Το βιβλίο τού 1954 του ΣΩΤ. ΚΟΤΖΑΜΑΝΗ κατοχικού Υπουργού Συντονισμού – Οικονομικών. Εμπεριέχει στοιχεία για τις υποχρεώσεις της Γερμανίας προς την Ελλάδα.
Σωτήριος Γκοτζαμάνης
Ο Σωτήριος Γκοτζαμάνης (1885 – 28 Νοεμβρίου 1958) ήταν Έλληνας ιατρός και πολιτικός. Διετέλεσε υπουργός και ανακηρύχθηκε Μέγας Ευεργέτης από την Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών, καθώς όταν ήταν υπουργός οικονομικών παραχωρήθηκε έκταση 2.015 τ.μ. κοντά στον Λευκό Πύργο στη Θεσσαλονίκη, όπου και κτίστηκαν η Εταιρεία και η Αριστοτέλειος Εστία Την περίοδο της κατοχής ίδρυσε την Ιατρική Σχολή της Θεσσαλονίκης.
Γεννήθηκε στα Γιαννιτσά το 1885. Σπούδασε ιατρική στην Πάδοβα. Μετά την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης, εγκαταστάθηκε μόνιμα στην πόλη όπου και άρχισε παράλληλα να πολιτεύεται. Από το 1919 μέχρι το 1936 είχε εκλεγεί κατ’ επανάληψη βουλευτής Θεσσαλονίκης-Πέλλης, το 1936 ως αρχηγός του Εθνικού Μεταρρυθμιστικού Κόμματος.
Αρχικά, επί κυβερνήσεως Π. Τσαλδάρη (1932-1933), διετέλεσε υπουργός Υγιεινής, Προνοίας και Αντιλήψεως. Κατά τη διάρκεια, όμως, της κατοχής της Ελλάδας από τις δυνάμεις του Άξονα, και σχεδόν από τις πρώτες ημέρες, κηρύχθηκε ανοικτά υπέρ της συνεργασίας με τους κατακτητές, ενώ ο τότε «διορισμένος» πρωθυπουργός, στρατηγός Γεώργιος Τσολάκογλου, τον συμπεριέλαβε στην κυβέρνηση που σχημάτισε στις 30 Απριλίου του 1941, στην οποία και τον διόρισε υπουργό των Οικονομικών. Μετά την παραίτηση του Τσολάκογλου και την ανάληψη της πρωθυπουργίας από τον Κωνσταντίνο Λογοθετόπουλο, στις 2 Δεκεμβρίου του 1942, ο Σ. Γκοτζαμάνης ανέλαβε και πάλι το υπουργείο Οικονομικών μέχρι το τέλος του Απριλίου του 1943. Όμως λίγο πριν την αποχώρηση των Γερμανών από την Ελλάδα, προβλέποντας τις εσωτερικές ταραχές που θα ακολουθούσαν, κατέφυγε στην Ιταλία και κατόπιν στη Γερμανία.
Μετά την απελευθέρωση και σύμφωνα με ειδική συντακτική πράξη που προσδιορίστηκε το “ιδιότυπο αδίκημα” της εθνικής αναξιότητας (Ιανουάριος 1945), κατηγορήθηκε ως δοσίλογος και καταδικάστηκε ερήμην σε θάνατο από το Ειδικό Δικαστήριο Δοσιλόγων. Λίγα χρόνια όμως αργότερα έτυχε αμνηστίας οπότε και επέστρεψε στην Ελλάδα, συνεχίζοντας και πάλι να πολιτεύεται ως αρχηγός του «Μεταρρυθμιστικού Κόμματος» που είχε δημιουργήσει προπολεμικά. Το 1954 πολιτεύθηκε ως υποψήφιος δήμαρχος Θεσσαλονίκης.
Στις εθνικές εκλογές του 1958 συμμετείχε με το κόμμα του για τελευταία φορά. Τον ίδιο χρόνο πέθανε από εγκεφαλική συμφόρηση και ουραιμία, στην Αθήνα, στις 28 Νοεμβρίου, σε ηλικία 73 ετών. Κηδεύτηκε στη Θεσσαλονίκη με δαπάνες της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών, όπου άφησε και την περιουσία του.
