ΑΕΔ -Ένσταση κατά του κύρους των ευρωεκλογών (από ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΗ ΕΝΩΣΗ-ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΑΪΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΙΣ « ΕΛ.ΛΑ.Σ» κλπ)

Τα υπομνήματα εδώ: Ένσταση κατά του κύρους των ευρωεκλογών: Τα υπομνήματα

Ένσταση εναντίον των σφετεριστών του Συντάγματος και των ευρωεκλογών

ΠΡΟΣ
ΤΟ ΑΝΩΤΑΤΟ ΕΙΔΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ «Α.Ε.Δ.»
[Κατ’ άρθρο 100 του Ελληνικού Συντάγματος]

ΑΙΤΗΣΗ-ΕΝΣΤΑΣΗ
(κατ’ άρθρον 58 του Συντάγματος)

Του Πολιτικού Συνασπισμού ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΗ ΕΝΩΣΗ-ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΑΪΚΗ 
 ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΙΣ « ΕΛ.ΛΑ.Σ» με έδρα την Αθήνα οδός Κλεισόβης 12 ή Ευριπίδου 57.
Του πολιτικού κόμματος ΕΘΝΙΚΟΣ ΛΑΪΚΟΣ ΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟΣ «Ε.ΛΑ.Σ».
Του πολιτικού κινήματος ΚΙΝΗΜΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ «ΚΙ.Π.ΑΛ».
Του Οδυσσέα Τηλιγάδα του Ανδρέου, Επιχειρηματία, κατοίκου Αθηνών, οδός 
 Ευριπίδου αριθμός 57, ΑΥΤΟΤΕΛΩΣ ως υποψηφίου βουλευτού του Ευρωπαϊκού 
 Κοινοβουλίου και ως εκλογέως των εκλογών για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο της 
 25ης Μαΐου 2014.
5. Του Κωνσταντίνου Γκέκα του Θωμά, Δικηγόρου, κατοίκου Αθηνών, οδός Ψυχάρη 
 αριθμός 39, ΑΥΤΟΤΕΛΩΣ ως υποψηφίου βουλευτού του Ευρωπαϊκού 
 Κοινοβουλίου και ως εκλογέως των εκλογών για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο της 
 25ης Μαΐου 2014.

ΚΑΤΑ

  Του Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας ως εκδώσαντος τα υπ’ αριθμούς 
 58/2014 και 83/2014 Προεδρικά Διατάγματα.
  Του Ν. 4255/2014 «Εκλογή των μελών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και άλλες 
 διατάξεις» (Α΄ 89) και του νόμου 4244/2014.
  Του κύρους των εκλογών της 25ης Μαΐου 2014 για την εκλογή των μελών του 
 Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.
  Του υπ’ αριθμό 58/2014 [ΦΕΚ Α΄ 101/22-4-2014] Προεδρικού Διατάγματος περί 
 ορισμού διεξαγωγής και διάρκειας της ψηφοφορίας για την εκλογή των μελών του 
 Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.
  Του υπ’ αριθμό 83/2014 [ΦΕΚ Α΄ 128/4 Ιουνίου 2014 Προεδρικού Διατάγματος 
 κήρυξης της λήξης των εργασιών της Β΄ Συνόδου της ΙΕ΄ Βουλευτικής Περιόδου 
 και ΦΕΚ Α΄ 128 / 04-06-2014 (διακοπή εργασιών της Βουλής.
  Της υπ’ αριθμό 65/2014 αποφάσεως του Αρείου Πάγου [Α1 Πολιτικό Τμήμα] με 
 την οποία απορρίφθηκε η από 8-5-2014 ΕΝΣΤΑΣΗ μας, με τους εν αυτή 
 διαλαμβανόμενους ισχυρισμούς, ΚΑΤΑ των καθ’ ων η ένσταση:
α. Πολιτικό Κόμμα «ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ»,
β. Πολιτικό Κόμμα «ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ» και
γ. Των υποψηφίων ευρωβουλευτών εκ του πολιτικού κόμματος ΠΑ.ΣΟ.Κ ως 
 συμμετεχόντων στον Συνδυασμό «ΕΛΙΑ-Δημοκρατική Παράταξη».
  Της υπ’ αριθμό 66/2014 αποφάσεως του Αρείου Πάγου [Α1 Πολιτικό Τμήμα] για 
 την ανάδειξη των μελών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, όπως διορθώθηκε με την 
 υπ’ αριθμό 70/2014 απόφαση του ιδίου Δικαστηρίου.
  Της υπ’ αριθμό 1/2014 αποφάσεως της Ανωτάτης Εφορευτικής Επιτροπής που 
δημοσιεύτηκε την 3η Ιουνίου 2014 με την οποία έγινε η κατανομή των εδρών των 
μελών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου που εξελέγησαν κατά τις εκλογές της 
25ης Μαΐου 2014 και των επιλαχόντων τοιούτων.
  Της υπ’ αριθμό 686/2014 αποφάσεως του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Αθηνών 
 [Εκούσια Δικαιοδοσία] που δημοσιεύτηκε την 12η Ιουνίου 2014 και προέβει στην 
ανακήρυξη των μελών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου που εξελέγησαν κατά τις 
εκλογές της 25ης Μαΐου 2014 και των επιλαχόντων τοιούτων.
  Των εκλεγέντων Ευρωβουλευτών της ΝΕΑΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ:
α. Σπυράκη Μαρίας του Λεωνίδα
β. Κεφαλογιάννη Εμμανουήλ του Κωνσταντίνου,
γ. Βόζεμπερκ-Βρυωνίδη Ελισσάβετ [Ελίζας] του Κυριάκου
δ. Κύρτσου Γεωργίου του Χρήστου
ε. Ζαγοράκη Θεόδωρου του Ιωάννου
Απάντων κατοίκων Αθηνών, Λεωφόρος Συγγρού 340, 176 73 Καλλιθέα
  10α.Των εκλεγέντων Ευρωβουλευτών της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ
α. Συναδινού Ελευθερίου του Σοφοκλή
β. Φουντούλη Λάμπρου του Γεωργίου
γ. Επιτήδειου Γεωργίου του Αθανασίου
Απάντων κατοίκων Αθηνών, Λεωφ. Μεσογείων 131, 11526 Αθήνα
  10β.Των εκλεγέντων Ευρωβουλευτών από τον συνδυασμό «ελιά» ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ 
 ΠΑΡΑΤΑΞΗ
α. Καϊλή Εύας-Ευδοξίας του Αλεξάνδρου
β. Ανδρουλάκη Νικόλαου του Μαρίνου
Εκλεγέντων ως μέλη του ΠΑ.ΣΟ.Κ, απάντων κατοίκων Αθηνών, Χαρ. 
 Τρικούπη 50, 10680 Αθήνα
Διότι οι ανωτέρω [υπό τους αριθμούς 10 – 10α – 10β περιλαμβανόμενοι] ενώ γνώριζαν ότι τα πολιτικά κόμματα ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ και ΠΑ.ΣΟ.Κ, κατά την απόφαση του Ειρηνοδικείου Μονάχου, και οι της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ, κατά τα καταλογιζόμενα υπό της Δικαιοσύνης ποινικά αδικήματα, είναι εγκληματικές οργανώσεις, διά της συμμετοχής των στις κομματικές των δυνάμεις τους έδωσαν υπόσταση για την συνέχιση της εγκληματικής των δραστηριότητος.

————-

Όπως γνωρίζετε, η Ελλάδα είναι ανεξάρτητο και κυρίαρχο κράτος και ως δημοκρατικής χώρας θεμελιώδης νόμος της είναι το Σύνταγμα του 1975, το οποίο ψηφισθέν από την Ε΄ Αναθεωρητική Βουλή των Ελλήνων στις 07 Ιουνίου 1975 [ΦΕΚ A΄ 111/11 Ιουνίου 1975], κατόπιν των αναθεωρήσεων των ετών 1986, 2001 και 2008 το οποίο ΕΥΕΛΠΙΣΤΟΥΜΕ ότι ισχύει ακόμη μέχρι και σήμερα.
Η παραδοχή της ενδίκου ΑΙΤΗΣΕΩΣ-ΕΝΣΤΑΣΕΩΣ μας επερείδεται επί των θεμελιωδών Κανόνων Δικαίου, οι οποίοι τίθενται διά των Διατάξεων του άρθρου 1 και δη αφ’ ενός της παραγράφου 2 του Συντάγματος κατά την οποίαν «Θεμέλιο του πολιτεύματος είναι η λαϊκή κυριαρχία», κυριαρχία δε σημαίνει και για τον Ελληνικό Λαό, ΤΟ ΑΠΕΡΙΟΡΙΣΤΩΣ ΑΡΧΕΙΝ ΚΑΙ ΜΗ ΑΡΧΕΣΘΑΙ ΠΑΡ’ ΟΥΔΕΝΟΣ, αφ’ ετέρου της παραγράφου 3 αυτού κατά την οποίαν «Όλες οι εξουσίες πηγάζουν από τον Λαό υπάρχουν υπέρ αυτού και του Έθνους», σύμφωνα δε με τις διατάξεις του άρθρου 120 παράγραφος 2 του Συντάγματος «Ο σεβασμός στο Σύνταγμα και τους νόμους που συμφωνούν με αυτό και η αφοσίωση στην Πατρίδα και τη Δημοκρατία αποτελούν θεμελιώδη υποχρέωση όλων των Ελλήνων».

Σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 52 εδάφιο α του Συντάγματος «Η ελεύθερη και ανόθευτη εκδήλωση της λαϊκής θέλησης, ως έκφραση της λαϊκής κυριαρχίας, τελεί υπό την εγγύηση όλων των λειτουργιών της Πολιτείας, που έχουν υποχρέωση να τη διασφαλίζουν σε κάθε περίπτωση», κατά δε το άρθρο 26 αυτού ΟΡΙΟΘΕΤΕΙΤΑΙ ΡΗΤΩΣ η διάκριση των εξουσιών των οργάνων του κράτους και των λειτουργιών της Πολιτείας κατά τις διατάξεις του οποίου:

1. Η νομοθετική λειτουργία ασκείται από τη Βουλή και τον Πρόεδρο της 
 Δημοκρατίας .
2. Η εκτελεστική λειτουργία ασκείται από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και την 
 Κυβέρνηση.
3. Η δικαστική λειτουργία ασκείται από τα δικαστήρια, οι αποφάσεις τους 
 εκτελούνται στο όνομα του Ελληνικού Λαού.
Των ανωτέρω διατάξεων αθετημένων, παραβιασθέντων και παραβιαζομένων κατ’ εξακολούθησιν υπαιτιότητι των, κατά το 26ο άρθρο του Συντάγματος, λειτουργιών των συντακτικών οργάνων της πολιτείας το πολίτευμα πλέον φέρει τον μανδύα της Δημοκρατίας. Από την Κοινοβουλευτική Δημοκρατία μεταπηδήσαμε πραξικοπηματικώς στον Κοινοβουλευτικό Ολοκληρωτισμό από τους καθ’ έξη βιαστές του Συντάγματος. Αποσκωρακίζεται ο στοιχειώδης σεβασμός υπό των αυτών οργάνων του Κράτους προς την αρχή της λαϊκής κυριαρχίας και τις διατάξεις του άρθρου 2 παράγραφο 1 του Συντάγματος που επιτάσσουν: «Ο σεβασμός και η προστασία της αξίας του ανθρώπου αποτελούν την πρωταρχική υποχρέωση της Πολιτείας».

Υπό τις συνθήκες αυτές οι Έλληνες, ως κυρίαρχος Λαός, ΥΠΟΧΡΕΟΥΝΤΑΙ στην εφαρμογή των διατάξεων του ακροτελεύτιου Άρθρου 120 παράγραφο 4 του Συντάγματος η οποία ρητώς επιτάσσει: «Η τήρηση του Συντάγματος επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων, που δικαιούνται και υποχρεούνται να αντιστέκονται με κάθε μέσο εναντίον οποιουδήποτε επιχειρεί να το καταλύσει με τη βία». Η κατάλυση δε μπορεί να επέλθει βίαια ή να συντελεσθεί ακόμη και με σφετερισμό της λαϊκής κυριαρχίας από κρατικά ή υπερεθνικά όργανα, όπως είναι τα όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ως εν προκειμένω όπως προκύπτει από την έκθεση του ΔΝΤ που αναφέρει χαρακτηριστικά: «Δεν περιμένουμε πια αρνητικές αποφάσεις σχετικά με ειδικά μισθολόγια ή εισφορές επί των ακινήτων. Παρ’ όλα αυτά, εάν υπάρξουν τέτοιες αποφάσεις, έχουμε δεσμευτεί για τη λήψη μέτρων συμψηφισμού» και η οποία προκάλεσε την δριμεία κριτική στο προεδρείο της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων των Εφετών Νικόλαου Σαλάτα και Βαρβάρας Πάπαρη, με αφορμή τις ανωτέρω θέσεις του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου για την Ελληνική Δικαιοσύνη.  Όπως τονίζουν σε ανακοίνωσή τους «η Ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων είναι απούσα από τις εξελίξεις και όσα συμβαίνουν τις τελευταίες ημέρες, προκαλώντας την οργή και την αγανάκτηση της ελληνικής κοινωνίας και προεχόντως, βέβαια, του νομικού κόσμου της χώρας», εξηγώντας πως η αναφορά του ΔΝΤ, «πρωτόγνωρη στα χρονικά της ανεξάρτητης Ελλάδας, εκφράζει αφ’ ενός την απαξίωση, από τους «δανειστές» μας, της ελληνικής δικαιοσύνης και των αποφάσεών της και αφετέρου τρομοκρατεί την ελληνική κοινωνία για την περίπτωση προσφυγής Ελλήνων πολιτών στη δικαιοσύνη.» γεγονός που αποτελεί περίτρανο δείγμα σφετερισμού της λαϊκής κυριαρχίας από την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Διά της ανωτέρω διατάξεως του Άρθρου 120 παρ. 4, το Σύνταγμα απευθύνεται εις την Συνείδηση των Ελλήνων, εν ονόματι δε του πατριωτισμού υποχρεώνει όλους τους Έλληνες σε αντίσταση κατά των σφετεριστών της λαϊκής κυριαρχίας την οποία διά της ενδίκου ΑΙΤΗΣΕΩΣ-ΕΝΣΤΑΣΕΩΣ μας ΚΑΛΟΥΜΕ ΥΜΑΣ ΝΑ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΘΕΙΤΕ.
Όθεν, είναι φυσικό το ίδιο το Σύνταγμα να ενδιαφέρεται για την «αυτοσυντήρησή του» από ενδεχόμενες παραβάσεις, καταδολιεύσεις ή επαπειλούμενες καταλύσεις και ανατροπές της συνταγματικής τάξης και για τους λόγους αυτούς η προστασία και η υπεράσπιση της συνταγματικής νομιμότητας βαρύνει πρωταρχικά τους πολίτες, οι οποίοι καλούνται να το υπερασπιστούν όταν απειλείται το ίδιο με κατάλυση.

Στηριζόμενοι στο πολιτικό επιχείρημα ότι: «Οι πολίται όλοι πρέπει να ώσιν άγρυπνοι ως προς την τήρησιν των συνταγματικών ελευθεριών, αλλά δι’ όλων των νομίμων μέσων […] και διά της προσφυγής ενώπιον των δικαστηρίων, όταν τοιαύτη προσφυγή γίνεται ενώπιον αυτών», εδραιώνουμε το δικαίωμά μας και το καθήκον μας να ελέγξουμε, ως κυρίαρχος Λαός, τις συνταγματικές λειτουργίες.
Κατά τα οριζόμενα στο άρθρο 87 του Συντάγματος και στην παράγραφο 1 αυτού «Η δικαιοσύνη απονέμεται από δικαστήρια συγκροτούμενα από τακτικούς δικαστές που απολαμβάνουν λειτουργική και προσωπική ανεξαρτησία» κατά δε την παράγραφο 2 του άρθρου αυτού «Οι δικαστές κατά την άσκηση των καθηκόντων τους υπόκεινται μόνο στο Σύνταγμα και στους νόμους, και σε καμία περίπτωση δεν υποχρεούνται να συμμορφώνονται με διατάξεις που έχουν τεθεί κατά κατάλυση του Συντάγματος».
Με δεδομένο τις ανωτέρω θεμελιώδεις Συνταγματικές Διατάξεις και βάσει των εγκύρων απόψεων εγκρίτων νομικών, ως του Επίτιμου Προέδρου του Αρείου Πάγου κυρίου Βασιλείου Νικόπουλου, όπως διατυπώνονται στο προσφάτως εκδοθέν πνευματικό του δημιούργημα με τίτλο «Αγαπημένο μου Σύνταγμα»… ο σεβασμός προς το Σύνταγμα καθιερώνεται ρητώς ως ΝΟΜΙΚΗ ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ από το ίδιο το Σύνταγμα [άρθρο 120 # 2] τόσο για τα αρμόδια όργανα του Κράτους γιατί «με το Σύνταγμα υποστασιάζεται το Κράτος και οργανώνεται αυτό πολιτειακά [δηλαδή παίρνει σάρκα και οστά]. Γι’ αυτό η νομική επιστήμη οφείλει να είναι σε όλα της ξεκάθαρη χωρίς ερμηνευτικές δολιχοδρομίες και επιστημονικούς επαμφοτερισ-μούς [σελίς 35]», όσο και για τους Έλληνες πολίτες «η υποχρέωση σεβασμού στο Σύνταγμα ΕΙΝΑΙ ΝΟΜΙΚΗ ΚΑΙ ΟΧΙ ΗΘΙΚΗ ή ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ υποχρέωση». [σελίς 349].

Με βάση την ανωτέρω ΝΟΜΙΚΗ ΜΑΣ ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ, ως κυρίαρχος Λαός, κατ’ εφαρμογή των διατάξεων του άρθρου 58 του Συντάγματος, επικαλούμενοι την υπέρτατη αρχή του Συντάγματος, δηλαδή την αρχή της λαϊκής κυριαρχίας, ΕΝΙΣΤΑΜΕΘΑ, αφ’ ενός μεν κατά του κύρους των εκλογών της 25ης Μαΐου 2014 για την εκλογή των μελών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου αφ’ ετέρου κατά των προσβαλλομένων Προεδρικών Διαταγμάτων [του υπ’ αριθμό 58/2014 [ΦΕΚ Α΄ 101/22-4-2014] Προεδρικού Διατάγματος περί ορισμού διεξαγωγής και διάρκειας της ψηφοφορίας για την εκλογή των μελών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του υπ’ αριθμό 83/2014 [ΦΕΚ Α΄ 128/4 Ιουνίου 2014 Προεδρικού Διατάγματος κήρυξης της λήξης των εργασιών της Β΄ Συνόδου της ΙΕ΄ Βουλευτικής Περιόδου] και ευελπιστούμε ότι εκ μέρους των υπηρετούντων την αξιοπρέπεια του Έθνους φορέων της Δικαιοσύνης, υπάρχει σεβασμός προς την Νομιμότητα και προς την αρχήν της λαϊκής κυριαρχίας, δι’ εφαρμογής του Δικαιϊκού αξιώματος της παρακαταθήκης του αλήστου μνήμης Καθηγητού του Συνταγματικού Δικαίου Αλέξανδρου Σβώλου: «Η εκτέλεσις του καθήκοντος απέναντι εις τον κυρίαρχον Ελληνικόν Λαόν δεν πρέπει να έχη όρια».

ΕΝΙΣΤΑΜΕΘΑ, για πλήθος εγκλημάτων αυτεπαγγέλτως διωκομένων που τελούνται εις βάρος μας, ως Ελλήνων Πολιτών και κυρίαρχου Λαού αλλά και εις  βάρος ολόκληρου του Ελληνικού Έθνους, εκ μέρους των ως σφετεριστών του Συντάγματος δρώντων, τόσο της Νομοθετικής όσον και της Εκτελεστικής αλλά και της Δικαστικής Εξουσίας, κατά τις διατάξεις του Συντάγματος, ως και μηδέ εξαιρουμἐνου αυτού τούτου του Εξοχότατου Προέδρου της Δημοκρατίας ο οποίος διά των πράξεων ή και των παραλείψεών του υποθάλπει τα διαπραχθέντα εγκλήματα αυτών.

ΕΝΙΣΤΑΜΕΘΑ, κατά τα ανωτέρω, ενώπιον του ΑΝΩΤΑΤΟΥ ΕΙΔΙΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ως αποκλειστικά αρμόδιου ελέγχοντος αφού αποτελεί όργανο του τρίτου πυλώνα σύνταξης της πολιτείας αφού όχι μόνον έχουν παραβιασθεί τα ανωτέρω άρθρα του Συντάγματος και μία σειρά άλλων άρθρων αυτού που αφορούν τις ατομικές ελευθερίες των Ελλήνων πολιτών, όπως θα αναπτύξουμε κατωτέρω, αλλά προεχόντως διότι έχει καταλυθεί αυτό τούτο το Σύνταγμα εκ μέρους των συντακτικών λειτουργιών της πολιτείας οι οποίες διέπραξαν και διαπράττουν κατ’ εξακολούθηση το συνεχές έγκλημα της εσχάτης προδοσίας, όπως αυτό περιγράφεται στο άρθρο 134 παράγραφοι 1 και 2 του ΠΚ σε συνδυασμό με τα άρθρα 134Α και 135 του ΠΚ που αποτέλεσμα έχει τον σφετερισμό της λαϊκής κυριαρχίας και των εξουσιών που απορρέουν από αυτή κατά παράβαση της διατάξεως του άρθρου 120 παράγραφο 2 του Συντάγματος. Αφού και οι τρείς από κοινού ή και αυτοτελώς εκάστη, ΟΥΔΟΛΩΣ είναι άμοιρες ευθυνών για τον καταποντισμό της Εθνικής μας Οικονομίας, του Κράτους Πρόνοιας και για την εκχώρηση της εθνικής μας κυριαρχίας σε ξένα κράτη.

ΕΝΙΣΤΑΜΕΘΑ, απευθυνόμενοι στην Δικαιοσύνη ως το οχυρό της Δημοκρατίας θεωρώντας την ότι ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΥΠΟΔΕΕΣΤΕΡΗ ΤΩΝ ΥΠΟΛΟΙΠΩΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΩΝ αλλά θεσμικά αναπόσπαστη και ΔΕΝ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΚΡΑΤΟΣ ΔΙΚΑΙΟΥ Η ΠΟΛΙΤΕΙΑ όταν τόσο η νομοθετική όσο και εκτελεστική λειτουργία δρούν κατά παράβαση προδιαγεγραμμένων θεμελιωδών και δι’ αυτές κανόνων. Το αυτό συμβαίνει και όταν η λειτουργία δρα κατά παράβαση κανόνων που δεσμεύουν αυτήν όπως είναι οι ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ οι οποίοι ισχύουν ΕΝΑΝΤΙ ΠΑΣΩΝ ΤΩΝ ΣΥΝΤΕΤΑΓΜΕΝΩΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΩΝ η εκάστοτε αυθαίρετος ενέργεια των οποίων «….τείνει να μεταβάλει την αρχήν της λαϊκής κυριαρχίας, από θεμέλιον του δημοκρατικού πολιτεύματος, εις μέσον δημεύσεώς της και νομιμοφανούς καταλύσεώς της υπό των κυβερνώντων». Αριστόβουλος Μάνεσης «Συνταγματική θεωρία και πράξη 1954-1979» [σελίς 472]

Η παρούσα ένδικος ΑΙΤΗΣΙΣ-ΕΝΣΤΑΣΙΣ μας επιρρωνύεται και από την νομική σκέψη του αλήστου μνήμης Πατριάρχη του Συνταγματικού Δικαίου Αριστόβουλου Μάνεση ο οποίος στο βιβλίο του «Συνταγματική θεωρία και πράξη 1954-1979» [σελίς 471] ΚΑΤΑΘΕΤΕΙ το απόσταγμα της γνώσης του: «…Εις τα δημοκρατικά πολιτεύματα, όταν ιδίως υφίσταται τυπικόν σύνταγμα, ό, τι ορίζεται υπό του κυρίαρχου λαού ορίζεται ρητώς. Οι δε προσωπικοί φορείς των κρατικών οργάνων δεν έχουν άλλες εξουσίες ειμή όσας απονέμει εις αυτούς ρητώς το Σύνταγμα και οι συνάδοντες προς αυτό ιδιαίτεροι νόμοι. Τα κρατικά όργανα, έχοντα καθιδρυθή βάσει προηγουμένης ρητώς εκδηλωθείσης βουλήσεως του φορέως της συντακτικής εξουσίας δεν είναι δυνατόν να θεωρούνται ότι θέτουν κανόνας δικαίου εν ονόματι δήθεν του σιωπώντος κυριάρχου, όταν παραβιάζουν τους υπ’ αυτού ρητώς τεθειμένους κανόνας, όταν δηλαδή ενεργούν κατά τρόπον διάφορον του προβλεπομένου υπό του τεθειμένου υπ’ αυτού δικαίου, εκ του οποίου αρύονται την ιδιότητα του κρατικού οργάνου.»

