Μετά τα νέα στοιχεία που προκύπτουν για την υπόθεση της Marfin και του Ανδρέα Βγενόπουλου, ο Κώστας Βαξεβάνης κατέθεσε αναφορά στον Άρειο Πάγο με την οποία ζητάει να ανοίξει εκ νέου ο φάκελος της υπόθεσης και να ερευνηθούν εκτός των άλλων, οι ευθύνες του πρώην διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος, Γιώργου Προβόπουλου γιατί απέκρυψε στοιχεία για την υπόθεση της Marfin, αλλά και του εισαγγελέα Ιωάννη Μωραϊτάκη, ο οποίος έθεσε στο αρχείο την υπόθεση δανειοδότησης της Μονής Βατοπεδίου από τη Marfin Bank με 175 εκατομμύρια ευρώ, βασιζόμενος στους ισχυρισμούς του Προβόπουλου, ο οποίος διαβεβαίωνε ότι όλα έγιναν καλώς. Η αρχειοθέτηση αυτή, στηρίχτηκε σε στοιχεία που σήμερα αποδεικνύονται αναληθή.
Διαβάστε ολόκληρη την αναφορά του Κώστα Βαξεβάνη
“Αθήνα 27 Οκτωβρίου 2014
Προς
Την Εισαγγελία του Αρείου Πάγου
ΑΝΑΦΟΡΑ
του δημοσιογράφου Κώστα Βαξεβάνη
Κυρία Εισαγγελέα
Τα τελευταία τρία χρόνια, έχω πραγματοποιήσει πληθώρα ερευνών σε σχέση με το τραπεζικό σύστημα στην Ελλάδα. Τα συμπεράσματα αυτών των ερευνών έχουν δημοσιοποιηθεί και σε πολλές των περιπτώσεων έχουν προκαλέσει εισαγγελικές παρεμβάσεις και έρευνες. Το πρόβλημα ωστόσο είναι πως τις περισσότερες φορές, αυτές οι εισαγγελικές έρευνες είτε δεν αγγίζουν την ουσία του προβλήματος και των υπευθύνων, είτε ακυρώνονται με νομικισμούς και καταθέσεις ανθρώπων που θα έπρεπε να είναι κατηγορούμενοι και όχι μάρτυρες. Οι εισαγγελείς δηλαδή καλούν τους υπό έλεγχο να καταθέσουν ως μάρτυρες αντί να αναζητήσουν τις ευθύνες τους και το ρόλο τους, όχι απλώς σε αδικήματα, αλλά σε αυτό που είναι η κατάρρευση του Τραπεζικού Συστήματος.
Αυτό που πρακτικά συνέβη, είναι πως οι ελληνικές Τράπεζες, με ευθύνη αυτών που τις διοίκησαν και των τραπεζιτών, δημιούργησαν σκάνδαλα, καταχράστηκαν χρήματα μέσω off shore εταιρειών και εικονικών δανείων τα οποία διαγράφησαν ως χρέη, έφαγαν χρήματα των καταθετών χωρίς να ελεγχθούν από τα θεσμικά όργανα ελέγχου. Μετά το ξέσπασμα της κρίσης, αυτές οι «μαύρες τρύπες» στις τράπεζες, εμφανίστηκαν ως αποτέλεσμα της κρίσης και ανακεφαλαιοποιήθηκαν για να μην καταρρεύσουν οι Τράπεζες. Οι θεσμικοί παράγοντες, δηλαδή η Τράπεζα της Ελλάδος (ΤΤΕ), δια του Διοικητή της, φρόντισε να ενισχύσει αυτή την εικόνα πως οι ελληνικές Τράπεζες ήταν θύματα της κρίσης και των Ελληνικών Ομολόγων που κουρεύτηκαν. Απ’ ό,τι μπορείτε να διαπιστώσετε, οι Οικονομικοί Εισαγγελείς και οι Εισαγγελείς Διαφθοράς, ερευνούν πολλές υποθέσεις που συνδέουν τους Τραπεζίτες με αυτή τη λειτουργία. Δηλαδή τα σκάνδαλα τα ερευνούν οι εισαγγελείς, αλλά δεν τα έχει ελέγξει η ΤΤΕ, πριν εξελιχθούν ως σκάνδαλα. Ακόμη όμως και στο στάδιο της εισαγγελικής έρευνας, στελέχη της ΤΤΕ, τα οποία δεν λειτούργησαν όπως έπρεπε, παίζουν συγκαλυπτικό ρόλο.
Θα ήθελα να σας εκθέσω συγκεκριμένα την υπόθεση που αφορά τη λειτουργία της Τράπεζας Marfin στην Ελλάδα η οποία ερευνήθηκε από Εισαγγελέα Εφετών αρχειοθετήθηκε και παραμένει στο αρχείο παρά την ύπαρξη νέων συγκλονιστικών στοιχείων από την Εισαγγελική και Κοινοβουλευτική έρευνα στην Κύπρο. Τα στοιχεία αυτά θέτουν ενδεχόμενο ευθυνών του επικεφαλής της Τράπεζας Ανδρέα Βγενόπουλου, του Διοικητή της ΤΤΕ Γεωργίου Προβόπουλου αλλά και του Εισαγγελέα Εφετών Ιωάννη Μωραϊτάκη.
Μετά την έρευνα για το σκάνδαλο του Βατοπεδίου, ο πρόεδρος της Εξεταστικής Επιτροπής της Βουλής Δημήτρης Τσιρώνης, παρέδωσε στην Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, πόρισμα για τον τρόπο δανειοδότησης της Μονής Βατοπεδίου από την Marfin. Η δανειοδότηση της Μονής, ήταν τμήμα ενός γενικότερου σχεδιασμού και πολιτικής δανειοδότησης από την Τράπεζα, υπό την Προεδρία του Ανδρέα Βγενόπουλου.
Η Τράπεζα δανειοδοτούσε επιχειρήσεις,επιχειρηματίες ακόμη και Μονές με διαδικασίες που αρκετές φορές ήταν παράνομες,παράτυπες ή πέρα από κάθε έννοια τραπεζικής τακτικής όπως επισημαίνουν πορίσματα της ΤΤΕ τα οποία δεν έχουν ληφθεί υπόψην από τον Εισαγγελέα. Ως εγγύηση για αυτά τα δάνεια έμπαιναν οι μετοχές του Ομίλου MIG συμφερόντων του Ανδρέα Βγενόπουλου που αγόραζε ο δανειολήπτης. Η διαδικασία αυτή δεν είναι παράνομη αν ισχύουν δύο όροι:
1. Η Τράπεζα οφείλει να αφαιρέσει από τα ίδια κεφάλαιά της τα δάνεια που έδωσε για αγορά δικών της μετοχών ή μετοχών του ομίλου της.
2. Σε περίπτωση που οι μετοχές που μπαίνουν ως εγγύηση χάσουν την αξία τους,ο δανειολήπτης είναι υποχρεωμένος να καλύψει τη διαφορά.
Αυτοί οι δύο όροι οι οποίοι δεν τηρήθηκαν σύμφωνα με τα επίσημα πορίσματα, δεν απασχόλησαν την εισαγγελική έρευνα.
Υπάρχει όμως και μία άλλη πλευρά. Η δανειοδότηση «επενδυτών» της MIG με δάνεια της Marfin, δημιουργούσε την εντύπωση στο κοινό πως πρόκειται για μια θηριώδη επιχειρηματική δραστηριότητα (έγινε έτσι αύξηση μετοχικού κεφακλαίου MIG 5 δισ. ευρώ) ενώ στην πραγματικότητα επρόκειτο για δάνεια από την Τράπεζα που με την πτώση των μετοχών δεν είχαν κάλυψη. Μπαίνει δηλαδή το ερώτημα αν εξαπατήθηκε ή χειραγωγήθηκε το επενδυτικό κοινό.
Όλα όσα σας παραθέτω δεν είναι προσωπικά συμπεράσματα αλλά αποτελέσματα Ελέγχου της Διεύθυνσης Εποπτείας Πιστωτικού Συστήματος της ΤΤΕ. Η ΤΤΕ σε συνεργασία με την Κεντρική Τράπεζα Κύπρου (ΚΤΚ) έκανε έλεγχο στην Τράπεζα του οποίου τα αποτελέσματα συνόψισε σε Πόρισμα τον Ιούνιο του 2009. Τα αποτελέσματα αυτού του Πορίσματος δεν λαμβάνονται υπόψην στην Εισαγγελική έρευνα του κυρίου Μωραϊτάκη.
Τρία πορίσματα
Η εικόνα την οποία παρουσίαζε η Τράπεζα ήταν σαφής και επικίνδυνη για το πιστωτικό σύστημα. Αυτό ήταν σε γνώση του Διοικητή της ΤΤΕ κυρίου Γ. Προβόπουλου. Η περιγραφή των κινδύνων και της εξωτραπεζικής πρακτικής υπάρχουν
1. Στο Πόρισμα Ελέγχου της ΤΤΕ τον Ιούνιο 2009.
