Γ. Παπανδρέου – Πως έγινε αρχηγός του ΠΑΣΟΚ και έπειτα πρωθυπουργός

Απόσπασμα από μήνυση η οποία κατατέθηκε στις 20 Ιουνίου 2011 (εγκαλούμενος- μηνυόμενος = Γ. Παπανδρέου )

Ο εγκαλούμενος- μηνυόμενος, γεννήθηκε στις 16 Ιουνίου 1952 στο Σαιντ Πωλ (St Paul) της Μινεσότα (Minnesota), Η.Π.Α., όπου ο πατέρας του, ο μετέπειτα πρωθυπουργός Ανδρέας Παπανδρέου, κατείχε πανεπιστημιακή έδρα. Είναι επίσης εγγονός του πρώην πρωθυπουργού Γεωργίου Παπανδρέου. Σπούδασε κοινωνιολογία στο Amherst College στη Μασαχουσέτη (Massachusetts), την περίοδο 1970-1975, πήρε μεταπτυχιακό δίπλωμα στην κοινωνιολογία της ανάπτυξης στο London School of Economics, Ηνωμένο Βασίλειο (1975-1977). Έχει πραγματοποιήσει μεταπτυχιακές σπουδές στη Στοκχόλμη και έχει παρακολουθήσει μεταπτυχιακά μαθήματα στο Κέντρο Διεθνών Σχέσεων στο αμερικανικό πανεπιστήμιο Χάρβαρντ. Από τα 29  του (1981) είναι στην Ελληνική Βουλή και από τα 33 σε κυβερνητικές θέσεις. Συγκεκριμένα : Ξεκίνησε ως Υφυπουργός Πολιτισμού (Ιούλιος 1985 – Φεβρουάριος 1987) στην κυβέρνηση του πατέρα του και μέχρι το 1996 συνέχισε ως Υπουργός Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων (1988 – 1989), Υφυπουργός Εξωτερικών (Οκτώβριος 1993 – Ιούλιος 1994) και Υπουργός Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων (Ιούλιος 1994 – Σεπτέμβριος 1996).

Όταν αρρώστησε ο πατέρας του και παραιτήθηκε από την πρωθυπουργία,  η κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ κλήθηκε να εκλέξει τον καινούργιο πρωθυπουργό και ο εγκαλούμενος μηνυόμενος στον επαναληπτικό γύρο των εκλογών αυτών,  στήριξε  με την ομάδα του ( Φίλιππος Πετσάλνικος,  Νίκος Σηφουνάκης, Δημήτρης Παλαιοθόδωρος κλπ)  τον Κώστα Σημιτη, ο οποίος είχε ως αντίπαλο τον Άκη Τσοχατζόπουλο , εκλεκτό του Ανδρέα Παπανδρέου,  υπουργό Εσωτερικών και αναπληρωτή πρωθυπουργού κατά το διάστημα της ασθένειας του πρωθυπουργού. Τη στήριξή του στον κ. Σημίτη προσέφερε και στο  Συνέδριο για την εκλογή του ως προέδρου του ΠΑΣΟΚ μετά το θάνατο του Ανδρέα Παπανδρέου τον Ιούνιο του 1996.  Ο νέος πρωθυπουργός τον διατήρησε υπουργό Παιδείας,  και αργότερα τον μετέθεσε  στο υπουργείο Εξωτερικών ως αναπληρωτή υπουργό αρχικά και ως υπουργό στη συνέχεια. Μόλις πήγε στο υπουργείο Εξωτερικών και έχοντας προφανώς το βλέμμα στραμμένο στο μέλλον, άρχισε να διευρύνει τις επαφές του και στο εσωκομματικό πεδίο. Πολλώ δε μάλλον από τις 19 Φεβρουαρίου 1999, όταν προβιβάστηκε σε υπουργό διαδεχόμενος τον κ. Πάγκαλο, ο οποίος αντικαταστάθηκε λόγω ολιγωρίας στην υπόθεση Οτσαλάν.  Μετά τις εκλογές τις 9 Απριλίου 2000 διατήρησε το Υπουργείο Εξωτερικών  και όταν άνοιξε το θέμα της μη αναγραφής του θρησκεύματος στις αστυνομικές ταυτότητες, άρχισε τακτικές συνομιλίες  με τον Αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο και ήταν ο μόνος υπουργός  που δεν είχε βρεθεί «στα όπλα» με την ηγεσία της Εκκλησίας. Γενικότερα όμως,  όπως έλεγαν τότε οι αντίπαλοί του, oυδείς ξέρει ποιες είναι οι απόψεις του για τα θέματα της επικαιρότητας. Ποια είναι η θέση του για το ασφαλιστικό, για τη φορολογική μεταρρύθμιση, για τις σχέσεις ΠΑΣΟΚ-αριστεράς; Ακόμη κι όταν είναι υποχρεωμένος ν’ απαντήσει σ’ αυτά τα ερωτήματα, επιλέγει «στρογγυλές» θέσεις που δε στενοχωρούν κανέναν έλεγαν. Κάπου στη μέση της δεύτερης αυτής θητείας του κ. Σημίτη  ως πρωθυπουργού και λίγους μόνο μήνες από την επανεκλογή του στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ τον Οκτώβρη του 2001, ο υπουργός εξωτερικών άρχισε να δηλώνει ενδιαφέρον για την αρχηγία του κόμματος και κατ΄ επέκταση και για την πρωθυπουργία.  Μέχρι τα μέσα του 2003 το θέμα επανερχόταν  στη δημοσιότητα ανά τακτά χρονικά διαστήματα αλλά μετά τα σενάρια διαδοχολογίας  έγιναν πιο έντονα παρότι ο κ. Σημίτης είχε δηλώσει ότι δε θέλει  να παραιτηθεί από την ηγεσία του κόμματος και δεν είχε κανέναν λόγο να το κάνει άλλωστε, αφού απολάμβανε την εκτίμηση και την εμπιστοσύνη της πλειοψηφίας της κοινωνίας και όλες οι δημοσκοπήσεις τον εμφάνιζαν ως καταλληλότερο πρωθυπουργό.

Έχοντας υπόψιν ότι στις ίδιες δημοσκοπήσεις η ΝΔ φερόταν ως πρώτο κόμμα, πάει να πει ότι τα όποια προβλήματα του ΠΑΣΟΚ  δε χρεωνόταν στο πρόσωπο του αρχηγού του. Το Δεκέμβριο, πριν το τέλος της δίκης της 17 Νοέμβρη και την κατάθεση του προϋπολογισμού, ο υπουργός εξωτερικών δηλώνει έτοιμος να αναλάβει τις ευθύνες του ( !!!)  και αρχίζει να κάνει αντιπολίτευση, περιοδείες και αρχηγικές εμφανίσεις, προκαλώντας πρόβλημα στο εσωτερικό του κόμματος  και στην κυβέρνηση. Ταυτόχρονα, στις δημοσκοπήσεις τέθηκε τότε και ένα πρωτοφανές  ζήτημα: τι θα γινόταν στις εθνικές εκλογές εάν αρχηγός του ΠΑΣΟΚ θα ήταν ο υπουργός εξωτερικών και όχι ο πρωθυπουργός ;  Τα αποτελέσματα δεν άλλαξαν. Η ΝΔ συνέχιζε να έχει το προβάδισμα, ο Κ. Σημίτης συνέχιζε να είναι ο καταλληλότερος πρωθυπουργός και όσον αφορά τον ” καινούργιο παίχτη “, τα αποτελέσματα έδειχναν σαφέστατη υπεροχή του κ. Σημίτη σε όλους τους πολιτικούς χώρους, ενώ στους ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ το προβάδισμα ήταν ακόμα πιο μεγάλο. Ενδεικτικά : “Η Ν.Δ. προηγείται του ΠΑΣΟΚ κατά 7,3% στη μία (της «Κάπα Research» για το «Βήμα») και κατά 7,8% στην άλλη (της RASS για την «Καθημερινή»).  Ο Κ. Σημίτης προηγείται του Κ. Καραμανλή και στις δύο στην καταλληλότητα για την πρωθυπουργία. Κατά 1,2% στην πρώτη και κατά 1,8% στη δεύτερη.” “Όταν τίθεται στους ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ το ερώτημα «με ποιον αρχηγό έχει τις περισσότερες πιθανότητες να κερδίσει τις εκλογές το ΠΑΣΟΚ», το 59,6% απαντά με τον Κ. Σημίτη και το 34,4% με τον Γ. Παπανδρέου. ”  Παρόλα αυτά, ούτε οι φημολογίες, ούτε οι πιέσεις προς τον πρωθυπουργό δε σταμάτησαν αλλά αντιθέτως έγιναν πιο έντονες και κάποιοι του ζήταγαν εκ νέου και επίμονα, να ξεκαθαρίσει αν θα μείνει ή θα φύγει από την αρχηγία του ΠΑΣΟΚ πριν από τις εθνικές εκλογές, οι οποίες πλησιάζαν. Και αυτό είναι κάτι παραπάνω από περίεργο, αφού εκτός από τις δημοσκοπήσεις, υπήρχε καθημερινό μπαράζ δηλώσεων όλων των ηγετικών στελεχών ότι ο κ. Σημίτης θα ηγηθεί και πάλι του κόμματος στις εκλογές, μέχρι τότε ούτε ένας βουλευτής δεν είχε ζητήσει δημοσίως από τον πρωθυπουργό να αποχωρήσει και ο ίδιος είχε ξεκαθαρίσει πολλές φορές και με πολλούς τρόπους από την αρχή, ότι αυτός θα ηγηθεί του ΠΑΣΟΚ στις προσεχείς εκλογές και ότι δεν ενδιαφέρεται για καμία θέση στην Ευρωπαϊκή Ένωση (όπως κάποιοι ισχυρίζονταν), για χάρη της οποίας θα εγκατέλειπε την πρωθυπουργία. Αποφασισμένος «να μην υποκύψει στους εκβιασμούς των σεναριογράφων» φαίνεται ο Κώστας Σημίτης σύμφωνα με την Ελευθεροτυπία και στις 22 Δεκεμβρίου, ημέρα συζήτησης του προϋπολογισμού στην Βουλή, όταν οι πιέσεις είχαν φτάσει στο αποκορύφωμά τους. Γεγονός είναι ότι το γαϊτανάκι συνεχίστηκε και τελικά ο πρωθυπουργός αναγκάστηκε να συναντηθεί με τον εγκαλούμενο-μηνυόμενο στις 6 Ιανουαρίου για να συζητήσει  την ομαλή πολιτική διαδοχή.

