Γράφει ο Αυγερινός Χατζηχρυσός: Πρώτα ξεπούλησαν ολόκληρο τον Αστέρα, στους καλούς Τούρκους σε τιμή περίπου όσο κοστίζει μια θαλαμηγός… Τιμή 1εκ/στρέμμα στο πιο περιζήτητο ξενοδοχείο της Μεσογείου !
Αλλά το σπουδαιότερο, η Κυβέρνηση που παριστάνει το “Συνταγματικό Τόξο” γράφει στα παλαιότερα των Υποδημάτων της το Συμβούλιο της Επικρατείας….
Είπαμε… Νόμος είναι το Δίκιο του Εθνικού Εργολάβου
ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ
Αριθμός 1938/2010 ΤΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΤΗΣ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑΣ ΤΜΗΜΑ Δ’ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΠΑΡΑΓΡΑΦΟΣ (5).[.].. 5. Επειδή, η από 31.7.1995 σύμβαση δεν επέβαλλε, ως υποχρέωση του Ελληνικού Δημοσίου, την Κατάργηση του Αερολιμένα Αθηνών ως αεροπορικής Εγκαταστάσεως.
Τούτο προκύπτει τόσο από το γράμμα του άρθρου 9.3 της συμβάσεως όσο και από τον σκοπό του. Πράγματι, η συμβατική αυτή ρήτρα αφορά όχι όλα ανεξαιρέτως τα Αεροσκάφη, αλλά τα αεροσκάφη σταθερών πτερύγων, χρησιμοποιεί δε τον όρο «κλείσιμο» του εν λόγω αερολιμένα κι όχι τον όρο «καταργηση» ή κάποιον συναφή. Μάλιστα, το ίδιο άρθρο 9.3 αποδέχεται την πιθανότητα ο αερολιμένας να «ανοίξει πάλι προς χρήση από αεροσκάφη σταθερών πτερύγων», μετά, όμως, την εκπνοή της συμβατικής περιόδου, η οποία στο άρθρο 4 της συμβάσεως, έχει ορισθεί τριακονταετής με δυνατότητα παρατάσεως. Εξ άλλου, ο προφανής σκοπός της εξεταζομένης συμβατικής ρήτρας είναι να μη λειτουργεί, κατά την συμβατική περίοδο, εμπορικός αερολιμένας ανταγωνιστικός προς την νέο Διεθνή Αερολιμένα Αθηνών στα Σπάτα Αττικής σε μικρή, σχετικά, απόσταση από τον τελευταίο.
Για την εξυπηρέτηση δε του σκοπού αυτού δεν είναι αναγκαία η κατάργηση του αερολιμένα του Ελληνικού ως αεροπορικής εγκαταστάσεως, αλλά αρκεί η μη εξυπηρέτηση αεροσκαφών σταθερών πτερύγων στον αερολιμένα αυτόν κατά την διάρκεια της συμβατικής περιόδου. Περαιτέρω, ούτε το άρθρο ένατο του κυρτωτικού της συμβάσεως ν.2338/1995 αναφέρεται σε κατάργηση του επίμαχου αερολιμένα. Αναφέρεται και αυτό σε παύση της λειτουργίας του. Και ναι μεν ορίζει ότι ο χώρος του Αερολιμένα προορίζεται «κυρίως» για την δημιουργία μητροπολιτικής ζώνης πρασίνου, ούτε όμως από τον νόμο ούτε από τα στοιχεία του φακέλου προκύπτει ότι η χρήση του χώρου κυρίως για τον παραπάνω σκοπό δεν είναι συμβατή με την λειτουργία, εντός αυτού, κάποιας μορφής αεροδρομίου, δηλαδή αεροπορικής εγκαταστάσεως με τις αντίστοιχες υποδομές.
