Κατηγορητήριο για κατάφωρη παραβίαση του Συντάγματος, παράβαση καθήκοντος και εσχάτη προδοσία κατά των εμπλεκομένων φυσικών, ηθικών και έμμεσων αυτουργών στην σύναψη της (*)
Οι αναφερόμενοι κ.κ. Τσίπρας, Κοτζιάς, Καμμένος αποδέχτηκαν-νομιμοποίησαν (στο εσωτερικό και διεθνές δίκαιο) μια εμπροσθοβαρή, ετεροβαρή, αντιδημοκρατική, παράνομη και αντεθνική Συμφωνία με το γειτονικό κρατίδιο των Σκοπίων (ο 1ος με την ηθική αυτουργία, ο 2ος με την υπογραφή του και ο 3ος με την παράλειψη οφειλόμενης ενέργειας απονομιμοποίησης της κυβερνητικής πλειοψηφίας). Η εν λόγω Συμφωνία έχει όλα τα χαρακτηριστικά μιας διεθνούς σύμβασης, δεσμεύοντας την χώρα με βάση το άρθρο 28, παρ. 1 του Συντάγματος (υπερίσχυση του διεθνούς δικαίου έναντι του εσωτερικού δικαίου).(*)
Οι περισσότερες διατάξεις της Συμφωνίας είναι άμεσης ισχύος (σε αντίθεση με τα τυχοδιωκτικά fake news που κυκλοφορούν, προκειμένου να συσκοτίσουν τα πράγματα και αδρανοποιήσουν τον Ελληνικό Λαό, την Ελληνική Ομογένεια και του Φιλέλληνες απανταχού της γης). Οι υπόλοιπες διατάξεις (κατά το λεκτικό του κειμένου) τίθενται σε ισχύ μετά την κύρωσή τους από τα συμβαλλόμενα κράτη.
Πώς όμως τίθενται σε ισχύ; Η διαδικασία επικύρωσης προβλέπει τα εξής στάδια. Από την πλευρά των Σκοπίων:
«α) κύρωση από το κοινοβούλιο
β) κατ επιλογή έγκριση μέσω δημοψηφίσματος και γ) αναθεώρηση (αορίστως) διατάξεων του Συντάγματος».
Από την πλευρά της Ελλάδας: κύρωση από την Βουλή. Για δημοψήφισμα από τους Έλληνες δεν γίνεται καν λόγος -ο Ελληνικός Λαός περιφρονείται μετωπικά από την αυταρχική κυβέρνησή του…
Καταγράφεται παραπλανητικά και ψευδώς στην Συμφωνία, ότι αν δεν υλοποιηθούν τα προηγούμενα στάδια, η Συμφωνία κρίνεται ως μη συντελεσθείσα και δεν δεσμεύει τα συμβαλλόμενα μέρη (Ελλάδα, Σκόπια). Όμως το αυτονόητο ερώτημα που τίθεται είναι: Πώς είναι δυνατόν το Ελληνικό Κοινοβούλιο να υπαναχωρήσει και να καταψηφίσει την Συμφωνία (όταν αυτή, ως υπαγόμενη κατά τους συντάκτες της στο άρθρο 28, παρ. 1 του Σ και άρα δεν απαιτείται να κυρωθεί από την Ολομέλεια -βλ. άρθρο 72 του Σ.- αλλά ακόμα κι από θερινό τμήμα της Βουλής), όταν θα έχει υποχρεωθεί/διασυρθεί το γειτονικό κρατίδιο να προβεί σε διαδοχικές κυρώσεις (στο Κοινοβούλιο, ενδεχόμενα μέσω δημοψηφίσματος), μέχρι και να αναθεωρήσει το Σύνταγμά του;
Θα πρόκειται για πρωτοφανή παραβίαση του διεθνούς δικαίου και της ηθικής που διέπει τις διεθνείς συναλλαγές, οι οποίες θα προκαλέσουν νομοτελειακά εναντίον της Ελλάδας την διεθνή κατακραυγή και την καταδίκη της διεθνούς κοινότητας και των διεθνών οργανισμών έως και την στρατιωτική επέμβαση του ΝΑΤΟ με την έγκριση των Ηνωμένων Εθνών, προς δήθεν αποκατάσταση της διεθνούς νομιμότητας (βλ. Γιουγκοσλαβία, Ιράκ, Σομαλία, Λιβυή κ.ά.). Άλλωστε με βάση το ΦΕΚ 246/Α/2002 έχει συμφωνηθεί ήδη κι από την Ελλάδα η εγκατάσταση της Πολυεθνικής «Ειρηνευτικής» Δύναμης της Νοτιο-Ανατολικής Ευρώπης (SEEBRIG) με έδρα τα Σκόπια από το 2020, για την προς επιβολή της διεθνούς τάξης πραγμάτων.