Την επόμενη μέρα με διάγγελμα προς τον ελληνικό λαό, ανακοίνωσε την παραίτησή του από την Προεδρία του ΠΑΣΟΚ, τη διενέργεια πρόωρων εθνικών εκλογών στις 7 Μαρτίου 2004 και τη μέχρι τότε παραμονή του στην πρωθυπουργία. Τέλος, είπε ότι  οι αποφάσεις του αυτές προωθούν αυτό που συμφέρει την Ελλάδα και τους Έλληνες. “Ο Κώστας Σημίτης έκανε, κάνει μια πράξη που χαρακτηρίζεται από το ήθος, τη γενναιότητα και το αίσθημα ευθύνης”, είπε ο εγκαλούμενος μηνυόμενος έξω από το Μέγαρο Μάξιμου και η ΕΡΤ βασισμένη σε δημοσκόπηση της ”Κάπα Research”  μας ανακοινώνει αμέσως τα καλά νέα : Η διαφαινόμενη ανάληψη της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ από το Γιώργο Παπανδρέου μειώνει πολύ την απόστασή του από τη ΝΔ στην ”παράσταση νίκης” (μόνο) και αρχίζει έτσι μια νέα φρενίτιδα. Σύσσωμος ο τύπος και οι δημοκοπικές εταιρίες ασχολούνται ανελλιπώς με τις κινήσεις και τις πιθανότητες του καινούργιου αρχηγού του ΠΑΣΟΚ  να κερδίσει τις εθνικές εκλογές. Όλα καλά και ευνοϊκά μέχρι τις κάλπες, όπου έχασε με 5 μονάδες διαφορά.

Την Πέμπτη 8 Ιανουαρίου συνεδρίασε η Κεντρική Επιτροπή του ΠΑΣΟΚ, έκανε δεκτή την παραίτηση Σημίτη και με συνοπτικές διαδικασίες ρύθμισε τα της εκλογής του νέου προέδρου του κόμματος στις 8 Φεβρουαρίου βάση ψηφοφορίας και προκήρυξε έκτακτο συνέδριο για την  6η Φεβρουαρίου, για να αποφασίσει τις λεπτομέρειες για τον τρόπο της ψηφοφορίας και για τη συμμετοχή σ’ αυτήν των μελών αλλά και των φίλων του ΠΑΣΟΚ . Αμέσως μετά, ο υπουργός εξωτερικών με δήλωσή του στους δημοσιογράφους, επισημοποίησε την υποψηφιότητα του για τη θέση του πρόεδρου.  Την ίδια ημέρα στη Βουλή η κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ τροποποιεί και κυρώνει την αγορά των Μεταλλείων Κασσάνδρας από το Ελληνικό Δημόσιο και την πώλησή τους στην ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΧΡΥΣΟΣ, του Ομίλου Μπόμπολα και του  κ. Δημήτρη Κούτρα. Δυο μέρες αργότερα, στις 10 Ιανουαρίου, πριν ακόμη εκλεγεί στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, ο υπουργός εξωτερικών ξεκινά την πορεία του προς τις εθνικές εκλογές, με προσκύνημα στη γενέτειρα του παππού του, το Καλέντζι. Από τότε και μέχρι στις εκλογές δε σταμάτησε τις περιοδείες και τις ομιλίες.

Μετά τη διαδοχή, οι σχέσεις των δύο αρχηγών του Κινήματος – νυν και πρώην- άρχισαν να χαρακτηρίζονται από επιφυλακτικότητα και καχυποψία, όμως και οι δύο φρόντιζαν με αραιές συναντήσεις τους να διαλύουν κάθε σύννεφο. Πάντα θέμα τριβής ήταν το αν και κατά πόσο ο εγκαλούμενος – μηνυόμενος υποστήριζε το κυβερνητικό έργο του Κ.Σημίτη, Στις 22 Ιανουαρίου, όταν ο Υπουργός Εξωτερικών βρισκόταν σε περιοδεία  στην Πρέβεζα, Λευκάδα και Άρτα, έσκασε η υπόθεση του «Πόρτο Καρράς» που αφορούσε τον αποχαρακτηρισμό δασικής έκτασης . Ο Κ. Σημίτης ως πρωθυπουργός δεν παρενέβη, αλλά αντέδρασε ο εγκαλούμενος- μηνυόμενος, βγάζοντας από τις λίστες του κόμματος εννιά βουλευτές του κόμματός του, μεταξύ των οποίων και μέλη της κυβέρνησης (Χ. Πάχτας) και έστειλε έτσι σαφές μήνυμα προς πάσα κατεύθυνση ότι αυτός κάνει κουμάντο. Αργότερα όμως είπε ότι  “Ο Χρήστος Πάχτας υπέστη το 2004 μια συκοφαντική επίθεση, για κάτι που στη συνέχεια αποδείχθηκε ότι αποτελούσε ανύπαρκτο σκάνδαλο”

Στις 25 Ιανουαρίου, το θολό τοπίο για τα πρακτικά ζητήματα του επερχόμενου συνεδρίου δεν είχε  πλήρως ξεκαθαρίσει, αν και τα χρονικά περιθώρια στενεύαν. Έλεγε τότε η Ελευθεροτυπία : “Πολλές κρίσιμες λεπτομέρειες για τη διαδικασία που θα εκλέξει τον Γ. Παπανδρέου πρόεδρο, θα καθοριστούν αύριο από τα δύο επιτελεία που λειτουργούν σήμερα στο κόμμα: Του Λευτ. Κατσικαρέλλη απ’ τη Χαρ. Τρικούπη και της Ρεγγίνας Βάρτζελη (διευθύντρια του πολιτικού γραφείου του Γιώργου) απ’ την οδό… Μαυρομιχάλη όπου θα στεγαστούν οι (νέοι) άνθρωποι του (νέου) ηγέτη.”  στο συνέδριο ” “Απ’ όλη την Ελλάδα θα φτάσουν 4.500 «σύντροφοι», μέλη νομαρχιακών, τομεακών και περιφερειακών επιτροπών του ΠΑΣΟΚ, γραμματείς όλων των τοπικών οργανώσεων, νυν και πρώην μέλη της Κεντρικής Επιτροπής, βουλευτές, ευρωβουλευτές, το Κεντρικό Συμβούλιο νεολαίας και όλα τα στελέχη τριτοβάθμιων συνδικαλιστικών οργανώσεων.”, οι κάλπες  θα στηθούν ” στους 1.000 δήμους και τις 100 κοινότητες της χώρας κι όχι στα 1.300 «πράσινα» τοπικά γραφεία, ώστε να δώσει χαρακτήρα ευρύτερου δημοψηφίσματος κι όχι κομματικής σύναξης.”  “Το βράδυ της Κυριακής, πάντως, μαζί με το νέο ηγέτη του, το ΠΑΣΟΚ θα έχει και… αρκετά χρήματα στο ταμείο του. Η μαζική ψηφοφορία κρίθηκε πρώτης τάξεως ευκαιρία για να εμφανιστούν τα -νέα- ειδικά κουπόνια οικονομικής ενίσχυσης, που διακινεί ο Κ. Γείτονας.”

Στις 3 Φεβρουαρίου, με αίτησή του, το Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Kίνημα ζήτησε να εγκρίνει η Aρχή Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Xαρακτήρα την τήρηση αρχείου προσωπικών δεδομένων μελών και φίλων του κόμματος που πρόκειται να δημιουργηθεί εν όψει του συνεδρίου του κόμματος, που θα λάβει χώρα την 8-2-2004 με σκοπό την εκλογή του προέδρου του κόμματος και στο οποίο θα καταχωρηθούν τα στοιχεία των μελών και φίλων του κόμματος που επιθυμούν να λάβουν μέρος στην ψηφοφορία. Στις 5-2-2004 η Aρχή έκρινε ότι  η δημιουργία αρχείου προσώπων που δεν είναι μέλη του κόμματος δεν είναι νόμιμη και επομένως δεν χορηγεί την αιτούμενη άδεια για τη συγκρότηση του προαναφερόμενου αρχείου.

Στις 6 Φεβρουαρίου διεξήχθη το έκτακτο συνέδριο και ομόφωνα, μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα και διά ανατάσεως της χειρός, ενέκρινε την πρόταση του εγκαλούμενου – μηνυόμενου για την αλλαγή του καταστατικού του κινήματος, ώστε η εκλογή του αρχηγού να μη γίνεται πια από το συνέδριο αλλά μέσω ανοιχτής διαδικασίας ψηφοφορίας από τους πολίτες, πράγμα που σήμαινε ότι ο ίδιος ως μοναδικός υποψήφιος δε χρειαζόταν καν να ψηφιστεί και ότι ήταν ήδη πρόεδρος. Στο συνέδριο συμμετείχαν οι γραμματείς των τοπικών οργανώσεων του ΠΑΣΟΚ και δεν έγιναν ως συνήθως εκλογές στις οργανώσεις της χώρας για την ανάδειξη των συνέδρων (αντιπροσώπων), επειδή θεωρήθηκε ότι ήταν πιο αντιπροσωπευτική αυτή η σύνθεση και έπρεπε κιόλας να αποφευχθούν τυχόν κόντρες, συγκρούσεις και εσωστρεφείς διαδικασίες σε τοπικό επίπεδο.  «Αυτή η διαδικασία εκλογής του προέδρου ενός κόμματος είναι «μη εκλογή» και ταυτόχρονα αυτό το εμφανιζόμενο ως έκτακτο συνέδριο είναι «μη συνέδριο»,  δήλωσε αυθημερόν ο Νίκος Κωνσταντόπουλος.