2. Στο Πόρισμα Ελέγχου της Κεντρικής Τράπεζας Κύπρου το 2011.
3. Στο Πόρισμα Ελέγχου της ελεγκτικής εταιρείας της Τράπεζας Pricewater House and Coopers.
Είναι χαρακτηριστικά όσα καταγράφονται στη «Συμπληρωματική Έκθεση της Κοινοβουλευτικής Επιτροπής Θεσμών, Αξιών και Επιτρόπου Διοικήσεως για το θέμα ‘’η λειτουργία των θεσμών του Χρηματοπιστωτικού Συστήματος’’» της Βουλής της Κύπρου τον Μάιο του 2014 την οποία και σας επισυνάπτω:
Προβληματικά δάνεια
«…διαπιστώθηκε πως η Τράπεζα αναλάμβανε αυξημένους πιστωτικούς κινδύνους. Οι κίνδυνοι αυτοί… προκύπτουν κυρίως από τα χαρακτηριστικά των δανείων που παραχωρούνταν για επενδυτικούς σκοπούς, τα οποία είχαν μεγάλη διάρκεια με αποπληρωμή στη λήξη, ανεπαρκή κάλυψη με εξασφαλίσεις ουσίας και υψηλή συγκέντρωση σε συγκεκριμένο επιχειρηματικό όμιλο (σ.σ. εννοεί τη MIG)». (Συμπληρωματική έκθεση Βουλής των Αντιπροσώπων της Κύπρου σελίδα 44)
Μετοχοδάνεια MIG χωρίς να απαιτείται κάλυψη με την πτώση των μετοχών
«…σε σχέση με τις χορηγήσεις για αγορά μετοχών,τα δάνεια για επενδυτικούς σκοπούς προς τον Όμιλο MIG και άλλους πελάτες της, καθώς και ορισμένες άλλες παρατηρήσεις που κατέδειξαν ότι υπήρχαν περιπτώσεις που δεν τηρήθηκε η πιστωτική πολιτική της Τράπεζας ή οι όροι και ο σκοπός της χορήγησης δεν ήταν σε συνάφεια με τη συνετή τραπεζική πρακτική,περιλαμβανομένων σημαντικών παρατυπιών στη συμπλήρωση των συμβατικών εγγράφων των δανείων εξασφαλίσεων, κενών στις διαδικασίες που ακολούθησαν κατά τη χορήγηση των εν λόγω δανείων και μη τήρηση των όρων που τέθηκαν από τις εγκριτικές αρχές.Πιο συγκεκριμένα αναφορικά με τις χορηγήσεις για αγορά μετοχών,των οποίων τα ποσά ανέρχονταν στα πιο πάνω αναφερόμενα, οι εποπτικές αρχές είχαν επισημάνει ότι οι χορηγήσεις αυτές είχαν δοθεί αρχικά έναντι σημαντικού καλύμματος μετοχών, αλλά λόγω της γενικότερης πτώσης των τιμών των μετοχών είχε δημιουργηθεί σημαντικό άνοιγμα εξασφαλίσεων το οποίο οι πελάτες δεν κλήθηκαν να καλύψουν όπως προνοούσε η έγκριση. Περαιτέρω οι ίδιες αρχές είχαν διαπιστώσει ότι το πρόγραμμα αποπληρωμής των χορηγήσεων αυτών προέβλεπε την καταβολή μόνο τόκων για όλη την περίοδο χορήγησης, αποπληρωμή ολόκληρου του ποσού της χορήγησης στη λήξη της και ότι αρκετοί από τους πιστούχους ήταν εταιρείες για τις οποίες δεν υπήρχαν στοιχεία για την οικονομική τους κατάσταση και δεν είχαν ληφθεί οι προσωπικές εγγυήσεις τους,παρ όλο που η θέση της Τράπεζας ήταν ότι οι χορηγήσεις αυτές δόθηκαν σε πελάτες με μεγάλη οικονομική επιφάνεια». (σελίδα 46 και 47)
«Όσον αφορά τα δάνεια που δόθηκαν για συμμετοχή στην αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου της MIG, παρατηρείται ότι σημαντικό μέρος των δανείων έληξε τον Ιούνιο του 2010 χωρίς να αποπληρωθούν πλήρως» (σελίδα 58)
«Τα εν λόγω μετοχοδάνεια… είναι τριπλάσια των ιδίων κεφαλαίων του Ομίλου Marfin, δόθηκαν με εξαιρετικά ευνοϊκούς όρους για τους δανειζόμενους λόγω των στενών δεσμών μεταξύ της MIG και Marfin και η εξόφλησή τους έχει ορισθεί εφάπαξ μέσα στα επόμενα χρόνια… Με δεδομένο ότι η μετοχή της MIG στο ΧΑΑ έχει απολέσει σχεδόν το 90% της αρχικής τιμής της στην οποία διενεργήθηκε η αύξηση του κεφαλαίου το καλοκαίρι του 2007,τα δάνεια αυτά παρουσιάζουν τεράστια ανοίγματα κάλυψης με αυξημένους κινδύνους για τη βιωσιμότητα της Τράπεζας». (σελίδα 71)
Περίπτωση Ζολώτα
«Ο όμιλος Ζολώτα απολαμβάνει συνολικές χρηματοδοτήσεις από το κατάστημα Ελλάδος ύψους 600 εκατομμυρίων ευρώ περίπου (σύμφωνα με πληροφορίες βουλευτή, μέλους επιτροπής, που τέθηκαν ενώπιον της επιτροπής κατά τη συνεδρία της ημερομηνίας 14 Απριλίου 2014 το ποσό αυτό στη συνέχεια ανήλθε σε 729 εκατομμύρια). Το μεγαλύτερο μέρος της έκθεσης προς τον εν λόγο όμιλο αφορά τις εταιρείες Focus Maritime (254 εκατ.) και Terra Stabile (238,9 εκατ.). Ο έλεγχός μας κατέδειξε εκ πρώτης όψεως σημαντικές αδυναμίες/παραλείψεις τόσο κατά την έγκριση όσο και κατά την παρακολούθηση της έκθεσης στις προαναφερόμενες δύο εταιρείες… Η τράπεζα δεν καθόρισε μέγιστο περιθώριο ασφάλειας η παραβίαση του οποίου θα καθιστούσε την υποχρέωση του πελάτη άμεσα πληρωτέα (margin call). Πέραν τούτου,το περιθώριο ασφαλείας έπρεπε να διασφαλίζεται με την ενεχυρίαση μετρητών». (σελίδες 54 και 55)
Σύγκρουση συμφερόντων
«Αξίζει να σημειωθεί ότι μέσα στα πλαίσια ελέγχου που δινεργήθηκε από το Τμήμα Εσωτερικού Ελέγχου, υπάρχει αριθμός συμβάσεων για τις οποίες οι σημαντικές ελλείψεις/αδυναμίες στις συμβάσεις/νομικά έγγραφα παραμένουν μέχρι σήμερα. Σημειώνεται ότι σε κάποιες από αυτές τις περιπτώσεις όπως η Ιερά Μεγίστη Μονή Βατοπαιδίου και η Ιερά Μονή Σίμωνος Πέτρας, το εμπλεκόμενο δικηγορικό γραφείο είναι το γραφείο «Βγενόπουλος και Συνεργάτες». (σελίδα 59)
Πόρισμα ελέγχου της Pricewater House and Cooper
Η ίδια η εταιρεία ελέγχου της Τράπεζας σημειώνει «Στη Marfin Egnatia Bank καταγράφηκαν στο παρελθόν περιπτώσεις ουσιαστικών παραλείψεων στην τεκμηρίωση (π.χ. δάνεια που αφορούσαν την MIG). Αυτές οφείλονται στην περιστασιακή πρακτική θυσιασμού της ορθής τραπεζικής πρακτικής προς όφελος της αύξησης της βραχυπρόθεσμης κερδοφορίας… Περαιτέρω οι επιπτώσεις επί των προβλέψεων επισφαλειών για τις χορηγήσεις και σε μικρότερο βαθμό στη ρευστότητά μας, θα ήταν λιγότερο σοβαρές εάν εφαρμοζόταν πάντοτε οι κανόνες της ορθής τραπεζικής πρακτικής στις χορηγήσεις. Η ανώτατη διοίκηση στην Ελλάδα επέδειξε περιφρόνηση προς τις αρχές της διασποράς του κινδύνου και παραβίασαν τα κριτήρια χορηγήσεων κατά την έγκριση χορηγήσεων που εξέθεσαν την τράπεζα σε επισφάλειες στο ελληνικό χαρτοφυλάκιο. Σε ορισμένες περιπτώσεις παρατηρήθηκε σύγκρουση συμφερόντων αφού ήταν άμεσα ή έμμεσα συνδεδεμένες με τη MIG. Οι πλείστες των εν λόγω περιπτώσεων κατέληξαν σε σοβαρές προβλέψεις επισφαλειών. Περαιτέρω το πρόβλημα ρευστότητας της τράπεζας επιδεινώθηκε από τις χορηγήσεις δανείων ακόμη και σε καιρούς μέγιστης δυσκολίας» (σελίδες 62 και 63)
Τι δεν είδε και γιατί η εισαγγελική έρευνα;
Όλα τα στοιχεία που παραθέτει η Έκθεση του Κυπριακού Κοινοβουλίου, θα μπορούσαν να συγκεντρωθούν από την εισαγγελική έρευνα, αφού αντλούν την πληροφόρηση από επίσημα ελληνικά έγγραφα και πορίσματα. Πρωτίστως θα έπρεπε να ερευνηθεί ο ρόλος των ελεγκτικών μηχανισμών και κυρίως της Τράπεζας της Ελλάδος. Άλλωστε κατεθέτοντας το Πόρισμα της Ελληνικής Βουλής για τη δανειοδότηση της Ιεράς Μονής Βατοπαιδίου στην Εισαγγελία του Αρείου Πάγου, ο Πρόεδρός της Δημήτρης Τσιρώνης, είχε εντοπίσει τις ευθύνες της Τράπεζας της Ελλάδος τις οποίες και υπεδείκνυε. Απ ό,τι προκύπτει όμως ,ο εισαγγελέας Μωραϊτάκης, αντί να ερευνήσει αυτές τις ευθύνες, ζήτησε από τον Γ. Προβόπουλο ο οποίος θα έπρεπε να είναι ελεγχόμενος, να απαντήσει αν όσα έγιναν με τη Marfin ήταν σωστά. Όπως ήταν φυσικό ο κύριος Προβόπουλος δεν ενοχοποίησε τον εαυτό του ως ελεγκτή ενός τραπεζικού συστήματος που κατέρρευσε.
