Γιατί υπάρχουν τόσο πολλοί νόμοι στην Ελλάδα; Και γιατί είναι τόσο κακοφτιαγμένοι; Μία έρευνα της διαΝΕΟσις που προσπαθεί να χαρτογραφήσει το πρόβλημα της πολυνομίας και της κακονομίας στην Ελλάδα και να προτείνει λύσεις για την αντιμετώπισή τους.
H πολυνομία και η κακονομία είναι δύο πτυχές της διαδικασίας νομοθέτησης που έχουν άμεσες επιπτώσεις στην δημόσια διοίκηση, τη δικαιοσύνη και την οικονομία. Η διαΝΕΟσις ανέθεσε στον Αναπληρωτή Καθηγητή του ΕΚΠΑ Δημήτρη Σωτηρόπουλο και τον υπ. Διδάκτορα του ΕΚΠΑ Λεωνίδα Χριστόπουλο να εκπονήσουν μία μελέτη που να χαρτογραφεί το φαινόμενο της πολυνομίας στην Ελλάδα και να προτείνει λύσεις για την αντιμετώπισή του.
Η μελέτη για την πολυνομία αποτελείται από δύο μέρη. Το πρώτο είναι η κεντρική έκθεση των ερευνητών, η οποία χαρτογραφεί το πρόβλημα, παραθέτει τις διεθνείς πρακτικές επίλυσης του προβλήματος και προτείνει μία σειρά λύσεων που μπορούν να συμβάλουν στην άμβλυνση του φαινομένου. Μπορείτε να διαβάσετε τη μελέτη, εδώ:
ΠΟΛΥΝΟΜΙΑ, ΚΑΚΟΝΟΜΙΑ ΚΑΙ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ (PDF)
Το δεύτερο μέρος περιλαμβάνει τα παραρτήματα της μελέτης, όπου αναλύονται οι αρμοδιότητες της Γενικής Γραμματείας της Κυβέρνησης και γίνεται μία εκτενής ποιοτική ανάλυση όλων των νόμων που έχουν ψηφισθεί από το 2001 έως το 2015. Μπορείτε να διαβάσετε τα παραρτήματα, εδώ: ΠΑΡΑΡΤΗΜΑΤΑ ΜΕΛΕΤΗΣ (PDF)
http://www.dianeosis.org/research/polynomia-kai-kakonomia/
ΣΧΕΤΙΚΑ
JusticeForGreece 
Χρειαζεται κάποια διορθωση στο τιτλο
12 Απριλίου, 2017
Πολυνομία και ανομία
Γράφει ο Παναγιώτης Καρκατσούλης
H έξαρση της εγκληματικότητας το τελευταίο διάστημα οφείλεται, εν πολλοίς, σ’ έναν απίθανο νόμο (Ν.4416/2016), εμπνευστής του οποίου ήταν ένας δικαιωματιστής υπουργός. Με τον συγκεκριμένο νόμο χορηγήθηκε ευρύτατης έκτασης αναστολή σε βαρυποινίτες με την αιτιολογία των κακών συνθηκών διαβίωσής τους στις φυλακές. Χαρακτηριστικό όλων όσοι ομνύουν στον ατομικιστικό δικαιωματισμό είναι η περιφρόνηση και απαξία του κοινωνικού συνόλου και των δικαιωμάτων του όπως κατοχυρώνονται μέσω των κανόνων δικαίου.
Να σημειωθεί ότι οι ιδεοληπτικοί της εθνολαϊκιστικής κυβέρνησης περιφρονούν τους κανόνες δικαίου και τους φορείς παραγωγής τους, ιδίως δε το Κοινοβούλιο. Μάλιστα, ξεπέρασαν και τη χειρότερη στιγμή της ελληνικής νομοθέτησης από τη Μεταπολίτευση και εντεύθεν, που ήταν το «βρώμικο 1989». Τότε, η κατά τα προσχήματα «οικουμενική» κυβέρνηση κατάφερε να φέρει στη Βουλή και να ψηφίσει 43 νόμους (κάκιστης ποιότητας). Εκείνο το χαμηλό ξεπέρασε, όμως, το 2015 ο κυβερνών αριστεροδεξιός συνασπισμός, αφού παρήγαγε εν συνόλω 36 νόμους, εκ των οποίων 3 ήταν Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου και 7 κυρώσεις συμφωνιών με άλλες χώρες.
