Γράφει ο Παν. Γ. Γεωργόπουλος
Διαπιστώνω ότι οι ενέργειες για την συλλογή χρημάτων μέσω φόρων (έμμεσων ή άμεσων) από τους πολίτες, που γίνονται από τις κυβερνήσεις που μας κυβερνούν τα τρία τελευταία χρόνια, με αιτιολογία την ανάκαμψη από την οικονομική κρίση αποσκοπούν τελικά μόνο στην οικονομική μας εξαθλίωση, χωρίς ταυτόχρονα να επιτυγχάνεται το προσδοκώμενο αποτέλεσμα.
Παίρνω παράδειγμα την συμπεριφορά των κυβερνήσεων όσον αφορά το αυτοκίνητο.
Αυξάνουν τα τέλη κυκλοφορίας για να εισπράξουν περισσότερα, με αποτέλεσμα οι ιδιοκτήτες αυτοκίνητων να παραδίδουν τις πινακίδες κυκλοφορίας (περίπου 745.000 πινακίδες), έτσι την στιγμή που υπάρχουν στην κυκλοφορία λιγότερα οχήματα, εισπράττονται λιγότερα χρήματα από τέλη κυκλοφορίας και ταξινόμησης, κλείνουν ασφαλιστικές εταιρίες, βενζινάδικα, συνεργεία, ανταλλακτικά, αντιπροσωπείες καινούργιων και μεταχειρισμένων αυτοκινήτων. Ανεργία.
Τι λένε οι αριθμοί; Όσον αφορά τις εισπράξεις. Tο πρώτο τρίμηνο 2012, εισπράχτηκαν από φόρους πετρελαιοειδών 60 εκατ. ευρώ λιγότερα από όσα είχαν εισπραχθεί το 2011, γι’ αυτό και υπήρχαν εισηγήσεις για μείωση του ΕΦΚ προκειμένου να «ξεπαγώσει» η αγορά και να μειωθεί η τιμή στα πρατήρια, αλλά απορρίφθηκαν!!!!!! Εισπράχθηκαν επίσης 13 εκατ. ευρώ λιγότερα από τα τέλη ταξινόμησης οχημάτων
Σύμφωνα με τον προϋπολογισμό, το κράτος υπολόγιζε να εισπράξει 1,3 δισ. ευρώ από Τέλη Κυκλοφορίας του 2012. Tα έσοδα όμως θα είναι μειωμένα κατά 300 εκατ. ευρώ περίπου.
Τα έσοδα από τον Ειδικό Φόρο Κατανάλωσης (ΕΦΚ) στα καύσιμα από το 2009 έως σήμερα έχουν μειωθεί περίπου κατά 1,5 δισ. ευρώ, παρόλο που ο ΕΦΚ αυξήθηκε, και αυτό λόγω της σημαντικής μείωσης της κατανάλωσης τόσο στη βενζίνη όσο και στο πετρέλαιο θέρμανσης.
Πτώση 48,5% κατέγραψαν οι πωλήσεις καινούριων αυτοκινήτων τον Σεπτέμβριο σε σχέση με τον αντίστοιχο μήνα 2011 καθώς διατέθηκαν μόλις 3.463 νέα ΙΧ έναντι 6.718. Σύμφωνα με εκτιμήσεις, η «κατρακύλα» θα συνεχιστεί και τους επόμενους μήνες με αποτέλεσμα το 2012 να κλείσει με λιγότερες από 55.000 πωλήσεις παραπέμποντας σε επιδόσεις που είχαν καταγραφεί στην δεκαετία 1970!!! όταν το 1975 πουλήθηκαν 50.807 νέα ΙΧ.
Και να ήταν μόνο αυτό; όχι βέβαια, μειώνεται η κυκλοφορία αυτοκινήτων στους δρόμους με συνέπεια να υπάρχουν λιγότερα έσοδα από τα διόδια, να υπάρχει λιγότερη δουλειά στα μαγαζιά που υπήρχαν στους δρόμους, όλα αυτά σημαίνουν απολύσεις. Ανεργία.