Με την Εισαγγελική Διάταξη 5/2012 ο Εισαγγελέας Ιωάννης Μωραιτάκης αρχειοθέτησε την υπόθεση επικαλούμενος (και όχι αμφισβητώντας ή ερευνώντας) την επιχειρηματολογία του κυρίου Προβόπουλου.
Ιδού τι προκύπτει από τα νέα στοιχεία γι αυτή την επιχειρηματολογία που εγγράφως απέστειλε ο κύριος Προβόπουλος.
Ισχυρισμός Προβόπουλου: «Ο δείκτης κεφαλαιακής επάρκειας της τράπεζας διαμορφωνόταν σταθερά, παραμένει δε και σήμερα, άνω του εποπτικού ελαχίστου ορίου. Τούτο ισχύει τόσο για την Marfin Egnatia Bank (σε ατομική βάση) όσο και για τον εποπτευόμενο από την Κεντρική Τράπεζα της Κύπρου όμιλο του οποίου επικεφαλής είναι η Marfin Popular Bank (σε ενοποιημένη βάση»
Τι προκύπτει: Όπως παραδέχεται ο Γενικός διευθυντής Διαχείρισης Κινδύνων της Cyprus Popular Bank Public, το πρόβλημα με το χάσμα στο χαρτοφυλάκιο της θυγατρικής τράπεζας στην Ελλάδα υφίστατο από το 2008. Με δήλωσή του Προέδρου του πρώην Δ.Σ της ίδιας της Τράπεζας κ Μ Σαρρή διαβεβαιώνει πως «το χαρτοφυλάκιο της εν λόγω θυγατρικής ήταν ιδιαίτερα προβληματικό, αφού τα χορηγηθέντα δάνεια υπερέβαιναν κατά 6 δις ευρώ τις καταθέσεις του ιδρύματος. Συναφώς εξάγεται αβίαστα το συμπέρασμα ότι με τον τρόπο αυτό η Λαϊκή Τράπεζα Κύπρου επιβαρυνόταν την αύξηση του ELA λόγω και του ελληνικού δανειακού χαρτοφυλακίου της αντίστοιχης θυγατρικής της» (έκθεση Βουλής Κύπρου σελίδα 389). Συνεπώς η κεφαλαιακή επάρκεια ήταν κάτι επίπλαστο. Επιλέον οι κίνδυνοι για την Τράπεζα ήταν διατυπωμένοι στα πορίσματα που είχε στη διάθεσή του ο κύριος Προβόπουλος όπως και το είδος και η επισφάλεια των δανείων. Ο Διευθύνων Σύμβουλος του Ομίλου Marfin Popular Bank, Ευθύμιος Μπουλούτας στις 28 Σεπτεμβρίου του 2011, προέβη σε ψευδή δήλωση αναφορικά με την Τράπεζα «ότι δηλαδή ο εν λόγω όμιλος ήταν υγιής και ότι δεν χρειαζόταν κεφάλαια,παρά το γεγονός ότι ο εν λόγω όμιλος δεν είχε την προβλεπόμενη από την Κεντρική Τράπεζα Κύπρου ρευστότητα και ότι λάμβανε από την 27η Σεπτεμβρίου 2011 ρευστότητα μέσω του μηχανισμού έκτακτης ρευστότητας (ELA)». (έκθεση Βουλής Κύπρου σελιδα 396)
Το σημαντικότερο είναι πως η Τράπεζα κάτω από τα μάτια των ελεγκτικών μηχανισμών (ΤΤΕ), δεν έκανε απομείωση της αξίας της. Δηλαδή «Σύμφωνα με τα λογιστικά πρότυπα IAS 36, κάθε χρόνο ,μια τράπεζα οφείλει να αξιολογεί την αναγνωρισμένη υπεραξία της. Στις οικονομικές καταστάσεις των ετών 2005-2010 …προκύπτει ότι η τράπεζα δεν προέβαινε στην εφαρμογή της υπεραξίας… Σύμφωνα με τα στοιχεία που είναι διαθέσιμα, προκύπτει ότι από το 2008,η συνολική αξία των εν λόγω μετοχών στο Χρηματιστήριο Αξιών Αθηνών κυμαινόταν γύρω στα 300 εκατομμύρια ευρώ, ενώ στα βιβλία της Λαϊκής η αξία της επένδυσής της στην εν λόγω Τράπεζα συνέχισε να παρουσιάζεται ως 2,4 δις παρά τη μεγάλη μείωση στην πραγματική αξία της μετοχής της Marfin Egnatia Bank». (έκθεση Βουλής Κύπρου σελίδες 319 και 322)
Η εικόνα που εμφάνιζε η Τράπεζα, αυτή δηλαδή που της επέτρεπε να εμφανίζει ο μηχανισμός ελέγχου ήταν ψευδής και ο κύριος Προβόπουλος το γνώριζε, εκτός αν δεν γνώριζε την τιμή της μετοχής της Τράπεζας στο Χρηματιστήριο.
Ισχυρισμός Προβόπουλου: «Ακόμη και υπό ακραίες συνθήκες,οι οποίες είναι εξαιρετικά απίθανο να υλοποπιηθούν,η κεφαλαιακή της βάση υπερβαίνει με άνεση το ελάχιστο που έχει οριστεί για τους σκοπούς της εν λόγω άσκησης».
Τι προκύπτει: Λίγους μήνες μετά τις διαβεβαιώσεις Προβόπουλο στον Εισαγγελέα και ταυτόχρονα σχεδόν με την αρχειοθέτηση της υπόθεσης,η ζωή και όχι κάποιο σενάριο έδειξαν την αναλήθεια των ισχυρισμών του κυρίου Προβόπουλου. Όχι μόνο η Τράπεζα αλλά και η ίδια η Κύπρος κατέρρευσαν. Συνεπώς πρέπει να διερευνηθεί ο ρόλος του ελεγκτικού μηχανισμού και η ακρίβεια των στοιχείων που έδωσε για την άσκηση.
Ισχυρισμός Προβόπουλου: «Από τα ίδια κεφάλαια των Τραπεζών αφαιρούνται μεταξύ άλλων τα δάνεια που αυτές χορηγούν για αγορά μετοχών δικών τους ή εταιρειών του ομίλου».
Τι προκύπτει: Αυτό ακριβώς λέει ο νόμος. Το ερώτημα είναι αν τα δάνεια που δόθηκαν για εταιρείες του Ομίλου MIG ή άλλων σχετιζόμενων εταιρειών αφαιρέθηκαν από τα ίδια κεφάλαια της τράπεζας. Το έχει ελέγξει αυτό ο Εισαγγελέας;
Ισχυρισμός Προβόπουλου: «η αύξηση των ίδιων κεφαλαίων της Marfin Egnatia Bank ,μέσω της έκδοσης «ομολογιακού δανείου μειωμένης εξασφάλισης» που καλύφθηκε από τη μητρική Marfin Popular Bank, αποτελεί πρακτική που ακολουθείται διεθνώς».