Εκ της αρχής της κυριαρχίας του Λαού «Όλες οι εξουσίες πηγάζουν από τον Λαό» συνάγεται ότι τα όργανα της κυριαρχίας ταύτης ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΥΡΙΑΡΧΑ ΟΥΤΕ ΑΝΕΞΕΛΕΓΚΤΑ αφού είναι υποτεταγμένα εις τον κυρίαρχο Λαό, επομένως δύναται να ερευνάται εκάστοτε μήπως ΚΑΙ ΤΑ ΟΡΓΑΝΑ ΑΥΤΑ ΔΙΑ ΠΡΑΞΕΩΝ ΤΩΝ ΠΡΟΣΕΒΑΛΛΑΝ την υπέρτατη έκφραση της κυριάρχου βουλήσεως του Λαού, το Σύνταγμα. Και επειδή το νομοθετικό, το εκτελεστικό και το δικαστικό όργανο είναι εξ ίσου υπεύθυνα έναντι του κυρίαρχου Λαού δύναται το τρίτο να ελέγχει την συνταγματικότητα των πράξεων των δύο πρώτων.

Επί της παρούσης ενδίκου ΑΙΤΗΣΕΩΣ-ΕΝΣΤΑΣΕΩΣ μας ΟΦΕΙΛΕΙ το ΑΝΩΤΑΤΟ ΕΙΔΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ, διά εμπεριστατωμένης αποφάσεώς του, να απαντήσει σ’ εμάς που, κατά το Σύνταγμα, αποτελούμε ΤΟΝ ΚΥΡΙΑΡΧΟ ΛΑΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΥΠΕΡΤΑΤΗ ΕΞΟΥΣΙΑ ως ο πυρήνας συστάσεως του Ελληνικού Έθνους και του Κράτους ημών και έχοντες άμεσο και ενεστώς έννομο συμφέρον να πληροφορηθούμε εάν τα κατά το άρθρο 26 του Συντάγματος κυρίαρχα όργανα της Πολιτείας ΣΕΒΟΝΤΑΙ ΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΝΟΜΟΥΣ ΩΣ ΘΕΜΕΛΙΩΔΗ ΝΟΜΙΚΗ ΤΟΥΣ ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ τόσο τυπικά όσο και ουσιαστικά και εάν τούτο κέκτηται νομικής υποστάσεως και λειτουργεί υπέρ των συμφερόντων του ΚΥΡΙΑΡΧΟΥ Ελληνικού Λαού και όχι κατά τα διατυπούμενα υπό του Αριστόβουλου Μάνεση στο υπό μερικό κεφάλαιο: «Η κρίση της φιλελεύθερης δημοκρατίας και το Σύνταγμα» [σελίς 550] «…Τότε έγινε φανερό ότι η συζήτηση εκεί μέσα (εννοεί τη βουλή) δεν είναι αντιπαράθεση συλλογισμών, αλλά αντιπαράθεση συμφερόντων. Έτσι και σήμερα προσέρχονται οι βουλευτές στη Βουλή προαποφασισμένοι ή καθοδηγημένοι από την κομματική ηγεσία τους για το πώς θα ψηφίσουν, και δεν εξαρτούν την ψήφο τους από το αν θα πεισθούν – «ου με πείσεις κάν με πείσεις» – από την ανταλλαγή επιχειρημάτων που γίνεται κατά τη συζήτηση».

Όθεν, εξυπηρετώντας σκοπούς κείμενους πέραν της διασφάλισης του δημοσίου συμφέροντος και σφετεριζόμενα τα κυρίαρχα όργανα της Πολιτείας την συνταγματική τους λειτουργία ΚΑΤΑΛΥΟΥΝ το Σύνταγμα το οποίο ΥΠΟΧΡΕΟΥΝΤΑΙ να υπηρετούν όλοι οι λειτουργοί της Πολιτείας, μεταξύ των οποίων και ο κοινός νομοθέτης, ΑΠΑΝΤΕΣ εγγυώμενοι την διασφάλιση της λαϊκής θέλησης ανά πάσα στιγμή, σε συμμόρφωση μάλιστα προς την ρητή επιταγή του άρθρου 52 του Συντάγματος η νεφελώδης δε διάκριση των εξουσιών και των λειτουργιών στα πλαίσια μιας πολιτείας, η σύγχυση, η αλληλοεμπλοκή, η υπόγεια διασύνδεση, ο αλληλοεπηρεασμός, η ώσμωση μεταξύ των εξουσιών διαμορφώνουν κλίμα διαφθοράς και επιτρέπουν ανάπτυξη εξωθεσμικών λειτουργιών γεγονός που δεν αποτελεί εγγύηση δημοκρατικότητας.

Η ολιγωρία των θεσμικών οργάνων της Πολιτείας όσον αφορά την προς τον ΚΥΡΙΑΡΧΟ ΛΑΟ εκπλήρωση των υποχρεώσεών των και ο εκ μέρους των σφετερισμός του Καταστατικού Χάρτου της χώρας επιρρωνύεται και από την εγκληματική αδιαφορία των Συνταγματικών λειτουργιών της Πολιτείας βάσει των κατωτέρω νομικών γεγονότων:

ΓΕΓΟΝΟΣ 1ον :

Την 13η Αυγούστου 2009 στην ημερήσια εφημερίδα «Το ΒΗΜΑ» καθώς και στην ηλεκτρονική έκδοση αυτής, δημοσιεύθηκε ολόκληρη η ΔΙΚΑΣΤΙΚΗ ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΓΕΡΜΑΝΙΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ [ Ειρηνοδικείο Μονάχου] {Το ένταλμα επιβολής ποινής του Ειρηνοδικείου Μονάχου με αριθμό Cs 402 Js 3943/09 σε Μ. Χριστοφοράκο, μνημονεύεται (σελίς 290) σαν συνημμένο 3 στο πόρισμα της Βουλής γιά την SIEMENS, το οποίο έχει την εξής σημείωση: “Τα αναφερόμενα στο κείμενο συνημμένα κατετέθησαν από τον Βουλευτή, κύριο Παναγιώτη Καμμένο, κατά τη συνεδρίαση της Επιτροπής, της 20ης Ιανουαρίου 2011 και ευρίσκονται στο αρχείο της Επιτροπής.” (σελίς 595)}, η οποία έχει καταστεί ΑΜΕΤΑΚΛΗΤΗ και με την οποία ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΤΗΚΕ ο τέως Διευθύνων Σύμβουλος της SIEMENS κύριος Μιχάλης Χριστοφοράκος ΓΙΑ ΔΩΡΟΔΟΚΙΑ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΚΟΜΜΑΤΩΝ ΠΑΣΟΚ και ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΤΑ ΤΑ ΕΤΗ 2003–2004 προκειμένου να παραληφθεί από το Ελληνικό Κράτος το Σύστημα Παρακολούθησης C4Ι για τους Ολυμπιακούς αγώνες της Αθήνας του έτους 2004, ΚΑΤΑ ΠΑΡΑΒΑΣΗ ΚΑΘΗΚΟΝΤΟΣ Δημοσίων Υπαλλήλων που πρόσκειντο στα ανωτέρω πολιτικά κόμματα. Στην περιγραφή του ιστορικού της απόφασης αποκαλύπτονται και τα διαπραττόμενα ποινικά αδικήματα ήτοι:
α. Παράβαση καθήκοντος
β. Υπεξαίρεση Δημοσίου Χρήματος, τουλάχιστον 2% από όλες τις συμβάσεις 
 προμηθειών που υπέγραψε το Ελληνικό Κράτος.
γ. Απιστία κατά την υπηρεσία.
δ. Ηθική αυτουργία για εγκληματικές πράξεις Δημοσίων Υπαλλήλων.
ε. Στην ουσία «Σύσταση Εγκληματικής Οργάνωσης», κατά την έννοια των 
 παραγράφων 3 και 5 του αρθρ. 187 ΠΚ, με τις επιβαρυντικές διατάξεις του 
 νόμου περί καταχραστών, ωφελήθηκαν παράνομα τουλάχιστον τα πολιτικά 
 κόμματα ΠΑΣΟΚ και ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, ενώ από μία σειρά δικογραφίες 
 που έχουν συσσωρευτεί στην Ελληνική Δικαιοσύνη [υπόθεση Τσοχατζόπουλου, 
 Κάντα, Τσουκάτου, Βαρελή, Δομημένα ομόλογα, Βατοπέδιο, Χρηματιστήριο, 
 Μαντέλη, Καραβέλα, Παυλίδη και άλλες των οποίων ούκ έστι αριθμός], ΑΠΟΔΕΙΚΝΥΕΤΑΙ η κατ’ ΕΞΑΚΟΛΟΥΘΗΣΗ ΠΑΡΑΝΟΜΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΚΟΜΜΑΤΩΝ ΠΑΣΟΚ και ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ που παραβιάζουν το Σύνταγμα και τους νόμους αφού με την προρρηθείσα πρακτική επίορκων κρατικών λειτουργών, βουλευτών και υπουργών ή προστηθέντες τους, παράνομα κατέστησαν αποδέκτες χρηματικών ποσών ή παροχών, γεγονός το οποίο νοθεύει την κρίση των ως βουλευτών τους και δημιουργεί σύγκρουση συμφερόντων που εμποδίζει την κατά συνείδηση ψήφο τους πρακτική η οποία, όπως προκύπτει από το δημοσιοποιηθέν εύρος, ένταση και μακροχρόνια εφαρμογή της, συνιστά απειλή κατά του Πολιτεύματος δια του σφετερισμού της λαϊκής κυριαρχίας και των εξουσιών που απορρέουν από αυτήν δημιουργώντας προϋποθέσεις ουσιαστικής εκτροπής του πολιτεύματος.

Αποτέλεσμα της παράνομης αυτής συμπεριφοράς των είναι το ότι ΑΠΟ την 13η Αυγούστου 2009, τα εν λόγω πολιτικά κόμματα ΕΧΟΥΝ ΚΑΤΑΣΤΕΙ ΟΜΗΡΟΙ ΞΕΝΗΣ ΔΥΝΑΜΗΣ [της Γερμανίας] ΚΑΙ ΤΩΝ ΔΙΕΘΝΩΝ ΤΟΚΟΓΛΥΦΩΝ και ότι η Ελλάδα ξεπουλήθηκε διότι οι πολιτικοί που διαπραγματεύθηκαν ήταν έρμαια της δωροδοκίας της Siemens AG, ενώ η Δικαστική λειτουργία ΔΕΝ ήσκησε την υπό του Συντάγματος υποχρέωσή της ως όφειλε, διαπράττοντας τοιουτοτρόπως, ως όργανα του Κράτους, το συνεχές ΕΓΚΛΗΜΑ ΤΗΣ ΕΣΧΑΤΗΣ ΠΡΟΔΟΣΙΑΣ όπως αυτό στοιχειοθετείται από το άρθρο 134 παράγραφο 2α του ΠΚ οι διατάξεις του οποίου ορίζουν: «…..ή με σφετερισμό της ιδιότητάς του ως οργάνου του Κράτους να καταλύσει ή να αλλοιώσει ή να καταστήσει ανενεργό, διαρκώς ή προσκαίρως, το δημοκρατικό πολίτευμα που στηρίζεται στη λαϊκή κυριαρχία ή θεμελιώδεις αρχές ή θεσμούς του πολιτεύματος αυτού.»

Υπό τις ανωτέρω Συνταγματικές διατάξεις, τα εν λόγω πολιτικά ΔΩΡΟΔΟΚΗΘΕΝΤΑ κόμματα συμμετέχοντα στις εκάστοτε διεξαγόμενες εθνικές βουλευτικές εκλογές και ευρωεκλογές ΣΦΕΤΕΡΙΖΟΝΤΑΙ ΤΗΝ ΛΑΪΚΗ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ καθώς ΔΕΝ ΕΚΔΗΛΩΝΕΤΑΙ ελεύθερα και ανόθευτα η λαϊκή θέληση διότι δεν διασφαλίζεται αυτή από τις λειτουργίες της Πολιτείας που έχουν υποχρέωση να την διασφαλίζουν σε κάθε περίπτωση.

Α. Υπό τα όσα μας υπαγορεύει το εσωτερικό μας όραμα για το αύριο του Έθνος μας, ακούγοντας την φωνή της συνειδήσεώς μας, έχοντας κατά νου μας την διαχρονική επιταγή του Δικαίου ότι: «Και οι κρίνοντες κρίνονται» και βάσει της διά της γνωμοδοτήσεως διδαχής του αειμνήστου Αντεισαγγελέως του Αρείου Πάγου Γεωργίου Χοϊδά, διά της οποίας επισημάνθη ότι: «αι πράξεις των δημοσίων Αρχών και ιδιαίτατα αι υπό της δικαστικής εξουσίας προερχόμεναι εισί του κοινού κτήμα και εις την κοινήν κρίσιν υπόκεινται», νομιμοποιούμεθα, ως Έλληνες το γένος και ως ο κυρίαρχος Λαός, να προβούμε στην επίκριση όχι μόνον των δικαστικών αποφάσεων αλλά και στην πλημμελή άσκηση των καθηκόντων αυτής έναντι ημών ως ενεργών κυττάρων του Έθνους διότι η Δικαιοσύνη την εξουσία της την αντλεί από τον Λαό.

Κάθε πολίτης δικαιούται να κρίνει, να επικρίνει και να κατακρίνει-δημόσια, προφορικά και εγγράφως ή διά του τύπου-κάθε δημόσιο λειτουργό και βεβαίως κατά πρώτο και κύριο λόγο τις εξουσίες, κάνοντας χρήση του ατομικού και πολιτικού του δικαιώματος που κατοχυρώνεται στο άρθρο 14 του Συντάγματος και διασφαλίζει την ελευθερία του λόγου και του τύπου.

ΕΙΔΙΚΟΤΕΡΑ:

Οι αρμόδιοι Εισαγγελείς του Αρείου Πάγου κύριος Γεώργιος Σανιδάς και ο διαδεχθείς αυτόν κύριος Ιωάννης Τέντες, «…..στην εξυπηρέτηση του πολίτη και μόνο, υπέρ του οποίου υπάρχουν και λειτουργούν», όταν δημοσιεύθηκε η ανωτέρω απόφαση του Ειρηνοδικείου του Μονάχου, η οποία έχει αναδειχθεί σε ρυθμιστή των εξελίξεων στην Ελλάδα, ΟΛΙΓΩΡΗΣΑΝ και ΔΕΝ ΠΡΟΕΒΗΣΑΝ ΑΜΕΣΑ, ως όφειλαν, στα αναγκαία Δικαστικά Μέτρα ήτοι: Στην κατ’ άρθρο 11 του ΠΚ «Αναγνώριση αλλοδαπής Ποινικής Απόφασης» ΟΥΤΕ ΠΡΟΧΩΡΗΣΑΝ στα επιβαλλόμενα, υπέρ του ΚΥΡΙΑΡΧΟΥ ΛΑΟΥ, αναγκαία μέτρα διασφάλισης της λαϊκής θέλησης, ως είχαν υποχρέωση, ΟΥΤΕ έμαθε ποτέ ο Ελληνικός κυρίαρχος Λαός τα περί της μη επιστροφής στην Ελλάδα του κυρίου Μιχάλη Χριστοφοράκου, όταν ο ελληνικός τύπος του Αυγούστου 2009 έγραφε περί αναχωρήσεως για το Μόναχο του 4ου ειδικού ανακριτή κυρίου Νίκου Ζαγοριανού αλλά και για τις ανεπαρκείς διευκρινίσεις των ελληνικών Αρχών γιά την προχειρότητα, την ασάφεια και την αοριστία της εκδόσεως, από το Εφετείο της Αθήνας, του δευτέρου ευρωπαϊκού εντάλματος σύλληψης των ελληνικών δικαστικών αρχών που εκδόθηκε, αναφορικά με τα αδικήματα που έχουν διαπραχθεί μετά τις 19-4-2003 και τις ευθύνες των αρμοδίων εισαγγελικών λειτουργών περί διακοπής της παραγραφής των αδικημάτων που τελέστηκαν αφού οι ελληνικές αρχές, ΟΛΙΓΩΡΟΥΣΕΣ, παράλειψαν να ξεκινήσουν τις ενδεδειγμένες διαδικασίες μη παραγραφής των και τούτο προς βλάβη του Δημοσίου.
Τα διαπραχθέντα αδικήματα, εκ μέρους των ανωτέρω αρμοδίων εκπροσώπων της Δικαστικής λειτουργίας, κατά σφετερισμό της λαϊκής κυριαρχίας και των εξουσιών που απορρέουν από αυτή, ήτοι: της παράβασης καθήκοντος, της υπέρβασης εξουσίας, της παρασιώπησης εγκλήματος και της υπόθαλψης εγκληματία, συμπεριφορές που τραυματίζουν την αξιοπιστία του ιερού βάθρου της Δικαιοσύνης επί του οποίου πρέπει να εδράζεται η απόλυτη εμπιστοσύνη του Έλληνα πολίτη, είχαν ως αποτέλεσμα την μη έκδοση του κυρίου Μιχάλη Χριστοφοράκου, την κατηγορία του Γερμανικού Δικαστηρίου ότι και τα δύο κόμματα ως συναυτουργοί έχουν κλέψει χρήματα από το ελληνικό Δημόσιο και την εις χείρας της Γερμανικής Δικαιοσύνης κατοχή του ΣΚΛΗΡΟΥ ΔΙΣΚΟΥ του υπολογιστή του κυρίου Μιχάλη Χριστοφοράκου, στοιχεία διά των οποίων έκτοτε οι Γερμανικές Αρχές ΕΚΒΙΑΖΟΥΝ το εμπλεκόμενο πολιτικό σύστημα που διαμορφώθηκε κατά την διάρκεια της «Μεταπολίτευσης» και ιδιαίτερα από του 1996 και εντεύθεν όταν ο κύριος Μιχάλης Χριστοφοράκος ανέλαβε Διευθύνων Σύμβουλος της Siemens Ηellas και ο κύριος Κώστας Σημίτης πρωθυπουργός της χώρας.
Απόρροια της ολιγωρίας των κυρίων Γεωργίου Σανιδά και Ιωάννου Τέντε ήταν τα κάτωθι αποτελέσματα των εκλογών της 4ης Οκτωβρίου 2009:

ΠΑ.ΣΟ.Κ 160  43.92 %
ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ 91  33.47 %
ΚΚΕ 21  7.54 %
ΛΑ.ΟΣ 15 5.63 %
HYPERLINK “javascript:goto(‘komma_data’,’4′)” ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ 13 4.60 %

Έτσι, οι πολιτικοί σχηματισμοί του ΠΑ.ΣΟ.Κ και της ΝΕΑΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ βαρυνόμενοι με εγκληματική δραστηριότητα ένεκα της συγκεκριμένης αποφάσεως, βρέθηκαν, ως ΕΚΒΙΑΖΟΜΕΝΟΙ σε αδυναμία διαπραγμάτευσης, σε πολιτική και ποινική ομηρία, με τον σφετερισμό της λαϊκής κυριαρχίας και των εξουσιών που απορρέουν από αυτή, με την κατάφορη παραβίαση του Συντάγματος και με πρόσχημα το πλαστά στοιχεία της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής (ΕΛΣΤΑΤ) για το Δημόσιο χρέος, οι από κοινού υπόλογες Συνταγματικές λειτουργίες ΠΑΡΕΔΩΣΑΝ ΕΝΣΥΝΕΙΔΗΤΩΣ ΚΑΙ ΜΕΘΟΔΕΥΜΕΝΑ ΤΗΝ ΧΩΡΑ στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και στην Τρόϊκα, εκχώρησαν πλήρως την Εθνική μας κυριαρχία και την Εθνική μας αξιοπρέπεια και κατέστησαν την Πατρίδα μας υποχείριο ξένης δύναμης [της Γερμανίας]. Ελληνική Κυβέρνηση δεν έχουμε πλέον και οι Συνταγματικές λειτουργίες της Πολιτείας είναι πιόνια του ΔΝΤ. Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο ΝΟΜΟΘΕΤΕΙ, ΕΠΙΒΑΛΕΙ την θέληση των Διεθνών τοκογλύφων, η ΕΚΒΙΑΖΟΜΕΝΗ Κυβέρνηση πράττει χωρίς αντίλογο και η Δικαιοσύνη περί άλλων τυρβάζει και τούτο διότι, ΔΕΔΟΜΕΝΗΣ της ωμής παρέμβασης τόσο της νομοθετικής όσο και της εκτελεστικής λειτουργίας στην λειτουργία της Δικαιοσύνης έχει επέλθει η αυτοκατάργησή της αφού, κατά παράβαση των Συνταγματικών διατάξεων, έχει εκχωρήσει η ίδια τις θεσμικές της αρμοδιότητες αναμένοντας τόσο τις κατά άρθρο 90 παράγραφο 5 τις προαγωγές της από την πρόταση του Υπουργικού Συμβουλίου όσο και την κατά το άρθρο 91 παράγραφο 1 εδάφιο β υπό του Υπουργού Δικαιοσύνης έγερση της πειθαρχικής αγωγής δικαστικού τινός λειτουργού και την εκ των άρθρων 62 και 86 του Συντάγματος πλήρη και άνευ αντιλόγου απαξίωση αυτής ως θεσμοθετημένης λειτουργίας της Πολιτείας χωρίς να λαμβάνεται υπ’ όψιν η διάταξη του άρθρου 87 παρ. 2 του Συντάγματος η οποία ορίζει «οι δικαστές δεν υποχρεούνται να συμμορφώνονται με διατάξεις που έχουν τεθεί κατά κατάλυση του Συντάγματος».

Επειδή σύμφωνα με τα ανωτέρω η Βουλή ενεργεί ως δικαστήριο, κατά την έννοια του άρθρου 6 της ΕΣΔΑ, σύμφωνα δε με την πάγια νομολογία του Δικαστηρίου πρέπει να ενεργεί και να πείθει ότι ενεργεί ως δικαστήριο ανεξάρτητο και αμερόληπτο (22-10-1984 «Σράμεκ κατά Αυστρίας», 23-4-1987 «Ettl κατά Αυστρίας» και 28-9-1995 «Prokola κατά Λουξεμβούργου»), απαγορεύοντας ως μη νόμιμη την ανάμιξη της εκτελεστικής εξουσίας στην απονομή της δικαιοσύνης (28.3.2000 «Δημήτριος Γεωργιάδης κατά Ελλάδος»).
Όθεν, εκ των κυρίων αιτημάτων μας, όπως θα διατυπώσουμε τούτο και στο αιτητικό μας μέρος της παρούσης ενδίκου ΑΙΤΗΣΕΩΣ-ΕΝΣΤΑΣΕΩΣ μας, είναι, με δικαστική απόφαση του ΑΝΩΤΑΤΟΥ ΕΙΔΙΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ, να απαλλάξουμε το ΕΚΒΙΑΖΟΜΕΝΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ και τις ίδιες θεσμικές λειτουργίες της Πολιτείας αλλά και τους Έλληνες πολίτες από την οδύνη στην οποία έχουν βυθισθεί.