Επειδή περαιτέρω, η Συμφωνία των Πρεσπών συντελέστηκε με ευθεία παραβίαση του ακρογωνιαίου, θεμελιώδους άρθρου 1 του Συντάγματος (λαϊκή κυριαρχία (!), όλες οι εξουσίες (!) πηγάζουν από τον λαό και υπάρχουν υπέρ αυτού και του Έθνους), αφού τόσο τα δεκάδες συλλαλητήρια σε όλες τις πόλεις της Ελλάδας και του Εξωτερικού, όσο και οι δημοσκοπήσεις καταγράφουν την αντίθεση στην Συμφωνία των Πρεσπών της συντριπτικής πλειοψηφίας των Ελλήνων και των Ελληνίδων σε ποσοστό άνω του 70- 80% (πραγματικότητα την οποία έχουν παραδεχτεί με δηλώσεις τους σε ξένα ΜΜΕ και τα ίδια υπαίτια εμπλεκόμενα κυβερνητικά όργανα, ενώ αποκλείουν από τον Λαό την δυνατότητα, να αποφανθεί τελεσίδικα μέσω διαφανούς δημοψηφίσματος, χωρίς νοθεία και φαλκίδευση των αποτελεσμάτων).
Επειδή ο κ. Τσίπρας, ως ηθικός αυτουργός τουλάχιστον με την παρουσία του στις Πρέσπες συναίνεσε στην σύναψη της Συμφωνίας και άρα την υπήγαγε στο άρθρο 18 της Σύμβασης της Βιέννης περί του Δικαίου των Συνθηκών, αποστερώντας έτσι από το Κράτος την δυνατότητα να απόσχει μελλοντικά από πράξεις εφαρμογής της Συμφωνίας.
Επειδή ο κ. Κοτζιάς αποτελεί δια της υπογραφής του τον αυτουργό της Συμφωνίας, σε συνάφεια και με το άρθρο 25 της Σύμβασης της Βιέννης (προσωρινή εφαρμογή Συνθηκών).
Επειδή ο κ. Καμμένος ενοχοποιείται, ως έμμεσος συνεργός της Συμφωνίας, για την παράλειψη οφειλόμενης ενέργειας να απονομιμοποιήσει τα εν λόγω κυβερνητικά όργανα, παραιτούμενος ή μη αποδίδοντας ψήφο εμπιστοσύνης στην Βουλή, ώστε να εμποδίσει έτσι την υπογραφή της Συμφωνίας.
Επειδή τα παραπάνω πρόσωπα.. σ φ ε τ ε ρ ι ζ ό μ ε ν α.. την ιδιότητά τους ως όργανα του Κράτους συνέργησαν στην ολοκλήρωση της Συμφωνίας και άρα σε εφαρμογή των άρθρων 134, 138 και 259 του Ποινικού Κώδικα, αλλά και του άρθρου 120 παρ. 3 του Συντάγματος.. δ ι ώ κ ο ν τ α ι.. για διάπραξη της εσχάτης προδοσίας ή τουλάχιστον της παράβασης καθήκοντος, μόλις αποκατασταθεί η νόμιμη εξουσία.
