Αίτηση ακυρώσεως των δύο πρώτων κοινών υπουργικών αποφάσεων που εξεδόθησαν εις εφαρμογήν του νόμου 4014 / 2011 και παρεμπιπτόντως εναντίον και αυτού του ιδίου του νόμου ως αντισυνταγματικού, εναντίον των υπουργών
– Διοικητικής Μεταρρύθμισης & Ηλ. Διακυβέρνησης (πρώην Εσωτερικών),
– Περιβάλλοντος Ενέργειας και Κλιμ. Αλλαγής,
– Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, και,
– Οικονομικών.
Οι υπουργικές αποφάσεις αφορούν (α) την διαδικασία της ηλεκτρονικής υποβολής των δικαιολογητικών που απαιτούνται για την υπαγωγή ενός ακινήτου στις διατάξεις του επίμαχου νόμου και (β) την διαδικασία είσπραξης και απόδοσης του σχετικού παραβόλου και του ενιαίου ειδικού προστίμου.
Αθήνα 5-10-11
ΕΝΩΠΙΟΝ ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑΣ
ΑΙΤΗΣΗ
ΠΕΡΙ ΑΚΥΡΩΣΕΩΣ
1) Της υπ΄αριθμ. 41498 / 26.9.2011 Κοινής Υπουργικής Αποφάσεως των Υπουργών Διοικητικής Μεταρρύθμισης & Ηλ. Διακυβέρνησης, Περιβάλλοντος Ενέργειας και Κλιμ. Αλλαγής και Δικαιοσύνης Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων,
Περί της διαδικασίας ηλεκτρονικής υποβολής των απαραίτητων δικαιολογητικών για την υπαγωγή στο άρθρο 24 του νόμου 4014/2011 «Περιβαλλοντική δανειοδότηση έργων και δραστηριοτήτων, ρύθμιση αυθαιρέτων σε συνάρτηση με δημιουργία περιβαλλοντικού ισοζυγίου και άλλες διατάξεις αρμοδιότητας ΥΠΕΚΑ» (ΦΕΚ 209/Α΄)
2) της υπ΄αρ. 42525 / 279.2011 Κοινής Υπουργικής Αποφάσεως των Υπουργών Περιβάλλοντος Ενέργειας και Κλιμ. Αλλαγής και Οικονομικών,
Περί της διαδικασίας είσπραξης και απόδοσης στο Ελληνικό Δημόσιο του παραβόλου και στο νομικό πρόσωπο δημοσίου δικαίου με την ονομασία «Πράσινο Ταμείο» του ενιαίου ειδικού προστίμου του άρθρου 24 του νόμου 4014/2011 «Περιβαλλοντική αδειοδότηση έργων και δραστηριοτήτων, ρύθμιση αυθαιρέτων σε συνάρτηση με δημιουργία περιβαλλοντικού ισοζυγίου και άλλες διατάξεις αρμοδιότητας ΥΠΕΚΑ» και καθορισμός των δόσεων καταβολής του παραπάνω ενιαίου ειδικού προστίμου (Α΄ 209).
3) και παρεμπιπτόντως του νόμου 4014 / 2011 ο οποίος προσβάλλεται ως αντισυνταγματικός καθώς αντίκειται στο Σύνταγμα.
4) Πάσης συναφούς πράξεως ή παραλείψεως της Διοικήσεως
ΚΑΤΑ
1) των Υπουργών
– Διοικητικής Μεταρρύθμισης & Ηλ. Διακυβέρνησης,
– Περιβάλλοντος Ενέργειας και Κλιμ. Αλλαγής,
– Δικαιοσύνης Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων,
– Οικονομικών
Οι προσβαλλόμενες Κοινές Υπουργικές Αποφάσεις οι οποίες αφορούν την διαδικασία υποβολής δικαιολογητικών για την υπαγωγή στο άρθρο 24 του νόμου 4014 /11 δεν είναι νόμιμες, διότι ο επί τη βάσει του οποίου εξεδόθησαν, Ν. 4014 /11 (ο οποίος και προσβάλλεται παρεμπιπτόντως) σε όσα αναφέρεται για την τακτοποίηση των αυθαίρετων κατασκευών αντίκειται στο Σύνταγμα, έχει κριθεί κατ΄ επανάληψη, οριστικά με σειρά αποφάσεων του Συμβουλίου της Επικρατείας.
Γενικά
Δια των διατάξεων της παρ. 2 του άρθρου 24 και του άρθρου 43 του Συντάγματος θεσπίζεται ο θεμελιώδης και μεγίστης σημασίας απαράβατος και μη επιδεχόμενος οιασδήποτε παρερμηνεία κανόνας ότι η έγκριση και Τροποποίηση των Πολεοδομικών Σχεδίων οποιασδήποτε κλίμακας καθώς και η θέσπιση κάθε ρύθμισης πολεοδομικού ενδιαφέροντος όπως και η θέσπιση με ρυθμίσεις κανονιστικού χαρακτήρα πάσης φύσεως χρήσεων γης και όρων δόμησης, προϋποθέτουν (σύμφωνα με το άρθρο 43 του Συντάγματος) ουσιαστικό έλεγχο συνταγματικής νομιμότητας υπό του Συμβουλίου Επικρατείας.
Εκ του θεμελιώδους αυτού συνταγματικού κανόνος δεν υφίσταται καμιά δυνατότης παρεκκλήσεως υπό οποιοδήποτε πρόσχημα. Άλλως εάν αφήνετο υπό του Συντάγματος περιθώριο παραβιάσεως αυτής της ζωτικής σημασίας δια την κοινωνία (κυριολεκτικώς δια την επιβίωσή της) γενικών πολεοδομικών αποφάσεων προώθησης αυτών μέσω υπουργικών αποφάσεων ή δι΄απ΄ευθείας νομοθετικών ρυθμίσεων θα οδηγούσε σε καθολική οικιστική καταστροφή ως υποκείμενη σε αυθαιρεσία και, επιρροές μεγίστων ιδιωτικών συμφερόντων και ομάδων μη νόμιμων συμφερόντων της καθολικής και πανθομολογούμενης πλέον διαφθοράς.
Κατά την έννοια των διατάξεων του άρθρου 24 Σ, ο πολεοδομικός σχεδιασμός, δηλαδή, η πολεοδομική οργάνωση των πόλεων και των οικισμών της Χώρας οποιουδήποτε μεγέθους κατά τρόπο που να εξυπηρετεί τη λειτουργικότητα και την ανάπτυξή τους και να επιτυγχάνει την εξασφάλιση των καλύτερων δυνατών όρων διαβιώσεως σ΄ αυτούς έχει ευρύτερες συνέπειες, πόσω μάλλον όταν δεν περιορίζεται στα όρια ενός συγκεκριμένου οικισμού, αλλά επεκτείνεται σε ολόκληρη την Επικράτεια και άπτεται καθολικών Εθνικής κλίμακας (και στην περιοχή διαμονής μας) επεμβάσεων στο φυσικό και πολιτιστικό περιβάλλον.
Εξ άλλου η νομιμοποίηση αυθαίρετων κατασκευών με οποιοδήποτε πρόσχημα ή τέχνασμα μετά την εφαρμογή του νόμου 1337 / 83 (σύμφωνα και με σειρά αποφάσεων του Συμβουλίου της Επικρατείας) δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή, καθώς αντιβαίνει στις θεμελιώδεις αρχές του.
Ιστορικό
Η πολεοδομική καταστροφή των Ελληνικών πόλεων και τα τεράστια προβλήματα που έχουν δημιουργηθεί τα τελευταία 50 χρόνια, στην προώθηση Σχεδίων πόλεων στις Εκτός Σχεδίου περιοχές, οφείλονται αποκλειστικά στην αυθαίρετη δόμηση, μια καταστροφική για την χώρα δραστηριότητα, πάνω στην οποία συγκεκριμένοι κύκλοι προσπόριζαν για δεκαετίες εις εαυτούς τεράστια μαύρα κέρδη, καταστρέφοντας την ποιότητα ζωής του συνόλου των κατοίκων της χώρας, την κοινωνική υποδομή και την εθνική οικονομία.
Ένα εγκληματικό φαινόμενο εις βάρος ενός μεγάλου μέρους των πολιτών οι οποίοι αναγκαζόμενοι να συνεργαστούν με την πολυπλόκαμη αυτή μαφία (ως το συνυποβαλλόμενο δημοσίευμα πολύ σωστά περιγράφει) διέμεναν και διαμένουν κάτω από άθλιες και επικίνδυνες συνθήκες.
Παράλληλα η πολυπλόκαμη αυτή μαφία ελέγχοντας και πρακτικά εκβιάζοντας ένα μεγάλο μέρος των πολιτών αυτής της χώρας (οι οποίοι ήταν αναγκασμένοι μέχρι το 1983 να καλύψουν τις βασικές ανάγκες τους), παραβίαζε ευθέως και απαξίωνε το Σύνταγμα της Ελλάδος ελέγχοντας ταυτόχρονα και το εκλογικό σώμα και υπονομεύοντας το Δημοκρατικό Πολίτευμα της χώρας.
Όλοι οι νόμοι οι οποίοι (μέχρι το 1983, οπότε δια της ψηφίσεως του Ν. 1337/83 υλοποιήθηκε και υπό την νομοθετική της μορφή η συνταγματική επιταγή και εδόθη πλέον οριστικό τέλος σε αυτό το καταστροφικό για την χώρα φαινόμενο της αυθαίρετης δόμησης), «νομιμοποιούσαν ή τακτοποιούσαν» την αυθαίρετη δόμηση συνοδεύοντας πάντα με ευχολόγια του τύπου ότι αυτό συμβαίνει για τελευταία φορά κ.λ.π.
Με την ψήφιση όμως του νόμου 1337/83 και την δημιουργία του Ε΄ Τμήματος του Συμβουλίου της Επικρατείας, η παράνομη δόμηση πήρε (τουλάχιστον από πλευράς νομοθετικών καλύψεων) οριστικό τέλος,
Παράλληλα, με την τότε τακτοποίηση για την πάταξη αυτού το παράνομου κυκλώματος διαφθοράς, αποφασίστηκαν και από την πολιτεία, ως όφειλε, πολύ σκληρές δεσμεύσεις και βαριές ποινές, και δεσμευτική και αμετάκλητη κατεδάφιση κάθε παράνομης κατασκευής.
Τα μέτρα αυτά ελήφθησαν διότι είχε πλέον γίνει κοινή συνείδηση ότι αυτή η παρανομία κατέστρεφε πολεοδομικά, κοινωνικά, οικονομικά, και πολιτικά την χώρα, δοθεντος ότι είχαν υπερκαλυφθεί οι πρώτες ανάγκες του τομέα στέγασης μετά την κατοχή και τον εμφύλιο, με μια διοίκηση η οποία μέχρι τότε ήταν αδύνατον (λόγω των τότε συνθηκών, την τεράστια αστυφιλία, την έλλειψη γνώσεων και τις συνθήκες που επικρατούσαν), να ανταποκριθεί στην ανάγκη νομοθετικής καλύψεως αυτού του τόσο καθοριστικού για την ποιότητα ζωής των κατοίκων και της οικονομικής οργάνωσης της χώρας τομέα, δηλαδή, του πολεοδομικού σχεδιασμού.
Αναφερόμαστε στην ιστορική ημερομηνία 1983 σε μια εποχή που είχαν πλέον διαμορφωθεί διαφορετικές από την μεταπολεμική περίοδο κοινωνικές και οικονομικές συνθήκες, που ο πολίτης πλέον δεν ενδιαφερόταν (εκτός ελαχίστων περιπτώσεων) για την κατασκευή ενός παραπήγματος για να καλύψει τις πρώτες ανάγκες στέγασης και αναζητούσε ποιότητα ζωής, κάτι που αποδείχτηκε και από την μεταστέγαση στα Βόρεια Προάστια (τότε προνομιούχα) εκατοντάδων χιλιάδων πολιτών.
