπεται να τηρεί και να επεξεργάζεται προσωπικά δεδομένα για τον νέο σκοπό υπό τους αυτούς όρους όπως και οι άλλες εταιρείες διαπίστωσης πιστοληπτικής ικανότητας.
Η απόφαση 26/2004 ενώ αναφέρεται στο κεφάλαιο Β παρ.1 για το νόμιμο της συλλογής των πληροφοριών από τις εταιρείες εμπορίας πληροφοριών (εφεξής εταιρείες) χωρίς συγκατάθεση του υποκειμένου, δεν αναφέρει και δεν συγκεκριμενοποιεί ποιοι είναι οι αποδέκτες που νομιμοποιούνται να κάνουν χρήση του αρχείου. Επίσης η υπ΄ αριθμό 186/2014 απόφαση της Αρχής (σχετικό 44) όχι μόνο δεν αναφέρει και δεν συγκεκριμενοποιεί ποιοι είναι οι αποδέκτες που νομιμοποιούνται να κάνουν χρήση του αρχείου αλλά δεν διευκρινίζει και ποια σημεία της αίτησης της αιτούσας ΤΕΙΡΕΣΙΑΣ ΑΕ έκανε αποδεκτά. Συνεπώς δεν είναι γνωστό εάν αποδέχτηκε το ζητούμενο με την αίτηση ότι υποκείμενα των δεδομένων είναι μόνο τα επί πιστώσει συναλλασσόμενα με τους ανωτέρω αποδέκτες νομικά και φυσικά πρόσωπα και στην περίπτωση αυτή δεν διευκρίνισε με ποια διαδικασία μπορεί να διαπιστωθεί αναμφισβήτητα εάν ο αποδέκτης παρέχει πίστωση στο υποκείμενο ή απλώς το επικαλείται με αποτέλεσμα τελικά τα δεδομένα να διανέμονται στον οποιονδήποτε μπορεί να καταβάλει το ζητούμενο τίμημα που κάλλιστα μπορεί να είναι ο οποιοσδήποτε ακόμη και ο ανταγωνιστής ή και διάδικος με το υποκείμενο.
Σημειώνεται ότι μετά την έκδοση της υπ αριθμό 186/2014 απόφασης της Αρχής, η ΤΕΙΡΕΣΙΑΣ ΑΕ διαθέτει επί αμοιβή τα δεδομένα των δανειοληπτών – υποκειμένων μέσω της υπηρεσίας της ΤΣΕΚ όπως προκύπτει από το επίσημο site της (σχετικό 37).
Κα Εισαγγελεύ, μετά τα ανωτέρω ζητώ να διερευνήσετε εάν:
Η εταιρεία ΤΕΙΡΕΣΙΑΣ ΑΕ νομιμοποιείται να παρέχει πληροφορίες με αμοιβή μέσω του συστήματος ΤΣΕΚ που έχει δημιουργήσει και εάν η απάντηση είναι καταφατική, σε ποιους αποδέκτες και πως αποδεικνύεται ότι πρόκειται για συνεργασίες επί πιστώσει μεταξύ των υποκειμένων και των αποδεκτών και με ποια διαδικασία.
13.5) Κατόπιν των ανωτέρω δημιουργούνται εύλογα ερωτηματικά κατά πόσο ο νόμος 2472/1997 είναι το σωστό νομικό πλαίσιο για να ορίσει τις προϋποθέσεις με τις οποίες να δραστηριοποιούνται ιδιωτικές εταιρείες του μεγέθους της εταιρείας ΤΕΙΡΕΣΙΑΣ ΑΕ που έχουν αντικείμενο την κατ’ επάγγελμα συλλογή προσωπικών δεδομένων και οικονομικής συμπεριφοράς σχεδόν όλων των ενεργών ελλήνων με αποδέκτες σχεδόν τον οποιονδήποτε τρίτον αφού ενδεικτικά:
Α) Ο νόμος 2472/1997 δεν προβλέπει τι προϋποθέσεις πρέπει να έχει κάποιος και με ποιόν τρόπο και κάτω από ποιες προϋποθέσεις μπορεί να ιδρύσει κάποιος τέτοιου είδους εταιρεία που να μπορεί κατ’ επάγγελμα να κάνει συλλογή και επεξεργασία προσωπικών δεδομένων όπως κάνει ο ΤΕΙΡΕΣΙΑΣ Α.Ε
Β) Ο νόμος 2472/1997 δεν προβλέπει επ’ ακριβώς ποιες ιδιότητες πρέπει να έχει τρίτος για να γίνετε αποδέκτης των πληροφοριών του αρχείου
Γ) Ο νόμος 2472/1997 δεν προβλέπει πως θα γίνονται τυχόν «αγοροπωλησίες» πληροφοριών αφού είναι φυσιολογικό όταν ο υπεύθυνος επεξεργασίας συλλέγει και επεξεργάζεται κατ’ επάγγελμα πληροφορίες να έχει κόστος όταν τις συλλέγει και έσοδα όταν τις πουλά και εάν το υποκείμενο πρέπει να λαμβάνει αμοιβή για τα προσωπικά του δεδομένα που διαβιβάζονται και επεξεργάζονται αφού αυτά πλέον είναι «εμπόρευμα προς πώληση» στα χέρια του υπεύθυνου επεξεργασίας και ο οποίος κερδίζει σημαντικότατα ποσά από την πώληση αυτών.
Δ) Ο νόμος 2472/1997 δεν προβλέπει για τα ασυμβίβαστα που πρέπει να υπάρχουν.
Ε) Ο νόμος 2472/1997 δεν προβλέπει πως θα προστατεύεται το υποκείμενο προκειμένου να μην περιέλθουν σε γνώση ανταγωνιστή του τα προσωπικά και οικονομικά του δεδομένα αφού δεν προβλέπει την συναίνεση του υποκειμένου πριν οι αποδέκτες λάβουν γνώση των προσωπικών των δεδομένων.
Ε) Ο νόμος 2472/1997 δεν προβλέπει τις αποζημιώσεις που δικαιούνται τα θύματα των οποίων τα ευαίσθητα προσωπικά τους στοιχεία έγιναν εν αγνοία τους εμπόρευμα προς πώληση.
ΣΤ) Ο νόμος 2472/1997 δεν προβλέπει και δεν υιοθετεί την βασικότερη αρχή που πρέπει να διέπει την δραστηριότητα της συλλογής , επεξεργασίας και διανομής των προσωπικών δεδομένων ήτοι ότι ένας πολίτης ή μια εταιρεία (υποκείμενο) δίνει την άδεια σε μια Αρχή ή σε ιδιωτικές εταιρείες που κατά επάγγελμα συλλέγουν και επεξεργάζονται προσωπικά δεδομένα και δεδομένα επαγγελματικής συμπεριφοράς σύμφωνα με συγκεκριμένο νομικό πλαίσιο, να δημιουργήσει φάκελο με πληροφορίες που τον αφορούν και στην συνέχεια ο ίδιος (υποκείμενο) μέσω της Αρχής ή των ιδιωτικών εταιρειών δίνει την άδεια σε όποιον ενδιαφερόμενο θέλει να δει αυτές τις πληροφορίες. Εάν δεν δώσει την άδεια ο τρίτος που ζήτησε να δει τα δεδομένα του αξιολογεί όπως νομίζει την άρνηση αυτή. Όλες οι χώρες που έχουν προηγηθεί από την Ελλάδα στην δημιουργία τέτοιων αρχείων που με αυτές τις προϋποθέσεις είναι πράγματι απαραίτητο για την εμπορική πίστη έχουν θεσπίσει νόμους με το ανωτέρω σκεπτικό όπως οι ΗΠΑ με τον νόμο « THE FAIR CREDIT REPOTING ACT (FCRA), 15 U.S.C./1681 et seq.
Κα Εισαγγελεύ, μετά τα ανωτέρω ζητώ να διερευνήσετε εάν:
Α) Ο νόμος 2472/1997 είναι το σωστό νομικό πλαίσιο για να ορίσει τις προϋποθέσεις και να παρακολουθήσει την νόμιμη λειτουργία της εταιρείας ΤΕΙΡΕΣΙΑΣ ΑΕ που έχει αντικείμενο την κατ’ επάγγελμα συλλογή προσωπικών δεδομένων και οικονομικής συμπεριφοράς σχεδόν όλων των ενεργών ελλήνων με αποδέκτες σχεδόν τον οποιονδήποτε τρίτον ή όχι
Β) Εάν καταλήξετε σε αρνητική απάντηση στο ανωτέρω ερώτημα να διερευνήσετε εάν η Αρχή Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα ήταν η αρμοδία υπηρεσία για να παραλάβει τις γνωστοποιήσεις τις ιδιωτικής εταιρείας ΤΕΙΡΕΣΙΑΣ ΑΕ και στην συνέχεια να αξιολογήσει αυτές.
Γ) Εάν καταλήξετε σε αρνητική απάντηση στο ανωτέρω ερώτημα να διερευνήσετε εάν η Αρχή Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα πρέπει να αναθεωρήσει την απόφαση της και να ανακαλέσει την αδεία που είχε χορηγήσει στην ιδιωτική εταιρεία ΤΕΙΡΕΣΙΑΣ ΑΕ.
,
14
ΥΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΠΟΣΟΥ ΠΟΥ ΚΑΤΕΒΑΛΑΝ ΑΧΡΕΩΣΤΗΤΩΣ ΟΙ ΔΑΝΕΙΟΔΟΤΟΥΜΕΝΟΙ ΛΟΓΩ ΤΩΝ ΠΑΡΑΝΟΜΩΝ ΚΑΙ ΚΑΤΑΧΡΗΣΤΙΚΩΝ ΧΡΕΩΣΕΩΝ ΤΩΝ ΤΡΑΠΕΖΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΘΕΜΙΤΩΝ ΕΠΙΤΟΚΙΩΝ ΚΑΤΑ ΤΟ ΥΠΕΡΒΑΛΟΝ ΑΠΟ ΤΟ 2002 ΕΩΣ 2015.
Παραθέτω τον κατωτέρω πίνακα:
14.1) Εις τον ανωτέρω πίνακα δια τον υπολογισμό του ποσού που κατέβαλαν αχρεωστήτως οι δανειοδοτούμενοι στις τράπεζες χωρίς να γνωρίζουν ότι δεν τα οφείλουν, ακολουθήθηκε η εξής μέθοδος:
Η μελέτη βασίζεται στα επιχειρηματικά δάνεια κυμαινόμενου επιτοκίου διότι δίνουν ένα ικανοποιητικό μέσο όρο αφού εφ΄ ενός είναι η μεγαλύτερη κατηγορία δανείων και τα επιτόκια τους είναι χαμηλότερα από τα επιτόκια των δανείων καταναλωτικής πίστης (πιστωτικές κάρτες) και υψηλοτέρα από τα στεγαστικά δάνεια.
Η μελέτη περιορίζεται από το 2002 που δημιουργήθηκε η ευρωζώνη στην οποία συμμετείχε και η Ελλάδα έως και το 2015.
Για όλα τα χρόνια ελήφθη ως συνολικός δανεισμός το ποσό των 230 δις όπως αναφέρεται επανειλημμένως στην ειδησεογραφία.
Ο διαχωρισμός του ποσού του συνολικού δανεισμού των 230 δις ευρώ σε ενήμερα δάνεια και σε δάνεια σε καθυστέρηση έγινε για τα έτη 2007 έως και 2015 σύμφωνα με τα ποσοστά που είχε δώσει σε δημοσιότητα η Τράπεζας της Ελλάδος και τα οποία είχε δημοσιεύσει η εφημερίδα κέρδος On line της 17-1-2016 (σχετικό 45)HYPERLINK. Για τα έτη από 2002 έως 2007 υπολογίστηκαν στο ποσό των 4,5% που ήταν το ποσό που είχε δημοσιεύσει η τράπεζα της Ελλάδος για το τελευταίο έτος (2007).
Το ποσοστό των παράνομων χρεώσεων που αναφέρεται στον ανωτέρω πίνακα πρόεκυψε από ΤΗ ΔΙΑΦΟΡΑ που προκύπτει από τα επιτόκια που συνήθως χρέωναν οι ελληνικές τράπεζες στο κάθε έτος της μελέτης με το θεμιτό επιτόκιο που είναι ο μέσος ετήσιος όρος των επιτοκίων που χρησιμοποιούσαν οι τράπεζες της ευρωζώνης (σχετικό 13). Τα επιτόκια που συνήθως χρέωναν οι Ελληνικές Τράπεζες προσαυξήθηκαν με 0,60% της εισφοράς του Ν.128/75 με το όποιο παράνομα επιβάρυναν οι τράπεζες τα δάνεια και προσαυξήθηκαν επιπλέον με 1,40% που περίπου επίσης επιβάρυναν παράνομα οι τράπεζες εκτοκίζοντας τα δάνεια με το έτος των 360 ημερών, την διαφορά του τρίμηνου ανατοκισμού που έκαναν πάλι παράνομα οι τράπεζες αντί του νόμιμου εξάμηνου ανατοκισμού. Η προσαύξηση αυτή των 4 περιπτώσεων είναι ελάχιστη μπροστά στις πάνω από 50 προσαυξήσεις που έκαναν οι τράπεζες σύμφωνα με τις 124 επισυναπτόμενες δικαστικές αποφάσεις.
Με την ανωτέρω μέθοδο υπολογίζονται μόνο τμήμα από τις παράνομες και καταχρηστικές χρεώσεις και τα αθέμιτα κατά το υπερβάλλον των θεμιτών επιτοκίων του μέσου όρου των επιτοκίων της ευρωζώνης αφού υπολογίζεται ΜΟΝΟ Η ΔΙΑΦΟΡΑ που προκύπτει μεταξύ του επιτοκίου των ελληνικών τραπεζών και των επιτοκίων της ευρωζώνης και δεν υπολογίζονται οι επανειλημμένοι ανατοκισμοί που διογκώνουν την οφειλή.
Ο πολλαπλασιασμός της εκάστοτε αξίας των μη εξυπηρετούμενων δανείων με το ποσοστό των παράνομων χρεώσεων δίνει κατά έτος την αξία των παράνομων χρεώσεων τα με τις όποιες οι τράπεζες επιβάρυναν τα καθυστερημένα να αυτά δάνεια ( κόκκινα δάνεια ) και τα οποία ανέρχονται στο ποσό των 41.320.535.000 ευρώ (41δις τριακόσια είκοσι εκατομμύρια πεντακόσιες τριάντα πέντε χιλιάδες ευρώ) . Από τα ανωτέρω προκύπτει επίσης ότι τα κόκκινα δάνεια που σήμερα κατά την ειδησεογραφία είναι 115 δις στην πραγματικότητα μόνο εκ των ανωτέρω λόγων φαίνεται ότι αυτά είναι 74 δις ( 115-41=74) αλλά στην πραγματικότητα πρέπει να είναι κατά πολύ λιγότερα διότι αφενός η μελέτη περιορίζεται μόνο από το 2002 μέχρι το 2015 ενώ όπως φαίνεται οι παράνομες χρεώσεις γινόταν από τις τράπεζες από το 1975 που τέθηκε σε ισχύ ο νόμος 128/1975 και αφ΄ εταίρου και διότι δεν υπολογίστηκαν οι επανειλημμένοι ανατοκισμοί που έγιναν ενδιάμεσα και οι οποίοι πολλαπλασιαστικά διογκώνουν την οφειλή. Για τον λόγο αυτό στην μελέτη του κεφαλαίου 15 το κόκκινα δάνεια ευρέθησαν ότι είναι 43.450.000.000 ( σαράντα τρία δισεκατομμύρια, τετρακόσια πενήντα εκατομμύρια ευρώ .
Διευκρινίζεται για άλλη μια φορά ότι όλα τα ανωτέρω ποσά που αναφέρω είναι κατά προσέγγιση τα ακριβή δε ποσά θα προκύψουν από τον έλεγχο που θα κάνετε κατά την διαδικασία της προκαταρτικής εξέτασης.