Δείτε σχετικά
Δημοσθένης Κούκουνας: Η ελληνική οικονομία κατά την Κατοχή και η αλήθεια για τα κατοχικά δάνεια
18-4-1964 KATA ΤΗΝ ΚΑΤΟΧΗΝ 400.000.000 ΔΟΛΛΑΡΙΩΝ ΕΔΑΝΕΙΣΕΝ Η ΕΛΛΑΣ ΕΙΣ ΓΕΡΜΑΝΙΑΝ ΚΑΙ ΤΗΝ ΙΤΑΛΙΑΝ
Jacques Delpla : « L’Allemagne doit 575 milliards d’euros à la Grèce »
Agreement on German External Debts, London, 27 February 1953
1953, le tournant qui a permis à l’Allemagne de rebondir
Economic Historian on Spiegel: ‘Germany Was Biggest Debt Transgressor of 20th Century’
Η διαγραφή χρεών της Γερμανίας και το «οικονομικό θαύμα» (βίντεο)
κείμενα από isxys.blogspot.com και wikipedia, εικόνα από epam-uk.com
JusticeForGreece 
_____
ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ: 16 Φεβρουαρίου 2015
El Publico: Η Γερμανία χρωστά στην Ελλάδα κι όχι το αντίστροφο
Ως σοβαρό πολιτικό ζήτημα αλλά και ισχυρό διαπραγματευτικό χαρτί υπέρ της Ελλάδας βλέπει τη μη αποπληρωμή του κατοχικού δανείου και των επανορθωτικών υποχρεώσεων από τη Γερμανία, η ισπανική ηλεκτρονική εφημερίδα El Publico.
Το άρθρο τιτλοφορείται «Το χρέος της ναζιστικής Γερμανίας ξεπερνά όσα ζητούν οι Μέρκελ και ΕΕ από την Αθήνα» και στηρίζεται σε στοιχεία από μελέτες γνωστών και καθ’ όλα έγκριτων Ισπανών ιστορικών κι οικονομολόγων. Πρόκεται για έναν εκτενή απολογισμό των γεγονότων από την επιβολή από το χιτλερικό καθεστώς του αναγκαστικού δανείου, ισοδύναμου με 3 δισ. ευρώ, τη συνδιάσκεψη του 1953 για τη διαγραφή του 63% του συνολικού εξωτερικού χρέους της Γερμανίας, έως τη συμφωνία των «Δύο συν Τέσσερις» του 1990 για τη μη πληρωμή των επανορθωτικών υποχρεώσεων του Βερολίνου, ενόψει της ενοποίησης των δύο Γερμανιών.
Σύμφωνα με τον καθηγητή Ιστορίας Εδμούνδο Φαγιάνας Εσκουέρ, εάν για το κατοχικό δάνειο «ισοδύναμο με 3 δισ. ευρώ», «εφαρμοσθεί ως σημείο αναφοράς το μέσο επιτόκιο των αμερικανικών ομολόγων, το ποσόν που θα έπρεπε σήμερα να καταβάλει η Γερμανία θα ήταν 163,800 δισ. ευρώ».
Ποσόν που ουδέποτε καταβλήθηκε, υπενθυμίζει από την πλευρά του κι ο καθηγητής Σύγχρονης Ιστορίας στο Παν/μιο Κομπλουτένσε της Μαδρίτης Κάρλος Σάνθ Ντίαθ, «μολονότι η Κατοχή στην Ελλάδα ήταν μία από τις ωμότερες στην Ευρώπη» επισημαίνοντας τις μεγάλες απώλειες, από πείνα και κακουχίες, μεταξύ του πληθυσμού τις χώρας και τις καταστροφικές επιπτώσεις στην οικονομία της Ελλάδας.
«Ο υπολογισμός της καταστροφής» εκτιμά ο Φαγιάνας Εσκουέρ «ποικίλει ανάλογα με τις διάφορες εκτιμήσεις, που την ανάγουν σε έως και 300 δισεκ. ευρώ. Ποσό που ο Γάλλος οικονομολόγος και πρώην σύμβουλος του Νικολά Σαρκοζί, Ζακ Ντεπλά, ανεβάζει ακόμη και στα 575 δισεκ. ευρώ» υπογραμμίζεται στο ίδιο άρθρο. «Είναι σαφές πως με αυτά τα ποσά, η Ελλάδα όχι απλώς θα είχε λύσει το πρόβλημα του χρέους, αλλά θα της περίσσευαν και χρήματα» προσθέτει ο ίδιος καθηγητής. Μάλιστα η εφημερίδα σημειώνει ιδιαίτερα, πως οι αποζημιώσεις, που αξιώνουν οι Έλληνες, δε φθάνουν ούτε καν στα πραγματικά χρηματικά ύψη που πρέπει να τους δοθούν: «162 δισεκ. ευρώ, χωρίς να υπολογισθούν τα επιτόκια από την εποχή της Κατοχής (….) τα 108 δισεκ. αντιστοιχούν στις καταστροφές των υποδομών, ενώ τα υπόλοιπα στο καταναγκαστικό δάνειο της δοσίλογης κυβέρνησης».