Με την ψήφιση λοιπόν του 1337/83, θεσπίστηκαν παράλληλα και τα Γενικά Πολεοδομικά Σχέδια των Πόλεων, τα οποία και ολοκληρώθηκαν σχεδόν σε όλη την Επικράτεια, ενώ στις περισσότερες πόλεις και περιοχές της χώρας προχώρησαν και στην Αναθεώρηση των Σχεδίων πόλης, με τα οποία πλέον μετά από ενδελεχή και αναλυτική μελέτη καθορίσθηκαν τα ανώτατα όρια νέων κατασκευών (δηλαδή συσσώρευσης πληθυσμού και επαγγελματικών δραστηριοτήτων σε κάθε περιοχή), όρια τα οποία ήταν δεσμευτικά και σε καμία περίπτωση δεν επιτρέπεται να αλλοιωθούν προς το δυσμενέστερο, καθώς οι συνθήκες διαβίωσης των κατοίκων, λόγω του καταστροφικού φαινομένου της προϋπαρχούσης αυθαίρετης δόμησης ήταν ήδη οριακές.
Ταυτόχρονα θεσπιστηκαν και οι ελάχιστοι υποχρεωτικοί χώροι για την άκρως αναγκαία κοινωνική υποδομή για τις ανάγκες της κάθε πόλης, όπου και σε αυτήν την περίπτωση, πάλι λογω των προβληματικών εντάξεων στο Σχέδιο πόλης, λογω και πάλι της αυθαίρετης δόμησης, οι ελλείψεις σύμφωνα με τα κατώτερα όρια σε κοινοχρήστους και κοινωφελείς χώρους υπερέβαιναν ήδη τότε το 60%, δημιουργώντας τεράστια προβλήματα στην ομαλή διαβίωση του πληθυσμού.
Ακολουθώντας τις υποδείξεις του Συμβουλίου της Επικρατείας και εφαρμόζοντας κατά γράμμα την Συνταγματική Επιταγή, καιΕπειδή πράγματι οι συνθήκες είχαν αλλάξει στην χώρα μας, η τότε πολιτική ηγεσία αποφάσισε να σεβαστεί το Σύνταγμα και κατ΄ επέκταση τους πολίτες, και να δώσει οριστικό τέλος στην αυθαίρετη δόμηση, επιβάλλοντας βαρύτατες οικονομικές κυρώσεις μέχρι του σημείου (όπως και σε κάθε ευνομούμενη χώρα) κάθε αυθαίρετη κατασκευή να κατεδαφίζεται άμεσα.
Δυστυχώς παρά το ότι το μεγαλύτερο μέρος του Ελληνικού πληθυσμού για αρκετό χρονικό διάστημα σεβάστηκε και δεν επιχείρησε να παραβιάσει τον νόμο, εκτός από μικρές (μέσα στα ανθρώπινα όρια μικροκατασκευές σε υπάρχοντα κτίσματα), η αυθαίρετη δόμηση επανήλθε για άλλη μια φορά, περίπου από την αρχή της δεκαετίας του 90, αλλά όχι πλέον για την κάλυψη στεγαστικών αναγκών όπως στο παρελθόν, αλλά για δεύτερη ή τρίτη κατοικία, για κατασκευές σε περιοχές όπου υπήρχαν δεσμεύσεις και απαγορεύσεις (παραδοσιακοί και τουριστικοί οικισμοί, παραθαλάσσιες περιοχές και μάλιστα σε απόσταση μικρότερη των 500 μέτρων από την θάλασσα, ακόμα και εντός της γραμμής παραλίας, μέσα σε δασικές περιοχές – περισσότερες από αυτές, αν όχι όλες, δημόσιες καταπατημένες εκτάσεις-, εμπορικές ζώνες πάνω σε οδικούς άξονες, κ.λ.π.), οι οποίες αποκλειστικό σκοπό και αποτέλεσμα είχαν το κέρδος και την υποβάθμιση του περιβάλλοντος και της ποιότητας ζωής των άλλων πολιτών, ενώ οι χρήσεις γης παρεβιάζοντο αποφέροντας τεράστια μαύρα κέρδη στους ιδιώτες και εμπλεκόμενους.
Οι αρμόδιες υπηρεσίες, ό,που δεν υπήρχαν εξωθεν παρεμβάσεις από πολιτικούς τοπικούς παράγοντες, ενώ επέβαλαν τις προβλεπόμενες από τον νόμο κυρώσεις, αδυνατούσαν να υλοποιήσουν και να εφαρμόσουν τον νόμο, καθώς το κύκλωμα της αυθαίρετης δόμησης είχε εισχωρήσει μέσω των πολιτικών παραγόντων – προστατών στους μηχανισμούς του κράτους και συνεχώς με διάφορες πολιτικές παρεμβάσεις, εγκυκλίους, αποφάσεις, κ.λ.π., δυσκόλευαν τις κρατικές υπηρεσίες να εισπράξουν τα επιβαλλόμενα πρόστιμα, ενώ με την παράλληλη εσκεμμένη και καλά προγραμματισμένη άρνηση επάνδρωσης των πολεοδομικών γραφείων με τα κατάλληλα μέσα κατεδάφισης, καθιστούσαν τον νόμο εσκεμμένα ανενεργό και σε αυτόν τον τομέα.
Δια να γίνουν αποδεκτές οι παράνομες αυτές ενέργειες υπέρ των μεγάλων ιδιωτικών συμφερόντων μερίμνησαν να διαχύσουν την διαφθορά εις όλα τα κοινωνικά στρώματα και να εμπλέξουν ένα τμήμα του πληθυσμού. Τα τελευταία 15 χρόνια τα πολιτικά γραφεία εξυπηρετούσαν δεκάδες χιλιάδες «πελάτες», οι οποίοι αποδέχονταν τους όρους της διαφθοράς, καταβάλλοντας το ηθικό ή υλικό αντίτιμο για να προστατέψει η πολιτική μαφία την παράνομη καταπάτηση, την παράνομη βίλλα, την παράνομη εμπορική επιχείρηση, τις παράνομες αλλαγές χρήσεων γης, την παράνομη παραθαλάσσια κατασκευή, την οποία νοίκιαζαν σε νομοταγείς πολίτες προσπορίζοντας εις εαυτούς τα ανάλογα μη νόμιμα κέρδη, δίνοντας μάλιστα την υπόσχεση στους παράνομους αυτούς κύκλους που ευρίσκοντο πίσω από την αυθαίρετη δόμηση, ότι την κατάλληλη στιγμή θα περάσουν με νομοθετική αντισυνταγματική ρύθμιση την «τακτοποίηση» των εγκληματικών αυτών για την χώρα ενεργειών.
Κατ΄αυτόν τον τρόπο τα ως άνω πολιτικά πρόσωπα, αφ΄ενός μεν άφηναν να εξελίσσεται αυτή η παρανομία στα ευρύτερα στρώματα της κοινωνίας ώστε να βρουν στο μέλλον δήθεν κοινωνικό άλλοθι, αφετέρου δε, σε σύνδεση με όλον τον κύκλο αυτής της «οικιστικής μάστιγας» (εργολάβους, καταπατητές δημόσιας περιουσίας, κρατικούς υπαλλήλους, τοπικούς παράγοντες, κ.λ.π.) συνεργάζονται με τα μεγάλα ιδιωτικά συμφέροντα στις κερδοσκοπικές αυθαίρετες κατασκευές, ενώ μετά την καταγγελία, την σύλληψη ή την έναρξη διαδικασίας της εφαρμογής των προβλεπόμενων από τον νόμο κυρώσεων, παρείχαν και παρέχουν προστασία μη κατεδάφισης και μη εφαρμογής της επιβολής του βαρύτατου προστίμου που οι ίδιοι έχουν νομοθετήσει μετά από κάθε «νομοθετική τακτοποίηση» αυθαίρετων, υποσχόμενοι μάλιστα κάθε φορά, γελοιοποιώντας τους θεσμούς, ότι θα είναι η… τελευταία.
Έτσι φτάσαμε στο 2010 όπου για πρώτη φορά ακούστηκε και πάλι μέσω προγραμματισμένων φημών και δημοσιεύσεων ότι θα επιχειρηθεί για μια ακόμα φορά η λεγόμενη «Τακτοποίηση» της εγκληματικού και καταστροφικού αυτού φαινομένου, για να έλθει η απάντηση του Προέδρου του Ε΄ Τμήματος και Αντιπρόεδρου του Συμβουλίου της Επικρατείας ότι αυτή η παράνομη διαδικασία έχει οριστικά τελειώσει για την χώρα μας.
Μάλιστα όχι μόνο η πρώην Υπουργός ΥΠΕΚΑ ανακοινώσε ότι «κάθε είδους τακτοποίηση αντίκειται στο Σύνταγμα και ως εκ τούτου το Υπουργείο δεν πρόκειται ουδέποτε να την προωθήσει», αλλά και ο σημερινός Υφυπουργός, κ. Σηφουνακης, αφού ενημερώθηκε προφανώς και αυτός από την νομική υπηρεσία του Υπουργείου του ανακοινώσε ότι «δεν υπάρχει καμία νομική δυνατότητα νομιμοποίησης αυθαίρετων, διότι σε αντίθετη περίπτωση θα ήταν ωμή παραβίαση του Συντάγματος», δηλαδή δεν υπήρχε καμία περίπτωση να γίνει αυτή δεκτή από το ΣτΕ.
Δυστυχώς με την ανάληψη του ΥΠΕΚΑ (ΥΠΕΧΩΔΕ) από τον κ. Γ. Παπακωνσταντίνου
– εν γνώσει της παράνομης ενεργείας,
– χωρίς καν ούτε την προβλεπόμενη διαβούλευση που έχει καθιερωθεί και ακολουθείται συνεχώς για κάθε ψήφιση νόμου τα τελευταία δυο χρόνια
– χωρίς καμία εισήγηση υπογεγραμμένη από τις Υπηρεσίες του αρμόδιου Υπουργείου
– χωρίς την σύμφωνη γνώμη ακόμα και του νομοθετικού της Βουλής.
Απεφασίσθη η νομιμοποίηση (με το ΤΡΥΚ της «τακτοποίησης») της απολύτου αυθαιρεσίας και παρανομίας δια της ψηφίσεως του προσβαλλόμενου Ν. 4014/11.
Σκοπός της προώθησης αυτού του κατάφορα αντισυνταγματικού νόμου 4014 /2011, ψηφισθέντος εν γνώσει του ότι παραβιάζεται το Σύνταγμα και ότι θα ακυρωθεί με την γνωστή καθυστέρηση ή πιστεύοντας ότι μπορούν να παρέμβουν στο έργο της ανεξάρτητης Δικαιοσύνης και να καθυστερήσουν την εκδίκαση της, είναι:
– Η χρησιμοποίηση μιας παρανομίας που υποβαθμίζει την ζωή του γειτνιάζοντος με αυτήν νομοταγούς πολίτη, για άμεση είσπραξη χρημάτων (για σκοπούς που είναι σε όλους γνωστοί και δεν προτιθέμεθα να επεκταθούμε σε αυτό το θέμα), αδιαφορώντας για τις επιπτώσεις στην ποιότητα ζωής και για την καταστροφή της προσωπικής ζωής του πολίτη, ο οποίος επιβαρύνεται (πολλές φορές αφάνταστα) από αυτές τις παράνομες ενέργειες,
– Η κάλυψη παρανόμων ενεργειών οργανωμένων κυκλωμάτων,
– Η δημιουργία τετελεσμένων γεγονότων και η διοικητική αναταραχή στο συγκεκριμένο θέμα, ώστε να επικαλούνται οι αυθαιρετούχοι την όποια τυχόν (έστω και παράνομη τακτοποίηση) και να καθυστερούν για μεγάλο χρονικό διάστημα τις αποφάσεις της Δικαιοσύνης και της εφαρμογής των προβλεπόμενων σύμφωνα με τον νόμο κυρώσεων,
καταστρέφοντας με αυτόν τον τρόπο κάθε μελλοντική προοπτική πολεοδομικής οργάνωσης της χώρας μας, και φυσικά και την Εθνική οικονομία που είναι συνδεδεμένη άρρηκτα με τον πολεοδομικό σχεδιασμό.