Η συνεχώς μειούμενη κυκλοφορία οχημάτων μέχρι και 40%, λόγω του κόστους των διοδίων, αλλά κυρίως της «τσουχτερής» τιμής της αμόλυβδης απειλεί να βάλει βόμβα στα θεμέλια των μεγάλων οδικών έργων, καθώς και των ήδη κατασκευασμένων δρόμων Τα έσοδα από τα διόδια είναι πολύ κατώτερα των αναμενομένων, γι’ αυτό και εκφράζονται ανησυχίες τόσο για τη συνέχιση των έργων όσο και για τη συντήρηση των οδικών αξόνων.
Αποκορύφωμα όλων είναι, τόσο η σημαντική μείωση της κίνησης στην Εγνατία Οδό τους καλοκαιρινούς μήνες, όσο και ο εκτροχιασμός των προβλέψεων για τα έσοδα από τους μεγάλους υπό κατασκευή άξονες, μεταξύ των οποίων βρίσκονται η Ιόνια Οδός και ο Ε65. Ενώ η κυβέρνηση μαζί με τους παραχωρησιούχους προσδοκούσαν έσοδα από διόδια της τάξης των 60 δις ευρώ, από τους πέντε μεγάλους άξονες σε βάθος 30ετίας, φαίνεται ότι αυτός ο στόχος δεν επιτυγχάνεται. Άρα δεν θα φτιαχτούν τα μεγάλα έργα που ευαγγελίζεται η κυβέρνηση;
Να αναφέρουμε τέλος και την Αττική Οδό, σύμφωνα με στοιχεία της εταιρείας, ο αριθμός των οχημάτων που χρησιμοποιούν σήμερα την Αττική Οδό εμφανίζει μείωση, από τα 307.000 το 2009, σε 217.000 ημερησίως. Εμφανίζεται μείωση διελεύσεων από το 2010, που φτάνει το 15,5%. Λιγότερες διελεύσεις, λιγότερα έσοδα, λιγότερος ΦΠΑ για το Κράτος
Μετά λοιπόν την αδικαιολόγητη αύξηση της βενζίνης πολλοί κατέφυγαν στην τοποθέτηση συστημάτων υγραεριοκίνησης για να μπορούν να κινούνται πιο φθηνά, αυτό έδωσε μια ανάσα στην αγορά, ανταλλακτικά, συνεργεία και εργαζόμενοι ασχολούνταν με την τοποθέτηση των συστημάτων, αλλά το ελεεινό κράτος, σου λέει γιατί
Αποφάσισε λοιπόν θέλει να βάλει «φωτιά» και στην κατοχή και χρήση Ι.Χ. με υγραέριο, καθώς εξετάζει την αύξηση του (ΕΦΚ) του Υγραερίου Κίνησης κατά 164%, παρότι υπάρχει απόφαση της ΕΕ, να παραμείνει χαμηλός ο ΕΦΚ στο LΡG ως κίνητρο, γιατί είναι φιλικό προς το περιβάλλον, ενώ έχει επίσης θεσπίσει την οδηγία (96/2003), σύμφωνα με την οποία η φορολογία του υγραερίου δεν μπορεί να είναι περισσότερο από 25%, (ενώ στην βενζίνη είναι 100%) έως το 2019.
Άρα ποιος είναι ο σκοπός του Κράτους; Από ότι βλέπω να σταματήσουν να κυκλοφορούν και τα τελευταία αυτοκίνητα και από την άλλη μεριά να κλείσουν τα συνεργεία, που δούλευαν με την τοποθέτηση συστημάτων υγραεριοκίνησης, δημιουργώντας νέο γύρο λουκέτων και απολύσεων, αφού δε θα συμφέρει πια να γίνονται τοποθετήσεις.
Όλα τα παραπάνω δείχνουν ότι ενώ το Κράτος με αυτές τις ενέργειες χάνει χρήματα και αυξάνει την ανεργία δε το νοιάζει, δε θέλει χρήματα απλά μας τιμωρεί, μας εκδικείται, για κάποιο λόγο που δεν γνωρίζω, το μόνο που θέλουν είναι να βλέπουν τον κόσμο άνεργο, απένταρο, να τρέχει στα συσσίτια της εκκλησίας, των Δήμων και των κομμάτων, τους μαθητές στα σχολεία να υποσιτίζονται και τη νεολαία χωρίς προορισμό και όραμα.