Ούτε, τέλος, μπορεί να θεωρηθεί ότι οι παραταθείσες μεταγενέστερες ρυθμίσεις περί ολυμπιακών έργων κατήργησαν, ρητώς ή εμμέσως, τον Αερολιμένα του Ελληνικού. Διότι, ναι μεν, βάση των ρυθμίσεων αυτών τμήμα του διαδρόμου προσγειώσεων του αερολιμένα ενέπεσε στην περιοχή υποδομής των ολυμπιακών έργων και καταργήθηκε, υπό την έννοια ότι έπαυσε να αποτελέι τμήμα υποδομών του αερολιμένα, από τα στοιχεία, όμως, του φακέλου δεν προκύπτει ότι το απομείναν τμήμα του διαδρόμου δεν διαθέτει το απαιτούμενο μήκος για την προσγείωση – απογείωση ορισμένου τύπου αεροσκαφών και ότι κατέστη, εξ αιτίας τους μειώσεως του μήκους του διαδρόμου, τεχνικώς αδύνατη η λειτουργία αεροδρομίου στον χώρο του Αερολιμένα του Ελληνικού. Από τα’ ανωτέρω, επομένως, συνάγεται ότι ούτε βάσει διατάξεως νόμου ούτε βάσει της από 31.7.1995 συμβάσεως επιβάλλεται ούτε, κατά μείζονα λόγο, έχει ήδη επέλθει η κατάργηση του Αερολιμένα του Ελληνικού ως Αεροπορικής Εγκαταστάσεως. ..[..]..
Αυγερινός Χατζηχρυσός
http://www.toxwni.gr/xoni-apopsi/a-xatzi/item/13289-ksepoulisan-ton-asteratora-xarizoun-to-elliniko
ΣΧΕΤΙΚΑ:
Το μέγα σκάνδαλο που επιχειρείται στο Ελληνικό
Μηνυτήρια αναφορά για την πώληση του Αστέρα
Έρευνα: Ημερολόγιο ιδιωτικοποιήσεων 2013-2014
Ιδιωτικοποιήσεις, Αλήθειες και ψέματα
Αφιέρωμα: 20 χρόνια αποκρατικοποιήσεις
περισσότερα εδώ Ιδιωτικοποιήσεις
JusticeForGreece 
Οι Ιδιωτικοποιήσεις δεν μειώνουν το χρέος
Όπως είναι γνωστό, η Τράπεζα της Ελλάδας έχει ανοίξει ένα ξεχωριστό λογαριασμό στον οποίο προβλέπεται εντός 10ημέρου να κατατίθενται τα χρήματα από τις ιδιωτικοποιήσεις, με διακηρυγμένο στόχο, κατ’ απαίτηση της Τρόικας, τη μείωση του δημοσίου χρέους. Όταν ξεκίνησε το πανηγύρι με τα Μνημόνια, το χρέος ως ποσοστό του ΑΕΠ το 2009, ήταν σαφώς μικρότερο από το τωρινό, στο 130%, και οι προβλεπόμενες εισπράξεις ήταν στα 50 δις, δηλαδή θα αντιπροσώπευαν ένα ποσοστό επί του χρέους 50/300=17%, όχι και τόσο ευκαταφρόνητο.
Άλλες όμως οι βουλές της Τρόικας, άλλα τα κελεύσματα της πραγματικότητας, τέτοια, ώστε δικαίως κάποιος ν’ απορεί για τον τρόπο με τον οποίο έγιναν οι υπολογισμοί, που έβγαζαν τα έσοδα από τις ιδιωτικοποιήσεις σ’ αυτό το δυσθεώρητο ύψος. Βλέποντας μόνο τον αριθμό των κρατικών επιχειρήσεων που έχουν απομείνει από τις ιδιωτικοποιήσεις των προηγούμενων δεκαετιών, ακόμα και ο πιο αδαής μπορεί να αντιληφθεί ότι ο λογαριασμός δεν έβγαινε.