Ο πολλαπλασιασμός της εκάστοτε αξίας των ενήμερων δανείων με το ποσοστό των παράνομων χρεώσεων δίνει κατά έτος την αξία των παράνομων και καταχρηστικών χρεώσεων και των αθέμιτων κατά το υπερβάλλον του θεμιτού επιτοκίου τα οποία κατέβαλαν οι δανειολήπτες αχρεωστήτως χωρίς να γνωρίζουν ότι δεν τα όφειλαν και έχουν δικαίωμα να αξιώσουν την επιστροφή των και τα οποία ανέρχονται στο ποσό των 233.939.615.000 ευρώ ( 233 δις εννιακόσιες τριάντα εννέα χιλιάδες εξακόσια δέκα πέντε ευρώ). Στην πραγματικότητα το ποσό αυτό πρέπει να είναι κατά πολύ μεγαλύτερο διότι αφενός η μελέτη περιορίζεται μόνο από το 2002 ( που δημιουργήθηκε η ενιαία τραπεζική αγορά της ευρωζώνης) μέχρι το 2015 ενώ όπως φαίνεται οι παράνομες χρεώσεις γινόταν από τις τράπεζες από το 1975 που τέθηκε σε ισχύ ο νόμος 128/1975 όπως αποδεικνύεται από το γεγονός ότι πολλές από τις 124 επικαλούμενες δικαστικές αποφάσεις αναφέρονται σε συμβάσεις και παράνομες χρεώσεις που έλαβαν χώρα πολύ πριν την 1-2-2002 ( 1219/2001 ΑΠ, 1208/1998 Πολ.Πρωτ.Αθην, 521/1993 Μον.Πρωτ.Ηλείας, 1116/1996 Α.Π κλπ) που και αφ΄ εταίρου διότι δεν υπολογίστηκαν οι επανειλημμένοι ανατοκισμοί που έγιναν ενδιάμεσα και οι οποίοι πολλαπλασιαστικά διογκώνουν την οφειλή.
Για να βρεθεί το πραγματικό ύψος οφειλής των οφειλετών που τα δάνεια των εξυπηρετούνται κανονικά ( ενήμερα δάνεια) και συνεπώς κατέβαλαν αχρεωστήτως χωρίς να γνωρίζουν ότι δεν τα οφείλουν τα ποσά των παράνομων και καταχρηστικών χρεώσεων ως και τα ποσά που προέκυπταν από αθέμιτα κατά το υπερβάλλον των νομίμων επιτοκίων με τα οποία είχε διογκωθεί το χρέος των σύμφωνα με τις επικαλούμενες δικαστικές αποφάσεις, πρέπει να ζητηθεί από τις τράπεζες:
14.2.1) Από κάθε τράπεζα (κρατική, ιδιωτική, συνεταιριστική) να προσκομίσουν την ανάλυση του λογαριασμού του κάθε οφειλέτη που το δάνειο του εξυπηρετείται κανονικά και είναι ενήμερο όπως αυτό προκύπτει από τα βιβλία τους σήμερα. Το σύνολο των καταλοίπων των λογαριασμών αυτών πρέπει να ισούται με το ποσό των 115 δις που ισχυρίζονται ότι είναι το ποσό των εξυπηρετούμενων δανείων
14.2.2) Από τις Τράπεζες να κάνουν αναμόρφωση των ανωτέρω λογαριασμών των δανείων που εξυπηρετούνται κανονικά ( ενήμερα δάνεια) από τότε που ξεκίνησε ο κάθε λογαριασμός εκτοκίζοντας τους λογαριασμούς με ημερολογιακό έτος 365 ημερών , και ανατοκισμό κάθε εξάμηνο, χωρίς να συνυπολογίσουν κανένα απολύτως άλλο έξοδο και να χρησιμοποιήσουν μόνο θεμιτά επιτόκια ήτοι Α) για όσο χρονικό διάστημα πριν το 2002 είχαν χρησιμοποιήσει επιτόκια χαμηλότερα των εξωτραπεζικών να τον εκτοκίσουν πάλι με τα ίδια μικρότερα επιτόκια, Β) για όσο χρονικό διάστημα πριν το 2002 είχαν εκτοκίσει τον λογαριασμό με μεγαλύτερα επιτόκια των εξωτραπεζικών, στην αναμόρφωση να χρησιμοποιήσουν τα εξωτραπεζικά επιτόκια (σχετικά 9 ) και Γ) για το χρονικό διάστημα από 1-1-2002 ( που δημιουργήθηκε η ευρωζώνη) μέχρι και σήμερα να χρησιμοποιήσουν το μέσο όρο των επιτοκίων που χρησιμοποιούσαν οι τράπεζες της ευρωζώνης όπως εμφανίζεται στο σχετικό site της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (σχετικό 9), εκτοκίζοντας επίσης το δάνειο με επιτόκιο υπερημερίας μόνο για όσο τυχόν χρονικό διάστημα ο δανειολήπτης ήταν κάποια στιγμή υπερήμερος με την αναμόρφωση. Η διαφορά που θα προκύψει σε κάθε οφειλέτη μεταξύ του κατάλοιπου που παρουσιάζει σήμερα η τράπεζα στα βιβλία της και του νέου καταλοίπου που θα προκύψει από την αναμόρφωση του λογαριασμού του είναι το ποσό που ο οφειλέτης έχει καταβάλει αχρεωστήτως στην τράπεζα χωρίς στην πραγματικότητα να τα οφείλει όπως αναφέρουν οι 124 επικαλούμενες δικαστικές αποφάσεις ( σχετικό 1)
Για να βρεθεί το πραγματικό ύψος οφειλής των οφειλετών που έχουν εξοφλήσει το δάνειο των σύμφωνα με όσα η τράπεζα παρουσίαζε στα βιβλία της και συνεπώς κατέβαλαν αχρεωστήτως χωρίς να γνωρίζουν ότι δεν τα οφείλουν το ποσό των παράνομων και καταχρηστικών χρεώσεων ως και τα ποσά που προέκυπταν από αθέμιτα κατά το υπερβάλλον των νομίμων επιτοκίων με τα οποία είχε διογκωθεί το χρέος των , σύμφωνα με τις επικαλούμενες δικαστικές αποφάσεις πρέπει να ζητηθεί από τις τράπεζες:
14.3.1) Από κάθε τράπεζα (κρατική, ιδιωτική, συνεταιριστική) να προσκομίσουν την ανάλυση του λογαριασμού του κάθε δανειολήπτη που το δάνειο του έχει εξοφληθεί από το 1975 και μετά, που τέθηκε σε ισχύ ο νόμος 128/1975 για την εισφορά την οποία όπως φαίνεται από τις επικαλούμενες δικαστικές αποφάσεις οι τράπεζες μετακύλυαν και ανατόκιζαν παράνομα στους δανειολήπτες.
14.3.2) Από τις Τράπεζες να κάνουν αναμόρφωση των ανωτέρω λογαριασμών των δανείων που έχουν εξοφληθεί από τότε που ξεκίνησε ο κάθε λογαριασμός μέχρι και την ημερομηνία εξοφλήσεως των, εκτοκίζοντας τους λογαριασμούς με ημερολογιακό έτος 365 ημερών , και ανατοκισμό κάθε εξάμηνο, χωρίς να συνυπολογίσουν κανένα απολύτως άλλο έξοδο και να χρησιμοποιήσουν μόνο θεμιτά επιτόκια ήτοι Α) για όσο χρονικό διάστημα πριν το 2002 είχαν χρησιμοποιήσει επιτόκια χαμηλότερα των εξωτραπεζικών να τον εκτοκίσουν πάλι με τα ίδια μικρότερα επιτόκια, Β) για όσο χρονικό διάστημα πριν το 2002 είχαν εκτοκίσει τον λογαριασμό με μεγαλύτερα επιτόκια των εξωτραπεζικών, στην αναμόρφωση να χρησιμοποιήσουν τα εξωτραπεζικά επιτόκια (σχετικά 9 ) και Γ) για το χρονικό διάστημα από 1-1-2002 ( που δημιουργήθηκε η ευρωζώνη) μέχρι κα σήμερα να χρησιμοποιήσουν το μέσο όρο των επιτοκίων που χρησιμοποιούσαν οι τράπεζες της ευρωζώνης όπως εμφανίζεται στο σχετικό site της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (σχετικό 9), εκτοκίζοντας επίσης το δάνειο με επιτόκιο υπερημερίας μόνο για όσο τυχόν χρονικό διάστημα ο δανειολήπτης ήταν κάποια στιγμή υπερήμερος με την αναμόρφωση. Η διαφορά που θα προκύψει σε κάθε δανειολήπτη μεταξύ του κατάλοιπου που παρουσιάζει σήμερα η τράπεζα στα βιβλία της και του νέου καταλοίπου που θα προκύψει από την αναμόρφωση του λογαριασμού του είναι το ποσό που ο οφειλέτης έχει καταβάλει αχρεωστήτως στην τράπεζα χωρίς στην πραγματικότητα να τα οφείλει όπως αναφέρουν οι 124 επικαλούμενες δικαστικές αποφάσεις ( σχετικό 1).
Κα Εισαγγελεύ, μετά τα ανωτέρω ζητώ να διερευνήσετε εάν:
Οι εκπρόσωποι των τραπεζών διέπραξαν τα αδικήματα της απάτης, υπεξαίρεσης, σύστασης εγκληματικής οργάνωσης σύμφωνα με τα αναφερόμενα ανωτέρω στο κεφάλαιο 8 της παρούσης ως και τυχόν άλλες αξιόποινες πράξεις αφού όπως φαίνεται τόσο οι δανειολήπτες που έχουν ενεργά εξυπηρετούμενα δάνεια όσο και οι δανειολήπτες που έχουν εξοφλήσει τα δάνεια των κατέβαλαν αχρεωστήτως το ποσό των 233.939.615.000 ευρώ ή όποιο άλλο ποσό προκύψει από την έρευνα της υπόθεσης στο στάδιο της προκαταρτικής εξέτασης το οποίο και τους παρέστησαν ψευδώς οι τράπεζες ότι όφειλαν να το πληρώσουν αποκρύπτοντας δολίως ότι ο λογαριασμός των είχε διογκωθεί κατά το ανωτέρω ποσό γιατί είχαν συμπεριλάβει στον λογαριασμό τους ποσά από παράνομες και καταχρηστικές χρεώσεις ως και αθέμιτα επιτόκια κατά υπερβάλλον των θεμιτών επιτοκίων όπως αναφέρουν οι 124 επικαλούμενες δικαστικές αποφάσεις ( σχετικό 1)
,
15
ΕΥΡΕΣΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΥ ΠΟΣΟΥ ΟΦΕΙΛΗΣ ΓΙΑ ΤΑ ΜΗ ΕΞΥΠΗΡΕΤΟΥΜΕΝΑ ΔΑΝΕΙΑ (ΚΟΚΚΙΝΑ ΔΑΝΕΙΑ)
15.1) Δια τον υπολογισμό κατά προσέγγιση του πραγματικού ύψους των μη εξυπηρετούμενων δανείων (κόκκινων δανείων) τα οποία η ειδησεογραφία τα προσδιορίζει σήμερα στο ποσό των 110 Δίς ευρώ, ακολουθήθηκε η κάτωθι μέθοδος:
A) Έγινε σύγκριση της καρτέλας δύο νέων ισόποσων επιχειρηματικών δανείων με κυμαινόμενο επιτόκιο ποσού 100.000 από 1-1-2002 έως 31-12-2015 (δηλαδή από τότε που δημιουργήθηκε η ευρωζώνη στην οποία συμμετείχε και η Ελλάδα) που το ένα το έχει χορηγήσει Ελληνική Τράπεζα σε έλληνα επιχειρηματία και το άλλο το έχει χορηγήσει τράπεζα της ευρωζώνης σε επιχειρηματία της χώρας του και από την σύγκριση αυτή προκύπτουν τα κάτωθι:
15.1.1) Το δάνειο της Ελληνικής Τράπεζας υπολογίστηκε με τα επιτόκια που χρησιμοποιούσαν οι Ελληνικές Τράπεζες για νέα επιχειρηματικά δάνεια με κυμαινόμενο επιτόκιο, με περίοδο εκτοκισμού 360 ήμερες στο οποίο έχει προστεθεί και η εισφορά του Ν.128/1975 σε ποσοστό 0,60% δηλαδή υπολογίσθηκε ότι έχει επιβαρυνθεί μόνο με 3 από τις 50 και πλέον παράνομες και καταχρηστικές χρεώσεις που επιβάρυναν οι τράπεζες τους λογαριασμούς των δανείων των δανειοληπτών προκύπτει ότι το δάνειο αυτό την 31-12-2015 θα έχει κατάλοιπο 443.259,37 ευρώ, (σχετικό 31)
15.1.2) Το δάνειο από την τράπεζα της ευρωζώνης υπολογίστηκε με επιτόκιο τον μέσο όρο των επιτοκίων της ευρωζώνης για νέα επιχειρηματικά δανεια με κυμαινόμενο επιτόκιο και με περίοδος εκτοκισμού 365 ήμερες προκύπτει ότι αυτό το δάνειο αυτό την 31-12-2015 έχει κατάλοιπο 174.324,16 ευρώ, (σχετικό 32)
Από τα ανωτέρω προκύπτει ότι το κατάλοιπο του δανείου που είχε χορηγήσει η Ελληνική Τράπεζα στον έλληνα επιχειρηματία είναι διογκωμένο κατά 60,5%, έναντι του καταλοίπου του δανείου που είχε χορηγήσει η Τράπεζα της ευρωζώνης στον επιχειρηματία της χώρας ευρωζώνης. (443.259,37 – 174.324,16 = διαφορά 268.935,21) και 443.259,37 Χ 60,5 % = 268,171,91. Συνεπώς σύμφωνα με την ανωτέρω μαθηματική σκέψη το ύψος των παρουσιαζόμενων δανείων σε καθυστέρηση ( κόκκινα δάνεια) δεν είναι 110 Δις αλλά είναι κατά 60,5% λιγότερα και συνεπώς είναι 43.450.000.000 ευρώ περίπου ( σαράντα τρία δισεκατομμύρια, τετρακόσια πενήντα εκατομμύρια ευρώ ( 110 δις Χ 60,5% = 66.550.000.000) και 110 Δις – 66.550.000.000= 43.450.000.000 ευρώ. .
Συνεπώς πάρα πολλά από τα παρουσιαζόμενα σήμερα ως κόκκινα δάνεια είναι ήδη εξοφλημένα ( ανύπαρκτη οφειλή) ενώ για τα υπόλοιπα κόκκινα δάνεια το πραγματικό ποσό οφειλής των οφειλετών, δεν είναι το εμφανιζόμενο ποσό, αλλά είναι πάρα πολύ μικρότερο.
Στην πραγματικότητα φαίνεται ότι το πραγματικό ποσό των δανείων σε καθυστέρηση ( κόκκινα δάνεια) είναι κατά πολύ μικρότερο ακόμη από το ποσό των 43.450.000.000 ευρώ που προέκυψε από την ανωτέρω μελέτη, αφού αφενός οι τράπεζες δεν χρέωναν τους λογαριασμούς των δανειοληπτών μόνο με τις 3 περιπτώσεις παράνομων και καταχρηστικών χρεώσεων που υπολογίστηκαν στην ανωτέρω μελέτη αλλά με πάνω από 50 περιπτώσεις παράνομων και καταχρηστικών χρεώσεων και αφ΄ εταίρου διότι η ανωτέρω μελέτη περιορίστηκε χρονικά μόνο από το 2002 έως σήμερα, ενώ οι τράπεζες χρέωναν του δανειολήπτες με αθέμιτα κατά το υπερβάλλον του θεμιτού επιτόκια και με παράνομες και καταχρηστικές χρεώσεις επί σειρά δεκαετιών πριν το 2002 όπως αναμφισβήτητα αποδεικνύεται από τις επικαλούμενες δικαστικές αποφάσεις που πολλές από αυτές αναφέρονται σε συμβάσεις και κινήσεις λογαριασμών δανείων πριν από το 2002. Ενδεικτικά ίδετε. ΑΠ 1219/2001 (σχετικά 5), 4443/2004 Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών (σχετικό 4, 1030/2001 ΑΠ, 6291/2000 Εφετ. Αθηνών, 1401/1999 ΑΠ) .