Επειδή, σύμφωνα με τα προειρημένα, έχει παραβιαστεί το Σύνταγμα στο θεμελιώδες 1ο άρθρο, όπως και το άρθρο 120 παρ. 3 του και τίθεται σε επισφάλεια η ακεραιότητα της χώρας,
Κ α λ ο ύ ν τ α ι οι Έλληνες από την συνείδησή τους και τον πατριωτισμό τους,
κατ εφαρμογή του ακροτελεύτιου άρθρου 120, παρ. 4 του Συντάγματος να αντισταθούν με κάθε μέσον εναντίον οποιουδήποτε επιχειρεί να το καταλύσει με την βία -εμμέσως πλην σαφώς σφετεριζόμενος την ιδιότητά του- όπως εν προκειμένου διαπράττουν οι εμπλεκόμενοι (φυσικοί, ηθικοί και έμμεσοι αυτουργοί) στην προδοτική Συμφωνία των Πρεσπών (κ.κ. Τσίπρας, Κοτζιάς, Καμμένος, Πρόεδρος της Δημοκρατίας, βουλευτές όλων των κομμάτων, δημοσιογράφοι, ΜΜΕ, συντάκτες του κειμένου της Συμφωνίας, συντάκτες κειμένων παραπληροφόρησης-fake news κ.ά.). (*), (**)
Αθανάσιος Καρανάσιος, 22/7/2018
email: akaranasios@hotmail.gr
(*) Με την παρούσα αναφορά δεν έχω σκοπό να δυσφημήσω ή να εξυβρίσω τους άμεσα αναφερόμενους ή εμμέσως θιγόμενους, αλλά καταθέτω αυτή, επειδή αντιλαμβάνομαι κατά την αξιολογική μου κρίση, ότι έχουν διαπραχθεί αυτεπαγγέλτως διωκόμενες αξιόποινες πράξεις και ως ενεργός πολίτης δημοκρατικού κράτους, έχω δικαιολογημένο συνταγματικό δικαίωμα και ενδιαφέρον, ηθικά και νομικά. Ως εκ τούτου, απευθύνομαι στον κάθε αρμόδιο εισαγγελέα ή άλλο θεσμικό όργανο να διερευνήσουν τα καταγγελλόμενα και αποφανθούν για την άσκηση ή μη διώξεων, διοικητικών κυρώσεων, καταδικαστικών αποφάσεων κ.λπ. κατά των εμπλεκομένων στην σύνταξη, την υπογραφή, την υποστήριξη της Συμφωνίας των Πρεσπών και την σχετιζόμενη παραπλάνηση της κοινής γνώμης.
(**) Κατά την άποψή μου, κάθε Έλληνας ή Ελληνίδα πολίτης έχει έννομο συμφέρον να προασπίσει την τήρηση του Συντάγματος και να αναφερθεί στον Εισαγγελέα για την διερεύνηση αυτεπαγγέλτως διωκόμενων πράξεων. Ως μία 1η ενέργεια αποτελεί και η αποστολή εξώδικου. Αυτό μπορεί να το κάνει κάθε πολίτης εγγράφως μέσω δικαστικού επιμελητή ή μέσω emails σε απλοποιημένη και ανέξοδη μορφή.
JusticeForGreece 
Ν. ΚΟΤΖΙΑΣ: ΣΥΝΕΡΓΑΤΗΣ ΤΟΥ ΚΑΘΕΣΤΩΤΟΣ ΧΟΝΕΚΕΡ – Το ατράνταχτο τεκμήριο της συνεργασίας του Κοτζιά με το καθεστώς Χόνεκερ υπό την καθοδήγηση του Manfred Buhr(του «Ελαφοπόδαρου» της ΣΤΑΖΙ
Ν. ΚΟΤΖΙΑΣ: Συνεργάτης του Καθεστώτος Χόνεκερ
Το ατράνταχτο τεκμήριο της συνεργασίας του Κοτζιά με το καθεστώς Χόνεκερ υπό την καθοδήγηση του Manfred Buhr (του «Ελαφοπόδαρου» της ΣΤΑΖΙ)
Των ΜΑΡΙΑΣ και ΜΑΝΩΛΗ ΒΑΣΙΛΑΚΗ
(Το κείμενο που ακολουθεί είναι απόσπασμα από την Αγωγή Κακοδικίας της Athens Review of Books κατά ηγεσίας Αρείου Πάγου)
(3) Τέλος, ο Ν. Κοτζιάς συμμετείχε στη συγγραφική ομάδα του χαφιέδικου βιβλίου με τίτλο Der autonome Intellekt (Ο Αυτόνομος [sic] Νους), που γράφτηκε υπό την καθοδήγηση του διαβόητου Μάνφρεντ Μπουρ (Manfred Buhr), επικεφαλής του Ιδεολογικού Αγώνα του καθεστώτος Χόνεκερ (και πράκτορα της Στάζι με το ψευδώνυμο «Ελαφοπόδαρος»). Το βιβλίο αυτό εκδόθηκε το 1976 από τον κρατικό-κομματικό εκδοτικό οίκο Akademie Verlag. Επρόκειτο για ένα βιβλίο που γράφτηκε για λογαριασμό του καθεστώτος Χόνεκερ, εκδόθηκε από το καθεστώς Χόνεκερ, υπηρετούσε την προπαγάνδα του ολοκληρωτικού καθεστώτος Χόνεκερ. Μάλιστα, επειδή στην Ελλάδα δεν έχουμε την αίσθηση τι σημαίνει έντυπη έκδοση ολοκληρωτικού καθεστώτος, σημειώνουμε ότι στο βιβλίο αναγράφεται ο αριθμός παραγγελίας και ο αριθμός άδειας έκδοσης. Αυτό δεν συνέβαινε ούτε επί χούντας στην Ελλάδα. Αυτό λοιπόν το βιβλίο σύμφωνα με τις δικαστικές αποφάσεις δεν αποτελεί τεκμήριο ούτε απλού θαυμασμού προς το εν λόγω απαισίας μνήμης καθεστώς! Εξάλλου υπάρχουν και φωτογραφίες που δείχνουν τον Κοτζιά ανάμεσα σε στελέχη του καθεστώτος Χόνεκερ.