Στις 8 Φεβρουαρίου 2004 ο εγκαλούμενος – μηνυόμενος, έγινε και επίσημα πρόεδρος του ΠΑ.ΣΟ.Κ,  μετά από την περίφημη ψηφοφορία,  στην οποία φέρεται να συμμετείχαν 1.020.145 πολίτες, από την Ελλάδα και το εξωτερικό, μέλη και μη του κόμματος. ” Τον Γιώργο Παπανδρέου ψήφισαν 1.017.085, ενώ βρέθηκαν και 3.060 ψηφοδέλτια λευκά και άκυρα. Το ποσοστό που έλαβε ο νέος πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ άγγιξε το 99,9%!” (!!!) μετέδωσε η Φώφη Γεννηματά από τα γραφεία της εταιρείας «Κάππα Research», που είχε αναλάβει το έργο της συγκέντρωσης των αποτελεσμάτων, σε απευθείας σύνδεση με το Κιλελέρ και με τον υπουργό εξωτερικών ο οποίος περιόδευε εκεί. Την ίδια ήμερα, η εφημερίδα Το Βήμα δημοσίευσε στην κυριακάτικη έκδοσή της, άρθρο με τίτλο  «Μετά την αλλαγή ηγεσίας ο πρωθυπουργός οφείλει να παραιτηθεί» και υπότιτλο ” H συνταγματική τάξη δεν ανέχεται καθεστώς διαρχίας, έστω και περιορισμένης κατά χρόνον. Ο απωλέσας την αρχηγία πρωθυπουργός υποχρεούται αμέσως να παραιτηθεί και η κοινοβουλευτική ομάδα οφείλει μέσα σε τρεις ημέρες να προτείνει ως πρωθυπουργό τον μόλις επιλεγέντα στην αρχηγία του κόμματος. ” Ο κ. Σημιτης όμως δεν παραιτήθηκε.

Στις 7 Μαρτίου ήρθε η εκλογική ήττα του ΠΑΣΟΚ  και την άνοιξη του ίδιου έτους σε συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής έγιναν οι πρώτες αιχμές Σημίτη, ότι δεν προβάλλεται το κυβερνητικό έργο της οκταετίας του. Μάλιστα ο πρώην πρωθυπουργός, εκφράζει την έντονη δυσφορία του κατά την παρουσίαση ενός βιβλίου του: «Η δύναμη μιας παράταξης είναι το έργο της. Να μην το χαρίζει σε άλλους. Αν το χαρίζει, θα αναζητεί την πρόοδο χωρίς πυξίδα» ανέφερε μεταξύ άλλων. Ο εν δυνάμει πρωθυπουργός εκφράζει και αυτός με τη σειρά του τη δυσφορία του με μια λακωνική φράση: «Κοιτάζω μπροστά…».

Το Μάρτιο του 2007, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ παρουσιάζοντας το κυβερνητικό πρόγραμμά του εν όψει των επερχόμενων εθνικών εκλογών, ασκεί ευθέως κριτική στο κοινωνικό πρόσωπο των κυβερνήσεων Σημίτη, λέγοντας ότι υπήρχε σοβαρό έλλειμμα και οι ανισότητες μεγάλωσαν. Πάνω σε αυτό τον καμβά έχτισε έκτοτε την πολιτική του επιχειρηματολογία. Τρεις μέρες πριν από τις εκλογές ο κ. Σημίτης δημοσιοποιεί ότι τηλεφώνησε στον Παπανδρέου και του εξέφρασε τη δυσφορία του για δημοσιεύματα του Τύπου, σύμφωνα με τα οποία ο Γ. Παπανδρέου θα τον αξιοποιήσει σε κυβερνητική θέση αν κερδίσει τις εκλογές. Ο πρώην πρωθυπουργός δηλώνει ότι δεν προτίθεται να συμμετάσχει σε κυβέρνηση και την επομένη ο υποψήφιος πρωθυπουργός αναγκάζεται εκ των πραγμάτων να τον καλέσει μαζί του στην εξέδρα της τελευταίας προεκλογικής ομιλίας του στην Αθήνα, στο Πεδίον του Άρεως.

Στις 16 Σεπτεμβρίου ήρθε και η δεύτερη εκλογική ήττα και την ευθύνη της Κυβέρνησης την ανέλαβε πάλι ο Κώστας Καραμανλής, αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας, παρότι η κυβέρνησή του ήταν πολύ κάτω των περιστάσεων στις καταστροφικές πυρκαγιές του προηγούμενου καλοκαιριού και παρόλα τα σκάνδαλα ( ζαρντινιέρα, πακιστανοί, κουμπάροι, ομόλογα κλπ). Το ίδιο βράδυ ο εγκαλούμενος μηνυόμενος ανήγγειλε την ενεργοποίηση των καταστατικών διαδικασιών του ΠΑΣΟΚ, ανακοινώνοντας πως θα ζητήσει την ανανέωση της εμπιστοσύνης  στο πρόσωπό του για να προχωρήσει σε αλλαγές. «Θα είμαι παρών» δήλωσε αμέσως ο Ευάγ. Βενιζέλος και μια  μέρα αργότερα,  ο πρώην πρωθυπουργός τον δέχτηκε  στο γραφείο του. Η  στάση του θεωρείται από τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ εχθρική και συνεργάτες του μίλαγαν  για «συμφωνημένη κίνηση» πριν από τις εκλογές. Ένα μήνα αργότερα ο κ. Σημίτης κοντράρει στη συνεδρίαση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας τον πρόεδρο,  όταν εκείνος ζήτησε ψήφο εμπιστοσύνης και όλοι πια  στο «Παπανδρεϊκό» μπλοκ μονολογούν ότι ο ρόλος Σημίτη κατά του Παπανδρέου αποκαλύφθηκε.

Έπειτα, στις 23 Οκτωβρίου, από το Λονδίνο, μιλώντας μετά το τέλος της διάλεξής του στη Σχόλη Οικονομικών Επιστημών του Λονδίνου (LSE), προέβαλε τις ενστάσεις του για τη διαδικασία που θα ακολουθηθεί στην εκλογή πρόεδρου στο ΠAΣOΚ στις 11 Νοεμβρίου.  Συγκεκριμένα, απαντώντας σε ερωτήσεις παρευρισκόμενων,  δήλωσε ότι είναι απαράδεκτη (unacceptable)  η υφιστάμενη διαδικασία εκλογής πρόεδρου  του κινήματος με τη συμμετοχή μελών και φίλων του κόμματος, επειδή είναι  πολύ δύσκολο να διαχωρίσεις τα μέλη από τους φίλους, και αφού ο καθένας μπορεί να ψηφίσει, δεν είναι βέβαιο εάν ορισμένοι απ΄αυτούς  που ψηφίζουν ενδιαφέρονται να εκλεγεί ο καλύτερος ή ο χειρότερος υποψήφιος. Στις 11 Νοεμβρίου η ψηφοφορία διεξήχθη κανονικά και ο εγκαλούμενος-μηνυόμενος με 427.021 ψήφους επί του συνόλου των 769.156, κηρύχτηκε νικητής . Παρέμεινε έτσι αρχηγός του ΠΑΣΟΚ και εν δυνάμει πρωθυπουργός για τα επόμενα τέσσερα χρόνια . Όχι πολύ αργότερα, στις 12 Ιουνίου 2008, έθεσε τον Κ. Σημίτη εκτός κοινοβουλευτικής ομάδας του ΠΑΣΟΚ μέσω μιας επιστολής που δημοσιοποίησε στον τύπο. Δήλωσε τότε : «δεν είμαι υπέρ των διαγραφών, αλλά δε θα αφήσω να συνεχιστεί ο κλεφτοπόλεμος, γιατί το ΠΑΣΟΚ πρέπει να προχωρήσει μπροστά συντεταγμένο». (Τα γεγονότα τον διαψεύδουν όμως καθώς είχαν προηγηθεί ο Κίμων Κουλούρης και ο Γιάννης Παπακωνσταντίνου ενώ αργότερα ακολούθησαν πολλοί άλλοι – Μαντάς, Παπαχρήστος, Βαλλιανάτος , Δημαράς, Οικονόμου, Σακοράφα και 105 στελέχη που στήριξαν αντάρτες στις τελευταίες αυτοδιοικητικές εκλογές -2010)

ΑΠΟ ΟΛΑ ΤΑ ΠΡΟΑΝΑΦΕΡΟΜΕΝΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΛΛΗΛΟΥΧΙΑ ΤΟΥΣ ΠΡΟΚΥΠΤΟΥΝ ΣΑΦΕΣΤΑΤΑ ΤΑ ΕΞΗΣ : 

1. Ο εγκαλούμενος μηνυόμενος σχεδίασε πολύ προσεκτικά τα βήματά του και ήξερε πάντα τι κάνει και γιατί. Αυτό αποδεικνύεται από όλα τα γεγονότα συμπεριλαμβανομένου και το ότι, ως γιος και εγγονός πρωθυπουργών και μέλος διαφορετικών κυβερνήσεων και ολομελειών της Βουλής, ξέρει πάρα πολύ καλά το πολιτικό παιχνίδι,  έχει πολλές διασυνδέσεις σε πολιτικούς, οικονομικούς  και άλλους χώρους του εσωτερικού και του εξωτερικού, διαθέτει πολλές πληροφορίες που μπορούν να τον βοηθήσουν ακόμα και για ενδεχόμενο εκβιασμό, εάν θέλει και είναι πολύ καλός γνώστης της ελληνικής πραγματικότητας, του Συντάγματος και των νόμων, που χρησιμοποίησε έντεχνα για να δώσει μια νομιμοφάνεια στις πράξεις του, να παίξει με τους θεσμούς και να τους ξεφτιλίσει και τελικά να πετύχει όλους τους στόχους του. Συνεπώς για καμία από τις αξιόποινες πράξεις του δεν υπάρχει αμφιβολία αναφορικά με το δόλο, ο οποίος άλλωστε πολλαπλά  αποδεικνύεται και από άλλα στοιχεία.