15.2) Για να βρεθεί το πραγματικό ύψος οφειλής των οφειλετών που τα δάνεια των εμφανίζονται ως μη εξυπηρετούμενα ( κόκκινα δάνεια) και συνεπώς στο κατάλοιπο που εμφανίζουν οι τράπεζες στα βιβλία των συμπεριλαμβάνονται τα ποσά των παράνομων και καταχρηστικών χρεώσεων ως και τα ποσά που προέκυπταν από αθέμιτα κατά το υπερβάλλον των νομίμων επιτοκίων με τα οποία είχε διογκωθεί το χρέος των σύμφωνα με τις επικαλούμενες δικαστικές αποφάσεις, πρέπει να ζητηθεί από τις τράπεζες:
15.2.1) Από κάθε τράπεζα (κρατική, ιδιωτική, συνεταιριστική) να προσκομίσουν την ανάλυση του λογαριασμού του κάθε οφειλέτη που είναι σε καθυστέρηση και χαρακτηρίζουν το δάνειο του ως κόκκινο δάνειο όπως αυτή προκύπτει από τα βιβλία τους σήμερα. Το σύνολο των καταλοίπων των λογαριασμών αυτών πρέπει να ισούται με το ποσό των 110 δις που ισχυρίζονται ότι είναι το ποσό των κόκκινων δανείων.
15.2.2) Από τις Τράπεζες να κάνουν αναμόρφωση των ανωτέρω λογαριασμών των ιδίων πελατών που παρουσιάζουν ως κόκκινα δάνεια, από τότε που ξεκίνησε ο κάθε λογαριασμός εκτοκίζοντας τους λογαριασμούς με ημερολογιακό έτος 365 ημερών , και ανατοκισμό κάθε εξάμηνο, χωρίς να συνυπολογίσουν κανένα απολύτως άλλο έξοδο και να χρησιμοποιήσουν μόνο θεμιτά επιτόκια ήτοι Α) για όσο χρονικό διάστημα πριν το 2002 είχαν χρησιμοποιήσει επιτόκια χαμηλότερα των εξωτραπεζικών να τον εκτοκίσουν πάλι με τα ίδια μικρότερα επιτόκια, Β) για όσο χρονικό διάστημα πριν το 2002 είχαν εκτοκίσει τον λογαριασμό με μεγαλύτερα επιτόκια των εξωτραπεζικών, στην αναμόρφωση να χρησιμοποιήσουν τα εξωτραπεζικά επιτόκια (σχετικά 9 ) και Γ) για το χρονικό διάστημα από 1-1-2002 μέχρι κα σήμερα να χρησιμοποιήσουν το μέσο όρο των επιτοκίων που χρησιμοποιούσαν οι τράπεζες της ευρωζώνης όπως εμφανίζεται στο σχετικό site της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (σχετικό 13), εκτοκίζοντας επίσης το δάνειο με επιτόκιο υπερημερίας μόνο για όσο χρονικό διάστημα ο δανειολήπτης ήταν υπερήμερος μετά την αναμόρφωση. Το σύνολο των νέων καταλοίπων που θα προκύψουν από την ανωτέρω αναμόρφωση των λογαριασμών θα είναι το πραγματικό ποσό των μη εξυπηρετούμενων δανείων (κόκκινων δανείων).
Πλέον των ανωτέρω φαίνεται ότι τα κόκκινα δάνεια που υπήρχαν μέχρι το 2012 είναι πλήρως εξοφλημένα από την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών του 2012 που εδόθη αποκλειστικά για την αποκατάσταση των ζημιών των ιδίων κεφαλαίων των τραπεζών που υπέστησαν και από τα μη–εξυπηρετούμενα ληξιπρόθεσμα δάνεια(καταγγελθέντα και μη και παντός είδους, ήτοι πιστωτικών καρτών, καταναλωτικών, επιχειρηματικών, στεγαστικών, ανοιχτών κλπ),. Συνεπώς, οι «4 συστημένες τράπεζες», δεν έχουν νόμιμο δικαίωμα να απαιτούν για δεύτερη φορά τα ληξιπρόθεσμα αυτά δάνεια από τους δανειολήπτες ούτε βέβαια και να τα παρουσιάζουν ακόμη στις καταστάσεις των κόκκινων δανείων των.
Στο διαδίκτυο είναι αναρτημένη η μήνυση του Δημ. Αντωνίου HYPERLINK κατά των τεσσάρων συστολικών τραπεζών κ.α για απάτη, εκβίαση, απειλή, νομιμοποίηση εσόδων από εγκληματικές δραστηριότητες σε βαθμό κακουργήματος και σύσταση εγκληματικής οργάνωσης ως και κατά της Διολικησης της Τραπεζας της Ελλαδος για το αδήκημα της Απιστίας περί την Υπηρεσία, που έχουν σχέση με τα «κόκκινα δάνεια» που προσπαθούν δικαστικά να εισπράξουν οι τράπεζες και με τις ανακεφαλαιοποιήσεις των τραπεζών– ( σχετικό 46) και η όποια στην αρχή της αναφέρει ότι:
«ΕΝΩΠΙΟΝ ΤΟΥ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑ ΧΑΛΚΙΔΟΣ
ΜΗΝΥΣΗ
Του Δημητρίου ΑΝΤΩΝΙΟΥ, ιατρού, κατ. Χαλκίδος, οδός Δημ.Βώκου 6, τηλ.22210-62743
ΚΑΤΑ
Των Τραπεζών: 1) «ΕΘΝΙΚΗΣ», Αιόλου 86, Αθήνα, 2) Alpha Bank, 3) Εurobank, Λεωφ. Αμαλίας 20, Αθήνα και 4) Τράπεζα Πειραιώς, Αμερικής 4, Αθήνα, νομίμως εκπροσωπουμένων
Για Απάτη (ΠΚ 386), Εκβίαση (ΠΚ 385), Απειλή (ΠΚ 333), Νομιμοποίηση Εσόδων από Εγκληματικές Δραστηριότητες σε βαθμό ΚΑΚΟΥΡΓΗΜΑΤΟΣ (ν. 3932/2011 και ν.3691/2008) και Σύσταση Εγκληματικής Οργάνωσης (ΠΚ 187).
ΚΑΙ ΚΑΤΑ
α) Γεωργίου Προβόπουλου, Δ/τη Κεντρικής Τράπεζας για συνέργεια στα παραπάνω κακουργήματα των τραπεζών, δια της πλημμελούς άσκησης των εποπτικών του καθηκόντων (παράβαση των άρ. 2δ, 55Α του Καταστατικού της ΤτΕ) και δεν επέβαλλε υπέρ του Δημοσίου τις κατά των τραπεζών προβλεπόμενες ποινές (αρ. 55 του καταστατικού της ΤτΕ) (Απιστία περί την Υπηρεσία, ΠΚ 256).
β) Της Δ/ντριας Β. Ζάκκα και Υπ/ντριας Κυριακής Φλεσιοπούλου της
Δ/νση Εποπτείας Πιστωτικού Συστήματος της Τράπεζας της Ελλάδος για συνέργεια στα κακουργήματα των τραπεζών δια της πλημμελούς εποπτείας των τραπεζών.
γ) Και κατά παντός υπευθύνου για τα παραπάνω εγκλήματα ως φυσικών και ηθικών αυτουργών.
ΠΡΟΛΟΓΟΣ: Η ανακεφαλαιοποίηση των 4 συστημικών ελληνικών τραπεζών (Εθνικής, Πειραιώς, Alpha και Eurobank), ολοκληρώθηκε με την ψήφιση του 3ου Μνημονίου (ν. 4093/2012, Υποπαράγραφος Δ.1 άρ.1α και 2α, ΦΕΚ Α` 222/12-11-2012) και την έκδοση της από 12-11-2012 σχετικής με αρ. 38 απόφασης του Υπουργικού Συμβουλίου (ΦΕΚ Α` 223/12-11-2012) και των αρ. 27α και 28 του ν. 3601/2007/ΦΕΚ Α` 178/01-8.2007, «περί κεφαλαιακής επάρκειας των τραπεζών». Η Εθνική Τράπεζα έλαβε συνολικά το ποσόν των 6+9.756 = 15.756 δις. ευρώ.
Τα κεφάλαια της ανακεφαλαιοποίησης (από τον κρατικό προϋπολογισμό) διατίθενται, σύμφωνα με τα αρ.27α και 28 του ν.3601/2007 αποκλειστικά για την αποκατάσταση των ζημιών των ιδίων κεφαλαίων των τραπεζών που υπέστησαν και από τα μη – εξυπηρετούμενα ληξιπρόθεσμα δάνεια(καταγγελθέντα και μη και παντός είδους, ήτοι πιστωτικών καρτών, καταναλωτικών, επιχειρηματικών, στεγαστικών, ανοιχτών κλπ), των φυσικών προσώπων, μεταξύ αυτών και του δικού μου προς την ….Τράπεζα, η οποία έλαβε συνολικά …ευρώ. Συνεπώς, οι παραπάνω τράπεζες «4 συστημικές τράπεζες» και συγκεκριμένα και η αντίδικός μου ….τράπεζα, δεν έχουν νόμιμο δικαίωμα να απαιτούν για δεύτερη φορά τα ληξιπρόθεσμα αυτά δάνεια από τους δανειολήπτες. Η, παρόλα αυτά, απαίτηση των δανείων αυτών, με τις παραπάνω συνθήκες, συνιστά την διάπραξη των αξιόποινων πράξεων από της τράπεζες της Απάτης, Εκβιασμού, Απειλής και Νομιμοποίησης Εσόδων από Εγκληματικές Πράξεις, εναντίον των οφειλετών κι εμού εν προκειμένω, τοσούτων μάλλον που εγώ έχω ειδοποιήσει την ….Τράπεζα για το θέμα αυτό…..»
Επί της μηνύσεως αυτής έχει ασκηθεί ποινική δίωξη όπως προκύπτει από την σχετική ανάρτηση με τίτλο «ΑΝΑΚΕΦΑΛΑΙΟΠΟΙΗΣΗ ΚΑΙ ΚΟΚΚΙΝΑ ΔΑΝΕΙΑ : Ποινική δίωξη για εκβίαση και ξέπλυμα μαύρου χρήματος κατά ALPHA BANK, ETE, EUROBANK, και ΠΕΙΡΙΩΣ» ( σχετικό 47) HYPERLINK
Κα Εισαγγελεύ, μετά τα ανωτέρω ζητώ να διερευνήσετε εάν:
Α) Οι εκπρόσωποι των τραπεζών ή και τρίτοι διέπραξαν τα αδικήματα της απάτης, υπεξαίρεσης, σύστασης εγκληματικής οργάνωσης, σύμφωνα με τα αναφερόμενα ανωτέρω στο κεφάλαιο 8 της παρούσης ως και τυχόν άλλες αξιόποινες πράξεις αφού όπως φαίνεται οι τράπεζες είχαν χρεώσει στους λογαριασμούς των παρά πάνω το ποσό 66.550.000.000) από το έτος 2002 εως 2015 ή όποιο άλλο ποσό προκύψει από την έρευνα της υπόθεσης στο στάδιο της προκαταρτικής εξέτασης το οποίο και τους παρέστησαν ψευδώς ότι όφειλαν να το πληρώσουν αποκρύπτοντας δολίως ότι ο λογαριασμός των είχε διογκωθεί κατά το ανωτέρω ποσό γιατί είχαν συμπεριλάβει στον λογαριασμό τους ποσά από παράνομες και καταχρηστικές χρεώσεις ως και αθέμιτα επιτόκια κατά υπερβάλλον των θεμιτών επιτοκίων.
Β) Εάν οι τράπεζες παρουσιάζουν ακόμη ως κόκκινα δάνεια επαυξάνοντας πλασματικά το ύψος των στα 115 δις τις περιπτώσεις εκείνες που αποπειράθηκαν να εκδώσουν διαταγή πληρωμής αλλά επειδή τα δικαστήρια ακύρωσαν την διαταγή πληρωμής κρίνοντας ότι η απαίτηση της τράπεζας δεν ήταν βεβαία και εκκαθαρισμένη διότι συμπεριλαμβάνει παράνομες και καταχρηστικές χρεώσεις και αθέμιτα επιτόκια κατά το υπερβάλλον των νομίμων.
Ζητώ επίσης να διερευνήσετε εάν:
Οι τράπεζες και η ένωση ελληνικών τραπεζών η οποία όπως ομολόγησε γνώριζε για τις συμβάσεις με τους άκυρους Γενικούς Όρους Συναλλαγών (ΓΟΣ) ( ίδετε απόφαση 1219/2001ΑΠ) βάσει των οποίων οι τράπεζες χρέωναν τις παράνομες και καταχρηστικές χρεώσεις διογκώνοντας τους λογαριασμούς των οφειλετών, ή και τρίτοι , διέπραξαν το αδίκημα της απόκρυψης στοιχείων και εξαπάτησης του κράτους ή όποιο άλλο αδίκημα προκύψει από την έρευνα της υπόθεσης στο στάδιο της προκαταρτικής εξέτασης, αφού με τις ανωτέρω ενέργειες των και τις δόλιες αποκρύψεις των διόγκωσαν την αξία των μη εξυπηρετούμενων δανείων ( κόκκινα δάνεια) κατά το ποσό των 66.550.000.000 ευρώ, παριστάνοντας έτσι ψευδώς ότι τα κόκκινα δάνεια των οφειλετών ανερχόταν σήμερα στο ποσό των 110 Δις ευρώ και συνεπώς δεν είχαν την απαιτουμένη επάρκεια κεφαλαίων, αναγκάζοντας με τον τρόπο αυτό το Ελληνικό Δημόσιο στο μνημόνιο που υπέγραφε με τους θεσμούς να αυξήσει κατά 50 δις ευρώ στα δάνεια που συνομολογούσε τα οποία και έδωσε στις τράπεζες για να προβούν οι τράπεζες με αυτό το ποσό των 50 δις στην υποτιθέμενη όπως φαίνεται αναγκαία ανακεφαλαίωση των. Οι τράπεζες εάν είχαν παρουσιάσει το πραγματικό ποσό οφειλής του κάθε οφειλέτη τα κόκκινα δάνεια δεν θα ανερχόταν στο ποσό των 110 δις που τα εμφάνιζαν αλλά πολύ λιγότερο οπότε είτε δεν θα χρειαζόταν καθόλου ανακεφαλαίωση είτε θα χρειαζόταν σε πολύ μικρότερα ποσά.
Εάν οι τράπεζες διέπραξαν αξιόποινες πράξεις που συμπεριλαμβάνουν σήμερα στις καταστάσεις των κόκκινων δανείων που τα παρουσιάζουν να έχουν ύψος 115 δις ακόμη τα κόκκινα δάνεια για τα οποία είχαν λάβει την ανακεφαλοποίηση του 2012.