(4) Το εν λόγω βιβλίο Der autonome Intellekt, όπως γράφει στον πρόλογό του ο Μάνφρεντ Μπουρ, συμβάλλει στη στερέωση της «δικτατορίας του προλεταριάτου υπό την ηγεσία του μαρξιστικού λενινιστικού κόμματος» και ουσιαστικά είναι ένα παραπεμπτικό έγγραφο της Ιδεολογικής Αστυνομίας του σταλινικού καθεστώτος της Ανατολικής Γερμανίας προς την Ιδεολογική Εισαγγελία του για την άσκηση διώξεως κατά του στοχαστή Alfred Sohn-Rethel για αποκλίσεις από τα θέσφατα της κυρίαρχης πολιτικής θεολογίας. Και ο Κοτζιάς συνυπογράφει αυτή τη «μήνυση». Το όνομα του Κοτζιά είναι το δεύτερο στο εξώφυλλο. Σημειώνουμε ότι σ’ αυτό το βιβλίο ο Κοτζιάς δεν έγραψε ένα ξεχωριστό κεφάλαιο, αλλά συμμετείχε στην συντακτική ομάδα του, ώστε φέρει «εις ολόκληρον» την ευθύνη όπως και καθένας από τους άλλους συνεργάτες του διαβόητου «Ελαφοπόδαρου». Όλα αυτά τα καταθέσαμε αναλυτικά στο Εφετείο, αλλά η απόφαση του εν λόγω δικαστηρίου περιείχε δύο φορές την απόφανση ότι ο Κοτζιάς δεν υπήρξε ούτε καν θαυμαστής του συγκεκριμένου καθεστώτος (!), πράγμα που θεμελιώνει τον δόλο των δικαστών: δεν πρόκειται δηλαδή καν περί βαριάς αμέλειας ή έστω κουφότητας. Και από τη θέση αυτή επαναλαμβάνουμε το πασίδηλο ότι ο Κοτζιάς υπήρξε γκαουλάιτερ προπαγάνδας δύο τουλάχιστον σταλινικών δικτατοριών. Είναι το μοναδικό στέλεχος του ΚΚΕ που ‒με ποιες διαδικασίες στρατολόγησης ο καθένας μπορεί να αντιληφθεί‒ έγραψε υπό την καθοδήγηση του «Ελαφοπόδαρου», μαζί με άλλα τέσσερα ενεργούμενα, βιβλίο ακραίας προπαγάνδας για εσωτερική κατανάλωση του ολοκληρωτικού καθεστώτος Χόνεκερ, και συμμετείχε στην επιχείρηση με στόχο την εξόντωση του «αιρετικού» γερμανοεβραίου κομμουνιστή Άλφρεντ Ζον-Ρέτελ.
(5) Επειδή αυτό το βιβλίο, όπως και το Η Πολωνία κι εμείς, δεν είναι απλώς ένα από τα πολλά αποδεικτικά στοιχεία που δεν έλαβαν υπόψη τους οι δικαστές, αλλά είναι ΤΟ ΑΠΟΔΕΙΚΤΙΚΟ ΣΤΟΙΧΕΙΟ, παραθέτουμε εδώ μια περίληψή του και περισσότερα στα σχετ. … [τεύχη 60 και 65 της ARB] μαζί με ένα φωτοαντίτυπό του.