Με τον ως άνω νόμο επιχειρείται πρακτικά η κατάργηση όλης της υπάρχουσας από την ίδρυσή του, νομολογίας του Συμβούλιου της Επικρατείας, και όλων των Πρακτικών Επεξεργασίας, με τις οποίες έχουν αναλυθεί και επεξηγηθεί αναλυτικά (με βάση τις παγκόσμια αποδεκτές προδιαγραφές και τις μακρόχρονες επιστημονικές εμπεριστατωμένες μελέτες και δεδομένα) τα άρθρα 24 και 43 του Συντάγματος,
Επί της ουσίας
Οι προσβαλλόμενες Κοινές Υπουργικές Αποφάσεις οι οποίες αφορούν την προσπάθεια νομιμοποίησης των αυθαίρετων κατασκευών, (προβαλλόμενη ως τακτοποίηση), εξεδόθησαν εις εφαρμογή του νόμου 4014 /2011 (ο οποίος και προσβάλλεται παρεμπιπτόντως), ήτοι
Ενός νόμου, ο οποίος «αντίκειται όχι μόνο στη βασική αρχή της ανάπτυξης του οικιστικού περιβάλλοντος μέσω επιστημονικού σχεδιασμού, αλλά και στις αρχές του κράτους δικαίου και της ισότητας των πολιτών έναντι του νόμου.
Ένός καθαρά αντισυνταγματικού νομικού «τρυκ», με το οποίο προσπαθούν να προωθήσουν μέσω της πλάγιας οδού νομιμοποίηση αυθαιρέτων, το οποίο δεν έχει κανένα περιθώριο να γίνει δεκτό» όπως ξεκαθάρισε άλλωστε και ο Πρόεδρος του Ε΄ Τμήματος και Αντιπρόεδρος του ΣτΕ.
Ενός νόμου με τον οποίον τροποποιούνται και καθορίζονται πολεοδομικές μεταβολές, χρήσεις γης, όροι δόμησης προς το δυσμενέστερο και με άναρχο τρόπο, όλων των ρυμοτομικών σχεδίων τα οποία έχουν εγκριθεί μετά από ολοκληρωμένες (τις περισσότερες φορές άκρως οριακές, λογω της προϋπαρχούσης, προ του 1983 αυθαίρετης δόμησης) μελέτες.
Κατά την έννοια των διατάξεων του άρθρου 24 Σ, ο πολεοδομικός σχεδιασμός, δηλαδή, η πολεοδομική οργάνωση των πόλεων και των οικισμών της Χώρας οποιουδήποτε μεγέθους κατά τρόπο που να εξυπηρετεί τη λειτουργικότητα και την ανάπτυξή τους και να επιτυγχάνει την εξασφάλιση των καλύτερων δυνατών όρων διαβιώσεως σ΄αυτούς, έχει ευρύτερες συνέπειες, που δεν περιορίζονται στα όρια του συγκεκριμένου οικισμού, αλλά επεκτείνονται σε ολόκληρη την Επικράτεια εν όψει της αλληλεπιδράσεως του τόπου οργανώσεως κάθε οικισμού με τους υπόλοιπους και των επεμβάσεων στο φυσικό και πολιτιστικό περιβάλλον. Κατ΄ άρθρο 43 παρ. 2 Σ για την έκδοση πράξεων, όταν πρόκειται για θέματα γενικότερου πολεοδομικού ενδιαφέροντος, κατά παγία νομολογία απαιτείται ανάλογη επεξεργασία από το ΣτΕ.
Εκτός της πλήρους καταργήσεως όλων των μέχρι σήμερα αποφάσεων του ΣτΕ, η προώθηση και εφαρμογή του αντισυνταγματικού αυτού νόμου στην πράξη (εφόσον δεν ακυρωθεί άμεσα πριν την οποιαδήποτε εφαρμογή του) αχρηστεύει κάθε οργανωμένη δόμηση, καταστρέφοντας κυριολεκτικά την ήδη υποβαθμισμένη ζωή των πολιτών στο σύνολο της χώρας.
Με την προώθηση του κατάφορα αντισυνταγματικού αυτού νόμου,
1) Ακυρώνονται και αλλοιώνονται προς το δυσμενέστερο όλες οι εγκεκριμένες πολεοδομικές μελέτες όλων των πόλεων, χωριών, οικισμών
2) Τροποποιούνται όλες οι υπάρχουσες νομοθετημένες (οριακές) πολεοδομικές ρυθμίσεις, χρήσεις γης και όροι δόμησης σε όλες τις εντός Σχεδίου περιοχές
3) Καταργούνται όλες οι αρτιότητες, οι πολεοδομικές δεσμεύσεις των εκτός Σχεδίου αγροτεμαχίων.
4) Καταργούνται εκατοντάδες χιλιάδες δικαστικές αποφάσεις με τις οποίες νόμιμοι πολίτες προσπάθησαν και έτυχαν δικαίωσης, μετά από μακροχρόνιες ακριβοπληρωμένες προσπάθειες εναντίον των παρανόμων κατασκευών και των παρανομούντων πολιτών.
5) Υποβαθμίζεται το Σύνταγμα της χώρας και απαξιώνεται και διασύρεται στην κυριολεξία και καθ΄ολοκληρίαν η Δικαστική Εξουσία, και ανατρέπεται η θεμελιώδης αρχή της διακρίσεως των εξουσιών.
6) Επιδοτείται και επικροτείται η παρανομία, η οποία και αντικαθιστά πλέον την έννομη τάξη,
7) Προτρέπονται οι πολίτες να παρανομούν στο σύνολο τους καθώς σε αυτήν την χώρα η αυθαιρεσία τίθεται πάντα υπεράνω του Συντάγματος
8) Καταστρέφεται και η τελευταία ελπίδα για ένα έστω και μακροπρόθεσμα, ευνομούμενο κράτος
9) Καταστρέφεται η προσωπική ποιότητα ζωής των πολιτών που ζουν πλησίον αυτών των παρανόμων κτισμάτων, αλλά και όλων των πολιτών, καθώς οι εκτός προδιαγραφών δομικές επιβαρύνσεις πλήττουν την ποιότητα ζωής και την υγεία όλων.
10) Γίνονται αποδεκτές κατασκευές προβληματικές και επικίνδυνες και για τους ίδιους τους παρανομούντες και τους υπόλοιπους πληττόμενους πολίτες,
11) Προκαλούνται τεράστια προβλήματα στις περαιτέρω κοινωνικές κατασκευές (δρόμοι κοινόχρηστοι και κοινωφελείς χώροι)
12) Επιβαρύνουν τεράστια την Εθνική οικονομία, κυρίως λογω της δυσκολίας περαιτέρω σωστού πολεοδομικού σχεδιασμού εξ αποκλειστικής αιτίας της απρογραμμάτιστης καταστροφικής αυθαίρετης δόμησης και νομιμοποίησης των μη νομίμων χρήσεων γης, προκαλώντας τεράστιες δαπάνες (εκτός των άλλων, ακόμα και χρόνου, καυσίμων, αλλά και καταβολής αποζημιώσεων) προς κάλυψη αυτής της ανώμαλης κατάστασης που «νομιμοποιείται» με αυτόν τον νόμο. Μια πολεοδομική αναρχία η οποία οριστικά είναι αδύνατον πλέον να καλυφτεί με επιστημονικά κριτήρια και στο μέλλον.
13) Καταστρέφονται παραθαλάσσιες περιοχές με τις οπτικά και περιαυτολογικά άθλιες κατασκευές
14) Επιβραβεύονται οι παράνομες κατασκευές μέσα σε (αμφισβητούμενες από τους ιδιώτες και καταπατητές) δασικές εκτάσεις αποδυναμώνοντας τα δικαιώματα του Δημοσίου κ.λ.π.
Η πλήρης αντίθεση των ρυθμίσεων αυτών στο σύνολο τους προς το Σύνταγμα και την
ευνομούμενη πολιτεία είναι αυτονόητη και έχει παγίως διευκρινισθεί από την νομολογία του ΣτΕ. Ενδεικτικώς αναφέρουμε τις πρόσφατες δηλώσεις του Πρόεδρου του Ε΄Τμηματος και Αντιπρόεδρου του ΣτΕ, κ.Μενουδακου:
«Περιθώριο τακτοποίησης αυθαίρετων κατασκευών υπάρχει μόνο για όσα αποδεδειγμένα κτιστηκαν πριν το 1983 και για όσα κτίστηκαν χωρίς οικοδομική άδεια, αλλά χωρίς να υπερβαίνουν τους συντελεστές δόμησης που ισχύουν στις περιοχές όπου ανεγέρθηκαν, (τα οποία θα πρέπει φυσικά να αναθεωρήσουν την σχετική άδεια σύμφωνα με την ισχύουσα πολεοδομική νομοθεσία). Κάθε άλλο ενδεχόμενο σύμφωνα με το Σύνταγμα και την νομολογία είναι αδύνατο. Η εξαίρεση από την κατεδάφιση ισούται με νομιμοποίηση και έχει κριθεί αντισυνταγματική ήδη από τις αρχές του 1983»
Η προώθηση από άτομα της νομοθετικής εξουσίας, εν γνώσει τους, παράνομων νομοθετικών ρυθμίσεων γίνεται διότι γνωρίζουν ότι σε αυτή την χώρα (που έρχεται πρώτη στην διαφθορά στην Ευρώπη και συναγωνίζεται στις τελευταίες θέσεις χώρες όπως η Μποτσουάνα), αυτή η κατάφωρα παράνομη ενέργεια δεν θα έχει επιπτώσεις εις βάρος τους στην προσωπική τους ζωή και περιουσία ακόμα και μετά την έκδοση δικαστικών αποφάσεων που θα κρίνουν την αντισυνταγματικότητά του.
Με αυτή την ωμη παραβίαση της βασικής Συνταγματικής επιταγής προβλέπεται να
εισπραχτούν προκαταβολικά χρήματα από τους πολίτες παραχωρώντας μη νόμιμα
δικαιώματα δημιουργώντας παράλληλα παράνομα τετελεσμένα γεγονότα,
Το ότι η χώρα μας έρχεται πρώτη στην διαφθορά στην Ευρώπη και συναγωνίζεται
τριτοκοσμικές χώρες είναι ένα γεγονός το οποίο, όχι μόνο έχει πιστοποιηθεί από όλους
τους παγκόσμιους οργανισμούς και κάνεις δεν το αμφισβητεί ούτε εδώ στην Ελλάδα, αλλά και το Δημόσιο χρέος το οποίο σήμερα καλούμαστε όλοι να πληρώσουμε είναι καθαρό προϊόν διαφθοράς στο οποίο τα φερόμενα πολιτικά πρόσωπα μαζί με τα ιδιωτικά συμφέροντα που συνεργάζονται στην παρανομία, έχουν παίξει εν γνώσει τους καθοριστικό ρόλο.