2. Ο εγκαλούμενος – μηνυόμενος είναι επαγγελματίας πολιτικός και τα τελευταία 30 χρόνια ζει από το επάγγελμα αυτό. Ως γνωστό, οι αμοιβές του καλύπτονται με τα λεφτά των φορολογουμένων και είναι καλές. Εκτός τούτου, η ιδιότητα του πολιτικού στην Ελλάδα συνοδεύεται και από σωρεία άλλων προνομίων και έτσι υπάρχει και καλό κίνητρο να ασχοληθεί κανείς με την πολιτική. Ειδικά όταν δεν έκανε άλλο επάγγελμα  στην ζωή του, όπως ο εγκαλούμενος μηνυόμενος.

3. Όσο ζούσε ο πατέρας του, η πολιτική καριέρα του εγκαλούμενου- μηνυόμενου ήταν εξασφαλισμένη. Άξιζε δεν άξιζε, πάντα ήταν στη βουλή και στην κυβέρνηση και μάλλον πίστευε ότι δικαιωματικά θα τον  διαδεχτεί στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ και κατ΄επέκταση λόγω του δικομματικού μας συστήματος και στην πρωθυπουργία της χώρας.  Μετά το θάνατό του όμως,  κατάλαβε ότι στο χώρο του ΠΑΣΟΚ δεν τον θέλει σχεδόν κανείς και ότι δεν έχει νόημα να θέσει υποψηφιότητα για την προεδρία  του κινήματος, αλλά και ότι χωρίς αυτήν τη θέση, το μέλλον του στην κεντρική πολιτική σκηνή είναι αβέβαιο.  Χρησιμοποίησε τότε όλες τις ευκαιρίες, τις γνώσεις, την πολιτική πείρα, τις διασυνδέσεις και το βαρύγδουπο όνομά του και βρήκε άλλους τρόπους για να κατακτήσει την εξουσία με υφαρπαγή, εξαπάτηση, εκφοβισμό και σφετερισμό της κάθε ιδιότητας που είχε στην κυβέρνηση, στο κόμμα και στη Βουλή.  Κατάφερε έτσι να γίνει πρόεδρος ενός από τα δυο κόμματα εξουσίας και έπειτα πρωθυπουργός της χώρας, παρότι ουσιαστικά δεν έχει κερδίσει ποτέ εκλογές για να δικαιούται οτιδήποτε.  Συγκεκριμένα, για την ανάδειξή του στην ηγεσία  του ΠΑΣΟΚ δεν έγιναν καν εκλογές ενώ για την πρωθυπουργία έγιναν,  αλλά έχασε διαδοχικά δύο αναμετρήσεις και έγινε έτσι ” μόνο” αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης ενώ την τρίτη και τελευταία αναμέτρηση την κέρδισε εξαπατώντας ένα μικρό μέρος του εκλογικού σώματος, αντίστοιχο με εκείνο που το 2004 του χάρισε την ήττα ( 2004 ΠΑΣΟΚ 3.007.596 ψήφους, 2009, 3.012.373 ψήφους). Από την αρχή ως τέλος χρησιμοποίησε έντεχνα όλα τα διαθέσιμα μέσα, θεμιτά και μη, για να ανέβει στο επόμενο σκαλοπάτι μέχρι να φτάσει στην κορυφή. Συγκεκριμένα:

Α) Στις 7 Ιανουαρίου του 2004, ως μέλος του ΠΑΣΟΚ, εξανάγκασε τον τότε πρόεδρό του κινήματος σε παραίτηση και με πραξικοπηματικό τρόπο ανέλαβε αυτός την ηγεσία και με το έτσι θέλω έγινε αμεσότατα εν δυνάμει πρωθυπουργός, όχι μόνο επειδή σε μερικούς μήνες θα γινόταν εθνικές  εκλογές και το κόμμα του είναι ένα από τα δύο κόμματα εξουσίας στο δικομματικό μας σύστημα, αλλά και επειδή το ΠΑΣΟΚ ήταν τότε το κυβερνόν κόμμα και πρωθυπουργός της χώρας, έστω και για μια μέρα, μπορεί να είναι μόνο  ο αρχηγός του κόμματος που κατέχει την πλειοψηφία στη Βουλή (άρθ 37, παρ. 2  “Πρωθυπουργός διορίζεται ο αρχηγός του κόμματος το οποίο διαθέτει στη Βουλή την απόλυτη πλειοψηφία των εδρών. ” ). Το  ότι πρόκειται για εσωκομματικό πραξικόπημα δεν υπάρχει αμφιβολία και αποδεικνύεται σαφέστατα όχι μόνο από τις μεθοδεύσεις του, που οδήγησαν σε αναγκαστική παραίτηση τον τότε αρχηγό του κόμματος Κωνσταντίνο Σημίτη, ο οποίος δεν ήθελε και δεν είχε κανένα λόγο να κάνει κάτι τέτοιο, αλλά και από τις μετέπειτα σχέσεις τους, κυρίως όμως από τις πράξεις του κ. Σημίτη, ο οποίος με κάθε τρόπο, με κάθε μέσον και με κάθε ευκαιρία, προσπάθησε να κόψει τη φόρα του εγκαλούμενου μηνυόμενου και να τον περιορίσει, θυσιάζοντας γι΄αυτό τη δική του πολιτική σταδιοδρομία  Ενδεικτικά, o κ. Σημίτης,   όταν “παραιτήθηκε” από την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ όχι μόνο ότι δεν παραιτήθηκε και από την πρωθυπουργία, όπως θα είχε χρέος σε κανονικές συνθήκες, αλλά κήρυξε και πρόωρες εκλογές, οι οποίες βάση κοινής λογικής θα κερδίζονταν υπό τις υφιστάμενες  συνθήκες από τη ΝΔ και κράτησε έτσι μακριά τον εγκαλούμενο μηνυόμενο από το κέντρο λήψεων των αποφάσεων και πριν και μετά τις εκλογές.  Έχοντας υπόψιν ότι το κάθε κόμμα έχει μόνο έναν πρόεδρο και ότι ο πρόεδρος του κυβερνόντος κόμματος χάνει αυτομάτως την πρωθυπουργία, εάν χάσει την ηγεσία του κόμματός του, και συνεπώς τον έλεγχο της κοινοβουλευτικής ομάδας του, σημαίνει ότι ο κ. Σημίτης θεωρούσε τον εαυτό του νόμιμο αρχηγό, τον εγκαλούμενο μηνυόμενο επικίνδυνο και ότι η παραίτησή του από την ηγεσία του κόμματος δεν ήταν ούτε ουσιαστική ούτε οικειοθελής. Αλλιώς, εάν δηλαδή ο κ. Σημίτης, για προσωπικούς λόγους δεν ήθελε ή δεν μπορούσε πια να ασκήσει περαιτέρω τα καθήκοντά του και επειδή, όποιος δεν μπορεί να είναι αρχηγός κόμματος σίγουρα δεν μπορεί να είναι πρωθυπουργός, θα είχε δηλώσει πρώτα την παραίτησή του από την πρωθυπουργία και μετά από την ηγεσία του κόμματος, έτσι ώστε η κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ να  εκλέξει τον καινούργιο πρωθυπουργό και να είναι όλα νόμιμα και ωραία. Θα γινόταν  δηλαδή, ακριβώς αυτό που έγινε το 1996, όταν παραιτήθηκε ο Ανδρέας Παπανδρέου και ο ίδιος έγινε πρωθυπουργός. Επειδή δεν το έκανε, αποδεικνύεται ότι η παραίτησή του ήταν αποτέλεσμα εσωκομματικής πραξικοπηματικής πράξης και είναι άκυρη, όπως είναι άκυρη και η διαδοχή του από τον εγκαλούμενο μηνυόμενο, ο οποίος από τότε και έπειτα δεν είναι νόμιμος αρχηγός του ΠΑΣΟΚ . Άλλη μια ακράδαντη απόδειξη ότι η ανάδειξη του καινούργιου αρχηγού του κυβερνόντος κόμματος δεν ήταν νόμιμη και έγκυρη, μας παρέχει ο ίδιος ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ο οποίος δεν αναγνώρισε αυτήν την ιδιότητα στον εγκαλούμενο – μηνυόμενο και γι΄αυτό δεν ζήτησε αμέσως την παραίτηση του ” προκατόχου” του κ. Σημίτη από την πρωθυπουργία έτσι όπως τον υποχρέωνε το Σύνταγμα να κάνει σε περίπτωση, που ο πρωθυπουργός δεν ήταν πια αρχηγός του κόμματος που είχε στη Βουλή την απόλυτη πλειοψηφία των εδρών  ήτοι του ΠΑΣΟΚ.  (Σύνταγμα, αρθ 37.1,2 και 38.1,2)

Τέλος, επειδή η ανάδειξή του στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ ήταν άκυρη ως πραξικοπηματική, είναι άκυρες και όλες οι πράξεις του που στηρίχτηκαν σε αυτήν την ιδιότητα καθώς, εάν μια πράξη είναι άκυρη, όλες που την ακολουθούν και στηρίζονται σε αυτήν είναι άκυρες. Στη συγκεκριμένη  περίπτωση όμως, οι μετέπειτα πράξεις του δεν είναι άκυρες μόνο για το λόγο αυτό, αλλά όπως θα αποδείξω στη συνέχεια, είναι άκυρες και από μόνες τους. Ενδεικτικά, για την παρούσα φάση, αναφέρω ότι μόλις απομάκρυνε τον κ. Σημίτη, αμέσως  ανέλαβε αυτός την εξουσία και άρχισε να την χρησιμοποιεί υπέρ του. Αρχικά έκανε επίδειξη δύναμης επιβάλλοντας αυθαίρετα και αδικαιολόγητα την απομάκρυνση των βουλευτών του ΠΑΣΟΚ και μετά διοργανώνοντας ένα έκτακτο συνέδριο εξπρές, επέβαλε με συνοπτικές διαδικασίες τη μερική τροποποίηση του καταστατικού του Κινήματος, έτσι ώστε να είναι εφικτή η φαινομενική επισημοποίηση της ηγετικής θέσης του χωρίς τη διεξαγωγή πραγματικών εκλογών, δηλαδή χωρίς να υπάρχει δυνατότητα επιλογής ανάμεσα σε περισσότερους υποψηφίους, χωρίς να εξασφαλιστεί η αρχή της ισότητας και το δικαίωμα του εκλέγειν και εκλέγεσθαι για όλους, χωρίς μυστικότητα και χωρίς καμία εγγύηση για την εγκυρότητα των αποτελεσμάτων. Πως έγινε και επίσημα αρχηγός του ΠΑΣΟΚ ;  Μέσω μιας διαδικασίας σταλινικού τύπου, η οποία βρισκόταν σε πλήρη αντίφαση με το ίδιο το καταστατικό του ΠΑΣΟΚ και η οποία είναι άκυρη και για το λόγο αυτό. Συγκεκριμένα :