Β. Την 23η Απριλίου 2010 όταν ο τότε πρωθυπουργός, Γιώργος Παπανδρέου ανακοίνωσε από το Καστελόριζο το αίτημα για την υπαγωγή της χώρας μας στο Μηχανισμό Στήριξης και ξεκινούσε ο «Γολγοθάς» της Ελλάδας χωρίς η Δικαστική λειτουργία να υψώσει το ανάστημά της ως θεσμοθετημένο όργανο της πολιτείας σφετεριζόμενη η ίδια την λαϊκή κυριαρχία.
Ο κυρίαρχος όμως Ελληνικός Λαός ΑΝΤΕΔΡΑΣΕ ΠΑΡΑΥΤΑ μη αποδεχόμενος την ανυπαρξία τόσο των Συνταγματικών λειτουργιών που ΟΦΕΙΛΑΝ να προασπίσουν την κατάλυση του Καταστατικού Χάρτη της χώρας όσο και την επιβολή του παρανόμου καθεστώτος. Μετά το σοκ από την απροσδόκητη επίθεση που δέχθηκε από το Καστελόριζο, ΑΝΤΕΔΡΑΣΕ τόσο ατομικά όσο και συλλογικά προσφεύγοντας, εις μάτην, προς την Δικαιοσύνη υποβάλλοντας κατά «Ελλήνων» πολιτικών μηνύσεις για σειρά τελεσθέντων αδικημάτων και δη για το έγκλημα της εσχάτης προδοσίας.
Παραθέτουμε ενταύθα πίνακα στον οποίο διαλαμβάνονται οι αριθμοί πρωτοκόλλου των, με βάση το άρθρο 86 του Συντάγματος και τον Νόμο 3126/2003 «Ποινική ευθύνη Υπουργών», 136  προς την Βουλή διαβιβαστικών εγγράφων του Υπουργείου Δικαιοσύνης τα οποία αφορούν δικογραφίες προσώπων που διετέλεσαν μέλη της Κυβέρνησης από το 2009 έως 19-12-2013.

Ενταύθα επισημαίνεται ιδιαιτέρως η προς τον Άρειο Πάγο υπ’ αριθμό 2267/21-3-2012 ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ του αντιστρατήγου ε.α. ιστορικού συγγραφέα κυρίου Γεωργίου Αϋφαντή [ΣΧΕΤΙΚΟ ] και η μετέπειτα κοινοποίηση της καταγγελίας του τόσο στα κυβερνητικά πολιτικά κόμματα ΠΑΣΟΚ και ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ και προσωπικώς στους αρχηγούς των κ. κ. Αντώνιο Σαμαρά και Ευάγγελο Βενιζέλο [σχετικές επιστολές 17-5-2012] όσο και προς τους προέδρους των πολιτικών κομμάτων ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ, ΚΚΕ και ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ [σχετικές επιστολές 23-5-2012], όπου διαπιστώνουμε την αυτή ολιγωρία τόσο εκ μέρους της δικαστικής λειτουργίας και των φυσικών οργάνων αυτής που αποφεύγουν να αναγνωρίσουν την απόφαση του Ειρηνοδικείου του Μονάχου ώστε να επέλθουν οι υπό του νόμου προβλεπόμενες συνέπειες, αλλά και την ολιγωρία των θεσμικών λειτουργών προς αποφυγή απόδοσης ευθυνών και την αναγκαία και επιβεβλημένη κάθαρση του όλου πολιτικού συστήματος. Ευθύνη υπάρχει εκεί όπου υπάρχει εξουσία, και όπου εξουσία εκεί και ευθύνη.

Η μη απόδοση των προσηκόντων ευθυνών στους δωροδοκηθέντες και υποχείριους πολιτικούς σχηματισμούς είχε ως αποτέλεσμα την εκ προκηρύξεως της 17ης Ιουνίου 2012 εθνικών εκλογών εκ νέου ανάληψη Κυβερνητικών καθηκόντων από ΕΠΙΟΡΚΑ πολιτικά κόμματα ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥΝΤΩΝ κατά παράβαση του άρθρου 29 # 1 του Συντάγματος που καθορίζει ότι «…η οργάνωση και η δράση των οποίων οφείλει να εξυπηρετεί την ελεύθερη λειτουργία του δημοκρατικού πολιτεύματος …».
Απόρροια της ολιγωρίας των θεσμικών οργάνων της Πολιτείας τόσο από πλευράς δικαστικών λειτουργών, που αποφεύγουν να αναγνωρίσουν την «Αλλοδαπή Ποινική Απόφαση»), ώστε να επέλθουν οι έννομες συνέπειες που ο νόμος προβλέπει αλλά και όλου του πολιτικού συστήματος να προχωρήσει την αναγκαία κάθαρση είχε ως αποτέλεσμα νέα συμμετοχή στις εκλογές της 17-6-2012 των παράνομων πολιτικών κομμάτων που τώρα έλαβαν αντίστοιχα ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ 29,66% και 129 έδρες, ΠΑΣΟΚ 12,28% και 33 έδρες.

Έχουμε δηλαδή δύο καταδικασθέντα πολιτικά κόμματα που έχουν διαπράξει το αδίκημα της Δωροδοκίας (άρθρο 159 Π.Κ.) με τις επιβαρυντικές διατάξεις του 
νόμου περί καταχραστών και που απαγορεύεται να κατέχουν ΔΗΜΟΣΙΑ ΑΞΙΩΜΑΤΑ, τα δε στελέχη τους θα έπρεπε να έχουν στερηθεί των πολιτικών τους δικαιωμάτων κατά τις σχετικές διατάξεις του Π.Κ., που παρ’ όλα αυτά συμμετέχουν στην πολιτική ζωή της χώρας, ασκώντας παρανόμως εξουσία, ΔΙΑΒΡΩΝΟΝΤΑΣ την εθνική υπόσταση της χώρας και ΥΠΟΘΗΚΕΥΟΥΝ το μέλλον και την ζωή των Ελλήνων πολιτών ΕΚΒΙΑΖΟΜΕΝΑ από ξένη δύναμη αφού ως ΥΠΟΧΕΙΡΙΑ, κατά την υπογραφείσα σύμβαση: «Δεν μπορεί το αναφερόμενο χρέος της χώρας (δηλαδή το Δημόσιο Χρέος) να συμψηφισθεί με όποιο διεκδικούμενο χρέος από τη χώρα μας». Δηλαδή ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΛΑΟΣ ΔΙΑ ΜΕΣΟΥ ΤΩΝ ΘΕΣΜΙΚΩΝ ΤΟΥ ΟΡΓΑΝΩΝ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΖΗΤΑ ΤΗΝ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΟΥ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΔΙΚΑΙΟΥ ΚΑΙ ΤΩΝ ΔΙΕΘΝΩΝ ΣΥΝΘΗΚΩΝ, που τον έχουν ΔΙΚΑΙΩΣΗ, όπως η ΔΙΑΣΚΕΨΗ ΤΟΥ ΠΑΡΙΣΙΟΥ (Γενάρης 1946), που καθόρισε τις Γερμανικές αποζημιώσεις και επανορθώσεις και για την Ελλάδα, εν τούτοις η Ελλάδα είναι η ΜΟΝΗ ΧΩΡΑ που δεν έλαβε τις δικαιούμενες ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΕΙΣ που αποτελούν την ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΛΥΣΗ γιά το Ελληνικό Κράτος εν αντιθέσει με τα άλλα κράτη που στενάζουν κάτω από την μπότα των Διεθνών Τοκογλύφων μέσω του Δημοσίου Χρέους των. Οι παράνομες όμως κυβερνήσεις και συγκυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ και Ν. ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ δεν την διεκδικεί λόγω της ΟΜΗΡΕΙΑΣ των από την Δικαστική Απόφαση του Μονάχου η οποία καθιστά έρμαια της Γερμανίας τις κακουργηματικώς υπόλογες «Ελληνικές Κυβερνήσεις».

Γ. Η «ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΗ ΕΝΩΣΗ – ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΑΪΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΙΣ – ΕΛ.ΛΑ.Σ.» ως κυρίαρχος Λαός που ενιστάμεθα και ζητάμε την κρίση του «Α.Ε.Δ.», την 8-5-2014 καταθέσαμε προς τον Άρειο Πάγο (Α1 Τμήμα, Πολιτικό – Εκλογικό) (Σχετ. ) ένσταση για την μη ανακήρυξη για τους παραπάνω λόγους ΚΑΤΑ των υποψηφίων συνδυασμών: 1. ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, 2. ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ και 3. των υποψηφίων ευρωβουλευτών, που εκ μέρους του ΠΑΣΟΚ συμμετείχαν στον εκλογικό συνδυασμό «ΕΛΙΑ – ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΠΑΡΑΤΑΞΗ» κλπ. Με την υπ’ αρ. 65/2014 ο Άρειος Πάγος (Α1 Τμήμα), αν και δεν είχε την δικαιοδοσία διότι η διαδικασία αυτή είναι διοικητική και όχι δικαστική, εξέτασε μόνο το τυπικό μέρος της νομότυπης εκλογικής ίδρυσης των ανωτέρω πολιτικών κομμάτων και της εμπρόθεσμης κατάθεσης των τυπικών δικαιολογητικών που προβλέπει ο Νόμος 4255/2014, τάσσοντας ότι «θα ήταν ανεπίτρεπτη επέμβαση η δικαστική απαγόρευση συμμετοχής σε εκλογές πολιτικού κόμματος και υποψηφίων ΓΙΑ ΑΛΛΟ ΛΟΓΟ πλην της τήρησης των σχετικών όρων, που τάσσονται από την κείμενη νομοθεσία για την εξυπηρέτηση της ελεύθερης λειτουργίας των πολιτικών κομμάτων και επιτέλεση της συνταγματικής αποστολής τους».

Στην ουσία το Α1 Τμήμα του Αρείου Πάγου ΑΠΟΦΕΥΓΕΙ ΝΑ ΕΞΕΤΑΣΕΙ ΤΗΝ ΑΝΤΙΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΠΡΑΞΕΩΝ ΤΗΣ ΔΙΟΙΚΗΣΕΩΣ (εδώ την παράνομη δράση των ανωτέρω πολιτικών κομμάτων) προσεγγίζοντας μόνο την πλευρά της συνταγματικότητας ήτοι την ελεύθερη λειτουργία των πολιτικών κομμάτων και όχι, ως όφειλε, την«προάσπιση του Ελληνικού Λαού, του Ελληνικού Έθνους της Πατρίδας και της Δημοκρατίας», όπως η τήρηση του Ελληνικού Συντάγματος και των Νόμων προϋποθέτουν. Παραθέτουμε εδώ αυτούσια τη νομική άποψη του κυρίου Β. Νικόπουλου από το ανωτέρω βιβλίο: «Στην Ελλάδα τα Δικαστήρια, όλα ανεξαιρέτως τα Δικαστήρια, μικρά και μεγάλα, από το τελευταίο Ειρηνοδικείο της πλέον απομακρυσμένης κωμοπόλεως της Ελληνικής Εσχατιάς, μέχρι του Αρείου Πάγου και του Συμβουλίου της Επικρατείας, δικαιούνται και υποχρεούνται ταυτόχρονα να ελέγχουν «διαχύτως» την συνταγματικότητα των νόμων και των πράξεων της Διοικήσεως».

Ο φόβος της εκτελεστικής και νομοθετικής εξουσίας για την άσκηση ελέγχου της υπό του Συντάγματος θεσμοθετημένης Δικαστικής λειτουργίας τις οδήγησε σε λήψη νομοθετικών μέτρων, ώστε να ενσπείρουν τον τρόμο στην Δικαστική Εξουσία και να την οδηγήσουν σταδιακά σε ένα φοβικό σύνδρομο, για να μην επιτελεί το θεσμικό της έργο. Θέσπισαν κατ’ αρχήν το άρθρο 86 του Συντάγματος, ώστε για τα εγκλήματα των πολιτικών να αποφασίζει η ίδια η Βουλή, αν θα ασκήσει δίωξη. Όμως από την όλη υφή του στρατηγικού τους σχεδίου, όπως αποκαλύπτεται και στην από 4-10-2012 μήνυση του κυρίου Γεωργίου Αϋφαντή (Σχετ. ), ως συνέχεια της υπ’ αριθμό 2267/21-3-2012 καταγγελίας του στον Άρειο Πάγο κατά την προκαταρκτική εξέταση, μετά την ομολογία Θεόδωρου Τσουκάτου στην Εξεταστική Επιτροπή της Βουλής στις 14-9-2010 (Σχετ. ) η ψήφιση του ανωτέρω άρθρου (86) εμπίπτει στις προπαρασκευαστικές πράξεις του εγκλήματος της εσχάτης προδοσίας 134 παρ. 2β διότι η νομοθετική λειτουργία, υπό την ανοχή και συναίνεση του Προέδρου της Δημοκρατίας, σφετερίζεται το Σύνταγμα και προβαίνει στην κατάλυσή του, και το έγκλημα τούτο διαπράττεται από το 1996 σε βάρος του Ελληνικού Λαού, του Ελληνικού Έθνους και της χώρας ως κρατικής οντότητας.
Στον πυρήνα αυτού του γεγονότος βρίσκεται ο ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΟΣ ΔΗΜΟΣΙΟΣ ΠΛΟΥΤΟΣ της χώρας (Σχετικό , Ομιλία-Άρθρο Κ. Γκέκα) και ο οξυμένος ανταγωνισμός αφ’ ενός των τεξανικών εταιρειών πετρελαίου, που έλκουν την παντοδυναμία τους από το άρθρο 52 και συνολικά τον Αναγκαστικό Νόμο 2220/1940 (ΣΥΜΒΑΣΗ ΚΟΥΠΕΡ) και αφ’ ετέρου των διεθνών Αγορών – Κεφαλαίων, που επιδιώκουν να βρίσκεται η Ελλάδα μονίμως υπό ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΞΕΝΟΚΡΑΤΙΑΣ για να εκμεταλλεύονται αυτές μέσω του πολιορκητικού κριού (ΔΗΜΟΣΙΟ ΧΡΕΟΣ) και μιάς «τεχνικής οικονομικής κρίσης» και όχι πραγματικής τις ΔΗΜΟΣΙΕΣ πλουτοπαραγωγικές πηγές της χώρας χωρίς ο Ελληνικός Λαός να καρπούται τον πλούτο του και συνεχώς να φτωχαίνει.
Απόρροια της συνταγματικής στην ουσία άρνησης του Α1 Τμήματος Αρείου Πάγου να αποδώσει το δίκαιο, είναι η σταδιακή μετάλλαξη των πολιτικών κομμάτων ΠΑΣΟΚ και ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, να μεταλλάσσονται σταδιακά. Το μεν πρώτο ως «ΕΛΙΑ» να αποδεικνύει και στην πράξη ότι, μετά του Διεθνούς Δικαίου απόφαση του Ιταλού Δικαστή Ντι Πιέτρο να αναστείλει το 1994 την λειτουργία των αντίστοιχων πολιτικών κομμάτων (Χριστιανοδημοκράτες – Σοσιαλδημοκράτες) ως μιζοκόμματα, που πήραν την ονομασία «ΕΛΙΑ», το ΠΑΣΟΚ να ακολουθεί την ίδια ατραπό ομολογώντας την ενοχή του, η δε ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ από την 8-5-2014 και εντεύθεν (ημερομηνία άσκησης της ένστασής μας) περιφέρεται με την λεοντή της ΝΕΑΣ ΕΛΛΑΔΑΣ. Η τακτική όμως αυτή ενέχει κινδύνους για το Σύνταγμα της Χώρας και την ίδια την χώρα και τους Έλληνες, γιατί χωρίς να επέλθουν ΟΙ ΝΟΜΙΜΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ λόγω των πράξεών τους ήτοι (α) ΝΑ ΣΤΕΡΗΘΟΥΝ ΤΩΝ ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΑΞΙΩΜΑΤΩΝ ΤΟΥΣ– (β) ΝΑ ΣΤΕΡΗΘΟΥΝ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΤΟΥΣ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ και (γ) ΝΑ ΑΚΥΡΩΘΕΙ από 13-8-2009 μέχρι σήμερα ΟΛΟ ΤΟ ΝΟΜΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ που θέσπισαν τα ανωτέρω κόμματα οι βουλευτές των οποίων, σφετεριζόμενοι την ιδιότητά τους ως όργανα του Κράτους παραβιάζοντας ειδικά την αρχή της δέσμευσης του νομοθέτη από το Σύνταγμα και τους νόμους επέφεραν την δολιοφθορά της ελληνικής κοινωνίας, την παράνομη και πραξικοπηματική, εκχώρηση των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων, την αλλοίωση του πολιτεύματος, την κατάργηση της δημοκρατίας, την καταλήστευση του δημοσίου, την καταλήστευση των ταμείων μας και την υπονόμευση της υγείας και της ζωής των πολιτών, την μη αναστρέψιμη καταστροφή της πατρίδας μας που δεν είναι και δική τους, τελεσθέντα εγκλήματα τα οποία οδηγούν στην δολοφονία της χώρας και τον εξανδραποδισμό των ανθρώπων της και την διαφαινόμενη συνωμοσία με σκοπό την εκχώρηση της εδαφικής ακεραιότητας της χώρας ως προπαρασκευαστική πράξη εσχάτης προδοσίας (άρθρα 135 ΠΚ) και την κατά τις διατάξεις του άρθρου 134 του Ποινικού Κώδικα το έγκλημα της εσχάτης προδοσίας αφού η εσχάτη προδοσία τιμωρείται και εν αποπείρα ως τετελεσμένη.

ΓΕΓΟΝΟΣ 2: Η κατ’ άρθρον 59 παράγραφο 1 του Συντάγματος παραβατική συμπεριφορά των βουλευτών των πολιτικών κομμάτων ΚΚΕ και ΣΥΡΙΖΑ και οι επιπτώσεις στην κατ’ άρθρον 53 παραγράφους 1 και 2 λειτουργίας τη Βουλής ως εκ της συμμετοχής των σε αυτή.

Ο εκ των ενισταμένων Πρόεδρος του πολιτικού φορέα «ΕΘΝΙΚΟΣ ΛΑΪΚΟΣ ΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟΣ» “Ε.ΛΑ.Σ” κύριος Οδυσσέας Τηλιγάδας με την υπ’ αριθμό πρωτοκ. 1128/4-4-2014 Αίτησή του προς τον Πρόεδρο της Βουλής των Ελλήνων (Σχετικό ) ζήτησε, να ενημερωθεί, προς διακρίβωση, αν για την συγκρότηση της Βουλής, μετά τις εκλογικές διαδικασίες 2007, 2009 και 2012 και πριν την ανάληψη των καθηκόντων των τηρήθηκε η κατά το άρθρο 3 παράγραφος 2 του Κανονισμού της Βουλής ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗ ορκοδοσία των βουλευτών σύμφωνα με τον οριζόμενο από το άρθρο 59 του Συντάγματος ακόλουθο όρκο: «Ορκίζομαι στο όνομα της Αγίας και Ομοούσιας και Αδιαίρετης Τριάδας να είμαι πιστός στην Πατρίδα και το δημοκρατικό πολίτευμα, να υπακούω στο Σύνταγμα και τους νόμους και να εκπληρώνω ευσυνείδητα τα καθήκοντά μου».

Σύμφωνα με τις υπ’ αριθμούς πρωτοκόλλου 1608/28-5-2014 και 1855/18-6-2014 απαντήσεις του Γενικού Γραμματέα της Βουλής των Ελλήνων (Σχετικά ) οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, οι βουλευτές του ΚΚΕ (πλην της κυρίας Γαρυφαλλιάς (Λιάνας) Κανέλλη) και ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ Νικόλαος Σηφουνάκης, που εκλέχτηκαν από τις βουλευτικές εκλογές της 17-6-2012, ΣΥΝΟΛΟ (83) ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ δεν έδωσαν τον προβλεπόμενο δεσμευτικό από το Σύνταγμα όρκο, εκφράζοντας με επιστολές τους τις αντιθέσεις τους, οι μεν του ΣΥΡΙΖΑ επικαλούμενοι το άρθρο 13 του Συντάγματος «περί ανεξιθρησκίας» και το περί θρησκευτικής ελευθερίας άρθρο 9 της Ευρωπαϊκής Συμβάσεως περί Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων που έχει φθάσει ως γνωστόν και μέχρι του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων διά της προσφυγής του Μίνωος Κοκκινάκη (ΕυρΔΔΑ, απόφαση Κοκκινάκης, 25-5-1993, série A, αρ. 260-Α. Νομικό Βήμα 42 σελ. 528) και έχει επ’ αυτής εκδοθεί η από 25-5-1993 απόφαση του δικαστηρίου αυτού ότι η Ελληνική διάταξη εκρίθη από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο ως απολύτως συμβιβαζομένη προς την Ευρωπαϊκή Σύμβαση Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, (Σχετ. ), οι δε του ΚΚΕ προτείνοντες την κατάργησή του (Σχετ. … ) και ως μηδέποτε ορκισθέντες, θεωρούμε ΑΝΥΠΑΡΚΤΗ και ΚΑΤΑΧΡΗΣΤΙΚΗ ΤΗΝ ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ ΙΔΙΟΤΗΤΑ ΤΟΥΣ ΩΣ ΒΟΥΛΕΥΤΩΝ ΑΠΑΝΤΩΝ ΤΩΝ ΒΟΥΛΕΥΤΙΚΩΝ ΠΕΡΙΟΔΩΝ.

Απόρροια της στάσης των ανωτέρω βουλευτών είναι, ότι σύμφωνα με το Σύνταγμα και τον Κανονισμό της Βουλής και τους καθηγητές του Συνταγματικού Δικαίου (Σχετ. Π. Παραράς, Δημ. Τσάτσος) «Εάν ένας βουλευτής δεν ορκίζεται, δεν έχει τη δυνατότητα να ασκήσει τα καθήκοντά του, δηλαδή δεν μπορεί να μετέχει στις εργασίες της Βουλής, αφ’ ετέρου δε δεν δικαιούται να λαμβάνει τη σχετική εκ του Δημοσίου, βουλευτική αποζημίωση, αφού αυτή χορηγείται μόνο για την άσκηση του λειτουργήματός του.» Κατά το άρθρο 3 παράγραφο 3 του Κανονισμού της Βουλής «Αρνήσεις ή αντιρρήσεις για τη δόση του όρκου δεν επιτρέπονται» και κατά την διδαχή του Αριστόβουλου Μάνεση που καταγράφεται στο βιβλίο του «Συνταγματική θεωρία και πράξη 1954-1979 » Σελίς 460: «…νομική σημασία έχει μόνον η έννοια του τυπικού – γραπτού και αυστηρού  – Συντάγματος»

Όμως οι βουλευτές δεν είναι ατομικά όργανα, αλλά όργανα μέλη ενός αμέσου και συλλογικού οργάνου του Κράτους, ήτοι της Βουλής έκαστος δε βουλευτής δεν εκφράζει αυτοτελώς τη θέληση του Κράτους, αλλά μόνον εν συμπράξει μετ’ άλλων βουλευτών κατά την συνεδρίαση της Βουλής. Οι βουλευτές δεν μπορούν να ασκήσουν τα καθήκοντά τους προ της ορκωμοσίας των. Όμως από τα επισυναφθέντα σε εμάς ακριβή αντίγραφα των πρακτικών της Βουλής υπάρχει σαφής παραβίαση του τυπικού του Συντάγματος κατ’ άρθρον 59 παράγραφο 1, γιατί με τις δηλώσεις τους οι ανωτέρω βουλευτές ΟΥΔΕΠΟΤΕ ορκίστηκαν άρα ΟΥΔΕΠΟΤΕ υπήρξαν και Βουλευτές.