ΜΙΑ ΑΝΑΦΟΡΑ ΤΗΣ ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΗΣ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ
ΤΟΥ ΚΑΘΕΣΤΩΤΟΣ ΧΟΝΕΚΕΡ
Η συμμετοχή του Ν. Κοτζιά, υπό τον Μάνφρεντ Μπουρ, στην επιχείρηση εναντίον του γερμανού μαρξιστή Άλφρεντ Ζον-Ρέτελ
Το κείμενο Der autonome Intellekt (Ο Αυτόνομος [sic] Νους) είναι ένα παραπεμπτικό έγγραφο της Ιδεολογικής Αστυνομίας του σταλινικού καθεστώτος της Ανατολικής Γερμανίας προς την Ιδεολογική Εισαγγελία του για την άσκηση διώξεως κατά ενός στοχαστή, του Alfred Sohn-Rethel (Άλφρεντ Ζον-Ρέτελ), που αποκλίνει από τα θέσφατα της κυρίαρχης πολιτικής θεολογίας.
Ο παραπεμπόμενος δεν είναι ένας φιλελεύθερος ή δεξιός στοχαστής. Είναι ένας ακραιφνής μαρξιστής ριζοσπαστικών αντιλήψεων, ο οποίος καταγγέλλει μάλιστα τον μαρξιστικό αναθεωρητισμό (ρεβιζιονισμό). Επειδή όμως δεν δίνει όρκο υποταγής στην σταλινική εξουσία ανακηρύσσεται εχθρός της, και μάλιστα πιο επικίνδυνος από τους μη μαρξιστές.
i. Στην σύντομη εισαγωγή του ο επικεφαλής του Ιδεολογικού Αγώνα του καθεστώτος Manfred Buhr (Μάνφρεντ Μπουρ) δηλώνει ότι κάθε απόκλιση από την γραμμή του Μαρξισμού-Λενινισμού όπως την εκφράζει το κυβερνών ΚΚ είναι προσχώρηση στον ιμπεριαλισμό. Σκοπός της σειράς που διευθύνει είναι η στερέωση της «δικτατορίας του προλεταριάτου υπό την ηγεσία του μαρξιστικού λενινιστικού κόμματος» (Der Kampf der Arbeiterklasse unter Fuehrung ihrer marxistisch-leninistischen Partei ….verlangt, zur Errichtung …der Diktatur des Proletariats …die ideologische und theoretische Entmachtung der Bourgeoisie).
Ποιος είναι ο Μάνφρεντ Μπουρ φαίνεται από το επίσημο βιογραφικό του, από τον Ομοσπονδιακό Οργανισμό για τη Μελέτη της Δικτατορίας του SED (του ΚΚ της Ανατολικής Γερμανίας), το οποίο παραθέτουμε. Ήταν «Πρόεδρος του Επιστημονικού Συμβουλίου για Θεμελιώδη Ζητήματα του Ιδεολογικού Αγώνα μεταξύ Σοσιαλισμού και Ιμπεριαλισμού, μεταξύ άλλων υπεύθυνος για τις σχέσεις συνεργασίας και την ταξιδιωτική δραστηριότητα (επιλογή των «Στελεχών Ταξιδιών») φιλοσόφων της ΛΔΓ στον Δυτικό Κόσμο», και από «το 1965 καταχωρημένος στο Υπουργείο Κρατικής Ασφάλειας (MfS) [Ministerium für Staatssicherheit – StaSi] ως μυστικός συνεργάτης με το ψευδώνυμο ‚Rehbein’ [Ρεμπάιν = “Ελαφοπόδαρος”]».
ii. Στο σώμα του κειμένου επαναλαμβάνεται αυτή η καθοδηγητική αρχή. Ακόμα και η καταδίκη του «ρεβιζιονισμού» από μαρξιστική ή «υπεραριστερή» σκοπιά είναι ιμπεριαλιστική, όταν δεν ταυτίζεται με τις προδιαγραφές που θέτει το κυβερνών ΚΚ.
iii. Εισάγεται για την περίπτωση αυτή ένας νέος ευφάνταστος όρος: «αντιρεβιζιονιστικός ρεβιζιονισμός» (Κεφάλαιο 1 με τίτλο: “Antirevisionistischer Revisionismus”). Όσο περισσότερο τονίζει τον μαρξισμό του ο αντιρεβιζιονιστής που διαφωνεί με το ΚΚ, τόσο περισσότερο αποδεικνύει την συμπόρευσή του με τον ιμπεριαλισμό.