16
ΤΡΟΪΚΑ-ΜΝΗΜΟΝΙΑ
Είναι γνωστό ότι όταν τέθηκε θέμα δημοσιονομικής προσαρμογής της Ελλάδος το 2010, όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις από τότε μέχρι σήμερα, διαπραγματευόταν με την Τρόικα τα μέτρα που έπρεπε να ληφθούν. Κατά την άποψη μου τότε έγινε ένα μεγάλο λάθος διότι δεν ερεύνησαν επαρκώς τόσο η Τρόικα όσο και οι Ελληνικές Κυβερνήσεις για να βρουν το πραγματικό «ΑΙΤΙΟ» που οδήγησε την χώρα σε αυτήν την δυσμενή θέση. Και οι δύο πλευρές αρκέστηκαν σε μία επιφανειακή έρευνα και υιοθέτησαν ότι αιτία του προβλήματος ήταν διάφορες αιτίες χρηματισμού κάποιων ατόμων , τις γνωστές «μίζες» σε προμήθειες του κράτους κλπ. Βέβαια υπήρχαν τα φαινόμενα αυτά, αλλά τα χρήματα που έχασε ο Ελληνικός λαός από τις ανωτέρω αιτίες ήταν απειροελάχιστα μπροστά στα πλέον των 233 Δις που είχαν αφαιρέσει από αυτόν οι τράπεζες με την διόγκωση των λογαριασμών των εκατομμυρίων οφειλετών (δηλαδή το σύνολο σχεδόν του Ελληνικού λαού) με παράνομες και καταχρηστικές χρεώσεις ως και με χρεώσεις αθέμιτων κατά το υπερβάλλον των νόμιμων επιτοκίων, όπως φαίνεται και από τις 124 επικαλούμενες δικαστικές αποφάσεις τα οποία οι οφειλέτες που ήταν ενήμεροι κατέβαλαν αχρεωστήτως στις τράπεζες χωρίς να γνωρίζουν ότι δεν τα οφείλουν. ( ίδετε κεφ.14) Δηλαδή τόσο η Τρόικα όσο και όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις , είδαν το δένδρο αλλά δεν είδαν το δάσος. Έκτοτε η Τρόικα επέβαλε μέτρα περικοπών δαπανών ή και φορολογικά μέτρα τα οποία οι ελληνικές κυβερνήσεις διαπραγματευόταν απλώς να βρουν κάποια ισοδύναμα, δηλαδή στην ουσία διαπραγματευόταν πως θα ελαφρυνθεί μια κοινωνική ομάδα για να επιβαρυνθεί μία άλλη.
Αξιολογώντας σήμερα ορισμένα από τα βασικά μέτρα που επέβαλε η Τρόικα για να λύση τα διάφορα προβλήματα είναι εμφανές ότι επέβαλε τα μέτρα αυτά ΜΗ ΓΝΩΡΙΖΟΝΤΑΣ τη συνέβαινε με το Ελληνικό Τραπεζικό σύστημα και τα ποσά που είχε αφαιρέσει από τον Ελληνικό λαό με τις παράνομες και καταχρηστικές χρώσεις και τα αθέμιτα επιτόκια κατά το υπερβάλλον των νομίμων με τα οποία διόγκωσε τα δάνεια και ως εκ τούτου οι οφειλέτες που είχαν ταμειακή ευχέρεια κατέβαλαν αχρεωστήτως στις τράπεζες πλέον των 233 δις τους λογαριασμούς των οφειλετών ( ίδετε κεφ.14) , και ΜΗ ΓΝΩΡΙΖΟΝΤΑΣ ότι η αξία των κόκκινων δανείων δεν ήταν 110-115 δις που παρουσιάζουν σήμερα οι τράπεζες, η Τράπεζα της Ελλάδος και η Ελληνική Ένωση Τραπεζών αλλά είναι λιγότερα από 43 δις.
Ενδεικτικά:
16.1) Για να αντιμετωπιστεί η έλλειψη ανταγωνιστικότητας της χώρας η τρόικα επέβαλε μείωση των μισθών κατά 30% περίπου. Δεν στέκει στην κοινή λογική ότι η χώρα θα αποκτούσε την ανταγωνιστικότητας με μείωση της μισθοδοτικής δαπάνης των επιχειρήσεων κατά 30% την ίδια στιγμή που ΔΕΝ ΜΕΙΩΘΗΚΑΝ κατ’ ελάχιστον τα χρηματοδοτικά έξοδα των επιχειρήσεων τα οποία στην χρονική διάρκεια της εξυπηρέτησης των δανείων των ήταν 469% παραπάνω από ότι ήταν τα αντίστοιχα έξοδα των άλλων ομοειδών ανταγωνιστικών επιχειρήσεων της ευρωζώνης. ( ίδετε κεφ.11) . Δεν στέκει επίσης στην κοινή λογική ότι η τρόικα εις γνώση της άφησε ένα μόνο κράτος της ευρωπαϊκής ένωσης να μη ισχύουν οι κανόνες ανταγωνισμού που η ίδια είχε θεσπίσει με το άρθρο 101 και 102 της ΣΥΝΘΗΚΗΣ ΓΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ Της ΕΥΡΩΠΑΙΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ (ίδετε κεφάλαιο 12) ως και ,στο καταστατικό του Ευρωπαϊκού Σύστημα Κεντρικών Τραπεζών, (ΕΣΚΤ) που αναφερόμενο στην , Νομισματική πολιτική στο Άρθρο 105 αναφέρει ότι Το ΕΣΚΤ ενεργεί σύμφωνα με την αρχή της οικονομίας της ανοιχτής αγοράς με ελεύθερο ανταγωνισμό.
Η τρόικα χορήγησε χαμηλότοκο δάνειο στο Ελληνικό Δημόσιο περίπου 50 Δις με σκοπό την ανακεφαλαίωση των ελληνικών τραπεζών, οι όποιες κρίθηκαν ότι δεν είχαν επάρκεια κεφαλαίων για να αντιμετωπίσουν τα καθυστερημένα δάνεια των οφειλετών των ( κόκκινα δάνεια) τα οποία ανερχόταν σήμερα στο ποσό των 115 Δις. Δεν στέκει στην κοινή λογική τα κοινοβούλια των χωρών της ευρωζώνης να δανείζουν χαμηλότοκα το Ελληνικό Δημόσιο για την ανακεφαλαίωση των ελληνικών τραπεζών εάν γνώριζαν ότι τα καθυστερημένα δάνεια των οφειλετών δεν ήταν στην πραγματικότητα 115 δις όπως τα εμφάνιζαν οι τράπεζες αλλά ήταν 43 Δις 450 εκατομμύρια περίπου , δηλαδή κατά πολύ λιγότερα ( ίδετε κεφάλαιο 15) που συνεπάγεται ότι οι τράπεζες δεν είχαν ανάγκη κεφαλαιοποίησης ή είχαν ανάγκες πολύ μικρότερου ποσού από τα 50 Δις που τους είχαν χορηγήσει για τον σκοπό αυτό.
Η Τρόικα πιέζει για περικοπές στο ασφαλιστικό κόστους 1,8 δις κάθε έτος και αύξηση φορολογίας 2 δις περίπου κάθε χρόνο κλπ. Δεν στέκει στην κοινή λογική να θέλει να επιβάλει η τρόικα αυτά τα μέτρα εάν γνώριζε ότι οι τράπεζες είχαν αφαιρέσει παράνομα από τον ελληνικό λαό τα προηγούμενα χρόνια αλλά και κατά την διάρκεια των μνημονίων το ποσό των 233.939.615.000 ευρώ ( ίδετε κεφάλαιο 14) δηλαδή πολλαπλάσια από τις ανάγκες των μνημονίων. Το λογικό είναι ότι εάν το γνώριζαν δεν θα επέβαλαν μνημόνια με περικοπές δαπανών και υπέρογκες φορολογίες και να χορηγούν δάνεια στο ελληνικό δημόσιο για να ανταπεξέλθει που δεν τα χρειαζόταν, αλλά θα ελάμβαναν μέτρα ούτος ώστε τα ποσά αυτά με τα οποία όπως φαίνεται οι τράπεζες είχαν παράνομα διογκώσει τα δάνεια εκατομμυρίων δανειοληπτών σύμφωνα με τις επικαλούμενες 124 δικαστικές αποφάσεις και τα οποία με αυτό τον παράνομο τρόπο τα αφαίρεσαν από τον ελληνικό λαό αφού οι δανειολήπτες τους τα κατέβαλαν χωρίς να γνωρίζουν ότι δεν τα οφείλουν να επιστραφούν στον ελληνικό λαό. Είναι φανερό ότι εάν το ποσό των 233.939.615.000 ευρώ που είχαν αφαιρέσει οι τράπεζες επέστρεφε στην ελληνική αγορά, η Ελλάδα δεν θα χρειαζόταν καθόλου μνημόνια γιατί το Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν θα ήταν πολύ υψηλό, οι οικονομία θα ήταν σε ανάπτυξη οπότε δεν θα υπήρχαν 300.000 λουκέτα σε επιχειρήσεις και 1.500.000 περίπου άνεργοι, και συνεπώς οι εισπραττόμενες ασφαλιστικές εισφορές θα ήταν αρκετές για να καλύψουν τα χρήματα που σήμερα λείπουν από το ασφαλιστικό, δεν θα χρειαζόταν η επιβολή νέων εξαντλητικών φόρων αφού τα έσοδα από την οικονομία που θα ήταν σε ανάπτυξη θα ήταν υπέρ αρκετά για να καλύψουν τα έξοδα του κράτους και συνεπώς δεν θα χρειαζόταν η λήψης πρόσθετων μέτρων δημοσιονομικής προσαρμογής , εκτός ίσως από κάποιες μεταρρυθμίσεις.
Η τρόικα επέβαλε σειρά μέτρων προκειμένου στην Ελλάδα, να γίνουν νέες επενδύσεις και η χώρα να οδηγηθεί στην ανάπτυξη οπότε θα είναι βιώσιμες και όλες οι άλλες μεταρρύθμισες που επέβαλαν π.χ Ασφαλιστικό. Δεν στέκει στην κοινή λογική η επιβολή αυτών των μέτρων εάν γνώριζε η τρόικα ότι σήμερα ο μέσος όρος των νέων επιχειρηματικών δανείων με κυμαινόμενο επιτόκιο στις χώρες της ευρωζώνης είναι 2,65% και στην Ελλάδα μετά την καταχώρηση από τις τράπεζες στους λογαριασμούς των δανειοληπτών των παράνομων και καταχρηστικών χρεώσεων στις οποίες αναφέρονται οι 124 επικαλούμενες δικαστικές αποφάσεις τα αντίστοιχα επιτόκια είναι περίπου 12%, δηλαδή είναι αυξημένα κατά 450% ( ίδετε κεφάλαιο 2.8) και συνεπώς είναι αυτονόητο ότι ουδέποτε θα έλθουν οι αναμενόμενες επενδύσεις και ουδέποτε πρόκειται να έλθει ποτέ στην Ελλάδα η ανάπτυξη χάριν τις όποιας επιβλήθηκαν όλα αυτά τα μέτρα. Επίσης από τα ανωτέρω προκύπτει ότι θα αποτύχουν και όλα τα μέτρα που σχεδιάστηκαν από την Τρόικα αφού όλα στηρίζονται στην μελλοντική ανάπτυξη που όμως δεν θα έλθει και θα είναι απαραίτητη η λήψη κατά τακτά χρονικά διαστήματα και άλλων μέτρων και μνημονίων για να καλύπτεται το κενό.
Η Τρόικα πιέζει για πώληση των κόκκινων δανείων σε distress found ( κερδοσκοπικά κεφάλαια) τα οποία θα αγοράσουν τα κόκκινα δάνεια από της τράπεζες σε κάποια χαμηλή τιμή, ( συζητείται στα ΜΜΕ για αγορά από 3-20% του κατάλοιπου) για να κινήσουν στην συνέχεια τις διαδικασίες είσπραξης κατ’ ευθείαν από τους οφειλέτες. Δεν στέκει στην κοινή λογική να θέλει να επιβάλει η τρόικα την πώληση των δανείων αυτών, εάν γνώριζε ότι στην συντριπτική τους πλειοψηφία αυτά είναι ανύπαρκτα χρέη ή χρέη που το πραγματικό οφειλόμενο ποσό είναι κατά πολύ μικρότερο από ότι τους εμφάνιζε η τράπεζα όταν τους τα πουλούσε, αφού είναι απολύτως σίγουρο ότι όταν τα distressed found ( κερδοσκοπικά κεφάλαια) επιχειρήσουν την δικαστική είσπραξη των δανείων ζητώντας την έκδοση διαταγής πληρωμής, οι οφειλέτες θα καταθέσουν αίτηση αναστολής και ανακοπή, διότι η απαίτηση δεν είναι βεβαία και εκκαθαρισμένη, επειδή στο προσκομιζόμενο κατάλοιπο συμπεριλαμβάνονται παράνομα και καταχρηστικά έξοδα ως και αθέμιτοι τόκοι κατά το υπερβάλλον των θεμιτών τόκων, με αποτέλεσμα το κατάλοιπο να μην είναι η πραγματική οφειλή του οφειλέτη και έτσι η διαταγή πληρωμής να ακυρωθεί όπως ακριβώς έγινε και με τις διαταγές πληρωμής στις επικαλούμενες δικαστικές αποφάσεις. Αποτέλεσμα βέβαια της πώλησης των κόκκινων αυτών δανείων με τα ανύπαρκτα χρέη ή με χρέη κατά πολύ μικρότερων ποσών από ότι αγοράστηκαν θα είναι αφενός να συκοφαντηθεί η Ελλάδα διεθνώς, οι Ελληνικές Τράπεζες, η Τράπεζα της Ελλάδος και η Ελληνική Κυβέρνηση που ενώ γνώριζαν το θέμα επέτρεψαν την ανωτέρω άπατη και να ακολουθήσει σειρά αστικών δικών δια καταβολή αποζημιώσεων στα distress found ως και σειρά ποινικών δικών για την άπατη που έγινε εις βάρος των.
Η Τρόικα επέβαλε τον νέο Κώδικα Πολίτικης Δικονομίας ο οποίος έχει ταχύτατες διαδικασίες είσπραξης των τραπεζικών απαιτήσεων και μάλιστα κατά προτεραιότητα από της απαιτήσεις του Δημοσίου και πιέζει επίσης για πλειστηριασμούς ακινήτων προκειμένου οι τράπεζες να εισπράξουν άμεσα τις απαιτήσεις των. Δεν στέκει στην κοινή λογική να επιβάλει η τρόικα με αυτόν τρόπο την είσπραξη απαιτήσεων από τις τράπεζες για ανύπαρκτα χρέη ή για χρέη κατά πολύ λιγότερα από ότι εμφανίζουν στα βιβλία τους οι τράπεζες, που δεν συνάδει σε ένα κράτος δικαίου και έτσι να παραβιάσει η ίδια η ΕΥΡΩΠΑΙΚΗ ΕΝΩΣΗ ένα από τους βασικούς πυλώνες της ίδρυσης της όπως και αναφέρεται στο άρθρο 120Υ, παράγ. 2 της ΣΥΝΘΗΚΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΑΙΚΗ ΕΝΩΣΗ όπου αναφέρεται ότι « Η κοινοτική πολιτική στον τομέα αυτόν συμβάλει στο γενικό στόχο της ανάπτυξης και της εδραίωσης της δημοκρατίας και του κράτους δικαίου καθώς και στο στόχο του σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και θεμελιωδών ελευθεριών ( HYPERLINK )
Όπως είναι φυσικό τα δάνεια των 50 δις ευρώ που χορήγησε η τρόικα στο ελληνικό δημόσιο για την ανακεφαλαίωση των ελληνικών τραπεζών θα εξοφληθούν κατά την λήξη των από το Ελληνικό Δημόσιο δηλαδή από τους έλληνες φορολογουμένους. Δεν στέκει στην κοινή λογική και είναι πέρα από κάθε λογική κράτους δικαίου που εγκαθιδρύει η Ευρωπαϊκή Ένωση, ότι η τρόικα χορήγησε τα δάνεια αυτά ενώ γνώριζε ότι οι τράπεζες δεν χρειαζόταν ανακεφαλαίωση διότι τα κόκκινα δάνεια δεν ήταν 115 δις όπως τα παρουσίαζαν οι τράπεζες και στην συνέχεια για εξόφληση των κόκκινων δανείων που σε πολύ μεγάλο βαθμό ήταν ανύπαρκτα χρέη ή χρέη σε πολύ μικρότερα όμως ποσά από ότι τα εμφάνιζαν οι τράπεζες , να εκπλειστηριάζουν τα ακίνητα των φερόμενων οφειλετών και τελικά τα ίδια άτομα που τους διόγκωσαν τις οφειλές με παράνομους τρόπους, που τους εκπλειστηρίασαν τα ακίνητα των , να εξοφλούσαν το δάνειο που το ελληνικό δημόσιο είχε λάβει για την ανακεφαλαίωση των τραπεζών, μέσω της φορολογίας που θα πλήρωνε, αφού ο φερόμενος εν καθυστερήσει οφειλέτης είναι ταυτόχρονα και φορολογούμενος
Από τα ανωτέρω φαίνεται ότι η χώρα μπήκε στην περιπέτεια των Μνημονίων επειδή αφενός οι τράπεζες κατά τα προηγούμενα έτη είχαν αφαιρέσει από τον ελληνικό λαό πάνω από των 233 Δις ευρώ έχοντας διογκώσει με παράνομες και καταχρηστικές χρεώσεις ως και με χρεώσεις αθέμιτων κατά το υπερβάλλον των νόμιμων επιτοκίων τα δάνεια των οφειλετών, όπως φαίνεται και από τις επικαλούμενες 124 δικαστικές αποφάσεις, τα οποία οι οφειλέτες που ήταν ενήμεροι τους τα κατέβαλαν αχρεωστήτως χωρίς να γνωρίζουν ότι δεν τα οφείλουν. ( ίδετε κεφάλαιο.14) και παράλληλα με την ανωτέρω μέθοδο των παράνομων χρεώσεων είχαν διογκώσει επίσης τα κόκκινα δάνεια τα οποία δεν ήταν στην πραγματικότητα 115 δις όπως τα εμφάνιζαν αλλά ήταν 43 Δις 450 εκατομμύρια ( ίδετε κεφάλαιο 15) και αφετέρου διότι οι ίδιες οι Ελληνικές Τράπεζες, η Ελληνική Ένωση Τραπεζών , η Τράπεζα της Ελλάδος, η οποία σημειωτέον έχοντας εποπτικό ρόλο επί του συνόλου του Ελληνικού Τραπεζικού συστήματος σύμφωνα με το άρθρο 55Α του καταστατικού της γνώριζε τα ανωτέρω, ΔΕΝ ΕΝΗΜΕΡΩΣΑΝ ως όφειλαν τις Ελληνικές Κυβερνήσεις, την Κεντρική Ευρωπαϊκή Τράπεζα, την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο για να ληφθούν τα σωστά και αναγκαία μέτρα επιστροφής των χρημάτων στους δικαιούχους και μείωσης των κόκκινων δανείων και αποφυγής των μνημονίων αλλά τους οδήγησαν σε λάθος μέτρα περικοπής δαπανών και αύξησης της φορολογίας με τις γνωστές δραματικές επιπτώσεις στον Ελληνικό λαό.