α. Το καταστατικό που ίσχυε, όταν παραιτήθηκε ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, προέβλεπε ότι η εκλογή πρόεδρου γινόταν από το Συνέδριο σε νόμιμη σύνθεση (απαρτία). Συνεπώς ο επόμενος πρόεδρος του κινήματος μπορούσε να έκλεγεί αποκλειστικά και μόνο βάσει αυτής της διαδικασίας. Έπειτα, όταν ένα κόμμα είναι ακέφαλο, το πρώτο πράγμα που κάνει είναι  η εκλογή της καινούργιας ηγεσίας (πρόεδρο, κεντρική επιτροπή εκτελεστικό γραφείο κλπ) και μόνο μετά μπορεί να κάνει ό,τι άλλο θέλει, όπως λόγου χάριν η αλλαγή του καταστατικού. (εγγρ. 4)

β. Η αλλαγή της εκλογικής διαδικασίας του πρόεδρου του ΠΑΣΟΚ , αφορά τη δομή της οργάνωσης και της λειτουργιάς του κινήματος και προϋποθέτει σχεδόν ολική τροποποίηση του καταστατικού, που δεν μπορούσε να γίνει σε έκτακτο συνέδριο με διαδικασίες εξπρές αλλά μόνο σε κανονικό συνέδριο με την τήρηση όλων των προϋποθέσεων, ήτοι προκήρυξή του τουλάχιστον 6 μήνες πριν από τη σύγκλησή του, έτσι ώστε μεταξύ άλλων, να διασφαλιστεί  ο προσυνεδριακός δημόσιος δημοκρατικός διάλογος με την κοινωνία στις οργανώσεις του Κινήματος, για να συζητηθούν οι σχετικές εισηγήσεις που δημοσιεύονται 4 μήνες πριν και με ανοιχτές διαδικασίες να εκλεχτούν οι αντιπρόσωποι που θα συμμετέχουν στο Συνέδριο για να μεταφέρουν τις απόψεις και τις αποφάσεις  των οργανώσεων, που τους εξέλεξαν  (καταστατικό ΠΑΣΟΚ αρθ. 64,10,11,38,39,40) . Και στην πραγματικότητα, το έκτακτο Συνέδριο δεν άλλαξε το καταστατικό αλλά εντελώς αυθαίρετα, επέτρεψε την εκλογή του πρόεδρου από μέλη και φίλους του ΠΑΣΟΚ, έννοιες οι οποίες κατοχυρώθηκαν καταστατικώς, μόλις το 2005, στο 7ο Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ, το οποίο συνέδριο έκανε την πραγματική αλλαγή του καταστατικού. (βλπ. επίσημη σελίδα του κινήματος, όπου ρητά αναφέρεται ότι στο 7ο Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ – “Κατοχυρώνονται και καταστατικώς πλέον οι έννοιες μέλος και φίλος του Κινήματος.” ενώ στο έκτακτο συνέδριο του 2004 δεν αναφέρεται καν. Σα να μην υπήρχε. Στη σχετική ιστοσελίδα του ΠΑΣΟΚ για το έτος 2004, αναφέρονται οι ευρωεκλογές του Ιουνίου, το Εθνικό Συμβούλιο Ανασυγκρότησης του Μάιου, οι εθνικές εκλογές του Μαρτίου και η Εκλογή Προέδρου του Φεβρουαρίου, για την οποία λένε :  “Στις 8 Φεβρουαρίου του 2004, το ΠΑΣΟΚ, σεβόμενο απόλυτα το δικαίωμα του πολίτη να συμμετέχει σε αποφάσεις που τον αφορούν, κάνει πράξη τη συμμετοχική δημοκρατία. Με μια ασυνήθιστη και πρωτόγνωρη για τα ελληνικά δεδομένα διαδικασία, εκλέγει τον Γιώργο Παπανδρέου ως Πρόεδρο του κόμματος και στη διαδικασία εκλογής του νέου Προέδρου συμμετέχουν 1.000.000 πολίτες, όχι μόνον μέλη αλλά και φίλοι του ΠΑΣΟΚ. Κάλπες είχαν στηθεί σε όλη την Ελλάδα αλλά και στο εξωτερικό. Ο Γιώργος Παπανδρέου κάνει ένα πρώτο πολύ σημαντικό βήμα για την κατάκτηση ενός πιο ουσιαστικού τρόπου συμμετοχής, όπου ο πολίτης θα μπορεί να επιλέγει και να αποφασίζει ο ίδιος για το μέλλον του, χωρίς να αισθάνεται αποκλεισμένος. ” (εγγρ. 22 )

Πράττοντας έτσι οι σύνεδροι, επιτρέποντας δηλαδή με το έτσι θέλω τη συμμετοχή του καθενός στη διαδικασία εκλογής του προέδρου του ΠΑΣΟΚ, με μόνη προϋπόθεση να εγγραφεί ως μέλος ή φίλος του ΠΑΣΟΚ πριν ψηφίσει, παραβίασαν εκτός των διατάξεων που ρύθμιζαν τη διαδικασία εκλογής πρόεδρου από το Συνέδριο και τα άρθρα 42, 7, 8, 10, 16, 18, 20, 21 του καταστατικού και έπρεπε να διαγραφούν καθώς  ”  Μετά τη λήψη απόφασης δεν επιτρέπεται η δημόσια διαφοροποίηση Oργάνων ή μελών.” αρθ 7, 2 του καταστατικού και ” Το μέλος διαγράφεται όταν : α. Υποστηρίζει και προωθεί απόψεις αντίθετες προς τις διακηρυγμένες αρχές και τις αποφάσεις των Συνεδρίων του Κινήματος. β. Παραβαίνει το Καταστατικό και τους Κανονισμούς του Κινήματος. γ. Συμπεριφέρεται με τρόπο που δεν ταιριάζει με την ιδιότητα του μέλους, με σοβαρές επιπτώσεις στην εμφάνιση και δραστηριότητα του Κινήματος. Αρθ. 25.

αρθ 7

1. Στα πλαίσια των διακηρυγμένων αρχών, των αποφάσεων των Συνεδρίων και της λειτουργίας του Κινήματος κατοχυρώνεται πλήρως η εσωκομματική δημοκρατία, (όχι εξωκομματική)

’ρθρο 10.
Κάθε μέλος που είναι εγγεγραμμένο και έχει το δικαίωμα να εκλέγει και να εκλέγεται σε όλα τα Όργανα του Κινήματος, να συμμετέχει στη λήψη των αποφάσεων στις ψηφοφορίες για επιλογή προσώπων, στην εκλογή αντιπροσώπων .

’ρθρο 16

Στο  ΠΑ.ΣO.Κ. ανήκουν όσοι γίνονται μέλη του και:
α. αποδέχονται τις διακηρυγμένες αρχές του, τις αποφάσεις των Συνεδρίων του, το Καταστατικό του και αγωνίζονται για την πραγμάτωσή τους.
β. δεν συμμετέχουν ή δεν προσφέρουν τις υπηρεσίες τους σε άλλο πολιτικό κόμμα ή σχηματισμό, ή συμμετέχουν σε οργανώσεις που από τη φύση και τη δομή τους έρχονται σε αντίθεση με τις αρχές και το Καταστατικό του ΠΑ.ΣO.Κ.

Διαδικασία εγγραφής μέλους

’ρθρο 20.
Για να αποκτήσει κάποιος την ιδιότητα του μέλους του ΠA.ΣO.K και να μπορεί να ασκήσει τα δικαιώματά του, όπως προβλέπονται και κατοχυρώνονται από το Καταστατικό του Κινήματος, πρέπει να συμπληρώσει και να καταθέσει με την αυτοπρόσωπη παρουσία του αίτηση εγγραφής προς τη Συντονιστική Επιτροπή της Oργάνωσης Bάσης που θα δραστηριοποιηθεί.
Η αίτηση παραδίδεται από το υποψήφιο μέλος στη Συντονιστική Επιτροπή (Σ.Ε.), η οποία και το ενημερώνει για τις καταστατικές αρχές και τους Κανονισμούς Λειτουργίας.
’ρθρο 21.
Tην εγγραφή μέλους επικυρώνει με απόφασή της η πρώτη, μετά την κατάθεση της αίτησης, Γενική Συνέλευση της Oργάνωσης Bάσης.
Μετά τη θετική απόφαση της Γενικής Συνέλευσης (Γ.Σ.) το νέο μέλος παραλαμβάνει και την ταυτότητα του μέλους.

’ρθρο 42.
Τα μέλη που εγγράφονται μετά την προκήρυξη του Συνεδρίου συμμετέχουν στη διαδικασία της Oργάνωσης που ανήκουν για την προσυνεδριακή δουλειά, χωρίς δικαίωμα ψήφου και εκλογής ως αντιπροσώπων για τη Νομαρχιακή συνέλευση ή το Συνέδριο.

γ. Το έκτακτο Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ που διεξάχθηκε στις 6 Φεβρουαρίου 2004 , δεν είχε νόμιμη σύνθεση και έτσι δεν μπορούσε να πάρει καμία απόφαση, δηλαδή δεν μπορούσε ούτε καν να εγκρίνει την υποψηφιότητα κάποιου για τη θέση του πρόεδρου του κινήματος. Συγκεκριμένα, βάσει του άρθρου 39. του καταστατικού, οι οποίες ισχύουν και για το έκτακτο Συνέδριο,
Στο Συνέδριο παίρνουν μέρος:
α. Αντιπρόσωποι από τις Oργανώσεις όλων των νομών (τομέων ή άλλων ισότιμων χώρων) της χώρας.
β. Αντιπρόσωποι από τις Νομαρχιακές Oργανώσεις του εξωτερικού.