Η λέξη «φερόμενα» τίθεται διότι τα πρόσωπα αυτά δεν διστάζουν να προβαίνουν σε παράνομες ενέργειες, όπως πολύ σωστά επιβεβαίωσε στο Δικαστήριο ο πρώην Υπουργός βουλευτής Ρεθύμνης Κεφαλογιάννης, δηλώνοντας ότι «στην Ελλάδα αν δεν προβείς σε κάλυψη και στήριξη εγκληματικών πράξεων (όπως αυτή των παράνομων κατασκευών) δεν μπορείς να εκλεγείς βουλευτής».
Ολοκληρώνοντας με τα αποδεκτά από όλους συμπεράσματα
Η αυθαίρετη δόμηση είναι ένα από τα πιο θλιβερά και άκρως καταστρεπτικά φαινόμενα για την οικονομία της χώρας και των ίδιων των κατοίκων της.
Πίσω από αυτήν την καταστροφική δραστηριότητα αρκετοί κύκλοι, όπως εργολάβοι,
καταπατητές, μεσάζοντες, Δημόσιοι Υπάλληλοι, πολιτικά πρόσωπα, κλπ., απεκόμισαν τα
τελευταία 20 χρόνια τεράστια μαύρα κέρδη εις βάρος του συνόλου του Ελληνικού
πληθυσμού και της ομαλής διαβίωσής του, προκαλώντας παράλληλα τεραστία ζημία στην σωστή ανάπτυξη της χώρας και την Εθνική οικονομία, με αποτέλεσμα, μεταξύ άλλων, οι ως άνω κύκλοι να είναι και οι μόνοι υπεύθυνοι και για το τεράστιο εξωτερικό μας χρέος.
Με τις ρυθμίσεις αυτές απαξιώνεται κάθε προσπάθεια για την προστασία του Περιβάλλοντος, η οποία αποτελεί κατά την διάταξη αυτή του άρθρου 24 του Συντάγματος υποχρέωση του κράτους και δικαίωμα του καθενός.
Ακυρώνει το δικαίωμα του κράτους (που έχει την υποχρέωση για την διαφύλαξη του
Περιβάλλοντος) και των πολιτών (που βλάπτονται από αυτές τις αυθαίρετες κατασκευές) να λαμβάνουν ιδιαίτερα προληπτικά και κατασταλτικά μέτρα στα πλαίσια της αρχής της αειφόρου ανάπτυξης, στα οποία συμπεριλαμβάνεται και η αποκατάστασή του.
Οι βασικές αυτές συνταγματικές αρχές έχουν γίνει πλήρως και αδιαφοροποίητως αποδεκτές από το Συμβούλιο της Επικρατείας δια της πάγιας νομολογίας του, η οποία κατοχυρώνει και νομολογιακώς το φυσικό και οικιστικό περιβάλλον ως προστατευόμενη αξία, εκ της οποίας εξαρτάται όχι μόνο το ύπατο αγαθό της υγείας και της ζωής των ανθρώπων, αλλά και η οικονομική πορεία της χώρας.
Με αυτν την αντισυνταγματική νομοθετική ρύθμιση ακυρώνεται ολοκληρωτικά,
– η ύπαρξη του «πολεοδομικού κεκτημένου» που σημαίνει ότι ο κοινός νομοθέτης και η διοίκηση μπορούν να πραγματοποιούν οποιαδήποτε παρέμβαση στο χώρο αρκεί να
βελτιώνουν, ή τουλάχιστον να μην χειροτερεύουν, ως ισχύουν, με νομοθετικές ρυθμίσεις τους, τους όρους διαβίωσης των πολιτών
– σωρεία πλέον αποφάσεων του ΣτΕ το οποίον ερμηνεύοντας αυθεντικά το Σύνταγμα της χώρας έχει κρίνει οριστικά και αμετάκλητα ότι με την αυθαίρετη δόμηση προκαλείται τεράστια βλάβη στο περιβάλλον και χειροτερεύουν οι όροι διαβίωσης των κατοίκων πράγμα που έρχεται σε αντίθεση με την ως άνω ρητή συνταγματική επιταγή.
Διαφέρει πρακτικά με την περίπτωση των «τακτοποιήσεων» των παράνομων
μετατροπών των (μικρών σε εμβαδόν) ημιυπαίθριων (αν και αυτή άκρως παράνομη) καθώς οι ημιυπαίθριοι χώροι που νομιμοποιήθηκαν:
– ήταν σχεδόν στο σύνολο τους χώροι μέσα στον όγκο και το ιδεατό στερεό της νόμιμης οικοδομής,
– δεν προκαλούσαν ιδιαίτερα προβλήματα στις διπλανές ιδιοκτησίες,
– ήταν μια παρανομία η οποία προκλήθηκε από εσκεμμένα λανθασμένες κυρίως νομοθετικές ρυθμίσεις,
– έχουν υπολογιστεί στην αντισεισμική μελέτη του κτιρίου και ως εκ τούτου οι πολίτες δεν διατρέχουν κίνδυνο,
– αλλά κυρίως δεν προκαλούσαν μεγάλα προβλήματα φωτισμού και αερισμού στον κεντρικό και γενικό πολεοδομικό σχεδιασμό της πόλης.
Το τελευταίο αποτελεί καθοριστική αιτία που δεν αφήνει κανένα περιθώριο νομιμοποίησης καμιάς αυθαίρετης κατασκευής, οπουδήποτε και εάν βρίσκεται αυτή και κυρίως στις εκτός Σχεδίου περιοχές, (κάτι που άλλωστε το Συμβούλιο της Επικρατείας επεξηγώντας το Σύνταγμα έχει κρίνει), ούτε και με την δικαιολογία της δημιουργίας του πράσινου ταμείου, υπό το πρόσχημα του οποίου μάλιστα δόθηκε με την αρχική νομοθετική ρύθμιση αύξηση συντελεστού σε υπερκορεσμένες περιοχές, η οποία αύξηση ως παράνομη επιβάρυνε την ποιότητα ζωής των κατοίκων στις ήδη προβληματικές πόλεις.
Η υποκριτική δικαιολογία δημιουργίας του πράσινου ταμείου ως μέσου κάλυψης μέρους των νέων αναγκών για κοινόχρηστους χώρους που δημιουργήθηκαν από την επιπλέον (πολλές φορές τεραστία και χωρίς δυνατότητες απορρόφησης) ανεξέλεγκτη
συσσώρευση πολιτών και δραστηριοτήτων σε όλες τις προβληματικές ήδη Ελληνικές πόλεις εξ αιτίας αυτού του παράνομου φαινομένου,
α) είναι εντελώς εκτός νομιμότητας καθ΄όσον η προστασία του περιβάλλοντος είναι
απόλυτη αυτόνομη αξία και αυτόνομη συνταγματική επιταγή μη δυνάμενη να συναρτηθεί με οικονομικά οφέλη, ακόμα και και όταν αυτά είναι βέβαια και υψηλά, καθ΄οσον άλλως θα ετίθετο το χρήμα σε καλλίτερη μοίρα από την υγεία, την ανθρώπινη ζωή, την ελευθερία, τον κοινωνικό βίο και την ευνομούμενη πολιτεία, δηλαδή άξιες απόλυτες και αναντικατάστατες,
β) είναι εξωπραγματική, υποκριτική και προσχηματική καθώς
– Αφ΄ενός μεν οι υπάρχουσες τεράστιες οικονομικές ανάγκες της χώρας εξ αιτίας των
πολιτικών αποφάσεων μιας άσχετης, αδιάφορης, κατευθυνόμενης και τις περισσότερες
φορές πλήρως ελεγχόμενης από μεγάλα οικονομικά συμφέροντα πολιτικής εξουσίας, που έχει φέρει την χώρα ολόκληρη στο χείλος της οικονομικής καταστροφής, δύσκολα θα επιτρέψουν να μεταφερθεί το σύνολο και αυτών των ελαχίστων εισπραττομένων
χρημάτων (εν συγκρίσει με την τεράστια ζημιά που προκαλεί γενικά η αυθαίρετη δόμηση) προς αυτήν την κατεύθυνση
– Αφ΄ετερου δε (ενώ χρειάζεται ριζική αλλαγή στην όλη αντιμετώπιση του συγκεκριμένου θέματος της κάλυψης των κοινωνικών υποδομών με πρώτη ενέργεια την άμεση πάταξη της αυθαίρετης δόμησης), και όλα τα χρήματα που φέρονται ότι θα εισπραχθούν από τα πρόστιμα (και εάν τα έδιναν πράγματι για την κάλυψη μέρους των τεράστιων σύμφωνα με τον νόμο προδιαγραφών πολεοδομικών αναγκών) δεν αρκούν παρά για να καλύψουν, τα μεν έσοδα των ημιυπαιθρίων, λιγότερο του 1% των πραγματικών ελλείψεων των πόλεων σε κοινοχρήστους χώρους, τα δε των «τακτοποιήσεων» των αυθαίρετων κατασκευών, λιγότερο από το 3%,
ενώ οι ελλείψεις σήμερα υπερβαίνουν σχεδόν σε όλες τις πόλεις το 60 %
του ελάχιστου απαιτητού σύμφωνα με τις υπάρχουσες προδιαγραφές για την σωστή
διαβίωση των κατοίκων. Κύρια αιτία αυτής της μη ανατρέψιμης κατάστασης είναι η
διαχρονική προώθηση και στην συνέχεια κάλυψη από διεφθαρμένα πρόσωπα της αυθαίρετης δόμησης, με την οποία τα ίδια διεφθαρμένα πολιτικά πρόσωπα τα οποία προωθούν, προστατεύουν και στην συνέχεια «τακτοποιούν» αυτήν την παρανομία, αποκομίζουν σε συνεργασία με τα ιδιωτικά κυκλώματα αυτού του αθλίου φαινομένου, τεράστια ηθικά και οικονομικά μαύρα κέρδη και διατηρούνται στην εξουσία.
Άλλωστε και αυτά τα ελάχιστα εισπραχθέντα στο παρελθόν χρήματα από ανάλογες ή και κάθε άλλου είδους παράλληλες νομοθετικές ρυθμίσεις, ουδέποτε σε παρόμοιες περιπτώσεις προωθήθηκαν ως ο νόμος ορίζει και μάλιστα, χωρίς φυσικά να τιμωρηθεί ουδείς, αφού ο κύκλος της διαφθοράς που λεηλατεί όλους ανεξαιρέτως τους Έλληνεςκαι την χώρα ολόκληρη έχει δημιουργήσει ένα προστατευτικό τείχος, σύμφωνα και με τον Επιθεωρητή Δημόσιας Διοίκησης, και αυτοπροστατεύεται.
Αυτό συνέβη, π.χ., ακόμα και με τα χρήματα που εισπράχθηκαν ως εισφορά σε χρήμα με τον 1337/83, με την ένταξη στο σχέδιο για έργα υποδομής, και κατέληξαν χωρίς επιπτώσεις για τους παρανομούντες στα διακομματικά ρουσφέτια των Δήμων, με δραματικά επακόλουθα για τις εντασσόμενες περιοχές.
Όσο για τα έσοδα από την τακτοποίηση των ημιυπαίθριων και των αυθαίρετων κατασκευών που αναφέρουν ότι θα καλύψουν ανάγκες κοινωνικής υποδομής μέσω του πράσινου ταμείου, σημειώνεται ότι δεν έχει υπολογιστεί η επελθούσα βάσει της υποχρεωτικής αναλογίας κοινοχρήστων χώρων επιβάρυνση των πόλεων λόγω της άυξησης του συντελεστή και της «τακτοποίησης», δηλαδή νομιμοποίησης, της παρανομίας στις ήδη κατεστραμμένες πολεοδομικά πόλεις, με αποτέλεσμα η ανάγκη νέων κοινοχρήστων χώρων να πλέον αυξημένη λογω της αύξησης των τετραγωνικών μέτρων.