Μετά, η πραγματικότητα ανάγκασε την Τρόικα να ανακρούσει πρύμναν και να κατεβάσει το αρχικό νούμερο, των 50 δις, στα μόνο 9, τα οποία και αυτά δεν βγήκαν. Τώρα, το στοίχημα μπαίνει στα 80,000 ακίνητα του δημοσίου, για τα οποία ισχύει το «ζήσε Μάη μου να φας τριφύλλι». Είναι τόσο μπλεγμένα, που μόνο στην επόμενη χρεοκοπία μπορούν να χρησιμεύσουν σε κάτι, κι όταν ίσως έχουν ανέβει κάπως οι τιμές. Να σκεφτείτε ότι το Ελληνικό, το επονομαζόμενο και «καλύτερο φιλέτο» της Ευρώπης, πάει να πουληθεί στα 80 ευρώ το τ.μ., ή 80,000 το στρέμμα.
Αλλά, προς στιγμή ας υποθέσουμε ότι έχουμε ακόμα δημόσιες επιχειρήσεις στο σακί, και πως η αγορά κρατάει τις τιμές. Στην ερώτηση, αν θα μειωνότανε το χρέος, αν τις πουλούσαμε, η απάντηση είναι ένα καθαρό ΟΧΙ!
Πού στηρίζεται αυτό το ΟΧΙ;
Η πιο προφανής δικαιολόγηση είναι ότι οι δημόσιες επιχειρήσεις, ειδικά αν είναι μονοπωλιακές, φέρνουν έσοδα, τα οποία με την πώλησή της χάνονται από τον δημόσιο κορβανά. Κάποιος θα μπορούσε όμως να αντιτάξει ότι τα απολεσθέντα έσοδα εξισορροπούνται από, ή ακόμα καλύτερα, υστερούν ως προς το τίμημα πώλησης, το οποίο τα υπερκαλύπτει. Όπως φαίνεται όμως από τα παραδείγματα που παραθέτουν αναλύσεις δημοσιευμένες στο ευυπόληπτο think tank των Βρυξελλών, Vox, αυτό δεν ισχύει, και θα το δείξουμε αναλυτικά παρακάτω.
Οι ιδιωτικοποιήσεις πιθανόν να ανακουφίσουν χρεωμένες χώρες που έχουν ξεμείνει προσωρινά από ρευστό. Όμως όχι αυτές που έχουν χάσει την αξιοπιστία τους, όπως η δική μας. Αντιθέτως οι ιδιωτικοποιήσεις θα βλάψουν τη χώρα, εφ’ όσον γίνονται αναγκαστικά σε εξευτελιστικές τιμές. Η τιμή πώλησης δεν μπορεί να ξεπερνά την υποτίμηση των κρατικών ομολόγων, τα οποία τώρα βρίσκονται στα πολύ κάτω τους. Το καλλίτερο που έχει να κάνει μια κυβέρνηση, αν σώνει και καλά θέλει να ιδιωτικοποιήσει, είναι να το κάνει μετά τη διευθέτηση του χρέους. Τάδε υποστηρίζει με κατηγορηματικό τρόπο ο γνωστός Daniel Gros, το αφεντικό του Vox, εδώ: http://www.voxeu.org/article/privatisation-no-salvation
Αν το ρευστό από τις ιδιωτικοποιήσεις βοηθάει στο να πληρωθούν τα άμεσα χρέη, εν τούτοις αυξάνει τα ασφάλιστρα στα μακροπρόθεσμα, καθ΄ ότι η χώρα θα έχει ξεμείνει από εγγυήσεις σε περίπτωση χρεοκοπίας. Οι ιδιωτικοποιήσεις, κάτω από συνθήκες κατακρήμνισης της φερεγγυότητας το μόνο που κάνουν είναι να αναδιοργανώσουν τις απαιτήσεις ανάμεσα σε διαφορετικές ομάδες πιστωτών.
Όπως τονίζει ο Gros, όταν μια χώρα βρίσκεται σε κακή κατάσταση το πρώτο που σκέφτεται να κάνει είναι να ιδιωτικοποιήσει τα φυσικά μονοπώλια. Αυτό όμως δεν προσφέρει στην ανάπτυξη. Το μόνο που πετυχαίνει είναι να αυξάνει τα κέρδη των ιδιωτών. Αναφέρεται δε στην περίπτωση της Αργεντινής, η οποία έχοντας προβεί σε μαζικές ιδιωτικοποιήσεις, δεν μπόρεσε να αποφύγει τη χρεοκοπία το 2001, λόγω ακριβώς διαφυγόντων εσόδων.