γ Τα μέλη της επερχόμενης Κεντρικής Επιτροπής
δ. Oι βουλευτές του Κινήματος.
ε. O Πρόεδρος του Κινήματος.
στ. Το Κεντρικό Συμβούλιο της Νεολαίας ΠΑΣOΚ.
Μπορούν να κληθούν επίσης, με απόφαση της Κ.Ε., να συμμετέχουν στο Συνέδριο :
α. Τα μέλη του ΠΑΣOΚ που διετέλεσαν μέλη της Κ.Ε.
β. Τα μέλη του ΠΑΣOΚ που διετέλεσαν βουλευτές στο Εθνικό και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. (Σχόλιο : όχι συνδικαλιστές )

Οι δε αντιπρόσωποι εκλέγονται στο τέλος της προσυνεδριακής συζήτησης για να μεταφέρουν στο Συνέδριο τις απόψεις-αποφάσεις των Oργάνων που τους εξέλεξαν. (αρθ 11) . Στο έκτακτο εκείνο συνέδριο όμως, δε συμμετείχαν καθόλου αντιπρόσωποι. Τη θέση τους την πήραν οι γραμματείς των τοπικών οργανώσεων του ΠΑΣΟΚ, που είχαν εκλεγεί 1 χρόνο πριν για άλλη δουλειά και δεν είχαν καμία εξουσιοδότηση να ενεργήσουν εξ ονόματος και για λογαριασμό των μελών των οργανώσεων τους στη διαδικασία αλλαγής του πρόεδρου και ακόμα λιγότερο μπορούσαν βεβαίως να τροποποιήσουν  ριζικά τον τρόπο εκλογής του, υιοθετώντας μάλιστα μια διαδικασία, η οποία εκτός όλων των άλλων, παραβίαζε και την απόφαση της Aρχής Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Xαρακτήρα, επιτρέποντας τη συλλογή προσωπικών δεδομένων σε ηλεκτρονικό αρχείο  το οποίο  όπως οι ίδιοι λένε, ” μπορεί να χρησιμοποιηθεί ποικιλοτρόπως από τον πολιτικό οργανισμό ΠΑΣΟΚ,…..” , και προπαντός  από τον αρχηγό. (βλπ. http://is.pasok.gr/wp-content/uploads/2009/10/pasok_case_study_11_11_2007.pdf )

δ. Δύο μέρες μετά το έκτακτο Συνέδριο, ο εγκαλούμενος – μηνυόμενος έγινε και επίσημα πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, βάση μιας ασυνήθιστης και πρωτοφανούς διαδικασίας συλλογής υπογραφών , συλλογής προσωπικών δεδομένων και συγκέντρωσης χρημάτων, η οποία καμία σχέση δεν έχει με εκλογικές διαδικασίες.

Πώς φτάσαμε από την προϋπάρχουσα εκλογική διαδικασία σε διαδικασία συλλογής υπογραφών ; Πολύ απλά.  Ο εγκαλούμενος μηνυόμενος ισχυριζόμενος ότι ο πολίτης δικαιούται να επιλέγει και να αποφασίζει ο ίδιος για το μέλλον του, χωρίς να αισθάνεται αποκλεισμένος, επέβαλε τη διεύρυνση του εκλογικού σώματος που αποφάσιζε μέχρι τότε ποιος θα είναι πρόεδρος του κόμματος, αλλά κατά τη “βελτίωση”  της διαδικασίας, με δυο μικρά κόλπα, ήτοι την αφαίρεση μιας λέξης και την αντικατάσταση άλλης μιας , την αλλοίωσε εντελώς και ουσιαστικά κατήργησε τις εκλογές . Συγκεκριμένα, η διαδικασία εκλογής πρόεδρου πριν την αλλαγή της στις 6 Ιανουαρίου, είχε ως έξης :

Εκλογή Προέδρου. Κάθε σύνεδρος έχει το δικαίωμα να υποβάλει υποψηφιότητα που πρέπει να εγκριθεί από το 1/5 των συνέδρων. Για την εκλογή του Προέδρου απαιτείται κατά την πρώτη ψηφοφορία το 50% + 1 των εγκύρων ψηφοδελτίων και το Συνέδριο να βρίσκεται σε νόμιμη σύνθεση (απαρτία) . Στα έγκυρα ψηφοδέλτια υπολογίζονται και τα λευκά. Σε περίπτωση μη εκλογής Προέδρου κατά την πρώτη ψηφοφορία, η ψηφοφορία επαναλαμβάνεται μεταξύ των δύο πρώτων. Στην περίπτωση αυτή εκλέγεται Πρόεδρος ο πρώτος σε ψήφους. Σε περίπτωση που οι υποψήφιοι είναι μόνο δύο,γίνεται μία μόνο ψηφοφορία και ο πρώτος σε ψήφους εκλέγεται Πρόεδρος. ” ” το Συνέδριο βρίσκεται σε απαρτία όταν  παρευρίσκονται το λιγότερο τα 2/3 των εκλεγμένων αντιπροσώπων ” (αρθ. 43 & 45β )

Συνεπώς, το καταστατικό προέβλεπε ότι στη διαδικασία εκλογής του πρόεδρου έπρεπε να συμμετέχουν τουλάχιστον δυο υποψήφιοι και το εκλογικό σώμα ( το Συνέδριο)  να είναι σε απαρτία. Στην καινούργια διαδικασία όμως συμμετείχε μόνο ένας υποψήφιος, έγινε πρόεδρος, επειδή βγήκε πρώτος σε ψήφους (!) και το εκλογικό σώμα ( η κοινωνία) δεν ήταν σε απαρτία. Συγκεκριμένα, βάσει των καταλόγων του ΥπΕς οι εγγεγραμμένοι ήταν τότε 9.899.472. Συνεπώς απαρτία θα υπήρχε, εάν στην ψηφοφορία θα συμμετείχαν τα 2/3, δηλαδή 6.599.648 άτομα.  Σύμφωνα όμως με τα λεγόμενα του ΠΑΣΟΚ, συμμετείχαν μόλις 1.020.145 άτομα. Αμφισβητούμενος αριθμός αλλά δε θα το σχολιάσω εδώ. Θα το κάνω αυτό στο επόμενο σημείο.

Όχι βέβαια ότι εάν υπήρχε απαρτία ή εάν θα συμμετείχε και άλλος υποψήφιος θα ήταν νόμιμη η διαδικασία, αφού όπως είπα, μετά την παραίτηση Σημίτη  δεν μπορούσε να εκλεγεί πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, παρά μόνο με την τότε προβλεπόμενη  στο καταστατικό διαδικασία εκλογής από το Συνέδριο. Βεβαίως  ξέχασε και την πρόβλεψη ότι ο κάθε σύνεδρος, πρώην εκλογέας δηλαδή είχε το δικαίωμα να υποβάλει υποψηφιότητα για τη θέση του πρόεδρου και έτσι όχι μόνο δεν προσφέρθηκε το σχετικό δικαίωμα στα μέλη του καινούργιου εκλογικού σώματος, αλλά στη συγκεκριμένη περίπτωση λόγω ολόκληρης της κατάστασης που έντεχνα δημιούργησε, εκτός από αυτόν, κανένας άλλος δεν μπορούσε να διεκδικήσει την ηγεσία (οι εξελίξεις ήταν ραγδαίες, χρησιμοποίησε την ιδιότητα του υπουργού εξωτερικών και το υπουργείο του με ποικίλους τρόπους, έκανε σωρεία περιοδειών που κανένας άλλος δεν είχε δυνατότητα να κάνει, χειραγώγησε τα ΜΜΕ και δημιούργησε ένα κλίμα τεχνητής αισιοδοξίας, κάνοντας τους πάντες να προεξοφλήσουν την νίκη του πριν δηλώσει καν επίσημα την υποψηφιότητά του κλπ ) Όλα αυτά τα χρησιμοποίησε ταυτόχρονα και για να συγκεντρώσει όσο περισσότερους ψήφους γινόταν για να δώσει χαρακτήρα δημοψηφίσματος στην ” εκλογή” του και να μπερδεύει τον κόσμο. Μόνο που οι πρόεδροι των κομμάτων δεν “εκλέγονται” έτσι και ένα εκατομμύριο υπογραφές δεν είναι καν δημοψήφισμα, αλλά είναι ο απαραίτητος αριθμός που σου δίνει το δικαίωμα να ζητήσεις δημοψήφισμα.

Τέλος, επισημαίνω ότι βάσει του άρθρου 29 του Συντάγματος  ,

” Έλληνες πολίτες που έχουν το εκλογικό δικαίωμα μπορούν ελεύθερα να ιδρύουν και να συμμετέχουν σε πολιτικά κόμματα, που η οργάνωση και η δράση τους οφείλει να εξυπηρετεί την ελεύθερη λειτουργία του δημοκρατικού πολιτεύματος.” Δυστυχώς όμως ούτε η δράση ούτε η οργάνωση του καινούργιου ΠΑΣΟΚ που ο εγκαλούμενος – μηνυόμενος ουσιαστικά ίδρυσε το 2004 και ελέγχει απόλυτα από τότε, δεν εξυπηρέτησε και δεν εξυπηρετεί  την ελεύθερη λειτουργία του δημοκρατικού πολιτεύματος. Η ευθύνη βαρύνει αποκλειστικά τον αρχηγό του ή ενδεχομένως αυτόν και μια μικρή ομάδα που τον βοηθάει.