Έτσι και όποια σημειακή τυχόν αξιοποίηση κάποιου μικρού χώρου πράσινου γίνει από το λεγόμενο «πράσινο ταμείο» (εφόσον και αυτή τελικά πραγματοποιηθεί) πρακτικά δεν πρόκειται όχι μόνο να αλλάξει τίποτα ή να μεταβάλει την καθημερινή εικόνα των Ελληνικών πόλεων, αλλά αντιθέτως με την ανοχή στην αυθαίρετη δόμηση που με βεβαιότητα θα προκύψει, θα έχουμε πολύ χειρότερα επιβαρημένες πολεοδομικές καταστάσεις
Η παράνομη νομιμοποίηση παράνομων κτισμάτων ή «τακτοποίηση» όπως την αναφέρουν (νομίζοντας τους επαΐοντες ηλίθιους), για να εισπραχτούν, πρακτικά και άμεσα χρήματα, (ανεξάρτητα αν και αυτή η νομοθετική ρύθμιση είναι προφανώς αντισυνταγματική και ως εκ τούτου ακυρωτέα), αλλά κυρίως δια να νομιμοποιηθούν μεγάλες παράνομες χρυσοφόρες κατασκευές και παράνομες χρήσεις γης μεγάλων ιδιωτικών συμφερόντων εξαιρετικώς επιβαρυντικές δια τις πόλεις, την κυκλοφορία, την ποιότητα ζωής των εκεί κάτοικων και γενικώς το περιβάλλον, για τις οποίες και στο παρελθόν έχει επιχειρηθεί με διαφόρους αντισυνταγματικούς τρόπους η «τακτοποίησή» τους δεν έγινε δεκτή από το Συμβούλιο της Επικρατείας (ΣτΕ 1155/07).
Εξ άλλου σύμφωνα με την διάταξη του άρθρου 50 παρ. 4 του Π.Δ. 18/1989 περί Συμβουλίου της Επικρατείας «οι διοικητικές αρχές σε εκτέλεση της υποχρέωσής τους κατ’ άρθρο 95 παρ. 5 του Συντάγματος, πρέπει να συμμορφώνονται ανάλογα σε κάθε περίπτωση, με θετική ενέργεια με το περιεχόμενο της απόφασης του Συμβουλίου ή να απέχουν από κάθε ενέργεια που είναι αντίθετη προς όσα κρίθηκαν από αυτό. Ο παραβάτης, εκτός από τνη δίωξη κατά το άρθρο 259 του Ποινικού Κώδικα, υπέχει και προσωπική ευθύνη για αποζημίωση».
Οι αρμόδιοι παράγοντες και οι κάθε είδους υπάλληλοι εισηγούμενοι νομιμοποιήσεις (ή τακτοποίηση όπως θέλουν να τις αποκαλούν) αυθαίρετων παραβιάζουν ευθέως και το άρθρο 95 παρ. 5 του Συντάγματος και παραβιάζουν εκτός της αρχής της προστασίας του περιβάλλοντος και την θεμελιώδη αρχή της διάκρισης των εξουσιών, καθ΄όσον εν προκειμένω υφίσταται παγιωμένη νομολογία του ΣτΕ την οποία ως ερμηνευτική του Συντάγματος οφείλουν (άπαντες οι εμπλεκόμενοι) να σεβαστούν και να τηρήσουν αυστηρά.
Η «τακτοποίηση» των αυθαίρετων κατασκευών δεν είναι πλέον μια απόφαση ρουτίνας ως συνέβαινε πριν το 1983, -είναι μια αθέμιτη προσπάθεια ολοκλήρωσης στενών κομματικών πελατειακών και (κυρίως) υποσχέσεων κυκλωμάτων στους αυθαιρετούντες για να ικανοποιήσουν οικονομικές και πολιτικές φιλοδοξίες – είναι μια καταστροφική απόφαση για την εθνική οικονομία καθώς το Δημόσιο χρήμα που θα χρειαστεί για την αποκατάσταση της ορθής λειτουργίας μιας πολεοδομικής οργάνωσης μιας πόληςείναι ανυπολόγιστο με τα καταστρεπτικά αποτελέσματα που προκαλούν εν συγκρίσει με τα ελάχιστα έσοδα εκ των προστίμων που θα εισπράξουν τελικά, τα οποία μάλιστα θα σπεύσουν να πληρώσουν κυρίως
– όσοι έχουν μεγάλη οικονομική δυνατότητα (βίλλες, πισίνες, πολυώροφα κτίρια κ.λ.π.)
– όσοι βρίσκονται σε άκρως απαγορευμένη περιοχή (παραθαλάσσια, δασική, αρχαιολογική κ.λ.π).
– Όσοι έχουν πολλαπλάσια έσοδα από την παράνομη χρήση του αυθαίρετου κτίσματος που επιβαρύνει αφάνταστα την όλη περιοχή, όπως μεγάλα παράνομα χρυσοφόρα Εμπορικά κέντρα, αυθαίρετα με άκρως καταστρεπτικές για το περιβάλλον
χρήσεις, κ.λ.π.
– Όσοι έχουν καταδικαστικές αποφάσεις ή βρίσκονται στην διαδικασία έκδοσης αυτών καθώς οι νόμιμοι κάτοικοι, λόγω της αφάνταστης ταλαιπωρίας που υφίστανται έχουν εξαντλήσει τις νόμιμες διαδικασίες, και τώρα αφού έχουν δικαιωθεί, έρχεται η νομοθετική ρύθμιση και επιβραβεύει τον παράνομο.
– Και άλλες παρόμοιες περιπτώσεις, καθώς είναι κοινό πλέον μυστικό ότι ο συγκεκριμένος νόμος ψηφίστηκε κατά κύριο λόγο για να εξυπηρετήσει κυρίως συγκεκριμένες κατηγορίες αυθαιρέτων τα οποία δεν είχαν και δεν θα έχουν ποτέ στο μέλλον με νόμιμες πολεοδομικές διαδικασίες δυνατότητες να ενταχθούν σε εγκεκριμένο Σχέδιο Πόλης ή να έχουν τις προβλεπόμενες από τον νόμο προϋποθέσεις νομιμοποίησης ως εκτός Σχεδίου κατασκευές.. το δε «περιθώριο» των….20 ετών για την θεωρητική τους ένταξη σε πολεοδομικό σχεδιασμό δόθηκε με αποκλειστικό σκοπό να αφομοιωθούν ως τετελεσμένα γεγονότα από την κοινωνία αυτές οι άκρως αποδοτικές για τους ιδιοκτήτες αυθαιρεσίες.
Η νομοθετική αυτή ρύθμιση είναι μια καθαρά εσκεμμένη κακόβουλη πράξη εις βάρος των νόμιμων πολιτών, οι όποιοι πέραν των δυσμενών συνεπειών εκ της παγιώσεως της γενικότερης περιαυτολογικής επιδείνωσης θα είναι υποχρεωμένοι πλέον αν και πολλάκις έχουν επ΄αυτου δικαιωθεί από την Δικαιοσύνη, και υπάρχουν τελεσίδικες αποφάσεις κατεδάφισης της αυθαιρεσίας, να ανέχονται ένα παράνομο κατασκεύασμα δίπλα τους, το οποίο θα υποβαθμίζει δια παντός την προσωπική τους ποιότητα ζωής και την αξία της προσωπικής τους περιουσίας και κυρίως την γενικότερη καταστροφή των πόλεων εις τις οποίες ζουν, αλλά και περαιτέρω της χώρας εις την οποία διαμένουν.
Η προωθούμενη αυτή παρανομία που νομιμοποιεί ανεξάρτητα (μέσω διαφόρων
υποσημειώσεων) όλα τα αυθαίρετα (καθώς οι εξαιρέσεις είναι ελάχιστες και άνευ αντικειμένου) είναι μια κακοποίηση του περιβάλλοντος, καθώς ένα μεγάλο μέρος αυτών των παράνομων κατασκευών έχουν κατασκευαστεί ακόμα και
– Μέσα σε προστατευόμενες περιοχές και αρχαιολογικές ζώνες,
– Μέσα σε περιοχές ιδιαίτερου φυσικού κάλους
– Μέσα σε περιοχές που απαιτείται έγκριση από Αρχιτεκτονική Επιτροπή (όπως έχουν
κτιστεί τα νόμιμα σπίτια) καταστρέφοντας όλες τις αξιόλογες περιοχές της χώρας
– Μέσα στην ζώνη των 500 μέτρων από την παραλία και σε παραθαλάσσιες εκτός
σχεδίου περιοχές ακόμα και μέσα στην υποχρεωτική πρασιά των 50 ή των 100 μέτρων από την γραμμή παραλίας (αλλά και μέσα στον ίδιο τον αιγιαλό) που εκτός της αλλοίωσης του περιβάλλοντος, για ευνόητους πολεοδομικούς λόγους, αλλά και για λόγους ασφαλείας θα πρέπει με κάθε τρόπο να προστατεύεται.
– Μέσα σε μικρές αποστάσεις από εμπορικούς δρόμους και από εθνικές οδούς κλπ.
προκαλώντας τεράστια αδιέξοδα σε μελλοντικές κυκλοφοριακές παρεμβάσεις
– Μέσα σε δασικές και δημόσιες δασικές εκτάσεις και δημόσιες περιουσίες (όπου ως γνωστόν με άλλες παράλληλες παράνομες ή αντισυνταγματικές νομοθετικές ενέργειες τα ίδια άτομα που σήμερα προσπαθούν να εδραιώσουν στην χώρα μας την παρανομία και την διαφθορά), με άλλες παράλληλες ενέργειες και πράξεις, απεμπολούν τα δικαιώματα του Δημόσιου, προς όφελος των ποικίλων καταπατητών.
– Μέσα σε δημόσιες εκτάσεις επεκτεινομένου σε απίθανο βαθμό του συστήματος των καταπατήσεων με… «χρησικτησία» (μοναδικό κράτος στον πλανήτη που εξακολουθεί να αποδέχεται αυτήν την ορολογία, δηλαδή, να επιδοτείται η κλοπή δημοσίων και ιδιωτικών εκτάσεων) από τα ίδια άτομα που προώθησαν την αντισυνταγματική νομοθετική ρύθμισημε το άρθρο 4 του νόμου 3127/03 με το οποίο τα καταπατημένα χαρίζονται στους καταπατητές.
Σημειωτέον δε ότι και αυτός ο νόμος λόγω αντισυνταγματικότητας βρίσκεται στα χέρια της Δικαιοσύνης, αλλά μέχρι την τελική απόφαση αρκετοί καταπατητές και ενδιάμεσοι, με το σύστημα των….τετελεσμένων γεγονότων, θα έχουν προσπορίσει εις εαυτούς τεράστια μαύρα κέρδη εις βάρος της Δημόσιας Περιουσίας.
Δια του προσβαλλόμενου νόμου θα καλύψουν και αυτούς τους ελάχιστους απατεώνες καταπατητές που δεν μπόρεσαν με ψευδομάρτυρες και με την βοήθεια επιόρκων υπάλληλων να υφαρπάξουν δημόσια περιουσία και να χτίσουν μέσα σε αυτήν.