Επισημάνεται, ότι παρ’ όλο που πολλές φορές τέθηκε το θέμα του όρκου στην σύνταξη του Συντάγματος το 1975 και στις αναθεωρητικές συνεδριάσεις της Βουλής (1986, 2001), ο Συνταγματικός Νομοθέτης επέμενε στη διατήρηση του περιεχομένου και του χαρακτήρα του όρκου όπως ισχύει και σήμερα. Η ΕΠΙΚΥΡΩΣΗ ΤΩΝ ΑΝΩΤΕΡΩ ΠΡΑΚΤΙΚΩΝ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ ΚΑΙ Η ΑΝΑΦΟΡΑ ΤΩΝ ΑΝΩΤΕΡΩ (83) ΒΟΥΛΕΥΤΩΝ ΟΤΙ ΟΡΚΙΣΘΗΚΑΝ ΒΑΣΕΙ ΤΩΝ ΔΙΑΤΑΞΕΩΝ ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ, συνιστά τα αδικήματα της πλαστογραφίας από Δημόσια Αρχή, της κατάχρησης εξουσίας, της παράβασης καθήκοντος, διασπάθισης του δημοσίου χρήματος, της υπόθαλψης εγκληματία, της αποσιώπησης εγκλήματος, «Σύστασης Εγκληματικής Οργάνωσης», κατά την έννοια των παραγράφων 3 και 5 του αρθ. 187 ΠΚ, με τις επιβαρυντικές διατάξεις του νόμου περί καταχραστών, με όλες τις ποινικές και αστικές συνέπειες, που προκύπτουν από τις διατάξεις του ΚΠολΔ και του Π.Κ. Όμως η κυριότερη συνέπεια και που γι’ αυτήν προσφεύγουμε σήμερα στο ΑΕΔ είναι, ότι η Βουλή των Ελλήνων μετά τις εκλογές της 17-6-2012 ΕΙΝΑΙ ΑΝΥΠΟΣΤΑΤΟΣ διότι δεν έχει συγκροτηθεί νόμιμα και στην πραγματικότητα έχει ογδόντα τρείς -83- κενές βουλευτικές έδρες. Όμως η Βουλή δεν μπορεί να λειτουργήσει με κενές έδρες και απαιτείται αναπληρωματική εκλογή για την πλήρωσή τους. Όταν δε οι κενές έδρες είναι πάνω από το ένα πέμπτο (20%) του όλου αριθμού των βουλευτών, όπως στην συγκεκριμένη περίπτωση γιατί το 1/5 της Ελληνικής Βουλής είναι οι 60 έδρες, οι δε μη ορκισθέντες κατά το Σύνταγμα (άρθρο 59) είναι (83) βουλευτές, γίνεται αντιληπτό ότι ΟΛΗ Η ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ ΑΠΟ 18-6-2012 και μετά είναι ΠΑΡΑΝΟΜΗ και ΑΝΥΠΟΣΤΑΤΗ λόγω ΜΗ ΝΟΜΙΜΗΣ ΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗΣ αυτής, οι δε νόμοι που έχουν ψηφισθεί έκτοτε είναι ΑΚΥΡΟΙ και κατά τα άρθρα 178, 179 Α.Κ. ως αντιβαίνοντες στα χρηστά ήθη. Άρα και οι νόμοι 4244/2014 και 4255/2014, που καθόρισαν το νομικό πλαίσιο ΔΙΕΞΑΓΩΓΗΣ ΤΩΝ ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΩΝ ΤΗΣ 25-5-2014 ΕΙΝΑΙ ΑΚΥΡΟΙ ως και τα προσβαλλόμενα υπ’ αριθμούς 58/2014 [ΦΕΚ Α΄ 101/22-4-2014 και 83/2014 [ΦΕΚ Α΄ 128/4 Ιουνίου 2014 Προεδρικά Διατάγματα ΚΑΙ ΕΞ ΑΥΤΟΥ ΜΟΝΟΥ ΤΟΥ ΛΟΓΟΥ, η ένστασή μας, ουσία βάσιμος, ισχύει νομικά κατά του κύρους των και πρέπει αυτές να ακυρωθούν.

ΓΕΓΟΝΟΣ 3: Κακώς απορρίφθηκε το ΑΙΤΗΜΑ ΜΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΤΗΣ ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ στις Ευρωεκλογές της 25.5.2014 με την υπ’ αρ. 65/2014 ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ Α1 ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ.
Ι. Με την από 8-5-2014 ένστασή μας είχαμε επισημάνει επ’ ακριβώς για ποιούς λόγους δεν πρέπει το πολιτικό κόμμα ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ να συμμετάσχει στις ευρωεκλογές και τους επαναδιατυπώνουμε επ’ ακριβώς:
[Το πολιτικό κόμμα ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ, ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΔΙΚΑΙΩΜΑ πρότασης υποβολής υποψηφίων, διότι στερείται των νομίμων προϋποθέσεων-προσόντων. Ειδικότερα δε επισημαίνουμε τα εξής:
Α. Η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ είναι ένα κόμμα που δρά από την δεκαετία του 1980 προβάλλοντας τις δικές του ιδέες, ακολουθώντας επί σχεδόν τριάντα συναπτά έτη μία πολιτική λειτουργία μέσω της οποίας διεκδικούσε την ψήφο του ελληνικού Λαού.
Β. Από τις αρχές του 2010 όμως, το ανωτέρω πολιτικό κόμμα, ακολούθησε έναν ιδιότυπο πολιτικό ακτιβισμό με μίξη παράνομων και νόμιμων μεθόδων δράσης, που λόγω της έκρυθμης κοινωνικής κατάστασης, από τη παράνομη δράση των πολιτικών κομμάτων ΠΑ.ΣΟ.Κ και ΝΕΑΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, συνετέλεσε μοιραίως στην αύξηση των εκλογικών της ποσοστών. Τα στοιχεία της παράνομης δράσης του ανωτέρω πολιτικού κόμματος οδήγησαν τις Εισαγγελικές Αρχές της χώρας να ασκήσουν ΔΙΩΞΗ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ της ΑΡΧΗΓΩΝ με τις κατηγορίες της ένταξης και διεύθυνσης εγκληματικής Οργάνωσης, παράνομης οπλοχρησίας, οπλοκατοχής κ.λ.π. Η ανωτέρω όμως λειτουργία της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ [2010-2013] ΔΕΝ ΣΥΝΑΔΕΙ με το άρθρο 29 του Συντάγματος. Άμεσα δε το ίδιο το πολιτικό κόμμα ΟΜΟΛΟΓΕΙ, ότι η δράση του δεν εξυπηρετεί την ελεύθερη λειτουργία του Δημοκρατικού πολιτεύματος, καθώς στελέχη του δημιούργησαν το πολιτικό κόμμα ΕΘΝΙΚΗ ΑΥΓΗ, το οποίο κατέθεσε πρόταση υποβολής υποψηφιότητας στις ευρωεκλογές της 25ης Μαΐου 2014.
ΕΠΕΙΔΗ το νεοσυσταθέν κόμμα δεν βαρύνεται με παράνομη λειτουργία, αποδεικνύεται στην πράξη ότι, ΣΤΗΝ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΔΙΕΞΟΔΑ και η ύπαρξη του νέου κόμματος σηματοδοτεί μία σύννομη πολιτική λειτουργία.
Κατόπιν τούτου ΖΗΤΑΜΕ να απορριφθεί η αίτηση συμμετοχής του κόμματος ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ για τις ευρωεκλογές της 25ης Μαΐου 2014.] [ΣΧΕΤΙΚΟ ]

Το Α1 Τμήμα του Αρείου Πάγου, που είναι αρμόδιο για την ανακήρυξη των εκλογικών συνδυασμών, αν και δεν είχε την δικαιοδοσία διότι η διαδικασία αυτή είναι διοικητική και όχι δικαστική, ΔΕΝ έλαβε υπ’ όψιν τα δεδομένα, τα οποία δεν επιβεβαιώνουν προφανώς τη συμμόρφωση της Χρυσής Αυγής προς τις δημοκρατικές αρχές κατ’ εφαρμογήν του άρθρου 29 παράγραφος 1 του Συντάγματος.
ΔΕΝ ΕΛΑΒΕ υπ’ όψη ότι την 24η Ιανουαρίου 2011 το ΕΠΣΕ κατέθεσε στον Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου κύριο Ιωάννη Τέντε αίτημα να κινήσει τις διαδικασίες για την απαγόρευση λειτουργίας της Χρυσής Αυγής γιατί αντίκειται στη διάταξη του άρθρου 37 παρ. 5γ΄ του π.δ. 96/5.6.2007 ΦΕΚ Α΄ 116 κατά το οποίο, «5. Απαγορεύεται η χρήση ως ονόματος και εμβλήματος ή σήματος κόμματος: γ) συμβόλων ή εμβλημάτων του δικτατορικού καθεστώτος της 21ης Απριλίου 1967 ή φωτογραφιών προσώπων που έχουν καταδικαστεί για τη συμμετοχή τους σ’ αυτό.» συνδυαζόμενη µε τη διάταξη του άρθρου 29 παράγραφο 1 του Συντάγματος αφού η «Χρυσή Αυγή» λειτουργούσε ανέκαθεν δισυπόστατα, ως πολιτικό κόμμα και ως εγκληματική οργάνωση και έχουμε να κάνουμε με ένα κόμμα, που όχι μόνον είναι δύο σε ένα, σαν τον Ιανό, αποτελώντας ταυτόχρονα πολιτική και εγκληματική οργάνωση, και εγκληματική οργάνωση αποτελούν όσοι από το σκληρό πυρήνα της «Χρυσής Αυγής» συμμετείχαν σε εκτέλεση ή προγραμματισμό παράνομων πράξεων ενώ η ίδια η ηγεσία και αρκετοί  βουλευτές της τελούν σε καθεστώς προσωρινής κράτησης για συγκρότηση εγκληματικής οργάνωσης που δρα υπό το κέλυφος του πολιτικού κόμματος της «Χρυσής Αυγής» ενδεχομένως δε και για προσβολές του πολιτεύματος.
ΟΥΔΕΙΣ εκ των συντελεστών του Α1 Τμήματος του Αρείου Πάγου φυσικά είδε, ΟΥΤΕ παρακολούθησε κανείς τον Βουλευτή της «Χρυσής Αυγής» κύριο Χρήστο Παππά στην περιοδεία του στη Χερσόνησο της Κρήτης την Κυριακή 25η Νοεμβρίου 2012 όπου σε συγκέντρωση στο ξενοδοχείο Belvedere, παρουσίασε την σημαία που χρησιμοποιήθηκε από το στρατιωτικό καθεστώς των Συνταγματαρχών της 21ης Απριλίου 1967 δείχνοντας τον έντονο ιδεολογικό φετιχισμό που χαρακτηρίζει την ηγεσία του εν λόγω κόμματος.

Ποιά είναι τελικά η στρατηγική της οργάνωσης-κόμματος; Αν βάλει κανείς δίπλα τις ψηφίδες από τη δράση της θα δει να σχηματίζεται η εικόνα ενός ημιστρατιωτικού μηχανισμού μιάς κάλπικης εθνικοφροσύνης και μιάς αισχρής πατριδοκαπηλίας, ο οποίος επιδιώκει με κάθε τρόπο την πρόκληση. «Η ελληνική κοινωνία είναι έτοιμη –ακόμη και αν αυτό δεν αρέσει σε κάποιους– να δώσει μια μάχη: έναν νέο τύπο εμφυλίου», δηλώνει στο BBC ο βουλευτής της «Χρυσής Αυγής» κύριος Ηλίας Παναγιώταρος αλλά ΟΥΔΕΙΣ εκ των συντελεστών του Α1 Τμήματος του Αρείου Πάγου φυσικά είδε αλλά ΟΥΤΕ το άκουσε.
ΟΥΔΕΙΣ έλαβε υπ’ όψιν τις δηλώσεις του σκληρού πυρήνος της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ στα Μαζικά Μέσα Ενημερώσεως. ΟΙ ΠΑΝΤΕΣ ΚΩΦΕΥΟΥΝ ΕΝ ΧΟΡΩ!!! Παραθέτουμε προς κρισιολόγηση ψήγματα των λεχθέντων και υποστηριζομένων από την ηγετική ομάδα του κόμματος:

Η αξεδιάλυτη αυτή πρόσμειξή της με τον φασισμό, τον ναζισμό και την απροσχημάτιστη βαρβαρότητα είναι το στοιχείο που της προσδίδει τη μοναδική ιδιαιτερότητά της ως εγκληματικής συμμορίας, όχι μόνο για την Ελλάδα αλλά και για την Ευρώπη.
Άρα εδώ παρατηρούμε, ότι έσφαλε η υπ’ αρ. 65/2014 απόφαση του Α1 Τμήματος Αρείου Πάγου, γιατί παραβιάζεται ευθέως η διάταξη του άρθρου 29 § 1 του Συντάγματος «περί ελεύθερης λειτουργίας του δημοκρατικού πολιτεύματος», και το σημείο της συνταγματικής διάταξης που ορίζει ότι «η οργάνωση και η δράση τους, να υπηρετεί την ελεύθερη λειτουργία του Δημοκρατικού Πολιτεύματος», ΚΑΚΩΣ ΔΕΝ ΚΡΙΘΗΚΕ (την στιγμή μάλιστα που υπάρχει ΟΜΟΛΟΓΙΑ) ΑΠΟ ΤΟ Α1 ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΤΜΗΜΑ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ, καίτοι όπως αναφέραμε παραπάνω ΘΕΜΕΛΙΩΔΗ ΝΟΜΙΚΗ ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ ΤΩΝ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΩΝ είναι να κρίνουν την συνταγματικότητα των νόμων και ΤΩΝ ΠΡΑΞΕΩΝ ΤΩΝ ΚΥΡΙΑΡΧΩΝ ΟΡΓΑΝΩΝ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ και βάσει αυτών (των πράξεων δηλ. της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ) να είχαν απαγορεύσει τη συμμετοχή της αφού η ηγεσία και αρκετοί  βουλευτές του κόμματος τελούν σε καθεστώς προσωρινής κράτησης για συγκρότηση εγκληματικής οργάνωσης, ενδεχομένως δε και για προσβολές του πολιτεύματος..
Επισημάναμε ορθώς, ότι η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ, έχοντας την πεποίθηση ότι δεν θα της επιτραπεί η συμμετοχή της στις εκλογές της 25ης Μαΐου 2014 κατέθεσε την εναλλακτική πρόταση πολιτικής διεξόδου μέσω του κατ’ επίφαση νεοϊδρυθέντος κόμματος ΕΘΝΙΚΗ ΑΥΓΗ από στελέχη της, η οποία ενώ δήλωσε συμμετοχή και εγκρίθηκε η αίτησή της με την υπ’ αριθμό 66/2014 απόφαση του Α1 Τμήματος ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ, κατόπιν της απορρίψεως της ενστάσεώς μας και της συμμετοχής της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ απέσυρε τη συμμετοχή της. Όμως παρ’ όλα αυτά στην έκδοση των αποτελεσμάτων του Υπουργείου Εσωτερικών διαβάζουμε, ότι το αποσυρθέν κόμμα «ΕΘΝΙΚΗ ΑΥΓΗ», που δεν έστειλε ψηφοδέλτια, έλαβε 311 ψήφους. (Σχετικό )
Με το θέμα της δικαστικής απαγόρευσης πολιτικών κομμάτων έχει ασχοληθεί και το δικαστήριο του Στρασβούργου (Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων – ΕΔΑΔ) και η νομολογία του αναφέρει πως όταν η απαγόρευση του κόμματος θεμελιώνεται σε πράξεις και επίσημες διακηρύξεις και όχι σε μεμονωμένα περιστατικά, δεν προσκρούει στην ΕΣΔΑ (Σύμβαση Ρώμης).
Συγκεκριμένα στις υποθέσεις Exteberria and Others v. Spain (απόφαση 30.6/2009, προσφυγή 35579/03) και Herri Batasuna and Batasuna v. Spain (απόφαση 30.6.2009 προσφυγή  25803/04 25817/04)  αντιμετώπισε το ζήτημα της νομιμότητας πολιτικών σχηματισμών, οι οποίοι συνδέονταν και υποστήριζαν την τρομοκρατική οργάνωση ΕΤΑ. Οι ισπανικές αρχές το έτος 2003 απαγόρευσαν το βασκικό αυτονομιστικό κόμμα Herri Batasuna, στην συνέχεια δε απέκλεισαν από τις εκλογές Ισπανούς πολίτες που θέλησαν να εκτεθούν με άλλους συνδυασμούς, οι οποίοι εκτιμήθηκαν (και ήταν) ως προκάλυμμα του απαγορευμένου κόμματος. Το ΕΔΔΑ, κρίνοντας υπό το πρίσμα του ειδικότερου δικαιώματος συνεταιρίζεσθαι, δεν διέκρινε εδώ ούτε παραβίαση της ελευθερίας της πολιτικής έκφρασης ούτε του δικαιώματος του εκλέγεσθαι, ενώ ούτε καν ασχολήθηκε με το αν παραβιάζονται τα δικαιώματα των λοιπών εκλογέων, των οποίων οι επιλογές μειώνονταν. Όλα αυτά βέβαια χωρίς να αποδίδονται στους αποκλεισμένους υποψηφίους συγκεκριμένες παράνομες πράξεις, αλλά αρκούσης της γενικής πολιτικής τους εντάξεως. H απόφαση στην υπόθεση Herri Batasuna and Batasuna v. Spain τονίζει ότι ο νόμος βάσει του οποίου διατάχθηκε η διάλυση των πολιτικών κομμάτων ήταν προβλέψιμος καθώς ουδεμία διάταξη της Σύμβασης δεν αποκλείει τη θεμελίωση της προσβαλλόμενης δικαστικής κρίσης σε πραγματικά περιστατικά που προηγούνταν της θέσης σε ισχύ του συγκεκριμένου νόμου.

Κατά το ΕυρΔΔΑ, «ένα πολιτικό κόμμα του οποίου οι ιθύνοντες παρακινούν σε χρήση βίας ή προτείνουν ένα πολιτικό πρόγραμμα που δεν σέβεται τους δημοκρατικούς κανόνες και στοχεύει στην καταστροφή τους ή δεν αναγνωρίζει τα δικαιώματα και τις ελευθερίες, δεν μπορεί να απολαύσει της προστασίας της ΕυρΣΔΑ». Έτσι, το μέτρο ανταποκρίνεται σε επιτακτική κοινωνική ανάγκη, η παρέμβαση εξυπηρετεί νόμιμο σκοπό για τη διατήρηση της δημόσιας ασφάλειας και τάξης και την προστασία των δικαιωμάτων και ελευθεριών των άλλων και είναι αναλογικό με το σκοπό τον οποίο επιδιώκει.

Η εκλογική δήλωση (άρθρο 3 παρ. 1 εδ. β΄ του ν. 1180/1981 και ήδη η ταυτάριθμη διάταξη του ν. 4255/2014, σε συνδυασμό με τις παραγράφους 1 και 2 του άρθρου 37 του π. δ. 26/2012) επί της οποίας στηρίχθηκε το Α1 Πολιτικό Τμήμα του Αρείου Πάγου προκειμένου να εκδώσει την υπ’ αριθμό 65/2014 απόφασή του, περιορίζεται στη γνωστοποίηση του ονόματος και του εμβλήματος, προκειμένου ο δηλών να εξασφαλίσει την αποκλειστική χρήσης τους. Αυτή η δήλωση αφορά την εκλογική δήλωση η οποία είναι διάφορος της ιδρυτικής τοιαύτης.

Και πώς συνάδει η απόφαση του Α1 Πολιτικού Τμήματος του Αρείου Πάγου που δέχθηκε την συμμετοχή του κόμματος ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ στις εκλογές της 25ης Μαΐου 2014 όταν το Δ΄ Τμήμα του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους στην Γνωμοδότηση 395/2013, απαντώντας στο ερώτημα του Προέδρου της Βουλής (αριθμό πρωτοκ.: 3237/12/11/2013), εάν η απουσία των προσωρινά κρατουμένων βουλευτών είναι αδικαιολόγητη, δέχεται ότι: «το περιεχόμενο ενταλμάτων προσωρινής κράτησης, των αρμοδίων ανακριτών, και για όσο χρόνο ισχύουν αυτά, τα οποία αποτελούν δικαστική κρίση, ενέχει, χωρίς να επηρεάζεται με οποιοδήποτε τρόπο το τεκμήριο αθωότητας των κατηγορουμένων και χωρίς να προδικάζεται η εξέλιξη της ανάκρισης ή η εν γένει ποινική διαδικασία, κατάφαση αναφορικά με τις ενδείξεις διάπραξης των αναφερομένων σ’ αυτά σοβαρότατων αδικημάτων, την υποψία φυγής των κατηγορουμένων και τον φόβο διάπραξης και άλλων αδικημάτων στο μέλλον. . .». Και με την άποψη αυτή συντάχθηκε, επίσης, η πλειοψηφία, αποτελούμενη από τριάντα ένα (31) μέλη της, της Ολομέλειας του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους, όπου παραπέμφθηκε η τελική κρίση, στην Γνωμοδότησή της 420/2013 (βλέπετε τις σκέψεις στα σημεία ΙΙΙ. Β. 3 και 4);

Εξ’ άλλου, πώς συνάδει η απόφαση του Α1 Πολιτικού Τμήματος του Αρείου Πάγου που δέχθηκε την συμμετοχή του κόμματος ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ στις εκλογές της 25ης Μαΐου 2014 όταν η υιοθέτηση του νέου άρθρου 7Α στο νόμο 3023/2002 ακολούθησε την άσκηση δίωξης και την προσωρινή κράτηση του επικεφαλής και των βουλευτών εκπροσωπούμενου στη Βουλή πολιτικού κόμματος για τις αξιόποινες πράξεις της σύστασης και της συμμετοχής σε εγκληματική οργάνωση; Το πραγματικό της υπόθεσης καθόρισε, προνομιακά αλλά και κυρίαρχα, τις επιλογές του κοινού νομοθέτη, προσδίδοντας στη ρύθμιση «ατομικά» χαρακτηριστικά. Με τη θέσπισή της κατοχυρώνεται η αναστολή στην καταβολή της κρατικής χρηματοδότησης σε βάρος δικαιούχου της, όταν ο αρχηγός ή ο πρόεδρος της κοινοβουλευτικής ομάδας ή βουλευτές του στο Εθνικό και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ή μέλη του συλλογικού οργάνου διοίκησης διώκονται ποινικά και προφυλακίζονται για την τέλεση, στο πλαίσιο της δράσης πολιτικού κόμματος ή στο όνομά του, των παραπάνω εγκληματικών πράξεων;

Πώς συνάδει η απόφαση του Α1 Πολιτικού Τμήματος του Αρείου Πάγου που δέχθηκε την συμμετοχή του κόμματος ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ στις εκλογές της 25ης Μαΐου 2014 όταν η Εισαγγελία του Αρείου Πάγου απέστειλε με το έγγραφό της ΕΠ 678/08-11.2013 στον Πρόεδρο της Βουλής το φάκελο της υπόθεσης, στην οποία φέρονται να εμπλέκονται ο επικεφαλής και Πρόεδρος της κοινοβουλευτικής ομάδας, καθώς επίσης δύο βουλευτές του πολιτικού κόμματος με την επωνυμία «Λαϊκός Σύνδεσμος-Χρυσή Αυγή». Την 16η Δεκεμβρίου 2013, συνεδρίασε η ειδική μόνιμη επιτροπή δεοντολογίας, παρουσία του Υπουργού Εσωτερικών ο οποίος επισήμανε, μεταξύ άλλων, ότι η αναστολή στην καταβολή της κρατικής χρηματοδότησης αποτελεί «στοιχειώδες μέτρο προστασίας της χώρας απέναντι σε όσους επιβουλεύονται τη δημοκρατία, τη δημόσια τάξη και την κοινωνική ειρήνη. . . Για την κυβέρνηση είναι αδιανόητο το κράτος και οι φορολογούμενοι πολίτες να χρηματοδοτούν πολιτικά κόμματα τα οποία κατηγορούνται ότι αποτελούν εγκληματικές ή τρομοκρατικές οργανώσεις που επιχειρούν να καλυφθούν κάτω από το μανδύα πολιτικού κόμματος. . . Όταν όμως υπό το μανδύα ή υπό την κάλυψη πολιτικού κόμματος, υπάρχουν βάσιμες κατηγορίες για την τέλεση σοβαρών εγκληματικών πράξεων, οι οποίες στρέφονται κατά της ίδιας της χώρας ή πλήττουν βάναυσα τη δημόσια τάξη, οφείλουμε να αποτρέψουμε τον κίνδυνο κατάχρησης της κρατικής χρηματοδότησης με σκοπό τη στήριξη εγκληματικών δραστηριοτήτων». [Ίδετε Γ. Πίκουλα, Χρηματοδότηση τέλος για τη Χρυσή Αυγή, εφημερίς Έθνος, Τρίτη 18η Δεκεμβρίου 2013, σελίς 15] και γνωμοδότησε, κατά πλειοψηφία, να επιβληθεί η αναστολή στην καταβολή της κρατικής χρηματοδότησης στον εμπλεκόμενο πολιτικό σχηματισμό ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ;