Κα Εισαγγελεύ, μετά τα ανωτέρω ζητώ να διερευνήσετε εάν:
Οι Ελληνικές Τράπεζες, η Ένωση Ελληνικών Τραπεζών, η Τράπεζα της Ελλάδος αλλά και οποιοσδήποτε άλλος τρίτος διέπραξαν αξιόποινες πράξεις αφού όπως φαίνεται δεν ενημέρωσαν τις Ελληνικές Κυβερνήσεις ως και την Τρόικα ότι όπως φαίνεται αφενός οι τράπεζες κατά τα προηγούμενα έτη είχαν αφαιρέσει από τον Ελληνικό Λαό πάνω από των 233 Δις ευρώ έχοντας διογκώσει με παράνομες και καταχρηστικές χρεώσεις ως και με χρεώσεις αθέμιτων κατά το υπερβάλλον των νόμιμων επιτοκίων τα δάνεια των οφειλετών, όπως αναφέρουν οι 124 επικαλούμενες δικαστικές αποφάσεις, τα οποία οι οφειλέτες που ήταν ενήμεροι τους τα κατέβαλαν αχρεωστήτως χωρίς να γνωρίζουν ότι δεν τα οφείλουν. ( ίδετε κεφάλαιο 14) και παράλληλα με την ανωτέρω μέθοδο των παράνομων χρεώσεων είχαν διογκώσει επίσης τα κόκκινα δάνεια τα οποία δεν ήταν στην πραγματικότητα 115 δις όπως τα εμφάνιζαν αλλά ήταν 43 Δις 450 εκατομμύρια ( ίδετε κεφάλαιο 15) για να ληφθούν τα σωστά και αναγκαία μέτρα επιστροφής των χρημάτων στους δικαιούχους και μείωσης των κόκκινων δανείων και αποφυγής των μνημονίων αλλά τους οδήγησαν σε λάθος μέτρα περικοπής δαπανών και αύξησης της φορολογίας με τις γνωστές δραματικές επιπτώσεις στον Ελληνικό λαό προκειμένου να μείνει κρυφό τα ποσά που οι τράπεζες είχαν αφαιρέσει από τον ελληνικό λαό και έτσι αυτές να τα παρακρατήσουν.
Για ποιο λόγο δεν προτάθηκε πρώτα στους ίδιους τους οφειλέτες να αγοράσουν οι ίδιοι τα κόκκινα δάνεια των στην ίδια τιμή που θα τα αγοράσουν τα κερδοσκοπικά κεφάλαια distress found και εάν με αυτή την επιλεγείσα μέθοδο διεπράχθη ποινικό αδίκημα και ποιο αφού έτσι γίνεται αφελληνισμός της ελληνικής περιουσίας
,
17
ΝΕΑ ΜΝΗΜΟΝΙΑ
Παραθέτω το κάτωθι γράφημα:
Για την κατασκευή του ανωτέρω γραφήματος ελήφθησαν υπ’ όψιν τα εξής:
Για όλα τα χρόνια ελήφθη ως συνολικός δανεισμός το ποσό των 230 δις όπως αναφέρεται επανειλημμένως στην ειδησεογραφία.
Ο διαχωρισμός του ποσού του συνολικού δανεισμού των 230 δις ευρώ σε ενήμερα δάνεια και σε δάνεια σε καθυστέρηση έγινε για τα έτη 2007 έως και 2015 σύμφωνα με τα ποσοστά που είχε δώσει σε δημοσιότητα η Τράπεζας της Ελλάδος και τα οποία είχε δημοσιεύσει η εφημερίδα κέρδος On line της 17-1-2016 ( σχετικό 45)
Από το ανωτέρω γράφημα προκύπτει ότι τα ενήμερα δάνεια, τα κόκκινα δάνεια, η επάρκεια κεφαλαίων των τραπεζών και οι ανάγκες κεφαλαιοποιήσεις των μέσω δανεισμού από νέα μνημόνια, λειτουργούν ως συγκοινωνούντα δοχεία.
Όσο μειώνονται τα εξυπηρετούμενα δάνεια τόσο αυξάνονται τα κόκκινα δάνεια. Αυτό βέβαια είναι λογικό επακόλουθο αφού με την διόγκωση των ενήμερων δανείων με τις παράνομες χρεώσεις των τραπεζών βοηθούντος και της κρίσης, πολλοί πλέον οφειλέτες αδυνατούν να τα εξυπηρετήσουν οπότε αυτά αυτομάτως γίνονται κόκκινα δάνεια.
Ως συγκοινωνούντα δοχεία επίσης λειτουργούν τα κόκκινα δάνεια και οι κεφαλαιακές ανάγκες των τραπεζών. Όσο αυξάνονται τα κόκκινα δάνεια και για τα οποία οι τράπεζες εγγράφουν προβλέψεις στα βιβλία τους ή και ζημίες τόσο μειώνεται η κεφαλαιακή τους επάρκεια.
Επίσης ως συγκοινωνούντα δοχεία λειτουργεί και η κεφαλαιακή επάρκεια των τραπεζών με τις ανάγκες ανακεφαλαίωσης των. Όσο ποίο πολύ έχει μειωθεί η επάρκεια κεφαλαίων των τραπεζών τόσο αντίστοιχη είναι και η ανάγκες των να ανακεφαλαιοποιηθούν.
Τέλος ως συγκοινωνούντα δοχεία λειτουργεί η ανακεφαλαίωση των τραπεζών με τον δανεισμό μέσω των μνημονίων για να καλυφθεί. Όσο ποιο μεγάλο ποσό απαιτείται για να ανακεφαλαιοποιηθούν οι τράπεζες τόσο ποιο μεγάλο ποσό είναι το δάνειο που πρέπει να λάβει το Ελληνικό Δημόσιο για το σκοπό αυτό μέσω μνημονίων.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ
Α) Εάν δεν υπήρχαν διογκωμένα τα κόκκινα δάνεια δεν θα υπήρχε ανάγκη ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών και συνεπώς δεν θα υπήρχαν δάνεια του ελληνικού δημοσίου μέσω των μνημονίων για την ανακεφαλαίωση των τραπεζών.
Β) Κάθε χρόνο ένα 15% των ενήμερων γίνεται κόκκινα ( ήτοι 115 δις Χ 15% = 17.250 δις). Δεδομένου ότι τα ήδη κόκκινα δάνεια τοκίζονται από τις τράπεζες με ένα μέσο επιτόκιο περίπου 14,5% διότι στο σύνολο τους εκτός των παράνομων χρεώσεων και των επιτοκίων επιβαρύνονται και με το επιτόκιο υπερημερίας +2,50% ( ήτοι 115 δις Χ 14,5% = 16.675 δις) σημαίνει ότι κάθε χρόνο τα κόκκινα δάνεια θα αυξάνονται 33.925 δις ευρώ ( 17.250+16.675 = 33.925 ) που σημαίνει ότι κάθε 2 χρόνια θα υπάρχει έλλειμμα επάρκειας κεφαλαίων των τραπεζών 67.850 δις ( 33.925 Χ 2= 67.850 δις) που θα πρέπει να καλυφθεί από ισόποσο νέο δάνειο που κάθε 2 χρόνια θα συνάπτει το Ελληνικό Δημόσιο για να ανακεφαλαιωθούν οι τράπεζες δηλαδή νέα μνημόνια.
.
18
ΑΝΑΚΕΦΑΛΑΙΩΣΗΣ ΤΡΑΠΕΖΩΝ ( ΠΡΙΝ ΑΠΟ 2012)
Παραθέτω αυτούσιο το τμήμα του δημοσιεύματος που αφορά τις προηγούμενες ανακεφαλαιοποιήσεις των τραπεζών και που είναι αναρτημένο στο Internet με τίτλο « Κόκκινα Δάνεια, Κίτρινα Δάνεια, Πράσινα Δάνεια και το κακό συναπάντημα τοκογλύφων τραπεζιτών» (σχετικό 16) και το οποίο αναφέρει ότι:
«3. Ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών
Με τον νόμο Ν 3723 9/12/2008 ( άρθρα 2, 3, 4, 5 ) επί Κ. Καραμανλή δόθηκαν εγγυήσεις κατ αρχήν στις τράπεζες 23 δις αποκλειστικά για χορήγηση στεγαστικών δανείων , κεφάλαια κινήσεως στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις και επιχειρήσεις ζωτικής σημασίας . Κατόπιν επί Γ. Παπανδρέου δόθηκαν ακόμη 140 δις για τον ίδιο λόγο όπως φαίνεται κατωτέρω : N. 3845 6- 5- 2010 ( άρθρα 4 παράγραφος 8 ) 15 δισεκατομμύρια Ν. 3864 21- 7- 2010 ( άρθρα 3 παράγραφος 1 ) 10 δισεκατομμύρια Ν. 3872 3- 9- 2010 ( άρθρο 7 ) 25 δισεκατομμύρια Ν. 3965 18- 5- 2011 ( άρθρο 19 παράγραφος 1 ) 30 δισεκατομμύρια Ν. 4031 9-12-2011 ( άρθρα 1 , 2 ) 60 δισεκατομμύρια
Και ….. επί κυβερνήσεων συνεργασίας ακόμα 70 δις ευρώ Ν. 4056 12- 3-2012 ( άρθρο 21 ) 30 δισεκατομμύρια Ν. 4079 19- 9-2012 ( άρθρο 1 παράγραφος 1 ) 40 δισεκατομμύρια
ΣΥΝΟΛΙΚΑ 233 Δις = 23 + 140 + 70 . μέχρι τώρα !!!
α) Το κράτος δεν έβαλε απλά την υπογραφή του σαν εγγυητής, αλλά έδωσε ομόλογα για τα ανωτέρω ποσά στις τράπεζες και αυτές τα έδωσαν στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και πήραν δάνειο σε μετρητά . Αντί όμως να δώσουν ως όφειλαν τα λεφτά στον κόσμο, ( όπως ο νόμος όριζε), για στεγαστικά δάνεια και κεφάλαια κινήσεως σε μικρομεσαίες και σε ζωτικής σημασίας επιχειρήσεις, που θα εκτίνασσαν την οικονομία και την ανάπτυξη , οι τράπεζες δεν τα έδωσαν και με μέρος αυτών αγόρασαν ομόλογα του Ελληνικού Δημοσίου με επιτόκιο 4,8% , βάζοντας στην τσέπη την διαφορά επιτοκίου.