Τι προκύπτει: Στις σελίδες 332 και 333 της έκθεσης της Κυπριακής Βουλής αναφέρεται: «Λαμβάνοντας υπόψη το οικονομικό περιβάλλον στο οποίο δραστηριοποιείτο η Marfin Egnatia Bank, (η Ελλάδα εντάχθηκε στο μνημόνιο το 2009), εύλογα προκύπτει το συμπέρασμα ότι με την παροχή των εν λόγω εγγυήσεων,η Λαική Τράπεζα προέβαινε σε μεγάλη συγκέντρωση κινδύνου. Επισημαίνεται ότι οι εν λόγω εγγυήσεις εκ πρώτης όψεως φαίνεται να εμπίπτουν στην ερμηνεία των «χρηματοδοτικών ανοιγμάτων»…Παράλληλα επισημαίνεται ότι το ύψος των εγγυήσεων που παραχωρήθηκαν και που ανέρχονται σε 5 δισ. ευρώ ισούται με ποσοστό 250% επί των ίδίων κεφαλαίων της Λαικής Τράπεζας».
Πρέπει να υποθέσουμε λοιπόν πως ο κύριος Προβόπουλος ως Διοικητής της ΤΤΕ, θεωρούσε πως μια Τράπεζα σε καιρό μνημονίου μάλιστα είναι λογικό και υγιές να εγγυάται ποσό που αντιστοιχεό στο 250% των κεφαλαίων της.
Ισχυρισμός Προβόπουλου: «η δανειοδότηση από τη Marfin Egnatia Bank, της ιεράς Μονής Βατοπαιδίου,ως νομικού προσώπου, όπως άλλωστε και άλλων Μονών, όχι μόνο επιτρέπεται από το νομοθέτη,κατ εναρμόνιση κατά τα διεθνώς ισχύοντα,αλλά και ενθαρρύνεται».
Τι προκύπτει: Το ερώτημα δεν είναι γιατί δανειοδοτήθηκε η ΙΜΒ, αλλά γιατί ενώ πήρε δάνεια της τάξης των 175 εκατομμυρίων και αγόρασε μετοχές συμφερόντων του Ομίλου MIG τις οποίες έβαλε ως εγγύηση,όταν στη συνέχεια έπεσαν οι μετοχές δεν κατέβαλε τη διαφορά των εγγυήσεων. Όπως σημειώνει η έκθεση της Κυπριακής Βουλής «στις 8 Νοεμβρίου 2013 η επιτροπή ενημερώθηκε ότι με βάση τα υπόλοιπα της 31ης Δεκεμβρίου 2012 ο συνολικός δανεισμός της ΙΜΒ ανέρχεται σε 119,141 εκατομμύρια,οι εξασφαλίσεις στα 18,543 εκατομμύρια,οι προβλέψεις στα 77,296 εκατομμύρια και οι καθυστερήσεις στα 7,399 εκατομμύρια ευρώ. Επίσης στην ίδια επιστολή αναφέρεται ότι το σύνολο του εν λόγω δανεισμού της 31ης Δεκεμβρίου 2012 είχε καταταγεί στα μη εξυπηρετούμενα δάνεια» (σελίδα 87 έκθεσης επιτροπής Κυπριακής Βουλής» Το ίδιο ισχύει και για μεγάλο μέρος των μετοχοδανείων της MIG. Είναι προφανές πως αυτή η εξέλιξη επιβαρύνει τους υπεύθυνους ελέγχου του ελληνικού τραπεζικού συστήματος.
Ισχυρισμός Προβόπουλου: «Η ΤΤΕ δεν επέβαλε ποινή στην Τράπεζα για τα χορηγηθέντα στην ΙΜΒ δάνεια».
Τι προκύπτει: Το θέμα είναι αυτό ακριβώς το οποίο έπρεπε να θέσει και ο εισαγγελέας. Γιατί η ΤΤΕ δεν επέβαλε πρόστιμα στην Τράπεζα παρά τα πορίσματα που υπήρχαν;Ποιός ήταν ο ελεγκτικός ρόλος του κυρίου Προβόπουλου; Το τραγελαφικό είναι πως η μη επιβολή προστίμων στην Τράπεζα,αντί να ελεγχθεί εισαγγελικά,γίνονται αποδεκτός ως ισχυρισμός αθωότητας από αυτούς που έπρεπε να ελεγχθούν.
Επίλογος
Τα στοιχεία που προκύπτουν από την Εισαγγελική και την Κοινοβουλευτική έρευνα στην Κύπρο, θέτουν νέα διάσταση στην έρευνα που αρχειοθέτησε ο κύριος Μωραϊτάκης. Τα περισσότερα από τα στοιχεία αυτά προήλθαν από τον Ελλαδικό χώρο,ακόμη και ανοιχτές πηγές (δημοσιεύματα) τα οποία δεν ερευνήθηκαν διεξοδικά ή παραβλέφθηκε (από αμέλεια;) η σημασία τους. Δεν ζητήθηκε η συνδρομή των Κυπριακών Αρχών και της Κεντρικής Τράπεζας της Κύπρου. Η αρχειοθέτηση έγινε με τη συμβολή του πρώην Διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος κυρίου Προβόπουλου,του οποίου ο ρόλος και οι ευθύνες έπρεπε να ελεγχθούν αντί να καθίσταται αυτός που μοιράζει «αθωώσεις».
Είναι τραγικό η αρχειοθέτηση να γίνεται με βάση θεωρητικές αναλύσεις τραπεζικών δεδομένων,όταν η ίδια η πραγματικότητα έχει αποδείξει πλέον ποιά είναι η αλήθεια. Η «υγιής» Τράπεζα την οποία περιγράφει ο κύριος Προβόπουλος έχει καταρρεύσει. Χιλιάδες επενδυτές του Ομίλου MΙG στους οποίους δινόταν η εντύπωση πως ο όμιλος έχει τη δυνατότητα να αποκτήσει αύξηση κεφαλαίων της τάξης των 5 δισ., αγνοούσαν πώς προήλθαν αυτά τα κεφάλαια και αν ποτέ πληρώθηκαν τα δάνεια.
Η σημερινή κατάσταση του Ομίλου MIG,όπως περιγράφεται επισήμως στο site του Ομίλου, λέει την αλήθεια:
Από τα επίσημα χρέη της MIG που ανέρχονται στο 1,8 δισ., τα 831 εκατομμύρια έχουν ανακηρυχθεί, επισήμως, μη εξυπηρετούμενα. Δηλαδή, είναι στην διακριτική ευχέρεια των δανειστών της MIG να της κατεβάσουν τα ρολά όποτε αποφασίσουν.
Η εταιρεία λογιστικών ελέγχων που προσέλαβε η ίδια η MIG για να διαπιστώσει την πραγματική της κατάσταση (η εταιρεία Grant Thornton), αναφερόμενη στην αρνητική αξία της MIG (την οποία ανεβάζει στα μείον 982 εκατομμύρια ευρώ), λέει «πρόκειται για δεδομένο που καταδεικνύει την ύπαρξη ασάφειας για την δυνατότητα του γκρουπ να συνεχίσει ως βιώσιμος οργανισμός». Με απλά λόγια, το πόρισμα λέει σαφώς πως η MIG δεν έχει την απαραίτητη ρευστότητα, ούτε και την δυνατότητα να ανταπεξέρχεται στις τρέχουσες υποχρεώσεις της. Ο ορισμός μιας εταιρείας ζόμπι!
Η σημερινή κατάσταση της MIG, είναι αποτέλεσμα του πώς δημιουργήθηκε αυτός ο Όμιλος, ως διαδικασία χρήσης του τραπεζικού συστήματος,χωρίς εγγυήσεις και έλεγχο. Χιλιάδες επενδυτές αγνοούσαν αυτή την πραγματικότητα,πως δηλαδή δεν επρόκειτο για την «μεγάλη επένδυση» που προσέλκυε τους επενδυτές,αλλά για τραπεζικό κατασκεύασμα μιας Τράπεζας που συνδεόταν με τον Όμιλο και τον Πρόεδρό του.
Θεωρώ πως η ηθική διάσταση που βάζει η κατάρρευση της Κύπρου και τα αποτελέσματα της έρευνας εκεί,αλλά κυρίως τα νέα στοιχεία πρέπει να σας οδηγήσουν στο άνοιγμα της έρευνας στην Ελλάδα εκ νέου. Σε διαφορετική περίπτωση είναι πιθανόν κάποιοι υπεύθυνοι να καταδικαστούν από το Κυπριακό κράτος,αλλά στην Ελλάδα να ισχυριζόμαστε πως είναι αθώοι με βάση ένα θεωρητικό μοντέλο που περιέγραψε ο κύριος Προβόπουλος στον εισαγγελέα και όχι την πραγματικότητα την ίδια.
Θεωρώ πως πρέπει να διερευνηθούν οι ευθύνες του κυρίου Προβόπουλου και του μηχανισμού της ΤτΕ, του Ανδρέα Βγενόπουλου και η στάση του εισαγγελέα Εφετών κυρίου Μωραϊτάκη”.