Σκοπός αυτού του αθλίου Κράτους είναι η δική μας εξαθλίωση ώστε να είμαστε βορά στα χέρια των δανειστών – εταίρων μας, ειδικά τώρα με την εφαρμογή των Ειδικών Οικονομικών Ζωνών (ΕΟΖ) στην Ελλάδα.
e-mail: georgopan@yahoo.gr
JusticeForGreece 
Τα παράλογα χαράτσια έφεραν ζημία 15 δισ. ευρώ
Υπερφορολογική γενοκτονία
Τα αποτελέσματα της διάσωσης της Ελλάδας σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία της EUROSTAT
ΕΛΛΑΔΑ 31.01.2016
«Μη μάθουν τα παιδιά μας για τα συσσίτια»
ΜΑΡΙΛΗ ΜΑΡΓΩΜΕΝΟΥ
Οι άνθρωποι που δεν ζουν στο σπίτι του κ. Γιάννη δεν ξέρουν τίποτε για όλ’ αυτά που θα διαβάσετε παρακάτω. Εκείνος μου το εξήγησε απ’ την αρχή: δεν μπορώ ούτε το επώνυμό του να γράψω, ούτε πού ακριβώς μένει, ούτε τα πραγματικά ονόματα των παιδιών του. Με αυτήν τη συμφωνία μιλήσαμε μ’ εκείνον και τη μεγάλη του κόρη, την Αγγελική, που βέβαια δεν τη λένε Αγγελική. Η μικρή, που πάει Α΄ Γυμνασίου, έτυχε να είναι σπίτι εκείνο το πρωί. Απ’ την αρχή της συζήτησης, όταν άκουσε να ρωτώ για μισθούς και χρήματα, το πρώτο που είπε ήταν «εμείς δεν είμαστε φτωχοί. Ετσι δεν είναι, μπαμπά;».
Πριν από την κρίση, ουδείς φανταζόταν πως μια οικογένεια Ελλήνων δύο χιλιόμετρα απ’ το Σύνταγμα ζει έτσι. Ομως, στο νέο σύμπαν του μνημονίου, η οικογένεια της Αγγελικής δεν είναι κάτι σπάνιο: 3 στα 10 νοικοκυριά στο κέντρο της Αθήνας περνούν τον χειμώνα χωρίς θέρμανση, κάποια ακόμη και χωρίς ζεστό νερό. Μία στις πέντε οικογένειες έχει κλείσει το καλοριφέρ της πολυκατοικίας εδώ και πέντε χρόνια, μία στις τέσσερις παλεύει με τη ρύθμιση ληξιπρόθεσμων οφειλών για να διατηρήσει το ρεύμα στο σπίτι και μία στις πέντε έχει περάσει τις πιο δύσκολες μέρες της τρώγοντας στα συσσίτια της εκκλησίας ή του δήμου. Ολ’ αυτά, όμως, δεν παρηγορούν τον πατέρα της Αγγελικής και της Φωτεινής, τον Γιάννη. «Εγώ το παλεύω μία μέρα τη φορά», λέει. «Σήμερα έχουμε φαγητό, αλλά δεν έχουμε θέρμανση. Αύριο βλέπουμε».
Με δύο δουλειές
Βρισκόμαστε στην Κυψέλη, μερικούς δρόμους πέρα απ’ την Αγία Ζώνη. «Παλιά εδώ ήταν ωραία περιοχή», λέει ο Γιάννης. «Ο ιδιοκτήτης νομίζει πως είναι ακόμη, θέλει 270 ευρώ για 96 τετραγωνικά». Κι από εκεί, ξεκινά το μοίρασμα του μισθού του. «Που είναι 500 ευρώ τον μήνα, όσα βγάζω με δύο δουλειές». Ο Γιάννης τα πρωινά δουλεύει σερβιτόρος και δύο βράδια την εβδομάδα ντελίβερι. Είναι 42 ετών κι έχει σπουδάσει μηχανικός, αλλά «αυτά είναι ψιλά γράμματα». Με δυσκολία τον κάνω να πει πως έως το 2010 αναλάμβανε μελέτες σε τεχνικό γραφείο. «Και μετά;» τον ρωτάω. «Μετά δεν υπήρχαν μελέτες κι έκλεισε το γραφείο», λέει απλά.