Μήπως έκαναν απλά ΥΠΕΞΑΙΡΕΣΗ ;
β) Τα ομόλογα αυτά είχαν διάρκεια έως τρία χρόνια . γ) Στην λήξη των ομολόγων οι τράπεζες όφειλαν να εξοφλήσουν τα δικά τους δάνεια προς την ΕΚΤ, να πάρουν πίσω τα ομόλογα και να τα επιστρέψουν στο Ελληνικό Δημόσιο για να ακυρωθούν. δ) Για αυτά τα ομόλογα που πήρε η κάθε τράπεζα έπρεπε να είχε δώσει αντίστοιχες εξασφαλίσεις προς το Ελληνικό Δημόσιο ( κινητά – ακίνητα ) η και να καταβάλει προμήθεια στο Ελληνικό Δημόσιο επειδή αυτό ήταν εγγυητής. Υπεύθυνος για την παραλαβή των εξασφαλίσεων από τις τράπεζες όπως ο νόμος 3723/08 ορίζει, ήταν ο διοικητής της Τράπεζας Της Ελλάδος . Τις έχει πάρει ; Επέκτειναν την ισχύ των νόμων για την ενίσχυση των πιστωτικών ιδρυμάτων μέχρι της 31/12/2012 για να χορηγήσουν και άλλα δις στις τράπεζες Η αξία των τραπεζών είναι σήμερα υποπολλαπλάσια των εγγυήσεων (περίπου 6δις) τα κρατικά ομόλογα που πήραν οι τράπεζες ήταν 233 δις και δεν υπήρχαν εξασφαλίσεις στην λήξη τους, και αυτά τα ομόλογα πληρώθηκαν από το κράτος , δηλαδή εμάς τους φορολογούμενους
Γιατί οι τράπεζες δεν έχουν δικαίωμα να κάνουν κατασχέσεις! (της Ευαγγελίας Αμπάζη – δικηγόρος Αθηνών)
Oι τέσσερις συστημικές τράπεζες έλαβαν συνολικά για την ανακεφαλαιοποίησή τους περίπου 233 δις ευρώ. Ο σκοπός της χρηματοδότησης τους ή, άλλως, της ανακεφαλαιοποίησής τους, σύμφωνα με τα άρθρα 27α και 28 του Ν. 3601/2007, ήταν η αποκατάσταση των ζημιών των ιδίων κεφαλαίων τους, τις οποίες υπέστησαν και από τα μη εξυπηρετούμενα ληξιπρόθεσμα δάνεια των φυσικών προσώπων. Με την προβλεπόμενη από το νόμο 4093/2012 (ΦΕΚ Α’ 222/12-11-2012 – 3ο Μνημόνιο) και την από 13/11/2012 σχετική (με αρ. 38) απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου (ΦΕΚ Α’ 223/12-11-2012) διαδικασία ανακεφαλαιοποίησής των τραπεζών από το Ελληνικό Δημόσιο, οι τράπεζες έχουν καλύψει πλήρως τις ζημίες και το κενό των «ιδίων κεφαλαίων» τους έως και την 31/12/2012. Αυτές οι ζημίες προήλθαν και από τα ληξιπρόθεσμα και απαιτητά δάνεια των οφειλετών τους. Συνεπώς οι τράπεζες δεν έχουν έννομο συμφέρον να απαιτούν τα ληξιπρόθεσμα δάνεια διότι -όπως προανέφερα- για όλο το απαιτητό κεφάλαιο και τους τόκους έχουν εξοφληθεί πλήρως από το Ελληνικό Δημόσιο, στο οποίο, κατά τους υφιστάμενους ακόμα κανόνες Δικαίου, περιήλθε η πλήρης κυριότητα των τραπεζών. Για να αντικρουστεί το εν λόγω επιχείρημα από τις τράπεζες, αυτές οφείλουν να επιδείξουν στους Έλληνες δανειολήπτες ότι τα συγκεκριμένα ΔΙΚΑ τους δάνεια δεν καλύφθηκαν πλήρως από τις δόσεις αυτές, παραμένουν δηλαδή ανεξόφλητα. Τούτο μπορούν και οφείλουν να πράττουν κάθε φορά που απαιτούν από τους Έλληνες δανειολήπτες να αποπληρώσουν την ανεξόφλητη οφειλή τους, επιδεικνύοντας τους στοιχεία της ύπαρξης της οφειλής τους από τα «Βιβλία των λογαριασμών των επισφαλών απαιτήσεων» (ζημίες), την Τράπεζα της Ελλάδος, το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους, το Ελεγκτικό Συνέδριο και το υπουργείο Οικονομικών. Θα πρέπει να αποδείξουν δηλαδή ότι η συγκεκριμένη οφειλή δεν έχει καλυφθεί από τις δόσεις της ανακεφαλαιοποίησής. Περαιτέρω, ενώ οι τράπεζες ανακεφαλαιοποιήθηκαν, κάλυψαν τις ζημίες τους και αποκατέστησαν τα ίδια κεφάλαια των Cor Tier I με τα 45 δις ευρώ της ανακεφαλαιοποίησής, διατήρησαν ταυτόχρονα και τις μετοχές τους αλλά και τη διοίκηση τους. Συγχρόνως όμως -και παράνομα- απαιτείται η αναγκαστική είσπραξη των ποσών της ανακεφαλαιοποίησής από τους Έλληνες πολίτες (και δανειολήπτες των τραπεζών), οι οποίοι έχουν ήδη εγγυηθεί τα ποσά της ανακεφαλαιοποίησής με την εγγύηση που χορήγησε το Ελληνικό Δημόσιο στα ομόλογα CosCos (που έδωσαν οι τράπεζες στο ΤΧΣ και υπέρ του ΕSΜ). Με τον τρόπο αυτό οι Έλληνες πολίτες (και δανειολήπτες των τραπεζών) καθιστάμεθα οι τωρινοί εγγυητές και, δυνητικά, οι τελικοί δανειστές των τραπεζών, σε περίπτωση που τα CosCos δεν επαναγοραστούν από τις τράπεζες σε τρία (συν δύο) χρόνια και οι εγγυήσεις του Ελληνικού Δημοσίου εκπέσουν υπέρ του ΕSΜ, με αποτέλεσμα οι εγγυήσεις (στα CosCos) να γίνουν πλέον ελληνικό δημόσιο χρέος υπέρ του ΕSΜ. Συνεπώς, οι τράπεζες, ενώ ουδεμία ζημία έχουν υποστεί από τα «ληξιπρόθεσμα» δάνεια (οι ζημίες τους αποκαταστάθηκαν με την ανακεφαλαιοποίησή τους), απαιτούν την αναγκαστική είσπραξη των δανείων αυτών από τους εγγυητές και, δυνητικά, τελικούς δανειστές των τραπεζών, ήτοι τους Έλληνες πολίτες! Τέλος, από τη συμφωνία ανακεφαλαιοποίησής των τραπεζών, όπως αυτή τελικά κατακυρώθηκε με την υπ’ αριθμ. 38/9-11-2012 πράξη Υπουργικού Συμβουλίου (ΦΕΚ Α’, 223/12-11-2012), προκύπτει ότι όλες οι συστημικές τράπεζες περιέρχονται από το Νοέμβριο του 2012 στην πλήρη κυριότητα (ιδιοκτησία) του Ελληνικού Δημοσίου και του ΕFSP, παρά το γεγονός ότι διατήρησαν τη διαχείριση τους, η οποία ασκείται από τα παλαιά (υφιστάμενα) μέλη των Δ.Σ., διότι μπόρεσαν (με εξαίρεση τη Εurobank) και κάλυψαν από τα ιδιωτικά τους κεφάλαια το 10% της ανακεφαλαιοποίησής τους. Οι τράπεζες αυτές θα περιέλθουν και πάλι στην κυριότητα των νυν ιδιωτών ιδιοκτητών της μόνον εάν εντός πενταετίας οι τελευταίοι επαναγοράσουν από το Ελληνικό Δημόσιο, και κατ’ επέκταση από τον ΕFSF, τα μετατρέψιμα ομόλογα CosCos, τα οποία κατέχει ο ΕFSF με την εγγύηση του Ελληνικού Δημοσίου. Συνεπώς, καμία τράπεζα δεν έχει έννομο συμφέρον να απαιτεί την εξόφληση των ήδη εξοφλημένων από την ανακεφαλαιοποίηση δανείων.»
Δια το ίδιο θέμα της ανακαιφαλοποίησης των τραπεζών πριν από το 2012 υπάρχουν πλήθος αναρτήσεων στο internet.
Ενδεικτικά:
Πώς οι τράπεζες πήραν 238 Δις από τα μνημόνια ( HYPERLINK “http://taxalia.blogspot.gr/2012/12/238.html” http://taxalia.blogspot.gr/2012/12/238.html) (σχετικό 48)
Αποκαλύπτουμε την Τραπεζική Απάτη (σχετικό 49) ( HYPERLINK “http://den.com.gr/giorgos-sarris-bank-fraud/” http://den.com.gr/giorgos-sarris-bank-fraud/
Η “ανακεφαλαιοποίηση τραπεζών” ως η υπέρτατη απάτη (σχετικό 50) ( HYPERLINK “https://sites.google.com/site/evdaemonia/broad-money-stock” https://sites.google.com/site/evdaemonia/broad-money-stock
Η μαφία των τραπεζών. Ο πύργος με τα τραπουλόχαρτα των τοκογλύφων ( σχετικό 51) ( HYPERLINK “http://original-fippak.blogspot.gr/2013/03/blog-post_2806.html” http://original-fippak.blogspot.gr/2013/03/blog-post_2806.html
5) Λογιστικός έλεγχος στην τραπεζική μαφία !!! 400 δις κόστισε μέχρι σήμερα !!! (σχετικό 52) (http://kinima-ypervasi.blogspot.gr/2015/09/400.html)
Τα εγκλήματα της μαφίας που ξεπουλάνε την χώρα και το τραπεζικό σύστημα αυτής έχει ονοματεπώνυμο και λέγεται Αλέξης Τσίπρας Πρωθυπουργός της Ελλάδος (σχετικό 53) ( HYPERLINK “http://anemosanatropis.blogspot.gr/2016/01/blog-post_37.html” http://anemosanatropis.blogspot.gr/2016/01/blog-post_37.html)
Η άπατη με τις τράπεζες και τη νέα ανακεφαλοποίηση (σχετικό 54) ( HYPERLINK “http://dimitriskazakis.blogspot.gr/2015/12/blog-post_38.htm” http://dimitriskazakis.blogspot.gr/2015/12/blog-post_38.htm)
Αφιέρωμα για τα 238 δις ευρώ που δόθηκαν τις Τράπεζες (σχετικό 55) HYPERLINK
Για πόσο θα πληρώνουμε τους τραπεζίτες Σάλλα, Κωστόπουλο, Λάτση ( σχετικό 56) ( HYPERLINK “http://www.ramnousia.com/2014/04/gia-poso-tha-plironoume-tous-trapezites.html” http://www.ramnousia.com/2014/04/gia-poso-tha-plironoume-tous-trapezites.html
Κα Εισαγγελεύ, μετά τα ανωτέρω ζητώ να διερευνήσετε εάν:
Α) Διαπράχτηκαν αξιόποινες πράξεις και από ποιους κατά τις ανακεφαλαιώσεις των τραπεζών του 2012 και πριν.
Β) Με ποιες εγγυήσεις δόθηκαν στις τράπεζες τα χρήματα για την ανακεφαλαιοποίηση των,
Γ) Εάν υπήρξαν έλεγχοι και από ποιον για να διαπιστωθεί κατά πόσον τα χρήματα που εδόθησαν χρησιμοποιήθηκαν για τον σκοπό που χορηγήθηκαν όπως γίνεται σε κάθε επιχείρηση που λαμβάνει ακόμη και σε πολύ μικρότερα ποσά από το ΕΣΠΑ ή από επιχορηγήσεις και ποιο ήταν το αποτέλεσμα των έλεγχων αυτών ;
Δ) Εάν η διόγκωση των κόκκινων δανείων στα 110 δις έπαιξε ρόλο στην τυχόν εξαΰλωση των χρημάτων των ανακεφαλαιοποιήσεων
Δ) Εάν τηρήθηκαν οι νόμιμες διαδικασίες στην διαχείριση των χρημάτων των κεφαλαιοποιήσεων δεδομένου ότι δημιουργούνται εύλογα ερωτήματα πως είναι δυνατόν οι τράπεζες να έλαβαν 233 δις ευρώ για ανακεφαλαιοποιηση και να εισέπραξαν από τους οφειλέτες επιπλέον άλλα 233.939.615.000 ευρώ οι οποίοι τα κατέβαλαν αχρεωστήτως ( ίδετε κεφάλαιο 14) δηλαδή εισήρθαν στο ταμείο τους πάνω από 466 δις ευρώ και πάλι να μην έχουν επάρκεια κεφαλαίων και χρειάστηκε και η τρίτη ανακεφαλιοποιηση του Δεκεμβρίου 2015 ποσού περίπου 10 δις και σύμφωνα με την ειδησεογραφία οι μετοχές των να μην αξίζουν ούτε 500 εκατομμύρια ευρώ.
19
ΑΝΑΚΕΦΑΛΑΙΟΠΟΙΗΣΗ ΤΡΑΠΕΖΩΝ 2015
Δια το θέμα της ανακαιφαλοποίησης των τραπεζών το 2015 υπάρχουν επίσης πλήθος αναρτήσεων στο internet.
Τα εγκλήματα της μαφίας που ξεπουλάνε την χώρα και το τραπεζικό σύστημα αυτής έχει ονοματεπώνυμο και λέγεται Αλέξης Τσίπρας Πρωθυπουργός της Ελλάδος (σχετικό 53) ( HYPERLINK “http://anemosanatropis.blogspot.gr/2016/01/blog-post_37.html” http://anemosanatropis.blogspot.gr/2016/01/blog-post_37.html)
Η αλήθεια για την ανακεφαλοποίηση των τραπεζών με αριθμούς ( σχετικό 57) ( HYPERLINK “http://www.ert.gr/i-alithia-gia-tin-anakefaleopiisi-ton-trapezon-me-arithmous/” http://www.ert.gr/i-alithia-gia-tin-anakefaleopiisi-ton-trapezon-me-arithmous/)
Οικονομικό έγκλημα η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών ( σχετικό 59) HYPERLINK
Κα Εισαγγελεύ, μετά τα ανωτέρω ζητώ να διερευνήσετε εάν:
Α) Διαπράχτηκαν αξιόποινες πράξεις και από ποιους κατά τις ανακεφαλαιώσεις των τραπεζών του 2015.
Β) Με ποιες εγγυήσεις δόθηκαν στις τράπεζες τα χρήματα για την ανακεφαλαιοποίηση των,
Γ) Εάν υπήρξαν έλεγχοι και από ποιον για να διαπιστωθεί κατά πόσον τα χρήματα που εδόθησαν χρησιμοποιήθηκαν για τον σκοπό που χορηγήθηκαν όπως γίνεται σε κάθε επιχείρηση που λαμβάνει ακόμη και σε πολύ μικρότερα ποσά από το ΕΣΠΑ ή από επιχορηγήσεις και ποιο ήταν το αποτέλεσμα των έλεγχων αυτών ;
Δ) Εάν η διόγκωση των κόκκινων δανείων στα 110 δις έπαιξε ρόλο στην τυχόν εξαΰλωση των χρημάτων των ανακεφαλαιοποιήσεων
Δ) Εάν τηρήθηκαν οι νόμιμες διαδικασίες στην διαχείριση των χρημάτων των κεφαλαιοποιήσεων δεδομένου ότι δημιουργούνται εύλογα ερωτήματα πως είναι δυνατόν οι τράπεζες να έλαβαν 233 δις ευρώ για ανακεφαλαιοποιηση και να εισέπραξαν από τους οφειλέτες επιπλέον άλλα 233.939.615.000 ευρώ οι οποίοι τα κατέβαλαν αχρεωστήτως ( ίδετε κεφάλαιο 14) δηλαδή εισήρθαν στο ταμείο τους πάνω από 466 δις ευρώ και πάλι να μην έχουν επάρκεια κεφαλαίων και χρειάστηκε και η τρίτη ανακεφαλιοποιηση του Δεκεμβρίου 2015 ποσού περίπου 10 δις και σύμφωνα με την ειδησεογραφία οι μετοχές των να μην αξίζουν ούτε 500 εκατομμύρια ευρώ.
20
ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΝΑΔΡΟΜΗ
Σύμφωνα με την δημοσίευση της εφημερίδος κέρδος on line (σχετικό 45) με τον τίτλο « Στρατηγικοί κακοπληρωτές το 20% των κόκκινων δανείων» στην οποία αναφέρει ότι «Ποσό 20 δισ. ευρώ, σε σύνολο «κόκκινων» δανείων ύψους 100 δισ. ευρώ που βαρύνουν τους ισολογισμούς των τραπεζών, αφορά «στρατηγικούς κακοπληρωτές», σύμφωνα με εκτίμηση του διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος (ΤτΕ) Γιάννη Στουρνάρα»
Δεδομένου ότι οι φράσεις «κακοπληρωτές» οφειλέτες , «υπερχρεωμένες επιχειρήσεις και νοικοκυριά» που ακούγονται κατά κόρον στις ημέρες μας είχαν ξανακουστεί πριν από χρόνια, νομίζω ότι πρέπει να γίνει μια σύντομη ιστορική ανάδρομη σχετικά με τον ρόλο των τραπεζών στην νεότερη ιστορία της Ελλάδας προκειμένου εάν είναι δυνατόν να αποφευχθούν λάθη του παρελθόντος.
1975) Ετέθη σε ισχύ ο νόμος 128/1975 που όριζε ότι οι τράπεζες θα έπρεπε να κατάθεταν ένα ποσοστό 1% επί του εκάστοτε καταλοίπου των δανείων των σε ειδικό λογαριασμό στην τράπεζα της Ελλάδος. Ενώ το ποσό αυτό βάρυνε τις τράπεζες αυτές το μετακυλύουν ακόμη και σήμερα παράνομα στους δανειολήπτες και μάλιστα προβαίνουν και σε παράνομο ανατοκισμό αυτού. Όπως αναφέρει η υπ΄ αριθμό 257 /2015 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Κω ( σχετικό 7) το ποσό αυτό ανέρχεται στο ποσό των 600 εκατομμυρίων ευρώ το έτος ( στην πραγματικότητα όπως αναφέρω στο κεφάλαιο 9 το ποσό αυτό είναι περίπου 1.043.769.863,01 ευρώ το χρόνο) και έτσι οι τράπεζες έχουν εισπράξει παράνομα μέχρι σήμερα το ποσό των 24 δίς ( 600 εκατ Χ 40 ετη = 24 δις ) ή κατά τον υπολογισμό του κεφαλ. 9 το ποσό των 41 δις 750 εκατομμυρίων 795 χιλιάδων ,720 ευρώ ( 1.043.769.863.01 Χ 40 ετη = 41.750.795.720.)