ΣΧΕΤΙΚΑ
Aγγελτήριο θανάτου για 150.000 μικρομεσαίες επιχειρήσεις από Προβόπουλο
Λαυρεντιάδης: Να θεωρηθούν ως «συνεργοί» ο Προβόπουλος και ο Σάλλας
Το Reuters βάζει στο κάδρο τα εκατομμύρια του Προβόπουλου
The New York Times: A stock plan, part of a bank bailout, could be lucrative for its leader
JusticeForGreece 
Pingback: Μηνυτήρια αναφορά Βαξεβάνη για Προβόπουλο, Βγενόπουλο και εισαγγελέα της έρευνας | JusticeForGreece | ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΚΟΚΚΙΝΟΣ-ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ
ΒΟΜΒΑ ΜΕΓΑΤΟΝΩΝ !!! Ο ΠΡΟΒΟΠΟΥΛΟΣ ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ ΣΤΗ EUROBANK !!!
ΑΠΟ ΔΙΟΙΚΗΤΗΣ ΣΤΗΝ ΕΜΠΟΡΙΚΗ, ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΠΤΩΧΕΥΣΕ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟΝ ΓΙΑΝΝΗ ΣΤΟΥΡΝΑΡΑ, ΣΤΗΝ ΠΕΙΡΑΙΩΣ, ΜΕΤΑ ΔΙΟΙΚΗΤΗΣ ΣΤΗ ΤτΕ ΤΗΣ ΧΡΕΟΚΟΠΙΑΣ ΤΩΝ ΣΥΣΤΗΜΙΚΩΝ ΤΡΑΠΕΖΩΝ, ΤΩΝ ΜΝΗΜΟΝΙΩΝ, ΤΗΣ ΑΝΑΚΕΦΑΛΑΙΟΠΟΙΗΣΗΣ & ΤΟΥ PSI+ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ ΣΤΗ EUROBANK
Αυτό είναι το θαύμα του ελληνικού επιχειρείν !!!
Ο αποτυχημένος παντού, πλην όμως καλός υπαλληλάλος της Τρόικας εσωτερικού και εξωτερικού, που διαβεβαίωνε τους Έλληνες ότι η ανάπτυξη θα έρθει από το 2011 και ότι οι ελληνικές τράπεζες είναι δήθεν ισχυρές, ανταμείβεται ξανά !!!
Αποκλειστικό: Ο Προβόπουλος στην Eurobank
Σύμβουλος διοίκησης στην Eurobank αναλαμβάνει σύμφωνα με αποκλειστικές πληροφορίες του ereportaz ο πρώην διοικητής της ΤτΕ, Γιωργος Προβοπουλος.
Ο πρώην κεντρικός τραπεζίτης αναμένεται το προσεχές διάστημα να αναλάβει καθήκοντα συμβούλου διοίκησης και να συνδράμει ποικιλοτρόπως.
Ο πρώην διοικητής της ΤτΕ είναι ένα πρόσωπο το οποίο έχει σχολιαστεί ποικιλοτρόπως για τη θητεία του στο ανώτερο εποπτικό τραπεζικό όργανο.
Είναι ενδεικτικό οτι αρκετά από τα πορίσματα της ΤτΕ επί θητείας του ηταν αντιφατικά καθώς άλλα δάνεια χαρακτηρίστηκαν από τους ελεγκτές ως «θαλασσοδάνεια» και άλλα ως μη επισφαλή.
ΠΗΓΗ
http://www.ereportaz.gr/apoklistiko-o-provopoulos-stin-eurobank/
http://kinima-ypervasi.blogspot.gr/2015/10/eurobank_8.html
Το δημοσίευμα των NYT για Προβόπουλο, Λαυρεντιάδη και Σάλλα
Εκτενές ρεπορτάζ για την εμπλοκή του διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος, Γιώργου Προβόπουλου στο σκάνδαλο της Proton Bank…
δημοσιεύουν οι New York Times.
Η εφημερίδα αναφέρεται στο πόρισμα του εισαγγελέα Καλούδη και στην πιθανότητα σύνταξης κατηγορητηρίου σε βάρος του διοικητή της ΤτΕ.
Ακόμα, φιλοξενεί συνέντευξη του ίδιου, στην οποία παρουσιάζει τη συμφωνία της Proton με την Τράπεζα Πειραιώς ως αναγκαίο ρίσκο, ενώ παρουσιάζει τους ισχυρισμούς του προσωρινά κρατούμενου, σήμερα, επιχειρηματία Λαυρέντη Λαυρεντιάδη για το ρόλο του κεντρικού τραπεζίτη στην υπόθεση.
Ακολουθεί ολόκληρο το δημοσίευμα των NYT, σε μετάφραση του directNEWS.gr:
«Σε μια εποχή που οι κεντρικοί τραπεζίτες, όπως ο Μπεν Μπερνάνκι, κυριαρχούν στην παγκόσμια οικονομική σκηνή, λίγοι κατέχουν τόση δύναμη στο εσωτερικό της χώρας τους, όση ο Γεώργιος Α. Προβόπουλος, ο Διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας, ο οποίος έχει διαδραματίσει καίριο ρόλο στο να αποφύγει η Ελλάδα την πτώχευση και να παραμείνει στη ζώνη του ευρώ.
Τώρα, όμως, ο κ. Προβόπουλος είναι αντιμέτωπος με μία από τις μεγαλύτερες προκλήσεις της ταραχώδους βασιλείας του: μια έρευνα σχετικά με το αν καταχράστηκε τη θέση του, εγκρίνοντας μια τραπεζική συμφωνία, με εμπλεκόμενο τον πρώην εργοδότη του και επιχειρηματικό μεγιστάνα, που κατηγορήθηκε στη συνέχεια για υπεξαίρεση και απάτη.
Σε ένα εμπιστευτικό πόρισμα που εκδόθηκε τον περασμένο Μάιο, ένας ανώτερος Έλληνας εισαγγελέας, έλεγε ότι ο κ. Προβόπουλος ενέκρινε την €71.000.000 ευρώ (96 εκ. δολ.) συμφωνία, παρά τις προειδοποιήσεις από το προσωπικό του, σχετικά με τα οικονομικά του αγοραστή. Το πόρισμα, μέρη του οποίου εξετάστηκαν από τους New York Times, δίνει μια εικόνα για το πεδίο της έρευνας, για την οποία ελάχιστα έχουν προηγουμένως αποκαλυφθεί.
Δεν υπάρχουν ενδείξεις, ότι ο κ. Προβόπουλος ωφελήθηκε προσωπικά από τη συναλλαγή, η οποία τελικά εγκρίθηκε. Ο ρόλος του όμως – και το ενδεχόμενο, όσο απομακρυσμένο κι αν είναι, ότι θα μπορούσε να αντιμετωπίσει ποινικές διώξεις – θα μπορούσε να έχει επιπτώσεις πέρα από την Ελλάδα. Άλλες χώρες της ζώνης του ευρώ έχουν επενδύσει περισσότερα από 40 δισ. ευρώ για να καλύψουν το ελληνικό τραπεζικό σύστημα. Κατά τη διαδικασία αυτή, πίεσαν την Αθήνα να καθαρίσει τη διαφθορά και τον παρεοκρατικό καπιταλισμό που είναι η ρίζα των προβλημάτων της χώρας.
Σύμφωνα με το πόρισμα, ο κ. Προβόπουλος επέτρεψε στον επιχειρηματία, Λαυρέντη Λαυρεντιάδη, να συνάψει μια συμφωνία με τον πρώην εργοδότη του κ. Προβόπουλου, την Τράπεζα Πειραιώς, σε απέραντα διογκωμένη τιμή. Η πράξη αυτή επέτρεψε στον κ. Λαυρεντιάδη να αποκτήσει τον έλεγχο μιας άλλης τράπεζας, της Proton, και, στην πορεία, να ωφελήσει την Πειραιώς, η οποία παράπαιε.
Ο φάκελος παραθέτει μια σειρά από κόκκινα σημεία, που οι εποπτικές αρχές τραπεζών έθεσαν για τον κ. Λαυρεντιάδη, όπως το υπερβολικό χρέος και τις υποψίες για ξέπλυμα παράνομου χρήματος. Τον περασμένο Δεκέμβριο, είχε κατηγορηθεί για υπεξαίρεση από την Proton, προκειμένου να στηρίξει άλλα συμφέροντά του. Κρατείται στη φυλακή εν αναμονή της δίκης του και έχει αρνηθεί τις κατηγορίες.
Η Proton Bank χρειάστηκε να διασωθεί από την ελληνική κυβέρνηση, με κόστος 1,3 δισ. ευρώ.
Ο αντεισαγγελέας τότε, Γιώργος Καλούδης, υπογράμμιζε στο πόρισμά του, ότι υπάρχουν αρκετά ερωτήματα σχετικά με την συναλλαγή, που δικαιολογούν την περαιτέρω διερεύνηση του χειρισμού της υπόθεσης από την κεντρική τράπεζα. Ο κ. Καλούδης, ο οποίος δεν είναι πλέον στη θέση του, αρνήθηκε να σχολιάσει.