Ας δούμε τώρα με ένα απλό παράδειγμα του Paolo Manasse (Professor of Macroeconomics and International Economic Policy at the University of Bologna), δημοσιευμένο στο Vox, σχετικα με το γιατί οι ιδιωτικοποιήσεις δεν συμβάλουν στη μείωση του χρέους.
Έστω ότι η Ελλάδα έχει χρέος 100 μονάδες και ότι τα έσοδά της προέρχονται από δυο πηγές: τον τουρισμό με έσοδα 74 μονάδες και από τα λιμάνια με έσοδα 20. Επομένως συνολικά έσοδα: 94 μονάδες. Επειδή η χώρα έχει λιγότερα έσοδα από όσα χρωστάει, η μονάδα χρέους της θα πωλείται στη δευτερογενή αγορά κατά 94/100=0.94 μονάδες αντί μιας. Ας υποθέσουμε τότε ότι για να απαλύνει το χρέος της πουλάει το λιμάνι για 20 μονάδες, ποσό που αντιπροσωπεύει το 20% του συνολικού χρέους, και αγοράζει πίσω ένα κομμάτι χρέους, ίσο με 20/0.94=21.28 μονάδες. Τότε το χρέος της θα έχει μειωθεί κατά το ποσό αυτό και θα ισούται με 100-21.28=78.72 μονάδες. Εφ’ όσον τα έσοδα προέρχονται πλέον μόνον από τον τουρισμό, η μονάδα χρέους στη δευτερογενή θα ισούται με 74/78.72=0.94, δηλαδή το ίδιο και χωρίς την ιδιωτικοποίηση, δηλαδή θα έχει γίνει μια τρύπα στο νερό!
Ας υποθέσουμε τώρα ότι ο ιδιώτης που θ’ αγοράσει το λιμάνι θα τρέχει την επιχείρηση με 30% μεγαλύτερη αποδοτικότητα, και ότι τα έσοδα από αυτήν δεν θα είναι 20, αλλά 26 μονάδες. Υπό τις προϋποθέσεις αυτές, και εφ’ όσον οι αγορές κεφαλαίου παραμένουν ανταγωνιστικές, το κράτος θα μπορέσει να το πουλήσει για 26 μονάδες, οπότε το χρέος θα γίνει 74 μονάδες, ίσο δηλαδή με τα έσοδα που έχει, εν προκειμένω από τον τουρισμό.
Το συμπέρασμα που βγαίνει από το προηγούμενο παράδειγμα είναι ότι για να μπορέσει το κράτος να εξοφλήσει το χρέος, θα πρέπει η αποδοτικότητα των δημοσίων επιχειρήσεων να είναι μικρότερη των ιδιωτικών κατά τουλάχιστον 30%.
Πόσο ρεαλιστικό είναι όμως αυτό; Καθόλου, σύμφωνα με τα εμπειρικά στοιχεία.
Οι Megginson και Netter [1] έχοντας συγκρίνει την απόδοση 113 δημοσίων εταιριών, πριν και μετά την ιδιωτικοποίησή τους, βρήκαν ότι η απόδοση κατά μέσο όρο αυξήθηκε κατά 3%-6%, ποσοστό πολύ μικρότερο από το ελάχιστο απαιτούμενο 30% για να συμφέρει στο κρατος η πώλησή τους σε ιδιωτικά χέρια.
Eπίσης παρουσιάζονται και άλλα συγκριτικά στοιχεία, όπως οι νέες θεσεις εργασίας. Στις 39 περιπτώσεις που εξετάστηκαν, παρατηρήθηκε αύξηση των προσλήψεων κατά 1.84%, ενώ στις 66 μειώθηκαν κατά 2.14%. Όσο για τις νέες επενδύσεις, η αύξηση ήταν ανάμεσα στο 2.44% και 0.81%, ΄΄οχι ιδιαίτερα θεαματικές.