Πώς συνάδει η απόφαση του Α1 Πολιτικού Τμήματος του Αρείου Πάγου που δέχθηκε την συμμετοχή του κόμματος ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ στις εκλογές της 25ης Μαΐου 2014 όταν η συντριπτική πλειονότητα των βουλευτών τάχθηκε υπέρ της αναστολής της κρατικής χρηματοδότησης και τούτο επιβεβαιώθηκε στην ονομαστική ψηφοφορία που ακολούθησε Ψήφισαν διακόσιοι εβδομήντα ένας (271) βουλευτές, από τους οποίους οι διακόσιοι σαράντα (240), δηλαδή η αυξημένη και όχι η απόλυτη πλειοψηφία του όλου αριθμού των βουλευτών, τάχθηκαν υπέρ της αναστολής, οι είκοσι έξι (26) καταψήφισαν και πέντε (5) δήλωσαν παρόντες;
Πώς συνάδει η απόφαση του Α1 Πολιτικού Τμήματος του Αρείου Πάγου που δέχθηκε την συμμετοχή του κόμματος ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ στις εκλογές της 25ης Μαΐου 2014 όταν με αριθμό πρωτ.: 12415 και αριθμό διεκπεραίωσης: 8237/19.12.2013 [«Δημοσίευση στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως αποφάσεως της Ολομέλειας της Βουλής για αναστολή κρατικής χρηματοδότησης και οικονομικής ενίσχυσης του Κόμματος Λαϊκός Σύνδεσμος-Χρυσή Αυγή» (ΕτΚ Α΄, φ. 281 της 19ης Δεκεμβρίου 2013)], υπογεγραμμένη από τον Πρόεδρο της Βουλής;

Πώς συνάδει η απόφαση του Α1 Πολιτικού Τμήματος του Αρείου Πάγου που δέχθηκε την συμμετοχή του κόμματος ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ στις εκλογές της 25ης Μαΐου 2014 με την απόφαση του Τμήματος Αναστολών του Συμβουλίου της Επικρατείας που απέρριψε ως απαράδεκτη την αίτηση της Χρυσής Αυγής που ζητούσε να ανασταλεί η υπουργική απόφαση με την οποία πραγματοποιήθηκε η αναστολή της κρατικής χρηματοδότησης και της οικονομικής ενίσχυσής του η οποία ανέρχεται στα 873.114,83 ευρώ;
Η Ολομέλεια του Τμήματος Αναστολών (πρόεδρος ο κύριος Σωτήρης Ρίζος και εισηγήτρια η κυρία Μαρία Καραμανώφ), με την υπ’ αριθμό 83/2014 απόφασή του, υπογραμμίζει ότι η επίμαχη υπουργική απόφαση (23/12/2013) εκδόθηκε σε εκτέλεση απόφασης της Βουλής για την αναστολή της χρηματοδότησης της Χρυσής Αυγής και «εκτελεί» αυτολεξεί την απόφαση της Βουλής.
ΙΙ. Το ανησυχητικό στην όλη υπόθεση είναι, ότι «Η ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΕΝΣΤΑΣΗ ΜΑΣ (8-5-2014) ΔΕΝ ΣΤΗΡΙΧΘΗΚΕ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΑΚΡΟΑΜΑΤΙΚΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΤΗΣ 11-6-2014 ΑΠΟ ΚΑΝΕΝΑ ΑΛΛΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ή ΦΟΡΕΑ (43 συμμετείχαν συνολικά), που ως Συνταγματικός θεσμός και κυρίαρχα όργανα του καθεστώτος της Μεταπολίτευσης «ΚΟΜΜΑΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ», ενώ εκφέρουν έντονο πολιτικό και αντιπολιτευτικό λόγο, κορδακιζόμενα για την δημοκρατικότητά τους, αυτός αποδεικνύεται στην πράξη επισφαλής, υποβολιμαίος και τουλάχιστον ΥΠΟΚΡΙΤΙΚΟΣ. Διότι αν όλα τα κόμματα πραγματικά επιθυμούσαν να αποτραπεί η άνοδος του ναζισμού-φασισμού στην Ελλάδα με την ολόπλευρη συμμετοχή τους στην στήριξη συνολικά της Ένστασής μας, τότε τα κυρίαρχα όργανα του κράτους, πολιτικά κόμματα ως συνταγματικός θεσμός και η ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ (ως τακτικά Δικαστήρια), θα απάλειφαν και την αιτία δημιουργίας του προβλήματος (ποινική συμπεριφορά ΠΑΣΟΚ-Ν.Δ.) και την ποινικώς ελεγχόμενη κατακριτέα συμπεριφορά της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ.

Η μεγάλη συνεισφορά της «ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΑΪΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΙΣ-ΕΛ.ΛΑ.Σ.», είναι, ότι διά της από 8-5-2014 την ενστάσεώς της, ΑΠΟΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΣΕ ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΑ ΚΑΙ ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΤΟΝ ΔΙΑΧΩΡΙΣΜΟ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΛΑΟΥ ΣΕ ΦΑΣΙΣΤΕΣ και ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΕΣ, καταδεικνύοντας τόσο τον υποκριτικό ρόλο των «εθνικιστικών οργανώσεων» και πολιτικών κομμάτων, όσο και τον αντίστοιχο ρόλο των «δημοκρατικών – αριστερών» τοιούτων, αποτρέποντας στην πράξη την επιζητούμενη σύγκρουση στους κόλπους του Ελληνικού Λαού με την κατάρριψη του ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΟΥ ΜΥΘΟΥ «ΦΑΣΙΣΤΕΣ – ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΕΣ», και την δημιουργία συνθηκών «1946», που κατ’ αρχήν θέλει την ΚΑΤΑΛΥΣΗ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ δια της καταλύσεως του Συντάγματος και των νόμων και στην συνέχεια τον ΔΙΑΜΕΛΙΣΜΟ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ δια της εισόδου μας σε μία ΕΜΦΥΛΙΟΠΟΛΕΜΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ, με πρόσχημα την δράση της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ.

ΣΥΝΟΠΤΙΚΑ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ:

Από την παράθεση των πραγματικών πολιτικών γεγονότων που αναφέραμε ανωτέρω και βάσει των ιστορικών στοιχείων, που παρακάτω θα παραθέσουμε, ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΣΑΦΩΣ ΝΑ ΔΙΑΚΡΙΝΟΥΜΕ ΟΤΙ ΤΑ ΚΥΡΙΑΡΧΑ ΟΡΓΑΝΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΔΕΝ ΣΕΒΟΝΤΑΝ ΟΥΤΕ ΣΕΒΟΝΤΑΙ ΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΝΟΜΟΥΣ ΚΑΙ ΠΑΣΧΕΙ ΝΟΜΙΚΑ Η ΥΠΟΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ.
Α. Από τις βουλευτικές εκλογές της 4-10-2009 (μετά την δημοσίευση της καταδικαστικής απόφασης Ειρηνοδικείου Μονάχου, που έγινε στις 13-8-2009) είχαμε τα εξής εκλογικά αποτελέσματα και την εξής σύνθεση της Βουλής:
1. ΠΑΣΟΚ: 43,92 % 160 ΕΔΡΕΣ
2. ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ: 33,47 % 91 «
3. ΚΚΕ: 7,54 % 21 «
4. ΛΑΟΣ: 5,63 % 15 «
5. ΣΥΡΙΖΑ: 4,60 % 13 «
6. ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ: 0,29 % 0 «
ΔΙΑΠΙΣΤΩΝΟΥΜΕ ότι από τις 300 έδρες της Ελληνικής Βουλής, οι 251 έδρες (ΠΑΣΟΚ-ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ) κατέχονται από «παρανόμως συμμετέχοντα πολιτικά κόμματα» οι 37 έδρες (ΚΚΕ πλην Λιάνας Κανέλλη + ΣΥΡΙΖΑ + [Σπυρίδων Κουβέλης + Νικόλαος Σηφουνάκης + Μαρία Δαμανάκη + Μάγια Τσόκλη ΠΑΣΟΚ), δεν έχουν δώσει τον δεσμευτικό όρκο του άρθρου 59, άρα κακώς είχαν τις έδρες και μόνον οι 15 έδρες από το ΛΑ.Ο.Σ προέρχονταν από πολιτικό κόμμα, που δεν εξεδήλωσε παραβατική συμπεριφορά τόσο συνταγματική, όσο και ποινική. Δηλαδή μόνον οι 16 βουλευτές από τους 300 της Ελληνικής Βουλής κατά την βουλευτική περίοδο, που ξεκινά από 5-10-2009 και διαρκεί μέχρι τις 6 Μαΐου 2012, ως κυρίαρχα όργανα του κράτους εκπλήρωναν τη νομική τους υποχρέωση, να σέβονται το Σύνταγμα και τους νόμους τόσο τυπικά όσο και ουσιαστικά. Όμως σύμφωνα με το άρθρο 51 παράγραφο 1 του Συντάγματος «Ο αριθμός των βουλευτών ορίζεται με νόμο, δεν μπορεί όμως να είναι μικρότερος από διακόσιους, ούτε μεγαλύτερος από τριακόσιους» και κατά το άρθρο 51 παράγραφο 2 «Οι βουλευτές αντιπροσωπεύουν το Έθνος», όπως δε είπαμε ανωτέρω «όχι ως ατομικά όργανα αλλά ως όργανα – μέλη ενός αμέσου και συλλογικού οργάνου του Κράτους, ήτοι της Βουλής». Όμως στην προκειμένη περίπτωση η Βουλή των Ελλήνων δεν είναι ΝΟΜΙΚΩΣ ΣΥΝΤΕΤΑΓΜΕΝΗ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ ΚΑΙ ΤΥΠΙΚΑ γιατί 284 βουλευτές προέρχονται από πολιτικά κόμματα που δεν έχουν σεβαστεί τυπικά και ουσιαστικά το Σύνταγμα. Οι 251 βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ συμμετέχουν σε κόμματα «που ενώ η οργάνωση και η δράση τους οφείλει να εξυπηρετεί την ελεύθερη λειτουργία του δημοκρατικού πολιτεύματος» κατ’ άρθρον 29 § 1 του Συντάγματος, τα ανωτέρω πολιτικά κόμματα δια της δικαστικής αποφάσεως του Ειρηνοδικείου Μονάχου, που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα το «ΒΗΜΑ» στις 13-8-2009 και εμπεριέχεται στα Πρακτικά της Βουλής για την υπόθεση SIEMENS, δια της καταδίκης Μιχάλη Χριστοφοράκου για Δωροδοκία έχουν διαπράξει το έγκλημα του δωροδοκηθέντος αλλά και μια σειρά άλλων εγκλημάτων, που αναφέραμε ανωτέρω. Όλοι οι υποψήφιοι βουλευτές των δύο (2) ανωτέρω κομμάτων, γνώριζαν το διαπραχθέν έγκλημα, καθώς όλος ο ημερήσιος τύπος και τα ΜΜΕ είχαν αναπαραγάγει την είδηση, που συμμετείχαν στις εκλογές τις 4-10-2009 (δηλ. 1,5 μήνα αργότερα) στηρίζοντας συνειδητά τις ανωτέρω εγκληματικές οργανώσεις, συνέβαλλαν δια της συμμετοχής τους στην εκλογική διαδικασία, στο έγκλημα «του σφετερισμού, με οποιονδήποτε τρόπο της λαϊκής κυριαρχίας και των εξουσιών, που απορρέουν από αυτή». Είναι δε ακόμη και σήμερα υπόλογοι έναντι του Ελληνικού Έθνους, γι’ αυτό άλλωστε προσφεύγουμε στο Α.Ε.Δ, ώστε «να διωχθούν μόλις αποκατασταθεί η νόμιμη εξουσία, οπότε αρχίζει και η παραγραφή του εγκλήματος» κατ’ άρθρον 120 § 3 του Συντάγματος. Το ότι εδήλωσαν συμμετοχή και επιλέχθηκαν μέσω των ανωτέρω πολιτικών κομμάτων στις εκλογής της 4-10-2009, επιβεβαιώνει και την ΑΚΥΡΟΤΗΤΑ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΕΚΤΟΤΕ ΨΗΦΙΣΘΕΝΤΩΝ ΝΟΜΩΝ.

Η θέση μας αυτή επιρρωνύεται από την εκδούσα την υπ’ αριθμό 1/1-8-74 Συντακτική πράξη Κυβέρνηση ως και την εκδούσα το Δ’ Ψήφισμα της 18-1-1975 Βουλή, που θέσπισαν ότι το πραξικόπημα της 21-4-67 ουδεμία έννομη συνέπεια επέφερε, εκέκτηντο πρωτογενή συντακτική εξουσία μη δεσμευόμενες εκ της συνταγματικής αρχής της αναδρομικότητας των ποινικών νόμων και τούτο διότι στην «Κομματική Δημοκρατία», που καθόρισε το Σύνταγμα του 1975 και μετά, για να εκλεγεί κάποιος βουλευτής πρέπει να συμμετέχει μέσω πολιτικού κόμματος. Από τη στιγμή που το πολιτικό κόμμα δεν έχει τη νομιμότητα και σφετερίζεται την εξουσία, για να μην επέλθουν οι έννομες συνέπειες σε βάρος του και από τη στιγμή, που τα δύο (2) παράνομα κόμματα έχουν πάνω από 100 βουλευτές, ΑΠΟΔΕΙΚΝΥΕΤΑΙ ΟΤΙ Η ΒΟΥΛΗ ΔΕΝ ΕΚΠΛΗΡΩΝΕΙ ΤΙΣ ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΕΙΣ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 51 §1 ΚΑΙ ΠΩΣ ΟΙ ΑΝΩΤΕΡΩ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ ΔΕΝ ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΕΥΟΥΝ ΤΟ ΕΘΝΟΣ, η δε ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΝΟΜΙΚΗ ΥΠΟΣΤΑΣΗ. Άρα όλοι οι νόμοι που ψηφίσθηκαν έκτοτε και η Εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας κυρίου Κάρολου Παπούλια την 3η Φεβρουαρίου 2010 που ακολούθησε μαζί με τις Διεθνείς Συνθήκες, που υπέγραψαν, δεν προέρχονται από την λαϊκή κυριαρχία (ετυμηγορία του Ελληνικού Λαού), διότι εμποδίστηκε αυτός να εκφράσει ανόθευτα την θέλησή του κατ’ άρθρον 52 του Συντάγματος.
Για να καλυφθεί όλη αυτή η πολιτική ανωμαλία, που έχει διαμορφωθεί στο Ελληνικό Κράτος, από τη συνεχή παραβατικότητα των λειτουργιών της Πολιτείας διά του σφετερισμού του Συντάγματος, ΟΦΕΙΛΕΤΑΙ ο Ελληνικός Λαός να εκφράσει ανόθευτα τη λαϊκή του θέληση κάνοντας πράξη την Λαϊκή Κυριαρχία κατά το Άρθρο 1 § 2 και 3 του Συντάγματος, ΔΙΑ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑΤΟΣ, όπως θα ζητήσουμε στο αιτητικό μας μέρος από το Α.Ε.Δ, που βάσει του άρθρου 100 του Συντάγματος έχει την υποχρέωση, να κρίνει το περιεχόμενο της ένστασής μας και να διατάξει ΔΙΕΞΑΓΩΓΗ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑΤΟΣ προς αποκατάσταση της Λαϊκής Κυριαρχίας.
Β. Για τους ίδιους ανωτέρω λόγους, ισχύουν τα ίδια συμπεράσματα από τις δεύτερες εκλογές του 2012 και συγκεκριμένα από τις εκλογές της 17ης ΙΟΥΝΙΟΥ 2012. 
 Από την συνεχιζόμενη εγκληματική δράση των παράνομων κομμάτων ΠΑΣΟΚ και ΝΕΑΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, έχουν αρχίσει να καταγράφονται πάνω από 1.500.000 άνεργοι, πάνω από 5.000 αυτοκτονίες Ελλήνων, λόγω χρεών, χιλιάδες επιχειρήσεις κλειστές, συσσώρευση χρεών στο 90% των Ελλήνων από παράνομους θεσπισθέντες φόρους και ένα πραγματικό πογκρόμ με ΑΠΥΘΜΕΝΟ ΚΑΙ ΑΤΕΛΕΙΩΤΟ ΡΑΤΣΙΣΤΙΚΟ ΜΕΝΟΣ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ, από συνειδητούς εγκληματίες, που χρησιμοποιούν ως όχημα τα ανωτέρω πολιτικά κόμματα, και αντιποιούμενοι την ιδιότητα του βουλευτή και σφετεριζόμενη το κατ’ επίφαση λειτούργημα νομιμοποιούν τεχνηέντως την εγκληματική τους δράση καταλύοντας τον Καταστατικό Χάρτη της Χώρας.
Από τα εκλογικά στοιχεία των εκλογών της 17-6-2012, επιβεβαιώνεται η κατ’ εξακολούθηση συνεχώς και αδιαλείπτως παράβαση των διατάξεων του Συντάγματος .

1. ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ 29,66% 129 έδρες
2. ΣΥΡΙΖΑ 26,89% 71 «
3. ΠΑΣΟΚ 12,28% 33 «
4. ΑΝΕΛ 7,51% 20 «
5. ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ 6,92% 18 «
6. ΔΗΜΑΡ 6,25% 17 «
7. ΚΚΕ 4,50% 12 «
8. ΛΑΟΣ 1,58% 0 «
Εκ των ανωτέρω συνάγεται ότι ο Ελληνικός Λαός προσπαθεί να εκφράσει απεγνωσμένα τη λαϊκή του θέληση και παρά τους ωμούς εκβιασμούς που υφίσταται απομακρύνεται από τα δύο ανωτέρω πολιτικά κόμματα (ΠΑΣΟΚ – Ν.Δ.), αφού από 77,39% που κατείχαν κατά το 2009, κατά τις εκλογές του 2012 παίρνουν 41,94% των ψήφων. Παράλληλα τιμωρείται και το τρίτο κόμμα (ΛΑ.Ο.Σ) που συνέδραμε την κυβέρνηση Λ. Παπαδήμου, που από 5.63% πέφτει στο 1,58%. Δηλαδή το 58,06% του Ελληνικού Λαού αποσκορακίζει την αφερέγγυα πολιτική αλλά η σφετεριστική κατοχή της εξουσίας και η ψήφιση του bonus των 50 εδρών υπέρ του 1ου κόμματος (Ν. Δημοκρατία), οδηγεί σε πλειοψηφία εδρών ένα κόμμα παράνομο.

Έχουμε λοιπόν εκ νέου ΠΑΡΑΝΟΜΗ ΣΥΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ λόγω ουσιαστικής καταλύσεως του Συντάγματος, παρά τη νομική υποχρέωση των πολιτικών κομμάτων ως κυρίαρχων οργάνων να τηρούν το Σύνταγμα και τους νόμους καθώς:
(α) βουλευτές εκλέγονται από τα παρανόμως συμμετέχοντα πολιτικά κόμματα ΝΕΑΣ 
 ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ – ΠΑΣΟΚ.
(β) βουλευτές εκλεγμένοι από τα κόμματα ΣΥΡΙΖΑ-ΚΚΕ-ΠΑΣΟΚ δεν ορκίζονται όπως 
 προβλέπει το άρθρο 59 του Συντάγματος, άρα παρανόμως ασκούν ακόμη και 
 σήμερα τα καθήκοντά τους καθώς πρέπει να ακυρωθεί η συμμετοχή τους και μόνο 
γι’ αυτό το λόγο κατ’ άρθρον 53 §2 του Συντάγματος και να γίνουν συμπληρωματικές εκλογές.