Παράλληλα,
Αντί κατεδαφίζοντας (όπως συμβαίνει σε κάθε πολιτισμένο κράτος που σέβεται τους πολίτες και την νόμιμη πολεοδομική ανάπτυξη) ως ο νόμος ορίζει, ώστε να μην ξαναμφανιστεί αυτό το καταστρεπτικό για την κοινωνία φαινόμενο και παράλληλα να επιτύχουν την είσπραξη των νομίμως καταλογισθέντων προστίμων (τα οποία μάλιστα θεσπίστηκαν από τους ίδιους τους Βουλευτές), θα γυρίσουν την χώρα 50 χρόνια πίσω και τους πολίτες έρμαια στα νύχια της πολυπλόκαμης πολεοδομικής και εργολαβικής μαφίας.
Με την ίδια γνωστή, ψεύτικη δικαιολογία «ως τελευταία και πάλι φορά»
εξαπατώντας για μια ακόμα φορά την κοινωνία και την δικαιοσύνη για την
εξυπηρέτηση αυθαίρετων πελατειακών σχέσεων, χαρίζουν τώρα πάλι τεράστια
ποσά (τα νόμιμα πρόστιμα που έχουν ήδη επιβληθεί) σε παρανόμους.
Χρήματα τα οποία αν εισπραχτούν σύμφωνα με τον ισχύοντα νόμο είναι κατά πολύ περισσότερα για το λεγόμενο «πράσινο ταμείο» από αυτά που τελικά υπολογίζεται να εισπραχθούν με την παράνομη προωθούμενη νομιμοποίηση ενώ ταυτόχρονα η είσπραξή τους θα σταματούσε οριστικά την διαφθορά στην χώρα μας.
Η «τακτοποίηση» αυθαιρέτων είναι επίσης εξαιρετικά επικίνδυνη και για τους ίδιους τους αυθαιρετούντες (και τους γύρω γείτονες τους) οι οποίοι θα διαμένουν πλέον με την «έγκριση» της πολιτείας σε ένα πιθανό επικίνδυνο σεισμικά οίκημα.
Οι δικαιολογίες του τύπου «αυτή είναι η τελευταία φορά … και από τώρα και στο εξής…» εκτός του ότι πλέον δεν πείθουν κανένα, συνιστούν μιαν απαράδεκτη τακτική, η οποία με το υπάρχον ιστορικό, τις τελικές πράξεις και τις μέχρι σήμερα και εφαρμογές εκ μέρους μιας πολιτείας που ελέγχεται από τα ίδια άτομα και νοοτροπίες, επιβεβαιώνεται ότι είναι δικαιολογία κοινού απατεώνα που καταστρέφει και χρεοκοπεί εσκεμμένα με τις πράξεις του την χώρα προς όφελος ιδιωτικών συμφερόντων διατηρώντας μια κοινωνική πληγή, η οποία οριστικά και αμετάκλητα έχει τελειώσει το 1983.
Το χειρότερο από όλα είναι ότι επιχειρούν με τον τρόπο αυτό να ακυρώσουν πρακτικά το Σύνταγμα και το μεγαλύτερο μέρος των μέχρι σήμερα αποφάσεων του Συμβουλίου της Επικρατείας, το οποίο Δικαστήριο ακολουθώντας πιστά το άρθρο 24 και 43 και με την υποχρεωτική επεξεργασία κάθε πολεοδομικής αλλαγής, προστάτευε όσο το δυνατόν την ποιότητα ζωής και το περιβάλλον που όλοι ζούμε.
Δηλαδή ακυρώνουν και γελοιοποιούν όλες τις μέχρι σήμερα νομοθετημένες δεσμεύσεις και απαγορεύσεις για αρτιότητες οικοπέδων.
Και φυσικά οι εισηγητές αυτού του αντισυνταγματικού εκτρώματος δεν υπεισήλθαν εσκεμμένα στον κυριότερο τομέα της τεράστιας καθημερινής προσωπικής βλάβης που προκαλείται από τις αυθαίρετες κατασκευές εις βάρος των νομίμων πολιτών, οι οποίες αν δεν κατεδαφιστούν ως προβλέπεται από το Σύνταγμα και από τον ισχύοντα νόμο, θα προκαλούν μόνιμες και μη αναστρέψιμες καταστροφές και προβλήματα στους όμορους, οι οποίοι για να προστατέψουν την καθημερινή ανθρωπινή διαβίωση τους και για την εφαρμογή της νομιμότητας μη αποδεχόμενοι την υποβάθμιση της ποιότητας ζωής της ιδικής τους και του συνόλου των κατοίκων στην ιδία γειτονιά όπου ζουν, θα καταλήγουν σε συνεχείς καταγγελίες, συμπλοκές και προσφυγές στην Δικαιοσύνη.
Είναι αισχρή, υποκριτική και προκλητική και είναι άνευ ουσίας η ανακοίνωση ότι
– δεν θα νομιμοποιηθούν τα αυθαίρετα – όσα έχουν κατασκευαστεί μέσα σε δασικές εκτάσεις και μάλιστα μέσα ακόμα και δημόσιες δασικές εκτάσεις (οι οποίες ως γνωστόν διεκδικούνται δικαστικά, σχεδόν όλες, από «συμμορίες» καταπατητών) ενώ δεν έχουν ολοκληρωθεί με ευθύνη και των ιδίων ατόμων οι δασικοί χάρτες
Μέσα στον αιγιαλό, (που και σε αυτήν την περίπτωση, όπως και σε όλες τις περιπτώσεις υπάρχουν και οι «ανάλογες» προφανώς κατά παραγγελία εξαιρέσεις, καλύπτοντας όλες σχεδόν τις υπάρχουσες αυθαίρετες κατασκευές), χωρίς να προσδιορίζουν μάλιστα κάποιου λογικού πλάτους (για την ανάγκη κατασκευής π.χ. ενός παραλιακού δρόμου κ.λ.π.) πρασιά από την γραμμή παραλίας τουλάχιστον των 50 μέτρων.
Και επιβεβαιώνεται η ύπαρξη της πολυπλόκαμης πολεοδομικής μαφίας, όπως αποκαλείται από τα ΜΜΕ όλο αυτό το κύκλωμα που σήμερα βρίσκεται πίσω από την προώθηση και νομιμοποίηση της αυθαίρετης κατασκευής
Σήμερα αυτά τα ίδια άτομα, εκλεγμένα μέσω πελατειακών σχέσεων, όπως
– οι τακτοποιήσεις αυθαιρέτων κατασκευών
– η στήριξη καταπατητών δημοσίων εκτάσεων
– κυρίως μέσω πελατειακών διορισμών στο Δημόσιο διασύροντας στην κυριολεξία το
Σύνταγμα
– θεωρώντας λανθασμένα ότι καλύπτονται από την βουλευτική ασυλία και την εν συνεχεία παραγραφή των εγκληματικών τους ενεργειών,
– με την στήριξη των μηχανισμών της γνωστής πλέον σε όλους διαπλοκής (ιδιωτών, πολιτικών παραγόντων και μηχανικών του Δημοσίου), ή οποία τελικά θα έχει και τα τεράστια κέρδη από τις αντισυνταγματικές νομοθετικές ρυθμίσεις (μεταξύ αυτών και από την τακτοποίηση της αυθαίρετης δόμησης), προβαίνουν στις εγκληματικές αυτές πράξεις και στην προώθηση «νομιμοποίησης» αυθαιρέτων των «πελατών τους» και στην συνέχεια λόγω των τοποθετήσεων, στην προφανή ψήφιση του νόμου,
– Είναι τα ίδια άτομα που με σειρά παρομοίων ενεργειών τους έφεραν την χώρα, (όπως άλλωστε παραδέχτηκε μετά από πλήρη ανάλυση του εξωτερικού δανεισμού και ο π. Υπουργός Εσωτερικών κ. Ραγκουσης) στην χρεοκοπία και στην πρώτη θέση της διαφθοράς.
– Είναι δεδομένο ότι τα άτομα που στηρίζουν χωρίς ντροπή έναν τόσο αντισυνταγματικό νόμο (δηλαδή νομιμοποιούν την διαφθορά, διότι προφανώς χάρη σε αυτήν εκλέχθηκαν) θα κάνουν τα πάντα εξυπηρετώντας τους «πελάτες» που τους ψήφισαν και τα μεγάλα παράνομα ιδιωτικά συμφέροντα που βρίσκονται πίσω από τέτοιους νόμους.
Σήμερα φτάσαμε στο πρωτοφανές από κάθε άποψη σημείο Υπουργός να απομακρύνεται από την θέση της, διότι δηλώνει και αναγνωρίζει δημόσια ότι είναι αντισυνταγματική η κάθε τακτοποίηση αυθαιρέτων κατασκευών μετά το 1983 και,παρά ταύτα, αμέσως μόλις ανέλαβε το Υπουργείο ο νέος Υπουργός να δηλώνει ότι (παραβιάζοντας το Σύνταγμα και καταστρέφοντας την χώρα) θα προωθήσει αυτήν την παρανομία.
Και με τον τρόπο αυτό προσπαθούν μέσω ενός δεδομένα εκ προοιμίου αντισυνταγματικού νόμου πριν κριθεί ο νόμος αυτός από το Συμβούλιο της Επικρατείας να δημιουργήσουν τετελεσμένα γεγονότα, με την γνωστή πλέον τακτική της διαφθοράς της χορηγήσεως εγγράφων «τακτοποιήσεως» στους πολίτες (οι οποίοι ευλόγως θα τρέξουν να καλύψουν την παρανομία τους) ώστε όταν κριθεί δικαστικώς ο παράνομος χαρακτήρας της, να χρησιμοποιήσουν τα έγγραφα, εκβιάζοντας και απαιτώντας παράλληλα αποζημιώσεις από την πολιτεία δηλαδή από όλους τους Έλληνες πολίτες για την ιδική τους αυθαιρεσία.
Η δικαιολογία των πολιτικών προσώπων (τα οποία, τα ίδια, με αυτές και άλλες παρόμοιες παράνομες ενέργειές τους χρέωσαν την χώρα), ότι η Τρόικα, η Ευρωπαϊκή Τράπεζα, κλπ., ζητάνε τα λεφτά τους, και ότι με τις κάθε είδους εισπράξεις θα πληρώσουμε μικρό μέρος του χρέους και των υπέρογκων τόκων
– όχι μόνο είναι απαράδεκτη και εξευτελιστική για την χώρα ολόκληρη
– Αλλά και η ιδία η Ε. Ε. δεν νοείται να απαιτεί τέτοιου είδους και εκτάσεως αδιανόητες νομοθετικές ρυθμίσεις, τοσούτο μάλλον καθ΄ όσον παρεμβαίνει συνεχώς και χρεώνει πρόστιμα στην χώρα μας ακόμα και για τις χωματερές και για το περιβάλλον,
Καθώς η εκ των υστέρων τυχόν προσπάθεια της πολιτείας προς επαναφορά των πραγμάτων τουλάχιστον στην προτέρα της παράνομης δόμησης κατάσταση
– λόγω της δημιουργημένης κατάστασης, με μια Ελλάδα πλημυρισμένη από αυθαίρετες κατασκευές
– των τετελεσμένων γεγονότων με νομοθετικές «τακτοποιήσεις»
– της μέχρι τότε ύπαρξης της πανίσχυρης ομάδας των ανωτέρω ισχυρών της «διαπλοκής» των οποίων τα παράνομα κέρδη είναι τεράστια
– με μια προβληματική νομοθετική πολεοδομική κατάσταση,
δεν είναι μόνο δύσκολη, αλλά σε πολλές περιπτώσεις αξεπέραστη (η εφαρμογή του Συντάγματος και η πολεοδομική οργάνωση των πόλεων).
Ανεξαρτήτως της πλήρους αντίθεσης του εισηγούμενου νόμου προς το Σύνταγμα πρέπει να ληφθούν υπ’ όψιν και οι εξής σημαντικές παρατηρήσεις.