iv. Όλες οι ιδεολογίες της δυτικής κοινωνίας, όσο διαφορετικές κι αν είναι αναμεταξύ τους, όσο δημοκρατικές ή και μαρξιστικές ιδέες κι αν ενσωματώνουν, δεν είναι τίποτε άλλο από νομιμοποίηση του ιμπεριαλισμού.
v. Η ιμπεριαλιστική δυτική κοινωνία δίνοντας ελευθερία στον μαρξιστικό «αντιρεβιζιονιστικό ρεβιζιονισμό» να εκφραστεί δείχνει ότι τον έχει εξαγοράσει και ιδιοποιηθεί σαν όπλο εναντίον του «υπαρκτού σοσιαλισμού».
vi. Ο Sohn-Rethel παράγει τις βασικές κατηγορίες της λογικής σκέψης από τις διαδικασίες της εμπορευματικής οικονομίας. Όμως αυτό, λέει η «μήνυση» του Μπουρ και των εκλεκτών συνεργατών του (Κοτζιά κ.ά. που τη συνέγραψαν), το είχαν ήδη κάνει ο Μαρξ, ο Ένγκελς και ο Λένιν, και όποιος θέλει να ανακινήσει αυτήν την προβληματική αμφισβητεί την μαρξιστική-λενινιστική θεωρία. Στα θέματα αυτά το μόνο που χρειαζόμαστε είναι απλώς να επαναλαμβάνουμε τα λόγια των «κλασικών του μαρξισμού-λενινισμού». Ο Sohn-Rethel, λένε οι μηνυτές, δεν αναφέρεται ούτε μία φορά στην «θεωρία της αντανάκλασης του Λένιν». Η Ιδεολογική Αστυνομία διεκδικεί για τον εαυτό της το δικαίωμα να υπαγορεύει σε ένα συγγραφέα ποιες και πόσες παραπομπές θα κάνει στο κείμενό του.
vii. Ο Sohn-Rethel, συνεχίζουν οι κατήγοροι, αισθάνεται «φρίκη» μπροστά στο επίτευγμα της επιστημονικής σκέψης στις χώρες του υπαρκτού σοσιαλισμού. Η συμπεριφορά του δείχνει «αβυσσαλέα περιφρόνηση» απέναντι στους κλασικούς του μαρξισμού-λενινισμού.
viii. Ακολουθεί ένας καταιγισμός καταγγελτικών χαρακτηρισμών για τον κατηγορούμενο: εισάγει μιαν «ιδεαλιστική επανερμηνεία» (Idealisierung) του μαρξισμού-λενινισμού. Έχει μια μηχανιστική αντίληψη της ιστορίας, επειδή έχει εγκαταλείψει το «ενεργητικό υποκείμενο» της Ιστορίας που είναι το Κομμουνιστικό Κόμμα. Ζητάει να αποκαταστήσει την «αφηρημένη ιδεαλιστική θεωρία της γνώσης». Αυτό το τελευταίο αποτελεί αναίσχυντη διαστροφή της σκέψης του Sohn-Rethel, ο οποίος κάνει ακριβώς το αντίθετο: παράγει την γνώση από τις οικονομικές διαδικασίες της παραγωγής και ανταλλαγής.
ix. Ο Sohn-Rethel, σύμφωνα πάντα με την ιδεολογική αστυνομία του καθεστώτος, είναι ένας «υπεραριστερός μαξιμαλιστής», εχθρός του μαρξισμού (ultralinker, maximalistischer Gegner) και των εργατικών καθεστώτων της Ανατολικής Ευρώπης: συνεχίζεται η εφεύρεση ευφάνταστων όρων για το κατηγορητήριο από τους διώκτες ‒ ο κατηγορούμενος δεν πρέπει επ’ ουδενί να ξεφύγει την πυρά. Ευτυχώς που δεν ζούσε στην «Λ.Δ.» της Γερμανίας, αλλιώς θα είχε χαθεί κάθε ίχνος του.
x. Το βασικό του πολιτικό αμάρτημα είναι ότι θέλει να θεμελιώσει θεωρητικά καινούργια επαναστατικά κινήματα που δεν αποδέχονται όμως την επίσημη μαρξιστική-λενινιστική γραμμή των κομμάτων που κυβερνούν στις «χώρες του σοσιαλισμού».