[1] Megginson, William L. and Jeffry M. Netter (2001), “From state to market: A survey of empirical studies on privatization”, Journal of Economic Literature 39(2): 321–389.
http://e-cynical.blogspot.gr/2014/02/blog-post_3.html
Η διοίκηση του ΤΑΙΠΕΔ θα βρεθεί κατηγορούμενη αν νομιμοποιήσει το μεγαλύτερο οικονομικό και ηθικό σκάνδαλο – Να ακυρωθεί ο διαγωνισμός του Ελληνικού
19/03/2014 – 15:43
Η Lamda Development του ομίλου Λάτση που χρωστάει 2,5 δισεκ. στην Eurobank δικαιούνται να συμμετέχει σε διαγωνισμούς;
Προκλητικές είναι οι εξελίξεις για τον διαγωνισμό του Ελληνικού καθώς η Lamda Development, κατέθεσε προσφορά που δεν ικανοποίησε το ΤΑΙΠΕΔ.
Η διοίκηση του ΤΑΙΠΕΔ θα βρεθεί κατηγορούμενη αν νομιμοποιήσει το μεγαλύτερο οικονομικό και ηθικό σκάνδαλο.
Ένα από τα καλύτερα φιλέτα, ακίνητης περιουσίας του ελληνικού δημοσίου ξεπουλιέται έναντι πινακίου φακής κατά τρόπο προκλητικό.
Η πρόκληση είναι ακόμη μεγαλύτερη από το γεγονός ότι η Lamda Development η μόνη που συμμετέχει στην διαδικασία κατέθεσε προσφορά που δεν μπορούσε να γίνει δεκτή από το ΤΑΙΠΕΔ.
Ο διαγωνισμός για το Ελληνικό πρέπει να ακυρωθεί για δύο βασικούς λόγους.
1)Γιατί η Lamda Development και συγκεκριμένα ο βασικός μέτοχος της εταιρίας ο όμιλος Λάτση χρωστάει 2,5 δισεκ. στο ελληνικό κράτος και στην Eurobank.
2)Γιατί η προσφορά της Lamda ήταν απαράδεκτα χαμηλή.
Η διοίκηση του ΤΑΙΠΕΔ πρέπει να κατανοήσει ότι θα βρεθεί κατηγορούμενη αν νομιμοποιήσει το μεγαλύτερο οικονομικό και ηθικό σκάνδαλο.
http://bankingnews.gr/bank-insider/item/136343-η-διοίκηση-του-ταιπεδ-θα-βρεθεί-κατηγορούμενη-αν-νομιμοποιήσει-το-μεγαλύτερο-οικονομικό-και-ηθικό-σκάνδαλο-–-να-ακυρωθεί-ο-διαγωνισμός-του-ελληνικού.html
Ελληνικό: επένδυση ή κάτι άλλο;
Δημοσιεύθηκε στις 14 Απρ 2014
Τα οικονομικά στοιχεία προέρχονται από την επικαιροποιημένη μελέτη της ομάδας του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου και του καθηγητή κ. Νίκου Μπελαβίλα και την ομιλία του στη Βουλή στις 29-10-2012.
Μπορείτε να διαβάσετε και τα δύο εδώ http://www.scribd.com/doc/114199004/%…
και εδώ http://www.scribd.com/doc/114115268/%…
H πληροφορία για τα 2,5 δις ευρώ φέσι της Eurobank προέρχεται από εδώ http://bankingnews.gr/bank-insider/it…
Η πληροφορία για τις φοροαπαλαγές της Lamda Development προέρχεται από εδώ http://tvxs.gr/news/ellada/paranomes-…
+++
Ομάδα Επικοινωνίας του Μητροπολιτικού Κοινωνικού Ιατρείου Ελληνικού – http://www.mkiellinikou.org
http://www.youtube.com/user/MKIELLINIKOU