Β)Για να εξασφαλίσει την παραμονή του στην ηγεσία για άλλα τέσσερα χρόνια και να προλάβει τις επόμενες εθνικές εκλογές που θα γινόταν το 2008, ο εγκαλούμενος μηνυόμενος ζήτησε και πέτυχε στις 11 Νοεμβρίου 2007 την “ανανέωση” της εντολής του να ηγείται του κινήματος.  Καμία σημασία δεν έχει όμως η καινούργια επιμήκυνση της θητείας του  βάσει ψηφοφορίας και δεν τον νομιμοποιεί σε καμιά περίπτωση, καθώς α) δεν υπήρχε νόμιμη εντολή που να ανανεωθεί β) από τις 7 Ιανουαρίου 2004 και μέχρι στις 11 Νοεμβρίου 2007  είχε αρκετό χρόνο να ασκήσει την εξουσία του για να εξουδετερώσει πολιτικούς αντιπάλους  και να κερδίσει με θεμιτά ή αθέμιτα μέσα φίλους και υποστηρικτές, πράγμα που του έδινε  σαφέστατο πλεονέκτημα απέναντι στον κ. Ε. Βενιζέλο που διεκδικούσε τότε την αρχηγία του κόμματος και ήταν ο πιο “επικίνδυνος”  αντίπαλός του  γ) εάν θα τηρούνταν οι νόμιμες διαδικασίες τον Ιανουάριο του 2004, δεν ξέρει κανείς εάν θα γινόταν πρόεδρος του κινήματος  και αν όχι, ποια θα ήταν η μοίρα του – αυτό  είναι και ένα ενδεικτικό παράδειγμα, που εξηγεί, γιατί είναι άκυρες όλες οι πράξεις που ακολούθησαν μετά από την πρώτη άκυρη πράξη δ) αποδεδειγμένα κέρδισε, επειδή έχει περισσότερους φίλους από τον κ. Βενιζέλο καθώς αυτοί του έδωσαν τη νίκη, αλλά εφόσον δεν ξέρουμε ποιοι είναι αυτοί και γιατί τον ψήφησαν, η “επανεκλογή ” του αποκτά καινούργιες  διαστάσεις και κινδύνους ε) Χρησιμοποιήθηκε η ίδια αντιδημοκρατική διαδικασία εκλογής από τους πολίτες χωρίς απαρτία, χωρίς εξασφάλιση δικαιώματος του εκλέγειν και εκλέγεσθαι κλπ.  Μετά την τροποποίηση του καταστατικού το 2005 η διαδικασία εκλογής πρόεδρου παρέμεινε διαδικασία συλλογής υπογραφών και προσωπικών δεδομένων και δε μετατράπηκε σε πραγματική εκλογική διαδικασία ούτε τότε . Οι σχετικές με την “εκλογή ” του πρόεδρου διαδικασίες είχαν ως έξης :

ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΠΑΣΟΚ 

3 Μαρτίου 2005

Άρθρο 41 Πρόεδρος

1. Ο Πρόεδρος του Κινήματος εκφράζει και εκπροσωπεί το Κίνημα σε όλες του τις εκδηλώσεις στο εσωτερικό και το εξωτερικό. Προεδρεύει στο Πολιτικό Συμβούλιο, εισηγείται σε αυτό καθώς και στο Εθνικό Συμβούλιο και στο Συνέδριο πάνω στις ιδεολογικές και πολιτικές κατευθύνσεις του Κινήματος. Όταν η έγκαιρη σύγκληση του Πολιτικού Συμβουλίου είναι δύσκολη, παίρνει θέση σε επείγοντα ή επίκαιρα θέματα.

2. Ο Πρόεδρος ασκεί τις αρμοδιότητές του στα πλαίσια των αποφάσεων του Συνεδρίου και του Εθνικού και του Πολιτικού Συμβουλίου.

3. Ο Πρόεδρος εκλέγεται άμεσα από τα Μέλη και από τους Φίλους του Κινήματος κάθε τέσσερα (4) χρόνια και ένα τουλάχιστον μήνα πριν την διεξαγωγή του Συνεδρίου. ( Το Συνέδριο διεξάγεται κάθε τέσσερα (4) χρόνια. Με απόφαση του Εθνικού Συμβουλίου, το Συνέδριο μπορεί να διεξαχθεί το πολύ έξι μήνες πριν ή έξι μήνες μετά την συμπλήρωση της τετραετίας.αρθ.32.2)

4. Η προκήρυξη της εκλογής του Προέδρου γίνεται με απόφαση του Εθνικού Συμβουλίου, που αποφασίζει και για την κατάρτιση της λίστας των υποψηφίων Προέδρων.

5. Υποψήφιος Πρόεδρος αναδεικνύεται όποιος προταθεί από το 1/4 τουλάχιστον των μελών του Εθνικού Συμβουλίου ή το 1/3 των Περιφερειακών Επιτροπών του Κινήματος ή το 10% τουλάχιστον του συνόλου των Μελών του Κινήματος. Κάθε Μέλος προτείνει μόνον έναν (1) υποψήφιο.

6. Για την εκλογή του Προέδρου απαιτείται κατά την πρώτη ψηφοφορία το ½ + 1 των εγκύρων ψηφοδελτίων. Στα έγκυρα ψηφοδέλτια υπολογίζονται και τα λευκά. Σε περίπτωση μη εκλογής Προέδρου κατά την πρώτη ψηφοφορία, η ψηφοφορία επαναλαμβάνεται μεταξύ των δύο πρώτων. Στην περίπτωση αυτή εκλέγεται Πρόεδρος ο πρώτος σε ψήφους.

7. Σε περίπτωση που οι υποψήφιοι είναι μόνο δύο, γίνεται μία μόνο ψηφοφορία και ο πρώτος σε ψήφους εκλέγεται Πρόεδρος. Σε περίπτωση που υποψήφιος είναι μόνος ένας,εκλέγεται εφόσον λάβει το 50%+1 των εγκύρων ψηφοδελτίων. Σχόλιο : 2, 3, 73 δεν έχει σημασία !!!  http://www.papandreou.gr/papandreou/files/Katastatiko.doc

Μια που ο καθένας μπορούσε να ψηφίσει, για να είναι αντιπροσωπευτικά και έγκυρα τα αποτελέσματα, έπρεπε όπως ήδη είπα  να συμμετέχουν τα 2/3 του εκλογικού σώματος, το οποίο σύμφωνα με τους καταλόγους του υπουργείου εσωτερικών ήταν τότε 9,918,917 (http://ekloges-prev.singularlogic.eu/v2007/pages/index.html) Δηλαδή έπρεπε να συμμετέχουν τουλάχιστον 6.612.611 ψηφοφόροι και όχι 769.156 όσοι συμμετείχαν. Ποιοι είναι αυτοί οι 769.156, ποιους αντιπροσωπεύουν  και από πότε έχουν το δικαίωμα να αποφασίσουν ποιος θα είναι υποψήφιος πρωθυπουργός στις επόμενες εθνικές εκλογές ; Μην ξεχάσουμε ότι έχουμε αντιπροσωπευτική κοινοβουλευτική δημοκρατία και ότι στις εκλογές ουσιαστικά ψηφίζουμε για πρωθυπουργό έναν από αυτούς που έχουμε στη διάθεσή μας.

Με απλά λόγια ο φίλος του καθενός αντιπροσωπεύει μόνο τον εαυτό του και τα συμφέροντά του και δεν μπορεί να έχει λόγο στη διαδικασία εκλογής υποψήφιου πρωθυπουργού.  Ή το Συνέδριο σε απαρτία ή ολόκληρη η κοινωνία σε απαρτία και ελεύθερα, χωρίς φακέλωμα,  βάση των εκλογικών κατάλογων του Υπουργείου Εσωτερικών. Αλλιώς δεν υπάρχει αντιπροσώπευση και ούτε δημοκρατία. Επισημάνω δε ότι υπάρχουν βάσιμες αμφιβολίες και σχετικά με το συγκεκριμένο αποτέλεσμα καθώς, όπως οι ίδιοι οι διοργανωτές  αναγνωρίζουν, το 2007 έγινε το πρώτο βήμα προς τη σωστή υλοποίηση μιας ανοιχτής διαδικασίας εκλογής πρόεδρου, αλλά χρειάζονται πολλές βελτιώσεις ακόμα για να εξασφαλιστεί η ακρίβεια των  αποτελεσμάτων . ” Αν έκανε λοιπόν κάτι το ΠΑΣΟΚ την 11 η Νοεμβρίου, εκτός από το προφανές του να εκλέξει πρόεδρο μέσα από μια ανοικτή διαδικασία ψηφοφορίας, είναι ότι δημιούργησε ένα παράδειγμα. Ένα παράδειγμα που ξεπερνά τα (τεχνοφοβικά) όρια του ‘τεχνικού έργου’. Το παράδειγμα αυτό είναι ό,τι πλησιέστερο υπάρχει για το πως μπορεί να λειτουργήσει ένα ανοικτό κόμμα στην πράξη. Ως εκεί όμως. Γιατί ένα παράδειγμα είναι ακριβώς και μόνον αυτό: η χάραξη μιας συγκεκριμένης τροχιάς. Χρειάζονται πολλά ακόμα.”  ” Η γενική εικόνα είναι ότι πήγε αρκετά καλά από οργανωτικής πλευράς. Κρυφές κάμερες’απέδειξαν’ βέβαια – πάντα στο πλαίσιο της κοινωνίας του θεάματος- ελάχιστες περιπτώσεις διπλοψηφίας που όμως έγιναν με όρους που πιστοποιούν την γενική καλή λειτουργιά του εγχειρήματος.”  “Συνεπώς, ο κύριος σκοπός του ήταν να εξασφαλίσει ευελιξία για τη συμμετοχή των ψηφοφόρων και την ανανέωση του μητρώου παρά το να αποτελέσει το απολυτό σύστημα ασφάλειας.”  ” την βελτίωση ενός ψηφιοποιημένου μητρώου μελών/φίλων που μπορεί να χρησιμοποιηθεί ποικιλοτρόπως από τον πολιτικό οργανισμό ΠΑΣΟΚ,….. “