Η παράνομη κατασκευή θίγει άμεσα τους παραπλήσιους νόμιμους πολίτες, αφαιρώντας τον ήλιο, το φως και τον απαραίτητο αέρα της κατοικίας τους, και δημιουργώντας επιπλέον από την κατά νόμο επιτρεπτή όχληση στη διαβίωση τους. Και μόνο η προσπάθεια τακτοποίησης αυτής της αυθαιρεσίας είναι εγκληματική, απαράδεκτη, κακοπροαίρετη και εγείρει δικαιώματα στους θιγόμενους πολίτες να διεκδικήσουν από τους εμπλεκομένους και τους βουλευτές που θα ψηφίσουν αυτόν τον κακουργηματικό νόμο για την ζημία που υφίστανται, για την καθημερινή ταλαιπωρία και για την δεδομένη μείωση της αξίας της περιουσίας τους τεράστια ποσά, καθώς σε απόλυτη αντιστοιχία, και ένας ληστής Τραπέζης ή ενός πολίτη θα μπορεί την επομένη, (με μια παρόμοια νομοθετική ρύθμιση την όποια φυσικά και δικαιούται πλέον μετά την ψήφιση αυτού του νόμου να απαιτήσει), αντί να πάει φυλακή επιστρέφοντας τα όσα οφέλη είχε αποκομίσει από την ληστεία, να καταβάλει ένα παράβολο και να συνεχίσει να νέμεται ανενόχλητος την κλεμμένη περιουσία του άλλου πολίτη, ο όποιος δεσμευμένος από αυτήν την παρανοϊκή νομοθετική ρύθμιση θα παρακολουθεί τον ληστή, και μάλιστα της διπλανής πόρτας, να καταναλώνει τα κλεμμένα περιουσιακά στοιχεία που του έχει υφαρπάξει, έχοντας μάλιστα πλέον την προστασία και της ….πολιτείας
β) Τα όποια δικαιώματα δίνονται στους παρανομούντες με αυτή την «τακτοποίηση» θα επιβαρύνουν μελλοντικά τεράστια την εθνική οικονομία με τις διαρκείς δαπάνες κατοίκων και κράτους αποσυμφορήσεως κυκλοφορίας, στάθμευσης, κλπ.
γ) Η παράνομη «τακτοποίηση» της αυθαίρετης δόμησης όχι μόνο δημιουργεί προβλήματα στην μελλοντική πολεοδόμηση της χώρας αλλά, τελικά είναι αδύνατη η εφαρμογή των αναγκαίων προδιαγραφών στην επερχόμενη πολεοδόμηση των πόλεων, κάτι που γνωρίζουν όλοι καθώς αποκλειστικά εξ αιτίας της αυθαίρετης δόμησης και της μετέπειτα τακτοποίησης της με παρόμοιες νομοθετικές ενέργειες ΟΛΕΣ οι Ελληνικές Πόλεις μετά την ένταξη στο σχέδιο έχουν πλέον του 60% λιγότερη κοινωνική υποδομή από την κατώτερη αναγκαία του κατωτάτου ορίου των υπαρχουσών νομοθετημένων προδιαγραφών για την υποφερτή διαβίωση των κατοίκων, εκ του τρόπου ώστε ακόμα και οι υπάρχοντες δρόμοι αδυνατούν να δεχτούν το επερχόμενο φορτίο μιας μεγαλούπολης ενώ οι χώροι στάθμευσης σχεδόν ανύπαρκτοι, δημιουργούν πόλεις τέρατα.
δ) Οι πολεοδομικές μελέτες και όροι δόμησης δίνονται μετά από ολοκληρωμένες μελέτες αφού εξεταστούν οι παράμετροι, τα υπάρχοντα φορτία και η δυνατότητα χωρητικότητας μιας πόλης και ως εκ τούτου δεν υπάρχει καμία δυνατότητα επιπλέον κατασκευών πέραν των καθοριζομένων πολεοδομικών μελετών, οι οποίες εν προκειμένω απουσιάζουν τελείως (για τις Eντος Σχεδίου περιοχές, ενώ δια τις τακτοποιήσεως αυθαιρέτων στις εκτός Σχεδίου περιοχές η νομοθετική αυτή ρύθμιση είναι πάραυτα μια καθαρά καταστροφική εγκληματική πράξη) και διότι στο κύκλωμα των παρανόμων κατασκευών εμπλέκεται ένα τεράστιο κύκλωμα μαύρου χρήματος το οποίο βασίζεται στην μελλοντική τακτοποίηση της παρανομίας εκ μέρους των δεδομένων διεφθαρμένων συνεργατών τους πολιτικών παραγόντων.
ε) Οι διεφθαρμένοι πολιτικοί κύκλοι εσκεμμένα και προγραμματισμένα μεταφέρουν την
αγανάκτηση κατά της αυθαίρετης δόμησης που υπάρχει από το μεγαλύτερο τμήμα της
κοινωνίας και των εκατομμυρίων νόμιμων πολιτών οι όποιοι αγόρασαν πανάκριβα
– Νόμιμη κατοικία
– Οικοδομήσιμο οικόπεδο Eντός Σχεδίου και
– Οικοδομήσιμη έκταση Εκτός Σχεδίου
Στο ότι το όλο πρόβλημα είναι δήθεν η αδικία ότι μόνο αυτοί πλήρωσαν για
οικοδομική άδεια και γι’ αυτό πρέπει να πληρώσουν και οι αυθαιρετούντες κάποιο ποσό ως πρόστιμο, κάτι που είναι ένα μικρό δευτερεύον θέμα που δεν απασχολεί κανένα πολίτη εκτός από τις εισπρακτικές υπηρεσίες του κράτους, ενώ η αγανάκτηση προέρχεται από το γεγονός ότι οι αυθαίρετες κατασκευές προκαλούν τεράστια προβλήματα στην καθημερινή διαβίωση τους, και για τον λόγο αυτό καταγγέλλουν την παρανομία στην πολεοδομία και προσφεύγουν στην Δικαιοσύνη απαιτώντας την εφαρμογή του Συντάγματος και του νόμου για άμεση κατεδάφιση και άμεση επιβολή του υπάρχοντος προστίμου.
Επειδή εν γνώσει της δεδομένης αντισυνταγματικότητας αυτού του νόμου τους, προσπαθούν να εισπράξουν πριν την τελική απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας, μη νόμιμες προκαταβολές οι οποίες δεν είναι δυνατόν να επιστραφούν λόγω της τραγικής οικονομικής κατάστασης της χώρας, την οποία οι ίδιοι παράγοντες με παρόμοιες αποφάσεις δημιούργησαν, – εξαπατώντας παράλληλα τους πολίτες σε (δεδομένη) περίπτωση ακύρωσης του νόμου,
Επειδή η παράνομη ενέργεια στρέφεται ευθέως κατά του μέχρι σήμερα νόμιμα και κατόπιν επεξεργασίας του ΣΤΕ πολεοδομικού σχεδιασμού και η παράνομη ενέργεια των ανωτέρω προσώπων αλλοιώνει κακουργηματικά τις εγκεκριμένες μελέτες, ακυρώνοντας στην ουσία
– ολοκληρωμένες μελέτες,
– πρακτικά επεξεργασίας και
– προεδρικά διατάγματα,
Και είναι μια πράξη που στρέφεται ευθέως κατά του Δημοκρατικού μας πολιτεύματος
Επειδή ψήφιση ενός νόμου (ο οποίος είναι όχι μόνο, τόσο προδήλως αντισυνταγματικός ώστε η ίδια αρμόδια Επιστημονική Επιτροπή της Βουλής αρνείται να αναλάβει τις ευθύνες για την Συνταγματική νομιμότητα αυτού του εκτρώματος), είναι μια εσκεμμένη εγκληματική ενέργεια εις βάρος και των προσωπικών τους περιουσιών των πολιτών
Επειδή οι αυθαίρετες κατασκευές δεν έχουν κατασκευαστεί σύμφωνα με τις κατά νόμο
προδιαγραφές και ουδέποτε έχουν ελεγχθεί οι στατικές μελέτες κατασκευής τους, όσοι με οποιοδήποτε τρόπο συμμετέχουν ή στηρίζουν αυτήν την παρανομία θα φέρουν προσωπικά ακέραια την ευθύνη για τα μελλοντικά τυχόν θύματα αυτών των επικινδύνων κατασκευών.
Επειδή πίσω από την αυθαίρετη δόμηση λειτουργεί ένα τεράστιο κύκλωμα κάλυψης από παράγοντες, οι οποίοι, εκτός της οικονομικής παραμέτρου και του μαύρου χρήματος μετατρέπουν αυτήν την κάλυψη, καλύπτοντας αδικήματα και πολεοδομικά εγκλήματα μέσω των πελατειακών σχέσεων, σε είσπραξη ψήφων για να εκλέγονται εις βάρος των συνυποψηφίων τους, διαβρώνοντας εσκεμμένα το Δημοκρατικό πολίτευμα της χώρας.
Επειδή με τον νόμο 3212/03 εδόθησαν διευκολύνσεις σε αυθαίρετα κτίσματα με τον όρο πάλι ότι από «τότε και στο εξής τα πρόστιμα θα ήταν βαρύτατα και….», κάτι που εσκεμμένα με τον νόμο 4014/ 2011 επιχειρούν να ανατρέψουν.
Επειδή όταν αναφερόμαστε σε παράνομη δόμηση, δεν είναι μια απλή ενέργεια ξεκομμένη από την κοινωνία, αλλά μια ενέργεια εις βάρος των άλλων πολιτών και της κοινωνίας ολόκληρης, και η όποια τακτοποίηση παράνομης δόμησης μετά το 1983, προτρέπει τον πολίτη να παρανομήσει και στο μέλλον εις βάρος του άλλου νόμιμου γείτονα του, εις βάρος του συνανθρώπου του, εις βάρος του περιβάλλοντος, εις βάρος του συνόλου των πολιτών και εις βάρος της οικονομίας της χώρας.
Επειδή ακόμα και το προσχηματικό επιχείρημα ότι τμήμα των προστίμων θα δοθούν στο ΙΚΑ, αυτό, ακόμη και αν πραγματοποιηθεί, δεν αντισταθμίζει με κανένα τρόπο τις πραγματικές εισφορές που θα έπρεπε να καταβληθούν στο ταμείο και την παράνομη συναλλαγή του παρανομούντος ιδιώτη με τους εργολάβους, και φυσικά δεν μπορεί να αναπληρώσει την κοινωνική ασφάλιση των δικαιούχων εργαζομένων.