Εάν συνεχίσουμε να αναδιφούμε τα πεπραγμένα των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, θα διαπιστώσουμε ότι κατέχουν μια ακόμη πρωτιά: Νομοθετούν κυρίως με (βουλευτικές/υπουργικές) τροπολογίες. Την περασμένη εβδομάδα καταμετρήθηκε η χιλιοστή τροπολογία της συγκυβέρνησης, η οποία ήρθε να προστεθεί, όπως και οι προηγούμενες 999, σε άσχετο νομοσχέδιο: Σε κύρωση συνεργασίας με τη Μογγολία οι βουλευτές της πλειοψηφίας προσέθεσαν και ψήφισαν διάταξη για την κρίση των προϊσταμένων στο Δημόσιο! Τροπολογίες έρχονταν και στο παρελθόν, αλλά δεν είχαν υποκαταστήσει τα σχέδια νόμων.
Η κεντρικά παραγόμενη και καθοδηγούμενη ανομία προσλαμβάνει ακόμη μεγαλύτερη ισχύ στη φάση της εφαρμογής της ρύθμισης, όπου οι δημόσιοι υπάλληλοι πρέπει να εφαρμόσουν έναν παράνομο και αντισυνταγματικό νόμο. Εκεί, ο βαθμός ελευθερίας/απόκλισης του εκτελεστή του νόμου από τον νομοθέτη μπορεί να είναι πολύ μεγάλος. Με την έκδοση ερμηνευτικών εγκυκλίων, οι οποίες συχνά βρίθουν κανονιστικών διατάξεων, τροποποιούνται ψηφισμένες ρυθμίσεις ή εισάγονται νεοφανείς διαδικασίες.
Η διοικητική απόκλιση διευρύνει ακόμη περισσότερο τις πιθανότητες εκδήλωσης ανομικών συμπεριφορών. Αυτές ο εθελοτυφλών νομοθέτης τις «αντιμετωπίζει» με μια διαρκή παραγωγή ελεγκτικών αρμοδιοτήτων και σωμάτων καθώς και με μια καλπάζουσα ποινικοποίηση. Σήμερα, οι ελεγκτικές αρμοδιότητες του κεντρικού κράτους ανέρχονται σε 1.303. Αυτές διοικούνται από 95 διαφορετικές δομές, ενώ ποινικές διατάξεις παρεισφρύουν παντού.
Η αντιμετώπιση της ανομίας απαιτεί γενναίες πολιτικές ενδυνάμωσης των θεσμών μας, όπως είναι:
Η άμεση αλλαγή του κανονισμού της Βουλής με διευρυμένη πλειοψηφία δύο τρίτων για την ψήφιση εκπρόθεσμων και μη συναφών τροπολογιών.
Η ίδρυση Συνταγματικού Δικαστηρίου που θα επιλαμβάνεται αυτοδικαίως των συνταγματικών παραβάσεων, στις οποίες η Βουλή ασκείται κατά κόρον και καθ’ έξιν.
Κατάργηση του σταυρού προτίμησης και υιοθέτηση της διπλής ψήφου με παράλληλη εκ βάθρων αναμόρφωση της νομοθεσίας για τη λειτουργία των πολιτικών κομμάτων.
Μαζική κατάργηση αδρανών ή/και πεπαλαιωμένων διατάξεων και δημιουργία ενός μοναδικού πλαισίου αναφοράς για την προ-νομοθετική και τη νομοθετική διαδικασία.
Υποχρεωτική, ανά πενταετία, αξιολόγηση της ποιότητας εφαρμογής των νόμων.
Το ανάπτυγμα των προτάσεων είναι εύκολο. Δύσκολο είναι να βρεθεί αποδέκτης τους που θα τολμήσει να βγάλει, επιτέλους, την Ελλάδα από την οσμανλίδικη επιρροή και να την κάνει μια κανονική ευρωπαϊκή χώρα.
Ο Αντώνης Καρκατσούλης είναι εμπειρογνώμων Δημόσιας Διοίκησης και πρώην βουλευτής με Το Ποτάμι
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
http://www.tanea.gr/opinions/all-opinions/article/5438799/polynomia-kai-anomia/
Η πολυνομία μείζον πρόβλημα της Δημόσιας Διοίκησης
Δημοσιεύτηκε στις 4 Ιουλ 2013
Ο Παναγιώτης Καρκατσούλης μιλάει στο Magnesia news, για την ανάγκη να γίνουν μεταρρυθμίσεις – σε αντιδιαστολή με την υιοθέτηση μέτρων που βαφτίζονται μεταρρυθμίσεις και απαξιώνουν εν τέλει την έννοια της μεταρρύθμισης. Το κράτος πρέπει να αλλάξει έτσι ώστε να μπορεί να υποστηρίξει τις μεταρρυθμίσεις. Μόνο έτσι θα αλλάξει η εδραιωμένη πλέον πεποίθηση ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να αλλάξει. Η άρνηση να εφαρμοστούν οι μεταρρυθμίσεις είναι χειρότερη από την αποτυχημένη εφαρμογή μεταρρυθμίσεων.