Με 244 βουλευτές αντιποιούμενους το λειτούργημά τους και μη έχοντες νόμιμη υπόσταση, 18 βουλευτές της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ που διώκονται για σύσταση εγκληματικής οργάνωσης κλπ., τότε συνολικά 262 βουλευτές από (5) κόμματα του Ελληνικού Κοινοβουλίου παρανόμως μετέχουν των εργασιών της Βουλής. Αν δε σε αυτούς προσθέσουμε και τους 17 βουλευτές της ΔΗΜΑΡ, που ο Ελληνικός Λαός τιμώρησε για την συμμετοχή τους στην παράνομη συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ – Ν.Δ., που από 6,25% του 2012 στις Ευρωεκλογές της 25-5-2014 έλαβαν 1,2%, και ότι οι ΑΝΕΛ που από 7,51% λόγω της άρνησής της να ΠΡΟΧΩΡΗΣΕΙ ΤΙΣ ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΕΣ ΚΑΙ ΜΗΝΥΣΕΙΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ κατά του Πολιτικού Συστήματος κατρακύλησε στο 3,15%, διαπιστώνουμε, ότι υπάρχει ΠΛΗΡΗΣ ΑΝΑΝΤΙΣΤΟΙΧΙΑ ΤΗΣ ΠΑΡΑΝΟΜΗΣ ΒΟΥΛΗΣ ΜΕ ΤΗ ΛΑΪΚΗ ΘΕΛΗΣΗ και η Κυβερνητική Πλειοψηφία στην πράξη έχει καταστεί ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ ΜΕΙΟΨΗΦΙΑ όπως καταγράφεται κατωτέρω.
Γ. Οι ευρωεκλογές του 2014 έδωσαν τα εξής αποτελέσματα:

1. ΣΥΡΙΖΑ 6 έδρες
2. ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ 5 «
3. ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ 3 «
4. «ΕΛΙΑ – ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΠΑΡΑΤΑΞΗ» 2 «
5. ΠΟΤΑΜΙ 2 «
6. ΚΚΕ 2 «
7. ΑΝΕΛ 1 «

Εκ του ανωτέρω εκλογικού αποτελέσματος συνάγεται ότι:
(α) Ο Ελληνικός Λαός προσπαθεί απεγνωσμένα να εκφράσει την λαϊκή του θέληση και να απεγκλωβιστεί από τα παράνομα κόμματα (ΠΑΣΟΚ– Ν. ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ), που έχουν επιβάλλει μία αντισυνταγματική πολιτική κατά Λαού και Πατρίδας.
(β) Τα παράνομα πολιτικά κόμματα μεταλλάσσονται το μεν ΠΑΣΟΚ ως «ΕΛΙΑ – ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΠΑΡΑΤΑΞΗ», η δε ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ άρχισε να αυτοαποκαλείται ΝΕΑ ΕΛΛΑΔΑ και όλα αυτά γιατί ο Ελληνικός Λαός δια των μηνύσεών του και η «ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΗ ΕΝΩΣΗ» με τις ενστάσεις της που ζητά την ΑΠΟΝΟΜΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ αναγκάζει τα παράνομα κόμματα να προσπαθούν να κουκουλώσουν τη δράση τους και να αποφύγουν τις πολιτικές και τις ποινικές τους συνέπειες.
(γ) Το εκλογικό σώμα πλέον ψηφίζει κόμματα Αριστεράς, που εξακολουθούν (άρθρο 59) να απόσχουν επί του τυπικού του Συντάγματος και το μεγάλο μέρος που επιλέγει μικρά και καινούργια κόμματα αναζητώντας την συνταγματική νομιμότητα, την λειτουργία της Δημοκρατίας και την προάσπιση των Ελλήνων και της Πατρίδας εκτοξεύει την ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ, στο 9,39% αν και η ίδια με τον τρόπο συμπεριφοράς της διώκεται σήμερα ποινικά, παρ’ όλο που η ίδια επέλεξε με την οργάνωση και τη δράση της να μην υπηρετεί την ελεύθερη λειτουργία του δημοκρατικού πολιτεύματος κατ’ άρθρον 29 §1 του Συντάγματος.
(δ) Τέλος με τον ΣΥΡΙΖΑ στην πρώτη θέση και την ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ στην τρίτη επιχειρείται από ξένους πολιτικοοικονομικούς κύκλους και οργανωμένα διεθνή οικονομικά συμφέροντα να διαχωριστεί ο Ελληνικός Λαός σε ΦΑΣΙΣΤΕΣ και ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΕΣ, ώστε να αποκομίσουν οι ξένες δυνάμεις γεωπολιτικά πλεονεκτήματα σε βάρος της εθνικής κυριαρχίας της χώρας μας και να αναλάβουν την εκμετάλλευση των πλουτοπαραγωγικών φυσικών μας πόρων σε βάρος του Ελληνικού Λαού.
Η θέση μας αυτή έχει σημαντική νομική σημασία για την εκδίκαση της παρούσης ενστάσεώς μας, διότι διακυβεύεται η τύχη του Έθνους, της Ελληνικής Πολιτείας και του Ελληνικού Λαού για τους κάτωθι λόγους:

Ι.- ΙΣΤΟΡΙΚΟΙ ΛΟΓΟΙ:

Είναι γνωστό σε όλους ότι στις κρίσιμες παγκόσμιες ιστορικές περιόδους του τελευταίου αιώνα λόγω των ευρύτερων γεωπολιτικών ανακατατάξεων ο Ελληνικός λαός βρέθηκε διασπασμένος όπως:
(α) Στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο (1914 – 1918) και στους προηγηθέντες Βαλκανικούς πολέμους του 1912-1913 διαμορφώθηκε ο ΕΘΝΙΚΟΣ ΔΙΧΑΣΜΟΣ σε Βενιζελικούς και Βασιλικούς, που μας οδήγησε στην τραγωδία της Μικρασιατικής Καταστροφής (1922).
(β) Στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο (1939 – 1945) διαμορφώθηκαν κατά τέτοιο τρόπο οι κοινωνικές συνθήκες, που ο Ελληνικός Λαός διαχωρίστηκε σε ΔΕΞΙΟΥΣ και ΑΡΙΣΤΕΡΟΥΣ και οδηγήθηκε στον Εμφύλιο Πόλεμο (1946-1949) για ξένα συμφέροντα απεμπολώντας τα δικά του εθνικά και κοινωνικά Δίκαια (Ένωση Κύπρου και Βορείου Ηπείρου με Ελλάδα).
(γ) Σήμερα επιχειρείται ανακατάταξη των συνόρων και της γεωπολιτικής κατάστασης ανά τον κόσμο και με αρχή την περιοχή της Βόρειας Αφρικής (Αραβικές Ανοίξεις 2010-2013) συνεχίζεται στο Ιράκ-Συρία επιδιώκοντας μέσω της οικονομικής κρίσης και του Δημοσίου Χρέους να επέλθει αναβρασμός σε όλη την Νότια Ευρώπη. Πρόσχημα στην όλη εμφυλιοπολεμική κατάσταση, όπως μας δείχνει τα γεγονότα στην ΟΥΚΡΑΝΙΑ, είναι η άνοδος των εθνικιστικοφασιστικών ομάδων γεγονός που το κατέδειξαν οι πρόσφατες ευρωεκλογές.

ΙΙ. ΛΟΓΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΕΠΙΣΤΗΜΗΣ:

Ο Έλληνας διανοούμενος, πολιτικός επισήμων Νίκος Πουλατζάς με το πνευματικό του πόνημα «ΦΑΣΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ» (Σχετικό ) έβαλε τα θεμέλια να ερμηνεύσει τα πολιτικά γεγονότα της ανόδου του Φασισμού και του Ναζισμού μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Η διεξοδική έρευνά του και η ευστροφία του τον οδήγησαν στην ταξινόμηση του κοινωνικού-πολιτικού φαινομένου του Φασισμού και του Ναζισμού και να αντλήσει επιστημονικά χαρακτηριστικά. Έδωσε στην ουσία μια συνταγή, πώς μπορεί κάθε φορά στο μέλλον, αν υπάρξουν οι αντίστοιχες συνθήκες, να εφαρμοσθεί ένα νέο κοινωνικό πείραμα επανεμφάνισης του φασισμού και του Ναζισμού. Έδωσε δηλαδή ΕΝΑ ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΑΛΛΟΘΙ, στα πανίσχυρα οικονομικά και πολιτικά κέντρα, που θέλουν να προωθούν τα ποικίλα συμφέροντά τους, να εφαρμόζουν την συνταγή ως κοινωνικό πείραμα και να ΕΓΚΛΗΜΑΤΟΥΝ εις βάρος των Λαών. Αυτή η μέθοδος εφαρμόζεται από το 2010 εις βάρος του Ελληνικού Λαού και του Ελληνικού Κράτους. Τα πολιτικά κόμματα της «ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ» που κυβέρνησαν την Ελλάδα (ΠΑΣΟΚ- ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ), ενεπλάκησαν σε τεράστια οικονομικά σκάνδαλα διασπάθισης Δημοσίου Χρήματος. Εκβιαζόμενα και έρμαια ξένων Δυνάμεων και Διεθνών Τοκογλύφων και υπό την ομηρεία της ΑΠΟΦΑΣΕΩΣ ΤΟΥ ΕΙΡΗΝΟΔΙΚΕΙΟΥ ΜΟΝΑΧΟΥ, που αποκαλύπτει το την οικονομική αφαίμαξη που υπέστην ο Ελληνικός Λαός, ΑΝΑΓΚΑΖΟΝΤΑΙ ΝΑ ΠΑΡΟΥΝ ΣΚΛΗΡΑ ΜΕΤΡΑ ΕΝΑΝΤΙΟΝ. Ο Ελληνικός Λαός προσπαθώντας να αντιδράσει στρέφεται κυρίως προς τα Αριστερά κόμματα ζητώντας την Κοινωνική Δικαιοσύνη που ευαγγελίζονται. Η ΑΡΙΣΤΕΡΑ όμως είναι ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΣ ΟΜΗΡΟΣ της συγκυβέρνησης ΠΑΣΟΚ – Ν.Δ., γιατί ως μη ορκιζόμενη και μη εφαρμόζουσα το άρθρο 59 του Συντάγματος έχει εισπράξει ΚΡΑΤΙΚΕΣ ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΑΠΟΛΑΥΕΣ ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΑΞΙΩΜΑΤΩΝ (Βουλευτικές Αποζημιώσεις) χωρίς να τις δικαιούται, αφού δεν ανέλαβε νόμιμα τα καθήκοντά της. Υποχρεώνεται λοιπόν σε ένα ΕΙΚΟΝΙΚΟ ΑΝΤΙΠΟΛΙΤΕΥΤΙΚΟ ΡΟΛΟ, ώστε να μπορεί να εγκλωβίζει κοινωνικές ομάδες. Παράλληλα απεμπολεί τον ιδεολογικό λόγο υπάρξεώς της και ως εκφράζουσα ΔΗΘΕΝ την ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΤΑΞΗ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΤΗΣ μετά την τεράστια ανεργία των 1.500.000 και πλέον Ελλήνων, διαλύει εμμέσως τα εργατικά συνδικάτα και απαξιώνοντάς τα εκπροσωπεί στην ουσία τους μετανάστες εργάτες νόμιμους και μη οδηγώντας με τον τρόπο αυτό υποχρεωτικά αυτούς που διατείνεται ότι εκπροσωπεί στους κόλπους του κόμματος της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ, που εμφανίζεται τυπικά δυναμικό αλλά ταυτόχρονα ΠΑΡΑΒΑΤΙΚΟ κατά το Σύνταγμα και τους νόμους.

ΙΙΙ. ΑΠΟΔΕΙΚΤΙΚΟΙ ΛΟΓΟΙ:

Κατόπιν των ανωτέρω γεννάται το ερώτημα: Είναι η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ μία πολιτική διέξοδος για τον Ελληνικό Λαό ή είναι ένα κατασκεύασμα ξένων μυστικιστικών κύκλων και υπηρεσιών, που έχουν διεισδύσει και στον Ελληνικό Κρατικό Μηχανισμό; Στο θεμελιώδες αυτό ερώτημα υπερασπιζόμασθε την Αλήθεια.
(α) Οι ιδεολογικές του αρχές που απορρέουν από το Καταστατικό του 1983 και από την διατυπούμενη αρθρογραφία του στα ιδεολογικά όργανα [περιοδικά και στην εφημερίδα] του κόμματός του, δείχνουν σαφή επιρροή ξένων μυστικών κύκλων.
(β) Μετά την ΕΚΠΤΩΣΗ ΤΩΝ ΜΕΓΑΛΩΝ ΙΔΕΟΛΟΓΙΩΝ (Καπιταλισμού- Σοσιαλισμού – Κομμουνισμού) σαν μανιτάρια ξεφυτρώνουν διάφορες μυστικιστικές οργανώσεις-στοές (Ιλλουμινάτοι-Ναΐτες-Ροδόσταυροι–Ελευθεροτέκτονες-Σαϊντολόγοι-«Ε» κλπ.), που με σκοτεινές ιδεοληψίες προσπαθούν να καλύψουν την Φυσική Αλήθεια και τα Ιδεολογικά κενά και απευθυνόμενοι σε αφελείς αποδέκτες, επικαλούμενοι κρυφή πολιτική δύναμη, επαγγελματική αποκατάσταση και κοινωνική καταξίωση, επιδιώκουν την είσοδό τους στην πολιτική ζωή τής Χώρας.

Αυτά γνώριζε ο Καποδίστριας για το ρόλο των οργανώσεων αυτών, που από το 1750 και μετά άρχισαν να πολλαπλασιάζονται στην Ελλάδα, γι’ αυτό πήρε τότε μέτρα ενάντια στην διείσδυσή τους στον Κρατικό Μηχανισμό (Σχετ. ). Σήμερα δε μετά από πολλαπλά δημοσιεύματα των ΜΜΕ, ότι ο Κρατικός Μηχανισμός εμφιλοχωρείται από δυνάμεις της Χρυσής Αυγής, αφ’ ενός μεν επιδιώκεται σπίλωση και εξουδετέρωση του κράτους, αφ’ ετέρου δε απηχεί μια πραγματικότητα, που οδηγεί κοινωνικές δυνάμεις, που θέλουν να αντισταθούν στην ισοπέδωση της χώρας, να βαφτισθούν ως Χρυσαυγίτες που υπόσχονται άμυνα στην επερχόμενη λαίλαπα.
(γ) Οι παραπάνω μυστικιστικές οργανώσεις – στοές, 483 καταγεγραμμένες ανά την Ελληνική επικράτεια, διατείνονται ότι «κατέχουν την απόλυτη αλήθεια». Στην πραγματικότητα διαστρεβλώνουν το αληθινό περιεχόμενο της Ελληνικής Σοφίας, που εμπεριέχεται στις μεγάλες Δεξαμενές Γνώσεις του Ανθρώπινου Γένους, όπως είναι η Ελληνική Μυθολογία και η Αρχαία Ελληνική Γραμματεία. Γι’ αυτό όσοι μετέχουν της Ελληνικής Παιδείας και δη διά της αυτομορφώσεως, έχουν εκείνο το Ανώτερο Γνωστικό Πεδίο, να αντιλαμβάνονται όλες τις παρεκτροπές και τα σκοτεινά σχέδια, που απεργάζονται, όλες αυτές οι μυστικές εταιρείες.

IV. ΝΟΜΙΚΟΙ ΛΟΓΟΙ:

Τέλος επικαλούμαστε την υπ’ αριθμόν 350/2011 απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας, που όσον αφορά το Έθνος δέχεται τα ακόλουθα ορθά και νόμιμα: «Η νομιμοποίηση της κρατικής εξουσίας βασίζεται μεν στη βούληση του λαού, αλλά υπάρχει και ασκείται προς το συμφέρον του Έθνους, οντότητας υπερβαίνουσας χρονικά την εν ζωή κοινότητα των ανθρώπων και τα γεωγραφικά όρια του Ελληνικού Κράτους. Τούτο δε διότι το έθνος αναφέρεται τόσο στις παρελθούσες όσο και στις μέλλουσες γενεές, τα συμφέροντα των οποίων πρέπει να υπηρετεί η κρατική πολιτική, απαρτίζεται δε και από Έλληνες της διασποράς … Ο συνταγματικός νομοθέτης μεριμνά για τη συνέχεια του Έθνους επιτάσσοντας στον απλό νομοθέτη να οργανώνει εκπαίδευση, η οποία μεταξύ άλλων, θα συμβάλλει στην ανάπτυξη εθνικής συνειδήσεως και να προβλέπει και να συντηρεί κοινωνικό δίκτυο υποστηρίξεως της οικογένειας, ως θεμελίου της συντήρησης και παραγωγής του Έθνους».

Αυτή η κοινωνική πραγματικότητα της εξαθλίωσης των Ελλήνων και της λοιδορίας γενικώς του Ελληνικού Κράτους και του Έλληνα ανθρώπου, καλείσθε σήμερα Υμείς αξιότιμοι δικαστές του Ανωτάτου Ειδικού Δικαστηρίου (ΑΕΔ) της Χώρας να αντιμετωπίσετε από τις επαναλαμβανόμενες κατά γεωμετρική πρόοδο παραβιάσεις του Συντάγματος από τα ανωτέρω κυρίαρχα πολιτικά όργανα (κυρίως τα πολιτικά κόμματα), που σφετερίζονται την λαϊκή κυριαρχία εμποδίζοντας την Δικαιοσύνη να επιτελέσει το κατ’ άρθρον 87 του Συντάγματος έργο της. Οδηγός σας πρέπει να είναι μόνο η ενίσχυση της Ελληνικής Δημοκρατίας και η προάσπιση των Ελλήνων, της Πατρίδας και του Έθνους δια της πιστής τηρήσεως του Συντάγματος και την επίλυση των πολιτικών προβλημάτων με βάση το άρθρο 1 παρ. 2 και 3 του Συντάγματος δια της προσφυγής στη Λαϊκή Κυριαρχία ΜΕΣΩ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑΤΟΣ, που θα προσδώσει συντακτικά χαρακτηριστικά για το Ελληνικό Κράτος του 21ου αιώνα, ικανά να θεμελιώσουν την ΕΘΝΙΚΗ ΚΑΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΤΟΥ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ.
ΕΝΙΣΤΑΜΕΘΑ ΚΑΤΑ των υπ’ αριθμών 65/2014-66/2014-70/2014 αποφάσεων του Α1 Πολιτικού Τμήματος του Αρείου Πάγου και ΚΑΤΑ της υπ’ αριθμό 686/2014 του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Αθηνών αποφάσεως διότι οι αποφάσεις αυτές είναι ανυπόστατες, ως εκδοθείσες από όργανα της δικαστικής αρχής τα οποία, κατά παράβαση των άρθρων 89 παράγραφο 3 εδάφιο α που ορίζει ότι: «Η ανάθεση διοικητικών καθηκόντων σε δικαστικούς λειτουργούς απαγορεύεται.» και 118 παράγραφο 4 του Συντάγματος που ορίζει ότι: «Η ισχύς των αναθεωρημένων διατάξεων των παρ. 2 και παρ. 3 του Άρθρου 89 αρχίζει με τη θέση σε ισχύ του σχετικού εκτελεστικού νόμου και πάντως από 1-1-2002», ΑΣΚΗΣΑΝ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΑ ΚΑΘΗΚΟΝΤΑ και κατά συνέπεια κάθε άσκηση τέτοιων καθηκόντων, μετά την 1-1-2002, από δικαστικούς λειτουργούς, παράγει ανυπόστατες-αντισυνταγματικές πράξεις, αδιαφόρως του νομοθετικού τους ερείσματος, προϋφισταμένου της 1-1-2002 ή και μεταγενέστερον, όπως, συμβαίνει με τις προσβαλλόμενες και τις προπαρασκευαστικές αποφάσεις-πράξεις των οργάνων της δικαστικής αρχής της ένδικης εκλογής ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΕΚΛΕΓΕΝΤΩΝ ΩΣ βουλευτών μελών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου ΚΑΙ ΕΙΔΙΚΩΣ κατά το μέρος το συναφές προς τις προσβαλλόμενες έδρες των Σπυράκη Μαρίας του Λεωνίδα, Κεφαλογιάννη Εμμανουήλ του Κωνσταντίνου, Βόζεμπερκ-Βρυωνίδη Ελισσάβετ [Ελίζας] του Κυριάκου, Κύρτσου Γεωργίου του Χρήστου, Ζαγοράκη Θεόδωρου του Ιωάννου, Συναδινού Ελευθερίου του Σοφοκλή, Φουντούλη Λάμπρου του Γεωργίου, Επιτήδειου Γεωργίου του Αθανασίου, Καϊλή Εύας-Ευδοξίας του Αλεξάνδρου και Ανδρουλάκη Νικόλαου του Μαρίνου.

Όθεν, όλες οι παραγόμενες και μνημονευόμενες αποφάσεις είναι άκυρες ως ανυπόστατες διότι εδράζονται σε ανυπόστατες αποφάσεις –πράξεις οργάνων της δικαστικής αρχής, τα οποία άσκησαν διοικητικά καθήκοντα κατά παράβαση των άρθρων 89 παράγραφο 3 εδάφιο α και 118 παράγραφο 4 του Συντάγματος όπως η παραβίαση αυτή προκύπτει από το περιεχόμενο των αποφάσεων-πράξεων με αριθμούς 65/2014-66/2014-70/2014 του Α1 Πολιτικού Τμήματος του Αρείου Πάγου, οι οποίες ως προπαρασκευαστικές της εκλογής της 25ης Μαΐου 2014 έχουν ενσωματωθεί στην προσβαλλόμενη παραδεκτά και βάσιμα υπ’ αριθμό 686/2014 απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Αθηνών με την οποία ανακηρύχθηκαν οι καθ’ ων βουλευτές μέλη του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου ΕΝ ΤΩ ΣΥΝΟΛΩ των και ειδικώς οι ως άνω αναφερόμενοι και τούτο προκειμένου να προαχθεί υπό του Α.Ε.Δ η τήρηση της συνταγματικής νομιμότητας.

ΕΝΙΣΤΑΜΕΘΑ ΚΑΤΑ των υπό αριθμούς 58/2014 και 83/2014 Προεδρικών Διαταγμάτων του Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας διότι διά των μέχρι σήμερα νομολογιακών δεδομένων του Α.Ε.Δ ΟΦΕΙΛΕΤΑΙ και ΑΠΑΙΤΕΙΤΑΙ πλήρης έλεγχος και όχι μόνο κατά τα στοιχεία της εξωτερικής των νομιμότητας εν όψει τόσο των εκτιθεμένων μας στην κρινόμενη ΑΙΤΗΣΗ-ΕΝΣΤΑΣΗ, όσον αφορά την καταχρηστικότητα της εκδόσεως των Διαταγμάτων αυτών, όσο και της υπαγωγής της χώρας υπό ξένους ζυγούς ως και της εκχωρήσεως της εθνικής μας κυριαρχίας διά των ΑΝΥΠΟΣΤΑΤΩΝ ΚΑΙ ΠΑΡΑΝΟΜΩΝ ΜΝΗΜΟΝΙΩΝ υπό τις επιταγές της Goldman Sacks και των διεθνών τοκογλύφων.

ΕΝΙΣΤΑΜΕΘΑ ΚΑΤΑ του υπ’ αριθμό 4255/2014 Νόμου «Εκλογή των μελών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και άλλες διατάξεις» (Α΄ 89) και του νόμου 4244/2014 ως και του ΦΕΚ Α΄ 128 / 04-06-2014 (διακοπή εργασιών της Βουλής ΔΙΟΤΙ κατά τα ανωτέρω οι νόμοι αυτοί προέκυψαν από ΑΝΥΠΟΣΤΑΤΗ ΚΑΙ ΠΑΡΑΝΟΜΩΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥΣΑ ΒΟΥΛΗ αφού η δράση του εκφεύγει της συνταγματικής της αποστολής της ΜΗ ΕΧΟΥΣΑ την δικαιοδοσία ως σφετεριζομένη κατ’ εξακολούθηση τις διατάξεις του Συντάγματος και η συμπεριφορά αυτής τείνει να μεταβάλει την αρχή της λαϊκής κυριαρχίας, από θεμέλιον του δημοκρατικού πολιτεύματος, εις μέσον δημεύσεώς της και νομιμοφανούς καταλύσεώς της υπό των κυβερνώντων.
Είναι γνωστή η διάκρισης μεταξύ συνταγματικού και κοινού κανόνος Δικαίου. Εξ αυτού αναγκαίως συνέπεται ότι αφού το Σύνταγμα είναι ο υπέρτερος νόμος της χώρας, κάθε απλός νόμος ψηφισθείς υπό της Βουλής και ευρισκόμενος σε αντίθεση με το Σύνταγμα πρέπει να εξαφανισθεί διότι το υποδεέστερο πρέπει να υποχωρεί πρό του υπέρτερου. Κατ’ ανάγκη δε τα Δικαστήρια, αφού σε αυτά ανήκει να αποφαίνονται εκάστοτε περί του Δικαίου, εάν θεωρήσουν ότι κάποιος Νόμος αντίκειται προς το Σύνταγμα οφείλουν να παραμερίσουν αυτόν εφαρμόζοντα τοιουτοτρόπως το Σύνταγμα.

ΕΝΙΣΤΑΜΕΘΑ ΚΑΤΑ του φερομένου ως Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας ΔΙΟΤΙ 1ον: Λαμβάνοντας υπ’ όψιν μας την ημέρα ανάληψης των καθηκόντων του Προσφωνώντας τον η Πυθία-πρόεδρος της τότε Βουλής την 8η Φεβρουαρίου 2005, μετά την Εκλογή του στην Προεδρία της Δημοκρατίας, μεταξύ των άλλων διαλαμβανομένων ανακοίνωσε και εκείνη την μακάβρια για τη χώρα μας προφητεία τονίζοντας: «….Αναλαμβάνετε, κύριε Πρόεδρε, την Προεδρία της Ελληνικής Δημοκρατίας για μία πενταετία όπου θα σημειωθούν σημαντικά γεγονότα και εξελίξεις: Η Ευρωπαϊκή ενοποίηση θα προωθηθεί με την ψήφιση ενδεχομένως και της Συνταγματικής Συνθήκης, τα εθνικά σύνορα και ένα μέρος της εθνικής κυριαρχίας θα περιορισθούν χάριν της ειρήνης, της ευημερίας και της ασφάλειας στη διευρυμένη Ευρώπη, τα δικαιώματα του ανθρώπου και του πολίτη θα υποστούν μεταβολές καθώς θα μπορούν να προστατεύονται, αλλά και να παραβιάζονται από αρχές και εξουσίες πέραν των γνωστών και καθιερωμένων και πάντως η Δημοκρατία θα συναντήσει προκλήσεις και θα δοκιμασθεί από ενδεχόμενες νέες μορφές διακυβέρνησης. Η χώρα μας εξάλλου θα έχει να αντιμετωπίσει σοβαρά διλήμματα σε πολλούς τομείς: Στα εθνικά θέματα δρομολογούνται εξελίξεις που απαιτούν σύμπνοια και νηφαλιότητα, στον οικονομικό και τον κοινωνικό τομέα πρέπει να γίνουν τομές και να ληφθούν σοβαρές αποφάσεις για τη βελτίωση της ζωής των πολιτών, η διαπαιδαγώγηση των νέων θα απαιτήσει αναπροσανατολισμούς στην εκπαίδευση και την κατάρτιση, ο ελληνικός πολιτισμός θα πρέπει να ανακτήσει την ιστορική του πρωτοπορία. Εν όψει των παραπάνω η ρυθμιστική και ενοποιητική αποστολή που σας αναθέτει το Σύνταγμα αποκτά ιδιαίτερη σημασία. Είμαι βεβαία ότι θα ανταποκριθείτε άριστα στον υψηλό αυτό ρόλο, με όπλα τη μακρά πολιτική πείρα σας, την επιστημονική σας κατάρτιση, την κοινωνική ευαισθησία και τον ήπιο και μετριοπαθή χαρακτήρα σας. Θα έχετε άλλωστε αρωγό και συμπαραστάτη τους παράγοντες του πολιτεύματος και όλες τις πολιτικές δυνάμεις».
Ο Ελληνικός λαός επί του θέματος αυτού ΟΥΔΕΠΟΤΕ και εις ΟΥΔΕΝΑ έδωσε λευκή επιταγή να χειριστεί κατά το δοκούν αυτό που ανήκει στην αποκλειστική αρμοδιότητά του. Καμιά Κυβέρνηση, καμιά Βουλή, κανένα κόμμα δεν νομιμοποιείται να αποφασίσει δεσμευτικά για την παρούσα και τις επερχόμενες γενεές σε θέμα που αφορά την ύπαρξη του ίδιου του Έθνους και την εδαφική ακεραιότητα της χώρας.