Τόσο απλά, όσο η γυναίκα του, η Γεωργία, έχασε τη δουλειά της στο φροντιστήριο Αγγλικών. «Ηταν απ’ τις πιο νέες καθηγήτριες και την έδιωξαν πρώτη, το 2012». Στην αρχή έκανε μερικά ιδιαίτερα, μετά ούτε με 6 ευρώ την ώρα δεν μπορούσε να βρει μαθητές. «Πιο πολύ στοίχιζε να πάει στο σπίτι του μαθητή παρά να μείνει σπίτι να προσέχει τα παιδιά».
Η μικρή έχει πάει στο δίπλα δωμάτιο και ο Γιάννης κοιτάζει προς την πόρτα, να βεβαιωθεί πως δεν ακούει. «Κάθε πρωί η Γεωργία πάει στην Ομόνοια και φέρνει φαγητό απ’ τα συσσίτια», μου λέει. «Ευτυχώς μας το δίνουν σε πακέτο οι άνθρωποι, αλλά μην το πεις μπροστά στο παιδί. Το βάζουμε μέσα στην κατσαρόλα, να το σερβίρουμε κανονικά στο τραπέζι». Ο Γιάννης μού λέει πως όλα μοιάζουν με ατελείωτη παραφροσύνη όταν βρεθείς σε αυτή την κατάσταση ανέχειας. «Τις γιορτές που δεν είχαν τα παιδιά σχολείο στήναμε ολόκληρη παράσταση για να μην καταλάβουν πως η μαμά περπατάει τέσσερα χιλιόμετρα κάθε μέρα για να φέρει φαγητό. Μια μέρα την έπιασαν που γύριζε με τα τάπερ, και μετά με κοίταζαν περίεργα όταν τους έλεγα πως πήραμε φαγητό απ’ έξω επειδή είναι Χριστούγεννα».
Εξι μήνες χωρίς ρεύμα
Μου θυμίζει τον Ρομπέρτο Μπενίνι στην ταινία «Η ζωή είναι ωραία», όταν προσπαθούσε να πείσει τον γιο του του πως όλα πάνε καλά, ενώ και οι δύο ήταν κρατούμενοι σε στρατόπεδο συγκέντρωσης. «Δεν έχω και τόσο ταλέντο όμως», απαντά. «Πριν από ένα μήνα έγινε διακοπή ρεύματος. Κοιταχτήκαμε με τη Γεωργία, και η μικρή μου κόρη άρχισε να κλαίει». Το 2013, το σπίτι του Γιάννη είχε μείνει έξι μήνες χωρίς ηλεκτρικό μέχρι να βρει λεφτά για τον διακανονισμό της ΔΕΗ. «Μπάνιο με κουβάδες, πλύσιμο σε σκάφη, κεριά για να βλέπουμε…» Υστερα απ’ αυτό, κάθε διακοπή ρεύματος είναι σοκ για την οικογένεια. Την τελευταία φορά που έπεσε σκοτάδι στο σπίτι, είχε καεί απλώς η ασφάλεια – το φως επανήλθε μόλις την άλλαξαν. Αλλά την επόμενη φορά;
Τον ρωτάω τι γίνεται με τη θέρμανση. «Απ’ το 2012 έχουμε κλείσει το καλοριφέρ στην πολυκατοικία», απαντά. Στην αρχή τσακώνονταν οι ένοικοι – οι πρώτοι που ζήτησαν να το κλείσουν ήταν οι Βορειοηπειρώτες στο δίπλα διαμέρισμα, και τότε οι υπόλοιποι αντέδρασαν. Σιγά σιγά, όμως, τα διαμερίσματα άδειαζαν και ξαναγέμιζαν με περαστικούς αλλοδαπούς. Κάθε χρονιά, όλο και πιο λίγοι αντιδρούσαν. Το 2012 τελικά, που η γυναίκα του Γιάννη έχασε τη δουλειά της, δεν αντιδρούσε κανένας.
«Είχαμε σόμπες, σκεφτήκαμε πως κάπως θα τα φέρουμε βόλτα. Εξι μήνες μετά που μας έκοψε το ρεύμα η ΔΕΗ, αγρίεψαν βέβαια τα πράγματα». Τα παιδιά πήγαιναν στο σπίτι του αδελφού του Γιάννη για να διαβάσουν τα απογεύματα και τα βράδια κοιμούνταν με όσες κουβέρτες υπήρχαν στο σπίτι. «Εκανα διακανονισμό τελικά, δανείστηκα λεφτά και μας συνέδεσαν το ρεύμα. Αλλά είναι σαν να μην υπάρχει διέξοδος. Χρωστάς παντού. Στο μηχανάκι έχω να κάνω σέρβις δύο χρόνια, σκίστηκε η σέλα και έβαλα μονωτική ταινία. Και στα μαγαζιά στη γειτονιά δεν πάω πια, “αν δεν μας εξοφλήσεις”, μου λένε “τέλος η πίστωση”».