1980) 30 Οκτωβρίου 1980. Ψηφίζεται στων Βουλή ο Νόμος 1083/1980, “Περί Συναλλάγματος Και Ξένων Τραπεζικών Γραμματίων”. Εις το άρθρο 8, παράγραφος 6, ο νόμος αυτός έδινε το δικαίωμα στις Τράπεζες να κεφαλαιοποιούν τούς τόκους και να ανατοκίζουν τα υπερήμερα δάνεια, ΧΩΡΙΣ ΚΑΝΕΝΑΝ ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΟ χρονικό ή άλλο(!!!), κατά παγκόσμιο πρωτοτυπία, με απόφαση της Νομισματικής Επιτροπής της Τράπεζας της Ελλάδος, την περιβόητη. ΝΕ 289/3/30.10.80. ( ΠΑΝΩΤΟΚΙΑ) Έκτοτε οι Τράπεζες απεφάσισαν να κεφαλαιοποιούν και να ανατοκίζουν ανά τρίμηνο, αντί εξαμήνου πού συνήθως ίσχυε. Με αυτήν όμως την συχνότητα ανατοκισμού το χρέος αυξάνει κατά γεωμετρική πρόοδο και διπλασιάζεται ανά δύο έτη.
1996) Με την πράξη 2393/15-7-1996 του ΔΙΟΙΚΗΤΗ της ΤΡΑΠΕΖΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ (σχετικό 28) τροποποιήθηκε μερικώς ως προς το επιτόκιο υπερημερίας ο νόμος 1083/1980 και όρισε επιτόκιο υπερημερίας αντί του 4% το 2,5% που ισχύει από 1-8-1996 μέχρι και σήμερα.
1983) Ψηφίστηκε και τέθηκε σε ισχύ ο νόμος 1386/1983 με τον οποίον ιδρύθηκε ο Οργανισμός Ανασυγκρότησης Επιχειρήσεων (Ο.Α.Ε) με σκοπό « την αντιμετώπιση των οικονομικών και κοινωνικών προβλημάτων που ανέκυψαν από τις υπερχρεωμένες επιχειρήσεις. Κύρια επιδίωξη του θεσμικού μηχανισμού που καθιερώνει ο νόμος είναι η εξυγίανση των επιχειρήσεων εκείνων που κρίνονται βιώσιμες και έχουν ιδιαίτερη σημασία για την εθνική οικονομία της χώρας και γενικά του κοινωνικού συνόλου. Για το σκοπό αυτό ο νόμος θεσπίζει μία δέσμη μέτρων που δεν γνώριζε προηγουμένως η ελληνική έννομη τάξη. Τα σημαντικότερα μέτρα αποτελούν ασφαλώς η ανάληψη της διοίκησης της επιχείρησης από πρόσωπα που διορίζει ο Ο.Α.Ε και η αναζήτηση έπειτα ενός συμβατικού διακανονισμού των υποχρεώσεών της με στόχο την εξασφάλιση της λειτουργίας της»
Με τη θέσπισή του 1386/1983, τέθηκαν υπό τη διαχείρισή του 43 επιχειρήσεις με σύνολο υποχρεώσεων προς τις τράπεζες 171,5 δισ. δρχ.
Από τη διαχείριση του Οργανισμού πέρασαν κατά καιρούς ορισμένα από τα πιο ηχηρά ονόματα της βαριάς βιομηχανίας της χώρας μας, όπως η ΑΓΕΤ Ηρακλής, η Αθηναϊκή Χαρτοποιία, η Πειραική Πατραϊκή, τα ναυπηγεία Σκαραμαγκά, Ελευσίνας, Νεωρίου Σύρου, η ΦΙΞ, η Τρία Εψιλον, η Κεραφίνα, η ΜΕΛ, η ΠΥΡΚΑΛ, η εταιρεία Μακεδονικοί Λευκόλιθοι και μια σειρά από άλλες υπερχρεωμένες στις τράπεζες επιχειρήσεις προς εξυγίανση.
Το 2002 έγινε το οριστικό κλείσιμο του Ο.Α.Ε. H πλειοψηφία των εταιρειών που είχαν τεθεί σε διαχείριση από τον ΟΑΕ έκλεισαν και ο μηχανολογικός εξοπλισμός των πουλήθηκε για παλιοσίδερα. Χαρακτηριστικά από τις 14 κλωστοϋφαντουργικές επιχειρήσεις που τέθηκαν υπό την διαχείριση του ΟΑΕ. δεν διασώθηκε ούτε μια. Οι τράπεζες βέβαια εισέπραξαν τα δάνεια των αφού πάντα λαμβάνουν και προσωπικές εμπράγματες εγγυήσεις από τους δανειολήπτες. Κρίνοντας σήμερα εκ του αποτελέσματος αποδεικνύεται ότι για την υπερχρέωση των επιχειρήσεων στις τράπεζες δεν έφταιγε ο κακός επιχειρηματίας στον οποίον είχαν πέσει τότε όλες οι ευθύνες, αφού οι επιχειρήσεις δεν διασώθηκαν ούτε με την νέα διοίκηση τους που είχε διορίσει ο ΟΑΕ άλλα από τα υπέρογκα χρεολύσια των τραπεζών τα όποια είχαν διογκωθεί πολλαπλασιαστικά με παράνομες και καταχρηστικές χρεώσεις ( εισφορά ν 128/1975) και τα όποια ουδείς έλεγξε. Συνέβη δηλαδή τότε ότι ακριβώς συμβαίνει και σήμερα. Μιλούν για υπερχρεωμένες επιχειρήσεις και νοικοκυριά στις τράπεζες άλλα την αιτία της υπερχρεώσεις των την τοποθετούν στο ότι οι οφειλέτες είναι κακοπληρωτές ή το επιρρίπτουν γενικόλογα στην κρίση για να αποκρύψουν την πραγματική αιτία την όποια και γνωρίζουν που είναι για να κρατήσουν όπως φαίνεται οι τράπεζες τα υπερκέρδη τους και ότι τα 115 δις κόκκινα δάνεια δεν είναι το πραγματικό οφειλόμενο ποσό των οφειλετών αλλά αυτό διαμορφώθηκε στο ποσό αυτό από την διόγκωση των δανείων των οφειλετών με παράνομες και καταχρηστικές χρεώσεις και με χρεώσεις αθέμιτων κατά το υπερβάλλον των νομίμων επιτοκίων που με τους επανειλημμένους ανατοκισμούς διόγκωσαν τις οφειλές των δανείων. Το 1983 με τον Ο.Α.Ε έκλεισαν οι περισσότερες βιομηχανικές μονάδες και αποβιομηχανοποιήθεικε η χώρα, σήμερα πωλείτε όλη η Ελλάδα σε κερδοσκοπικά κεφάλαια ( distressed founds).
2000) Ψηφίστηκε ο Νόμος 2789/2000 με το άρθρο 30 παρ.1 του οποίου ρυθμιζόταν η συνολική οφειλή από τόκους σε καθυστέρηση που παρήχθησαν από κάθε είδους συμβάσεις δανείων ή πιστώσεων που έχουν συνομολογηθεί με πιστωτικά ιδρύματα.
2001) Εκδόθηκε ο Ν.2912/2001 (ΦΕΚ 94 Α) με το άρθρο 42 παρ. 1, του οποίου αντικαταστάθηκε η παρ. 1 άρθρο 30 του Ν.2789/00 και ρυθμίζεται η συνολική οφειλή από τις συμβάσεις δανείων και πιστώσεων.
2010) Ψηφίστηκε και τέθηκε σε εφαρμογή ο νόμος 3869/2010 ( Νόμος ΚΑΤΣΕΛΗ), με τον οποίο καλούσαν τους υπερχρεωμένους οφειλέτες να προβούν σε «ρύθμιση» των δανείων των. Οι τράπεζες με τον τρόπο αυτό της «ρύθμισης» φαίνεται ότι εξαπάτησαν όλους τους οφειλέτες που ρύθμισαν τα χρέη τους αφού δολίως τους παρασιώπησαν ότι το κατάλοιπο που τους παρουσίαζαν να ρυθμίσουν δεν ήταν το πραγματικό οφειλόμενο ποσό της οφειλής των αλλά ήταν διογκωμένο και μάλιστα πολλαπλασιαστικά λόγω των ανατοκισμών που είχαν μεσολαβήσει και έτσι η μείωση οφειλής (κούρεμα) που προσέφεραν στους οφειλέτες προκειμένου να τους δελεάσουν για να προβούν στην ρύθμιση αφορούσε προφανώς ένα μόνο τμήμα των παράνομων και καταχρηστικών χρεώσεων και των αθέμιτων και παράνομων τόκων με τα οποία είχαν διογκώσει προηγουμένως το δάνειο και έτσι οι τράπεζες με την «ρύθμιση» αυτή κατάφεραν να νομιμοποιήσουν όλες τις παράνομες και καταχρηστικές χρεώσεις που τα είχαν επιβαρύνει σύμφωνα με τις προσκομιζόμενες 124 δικαστικές αποφάσεις. Έτσι σύμφωνα με την ειδησεογραφία ρύθμισαν πάνω από 100.000 δάνεια σύμφωνα με το κατάλοιπο που είχαν παρουσιάσει και στο οποίο συμπεριλαμβανόταν και οι παράνομες και καταχρηστικές χρεώσεις των και σήμερα εισπράττουν χρήματα από την εξυπηρέτηση των ρυθμίσεων αυτών ενώ στην πραγματικότητα φαίνεται αφενός ότι σε ένα μεγάλο μέρος των δανείων ρύθμισαν ανύπαρκτο χρέος αφού εάν αφαιρούταν από τα δάνεια αυτά οι παράνομες και καταχρηστικές χρεώσεις και τα αθέμιτα επιτόκια με το όποιο τα είχαν εκτοπίσει θα ήταν ήδη εξοφλημένα και αφετέρου στα υπόλοιπα δάνεια απλώς μείωσαν ένα τμήμα του «καπέλου» όπως λέει και ο λαός που είχαν βάλει στο δάνειο και νομιμοποίησαν όλες τις υπόλοιπες παράνομες χρεώσεις των. Από τα ανωτέρω φαίνεται ότι ο νόμος Κατσέλη δεν έγινε για ωφέλεια των δανειοληπτών όπως παρουσιάστηκε αλλά για εξυπηρέτηση των Τραπεζών οι οποίοι θυσιάζοντας ένα μικρό ποσοστό από τις παράνομες και καταχρηστικές χρεώσεις και από τα έσοδα από τα αθέμιτα επιτόκια εξασφάλισαν την νομιμοποίηση όλων παρανόμων αυτών χρεώσεων, εξυγίαναν τους ισολογισμούς των, και παράλληλα εισπράττουν ποσά από την εξυπηρέτηση των δάνειων της ρύθμισης σε ένα πολύ μεγάλο ποσοστό από ανύπαρκτα χρέη.
2014) Εκδόθηκε ο νόμος 4224/2013 ( ΦΕΚ 2289/27-8-2014) –( Κώδικας δεοντολογίας) που σκοπό όπως φαίνεται έχει να εκβιάσει τους 1.000.000 οφειλέτες που παρουσιάζουν οι τράπεζες ότι έχουν δάνεια σε καθυστέρηση (κόκκινα δάνεια) για να ρυθμίσουν το κατάλοιπο που παρουσιάζουν οι τράπεζες με την απειλή ότι θα χαρακτηριστούν ως ΜΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΜΟΙ και έτσι θα χάσουν και την πρώτη κατοικία τους και να αναγνωρίσουν έτσι την διογκωμένη οφειλή των και οι τράπεζες με αυτό τον τρόπο να νομιμοποιήσουν τις παράνομες χρεώσεις των που έχουν καταχωρήσει στους λογαριασμούς των. (ίδετε κεφάλαιο 4)
2016) Σύμφωνα με την ειδησεογραφία η Κυβέρνηση για την πάταξη της φοροδιαφυγής θα αναγνωρίζονται πλέον ως δαπάνες μόνο όσες συναλλαγές γίνονται με πιστωτικές ή χρεωστικές κάρτες (σχετικό 58) HYPERLINK
Ενώ το μέτρο αυτό διαφημίζετε και επιβάλετε για την πάταξη της φοροδιαφυγής η οποία είναι αμφίβολο εάν θα επιτευχτεί με αυτό για πολλούς λόγους, όπως ενδεικτικά ότι αυξάνει σημαντικότατα τα έξοδα των επιχειρήσεων εφόσον θα πληρώνουν προμήθεια στις τράπεζες στο τελικό ποσό πώλησης που συμπεριλαμβάνει το ΦΠΑ, το κόστος κτήσεως , τα γενικά τους έξοδα ως επίσης ότι το σύνολο των εισπράξεων θα πηγαίνουν στο τραπεζικό λογαριασμό που μπορεί όμως να υπάρχει ήδη δέσμευση για χρέη προς το Δημόσιο, ΙΚΑ κλπ ή ανά πάσα στιγμή να υπάρξει τέτοια δέσμευση φαίνεται ότι είναι μια κρυπτόμενη από την κυβέρνηση τεράστια εξυπηρέτηση των τραπεζών αφού :
A) Οι τράπεζες χρεώνουν προμήθεια από 1,5% έως 4,5% ανάλογα με την κάρτα ( American express) ήτοι κατά ένα εύλογο μέσο όρο και μετά από πιέσεις της κυβέρνησης σύμφωνα με την ειδησεογραφία θα παρακρατούν προμήθεια περίπου 2%. Δεδομένου όμως ότι με το ανωτέρω σύστημα που θεσπίζει η Κυβέρνηση τελικά θα περάσει μέσω των καρτών σχεδόν όλο το Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν (ΑΕΠ) που είναι περίπου 180 δις, σημαίνει ότι οι τράπεζες θα έχουν πρόσθετα έσοδα από το μέτρο αυτό της κυβέρνησης 3,6 δις. (180 δις Χ 2% = 3,6 δις).
Β) Δηλαδή ενώ οι τράπεζες θα κερδίσουν χωρίς έξοδα (αφού η εργασία αυτή θα γίνεται αυτοματοποιημένα στο ήδη υπάρχον σε αυτές μηχανογραφικό σύστημα ) το ποσό των 3,6 δις ευρώ περίπου , οι επιχειρηματίες που θα εξαναγκαστούν με την απειλή προστίμου μέχρι 1.000.000 ευρώ ( σχετικό 58) να πουλάνε τα προϊόντα και τις υπηρεσίες των μέσω χρεωστικών ή πιστωτικών καρτών θα επιβαρυνθούν επί πλέον με το ποσό αυτό των 3.6 δις ευρώ πλέον του κόστους του μηχανήματος που θα πρέπει να αγοράσουν.
Γ) Είναι γνωστό ότι οι επιχειρήσεις με βιβλία Γ’ κατηγορίας αποδίδουν τον ΦΠΑ του μηνός που έκαναν τις πωλήσεις σε δυο δόσεις τον επόμενο και τον μεθεπόμενο μήνα και οι υπόλοιπες επιχειρήσεις αποδίδουν κάθε τρίμηνο πάλι σε 2 δόσεις τον επόμενο και μεθεπόμενο μήνα του τρίμηνου. Συνεπώς οι τράπεζες θα έχουν στα ταμεία τους και θα εκμεταλλεύονται τα χρήματα που έχουν εισπράξει μέσω των πιστωτικών και χρεωστικών καρτών κατά μέσο όρο περίπου τέσσερις μήνες ήτοι θα έχουν μια συνεχή πρόσθετη δωρεάν ρευστότητα χρήματος 60 δις περίπου ( ΑΕΠ 180 Δις : 3 = 60 δις). Και ο ποιός αδαής περί τα οικονομικά καταλαβαίνει ότι δεν είναι φυσιολογικό να προσφέρει η κυβέρνηση στις τράπεζες αυτήν την τεράστια ρευστότητα χωρίς να έχει εξασφαλίσει ότι οι τράπεζες θα προσφέρουν αυτήν την υπηρεσία προς τις επιχειρήσεις και τα ανάλογα μηχανήματα POS τουλάχιστον δωρεάν.