Μια πραγματικότητα την οποία γνωρίζει πολύ καλά ο Εξοχότατος πρόεδρος της Δημοκρατίας, αφού υπήρξε από τα πιό έμπιστα στελέχη του Ανδρέα Παπανδρέου, και γνώστης των δεσμεύσεων του αρχηγού του κινήματος για την εφαρμογή των Νατοϊκών σχεδίων «OVERKILL» και « ΦΑΙΔΩΡΑ» εκπορευόμενα από το Δόγμα Κίσινγκερ. Επιχειρήσεις που έχουν μελετηθεί από τις μυστικές υπηρεσίες των Η.Π.Α και αφορούν η μεν επιχείρηση Φαιδώρα την εδαφική διάλυση της Ελλάδος από έξω προς τα μέσα, η δε επιχείρηση Overkill έχει τα στοιχεία ψυχολογικού πολέμου και τρομοκράτησης του Ελληνικού λαού σε περίοδο ειρήνης διά τρομοκρατικών ενεργειών, επιδρομή κουκουλοφόρων και «διαδηλώσεων».
Αποδέχθηκε την επίσημη ανακοίνωση της εκλογής του στο ύπατο πολιτειακό αξίωμα ως προϊόν και έκφραση του συναινετικού δικομματισμού στο κατά μέγα μέρος τυπικό αξίωμα και έγινε Πρόεδρος της «Δημοκρατίας» και ΟΥΔΕΝ ΑΝΤΙΛΕΞΕ στον προσδιορισμό του υπό της τότε κυρίας Προέδρου της Βουλής, ως τον ΜΟΙΡΑΙΟ ΑΝΘΡΩΠΟ του ΕΘΝΙΚΟΥ ΜΑΣ «ΑΥΤΟΕΥΝΟΥΧΙΣΜΟΥ», ως του πιθανού εκείνου Πρόεδρου της Δημοκρατίας που θα χρεωθεί, αύριο μεθαύριο, με το έγκλημα της εθνικής μειοδοσίας προβαίνοντας στην επαίσχυντη πράξη του περιορισμού της Εθνικής Κυριαρχίας, για την οποία τόσοι ποταμοί αιμάτων χύθηκαν.

Και άκουσε όλα αυτά τα τραγικά για το Έθνος με «αίσθημα ευθύνης» διαπράττοντας, αν και νομικός ων, τόσον ο ίδιος όσον και οι τριακόσιοι αυτήκοοι «εθνοπατέρες», το έγκλημα ΤΗΣ ΕΣΧΑΤΗΣ ΠΡΟΔΟΣΙΑΣ ΑΝΕΥ ΟΥΔΕΜΙΑΣ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ ΕΞ ΟΥΔΕΝΟΣ. Αλλά στην Ελλάδα, η παραβίαση του Συντάγματος, με την ανοχή των διοριζομένων από τα κόμματα προέδρων της Δημοκρατίας, είναι σύνηθες φαινόμενο.

ΕΝΙΣΤΑΜΕΘΑ ΚΑΤΑ του φερομένου ως Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας ΔΙΟΤΙ, πέραν των ανωτέρω, καθίσταται υπόλογος και για το διαπραχθέν εκ μέρους του έγκλημα ΤΗΣ ΕΣΧΑΤΗΣ ΠΡΟΔΟΣΙΑΣ ως αρχηγού της εκτελεστικής εξουσίας ο οποίος υπό την επίκληση της παραγράφου 1 του άρθρου 44 του Συντάγματος με την οποία, καταργώντας και τις τυπικές διαδικασίες της κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας, ΠΡΟΒΑΙΝΕΙ στην έκδοση της εις το υπ’ αριθμό ΦΕΚ Α΄ 240/12 Δεκεμβρίου 2012 διαλαμβανόμενης ΠΡΑΞΕΩΣ ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΟΥ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟΥ προκειμένου να εγκριθούν άμεσα τα Σχέδια των Συμβάσεων Τροποποίησης Συμβάσεων Χρηματοδοτικής Διευκόλυνσης, οι οποίες έχουν συναφθεί, πλην άλλων, μεταξύ του Ευρωπαϊκού Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας [Ε.Τ.Χ.Σ] και της Ελληνικής Δημοκρατίας, ήτοι:
α] η με τίτλο «Κύρια Σύμβαση Χρηματοδοτικής Διευκόλυνσης» που κυρώθηκε με το νόμο 4060/2012 (ΦΕΚ Α΄ 65),
β] η με τίτλο «Σύμβαση Διευκόλυνσης Διαχείρισης Υποχρεώσεων ΣΙΤ» που καταρτίσθηκε σύμφωνα με τις διατάξεις του νόμου 4046/2012 (ΦΕΚ Α΄ 28),
γ] η με τίτλο «Διευκόλυνση αποπληρωμής Τόκων Ομολόγων» που καταρτίσθηκε σύμφωνα με τις διατάξεις του νόμου 4046/2012 (ΦΕΚ Α΄ 28), ΚΑΤΑΡΓΩΝΤΑΣ ΣΤΗΝ ΟΥΣΙΑ την Συνταγματικώς θεσμοθετημένη ανεξάρτητη Ελληνική Δικαστική Εξουσία αποδεχόμενος τον όρο ότι:
Α] «Η Σύμβαση Τροποποίησης και κάθε εξωσυμβατική αξίωση που γεννάται από ή σε σχέση με αυτή θα διέπεται και θα ερμηνεύεται σύμφωνα με το Αγγλικό δίκαιο.» και ότι: «…..η ερμηνεία ή εκτέλεση της Σύμβασης Τροποποίησης θα υπάγεται στην αποκλειστική αρμοδιότητα των δικαστηρίων του Μεγάλου Δουκάτου του Λουξεμβούργου.» [Ίδετε σελίδα 5797 του ΦΕΚ παράγραφο 4 εδάφια 4.1 και 4.2] και
Β] «Το Δικαιούχο Κράτος Μέλος, η Τράπεζα της Ελλάδος και το Τ.Χ.Σ παραιτούνται με την παρούσα αμετάκλητα και ανεπιφύλακτα από κάθε δικαίωμα ασυλίας που ήδη έχουν ή μπορεί να δικαιούνται σε σχέση με τους ίδιους και τα περιουσιακά τους στοιχεία έναντι δικαστικών ενεργειών σχετικά με την παρούσα Σύμβαση Τροποποίησης, συμπεριλαμβανομένων ενδεικτικά, κάθε δικαιώματος ασυλίας έναντι άσκησης αγωγής, έκδοσης δικαστικής απόφασης ή άλλης διάταξης, κατάσχεσης, εκτέλεσης ή ασφαλιστικού μέτρου και έναντι κάθε εκτέλεσης ή αναγκαστικού μέτρου σε βάρος των περιουσιακών τους στοιχείων στο μέτρο που τα ανωτέρω δεν απαγορεύονται από αναγκαστικό νόμο.» [Ίδετε σελίδα 5798 του ΦΕΚ παράγραφο 4 εδάφια 4.4] όρος δια του οποίου, σε αντάλλαγμα για τα κεφάλαια από τα πακέτα «διάσωσης», λεηλατείται η Ελλάς, ΑΠΕΜΠΟΛΕΙΤΑΙ η εθνική μας κυριαρχία και κάθε περιουσιακό εθνικό μας στοιχείο ξεπουλιέται στοιχειοθετώντας το έγκλημα της εσχάτης προδοσίας ή παραβίασης, με πρόθεση, του Συντάγματος, κατά παράβαση των διατάξεων του άρθρου 49 παράγραφος 1 αυτού καθιστάμενος συγχρόνως επίορκος αφού:«……πριν αναλάβει την άσκηση των καθηκόντων του, δίνει ενώπιον της Βουλής…» τον κατά το άρθρο 33 παρ. 2 όρκο: «Ορκίζομαι… να φυλάσσω το Σύνταγμα και τους νόμους, να μεριμνώ για την πιστή τους τήρηση, να υπερασπίζω την εθνική ανεξαρτησία και την ακεραιότητα της χώρας, να προστατεύω τα δικαιώματα και τις ελευθερίες των Ελλήνων και να υπηρετώ το γενικό συμφέρον και την πρόοδο του Ελληνικού λαού».

ΕΝΙΣΤΑΜΕΘΑ ΚΑΤΑ του φερομένου ως Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας ΔΙΟΤΙ: 2ον Υιοθέτησε την έκνομη παρέμβαση του τέως Υπουργού Οικονομικών κυρίου Ιωάννη Στουρνάρα για την είσπραξη του Εκτάκτου Ειδικού Τέλους Ηλεκτροδοτημένων Δομημένων Επιφανειών μέσω των λογαριασμών της ΔΕΗ καταπατά τους θεμελιώδεις θεσμούς του πολιτεύματος και κατά παράβαση των διατάξεων του Άρθρου 186 Π.Κ. προκαλεί τον ελληνικό λαό και αποτελεί ενέργεια καταλύσεως του ελληνικού κράτους μετατρέποντας τούτο σε προτεκτοράτο των τοκογλύφων, αφού, ως μέλος της Κυβέρνησης εμφανίστηκε ότι ενεργεί παρά το Σύνταγμα και εντέλλετο ή παρότρυνε τη διοίκηση ή τρίτους φορείς να μη συμμορφωθούν με εκτελεστέες δικαστικές αποφάσεις, παρά το νόμο και το άρθρο 95 παράγραφος 5 του Συντάγματος το οποίο επιτάσσει: «Η διοίκηση έχει υποχρέωση να συμμορφώνεται προς τις δικαστικές αποφάσεις. Η παράβαση της υποχρέωσης αυτής γεννά ευθύνη για κάθε αρμόδιο όργανο, όπως νόμος ορίζει….».
Ο τέως κύριος Υπουργός, κατά την κρίση μας, δεν αποτελούσε μόνο ένα φερέφωνο των Διεθνών δανειστών – κερδοσκόπων που επιβάλλουν στη χώρα μας νόμους και ληστρικά χαράτσια, αλλά δεν σεβάστηκε τους νόμους και καμία απόφαση δικαστηρίου και τούτο ευλόγως παραπέμπει την σκέψη μας ότι γιά την κυβέρνηση δεν υπάρχει Δικαιοσύνη που να αποφασίζει εις βάρος της αλλά μόνο αυτή που δικαιώνει τους εις βάρος του Ελληνικού λαού νόμους και αποφάσεις της θεωρώντας την Δικαιοσύνη ως μηχανή παραγωγής δικαστικών αποφάσεων μόνο για την είσπραξη δημοσίων εσόδων και τους παράγοντες απονομής της αριθμούς για την επίτευξη του ανωτέρω στόχου της. Και την αυθαιρεσία που έχει επιφέρει την οργή, την απογοήτευση και εν κατακλείδι το μίσος του Λαού που ευρίσκεται σε βρασμό ψυχικής ορμής με άγνωστα αποτελέσματα επί του εθνικού κορμού, αυτή την κατάσταση της απόλυτης απονέκρωσης της λαϊκής κυριαρχίας την ονομάζουν ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ.

ΕΝΙΣΤΑΜΕΘΑ ΚΑΤΑ του φερομένου ως Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας ΔΙΟΤΙ διά της υπογραφής του έχει καταλυθεί ο Καταστατικός Χάρτης της Ελλάδος και δη τα κάτωθι άρθρα αυτού::
Άρθρο 1 παρ. 3: Όλες οι εξουσίες πηγάζουν από το Λαό και υπάρχουν υπέρ αυτού και του Έθνους….
Οι συμβάσεις παραχώρησης δημοσίων αγαθών σε ιδιωτικές εταιρίες, βλ. διόδια, θα έπρεπε να εξασφαλίζουν ότι η τιμολογιακή τους πολιτική δεν θα λειτουργεί εις βάρος του Λαού. Κατά τον ίδιο τρόπο, όταν γίνονται ιδιωτικοποιήσεις χωρίς εξασφάλιση της προστασίας του Λαού, σημαίνει ότι έχουν παραχωρηθεί κρατικές εξουσίες εις βάρος κι όχι υπέρ του Λαού.
Άρθρο 4 παρ. 5: Οι Έλληνες πολίτες συνεισφέρουν χωρίς διακρίσεις στα δημόσια βάρη, ανάλογα με τις δυνάμεις τους.
Η μείωση μισθών των δημοσίων και ιδιωτικών υπαλλήλων σε συνδυασμό με αυξήσεις ΦΠΑ σε βασικά αγαθά όπως τρόφιμα, ρεύμα, θέρμανση, βενζίνη με ανυπαρξία ελέγχου των τιμών τους, αυξάνουν το κόστος ζωής δυσανάλογα. Οριζόντια τέλη επιτηδεύματος, και οριζόντιες μειώσεις μισθών και συντάξεων αποτελούν ευθεία παράβαση του Άρθρου αυτού.

Άρθρο 5 παρ. 1: [μη αναθεωρητέο]: Καθένας έχει δικαίωμα να αναπτύσσει ελεύθερα την προσωπικότητά του και να συμμετέχει στην κοινωνική, οικονομική και πολιτική ζωή της Χώρας….
Η συνεχής μείωση της αγοραστικής δύναμης με παράλληλη μείωση των πηγών εισοδήματος δεν επιτρέπει στους πολίτες, που μετά βίας αποκτούν βασικά αγαθά, να συμμετάσχουν στην οικονομική ζωή και κοινωνική ζωή και να αναπτύξουν ελεύθερα την προσωπικότητά τους.
Άρθρο 21:
1. Η οικογένεια, ως θεμέλιο της συντήρησης και προαγωγής του Έθνους, καθώς και ο γάμος, η μητρότητα και η παιδική ηλικία τελούν υπό την προστασία του Κράτους.
2. Πολύτεκνες οικογένειες, ανάπηροι πολέμου και ειρηνικής περιόδου, θύματα πολέμου, χήρες και ορφανά εκείνων που έπεσαν στον πόλεμο, καθώς και όσοι πάσχουν από ανίατη σωματική ή πνευματική νόσο έχουν δικαίωμα ειδικής φροντίδας από το Κράτος.
3. Το Κράτος μεριμνά για την υγεία των πολιτών και παίρνει ειδικά μέτρα για την προστασία της νεότητας, του γήρατος, της αναπηρίας και για την περίθαλψη των απόρων.
4. Η απόκτηση κατοικίας από αυτούς που τη στερούνται ή που στεγάζονται ανεπαρκώς αποτελεί αντικείμενο ειδικής φροντίδας του Κράτους.
5. Ο σχεδιασμός και η εφαρμογή δημογραφικής πολιτικής, καθώς και η λήψη όλων των αναγκαίων μέτρων αποτελεί υποχρέωση του Κράτους.
6. Τα άτομα με αναπηρίες έχουν δικαίωμα να απολαμβάνουν μέτρων που εξασφαλίζουν την αυτονομία, την επαγγελματική ένταξη και τη συμμετοχή τους στην κοινωνική, οικονομική και πολιτική ζωή της Χώρας.
Το κατακρεουργηθέν ως άνω άρθρο με την μεθοδευμένη μείωση της αγοραστικής δύναμης των πολιτών κάνει πάρα πολύ δύσκολη την ανεξαρτητοποίηση των νέων, την τέλεση γάμου και την δημιουργία οικογένειας χτυπώντας έτσι ευθέως τον πυρήνα του Έθνους.
Άρθρο 22 παρ. 1: Η εργασία αποτελεί δικαίωμα και προστατεύεται από το Κράτος, που μεριμνά για τη δημιουργία συνθηκών απασχόλησης όλων των πολιτών για την ηθική και υλική εξύψωσή τους!
Η εύρεση εργασίας χωρίς διασφάλιση του επιπέδου του εισοδήματος σε συνδυασμό με το κόστος ζωής σημαίνει πολύ χαμηλή ποιότητα ζωής και η στρεβλή εφαρμογή του Άρθρου αυτού παραβλέπει την ηθική και υλική εξύψωση των εργαζομένων!
Άρθρο 23: Το Κράτος λαμβάνει τα προσήκοντα μέτρα για τη διασφάλιση της συνδικαλιστικής ελευθερίας…
Όταν το Κράτος αγνοεί παντελώς τα αιτήματα των εργαζομένων, μειώνει τον μισθό των απεργών που ήδη έχει μειώσει, και τους αναγκάζει εν τέλει να μην μπορούν να απεργήσουν για να καταφέρουν να ζήσουν, είναι μόνο κατά τύπον εφαρμογή του Άρθρου αυτού, αγνοώντας επιδεικτικά την ουσία, που είναι ο διάλογος με τους εργαζόμενους.
Άρθρο 25 παρ. 1: Η καταστρατήγηση των διατάξεων του άρθρου αυτού αναιρεί την αρχή του κοινωνικού κράτους δικαίου.
Σύμφωνα δε με το άρθρο αυτό, πρέπει να προστατεύονται τα άρθρα που ήδη έχουν προαναφερθεί!
Άρθρο 28 παρ. 2: Για να εξυπηρετηθεί σπουδαίο εθνικό συμφέρον και να προαχθεί η συνεργασία με άλλα κράτη, μπορεί να αναγνωρισθούν, με συνθήκη ή συμφωνία, σε όργανα διεθνών οργανισμών αρμοδιότητες που προβλέπονται από το Σύνταγμα. Για την ψήφιση νόμου που κυρώνει αυτή τη συνθήκη ή συμφωνία απαιτείται πλειοψηφία των τριών πέμπτων του όλου αριθμού των βουλευτών.
Δηλαδή με 180 βουλευτές. Οι αντεθνικοί όμως νόμοι 3845/2010 -3986/2011-4024/2011 -4046/2012 ψηφίστηκαν με την κυβερνητική και μόνο πλειοψηφία!
Άρθρο 28 παρ. 3: Η Ελλάδα προβαίνει ελεύθερα, με νόμο που ψηφίζεται από την απόλυτη πλειοψηφία του όλου αριθμού των βουλευτών, σε περιορισμούς ως προς την άσκηση της εθνικής κυριαρχίας της, εφόσον αυτό υπαγορεύεται από σπουδαίο εθνικό συμφέρον….

Στις αρχές του 2010 ο ίδιος ο τότε πρωθυπουργός δήλωνε ότι έχουμε ήδη απολέσει μέρος της εθνικής μας κυριαρχίας, εφ’ όσον έχουμε την ανάγκη δανειστών παρουσιάζοντας το μνημόνιο ως μονόδρομο. Επί της ουσίας κατά παραδοχή του πρωθυπουργού, ο μνημονιακός νόμος 3845/2010 συνιστά απώλεια του σκληρού πυρήνα της εθνικής μας κυριαρχίας στις ξένες δυνάμεις. Ωστόσο δεν ψηφίστηκε με την απόλυτη πλειοψηφία των 180 βουλευτών! Και δυστυχώς επ’ αυτού ΟΙ ΠΑΝΤΕΣ ΚΩΦΕΥΟΥΝ!!!
Άρθρο 52: «Η ελεύθερη και ανόθευτη εκδήλωση της λαϊκής θέλησης, ως έκφραση της λαϊκής κυριαρχίας, τελεί υπό την εγγύηση όλων των λειτουργών της Πολιτείας, που έχουν υποχρέωση να τη διασφαλίζουν σε κάθε περίπτωση…»

Σύνταγμα που ενδιαφέρεται για ουσιαστική και όχι τυπική δημοκρατία δεν νοεί ως ελεύθερη εκδήλωση της λαϊκής θέλησης μόνο την ψήφο στις εκλογές αλλά όλα τα μηνύματα και τη θέληση του λαού για διαφορετικές πολιτικές επιλογές. Άρα οι βουλευτές της Κυβέρνησης που ενώ έχουν υποχρέωση να αντιπροσωπεύουν τους πολίτες και να εκδηλώνουν τη θέλησή τους, συνηγορούν σε νόμους τους οποίους δεν θέλει η πλειοψηφία των πολιτών που τους επέλεξε, καταπατούν το άρθρο αυτό και παρέχουν στην κυβέρνηση τυπική μόνο, όχι όμως και ουσιαστική νομιμοποίηση. Στο ίδιο άρθρο προβλέπονται και ποινικές κυρώσεις για τους παραβάτες της διάταξης αυτής, δηλαδή τους βουλευτές!

Άρθρο 54 παρ. 2: «Ο αριθμός των βουλευτών κάθε εκλογικής περιφέρειας ορίζεται με προεδρικό διάταγμα, με βάση το νόμιμο πληθυσμό της περιφέρειας που προκύπτει, σύμφωνα με την τελευταία απογραφή, από τους εγγεγραμμένους στα οικεία δημοτολόγια, όπως νόμος ορίζει. Τα αποτελέσματα της απογραφής θεωρείται ότι έχουν δημοσιευθεί με βάση τα στοιχεία της αρμόδιας υπηρεσίας μετά την πάροδο ενός έτους από την τελευταία ημέρα διεξαγωγής της.»

Κατά παράβαση του άρθρου τούτου διενεργήθηκαν οι εκλογές τόσο της 06ης Μαΐου 2012, οι της 12ης Ιουνίου 2012 τοιαύτες, οι Δημοτικές εκλογές της 14ης και 25ης Μαΐου 2014 όσο και οι εκλογές της 25ης Μαΐου 2014 για την εκλογή των μελών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.

Άρθρο 59 παρ. 1: «Οι βουλευτές πριν αναλάβουν τα καθήκοντά τους δίνουν στο Βουλευτήριο και σε δημόσια συνεδρίαση τον ακόλουθο όρκο: «Ορκίζομαι στο όνομα της Αγίας και Ομοούσιας και Αδιαίρετης Τριάδας να είμαι πιστός στην Πατρίδα και το δημοκρατικό πολίτευμα, να υπακούω στο Σύνταγμα και τους νόμους και να εκπληρώνω ευσυνείδητα τα καθήκοντά μου».
Ένας πολύ μικρός αριθμός των βουλευτών της Κυβέρνησης είναι σύννομος με τον όρκο τους και το Σύνταγμα έτεροι δε τούτων ούτε καν προέβησαν στον εκ του Συντάγματος όρκο σφετεριζόμενοι την ιδιότητά τους ως όργανα του κράτους που έχουν ήδη καταλύσει ως μη δικαιούμενοι να είναι μέλη της Βουλής και να νομοθετούν.