Ο κ. Προβόπουλος, σε μια συνέντευξη, είπε ότι όλες οι ενέργειές του στόχευαν στην πρόληψη της κατάρρευσης του ελληνικού χρηματοπιστωτικού συστήματος και ότι το διοικητικό συμβούλιο της κεντρικής τράπεζας ενέκρινε ομόφωνα την συμφωνία της Proton. Πρόσθεσε, ότι ο κ. Λαυρεντιάδης είχε μια 20ετή πορεία ως επιτυχημένος επιχειρηματίας και είχε υποσχεθεί να κάνει την τράπεζα ένα πιο συντηρητικό ίδρυμα.
“Ήταν έτοιμος να εισφέρει πρόσθετα κεφάλαια στην τράπεζα και ικανοποιούσε όλες τις τυπικές και νομικές απαιτήσεις”, είπε ο κ. Προβόπουλος. Επεσήμανε, ότι ο κ. Λαυρεντιάδης τελικά συνελήφθη και διώχθηκε με βάση τα στοιχεία που παρείχε η κεντρική τράπεζα.
Η αμφισβήτηση όσον αφορά τον κ. Προβόπουλου και τη διάσωση των ελληνικών τραπεζών, απηχεί τη λαϊκή δυσαρέσκεια για τις χρηματοδοτούμενες από τους φορολογούμενους διασώσεις των μεγάλων αμερικανικών τραπεζών κατά τη διάρκεια της χρηματοπιστωτικής κρίσης που ξεκίνησε το 2008. Πριν από πέντε χρόνια, ο Henry M. Paulson Jr, ο πρώην επικεφαλής της Goldman Sachs, ο οποίος ήταν τότε υπουργός Οικονομικών, και άλλοι με δεσμούς με την Wall Street, ενορχήστρωσαν τις διασώσεις, προκαλώντας τη δημόσια κατακραυγή.
Στην Ελλάδα, ο κ. Προβόπουλος επέσπευσε μια σειρά συμφωνιών που μεταμόρφωσαν την Τράπεζα Πειραιώς, όπου είχε διατελέσει αντιπρόεδρος πριν από την ένταξή του στην κεντρική τράπεζα, στην πιο ισχυρή τράπεζα του έθνους. Το νομικό έπος είναι επίσης ένα ορατό σημάδι μιας παρασκηνιακής πάλης για εξουσία, μεταξύ του κ. Προβόπουλου και της κυβέρνησης του πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά, για τον έλεγχο των τραπεζών της χώρας, που για δεκαετίες υπήρξαν πηγή υποστήριξης και επιρροής στην Ελλάδα.
Το αν οι εισαγγελείς θα διώξουν επισήμως τον κ. Προβόπουλος είναι ασαφές. Οι δικηγόροι του κ. Λαυρεντιάδη έχουν υποστηρίξει, ότι η υπόθεση του πελάτη τους και του κ. Προβόπουλου, πρέπει να διερευνηθούν από κοινού, όπως ο κ. Καλούδης προτείνει στην έκθεσή του.
Υποστηρικτές του διοικητή λένε, ότι η έρευνα είναι πολιτικά υποκινούμενη και αβάσιμη, μια προσπάθεια καταδίωξης του κ. Προβόπουλου, έτσι ώστε η σε μεγάλο βαθμό αναξιόπιστη πολιτική τάξη να μπορέσει να επαναβεβαιώσει τον εαυτό της. Αλλά, οι επικριτές του κ. Γ. Προβόπουλου υποστηρίζουν, ότι η στρατηγική που ακολουθήθηκε στην συμφωνία της Proton – που περιγράφεται ως μια σειρά από παρασκηνιακούς ελιγμούς που ωφέλησαν τον Μιχάλη Γ. Σάλλα, τον αυταρχικό πρόεδρο της Τράπεζας Πειραιώς – εφαρμόστηκε επανειλημμένα, πιο πρόσφατα, όταν η Πειραιώς αγόρασε τις ελληνικές επιχειρήσεις τριών κυπριακών τραπεζών τον περασμένο Μάρτιο, σε τιμή κατακύρωσης €524.000.000, και λίγους μήνες αργότερα αποκόμισε κέρδος €3.500.000.000 για τη συναλλαγή.
“Η θέση του διοικητή έχει γίνει πολύ ισχυρή, και δεν νομίζω ότι έχει υποβληθεί σε ουσιαστική εξέταση”, δήλωσε ο Παύλος Ελευθεριάδης, καθηγητής νομικής στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, ο οποίος έχει επικρίνει τον τρόπο με τον οποίο ειδικές ομάδες συμφερόντων στην Ελλάδα έχουν επεκτείνει την επιρροή και τη δύναμή τους τα τελευταία χρόνια. “Υπήρχε η θεαματική αποτυχία της Proton, και υπάρχουν ερωτήματα σχετικά με τη συμφωνία της Πειραιώς στην Κύπρο. Χρειαζόμαστε ριζική μεταρρύθμιση όλων των θεσμικών μας οργάνων – Συμπεριλαμβανομένης και της Τράπεζας της Ελλάδας”.
Δεν είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς γιατί ο κ. Προβόπουλος έχει γίνει στόχος επικρίσεων. Έχει κάνει ελάχιστα για να αποκρύψει την χαμηλή εκτίμησή του για το πολιτικό κατεστημένο, επικρίνοντας ανοιχτά τις δημοσιονομικές πολιτικές του και ιδιωτικά τόσο το συντηρητικό κόμμα της Νέας Δημοκρατίας όσο και το αριστερής κλίσης ΠΑΣΟΚ, επειδή δεν επιτίθενται στα οικονομικά προβλήματα της Ελλάδας με περισσότερη δύναμη και ταχύτητα.
“Δεν είμαι σε αυτή τη δουλειά για να ευχαριστήσω τους πολιτικούς”, δήλωσε ο κ. Προβόπουλος, 63 ετών, σε συνέντευξή του στο ευρύχωρο γραφείο του. “Δεν είμαι απλά ένας απλός πολίτης. Έχω πολύ μεγαλύτερες ευθύνες. Οι ενέργειές μου θα κριθούν στο μέλλον, αφού η σκόνη θα έχει κατακαθίσει και οι άνθρωποι είναι σε καλύτερη θέση να εκτιμήσουν τα αποτελέσματα”.
Η ανώτερη θέση του στο διοικητικό συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, η οποία, μαζί με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, επεδίωξαν ένα βάναυσο καθεστώς λιτότητας για την Ελλάδα, έχει τροφοδοτήσει τις υποψίες, ότι προσομοιάζει πιο στενά στους τεχνοκράτες των Βρυξελλών και της Φρανκφούρτης από όσο στον πολιορκούμενο ελληνικό λαό.
Και ο ίδιος αμφισβήτησε εμμέσως την εξουσία του κ. Σαμαρά, ο οποίος έγινε πρωθυπουργός το 2012 και ο οποίος ανέμενε ότι ο ρόλος του τραπεζικού εκλέκτορα θα προοριζόταν για τον πρωθυπουργό, όπως ήταν το έθιμο στην Ελλάδα.
Για δεκαετίες, η πολιτική επιρροή σε αυτή τη χώρα είναι σε άμεση συνάρτηση με την ικανότητα ενός πολιτικού να δανείζεται και να ξοδεύει, με τις τοπικές τράπεζες, κύριοι αγοραστές των ομολόγων του Ελληνικού Δημοσίου, να ενεργούν ως πρωταρχικοί διαμεσολαβητές. Υπό ένα καθεστώς λιτότητας, μια τέτοια προσέγγιση δεν είναι πλέον δυνατή. Και καθώς οι κυβερνήσεις έρχονται και παρέρχονται – μέχρι σήμερα, ο κ. Προβόπουλος έχει επιβιώσει πέντε πρωθυπουργών και επτά υπουργών οικονομικών – η δύναμη του διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας έχει μόνο στερεοποιηθεί.
Εκπαιδευμένος ως καθηγητής οικονομικών, ο κ. Προβόπουλος δεν είναι ακαδημαϊκός ελιτιστής. Το ύφος του – με αυτοπεποίθηση, αν όχι μαχητικός – έχει τη στάση ενός ανώτατου τραπεζικού στελέχους, ρόλος που εκτελούσε για μια δεκαετία πριν από την ανάληψη των ηνίων της Τράπεζας της Ελλάδας το 2008. Όπως το βλέπει ο ίδιος, η εμπειρία του ως αυστηρού διαπραγματευτή, είχε κρίσιμη σημασία για τις ελληνικές τράπεζες, στο να τις αποτρέψει από το να υποκύψουν στη σχεδόν μοιραία τραπεζική κρίση του περασμένου έτους και στην επανεμφάνισή τους τώρα με ένα νέο φορτίο κεφαλαίου, προσφορά του Ευρωπαίου φορολογούμενου.
Η απάντησή του στον τραπεζικό πανικό είχε την αίσθηση μιας στρατιωτικής εκστρατείας. Υπό την κάλυψη της νύχτας, αεροπλάνα από τη Φρανκφούρτη και άλλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες πέταξαν με παλέτες μετρητών, οι οποίες στη συνέχεια μεταφέρθηκαν με πλοία, φορτηγά και τρένα σε τράπεζες σε όλη τη χώρα. Και με τη μια ελληνική τράπεζα μετά την άλλη να βρίσκεται αντιμέτωπη με μια αποτυχία, η έξαρση των συγχωνεύσεων τραπεζών που ενορχήστρωσε σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα, ήταν άνευ προηγουμένου.