Αναφορικά με τη δυσαρέσκεια της γερμανικής κυβέρνησης για τη μετεκλογική στάση του ΣΥΡΙΖΑ απέναντι στο θέμα των επανορθώσεων, αλλά και στον παραλληλισμό που «τόλμησε» ο υπουργός Οικονομικών Γιάνης Βαρουφάκης στο Βερολίνο με την κατάσταση που οδηγεί στην άνοδο των νεοναζί στην Ελλάδα, ο καθηγητής στο UCM Κάρλος Σανθ Ντίαθ δηλώνει πως «δεν ήταν μία αναιδής στάση. Κανένα άλλο έθνος δεν μπορεί να κατανοήσει καλύτερα την κατάσταση στην Ελλάδα. Η Ευρώπη οφείλει να διδαχθεί το μάθημα πως, όταν φέρνουν έναν λαό στην απογοήτευση και την ταπείνωση, ο δρόμος προς τον εξτρεμισμό ανοίγει διάπλατα».
Ο Σανθ Ντίαθ επιπλέον υπενθυμίζει πως η «Γερμανία πέτυχε από την Ευρώπη συμφωνία ότι πάνω απ’ όλα δεν πρόκειται να αποζημιώσει τις χώρες της Νότιας Ευρώπης», για τις «βοήθειες» εν είδει άλλου «Σχεδίου Μάρσαλ» που τις εξανάγκασε να της δώσουν στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Συμφωνία που, όπως υπογράμμισε ο Γερμανός οικονομολόγος του London School of Economics Άλμπρεχτ Ριτσλ (σε συνέντευξή του στο Der Spiegel το 2011), καθιστά τη Γερμανία στον μεγαλύτερο χρεώστη του 20ου αιώνα, αλλά ακόμη και σε όλη την σύγχρονη χρηματοοικονομική ιστορία, καθώς ήταν πρωταγωνιστής στις πιο βαριές εθνικές χρεοκοπίες».
Κατά τον Σανθ Ντίαθ, η Ελλάδα έχει όλους τους καλούς λόγους και τα ιστορικά δεδικασμένα για να αξιώσει μία επίλυση του χρέους της… à la Γερμανικά, υπογραμμίζοντας πως χάρις σ’ αυτές τις χαριστικές συμφωνίες μπόρεσε να επανεκκινήσει το σημερινό γερμανικό οικονομικό θαύμα, να τεθούν οι βάσεις για τη σημερινή ανάπτυξή της. Καταλήγοντας σχολιάζει: «Η Γερμανία ήταν η χώρα που επωφελήθηκε όσο καμμία άλλη από την ΕΕ, συνεπώς είναι εκείνη που περισσότερο απ’οποιονδήποτε άλλο οφείλει να φροντίσει γι αυτήν». Το άρθρο ολοκληρώνεται με την παρατήρηση του ίδιου καθηγητή, πως ψίχουλα που έδωσε η Γερμανία οιωνεί επανορθώσεων στην Ελλάδα μεταπολεμικά, «ήταν μία αρχική δόση εν αναμονή της διαπραγμάτευσης για την καταβολή των αποζημιώσεων μετά τη (γερμανική) ενοποίηση.
Με στοιχεία από ΑΠΕ
http://www.koutipandoras.gr/article/el-publico-i-germania-hrosta-stin-ellada-ki-ohi-antistrofo
Καταρχάς, να μην κάνει κανείς το λάθος να …μπερδεύει κατοχικά δάνεια με πολεμικές αποζημιώσεις και επανορθώσεις. Όχι ότι και αυτές δεν τις δικαιούμαστε αλλά θα αργήσουν, ενώ μια οφειλή που προέρχεται από διακρατική συμφωνία μπορεί να απαιτηθεί άμεσα. Άμεσα!
Και ένα κυρίαρχο κράτος υποχρεούται, σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο, να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις του.
Το κατοχικό «δάνειο» λοιπόν, είναι σίγουρο χρήμα αφού πρόκειται για διακρατική «συμφωνία» αναγνωρισμένη και από τις δυο πλευρές. Μέχρι και ο Χίτλερ ξεκίνησε την αποπληρωμή του.
Το οποίο, με τους τόκους 75 χρόνων και σε σημερινά χρήματα, είναι γύρω στα 500 δις.
Ο οικονομολόγος κύριος Τζάνης Γκούσκος το υπολόγισε τέλος του 2018, με στοιχεία και αποδείξεις, σε 416 δισεκατομμύρια Ευρώ!