xi. Κατακεραυνώνεται στην συνέχεια επειδή καταδικάζει τον επίσημο μαρξισμό των σταλινικών καθεστώτων ως νομιμοποιητικό προπέτασμα μιας καταπιεστικής εξουσίας. Είναι συκοφάντης των σοσιαλιστικών χωρών και «της επιστήμης τους».
xii. Ο Sohn-Rethel είναι αδαής για την πραγματικότητα του «υπαρκτού σοσιαλισμού» και δεν θέλει να ξέρει ότι εκεί κυβερνάει η εργατική τάξη. Αυτό το εργατικό καθεστώς επιθυμεί να υπονομεύσει και να ανατρέψει, προφασιζόμενος τον ψευτομαρξιστικό αντιρεβιζιονισμό του.
Το βιβλίο είναι ένα κατάπτυστο ψευτοφιλοσοφικό κατασκεύασμα, δια του οποίου εκφράζεται όλο το μίσος κατά της πνευματικής ελευθερίας που είναι το κατεξοχήν γνώρισμα του σταλινισμού και των επιγόνων του. Το ότι επιγράφεται Ο Αυτόνομος Νους / Η Αυτόνομη Διάνοια μόνο σαν προσβολή κατά κάθε έντιμου και σκεπτόμενου ανθρώπου μπορεί να χαρακτηριστεί.
xiii. Το βιβλίο στην τελευταία σελίδα του γράφει:
Εκδόθηκε στον εκδοτικό οίκο Akademie, 108 Βερολίνο, Οδός Λειψίας 3-4
© Akademie-Verlag, Berlin 1976
Αριθμός άδειας: 202 ∙ 100/30/76
Συνολική παραγωγή: Τυπογραφείο «Μαξίμ Γκόρκυ», 74 Άλτενμπουργκ
Διαμόρφωση εξωφύλλου: Βίλλι Μπέλερτ
Αριθμός παραγγελίας: 7530025 (2149/66) · LSV 0165
Τυπωμένο στην ΛΔΓ [Λαϊκή Δημοκρατία Γερμανίας]
Τιμή: 7 Μ [ανατολικογερμανικά μάρκα]
Το χαφιέδικο αυτό βιβλίο αποδεικνύει ότι ο Κοτζιάς υπήρξε συνεργάτης του καθεστώτος Χόνεκερ. Σύμφωνα όμως με την παράνομη απόφαση του Εφετείου Αθηνών που επικύρωσε ο Άρειος Πάγος, (και) αυτό το βιβλίο δεν αποτελεί απόδειξη ούτε καν ότι υπήρξε απλός θαυμαστής του καθεστώτος Χόνεκερ…
***
Οι εν λόγω δικαστές θα δικαστούν από το Ειδικό Δικαστήριο κακοδικίας στις 9 Οκτωβρίου (Αίθουσα Συμβουλίου της Επικρατείας, 6 μ.μ.). Και θα κληθούν να εξηγήσουν, ανάμεσα σε άλλα, γιατί το χαφιέδικο αυτό βιβλίο που είχαν στα χέρια τους δεν αποτελεί απόδειξη για τίποτε: σύμφωνα με τις άξιες εμπτυσμού αποφάσεις τους, ο Κοτζιάς δεν υπήρξε ούτε απλός θαυμαστής του καθεστώτος Χόνεκερ!
Οι δικαστές που θα λογοδοτήσουν είναι οι:
1. Βασίλειος Πέππας, Πρόεδρος του Αρείου Πάγου.
2. Πηνελόπη Ζωντανού, Αντιπρόεδρος του Αρείου Πάγου
(η Εισηγήτρια που καταψήφισε τον εαυτό της).
3. Γεώργιος Λέκκας, Αντιπρόεδρος του Αρείου Πάγου.
4. Αγγελική Τζαβάρα, Αρεοπαγίτης.
5. Θωμάς Γκατζογιάννη, Αρεοπαγίτης.
6. Ερωτόκριτος Ερωτοκρίτου, Αρεοπαγίτης.
7. Κυριάκος Φώσκολος, Πρόεδρος Εφετών.
8. Στυλιανή Μπλέτα, Εφέτης.
Πηγή: http://athensreviewofbooks.com/?p=3438
Το διαβάσαμε από το: Ν. ΚΟΤΖΙΑΣ: Συνεργάτης του Καθεστώτος Χόνεκερ http://thesecretrealtruth.blogspot.com/2018/06/blog-post_7774.html#ixzz5QUkga8IP