“Η πείρα μου ως εμπορικού τραπεζίτη ήταν πολύ χρήσιμη”, είπε. “Πιστεύω ότι κάναμε καλή δουλειά – Αν το τραπεζικό σύστημα δεν είχε προστατευεί, μάλλον θα έπρεπε να βγούμε από τη ζώνη του ευρώ”.
Κατά τη διάρκεια του αγώνα να σωθεί η ελληνική οικονομία, είπε, νεύοντας σοβαρά προς την κατεύθυνση του γραφείου του, “το κέντρο βάρους ήταν ακριβώς εδώ”.
Η εξαετής θητεία του κ. Προβόπουλου λήγει τον επόμενο Ιούνιο, και ενώ είναι σύνηθες για τους νέους πρωθυπουργούς να διορίζουν τους δικούς τους επικεφαλής των κεντρικών τραπεζών, ένας αυξανόμενος αριθμός τραπεζιτών και επενδυτών υποστηρίζουν, ότι ο κ. Προβόπουλος θα πρέπει να ανανεωθεί υπό το πρίσμα της εύθραυστης χρηματοπιστωτικής κατάστασης της χώρας. Αλλά η έρευνα της Proton θα μπορούσε να το αλλάξει αυτό.
Σε κάποιο βαθμό, στη συναλλαγή της Proton βρίσκεται η ουσία του τι έχει κάνει τον κ. Προβόπουλο μια πολωτική φιγούρα. Σχεδιασμένη γρήγορα στο τέλος του 2009 και στις αρχές του 2010, η συμφωνία βασίστηκε στις δεξιότητες διαχείρισης κρίσεων του κεντρικού τραπεζίτη και έδειξε την προθυμία του να βάλει ένα αβέβαιο στοίχημα, με την ελπίδα ότι το αποτέλεσμα ενός πιο σταθερού τραπεζικού συστήματος θα μπορούσε να δικαιολογήσει τους κινδύνους. Αλλά, επίσης, ρίχνει ένα όχι και τόσο κολακευτικό φως στο σκοτεινό δούναι και λαβείν ανάμεσα στους τραπεζίτες, τους ηγέτες των επιχειρήσεων και των κυβερνητικών αξιωματούχων, που από καιρό είναι συνώνυμο με την πορεία της Ελλάδας και που πολλοί πιστεύουν ότι βρίσκεται στη ρίζα της οικονομικής κατάρρευσης της χώρας.
Εκείνη την εποχή, ο κ. Λαυρεντιάδης καθόταν πάνω σε χρέος άνω των 2 δισεκατομμυρίων ευρώ. Η Πειραιώς, υπό τον κ. Σάλλα, έψαχνε να ξεφορτωθεί 31% των μετοχών της στην Proton, το οποίο είχε αποκτήσει το 2008.
Η συμφωνία, όπως την είδε ο κ. Προβόπουλος, θα έλυνε δύο προβλήματα: θα έδινε στην Πειραιώς μια αναγκαία έγχυση μετρητών και στην ασταθή Proton έναν νέο ιδιοκτήτη, ο οποίος υποσχέθηκε να επενδύσει και να σταθεροποιήσει το ίδρυμα.
Η συμφωνία με την Proton ανακοινώθηκε στις 29 του Δεκεμβρίου του 2009. Την επόμενη μέρα, ο κ. Λαυρεντιάδης μεταβίβασε €71.000.000 προς την Πειραιώς, σύμφωνα με το πόρισμα του εισαγγελέα – παρότι η πώληση δεν είχε επισήμως εγκριθεί από την διεύθυνση εποπτείας της κεντρικής τράπεζας.
Καθώς εβδομάδες πέρασαν χωρίς ένα νεύμα από την εποπτική αρχή, ο κ. Λαυρεντιάδης άρχισε να ανησυχεί ότι δεν θα αποκτήσει ποτέ τον έλεγχο της τράπεζας. Ο κ. Λαυρεντιάδης δήλωσε στους εισαγγελείς, ότι συναντήθηκε με τον κ. Σάλλα, τον πρόεδρο της Πειραιώς, στα τέλη Μαρτίου και είπε ότι είχε αποφασίσει να αποχωρήσει από τη συμφωνία.
“Μην το κάνεις αυτό”, απάντησε ο κ. Σάλλας, σύμφωνα με τον κ. Λαυρεντιάδη. “Επιτρέψτε μου να καλέσω τον καλό μου φίλο Γιώργο Προβόπουλο, και θα κάνει ό,τι χρειάζεται για να εγκριθεί αυτή η συμφωνία”.
Λίγες μέρες αργότερα, η κεντρική τράπεζα ενέκρινε την πώληση.
Η Τράπεζα Πειραιώς, σε δήλωσή της, ανέφερε: “Ο ισχυρισμός ότι η Τράπεζα Πειραιώς ή ο πρόεδρος της παρενέβησαν ανάρμοστα για να διευκολυνθεί η πώληση μετοχών της Τράπεζας Proton στον κ. Λαυρεντιάδη, δεν έχει καμία απολύτως σχέση με την πραγματικότητα και αντανακλά την αποπροσανατολιστική υπερασπιστική γραμμή που πρόσφατα υιοθετήθηκε από τον κ. Λαυρεντιάδη, 28 ολόκληρους μήνες μετά την αρχική του δίωξη”.
Στη βάση της υπεράσπισης του κ. Γ. Προβόπουλου είναι η άποψή του ότι κατά τη στιγμή της συναλλαγής, το Μάρτιο του 2010, ο κ. Λαυρεντιάδης είχε μια αρκετά ισχυρή φήμη ως επιχειρηματίας ώστε να εγκριθεί ως νέος ιδιοκτήτης τράπεζας στην Ελλάδα. Αυτό δεν ήταν, όμως, μια άποψη που συμμερίστηκε ο επικεφαλής της κεντρικής τράπεζας της Κύπρου, που απέρριψε μια προσπάθεια από τον κ. Λαυρεντιάδη να αγοράσει μια τράπεζα στην Κύπρο, κατά τη διάρκεια της ίδιας περιόδου, υποστηρίζοντας ότι τα οικονομικά του ήταν αμφίβολα.
Εκ των υστέρων, ο κ. Προβόπουλος είπε, πως δέχεται ότι ο κ. Λαυρεντιάδης ήταν ένας κακός ηθοποιός. Αλλά ο ίδιος απορρίπτει την αιτίαση ότι η πώληση της Proton και οι συμφωνίες της Πειραιώς στην Κύπρο αποκαλύπτουν εύνοια προς τον πρώην εργοδότη του ή σε ελληνικές τράπεζες γενικά.
“Πρώτη και μοναδική προτεραιότητα μου είναι να διασφαλιστεί η σταθερότητα του χρηματοπιστωτικού τομέα”, είπε ο κ. Προβόπουλος. Ο κ. Σάλλας της Πειραιώς ήταν διατεθειμένος να αναλάβει κινδύνους που οι άλλοι δεν ήταν, πρόσθεσε.
Όσο για τον κ. Λαυρεντιάδη, συνεχίζει να διακηρύττει την αθωότητά του.
“Αν είμαι ένοχος”, είπε πρόσφατα στους εισαγγελείς, “το ίδιο ένοχοι είναι και ο κ. Σάλλας και ο κ. Προβόπουλος”.».
ΑΝΑΡΤΗΘΗΚΕ 17-10-2013
http://directnews.gr/economy/35939-olo-to-dhmosieuma-ton-nyt-gia-provopoulo-laurentiadh-kai-salla.html
INTERNATIONAL BUSINESS
In Greece, the Banking Chief Draws Scrutiny
By LANDON THOMAS Jr.OCT. 16, 2013
ATHENS — In an era when central bankers like Ben S. Bernanke dominate the global economic stage, few hold as much power within their own country as Georgios A. Provopoulos, the governor of the Bank of Greece, who has played a crucial role in keeping Greece out of bankruptcy and in the euro zone.
But now Mr. Provopoulos faces one of the bigger challenges of his tumultuous reign: an investigation into whether he abused his position by clearing a banking deal involving his former employer and a business magnate who was subsequently charged with embezzlement and fraud.
In a confidential report issued last May, a senior Greek prosecutor said that Mr. Provopoulos approved the 71 million euro ($96 million) deal despite warnings from his staff regarding the buyer’s finances. The report, parts of which were reviewed by The New York Times, hints at the scope of the investigation, about which little has been previously disclosed.
There is no evidence that Mr. Provopoulos profited personally from the transaction, which was ultimately approved. But his role — and the chance, however remote, that he might face criminal charges — could have ramifications beyond Greece. Other countries in the euro zone have invested more than 40 billion euros to shore up the Greek banking system. In the process, they have pressed Athens to clean up the corruption and crony capitalism that have been at the root of the country’s problems.