Άρθρο 78 παρ. 2: «Φόρος ή άλλο οποιοδήποτε οικονομικό βάρος δεν μπορεί να επιβληθεί με νόμο αναδρομικής ισχύος που εκτείνεται πέρα από το οικονομικό έτος το προηγούμενο εκείνου κατά το οποίο επιβλήθηκε.»
Το ζήτημα της αναδρομικότητας ισχύος ενός νόμου, κυρίως δε φορολογικού, εφ’ όσον πρόκειται για διατάξεις που επιβάλλουν πρόσθετη (αναδρομική) φορολογία, επιδεινώνει την οικονομική θέση του φορολογουμένου και στερεί από τον πολίτη την δυνατότητα να σχεδιάζει και να προσαρμόζει την καταναλωτική, επενδυτική, ή αποταμιευτική του συμπεριφορά, στο πλαίσιο ενός σταθερού και φερέγγυου φορολογικού περιβάλλοντος.

Άρθρο 100 παρ. 5: «Όταν τμήμα του Συμβουλίου της Επικρατείας, του Αρείου Πάγου ή του Ελεγκτικού Συνεδρίου κρίνει διάταξη τυπικού νόμου αντισυνταγματική παραπέμπει υποχρεωτικά το ζήτημα στην οικεία ολομέλεια…»
ΟΥΔΕΙΣ, από την Δικαστική εξουσία, έκρινε τις διατάξεις των Νόμων 3845/2010 -3986/2011 – 4024/2011 – 4046/2012 και άλλων νόμων αντισυνταγματικές! Δηλαδή η αριστοτελική διάκριση της εξουσίας σε τρεις, θεμέλιο των δημοκρατικών πολιτευμάτων, δεν υφίσταται κατ’ ουσίαν και αποδεδειγμένα. Όθεν, μόνη ελπίδα ελέγχου εκτελεστικής και νομοθετικής εξουσίας (κυβέρνησης και βουλής), είναι η Δικαστική, αλλά στην πράξη φαίνεται να μην την ασκεί επί των άλλων δύο σφετεριζόμενη την εξουσία αυτής.
Άρθρα 106 παρ. 2: «Η ιδιωτική οικονομική πρωτοβουλία δεν επιτρέπεται να αναπτύσσεται σε βάρος της ελευθερίας και της ανθρώπινης αξιοπρέπειας ή προς βλάβη της εθνικής οικονομίας.»

Η απάντηση στην καταστρατήγηση του ως άνω άρθρου που αποτελεί τον βασικό λόγο ύπαρξης του Κράτους είναι ακριβώς αυτό το Άρθρο το οποίο βρίσκει την ΜΗ ΕΦΑΡΜΟΓΗ του στους βασικούς τομείς της οικονομίας που το κόστος αυτών διαμορφώνει την βιωσιμότητα της οικονομίας [Ίδετε εκμετάλλευση των Διοδίων, την τιμή της βενζίνης, του ρεύματος,], τιμές που εμποδίζουν τις μεταφορές, το εμπόριο, τους μικρομεσαίους επιχειρηματίες και εν τέλει την εθνική μας οικονομία, πέραν του ξεπουλήματος τους εθνικού μας πλούτου.

Άρθρο 120 παρ. 2: «Ο σεβασμός στο Σύνταγμα και τους νόμους που συμφωνούν με αυτό και η αφοσίωση στην Πατρίδα και τη Δημοκρατία αποτελούν θεμελιώδη υποχρέωση όλων των Ελλήνων.»

Αφού ο Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας, οι βουλευτές, οι υπουργοί της εκάστοτε κυβέρνησης, ο εκάστοτε πρωθυπουργός δεν επιλήφθηκαν του ζητήματος της αντισυνταγματικότητας των Νόμων 3845/2010 – 3986/2011 – 4024/2011 – 4046/2012 και άλλων, ΤΕΚΜΑΙΡΕΤΑΙ ότι δεν σέβονται το Σύνταγμα και τους νόμους που συμφωνούν με αυτό, καθιστάμενοι επίορκοι και σφετεριστές εξουσιών και του Συντάγματος. Το αυτό ισχύει και για την Δικαιοσύνη η οποία ταυτίζεται με την ισχύ αυτών επενδύοντάς τους με την λεοντή των αποφάσεών της εις βάρος του κυρίαρχου ελληνικού Λαού τα συμφέροντα και την επιβίωση του οποίου απεμπολεί.
Με την εφαρμογή των διατάξεων αυτού, τηρούνται οι διατάξεις του Άρθρου 25 παράγραφο 4 σύμφωνα με το οποίο: «Το Κράτος δικαιούται να αξιώνει από όλους τους πολίτες την εκπλήρωση του χρέους της κοινωνικής και εθνικής αλληλεγγύης»

ΕΝΙΣΤΑΜΕΘΑ ΚΑΤΑ της διεξαγωγής των εκλογών της 25ης Μαΐου 2014 για την εκλογή των μελών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και προσφεύγουμε στα δεδομένα των εκλογικών καταλόγων και στον, κατά νομική ακριβολογία και contra στην κρατούσα άποψη, δυνάμει εκλογικό πληθυσμό, δηλαδή στο σύνολο των πολιτών που έχουν το δικαίωμα του εκλέγειν και μπορεί να συμμετέχουν στην ψηφοφορία. Πρόκειται για την καταγραφή και, αντίστοιχα, το αριθμητικό μέγεθος που ανταποκρίνεται πληρέστερα στη συνταγματική απαίτηση το υιοθετούμενο κριτήριο να είναι εξακριβωμένο και ενεστώς, με άλλα λόγια ακριβές και αυθεντικό, πραγματικό και αληθές.

Τα [«Αποτελέσματα της Απογραφής Πληθυσμού-Κατοικιών 2011 που αφορούν στο Νόμιμο Πληθυσμό (δημότες) της Χώρας» (ΕτΚ Β΄, φ. 2230 της 31ης Ιουλίου 2012)] είναι 9.903.268 Ελληνίδες και Έλληνες όλων των ηλικιών. Σύμφωνα με υπολογισμούς, το ποσοστό των Ελλήνων που είναι κάτω των 18 ετών και επομένως δεν είναι εκλογικό σώμα, είναι περίπου 20% του συνολικού απογραφέντος πληθυσμού. Επομένως, με βάση την απογραφή, 1.980.654 ελληνόπουλα (9.903.268 Χ 20% = 1.980.654) είναι κάτω των 18 ετών. Αν αφαιρέσουμε τον αριθμό αυτόν από το επίσημο (σύμφωνα με το ΥΠΕΣ) εκλογικό σώμα έχουμε 7.971.916 Έλληνες ψηφοφόρους (9.952.570 – 1.980654 = 7.971.916).

Την 4η Ιουνίου 2014, η Βουλή η οποία σύμφωνα με το άρθρο 7 του ΝΟΜΟΥ 4255/11-04-2014 πρέπει να παραλάβει από το Υπουργείο Εσωτερικών την απόφαση ανακήρυξης των μελών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου που εκλέγονται και των αναπληρωματικών τους, αλλά έκλεισε ξαφνικά με πρωτοβουλία του πρόεδρου του υπουργικού συμβουλίου.

Τα αποτελέσματα και τα στατιστικά των ευρωεκλογών, όπως αυτά εμφανιζόταν στην επίσημη ιστοσελίδα του ΥΠΕΣ στις 04-06-2014 ώρα 21:49, στις 05-06-2014 ώρα 13:19, και στις 05-06-2014 ώρα 21:26 και από όπου προκύπτει ότι η ροή των αποτελεσμάτων των 294 υποψηφίων, έχει διακοπεί στα 21.857 τμήματα από 03-06-2014 και ώρα 14:16 έως το απόγευμα τις 05-06-2014, όταν ενσωματώθηκαν 164 τμήματα (ήταν 21.857 και έγιναν 22.021).

Το γεγονός ότι μέχρι και σήμερα, στην επίσημη ιστοσελίδα του ΥΠΕΣ αναρτήθηκαν μόνο τα αποτέλεσμα 294 εκ των 1.200 περίπου υποψηφίων ευρωβουλευτών, και ούτε αυτά εξ ολοκλήρου, αλλά μόνο σε 22.021 από 22.612 εκλογικά τμήματα τον εσφαλμένο τρόπο ενσωμάτωσης – καταγραφής δεδομένων από το ΥΠΕΣ, το οποίο πχ., στις 27-05-2014 και ώρα 19:23 ανέφερε ότι έγινε καταμέτρηση στο 100% των τμημάτων (22.612), ότι οι εγγεγραμμένοι ψηφοφόροι ήταν 9.893.051 και τα ψηφοδέλτια 5.932.100, αλλά στις 30-05-2014 και ώρα 15:28, άλλαξε γνώμη και τα αποτελέσματα που έδωσε ήταν τα εξής: εγγεγραμμένοι 9.907.995 και ψηφοδέλτια 5.942.196.

Τα αποτελέσματα και τα στατιστικά των ευρωεκλογών όπως αυτά εμφανίζονται στην επίσημη ιστοσελίδα του ΥΠΕΣ σήμερα 15 Ιουνίου 2014 και ώρα 20:38, από όπου αποδεικνύεται α) ότι η διαδικασία σταμάτησε στις 05-06-2014, ώρα 17:38 β) ότι έχουν ενσωματωθεί /δημοσιευθεί μόνο τα αποτελέσματα 294 υποψηφίων σε 22.021 εκλογικά τμήματα.
Σύμφωνα με τα προαναφερόμενα, είναι πασιφανές ότι η λαϊκή θέληση σε ότι αφορά την αντιπροσώπευση του ελληνικού έθνους στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο δεν εκδηλώθηκε έγκυρα, αλλιώς ελεύθερα και ανόθευτα, και όσοι την εμπόδισαν είναι μεταξύ άλλων ένοχοι έσχατης προδοσίας λόγω σφετερισμού της λαϊκής κυριαρχίας και των εξουσιών που απορρέουν από αυτή (κυρίως Αρθ. 1, 52 και 120, ΠΚ Αρθ.134 επ.)

ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΠΟΥ ΑΝΑΦΕΡΑΜΕ ΑΝΩΤΕΡΩ, ΖΗΤΑΜΕ:

1ον. ΤΗΝ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ ΤΗΣ ΑΛΛΟΔΑΠΗΣ ΠΟΙΝΙΚΗΣ ΑΠΟΦΑΣΗΣ ΤΟΥ 
ΕΙΡΗΝΟΔΙΚΕΙΟΥ ΜΟΝΑΧΟΥ ΚΑΤ’ ΑΡΘΡΟΝ 11 Π.Κ. ΚΑΤΑ Μιχάλη Χριστοφοράκου.

2ον. ΤΗΝ ΕΚΠΤΩΣΗ ΑΠ’ ΟΛΑ ΤΑ ΔΗΜΟΣΙΑ ΑΞΙΩΜΑΤΑ (Κυβερνητικές θέσεις Εκτελεστικής Εξουσίας) ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΩΝ ΣΤΕΛΕΧΩΝ ΠΟΥ ΕΛΚΟΥΝ ΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ ΤΟΥΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ (ΒΟΥΛΗ) ΤΩΝ ΣΥΓΚΥΒΕΡΝΩΝΤΩΝ ΚΟΜΜΑΤΩΝ ΠΑΣΟΚ – Ν. ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ.

3ον. ΤΗΝ ΕΚΠΤΩΣΗ ΤΩΝ ΒΟΥΛΕΥΤΩΝ ΠΑΣΟΚ – Ν. ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΑΠΟ ΤΑ ΔΗΜΟΣΙΑ ΑΞΙΩΜΑΤΑ ΠΟΥ ΕΚΛΕΧΤΗΚΑΝ ΣΤΙΣ 17-6-2012.

4ον. ΤΗΝ ΑΚΥΡΩΣΗ ΤΗΣ ΥΠ’ ΑΡΙΘΜΟΝ 65/2014 ΑΠΟΦΑΣΗΣ ΤΟΥ Α1 ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ (Πολιτικό-Εκλογικό), ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΚΡΙΝΕ ΤΗΝ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΠΡΑΞΕΩΝ ΤΩΝ ΚΥΡΙΑΡΧΩΝ ΟΡΓΑΝΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΚΟΜΜΑΤΩΝ (ΠΑΣΟΚ – ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ – ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ) ΒΑΣΕΙ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 29 §1 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ «ΠΩΣ Η ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ Η ΔΡΑΣΗ ΤΟΥΣ ΟΦΕΙΛΕΙ ΝΑ ΥΠΗΡΕΤΕΙ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΕΥΜΑΤΟΣ» 


5ον ΤΗΝ ΑΚΥΡΩΣΗ ΤΗΣ ΥΠ’ ΑΡΙΘΜΟΝ 66/2014 ΑΠΟΦΑΣΗΣ ΤΟΥ Α1 ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ (Πολιτικό-Εκλογικό), που ανέδειξε τα κόμματα και τα υποψήφια μέλη του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου ως και την υπ’ αριθμό 70/2014 διορθωτική απόφαση του ιδίου Δικαστηρίου.

6ον. ΤΗΝ ΑΚΥΡΩΣΗ των υπό αριθμούς 58/2014 και 83/2014 Προεδρικών Διαταγμάτων του Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας.

7ον. ΤΗΝ ΑΚΥΡΩΣΗ της υπ’ αριθμό 1/2014 αποφάσεως της Ανωτάτης Εφορευτικής Επιτροπής κατανομής των εδρών των μελών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.

8ον. ΤΗΝ ΑΚΥΡΩΣΗ της υπ’ αριθμό 6861/2014 αποφάσεως του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Αθηνών που προέβη στην ανακήρυξη των μελών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.

10ον. ΤΗΝ ΑΚΥΡΩΣΗ ΤΩΝ ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΩΝ ΤΗΣ 25 ΜΑΙΟΥ 2014 ΔΙΟΤΙ ΟΙ ΝΟΜΟΙ 4244/2014 και 4255/2014 ΠΟΥ ΚΑΘΟΡΙΣΑΝ ΤΟ ΝΟΜΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ ΔΙΕΞΑΓΩΓΗΣ ΤΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΑΚΥΡΟΙ ΚΑΘ’ ΟΣΟΝ Η ΒΟΥΛΗ ΔΕΝ ΗΤΟ ΝΟΜΙΜΩΣ ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΕΝΗ ΚΑΤ’ ΑΡΘΡΟΝ 53 §2 ΛΟΓΩ ΜΗ ΟΡΚΩΜΟΣΙΑΣ ΤΩΝ ΒΟΥΛΕΥΤΩΝ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ ΚΑΙ Η ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ ΤΟΥΣ ΜΕ ΤΟ ΠΑΛΑΙΟ ΝΟΜΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ.

11ον. ΤΗΝ ΣΤΕΡΗΣΗ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΒΟΥΛΕΥΤΩΝ ΤΟΥ ΠΑΣΟΚ ΚΑΙ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΠΟΥ ΣΥΜΜΕΤΕΙΧΑΝ α) Στην Βουλή των Ελλήνων κατά τα έτη 2000-2004 και β) κατά το 2004-2007, διότι τα πολιτικά τους κόμματα δωροδοκήθηκαν και δεν αντέδρασαν.

12ον. ΤΗΝ ΣΤΕΡΗΣΗ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΥΠΟΨΗΦΙΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΕΚΛΕΓΕΝΤΩΝ ΒΟΥΛΕΥΤΩΝ ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΜΕΛΩΝ ΤΗΣ ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΚΟΜΜΑΤΩΝ ΠΑΣΟΚ-Ν. ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΠΟΥ ΣΥΜΜΕΤΕΙΧΑΝ ΣΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΤΗΣ 4-10-2009, της 6-5-2012 και της 17-6-2012 ΔΙΟΤΙ ΑΝ ΚΑΙ ΓΝΩΡΙΖΑΝ ΤΗΝ ΑΠΟ 13.8.2009 ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΕΙΣΑ ΑΠΟΦΑΣΗ του ΕΙΡΗΝΟΔΙΚΕΙΟΥ ΤΟΥ ΜΟΝΑΧΟΥ, με την συμμετοχή τους ενίσχυσαν τα παράνομα κόμματα στον σφετερισμό της λαϊκής κυριαρχίας.

13ον. ΤΟΝ ΔΙΟΡΙΣΜΟ ΝΕΑΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΑ ΥΠΟ ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΟΡΙΖΟΜΕΝΑ.

14ον. ΤΗΝ ΔΙΕΞΑΓΩΓΗ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑΤΟΣ ΜΕ (5) ΘΕΜΕΛΙΩΔΗ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΘΑ ΒΑΘΥΝΟΥΝ ΤΗΝ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΙ ΘΑ ΘΕΜΕΛΙΩΝΟΥΝ ΘΕΣΜΙΚΑ, ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΑ ΚΑΙ ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΤΗΝ ΛΑΪΚΗ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ, ΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΚΑΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΤΩΝ ΕΠΕΡΧΟΜΕΝΩΝ ΓΕΝΕΩΝ. ΤΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΕΞΗΣ:
α. ΣΥΜΦΩΝΕΙΤΕ ΟΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΤΑΡΓΗΘΕΙ ΟΛΟ ΤΟ ΝΟΜΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ ΠΟΥ ΨΗΦΙΣΘΗΚΕ ΜΕΤΑ ΤΙΣ 5-10-2009 ΕΩΣ ΣΗΜΕΡΑ;
β. ΣΥΜΦΩΝΕΙΤΕ ΟΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΓΓΡΑΦΟΥΝ ΣΤΟΝ ΠΡΟΫΠΟΛΟΓΙΣΜΟ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΩΣ ΕΣΟΔΑ ΟΙ ΝΟΜΙΜΕΣ ΑΠΑΙΤΗΣΕΙΣ ΜΑΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΚΑΙ ΤΟ ΔΙΕΘΝΕΣ ΔΙΚΑΙΟ ΠΟΥ ΜΑΣ ΟΦΕΙΛΟΥΝ ΟΙ ΓΕΡΜΑΝΟΙ (Αποζημιώσεις Α & Β Π.Π.- Επανορθώσεις – Κατοχικό Δάνειο – κλοπή χρυσού και αρχαιοτήτων) ΚΑΙ ΟΙ ΚΑΤΑΒΟΛΕΣ ΑΥΤΕΣ ΘΑ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΝΤΑΙ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΠΛΗΡΩΜΗ ΤΟΥ ΝΟΜΙΜΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΧΡΕΟΥΣ;
γ. ΣΥΜΦΩΝΕΙΤΕ ΟΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΘΕΣΠΙΣΘΕΙ Ο ΘΕΣΜΟΣ «ΤΗΣ ΙΣΟΤΙΜΗΣ ΑΤΟΜΙΚΗΣ ΕΠΙΚΑΡΠΙΑΣ ΤΩΝ ΓΗΓΕΝΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΕΠΙ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΠΛΟΥΤΟΥ» ΓΙΑ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ Η ΔΙΑΣΠΑΘΙΣΗ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΧΡΗΜΑΤΟΣ ΚΑΙ Η ΚΑΤΟΧΥΡΩΣΗ ΤΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΤΩΝ ΜΕΛΛΟΝΤΙΚΩΝ ΓΕΝΕΩΝ;
δ. ΣΥΜΦΩΝΕΙΤΕ ΟΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΘΕΙ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 59 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΜΕ ΤΗΝ ΠΡΟΣΘΗΚΗ (γ) ΤΥΠΟΥ ΟΡΚΟΥ ΤΩΝ ΕΚΛΕΓΜΕΝΩΝ ΒΟΥΛΕΥΤΩΝ ΠΟΥ ΝΑ ΣΥΝΑΔΕΙ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 13 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ «ΠΕΡΙ ΑΝΕΞΙΘΡΗΣΚΙΑΣ;
ε. ΣΥΜΦΩΝΕΙΤΕ ΝΑ ΕΦΑΡΜΟΣΘΕΙ ΤΟ ΕΚΛΟΓΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΤΗΣ ΑΠΛΗΣ ΑΝΑΛΟΓΙΚΗΣ ΚΑΙ Ο ΑΡΙΘΜΟΣ ΤΩΝ ΒΟΥΛΕΥΤΩΝ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΒΟΥΛΗΣ ΝΑ ΑΝΕΡΧΕΤΑΙ ΣΕ (200);
Ούτως εχόντων των πραγμάτων και κατόπιν των ανωτέρω εκτεθειμένων ΑΙΤΟΥΜΕΘΑ, την παραδοχή της παρούσης Αιτήσεώς-Ενστάσεώς μας καθ’ άπαν αυτής το αιτητικό ουσιαστικά και τυπικά, να απαλλαγούμε από κάθε δικαστική δαπάνη, να διαταχθούν πάντα τα νόμιμα και ΝΑ ΤΕΘΕΙ δε αυτή υπό την κρίσιν: Της αρμοδίας Συνελεύσεως του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου κατ’ άρθρον 8 του Ν 4255/2014.

Αθήνα 26 Ιουνίου 2014

Οδυσσέας Τηλιγάδας Κωνσταντίνος Γκέκας

 

«Αν υπήρχαν σήμερα ναζί, θα ήμασταν μαζί»
Πηγή Δημόσια Τηλεόραση, Δελτίο Ειδήσεων, 11/12/2013

«Λένε ότι εμείς είμαστε οι κακοί φασίστες, οι εθνικιστές. Η αλήθεια είναι ότι δεν έχουν άδικο. Σκοπός μας δεν είναι να βελτιώσουμε αυτούς που βρίσκονται σήμερα στο Κοινοβούλιο, να διορθώσουμε τις πολιτικές δυνάμεις που είναι διεφθαρμένες και τελειωμένες, αλλά να τους τελειώσουμε, μια για πάντα». Πηγή StarTV, Σοκαριστικές ΦΩΤΟ και ΒΙΝΤΕΟ: Ναζιστική ορκωμοσία στη Χρυσή Αυγή παρουσία Μιχαλολιάκου, 09/12/2013
HYPERLINK “http://www.star.gr/Pages/Ellada_Kosmos.aspx?art=206619&artTitle=sokaristikes_foto_kai_vinteo_nazistiki_orkomosia_sti_chrysi_avgi_parousia_michaloliakou” \t “_blank” http://www.star.gr/Pages/Ellada_Kosmos.aspx?art=206619&artTitle=sokaristikes_foto_kai_vinteo_nazistiki_orkomosia_sti_chrysi_avgi_parousia_michaloliakou

Το να προδίδεις ένα προδοτικό καθεστώς στο κάτω-κάτω της γραφής είναι μια πράξη πατριωτική». Πηγή Στόχος, Συνέντευξη Νίκου Μιχαλολιάκου στην Δήμητρα Μυλωνά, “Διώκομαι για τις Ιδέες μου από ένα ανθελληνικό καθεστώς”, 17/10/2013
h**p://eske2013.blogspot.gr/2013/10/blog-post_7424.html

«[Στο δικό μας πολίτευμα] θα υπάρχουν περιορισμοί, και στο σώμα των εκλεγομένων και στο σώμα των εκλογέων» Συνέντευξη Μιχαλολιάκου στο Hellas-Orthodoxy (2011)

«Η Χρυσή Αυγή διατηρεί μέχρι και σήμερα την ιδεολογική της κατεύθυνση ήτοι την άρνηση του κοινοβουλευτισμού και της Δημοκρατίας, και τον θαυμασμό στον Αδόλφο Χίτλερ, στο ναζιστικό καθεστώς και στο δικτατορικό καθεστώς της 21ης Απριλίου»

«Και ξέρετε τι ακολούθησε τη Βαϊμάρη. Ε, λοιπόν, για κάτι παρόμοιο ακριβώς αγωνιζόμαστε κι εμείς στην Ελλάδα. Αυτός είναι ο στόχος μας και δεν το κρύβω και είμαι περήφανος γι’ αυτό»
Πηγή Αντέννα TV, Ο νεοναζιστικός προσανατολισμός της Χρυσής Αυγής, 11/12/2013
 HYPERLINK “http://www.antenna.gr/news/watch?cid=g6_wiavyx_v_ys%3d” \t “_blank” http://www.antenna.gr/news/watch?cid=g6_wiavyx_v_ys%3d

View this document on Scribd