Επειδή το άθλιο και πονηρό επιχείρημα ότι «για την αυθαίρετη δόμηση ευθύνεται η πολιτεία» και γι’ αυτό προωθείται αυτή η τακτοποίηση, είναι απαράδεκτο καθώς είναι μια αποδοχή από τα ίδια τα άτομα που εκφράζουν και ελέγχουν τον κρατικό μηχανισμό ότι είναι ανάξια, επικίνδυνα, διαπλεκόμενα και ως εκ τούτου αποδέχονται ότι σχεδόν στο σύνολο τους οι νομοθετικές ρυθμίσεις που ψηφίζουν τα συγκεκριμένα άτομα, δύναται να είναι με την συμμετοχή τους, προϊόντα εγκληματικών πράξεων
Επειδή η ψήφιση ενός νόμου που είναι η καθοριστική αιτία αυτού του φαινομένου που
είναι η προώθηση και στήριξη του παράνομου πολεοδομικού σχεδιασμού στην χώρα μας, που καταστρέφει το περιβάλλον και την ποιότητα ζωής των κατοίκων μιας χώρας της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αντίκειται στην συμφωνία ένταξης της χώρας, και ως εκ τούτου ο νόμος 4014 όχι μόνο στρέφεται κατά της συμφωνίας σύνδεσης αλλά υπάρχει πλέον ορατός κίνδυνος για νέες επιβαρύνσεις και πρόστιμα (ακόμα και για τα σκουπίδια) που θα επιβληθούν στην χώρα μας
Επειδή αυτή η παράνομη ενέργεια αφορά προσωπικά όλους μας, καθώς η όποια αποδοχή της νομιμοποίησης μετά το 1983 αυτής της κορυφαίας παρανομίας για την ποιότητα ζωής, (αλλά και κάθε άλλης εγκληματικής ενέργειας) και η απαλλαγή των ενόχων, κλπ, δίνει το δικαίωμα στον οποιοδήποτε πολίτη να κατασκευάσει και στο μέλλον και φυσικά να τακτοποίησει στο μέλλον με τον ίδιο τρόπο, απαιτώντας τα ίδια δικαιώματα με τους προηγούμενους αυθαιρετούντες, μια παράνομη οικοδομή,
– στερώντας τον ήλιο,
– την ησυχία,
– τον χώρο στάθμευσης,
– την αξία της περιουσίας
– και πολλά αλλά
του νομοταγή γείτονα, που θα μπορεί να είναι ο κάθε πολίτης, που θα βρεθεί στο
αδιέξοδο αν πρέπει να στραφεί σε πολυέξοδη δικαστική δαπάνη, καθώς και αν ακόμα δικαιωθεί, η δικαστική απόφαση θα είναι κενό χαρτί και δεν θα φέρει κανένα πρακτικό αποτέλεσμα αποκατάστασης της νομιμότητας.
Επειδή δε σύμφωνα με όλες τις μέχρι σήμερα ενδείξεις ουδέποτε τα χρήματα (κατά μείζον μέρος των τουλάχιστον) που εισπραχτήκαν για κοινωφελείς σκοπούς (όπως τώρα για το λεγόμενο Πράσινο Ταμείο) προωθήθηκαν για τους αναφερόμενους στον νόμο 1337/83 σκοπούς, αλλά προωθηθήκαν για άλλους σκοπούς κυρίως για την πληρωμή πελατειακών σχέσεων των ίδιων πολιτικών προσώπων που προώθησαν αυτή την παρανομία για να επανεκλεγούν.
Επειδή οι προωθούντες την επιβράβευση αυτής της καταστροφικής για την χώρα παρανομίας, γνωρίζοντας ότι ο νόμος αυτός είναι κατάφορα αντισυνταγματικός, έσπευσαν να ανακοινώσουν ακόμα και πριν την ψήφιση του νόμου ότι η «τακτοποίηση» θα γίνεται μόνο με την κατάθεση παραβόλου και μιας αίτησης, ώστε
– αφενός μεν να εισπράξουν από αυτήν την εγκληματική ενέργεια όσο το δυνατόν περισσότερα χρήματα,
– και αφετέρου να παραχωρήσουν δικαιώματα στους αυθαιρετούντες, ώστε όταν αυτός ο αποκρουστικός αντισυνταγματικός νόμος ακυρωθεί από την Δικαιοσύνη, (σε μελλοντική παρέμβαση των πολιτών ή και της πολιτείας της ίδιας προς εφαρμογή της Συνταγματικής Επιταγής) να υπάρχουν απαιτήσεις από τους ιδιοκτήτες των παρανομών κατασκευών εις βάρος του Δημοσίου και τεράστιες δυσκολίες στην εφαρμογή πολεοδομικών ρυθμίσεων και τακτοποιήσεων και να επικρατήσει εξ αυτού πάλι η γνωστή επιχειρηματολογία της διαφθοράς και των παράνομων τετελεσμένων γεγονότων.
Επειδή ήδη η ανακοίνωση ότι όσες αυθαίρετες κατασκευές έχουν κατασκευαστεί έστω και Ημιτελείς μέχρι την ημέρα….δημοσίευσης του καθ’ όλα παράνομου αυτού νόμου, θα ταχτοποιούνται, έδωσε πρακτικά με αυτόν τον τρόπο νέα ώθηση για μια νέα έξαρση παράνομων κατασκευών
Επειδή αυτός ο νόμος-μόρφωμα, προκλητικά και αντισυνταγματικά ανατρέπει τελεσίδικες Δικαστικές αποφάσεις (αλλά και σειρά άλλων χιλιάδων παρομοίων περιπτώσεων που βρίσκονται στην διαδικασία) υπέρ των νομίμων πολιτών οι οποίοι έχουν δικαιωθεί ζητώντας την κατεδάφιση μιας παράνομης κατασκευής που έγινε δίπλα τους και που τους προξενεί τεράστια καθημερινά προβλήματα δικαιώνοντας τελικά την αυθαιρεσία
Επειδή η επιβράβευση της παρανομίας αυτής, μας θίγει σε πολλές περιπτώσεις προσωπικά ως μεμονωμένα άτομα, ως οικογενειάρχες και ως απλούς πολίτες, αλλά και γενικά ως πολίτες αυτής της χώρας
Επειδή η εσκεμμένη κατάλυση του Συντάγματος η παραβίαση των Δικαστικών αποφάσεων και η απαξίωση της Δικαιοσύνης θίγει όλους μας
Επειδή κατά την έννοια των διατάξεων του άρθρου 24 Σ, και παρ. 2 κατ΄άρθρο 43 Σ. ο πολεοδομικός σχεδιασμός δηλαδή η πολεοδομική οργάνωση των πόλεων και των οικισμών της Χώρας οποιουδήποτε μεγέθους κατά τρόπο που να εξυπηρετεί τη λειτουργικότητα και την ανάπτυξή τους και να επιτυγχάνει την εξασφάλιση των καλύτερων δυνατών όρων διαβιώσεως σ΄ αυτούς, έχει ευρύτερες συνέπειες, που δεν περιορίζονται στα όρια του συγκεκριμένου εκαστοτε οικισμού, αλλά επεκτείνονται σ΄ολόκληρη την επικράτεια εν όψει της αλληλεπιδράσεως του τόπου οργανώσεως κάθε οικισμού με τους υπόλοιπους και των επεμβάσεων στο φυσικό και πολιτιστικό περιβάλλον, τις οποίες αφεύκτως συνεπάγεται η πολεοδομική μελέτη.
Επειδή συνεπώς ο τρόπος που έχουν δομηθεί τα αυθαίρετα κτίσματα ευρίσκεται εξ ΄ ορισμού εις πλήρη αντίθεση με την ορθή βάσει επιστημονισμών κριτηρίων πολεοδομική οργάνωση των πόλεων και της υπαίθρου και την πλήττουν καίρια, η δε σχέση τους με τα υπόλοιπα δομήσιμα ακίνητα και τους κοινοχρήστους και κοινωφελείς χώρους αφορά όχι μόνο τους κατοίκους της συγκεκριμένης περιοχής, αλλά αποτελεί ζήτημα γενικότερο,
Επειδή δεν νοείται ποινή (έστω και αυτή η υποτυπώδης του παραβόλου) για παράνομη ενέργεια, ενώ ταυτοχρονως ο παρανομών συνεχίζει με την διατήρηση της παράνομης ενεργείας να διατηρεί τα όσα έχει ωφεληθεί και συνεχίζει να επωφελείται καταστρέφοντας την ζωή των πλησίον του και του κοινωνικού συνόλου,
Επειδή οι προσβαλλόμενες ΚΥΑ είναι ακυρωτέες καθ΄ εαυτές άμεσα, καθ΄οσον είναι και αυτόματα εφαρμοστέες ως οιωνει ατομικές διοικητικές πράξεις, δοθέντος ότι αρκεί κατά την διατύπωση η απλή υποβολή αιτήσεως και καταβολής παραβόλου, προς αυτόματη επέλευση των αποτελεσμάτων της «τακτοποιήσεως» μη απαιτουμένης προς τούτο της εκδόσεως ετέρας διοικητικής πράξεως προσβαλλόμενου αντισυνταγματικού νόμου 4015 / 11.
Επειδή έχουμε ίδιο και ενεστώς έννομο συμφέρον, ως θιγόμενοι πολίτες που μεριμνούν για το συμφέρον της περιοχής τους και την προσωπική και γενική ποιότητα της καθημερινής ζωής τους και στην ομαλή και σύμφωνη με την προστασία του περιβάλλοντος οικιστική και πολεοδομική ανάπτυξη της χώρας
Επειδή η παρούσα είναι παραδεκτή, νόμιμη, βάσιμη και αληθής
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Και όσους επιφυλασσόμεθα να προσθέσουμε στο μέλλον
ΑΙΤΟΥΜΕΘΑ
Να γίνει δεκτή η παρούσα αίτηση μας καθ΄ολοκληρίαν
Να ακυρωθούν οι ΚΥΑ
Α) υπ΄αριθμ. 41498 / 26.9.2011 Κοινή Υπουργική Απόφαση των Υπουργών Διοικητικής Μεταρρύθμισης & Ηλ. Διακυβέρνησης, Περιβάλλοντος Ενεργείας και Κλιμ. Αλλαγής και Δικαιοσύνης Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων,
Περί της διαδικασίας ηλεκτρονικής υποβολής των απαραίτητων δικαιολογητικών για την υπαγωγή στο άρθρο 24 του νόμου 4014/2011 «Περιβαλλοντική αδειοδότηση έργων και δραστηριοτήτων, ρύθμιση αυθαιρέτων σε συνάρτηση με δημιουργία περιβαλλοντικού ισοζυγίου και άλλες διατάξεις αρμοδιότητας
ΥΠΕΚΑ» (ΦΕΚ 209/Α΄)
Β) Η υπ΄αρ. 42525 / 279.2011 Κοινή Υπουργική Απόφαση των Υπουργών Περιβάλλοντος Ενεργείας και Κλιμ. Αλλαγής και Οικονομικών,
Περί της διαδικασίας είσπραξης και απόδοσης στο Ελληνικό Δημόσιο του παραβόλου και στο νομικό πρόσωπο δημοσίου δικαίου με την ονομασία «Πράσινο Ταμείο» του ενιαίου ειδικού προστίμου του άρθρου 24 του νόμου 4014/2011 «Περιβαλλοντική αδειοδότηση έργων και δραστηριοτήτων, ρύθμιση αυθαιρέτων σε συνάρτηση με δημιουργία περιβαλλοντικού ισοζυγίου και άλλες διατάξεις αρμοδιότητας ΥΠΕΚΑ» και καθορισμός των δόσεων καταβολής του παραπάνω ενιαίου ειδικού προστίμου (Α΄ 209).
Γ) και παρεμπιπτόντως ο νόμος 4014 / 2011 ο οποίος προσβάλλεται ως αντισυνταγματικός καθώς αντίκειται στο Σύνταγμα.
Δ) καθώς και οποιαδήποτε άλλη συναφής πράξη ή παράλειψη του καθ΄ου.
Να διαταχθεί κάθε άλλο νόμιμο και να μας επιδικασθεί η δικαστική μας δαπάνη και η αμοιβή του πληρεξουσίου δικηγόρου μας.
Αθήνα 5-10-11
Ο πληρεξούσιος Δικηγόρος
http://www.dorilaosklapakis.gr/2011-10-5Ste.htm
προσφεύγοντες Δορύλαος Κλαπάκης κ.ά.
συζητείται (μετά από 4 αναβολές) απευθείας στην Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας την 11 Ιανουαρίου 2013 .
UPDATE
Εκδόθηκε απόφαση
JusticeForGreece 
Pingback: 22.02.2010 – 18.01.2013: Οι νομικές κινήσεις των πολιτών και η αδράνεια της δικαιοσύνης … | ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΚΟΚΚΙΝΟΣ-ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