Σημειώνεται ότι εάν υλοποιηθεί τελικά η διαδικασία αυτή η συντριπτική πλειοψηφία των κινήσεων θα γίνεται με χρεωστικές κάρτες που τις εκδίδουν οι ίδιες οι τράπεζες χωρίς να πληρώνουν προμήθειες σε τρίτη εταιρεία αλλά ακόμη και εάν οι τράπεζες έχουν κάποια μικροέξοδα στις κάρτες που ανήκουν σε ξένες εταιρείες για την έκδοση των πιστωτικών καρτών το όφελος από την τεραστία ρευστότητα που θα αποκτήσουν οι τράπεζες υπέρ αποσβαίνει το έξοδο αυτό. Λογικό και δίκαιο είναι αν παρόλα αυτά η Κυβέρνηση θέλει να αφήσει τις τράπεζες να έχουν αυτά τα πρόσθετα έσοδα, και δεδομένου ότι ο ήδη επιβαρυμένος υπόχρεος με έξη χρόνια ύφεσης δεν φταίει σε τίποτα να επιβαρυνθεί κα με τα έξοδα είσπραξης του ΦΠΑ που είναι υποχρέωση του κράτους , να θεωρηθεί ότι κάθε ποσό που κρατά η τράπεζα ως προμήθεια ως και το κόστος αγοράς του POS να θεωρείται ως καταβολή έναντι του ΦΠΑ του υπόχρεου, και η τράπεζα να αποδίδει στο υπουργείο οικονομικών την διαφορά από τα χρήματα που έχουν εισρεύσει στον λογαριασμό του υπόχρεου από την χρήση των καρτών.
Κα Εισαγγελεύ, μετά τα ανωτέρω ζητώ να διερευνήσετε εάν:
Α) Η πράξη 2393/15-7-1996 του ΔΙΟΙΚΗΤΗ της ΤΡΑΠΕΖΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ για το ορισμό του τόκου υπερημερίας σε 2,5% πάνω από το συμβατικό επιτόκιο (ίδετε κεφάλαιο 10- σχετικό 28) και η συνέχιση της ισχύς της μέχρι και σήμερα παρόλο που η Τράπεζα της Ελλάδος είναι μέλος της ενιαίας τραπεζικής αγοράς της ευρωζώνης, ο νόμος 3869/2010 ( Νόμος ΚΑΤΣΕΛΗ), ο νόμος 4224/2013 ( ΦΕΚ 2289/27-8-2014) –( Κώδικας δεοντολογίας) που εξέδωσε η Τράπεζα της Ελλάδος, ως και η επιβολή του μέσου είσπραξης ΦΠΑ μέσω των χρεωστικών και πλαστικών καρτών που είναι υπέρ των συμφερόντων των τραπεζών αφού έγινε με κόστος που μετακυλύετε στις επιχειρήσεις ( αγορά μηχανημάτων POS και πληρωμή προμήθειας στις τράπεζες) ενώ οι τράπεζες απέκτησαν δωρεά με τεραστία ρευστότητα που δικαιολογούσε να γίνει η ανωτέρω είσπραξης του φόρου τουλάχιστον δωρεάν από αυτές, έγιναν με υπόδειξη ή κατ’ εντολή των τραπεζών.
Είναι προφανές ότι τα εκατομμύρια των ελλήνων δανειοληπτών, τα ενδιαφέρει άμεσα έκτος της ποινικής διερεύνησης για τις πράξεις των τραπεζών και το πολιτικό και οικονομικό σκέλος της υπόθεσης αυτής, , προκειμένου αφενός να σταματήσουν άμεσα οι παράνομες και καταχρηστικές χρεώσεις των τραπεζών, αλλά και αφετέρου να βρεθεί το πραγματικό οφειλόμενο ποσό του κάθε δανειολήπτη που θα έχει σαν αποτέλεσμα την επιστροφή των χρημάτων που αχρεωστήτως έχουν καταβάλει οι οφειλέτες όπως επίσης και όσοι εμφανίζονται να έχουν κόκκινα δάνεια τους ενδιαφέρει άμεσα και η αναμόρφωση του λογαριασμού των, προκειμένου να αποδειχτεί εάν οφείλουν και σε περίπτωση που οφείλουν ποιο είναι το πραγματικό ποσό της οφειλής των, απευθύνω στον πρωθυπουργό της Χώρας κον Αλέξη Τσίπρα την από 21-3-2016 ΑΝΟΙΚΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ για τα ανωτέρω θέματα την οποία και θα κοινοποιήσω επίσης στους αρμόδιους οικονομικούς υπουργούς, στα πολιτικά κόμματα, στην τρόικα , στα μέσα μαζικής επικοινωνίας, στον τύπο, στις επαγγελματικές οργανώσεις και συλλόγους κλπ . (σχετικό 63)
21
Κυρία Εισαγγελεύ,
Από τα ανωτέρω φαίνεται ότι δημιουργούνται σοβαρές ενδείξεις ότι έχουν τελεσθεί αξιόποινες πράξεις οι όποιες παραβιάζουν ευθέως τους νόμους του κράτους , αφορούν σχεδόν όλο τον ελληνικό λαό και συνεπώς πρέπει να αναζητηθεί το ταχύτερο δυνατό η ποινική διαλεύκανσης της υπόθεσης.
Σημειώνεται επίσης ότι με τον λαό της πατρίδας μας να δοκιμάζεται σκληρά τα τελευταία 6 χρόνια και μάλιστα όπως φαίνεται από τα ανωτέρω κυρίως εξ’ αίτιας της συμπεριφοράς των τραπεζών, οι παράνομες πράξεις που φαίνεται ότι διαπράχτηκαν αποτελούν ένα ακόμη δείγμα της βάναυσης εκβίασης και προσβολής της αξιοπρέπειας και της περιουσίας εκατομμυρίων ελλήνων ενώ θα πρέπει και αυτό συνιστά υποχρέωση όλων μας , να ανευρίσκονται και να αναδεικνύονται οι υπαίτιοι αυτών και τελικά να τιμωρούνται.
Επειδή ύστατο καταφύγιο τούτη την έσχατη ώρα επιβίωσης της Ελλάδας και των Ελλήνων αποτελεί ο θεσμός της Δικαιοσύνης.
Επειδή κατά τα οριζόμενα στο άρθρο 24 παρ.2 Κ.Ο.Δ.Κ.Δ.Α « Η Εισαγγελία δρα ενιαία και αδιάκριτα και έχει ως αποστολή την τήρηση της νομιμότητας, την προστασία του πολίτη και την διαφύλαξη των κανόνων της δημόσιας τάξης.
Ως κατέχουσα την ανώτερη θέση της εισαγγελικής ιεραρχίας της χώρας μας, είσθε πολλαπλώς ΥΠΟΧΡΕΩΜΕΝΗ να διασφαλίσετε την τήρηση της νομιμότητας , την προστασία του πολίτη, και την διαφύλαξη των κανόνων της δημόσιας τάξης.
Επειδή σύμφωνα με το άρθρο 4 παρ.1 του Συντάγματος « Οι Έλληνες είναι ίσοι ενώπιον του νόμου»
Επειδή η δικαιοσύνη αποτελεί σ΄ αυτούς του δύσκολους πραγματικά καιρούς την υπέρτατη προσδοκία του πολίτη για να προστατευθεί.
Επειδή ο Ελληνικός λαός προσβλέπει σ’ Εσάς ως μοναδική του ελπίδα για την τήρηση και αποκατάσταση της νομιμότητας δια τις παράνομες πράξεις που διαπραχτήκαν εις βάρος του.
Επειδή οι νόμοι του κράτους μας υπάρχουν για να εφαρμόζονται και όχι για να παραμένουν ανενεργοί.
Επειδή οι υπαίτιοι των εγκληματικών πράξεων πρέπει να ανευρίσκονται και να τιμωρούνται αναλόγως.
Επειδή προσάγω τα κάτωθι σχετικά έγγραφα:
- Έγγραφο με 124 Δικαστικές Αποφάσεις
- Την υπ’ αριθμ. 178/2009 Απόφαση ΕΙΡ ΑΘ (ΑΡΜ 2009/1374
- Την υπ’ αριθμ. 1012/2013 Απόφαση του Ειρηνοδικείου Αθηνών
- Την υπ’ αριθμ. 4443/2004 Απόφαση του Πρωτοδικείου Αθηνών
- Την υπ’ αριθμ. 1219/2001 Απόφαση του Αρείου Πάγου
- Την υπ’ αριθμ. Ζ1-798/25-6-2008 Υπουργική Απόφαση
- Την υπ’ αριθμό. 5188/2014 Απόφαση του Ειρηνοδικείου Αθηνών
- Η υπ’ αριθμό. 257/2015 (156/46/2015) Απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου της Κώ
- Έγγραφο με τον μέσο όρο επιτοκίων των τραπεζών της ευρωζώνης
- Έγγραφο που παρουσιάζει αρνητικό πληθωρισμό για 30 μήνες
- Επιτόκια EURIBOR
- Νόμος 2251/1994 (προστασία καταναλωτών)
- Εφημερίδα Συντακτών 17-10-2015
- Νόμος 4224/2013 (Κώδικας Δεοντολογίας)
- Δημοσίευση εφημερίδας ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ –Αποστολή 1.000.000 Ραβασάκια
- Κόκκινα Δάνεια- Τελεσίγραφα αγχόνη προς δανειολήπτες από Τράπεζες.
- Δημοσίευμα με δηλώσεις Κατσέλη
- Δημοσίευμα για συμφωνία Κυβέρνησης –Τραπεζών για κοινή γραμμή στα κόκκινα δάνεια.
- Δημοσίευμα-Γιατί οι τράπεζες δεν δικαιούνται να ομιλούν
- Δημοσίευμα-Η τραπεζική παρανομία και η διαχρονική ανοχή της από το κράτος
- Δημοσίευμα-Κόκκινα Δάνεια, Κίτρινα Δάνεια, Πράσινα Δάνεια και το κακό συναπάντημα τοκογλύφων τραπεζιτών.
- Δημοσίευμα-Η μεγάλη απατή των τραπεζών σε μισθοδοσίες και δάνεια.
- Δημοσίευμα-ΕΙΧΕ- βάλαμε τέλος στην τοκογλυφία των Ελληνικών Τραπεζών.
- Δημοσίευμα-Νομική τεκμηρίωση της απάτης και τοκογλυφίας σε βαθμό κακουργήματος κατά δανειοληπτών.
- Δημοσίευμα-ΖΟΥΓΚΛΑ.GR, 62 Αμετάκλητες αποφάσεις κατά Τραπεζών.
- Βιβλιογραφία- Η μαύρη βίβλος των Ελληνικών Τραπεζών.
- Δημοσίευμα-Μήνυση σε τράπεζα για 360 ημέρες από Εισαγγελέα Σακκά.
- Δημοσίευμα-Ύψος στεγαστικών – κόκκινα δάνεια
- Την υπ’ αριθμό 2393/1996 Πράξη Διοικητή Τρ. Ελλάδος ( επιτόκια υπερημερίας +2,5%)
- Τράπεζα Ελλάδος, εξωτραπεζικά επιτόκια
- Πραγματογνωμοσύνη 100.000 € με συμβατικό επιτόκιο Ελληνικής τράπεζας.
- Πραγματογνωμοσύνη 100.000 € με μέσο επιτόκιο Ευρωζώνης .
- Την υπ’ αριθμό 1210/2010 Απόφαση του Συμβούλιου Επικρατείας ( επιβεβαίωση 15 άκυρων όρων ΓΟΣ)
- Την υπ’ αριθμό ….. Σύμβαση της Τράπεζας Χανίων
- Νόμος 2472/1997 Αρχή Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα.
- Την υπ’ αριθμό 185/2014 Απόφαση της Αρχής Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα.
- ΤΕΙΡΕΣΙΑΣ- WEB SITE
- Δημοσίευμα-Τειρεσίας και εισπρακτικές εταιρείες Ν2
- Δημοσίευμα-Τειρεσίας και εισπρακτικές εταιρείες
- Καταστατικό ίδρυσης Τειρεσία (ΦΕΚ 6322/3-9-1997
- Την υπ’ αριθμό 24/2004 Απόφαση της Αρχής Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα.
- Την υπ’ αριθμό 25/2004 Απόφαση της Αρχής Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα
- Την υπ’ αριθμό 26/2004 Απόφαση της Αρχής Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα
- Την υπ’ αριθμό 186/2014 Απόφαση της Αρχής Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα
- Δημοσίευμα-Μη εξυπηρετούμενα δάνεια- Γράφημα
- Μήνυση Αντωνίου κατά 4 συστημικών τραπεζών και Τραπ. Ελλάδος
- Δημοσίευμα-Ποινική δίωξη σε 4 συστημικές τράπεζες από την μήνυση Αντωνίου
- Δημοσίευμα-Πως οι τράπεζες πήραν 238 δις από τα μνημόνια
- Δημοσίευμα-Αποκαλύπτουμε την τραπεζική απάτη
- Δημοσίευμα-Η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών ως υπέρτατη απάτη
- Δημοσίευμα- Η μαφία των τραπεζών- ο πύργος με τα τραπουλόχαρτα.
- Δημοσίευμα-Λογιστικός έλεγχος στην Τραπεζική Μαφία
- Δημοσίευμα-Τα εγκλήματα της Μαφίας που ξεπουλάνε την χώρα.
- Δημοσίευμα-Απάτη με τις τράπεζες και την νεα ανακεφαλαιοποίηση
- Δημοσίευμα-Τα 238 δις που δόθηκαν στις τράπεζες
- Δημοσίευμα-Για πόσο θα πληρώνουμε τους τραπεζίτες Σάλλα, Κωστόπουλο, Λάτση.
- Δημοσίευμα-Η αλήθεια για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών με αριθμούς.
- Δημοσίευμα-αποδείξεις ταμειακών μηχανών
- Δημοσίευμα-Οικονομικό έγκλημα η κεφαλαιοποίηση των τραπεζών.
- Επιτόκια αναφοράς Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας.
- Την υπ’ αριθμό 147/2004 Απόφαση Εφετείου Αθηνών για άκυρους ΓΟΣ της Αρχής Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα
- Καταστατικό Τράπεζας Ελλάδος
- Την από 21-3-2016 ΑΝΟΙΚΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ προς τον κον Τσίπρα, Πρωθυπουργό.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Παρακαλώ για τις δικές Σας ενέργειες, προκειμένου να διερευνήσετε αν συντρέχει περίπτωσης τέλεσης ποινικών αδικημάτων, καθώς επίσης και την ανεύρεση των προσώπων τα οποία τα ετέλεσαν, αποκαθιστώντας έτσι την νομιμότητα.
Αθήνα 21-3-2016
Ο αναφέρων
ΣΧΕΤΙΚΟ
Η επιστολή κοινοποιήθηκε σε:
Κον Προκόπη Παυλόπουλο, Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας, 2) Νίκο Βούτση, Πρόεδρο της Βουλής των Ελλήνων, 3) κον Γιώργο Σταθάκη, Υπουργό Ανάπτυξης, 4) κον Ευκλείδη Τσακαλώτο, Υπουργό Οικονομικών, 5) Τ.Χ.Σ, 6) Αρχηγούς πολιτικών κομμάτων. 7) Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης 8) Δημοσιογράφοι, 9) Ημερήσιος Τύπος,10) Eπιμελητήρια, 11) Επαγγελματικές οργάνωσες και σύλλογοι 12) Εργοδοτικοί Φορείς 13) Επαγγελματικά Σωματεία , 14) Γενική Γραμματεία Καταναλωτή, 15) Ομοσπονδίες και σωματεία δανειοληπτών, 16) Mr. Jean – Claude Junker, 17) Mr.Martin Schultz, 18) Mr.Mario Draghi, 19) Mr.Donald Tusk, 20) Mr.Valntis Ntomprovskis 21) Mr.Pierre Moscovici 22) Mr.Jeroen Dijsselbloem, 23) Mrs.Christine Lagarde, 24) Mr.Poul Thomsen, 25) Declan Costello, 26) Rasmus Refer, 27) Delia Velculescu 28) Nicola Giammarioli
JusticeForGreece 
You must be logged in to post a comment.