Δηλαδή η εγκυρότητα τον αποτελεσμάτων δεν είναι και τόσο σίγουρη αλλά είναι σίγουρη η συλλογή προσωπικών δεδομένων και η επανειλημμένη  παραβίαση της υπ΄αριθμ. 6/2004  απόφασης της Aρχής Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων. Και αν ο αριθμός των ψήφων δεν είναι βέβαιο ούτε το 2007 πως να ήταν το 2004 όταν η διαδικασία ήταν πολύ πιο πρόχειρη ; Μήπως η αλλοίωση ή η ανακρίβεια των αποτελεσμάτων το 2004, εξηγεί και το περίεργο φαινόμενο ύπαρξης ενός εκατομμύριου “θεατών” το 2004, όταν ο εγκαλούμενος μηνυόμενος, έτρεξε μόνος του στο στίβο και πήρε το χρυσό μετάλλιο, επειδή έφτασε πρώτος, αλλά υπήρχαν μόλις 769.156 το 2007 όταν συμμετείχαν και άλλοι δυο παίχτες και ο αγώνας απέκτησε ενδιαφέρον;

Τέλος, έχοντας υπόψη ότι οι εγκεκριμένοι το 2007 ήταν 1.401.015 ( ΠΑΣΟΚ, ανάλυση διαδικασίας ανάδειξης πρόεδρου στις 11 Νοεμβρίου 2007 : Αυτή η διαδικασία οδήγησε σε ένα ενιαίο αρχείο που αριθμεί 388.684 μέλη και 1.012.331 φίλους και αποτελεί το επικαιροποιημένο μητρώο του ΠΑΣΟΚ) και ότι τα δυο τρίτα αυτού του αριθμού αντιστοιχεί σε 934.000, πάει να πει ότι ούτε καν το μίνι εκλογικό σώμα αυτό δε βρισκόταν σε απαρτία καθώς οι συμμετέχοντες ήταν μόνο 769.156. Από τα δεδομένα αυτά, βγαίνει όμως και άλλο ένα σημαντικό συμπέρασμα : ο μεγάλος νικητής της εκλογικής αναμέτρησης ήταν “ο κανένας” (αποχή, άκυρα, λεύκα) με περίπου 637.340 ψήφους και όχι ο εγκαλούμενος μηνυόμενος με περίπου 430.000 ψήφους (ΠΑΣΟΚ : Στις 11 Νοεμβρίου, 769.156 μέλη και φίλοι του Κινήματος προσέρχονται στις κομματικές κάλπες, μετατρέποντας την εκλογή Προέδρου σε μεγάλη δημοκρατική διαδικασία. Ο Γιώργος Α. Παπανδρέου επανεκλέγεται λαμβάνοντας το 55,91% των ψήφων. ) Μεγάλη γιορτή της δημοκρατίας !!!!  (εγγρ. 24,25,26)

Γ) Το 2009, όταν ο εγκαλούμενος – μηνυόμενος αρνήθηκε να ψηφίσει τον κ. Παπούλια, απλά και μόνο για να ρίξει την κυβέρνηση, ξεφτίλισε το θεσμό του Προέδρου της Δημοκρατίας, εμμέσως πλήν σαφώς εκβίασε την κυβέρνηση  και τελικά, στέρησε από το λαό τη νόμιμη κυβέρνηση και τη Βουλή του, σε στιγμή μεγάλης οικονομικής κρίσης επιβάρυνε τον προϋπολογισμό με πρόσθετες και άσκοπες προεκλογικές δαπάνες 115 εκατ. ευρώ και αντί να συνεισφέρει στην εύρεση λύσεως  για την έξοδο της χώρας από την κρίση ή έστω να άφηνε άλλους να προσπαθήσουν να το κάνουν, έβαλε τους πάντες να ασχοληθούν με εκλογές και να αμελήσουν / αγνοήσουν το πρόβλημα αυτό σε κρίσιμη στιγμή.

Δηλαδή  έριξε σκόπιμα τη νόμιμη κυβέρνηση της χώρας και προκάλεσε τη διάλυση της Βουλής με σκοπό την πρόκληση πρόωρων εκλογών που έλπιζε ότι αυτή την φορά, μετά από δύο αποτυχημένες προσπάθειες δηλαδή, θα τις κέρδιζε, προκάλεσε εσκεμμένα κατασπατάληση δημόσιου χρήματος και συμμετείχε εσκεμμένα στη διεύρυνση των συνεπειών της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης στην Ελλάδα αντί να συμμετέχει στην ελάττωσή τους, όπως είχε χρέος να κάνει.

Βάσει του Συντάγματος η Βουλή μπορεί να διαλυθεί πρόωρα μόνο :

(α) όταν, μετά τις εκλογές, δεν τελεσφορήσει σχηματισμός κυβέρνησης με εμπιστοσύνη της Βουλής,

(β) όταν η κυβέρνηση χάσει την εμπιστοσύνη της Βουλής και δεν μπορεί να την αποκτήσει άλλο κυβερνητικό σχήμα,

(γ) όταν παραιτηθούν ή καταψηφιστούν την ίδια περίοδο δύο κυβερνήσεις και το τρίτο κυβερνητικό σχήμα δεν εξασφαλίζει κυβερνητική σταθερότητα και

(δ) όταν η ίδια η κυβέρνηση προτείνει στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας τη διάλυση της Βουλής για ανανέωση της λαϊκής εντολής προκειμένου να αντιμετωπίσει εθνικό θέμα εξαιρετικής σημασίας.

(ε)  εάν δεν υπάρχει συμφωνία στο πρόσωπο του πρόεδρου της δημοκρατίας και γι΄αυτό κανένας υποψήφιος δεν ψηφίζεται από τα 3/4 της βουλής σε 3 διαδοχικές ψηφοφορίες

Η συμφωνία όμως είχε επιτευχθεί στο πρόσωπο του κ.Παπούλια .

Δ) Κατά την τελευταία προεκλογική περίοδο, ο εγκαλούμενος- μηνυόμενος, ως Έλλην πολίτης και ” αρχηγός” του ΠΑΣΟΚ, διεκδίκησε την πρωθυπουργία της χώρας . Με μεγάλη δυσκολία, με τεχνάσματα και ψεύτικες υποσχέσεις τα κατάφερε και αμέσως μετά, άρχισε να χρησιμοποιεί την εξουσία του κατά της Ελλάδας και του Ελληνικού Λαού και συνεπώς και εναντίον μου.  Συγκεκριμένα:

α) Ο εγκαλούμενος-μηνυόμενος συμμετείχε στις εθνικές εκλογές ως μη  νόμιμος αρχηγός του ΠΑΣΟΚ καθώς δεν ανέλαβε την ηγεσία του Κινήματος κατόπιν δημοκρατικών διαδικασιών. Συνεπώς, συμμετείχε παράνομα στις εκλογές και απέκτησε παράνομα και άκυρα την πρωθυπουργία.

β) Την πρωθυπουργία την απέκτησε με υφαρπαγή ψήφων, παρουσιάζοντας προεκλογικά μια πολιτική εξόδου της χώρας από την οικονομική κρίση, την οποία όμως ποτέ δεν είχε σκοπό να εφαρμόσει. Γι΄αυτό, μετά τις εκλογές, αντί να ασχοληθεί με τα καθήκοντά του και να λύσει τα όποια προβλήματα, άρχισε να περιφέρεται στο εξωτερικό, να δίνει συνεντεύξεις και να διατυμπανίζει τις  σοφές διαπιστώσεις του, περί της άθλιας κατάστασης της ελληνικής οικονομίας και των αιτιών που την προκάλεσαν, σα να ήταν σε παρατεταμένη προεκλογική εκστρατεία  στο εξωτερικό αυτή τη φορά και αντί να κάνει τα πρώτα βήματα για την υλοποίηση της πολιτικής εξόδου από την κρίση, ειδοποίησε την ΕΕ και τις αγορές ότι σκοπεύει να κάνει ακριβώς το αντίθετο, δηλαδή να αυξήσει το έλλειμμα της γενικής κυβέρνησης από το 8% που ήταν πριν τις εκλογές (βλπ. δηλώσεις Προβόπουλου) στο 12,7% και όχι να το μειώσει και να το πάει όσο πιο κοντά στον στόχο του 6% το οποίο η χώρα είχε για το 2009.  Όλα αυτά αποδεικνύουν, ότι δεν είχε καμία πρόθεση να τηρήσει τις προεκλογικές του δεσμεύσεις, ότι τότε έκανε τα πάντα απλά και μόνο για να αναλάβει την εξουσία και να απολαμβάνει όλα τα προνόμιά της.  Δεν έχει νόημα να συνεχίσω με άλλες αποδείξεις περί τούτου, αφού τώρα πια κανένας δεν αμφιβάλει γι΄αυτό και  όλη η μετεκλογική  συμπεριφορά του,  αποδεικνύει ξεκάθαρα δυστυχώς, ότι η πραγματική  βούλησή του δεν ήταν καθόλου εκείνη που περιέγραψε λεπτομερέστατα προεκλογικά, να κυνηγήσει δηλαδή το χρήμα, να προσελκύσει επενδύσεις, να νοικοκυρέψει το κράτος, να αξιοποιήσει τις παραγωγικές δυνατότητες της χώρας, ώστε να αβγατίσουν τα χρήματα και να δημιουργήσουν νέο πλούτο και να βγάλει έτσι τη χώρα από την οικονομική κρίση. Συνεπώς, είναι παράνομος πρωθυπουργός και για τον λόγο αυτό. Ταυτόχρονα, επειδή  κυβερνάει βάση μιας πολιτικής για την οποία δεν έλαβε ποτέ εντολή, αποφασίζει για την τύχη της χώρας κατά το δοκούν και με απόλυτο σφετερισμό της λαϊκής κυριαρχίας και των εξουσιών που απορρέουν από αυτή, και συνεπώς είναι γι΄αυτους και μόνο τους λόγους διπλά παράνομος.

απόσπασμα από Σαλεμή κατά Παπανδρέου (έσχατη προδοσία κλπ)

Σχετικά :

Greece: The Curse of Three Generations of Papandreou’s, Το Πασόκ του Rockefeller, Αποκάλυψη: ίδια πρόσωπα, χορηγοί των Παπανδρέου και του Σόρος!, Η κυβέρνηση Παπανδρέου προσέφυγε στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο για να μην εισπράξει το κράτος 15 εκατ. ευρώ από την ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΧΡΥΣΟΣ!, Το κόλπο των 2,5 δις της οικογένειας Παπανδρέου, Παπανδρέου