Σε βλέπουν αλλιώς…
Η πόρτα ανοίγει και η Γεωργία μπαίνει μέσα. «Ολα εντάξει;» με ρωτάει ενώ πάει με μια πλαστική τσάντα προς την κουζίνα. Ο Γιάννης παρεμβαίνει. «Ναι, μην ανησυχείς, δεν θα γράψει ονόματα, ούτε τίποτε άλλο». «Ισως όμως κάποιος να ήθελε να σας βοηθήσει…» λέω αμήχανα. Ο Γιάννης κουνάει το κεφάλι. «Μη με παρεξηγείτε, δεν το κάνω από περηφάνια», λέει. «Αν ήξερα πως θα ζήσουν τα μικρά όπως πρέπει, εγώ θα την κατάπινα την περηφάνια μου». «Τότε γιατί;» τον ρωτάω. «Οι άνθρωποι σε βλέπουν αλλιώς μετά. Σκέψου να πήγαινες εσύ στο γραφείο σου και να ήξεραν πως πλένεσαι με κατσαρόλες, πως τρως απ’ τα συσσίτια και πως φοράς παπούτσια δυο νούμερα μεγαλύτερα, γιατί αυτά βρήκες». «Μα ίσως οι άνθρωποι να βοηθούσαν…» απαντάω. «Στην αρχή ναι», λέει ο Γιάννης. «Μέχρι να αισθανθούν πως είσαι πολύ βρώμικος ή πολύ ταλαίπωρος γι’ αυτούς. Στην αρχή, ναι, θα βοηθούσαν. Το θέμα είναι τι γίνεται στο τέλος».
http://www.kathimerini.gr/847745/article/epikairothta/ellada/mh-ma8oyn-ta-paidia-mas-gia-ta-syssitia
Κρήτη: Μαθητές ψάχνουν κολατσιό στα σκουπίδια …
Οι δάσκαλοι του Ηρακλείου επισημαίνουν πως όλο και πληθαίνουν οι υποσιτισμένοι μαθητές
Σκηνικό κοινωνικής κατάρρευσης και οικονομικής εξαθλίωσης καταγράφεται σε σχολεία της Κρήτης με μαθητές να αναζητούν το κολατσιό τους σε κάδους απορριμμάτων. Η εκπαιδευτική κοινότητα κρούει τον κώδωνα του κινδύνου, το φαινόμενο παίρνει ανεξέλεγκτες διαστάσεις και η ανάγκη να δημιουργηθεί ένας θεσμός που θα προσφέρει γεύματα, σαν συσσίτια, σε σχολικές μονάδες μοιάζει επιτακτική.
Ο πρόεδρος του συλλόγου των δασκάλων του νομού Ηρακλείου με παρέμβασή του στο δημοτικό συμβούλιο της πόλης αναφέρθηκε σε συγκεκριμένο περιστατικό με πρωταγωνιστή μαθητή που πήρε από τα σκουπίδια μία τυρόπιτα για τη φάει. Και αυτό το περιστατικό όπως επισημαίνει δεν είναι μεμονωμένο.
Πολλοί γονείς εξομολογούνται σε εκπαιδευτικούς τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν ακόμη και για να προσφέρουν ένα πιάτο φαγητό στα παιδιά τους, δηλώνει χαρακτηριστικά ο κ.Κώστας Πλουμής, συμπληρώνει ωστόσο ότι στις περισσότερες περιπτώσεις οι γονείς δεν επιθυμούν τη δημοσιοποίηση του προβλήματός τους. Οι δάσκαλοι του Ηρακλείου επισημαίνουν πως όλο και πληθαίνουν οι υποσιτισμένοι μαθητές και καλούν τους δήμους να πάρουν εδώ και τώρα μέτρα .
Σχετικό : ΔΡΑΜΑΤΙΚΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΔΙΕΥΘΥΝΤΡΙΑΣ, ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΤΩΝ ΤΡΙΚΑΛΩΝ…