According to the report, Mr. Provopoulos allowed the businessman, Lavrentis Lavrentiadis, to enter into a deal with Mr. Provopoulos’s former employer, Piraeus Bank, at a vastly inflated price. The transaction enabled Mr. Lavrentiadis to gain control of another bank, Proton, and, in the process, benefited Piraeus, which was struggling.
The dossier cites a number of red flags that banking supervisors raised about Mr. Lavrentiadis, including excessive debt and suspicions of money laundering. Last December, he was charged with embezzling from Proton to prop up his other interests. He is being held in prison pending trial and has denied the charges.
Proton Bank had to be bailed out by the Greek government, at a cost of 1.3 billion euros.
The deputy prosecutor at the time, George Kaloudis, argued in his report that there were enough questions concerning the transaction to warrant further investigation of the central bank’s handling of the affair. Mr. Kaloudis, who is no longer in his position, declined to comment.
Mr. Provopoulos, in an interview, said all of his actions were taken to prevent the Greek financial system from imploding and that the central bank’s board unanimously approved the Proton deal. He added that Mr. Lavrentiadis had a 20-year record as a successful entrepreneur and had promised to make the bank a more conservative institution.
“He was ready to inject additional capital in the bank, and he satisfied all formal and legal requirements,” Mr. Provopoulos said. He pointed out that Mr. Lavrentiadis was ultimately arrested and charged based on evidence provided by the central bank.
The controversy over Mr. Provopoulos and the Greek bank bailouts echoes the public discontent over the taxpayer-financed rescues of large American banks during the financial crisis that began in 2008. Five years ago, Henry M. Paulson Jr., the former Goldman Sachs chief who was then Treasury secretary, and others with ties to Wall Street orchestrated those bailouts, prompting a public outcry.
In Greece, Mr. Provopoulos fast-tracked a slate of deals that transformed Piraeus Bank, where he had been a vice chairman before joining the central bank, into the nation’s most powerful bank. The legal saga is also a visible sign of a behind-the-scenes power struggle between Mr. Provopoulos and the government of Prime Minister Antonis Samaras over control of the country’s banks, which for decades have been a source of patronage and influence in Greece.
Whether prosecutors will formally charge Mr. Provopoulos is unclear. Mr. Lavrentiadis’s lawyers have argued that their client’s case and that of Mr. Provopoulos must be investigated together, as Mr. Kaloudis suggested in his report.
The governor’s supporters say that the inquiry is politically motivated and baseless, an attempt to force out Mr. Provopoulos so that the largely discredited political class can reassert itself. But Mr. Provopoulos’s critics argue that the playbook used in the Proton deal — described as a series of back-room maneuverings that rewarded Michalis G. Sallas, the domineering chairman of Piraeus Bank — was deployed repeatedly, most recently when Piraeus bought the Greek operations of three Cypriot banks last March at a knockdown price of 524 million euros, and a few months later booked a profit of 3.5 billion euros on the transaction.
“The position of the governor has become very strong, and I do not think that he has been subjected to proper scrutiny,” said Pavlos Eleftheriadis, a law professor at Oxford University who has been critical of how special interest groups in Greece have expanded their influence and power in recent years. “There was the spectacular failure of Proton, and there are questions about the Piraeus deal in Cyprus. We need root and branch reform of all our institutions — including the Bank of Greece.”
It is not hard to see why Mr. Provopoulos has become a lightning rod. He has done little to disguise his low regard for the political establishment, openly criticizing its fiscal policies and privately upbraiding both the conservative New Democracy party and the left-leaning Pasok party for not attacking Greece’s economic problems with more force and speed.
“I am not in this job to please politicians,” Mr. Provopoulos, 63, said in an interview here in his capacious office. “I am not just an ordinary citizen. I have much larger responsibilities. My actions will be judged in the future after the dust has settled and people are in a better position to assess the results.”
His senior status within the governing council of the European Central Bank, which, along with the International Monetary Fund and the European Commission, has pursued a brutal austerity regime for Greece, has fed suspicion that he identifies more closely with technocrats in Brussels and Frankfurt than with the beleaguered Greek public.
“My actions will be judged in the future after the dust has settled and people are in a better position to assess the results.”
GEORGIOS A. PROVOPOULOS, governor of the Bank of Greece Credit Eirini Vourloumis for The New York Times
And he has indirectly challenged the authority of Mr. Samaras, who became prime minister in 2012 and who had expected that the role of banking kingmaker would be reserved for the prime minister, as has been the custom in Greece.
For decades, political influence in this country has been a direct function of a politician’s ability to borrow and spend, with local banks, as the main buyers of Greek government bonds, acting as the primary facilitators. Under an austerity regime, such an approach is no longer possible. And as governments have come and gone — to date, Mr. Provopoulos has survived five prime ministers and seven finance ministers — the power of the Bank of Greece’s governor has only solidified.
Trained as a professor of economics, Mr. Provopoulos is no ivory-tower academic. His style — self-confident, if not a touch combative — conveys the attitude of a top-level bank executive, the role he performed for a decade before taking charge of the Bank of Greece in 2008. As he sees it, his experience as a no-nonsense deal maker has been critical to Greek banks, in preventing them from succumbing to last year’s near-fatal bank run and in their re-emerging now with a fresh charge of capital, courtesy of the European taxpayer.
His response to the bank panic had the feel of a military campaign. Under cover of nightfall, cargo planes from Frankfurt and other European capitals flew in pallets of cash, which were then transferred by boat, truck and train to banks throughout the country. And with one Greek bank after the other facing possible failure, the spate of bank mergers that he orchestrated in such a short period was unprecedented.
“My experience as a commercial banker was very helpful,” he said. “I believe we did a good job — if the banking system had not been protected we probably would have had to exit the euro area.”
During the struggle to salvage the Greek economy, he said, nodding gravely in the direction of his desk, “the center of gravity was right here.”
Mr. Provopoulos’s six-year term concludes next June, and while it is customary for new prime ministers to name their own central bank heads, a growing number of bankers and investors argue that Mr. Provopoulos should be reappointed in light of the country’s fragile financial condition. But the Proton investigation could change that.
To some extent, the Proton transaction gets at the essence of what has made Mr. Provopoulos such a polarizing figure here. Pulled together quickly at the end of 2009 and early 2010, the deal drew upon the central banker’s crisis management skills and showed his willingness to make a chancy bet in the hope that the payoff of a more stable banking system would justify the risks. But it also shines a not-so-flattering light on the murky give-and-take among bankers, business leaders and government officials that has long been par for the course in Greece and that many believe lies at the root of the country’s economic collapse.
At the time, Mr. Lavrentiadis was sitting on over 2 billion euros of debt. Piraeus, under Mr. Sallas, was looking to unload its 31 percent stake in Proton, which it had acquired in 2008.
The deal, as Mr. Provopoulos saw it, would solve two problems: it would give Piraeus a needed infusion of cash and the shaky Proton a new owner who promised to invest in and stabilize the institution.
The Proton deal was announced on Dec. 29, 2009. The next day, Mr. Lavrentiadis wired 71 million euros to Piraeus, according to the prosecutor’s report — even though the sale had not been formally approved by the central bank’s regulatory division.
As weeks passed without a nod from regulators, Mr. Lavrentiadis became worried that he would never gain control of the bank. Mr. Lavrentiadis told prosecutors that he met with Mr. Sallas, the Piraeus chairman, in late March and said that he had decided to pull out of the deal.
“Don’t do that,” Mr. Sallas replied, according to Mr. Lavrentiadis’s account. “Let me call my good friend George Provopoulos, and he will do what is needed to get this deal cleared.”
A few days later, the central bank approved the sale.
Piraeus Bank, in a statement, said: “The allegation that Piraeus Bank or its chairman intervened inappropriately to facilitate the sale of Proton Bank shares to Mr. Lavrentiadis bears absolutely no resemblance to reality and reflects the diversionary defense line recently concocted by Mr. Lavrentiadis, a full 28 months after he was initially charged.”
At the root of Mr. Provopoulos’s defense is his view that at the time of the deal, in March 2010, Mr. Lavrentiadis had a strong enough reputation as a businessman to be approved as a new bank owner in Greece. This was not, however, an opinion that was shared by the head of Cyprus’s central bank, who rejected an attempt by Mr. Lavrentiadis to buy a bank in Cyprus during the same period, contending his finances were questionable.
In retrospect, Mr. Provopoulos said, he accepts that Mr. Lavrentiadis was a bad actor. But he rejects the criticism that the Proton sale and Piraeus’s Cypriot deals reveal any favoritism to his former employer or Greek banks in general.
“My first and only priority is to ensure the stability of the financial sector,” Mr. Provopoulos said. Mr. Sallas of Piraeus was prepared to take risks that others were not, he added.
As for Mr. Lavrentiadis, he continues to protest his innocence.
“If I am guilty,” he said recently to government prosecutors, “then so are Mr. Sallas and Mr. Provopoulos.”